LENTE.
MAART
ff at gaat er met den Zeewe g gebeuren?
Worden de duinen met afgraving bedreigd?
DONDERDAG 21 MAART 1935
VAN FLORA 1935.
Belangrijke beslissingen zijn
op komst.
Duintoppen verdwijnen} berlcen verdwijnen.
Zaadwagens verschijnen, huizen verschij-
CTusschen O verveen en de zee. Langs den
Beeweg. En wij denken niet meer aan vroeger
Of Qie ®enoeg hebben aan het heden. U
Sit vergeten dat de rust begon aan het
Sin van den weg door de duinen, gelijk zij
wf perst begint wanneer gij den watertoren
Ls ver voorbij bent! Want het ongerepte
Si van dezen eenigen weg wordt steeds kor-
L vergeten zoo snel, wennen zoo spoe-
dfe aan het nieuwe en als over tien jaar de
'n mooie villastraat zal zijn geworden,
met rijwiel- en voetpaadjes ter weerszijden,
met alles wat bij een behoorlijken gewonen
s'raatweg behoort, zullen wij vergeten zijn.
S er duinen waren die vlak aan den weg
lagen dat er berkenboschjes waren, het
eigendom van allen die over dezen duinweg
mngen. Het plan van de „millionairswijk"
met slechts hier en daar een villa is nu niet
meer te verwezenlijken.
De Zeeweg was een dure weg. En een
dure weg moet zijn kosten goed maken. Zoo
zullen er dus huizen komen en het eindpunt
aal restaurants kennen, zijstraten met huizen
restaurants, huizen?
Er is al veel over geschreven, nog meer over
gesproken; over den Zeeweg. In de vernieu
wing, den parkachtigen aanleg van keurig,
lijnrecht getrokken rij- en voetpaden, vinden
werkloozen werk. Bovendienhet verkeer
eischt dit. In de afgraving, nivelleering vin
den werkloozen ook werk. In den bouw van
huizen ook.Sr valt dus veel te zeggen
voor een exploitatie van den Zeeweg. Het
heeft ook altijd ln de bedoeling der gemeente
gelegen, want Bloemendaal heeft voor een
millioen aan grond gekocht! Dat moet wor
den goedgemaakt.
Toch zijn er velen die voor deze argumen
ten doof zijn. Zij willen dat de Zeeweg zoo
onserept mogelijk blijve. Zij zeggen dat dui
zenden Haarlemmers, Amsterdammers, Zaan-
lanaers 's zomers dezen weg nood-ig hebben,
hard noodig. Zij zijn ervan overtuigd, dat de
Zeeweg, zooaLs hij nu nog bestaat, in geheel
Nederland zijn weerga niet heeft. Zij geloo-
ven dat honderden, die dezen weg voor het
eerst zien, sprakeloos van verrassing zijn, de
schoonheid beter zien, dan wij die dichtbij
wonen en reeds gewend zijn aan de prachtige
duingezichten. Zij meenen, dat de gemaakte
tosten op andere wijze gedekt kunnen wor
den, onverschillig hoe, maar nooit door be
bouwing. Zij kunnen een parkachtigen aan
leg soms nog met hun gevoel voor schoon
heid vereenigen, maar bebouwingZij
zien met smart vrachtwagens vol duinzand
vertrekken, dag in dag uit, vierhonderd per
Want, (en dit staat, ofschoon 't een andere
kwestie is, toch in nauw verband met den
Zeeweg) er wordt veel zand weggehaald. De
duinen ter linkerzijde bij den watertoren zijn
reeds verdwenen. Velen zullen zich niet meer
kunnen herinneren, dat zij er waren. Ter
rechterzijde is ook al een groote, platte vlak
te ontstaan, die destijds was bestemd om er
een raadhuis te bouwen. Nu halen de zandrij-
ders de duinen weg die achter de eerste heu-
velenrij liggen, en brengen hen naar Noord-
Haarlem, waar de grond moet worden opge
hoogd. Het berkenbosch je, dat heden nog
midden in het duin staat, zal Vrijdag wan
kelen, zal Zaterdag niet meer zijn.
