EEN LIEFDE IN CHINA
FEUILLETON.
Uit het Engelsch
door BEN BOLT.
14)
„Een paar minuten later zag ze den manda
rijn uit den Yamen komen en vlug den weg
tófloopen, gevolgd door vier soldaten. Ze
Ee wachtte tot hij in haar vaders tuin was,
toen, beseffend dat ze bij het gesprek aan
wezig diende te zijn, haastte ze zich naar de
tamer, die aan de veranda grensde, waar
naar vader Li Weng-Ho opwachtte
in een hoek, dicht bij een open venster,
stond een groot scherm, met gouden draken
looorduurd, en hierachter verborg zo zich.
lusschen de scharnieren kon ze door het open
venster op de veranda kijken en ze zag den
jpanaarijn plaats nemen op een bank, die een
ow bedienden voor hem neerzette; toen de
.win zich teruggetrokken had, begon Li Weng-
Engdsch'0ken ^^^ktigheidshalve in het
r,"E?' beste vriend, je hebt nieuws voor me?
v n»uws- Il0°P ik?"
antwoordde Barrington, met een
«muianteit, die duidelijk te kennen gaf op
J? ^oet de bwee mannen stonden. „El-
•tcoig nieuws!"
»|pu De stem van den mandarijn klonk
maar 'n plotselinge beweging met zijn
dj7J'^!ed, dat meer van streek was
ïTeP ^iterlijk deed vermoeden,
loof IIs r,ie, olekselsche vent, Forsyth. Ik ge-
- «at Kathleen verliefd op hem is".
WwpïtLj J?e mandarijn, zijn waaier vlug
BH "Waarom zeg je dat?"
s-raks hier. Ik zag 1 -m en ze
Jtn een ernstig -k. Kathleen is heele
maal veranderd. Ze is opstandig. Ze wil hier
vandaan en naar Engeland terug".
„Dat is werkelijk heel belangrijk"
„Dat dacht ik ook. Het is heelemaal de
schuld van dien dokter!" Barrington zweeg
plotseling; toen voegde hij er scherp aan
toe: „Hij is werkelijk gevaarlijk Li. Hij moet
zoo gauw mogelijk verdwijnen!"
Kahhleen huiverde toen ze haar vaders
woorden hoorde en wachtte in spanning op
het antwoord va nden mandarijn.
,.Ja, dat lijkt mij ook. Als de man niet han
delbaar is, dan zie ik ook geen anderen weg.
Zooals je zegt, hij is gevaarlijk. Hij is in den
Yamen geweest en had de brutaliteit mij
te bedreigen. Maar ik heb hem een lesje ge
geven en de waarschuwing Yong-Foo vóór
zonsondergang te verlaten".
„Dat doet hij tóch niet", klonk het met
overtuiging. „Hij
„Maar de les, die ik hem gaf...."
„Wat was dat voor een les?"
„Nu, eerst beschuldigde ik hem ervan, dat
hij de zendings-sampan gebruikt had om
opium te smokkelen en wees hem op het ge
vaarlijke van zijn positie indien ik in verband
daarmee maatregelen zou nemen".
„Dat zal Forsyth niets kunnen schelen. Hij
zal in Canton onder eede verklaren, dat hij
onkundig was van den inhoud der kisten en
hij zal Kathleen overhalen hetzelfde te doen;
het meisje is verliefd op hem, en aangezien
het niet waarschijnlijk is dat een dokter
opium smokkelt, zullen ze hem gelooven en
•s ons spel voorgoed verloren".
„Maar laat ik nu eens vertellen, welke
poets ik hem gespeeld heb. Toen hij de Yamen
verliet, heeft hij zich eerst naar jouw tuin
begeven. Ik wist dat al voor jij me dat ver.
telde, want ik heb een mannetje achter hem
aangestuurd. In den tijd, dat hij hier was
heb ik zoo voor het een en ander gezorgd
en toen hij wegging, wachtte hem een verras
sing".
Bij deze woorden werd Kathleen Barring-
ton's gezicht doodsbleek, een -plotselinge angst
benam haar haast den adem; ze trilde terwijl
ze stond te wachten op wat ze verder te
hooren zou krijgen.
