EEN LIEFDE IN CHINA
Sir John Simon, de Engelsche minister van
Buitenlandsche Zaken, wordt bij zijn terug
keer uit Berlijn op het vliegveld Croydon
verwei..omd door den Duitschen gezant,
baron Hoesch
In gezelschap van zijn echtgenoote ver
laat Sir John Simon, de Engelsche minister
van Buitenlandsche Zaken, na zijn terug
keer uit Berlijn het Engelsche vliegveld
Croydon
Dr. Aljechin, de wereldkampioen schaken
is Donderdag te Amsterdam aangekomen,
teneinde de laatste besprekingen te voe
ren voor zijn aanstaande titelmatch met
Het militair vliegtuig no. 597 moest Donderdag te Gorssel, bemand met sergeant Meininger en korporaal
Endenburg een noodlanding maken, waarbij het gekraakt werd tegen de zoom van een dennenbosch. Het
toestel moest ter plaatse gedemonteerd worden
Voor de rhododendrontentoonstelling welke door werkloozen
in het Amsterdamsche Vondelpark wordt ingericht, en in Mei
geopend, zijn de voorbereidende werkzaamheden begonnen.
Het plaatsen van een schutting
Willy den Ouden, in huiselijken kring met haar moeder en
haar trainster, mevr Van Wijckhuysen, een uur nadat zij
haar zevende wereldrecord, n.l. over de 500 meter Yrij©
slag had veroverd
FEUILLETON.
Uit het Engelsch
door BEN BOLT.
8)
„Ja", zei een van de mannen, „wij roeien u
voor twee tael naar de sampan".
De prijs was buitengewoon hoog, maar zonder
af te pingelen, stapte Forsyth in de boot die
onmiddellijk afvoer. Na de eerste slagen van
de riemen schenen ze in de richting van de
sampan te varen, waarvan de lichten helder
zichtbaar waren, toen veranderden zij van
koers en gingen stroomopwaarts.
„Dat is de boot, waar ik heen moet", wendde
Forsyth zich tot den man aan het roer, terwijl
hij naar de sampan wees.
De man nam er echter niet de minste notitif
van.
„Hoor je me? Dat is de sampan
Hij maakte zijn zin niet af. Tot zijn ver
bazing trok de man vlug zijn roeiriem uit be'
water en zwaaide die boven zijn hoofd om tf
slaan. Maar Dick Forsyth was handig. Bliksem
snel greep hij de beenen van de Chinees er
toen de man struikelde, vielen ze samen over
boord. Onder water liet de dokter zijn slacht
offer los en boven gekomen, zwom hij sne
naar de sampan .den Chinees aan zijn lot
overlatend. Een gorgelende kreet achter herr
verried hem, dat de aanvaller zich in nood
bevond, maar terecht vermoedend, dat de
mannen in de boot zich eerder om hun mak
ker dan om hem zouden bekommeren, ver
volgde hij zijn weg.
Bij de sampan gekomen, klauterde hij or
het dek en keek druipend van het water, ach
terom, toen een van de bemanning hem on
öer het jicht van de lantaarn zag staan.
„O, Mista Forsyth", riep hij, zonder op de
natte kleeren van de dokter acht te slaan",
hier zoo iets geks gebeurd".
„Zoo, Ching, en wat is dat?"
„Toen u aan wal gegaan, kwamen vijf man
nen in een boot; ze dreven ons in de hut en
hebben alles doorzocht, vijf leelijke mannen.
Begonnen de bagage na te kijken, voorname
lijk Missie Barringtons bagage. Braken twee
kisten open en gingen daarna weg. Ze zagen
eruit als echte zeeroovers".
„Hebben ze iets gestolen?" vroeg Forsyth
mtsteld.
„Neen. ze hebben niets gestolen, dat juist
ïoo gek. Toen ze weg waren heb ik de kisten
weer dichtgespijkerd".
Het was zeker gek en het ging, evenals de
dwaze aanval op hem, boven Forsyth's bevat
tingsvermogen. Een moment staarde hij over
het water naar het kleine stadje met de veel
kleurige lantaarns. Toen kreeg hij een idee.
„Toen die zeeroovers, zooals jij ze noemt
.veggegaan waren, welken kant gingen ze toen
•iit, Ching?"
Ching wees stroomopwaarts. „Daarheen. Daar
igt een groote jonk. dezelfde, die vanmorgen
1e rivier" opgevaren is".
„Ah!"
Forsyth had den sleutel tot een deel van
het raadsel gevonden. Li Weng-Ho was waar
schijnlijk aansprakelijk voor den aanslag op
hem. maar hij begreep niet waarom Kathleen
Barringtons bagage doorzocht was. Hij pieker-
1e een uur lang over dit probleem, maar kon
«en bevredigende verklaring vinden. Hij be
sloot niets tegen het meisje te zeggen, hoezeer
hij ook in de verleiding kwam om haar te
mdervragen. En 's morgens, toen hij de rivier
opkeek, was de jonk van de mandarijn ver
dwenen.
V.
Chineesch Recht.
Vijf dagen later kwam Yong-Foo in het
gezicht, op een heuvel gelegen, waarvan op
hel hoogste gedeelte een, uit vier verdiepingen
bestaande pagode gebouwd was „de Pagode
van den Rechtvaardigen Weg".
Een menigte jonken lag in de rivier buiten
de stad verankerd en Forsyth vroeg zich af,
hoe ze daar tusschen door moesten, toen de
-ampan een kanaal invoer, dat om de stad
heen liep, en zijn weg vond tusschen schepen
met koopwaar, woonschuiten, die aan den over
gemeerd lagen en allerhande vaartuigen, die
op het water in de omgeving van een Chi-
neesche stad plegen te liggen.