Maar zij, die over den Zeeweg gaan weten
het niet, want het berkenboschje sterft ach
ter de eerste rij duinen. Zij zullen het nooit
Keten, want de duinen blijven gesloten.
Wat gaat er met den Zeeweg gebeuren? Met
den weg naar zee? Met de duinen er langs?
Hoe zal de Zeeweg over tien jaren zijn?
Zullen wij ons dan moeizaam herinneren dat
er eens eenige kilometers weg waren, die
dwars door de natuur liepen? Terwijl huizen
met fraaie tuinen, de plaats innemen der
aumen?
Of--., zullen de duinen open zijn en door
kruist met kleine wandelpaden, fiet-spaden?
k-ai aan het berkenboschje gesneuveld zijn
voor het behoud van zijn nakomelingen?
De Zeeweg als parkweg.
Of komt er een compromis tot stand? Tus-
schen hen, die meenen dat in de eerste plaats
gezorgd moet worden dat de kosten worden
gedekt en hen, die ongerept natuurschoon
als eerste eisoh stellen?
Het zijn alle vragen welker antwoorden in
de toekomst liggen. Velen wachten met ang
st-ige spanning op de ontknooping. Zij weten
dat de kans bestaat dat veel vernield zal wor
den. Hopeloos vernield, voor eeuwig. Zij we
ten ook dat veel gespaard zal kunnen worden
voor altijd.
Op elke beslissing rust een groote verant
woordelij kheid
Wat gaat er met den Zeeweg gebeuren?
W. SCH.
Een „Havik" op de „Flora".
Een kranig stukje huisarbeid.
Het is een teeken des tijds, dat vele jonge
lui zich bezig houden met het vervaardigen
van vliegtuigmodellen. Er zijn zelfs cursussen
opgericht, waar de jongelui onder toezicht
kunnen werken.
Een jeugdig vliegenthousiast te Overveen,
heeft 't maar zonder toezicht gedaan,
heel op eigen houtje. En het resultaat van
zijn arbeid is niettegenstaande dit toch van
dien aard, dat de directie van de K. L. M. het
waardig heeft gekeurd als reclame-object
voor deze maatschappij te worden opgehan
gen op de Flora-tentoonstelling te Heemste
de. Het is een model van de Havik de P.H.-A,
I. H. op 1/10 der ware grootte.
Gestreefd is naar een -zoo natuurge
trouw mogelijke afwerking. En heel
wat reisjes heeft de vervaardiger naar Schip
hol moeten maken, om nog eens te neu
zen, hoe dit of dat onderdeel nu eigenlijk in
elkaar zat. Want teekeningen en foto's
ven niet altijd voldoende licht. Het resultaat
van zijn kamerarbeid (een werkplaats bezat
hij niet) is geworden een mooi stukje werk.
De Kleine Havik is voorzien van 3 electro-
motoren, waarvan 1 uit een stofzuiger, die de
propellers met razende of minder razende
snelheid kunnen doen draaien. De verlichtin,
van de vleugels, de cockpit, de cabine en het
het zoeklicht zijn natuurlijk electrisch. Zelfs
de stoffeering van de cabine is netjes ver
zorgd. Hoogte en richtingssturen zijn uit de
cockpit te bedienen. De beschildering is ge
heel volgens het oorspronkelijk model. Een
groote moeilijkheid leverden de wielen op.
't Was eerst moeilijk, daarvoor passende rub
berbanden te vinden. Gelukkig brengt een
bandenfabriek reclame-aschbakken in om
loop, waaraan zich kleine banden bevinden,
die zich precies voor het doel leenden.
We kunnen den vervaardiger, W. de Vries
te Overveen, een woord van lof niet onthou
den met zijn knap stukje huiswerk. Het is op
gehangen in het Volendammer bierhuis op
het tentoonstellingsterrein.
P. DE BIE NOGMAALS VEROORDEELD.
DEN BOSCH, 20 Maart (V.D.) Het ge
rechtshof te Den Bosch heeft heden arrest
gewezen in de zaak tegen P. W. de Bie en A.