„Het was doodeenvoudig. Ik zette het ge
peupel tegen hem op. Yong-Foo is niet op
barbaren gesteld". De mandarijn liet een hik
kend gelach hooren. „De bevolking hier is als
honden aan den ketting. Een woord uit den
Yamen. de ketting is los en de troep is achter
de prooi aan. Zelfs jij, mijn vriend, die de
stad zooveel geneugten verschaft, zou niet
veilig zijn als ik maar één woord fluister
de
„Ik zou je doo^-chieten, Li, als je dat durf
de te doen", viel Barrington hem bruusk in
de rede. „Maar je doet het niet. Ik ben je
veel te veel waard om zoo'n dwaasheid uit
te halen. Maar wat gebeurde er met Forsyth?
hebben je honden hem te pakken gekre
gen?"
Kathleen Barrington leunde in haar schuil
plaats naar voren en hield haar adem in om
het antwoord goed te kunnen verstaan. Toen
het kwam, ontspanden haar trekken zich
en ze gaf een zucht van verlichting.
„Neen. Dat was ook niet de bedoeling. Het
moest ook alleen maar een les voor hem zijn.
begrijp je? Ze dreven hem de stad door naar
het zendingsgebouw; ze gooiden hem met
steenen en hebben hem misschien gewond,
maar hij kwam er levend aan". Weer liet de
mandarijn dat hikkend lachen hooren. „Het
is zeer onbehoorlijk van het volk om vijand
schap ten opzichte van vreemdelingen, die
in Peking goed aangeschreven staan, te
toonen. Maar wat kan ik doen om het te
verhinderen? Hoogstwaarschijnlijk zal ik
enkele booswichten laten onthoofden om zoo
mijn zin voor orde te toonen en dan zal de
zaak afgeloopen zijn, terwijl Dr. Forsyth zijn
les geleerd heeft en voor zonsondergang uit
Yong-Foo zal verdwijnen".
„Maar als hij naar Canton gaat
„Hij gaat niet naar Canton", zei de manda.
riia 'zacht. .Dat staat niet ors het programme
Hij zal zich op weg begeven ja; maar het
is een lange reis langs de Pi-Kiang en er kan
van alles gebeuren. Hij kan wel worden aan
gevallen door zeeroovers, maar dan niet in
mijn provincie, zoodat ik niet verantwoorde
lijk ben, begrijp je?"
„Li, je bent een wonder!"
„Als hij verdwenen is, zal mij om een rap
port verzocht worden; dan rapporteer ik vol
gens de waarheid, dat Dr. Forsyth Yong-Foo
in de zendingssampan verlaten heeft, op den
veertienden van de zesde maand voor zonson
dergang. Als die mededeeling Peking bereikt,
zal er een verder onderzoek worden inge
steld en dan zullen ze ergens tusschen Yong-
Foo en Canton de overblijfselen van een ge
plunderde en vernietigde sampan vinden. Het
zal dan duidelijk zijn wat er gebeurd is. De
regeering van Peking zal zich uitputten in
verontschuldigingen, zij zal de familieleden
van den verongelukten zendingsarts schade,
loosstellen en er een kanonneerboot op uit
sturen om de Pi-Kiang af te zoeken naar de
roovers. Daarmee zal de zaak afgedaan zijn
en Dr. Forsyth zal het ons niet meer lastig
maken".
„Maar als hij voor zonsondergang niet
gaat?"
„Dan zal er een oproer losbreken", ver
klaarde de mandarijn met een ironische into
natie in zijn stem. „Ik zal niet in staat zijn
hem de behulpzame hand te bieden en ik zal
weer enkele belhamels bij wijze van straf laten
onthoofden. Het zendingsstation zal hoogst
waarschijnlijk in brand worden gestoken en
de dokter zal ternauwernood kunnen vluch
ten, maar hij zal de rivier bereiken en daar
na nu, voor de rest heb je genoeg voor
stellingsvermogen!"
„Li", zei Barrington vol bewondering, „je
bent de sluwste Chinees dien ik ooit heb ont
moet!"