Ze dreven onder een brug door, die zoo laag
was. dat de mast neergelaten werd en de
sampan met boomen voortgestuwd moest wor
den.
Toen ze de sluizen achter zich hadden, wist
Dick Forsyth, dat ze zich nu in de stad Yong-
Foo bevonden, waar Li Wen-Ho heer en
meester was.
Terwijl Dick op den landings-steiger stapte
herinnerde hij zich zijn belofte aan Kathleen
met koopwaar, woonschuiten, die aan den oever
Barrington en besloot die onmiddellijk na te
komen.
..Ching", zie hij, „Weet je ook waar Mr. Bar
rington woont?'
„Mista Barrington?" Een bijna onmerkbare
verandering kwam in het gezicht van de Oos
terling.
„Ja. weet zijn huis heel goed".
„Ik wil. dat de bagage, die Miss Barrington
bij zich had, daar dadelijk bezorgd wordt. Haal
een kruiwagen en een stuk of wat koelies en
^tuur ze er onder aanvoering van een van je
mannetjes heen".
„Ja, ik zal doen", antwoordde Ching; toen
vroeg hij abrupt: „Weet u wat in die kisten
Is, Mr. Forsyth?"
„Neen. Ching. Handelswaar denk ik. Dat
gaat ons trouwens ook niet aan".
C^'ne aarzelde zichtbaar, 't was alsof hii
iets v'lde zeggen; toen. er van overtuigd, dat
For-'b niet voor een praatje te vinden was.
keerde hij zich om en maakte toebereidselen
om de bagage uit te laden.
Forsyth sloeg hem gade en nadat hij gezien
had, dat de kisten op een kruiwagen geladen
waren en Ching gereed was, begaf hij zich
met hem op weg naar het zendingsstation.
Na verscheidene kwalijk riekende morsige
straten doorgeloopen te hebben, kwamen ze
aan een soort plein, omgeven door boomen.
waar aan het eene eind een groot, huis stond,
met een hoogen steenen muur er om heen. De
poort was niet gesloten, ze liepen door een
laan van oranjeboomen naar het huis, waar
van het dak gebogen was met breede over
stekende randen en de deurposten met draken
waren besneden.
Een lange, ascetisch uitziende Chinees
haaste zich hen tegemoet en een oogenblik
later stelde Ching Forsyth voor aan zijn col-
'ega en assistent.
„Dokter Wang-Hi. De dokter hier, een groot
«leerde. Zal u helpen arme zielen gezond te
maken.
Forsyth vond den Chineesch sympathiek en
begroette hem hartelijk; na een minuut of tien
toen ze van de thee genoten, werd hij het een
en ander over Yong-Foo gewaar. Wang-Hi die
in Londen gestudeeerd had, sprak perfect
Engelsch en na.een poosje stelde Forsyth hem
een directe vraag.
„Is de mandarijn Li Weng-Ho erg lastig"
„Ik heb geen last van hem gehad", antwoord
de de inlandsche dokter bedaard. „Maar Li
Weng-Ho's afschuw van vreemdelingen is niet
te onderschatten. Ik geloof, dat bevelen van
hoogerhand hem er van weerhouden tot ver
volging over te gaan. Maar toch is er op zijn
vreemdelingen haat één uitzondering neen.
twee".
..O, ja?"
„Ja, er is hier een handelaar, een Engelsch-
man. Barrington genaamd, die zich, met zijn
dochter, in de bescherming van den mandarijn
verheugtZe schijnen overal in de provincie
heen te kunnen gaan en alles te mogen doen
Niemand hindert hen. Toch begrijp ik niet
waarom de man hier wonen mag, want dit is
geen verdragshaven".
Dick zat een poosje in gedachten verdiept;
toen vroeg hij abrupt: „Wang H, kunt u mij
ook zeggen wat voor reden de mandarijn k3n
hebben om Miss Barringtons bagage te laten
doorzoeken?"
De Chin eesche dokter keek peinzend, toen
schudde hij het hoofd. „Neen, ik zou het niet
weten. Li Weng-Ho en Mr. Barrington zijn heel
dikke vrienden. Ze werken altijd samen. Ik
begrijp niet wat tusschen hen gekomen kan
zijn".
„Ze werken samen. Wat bedoelt u, Wang-
Hi?"
„De mandarijn is een rijk man, die graag
nog rijker wordt, en de Engelschman kwam
hierheen om fortuin te maken. Geen van
tweeën bekommeren er zich om wat er met
China gebeurt, als zij maar rijk worden en er
staat een kort pad open, dat naar rijkdom
voert
„Opium?"
„Maar de wetten?"
„Wat kan het den mandarijn schelen? Hu
moet de wetten uitvoeren, hij is de wet zelf.
Yong-Foo is Peking niet, ook geen verdrags
haven. Li Weng-Ho's wil is even machtig als
die van Tzee Hsi, in de oude dagen voor a«
revolutie".
„En denkt u, dat ze de wet met voeten tre
den en kalmweg opium in Yong-Foo smokke-/
len?"
(Wordt vervolgd-)'
hïdiü" r°.l De eerste groote race van het Engelsche ruiterseizoen, de Lincolnshire Handicap-race, werd Woensdag
regeringsjubileum van Koning Georgo. gewonnen door „Flamenco", eigenaar Lord Rosebery. Het moment van de finish
Tribunes worden opgericht
De nieuwe Hongaarsche gezant Anfoine
Magyary de Kis-Solymos heeft Donderdag
op Huis t.en Bosch te den Haag zijn ge
loofsbrieven aan H. M de Koningin overhan
digd. De gezant verlaat met baron Van
Hardenbroek van Hardenbroek, opper-cere-
moniemeester van H. M de Koningin, het
gezantschapsgebouw
Bosch te