J. H., beiden wonende te Oss, thans gedeti
neerd, die door de rechtbank te Den Bosch
waren veroordeeld ieder tot 2 jaar gevange
nisstraf omdat zij in den nacht van 14 op .15
Juli 1934 te Schaik in het café van J. van D.
hebben weggenomen flesschen met drank, na
zich den toegang tot het café te hebben ver
schaft door uitsnijding van een ruit en in-
klimming. Het hof heeft op formeele gronden
het vonnis der rechtbank vernietigd en op
nieuw rechtdoende P. W. de Bie veroordeeld
tot een gevangenisstraf van een jaar en zes
maanden. Bij de oplegging van de straf heeft
het hof in overweging genomen, dat P. W. de
Bie wegens doodslag reeds tot 15 jaar gevan
genisstraf was veroordeeld. A. J. H. kreeg een
jaar. Voor beide verdachten werd de preven
tieve hechtenis in mindering gebracht.
Kleuren.
Hij stond in diepe bewondering voor een
inderdaad buitengewoon mooie inzending
hyacinten in het Bloemenpaleis. Scheef ach
ter hem waren wij, in even groote bewonde
ring voor de fraaie planten en met belang
stelling tevens voor den man vóór ons, omdat
hij prettig-doceerend deskundige voorlich
ting gaf. Hij sprak voor'zich heen zonder
zich daarvoor naar ons om te wenden, en
heel zijn wezen, zooals hij zich daar aan ons
voordeed, sprak van oprechte vereering voor
het Schoone in de Bloem.
„Wat een elegante vorm! Wat een kleuren!
Zie het melk-witte, het vlammende rood daar
kijk naar dien blauwen glansOh! Wat
een kleuren! Wat een combinatie!"
Een bewonderend gemompel steeg uit het
groepje op, ten teeken, dat men het volko
men eens was met de gesproken woorden.
„In mijn jonge jaren heb ik schilderles ge
nomen van den grooten de Couleur
„Ah! Van den grooten de Couleur.... Ja,
de groote de Couleur...." En wij knikten
elkaar eens toe, in het volle besef bij iemand
te staan, die begrip van schoonheid en kleu
ren had. Hij was immers bij den grooten de
Couleur in de leer geweest, dus had hij ver
stand van kleuren, ofschoon ik persoonlijk
en de anderen verkeerden ongetwijfeld in
hetzelfde geval als ik nooit van een de
Couleur gehoord had. Maar we knikten be
grijpend, zooals iedereen doet als hij niet
wil bekennen iets of iemand, waarvan ver
wacht wordt dat „men" het of hem kent,
te kennen.
en van hem heb ik zeer veel opge
stoken. Hij leerde me, welk een schoonheid
in de kleuren ligt en welke kleuren men
nooit naast elkander kan en mag leggen".
We spitsten onze ooren. want hier viel
weer wat te leeren. Och, ja. wij leeken, wij
zien, welke kleuren met elkaar vloeken, wij
weten uit ondervinding, dat je bijv. een be
paald fel groen niet naast licht paars moet
leggen, omdat zooiets nu eenmaal schreeu-
wend-leelijk is. Maar verder gaat de kennis
van de meesten onzer niet en het is derhalve
interessant van een deskundige, een kunst
zinnige, te vernemen de fijne verschillen, de
motiveering, waarom bepaalde tinten niet
bij elkaar passen, de subtiele nuanceering.
„Kijk eens als de mensch verschillende
kleuren bij elkaar legt. Natuurlijk vindt ge
daar foei-leelijke combinaties tusschen. In
de natuur is het anders. Daar vloekt niets,
en het beste bewijs is deze collectie hyacin
tenna welke inleiding een deskundige
kleurenbeschouwing volgde. Onze bewonde
ring ging in stijgender mate uit naar dien
man, die zoo eenvoudig, maar zoo enthou
siast tegelijk en met een duidelijk merkbare
liefde voor de Schoone Kleuren sprak. We
vonden het jammer, dat zijn uiteenzetting
een einde nam.