De mandarijn wuifde met zijn waaier als
dank voor het compliment, toen vervolgde
hij:
.Als dp h'-md opgeruimd is, blUffc alleen dë
kwestie over wanneer ik met je dochter zal
trouwen".
„Daar is toch niet zoon haast hij?" vroeg;
Barrington onverschillig. „Kathleen is nogal
eigenzinnig, weet je Li, en weerspannig".
Li Weng-Ho maakte zich van die moeilijk
heid af door een nieuwe beweging met zijn-
waaier..
„Wij leven in China", zei hij „en de meisjes
hier stribbelen niet tegen als hun een huwe
lijkskans wordt geboden. Als de koop gesloten
is en het geld betaald, hebben ze niets meer
in te brengen".
„Ja' ik weet het. Het is doodeenvoudig,
maar toch ben ik bang, dat Kathleen er niets;
voor voelt. Engelsche meisjes worden niet ver
kocht als vee. Daarbij is de prijs
„Ik dacht dat we op dat punt tot overeen
stemming gekomen waren".
Terwijl de mandarijn dit zei, schrok het
meisje zoo hevig, dat ze het scherm bijna
omver stootte. Verontwaardiging en afschuw
stonden op haar gezicht te lezen, terwijl ze
naar de twee mannen op de veranda staar
de. Ze kon haast niet gelooven, dat ze goed
gehoord had en toch
„Ja, dat is in orde", hernam haar vader.
„Daar zullen we geen ruzie om krijgen. Maar
je moet verstandig te werk gaan, Li en haar
niet behandelen als een vrouw van je eigen
ras".
De mandarijn nam geen notitie van den
raad. „Het is hier vreeselijk warm", zei hij
rustig. „Buiten is het koeler. We kunnen
meteen van je fraaien rozentuin genieten,
terwijl we praten".
„Gelijk heb je!" antwoordde Barrington en
ging voor, naar den anderen kant van het
huis.
Het meisje wachtte in haar schuilplaats tót;
de beide mannen verdwenen waren; toen
kwam ze te voorschijn doodsbleek en ziels,
bedroefd. Er sprak ontzetting uit haar don
kere oogen, namelooze angst teekende zich afj
op haar wit gezicht en haar mond trilde^
(Wordt yervolgdJLJ
da kampioen op da Paaschvee-
tentoonsteHing, welke Donderdag ia Eist
gehouden h
In Frascali te Amsterdam werd Donderdag
do laatste kijkdag gehouden voor de groote
Sumatra tabaksinschrijving. Da heer Tweers,
directeur der Senembah Maatschappij be
zichtigt de monsters tabak
In hét Oosten van Gelderland zijn Donderdag groote luchtbeschermlngsoefeningen gehouden, waarbij men te
Arnhem o.m. gebruik maakte van den afgebranden schouwburg. .Slachtoffers", aan wie de eerste hulp verleend werd
De vlaggestok op het stadhuis van Londen wordt geschilderd
in verband met de aanstaande jubileumfeesten van den
koning. - De schilder die geen ruimtevrees kent, aan den
Mr. E. N. van Kleffens, chef der
afdeeling Diplomatieke Zaken
van het Departement van Bui-
tenlandsche Zaken, trad Don
derdag te den Haag in het
huwelijk met mej, M, H. Horst
man, dochter van den directeur
der Standard Oil Company.
Het natte weer belette de
bruidsmeisjes zelf uit te stap
pen; zij werden ter kerke ge
dragen
Te Eist bij Arnhem werd Donderdag de bekende Paaschveetentoonstelling gehouden,
de eerste in de reeks, die in de komende weken op de vele marktplaatsen in ons
land de aandacht vragen
De heer Stulemeyer, oud-burgemeester van
Schiedam, begeeft zich naar het Gerechts
gebouw te Rotterdam, teneinde te getuigen
in de zaak tegen den politieagent, tegen
wien Donderdag wegens moord op den
commissaris van politie te Schiedam, een
gevangenisstraf van 20 jaar werd geëischt
u koud het was op de raaschveetentoonstelling te kist,
J oudste belangrijkste in Gelderland, welke Donderdag
e'e oudste e - -
gehouden is