Toen draaide hij zich om en liep tusschen
ons door naar 'n volgende inzending. En het
was, alsof wij een stoot voor het hoofd kre
gen.
Want hij droeg een lichtpaars pak en een
fel-groene das.
A. J. C. VI.
Voor Haarlem's Kanfonrechfer.
„Ik wil niet onder de zoje!:
„Uit de bajes kan je nog wel eens komme,
maar onder de zoje kom je nooit meer van
daanwas de overtuiging van iemand die
was aangehouden omdat-ie een groot mes bij
zich had gehad.
De kantonrechter ziet zich soms voor moei
lijke debatten geplaatst.
Immers kon hij moeilijk het tegendeel be
weren van dit aphorisme en volhouden dat
iemand nooit meer uit de gevangenis komt
maar dat de dooden bijwijlen weer tot het
leven terugkeeren.
De eigenaar van het mes zei dat-ie om kort
te gaan gewoonweg niet zonder zoo'n mes
kón. „Kijk es", zei hij, „je hebt dan hier es
wat, je hebt dan daar es wat, en assese met
z'n vieren op me af komen, heb ik liever dat
zij onder de zoje gaan, dan ik". Waarmee de
mes-man bewees dat-ie dapper was en een
groote voorliefde had voor het woord zoje.
„Ik laat me niet overhoop steken", vervolgde
hij zijn rede-voor-'t-vuistje-weg, „ik steek lie
ver een ander overhoop". Dit nam de Ambte
naar van het Openbaar Ministerie grif aan,
want vroegere veroordeelingen hebben dat
trouwens reeds overduidelijk bewezen.
Toen ging de redenaar op een ander hoofd
stuk over:
„Ik mag meneer de rechter nog wel bedan
ken. De laatste keer- toen ik hier voor dien
kwajongen was (welke keer, welke kwajongen
en waarvóór bleef ons duister; waarschijnlijk
den kantonrechter ook) hebt u mij twaalf gul
den boete gegeven. Daarvoor wilde ik u nou
nog maar even bedanken".
„Maaren toen ging hij weer verder met
het eerste deel van zijn toespraak, „ik ben het
toch maar aardig bezijen geloopen toen ze me
een tijdje geleden stonden op te wachten, en
zich vergisten met dien bakkersjongen, die
toen de steken in ontvangst heeft moeten ne
menDaarmee vestigde hij de overtuiging
dat „je dan hier es wat hebt en dan weer
daar es wat hebt
„Maar ik wil niet onder de kluiten
waarmee de schuldige het woord zoje ontrouw
werd.
Toen maakte de kantonrechter een eind aan
de voordracht van den man die beweerde dat
het een eenvoudig mesje was, een padvinders
mes, dat voor dertig centen op de markt te
koop was. en dat-ie nog een mes had (wat
hem echter ook was afgenomen), dat nota
bene nog wel vier of vijf keer zoo groot was.
De ambtenaar eischte bevestiging van het
verstekvonnis, 15 of 15 dagen, waarop de
kantonrechter zei, dat hij den verdachte nog
maals reden tot dankbaarheid wilde geven.
Hij sprak hem vrij op grond van een arrest
van den Hoogen Raad, waarbij dit mes tot
padvindersmes werd gestempeld, dat buiten de
Wapenwet valt.
De verdachte vertrok (tusschen twee veld
wachters in, want er wachtte nog wat an
ders!) en zei een beetje verstoord:
„Nou, nou, ik loop niet weg, want ik ben
morgen toch weer vrij
BURGERLIJKE STAND
De Zeeweg als natuurweg.
HAARLEM, 20 Maart.
Bevallen 15 Maart: A. Strijbosch—Dekker,
d.; 16 Maart: M. A. Spanjaard—v. Geel, z,; 17
Maart: J. Nalesv. d. Meij, z.; C. A. W.
Meijerv. d. Vliet, d.; 18 Maart: M. C. Kunis
Kool, z.; E. J. Bosch—Schapenk, d.; L. F.
M. Ostendorf, d.;
j Overleden 16 Maart: C. v. Nieuwenhuizen,
i 65 j., M. v. Heemskerkstraat; 17 Maart: C„ 2
I' mnd., d. v. J. J. Boers, Gasthuisvest; A. M.
Terstal—v. d. Pol, 82 j., Vrouwehekstraat; 18
Maart: H. PolakPolak, 78 j., Schotersingel;
A. v. d. Groef, 66 j., Diepenbrockstraat.
Vierhonderd vrachtwagens zand worden elke week uit
de duinen gehaald.
't Is Lente, Lente!
Het feestgeschal
van Lente, Lente!
Klinkt overal
taring, zoowel als zijn leermeester Goe-
vjw the tikken den spijker op den kop,
wanneer ze ons laten gevoelen dat de
K-y Lente een verschijnsel is van kracht
en geweld. Ingewijden weten dat aan dit for
tissimo een langdurige crescendo vooraf gaat.
Zij weten u te vertellen van het sneeuwklokje,
dat op een beschutte plaats al omstreeks
Kerstfeest voor den dag komt en noemen u
zonder aarzelen een dozijn soorten van plan
ten, die buiten met Nieuwjaar in bloei staan.
Of zij nemen u mee naar rustige woudhoekjes,
grenzend aan tuinen der menschen en laten
u den zang hooren van pimpel en boom
kruiper, winterkoning, roodborst en hegge-
musch en ook al een enkele zanglijster. Dat
is allemaal heel mooi en fijn en veel belang
wekkender dan ge wel zoudt meenen, maar
het is nog lang geen feestgeschal.
Doch nu wordt het Maart en daarmede de
ver klinkende krachtige geluiden, de mas
sale veranderingen van vorm en kleur. Een
uur voor zonsopgang beginnen de zanglijsters,
nu niet een, maar vele tegelijk en overal ln
het rond. En met die zanglijster een andere
Uister, die lang niet algemeen bekend is,
maar hier in het Haarlemsche zich al veertig
jaar geleden als broedvogel is komen vesti
gen. Dat is de Groote Lijster, in uiterlijk wel
lijkend op de Zanglijster, maar anderhalf
maal zoo groot en met een geluid zes maal
zoo krachtig, dat schallend tot u komt over
een afstand van meer dan een kilometer.
Men meent tegenwoordig te weten, dat het
lied van verscheidene vogels onder andere
ook de beteekenis heeft van een proclamatie
van inbezitneming van een bepaald broed
gebied. De zanger zit te roepen dicht bij de
door hem vastgestelde grens en onwillekeurig
raakt hij in conflict met zijn nabuur. De
proclamaties worden al luider en heftiger en
eindelijk komt het tot een vechtpartij. Vroe
ger meenden we dat de vechtpartijen gevoerd
werden om het bezit der wijfjes, maar dik
wijls schijnt het te gaan om grondgebied. De
Groote Lijster vertoont dit verschijnsel nog
al duidelijk- en in onze bosschen en villapar
ken kunt ge ze dezer dagen menigmaal in
verbeten, vechtwoede aantreffen.
Nu kunnen we op Maart-morgen veel van
dergelijke proclamaties hooren: bonte spech
ten slaan hun roffel, groene spechten joe
len, vinken slaan met groote drift, meezen
zagen en schetteren, spreeuwen kwetteren en
fluiten, winterkoning, heggemusch, boom
kruiper, roodborst, merel, de musschen niet te
vergeten, alle vervullen de lucht met hun
geluiden. En in het duin is de wulp aange
komen, die als het op „schallen" aankomt
wel tot de beste geluidmakers gerekend mag
worden. Met hem verschijnen kievit, schol
ekster, tureluur, grutto, die om zoo te zeggen
de lente overbrengen van Maart naar April,
de „lijsterlente" naar de „zwaluwenlente".
Maar ik wil nu in Maart blijven.
Ook in de plantenwereld beleven we groot-
sche openbaringen. De enkele sneeuwklokjes
van Januari zijn nu tot duizenden geworden,
die nu juist nog van pas komen voor de uit
vliegende honingbijen. De hazelaars zijn uit
gebloeid maar de Zwarte Elzen staan aller
wegen zwaar behangen met hun sluiers van
bruinig gele katjes. Die, met de bruine takken
en de prachtige blauwige knoppen maken den
els wel tot een der mooist denkbare kleur-
verschijnselen. Met den els komen de espen
en de abeelen in bloei. Ons Kennemerland is
een land van populieren. Espen, abeelen en
zwarte populieren behooren te huis in het
oorspronkelijk duinwoud. We zien ze dan
ook overal. Ik behoef u slechts te herinneren
aan de prachtige rij achter Elswout, aan
menigen boom langs den Brederodeschen weg,
den wegrand tusschen het Nieuwe Kerkhof
van Bloemendaal en de hoeve Bleek en Ber
enz. Welnu al de espen en abeelen staan nu
in vollen bloei geheel donzig ruig van de
katje. Tegelijk gaan haast alle hoornen ver
kleuren. De schors van de jonge twijgen
wordt iets levendiger geel, of paars, of rood.
De knoppen gaan eventjes zwellen,, strekken
zich een weinig, veranderen van kleur. En
wanneer ge nu in den morgen, als de zon
nog in het Oosten staat ons Koninginneduin
in Bloemendaal (verkeerdelijk Kopje ge
noemd) beklimt dan ligt het duin voor u
in een speling van velerlei kleur en dan is
het een groot genot om naast het groen van
het naaldhout al de fijne kleurpartijen
op te sporen van berk, eik, duindoorn, kruip
wilgen, esp en zwarte populieren. Enkele heel
fraaie partijen, tusschen stroogeel en kana
riegeel in, zullen uw aandacht trekken. Wel
nu, dat zij de „zwarte" populieren.
Na den bloei van espen en abeelen komt de
bloei van de waterwilgen en grijze wilgen en
bittere wilgen allemaal heel mooi. Alleen
krijgen we die wilgen hoe langer hoe minder
te zien. Het schijnt wel, dat men ze niet
meer durft aan te planten uit vrees voor de
katjesroovers, maar dat is toch glad ver
keerd. In Thijsse's Hof bloeien de wilgen on-
moeid en ik ga er nog wat bij planten.
In het bosch zelf staat het speenkruid ook
gereed om massaal op te treden, tegelijk met
de gele anemonen, de boschanemonen, de
sleutelbloemen, de boschviooltjes en de helm-
bloemen, allemaal planten, die de gewoonte
hebben om bij honderden en duizenden op
te treden en die dat dan op sommige bevoor-
voorrechte plaatsen in ons land ook wel doen.
De weiden worden groen en langs de sloot
kanten en op moerassige plaatsen komt nog
weer een krachtfiguur voor Maart te voor
schijn, de groote gele Dotterbloem, een van
de mooiste sieraden van de landen langs
Liede en Spaarne.
Zoo kan onze wilde flora nog een behoor
lijke plaats innemen naast de „Flora" die 15
Maart ook met „feestgeschal" onze aandacht
gaat vragen.
JAC. P. THIJSSE.
Rumoer in de Fransche Kamer
Bij intcrpellatieverzoek van
FranklinBouillon.
PARIJS, 20 Maart (Reuter). Tegen het
einde van de Kamerzitting van Dinsdag heeft
de afgevaardigde Franklin-Bouillon zulk een
heftigen uitval gedaan, dat de zitting moest
worden geschorst.
Hij verlangde n.l. de onmiddellijke vaststel
ling van het tijdstip van behandeling van zijn
interpellatie over „de gevaren voor den vrede
tengevolge van de aanhoudende Fransche po
litiek van prijsgeven ten opzichte van de
Duitsche eischen".
Toen Flandin zweeg en de voorzitter den
afgevaardigde erop wees. dat hij hem eerst
aan het einde van de zitting het woord kon
geven hield Franklin-Bouillon zich vast aan
zijn voorstel en sprak.
Een oorverdoovend lawaai van links nood
zaakte den voorzitter de zitting te schorsen,
terwijl de afgevaardigde nog verder protes
teerde tegen het feit dat de regeering niet op
zijn voorstel antwoordde.
Na enkele minuten werd de zitting hervat;
Flandin had ondertusschen de regeeringsbank
verlaten.
PARIJS. 20 Maait (Reuter). In parle
mentaire kringen acht men het niet onmoge
lijk dat de kamer zich Vrijdag a.s. zal bezig
houden met de jongste maatregelen der Duit
sche rijksregeering.
De afgevaardigde Franklin-Bouillon heeft
het noodige aantal handteekeningen verza
meld om de onmiddellijke bespreking van zijn
interpellatieverzoek te kunnen eischen.
Afschaffing van de oorlogs
winst?
Voorstellen van de Amerikaansche
Senaatscommissie.
WASHINGTON, 20 Maart (V.D.) De Se
naatscommissie van onderzoek naar den han
del en de fabricrage van wapenen en munitie
heeft president Roosevelt medegedeeld dat zij
spoedig een wetsontwerp zal overleggen dat
een einde zal maken aan de mogelijkheid tot
het maken van oorlogswinst, wat de commis
sie wil bereiken door het jaarlijksche indivi-
dueele inkomen te beperken tot 10.000 dollar
per jaar, de winst van ondernemingen tot
3 pCt. en door beperking tevens van de sala
rissen der leidende personen bij dergelijke on
dernemingen.
KRANSEN BIJ HET KONINGIN EMMA-
MONUMENT NEERGELEGD.
Woensdagmorgen om negen uur heeft op het
Regentesseplein te Den Haag een eenvoudige,
doch treffende plechtigheid plaats gehad.
Een deputatie van het Haagsche gemeente
bestuur met den burgemeester aan het hoofd,
begaf zich vanuit de consistoriekamer van de
Regentessekerk naar het Emmamonument aan
den voet waarvan een krans, die door boden
van het stadhuis werd gedragen, is neerge
legd als een stille hulde aan de nagedachtenis
van wijlen de Koningin-Moeder, die heden
een jaar geleden is overleden. Van de zijde
van het publiek bestond veel belangstelling
voor de plechtigheid. Vervolgens werd om
half tien bij hetzelfde monument een krans
neergelegd door het Haagsch Comité voor
Volksfeesten.
Het personeel van wijlen de Koningin-
Moeder heeft zich hedenochtend gezamen
lijk van Den Haag naar de Nieuwe Kerk te
Delft begeven om daar een krans te leggen
aan den ingang van den grafkelder, waar
het stoffelijk overschot van de Koningin-
Moeder ter ruste is gelegd. De krans werd
door de beide kamerdienaren van de Ko
ningin-Moeder gedragen en aan den voet
van het monument neergelegd. De voorma
lige huismeester, de heer Lodder, heeft ln
een korte toespraak uiting gegeven aan de
gevoelens van eerbied en dankbaarheid, wel
ke het personeel bezielen jegens de betreurde
en geliefde Koningin-Moeder die juist een
jaar geleden is heengegaan.
START EN FINISH DER VARSITY
OMGEWISSELD
AMSTERDAM, 20 Maart De terreincom
missie van den Nederlandschen Studenten
Roeibond heeft zich naar het wedstrijd-ter
rein aan den Noordelijken oever van het
Noordzeekanaal bij den hoek der Nauerna-
sche vaart begeven, teneinde ter plaatse de
nieuwe baan-accomodatie definitief vast te
stellen.
Het resultaat van dit onderzoek is, dat op
Hemelvaartsdag van dit jaar, 30 Mei. de wed
strijd zal gehouden worden in tegenoverge
stelde richting van vroeger, dus met den start
in de nabijheid van de Hembrug en de finish
tegenover het feestterrein aan den mond van
de Nauernaschevaart.
Voor de toeschouwers zal deze verandering
een groote verbetering beteekenen, omdat
door de wijde monding der Nauernasche vaart
men vanaf het feestterrein de aankomende
ploegen reeds lang voor de finish duidelijk zal
kunnen zien en derhalve een groot gedeelte
van den wedstrijd door een ieder gevolgd zal
kunnen worden.
