H. M. de Koningin te Wageningen.
EEN LIEFDE IN CHINA
In verband met den aanleg van toegangswegen naar de toekomstige Waalbrug te Nijmegen worden
rond het historische Valkenhof, waarvan rechts boven de bekende ruïne, belangrijke grondwerken
verricht
Het nieuwe Engelsche P. O. mailschip „Strathmore is Donderdag te Barrow-in-Furness door de Hertogin
van York te water gelaten. - Het schip in zijn element
De trawler _De Hoop II", die te Dover
wegens smokkelarij in beslag was genomen,
is Vrijdag te Rotterdam binnengeloopen, waar
het schip ligplaats nam in de Entrepot-haven
H. M. de Koningin heeft Vrijdag te Wageningen de plechtige overdracht van
de nieuwe aula der Landbouwhoogeschool aan de regeering bijgewoond
Bij een verhuizing in de Nieuwe Leliestraat te Amsterdam is Vrijdag een topgevel
neergestort, tengevolge waarvan een verhuisknecht werd gedood
De groote Sumatra tabaksinschrijving ging Vrijdag in Frascall ta
Amsterdam met de gebruikelijke heftige tooneelen gepaard, Een
moment uit den stormloop
FEUILLETON.
Uit het Engelsch
door BEN BOLT.
15)
„O!" kreunde ze. „Verkocht te worden als
een Chineesch meisjeWat moet ik doen
Wat kan ik doen?"
I Haar gedachten gingen uit naar Dr. For-
:styh. Ze moest hem vertellen wat ze gehoord
;had: ze moest hem waarschuwen en hem te
gelijkertijd om hulp vragen. Ze stond te over
leggen.
„Ik zal hem vragen hier te komen", fluis
terde ze. „Het is onmogelijk om het allemaal
te schrijvenHij zou het niet ge-
looven
Ze liep naar een tafeltje van bamboe en
krabbelde ;n haastig, dringend briefje. Daar
na verzegelde ze het en ging de kamer uit om
een jongen te zoeken, die het briefje naar 't
zendingsstation kon brengen.
IX.
„Verraden!"
In de schaduw van het huis tegenover den
rozentuin dronk Leiand Barrington thee me*
den mandarijn en sprak met hem over hef
huwelijk van ziin dorhter, toen hij een var
zijn bed'enden uit het huis zag komen me'
een brief in de hand. Hij zelf had dien dag
geen brief geschreven, het was dus niet moei
lijk te gissen dat zijn dochter de schrijfstej
moest zijn. Een plotselinge nieuwsgierigheid
greep hem aan, hij wilde weten voor wien de
brief bestemd was.
„Wacht een oogenblik", verzocht hij Li
Weng-Ho. „Ik moet je even alleen laten. Als
Kathleen soms verschijnt, verzin dan een of
ander excuus!"
De mandarijn, die den brief, welke de huis
jongen in de hand hield, ook gezien had, be
greep de bedoeling van zijn gastheer. Deze
bleef, maar een minuut of drie weg en toen
hij terugkeerde, wist de mandarijn dat de
expeditie niet te vergeefs was geweest, want
Barrington's oogen schitterden triomfante
lijk.
„Net wat ik dacht", begon hij. „Die brief
was voor Forsyth bestemd".
De mandarijn knikte, wachtte wat de ander
verder zou zeggen en sloeg Barrington zon
der een enkel teeken van ongeduld gade, ter
wijl deze bedaard een sigaar aanftak.
„Ik begrijp het niet goed", vervolgde Bar.
rington, aan zijn sigaar trekkend. „Kathleen
moet iets ontdekt hebben. Ze vraagt hem in
den brief om hier te komen en haar te red
den van wat ze een vreeselijk lot noemt. Wil
dat hij haar meeneemt de rivier af tot Can
ton en waarschuwde hem om jou in de gaten
te houden. Ze schreef dat ze hem alles wel
<ou vertellen als ze hem sprak".
„Liet je dien brief door?"
„Natuurlijk".
„Waarom?"
„Snap je dan niet dat onze belangen zóó
beter gediend worden? Je kunt het gerust
'aten om het zendingsstation in brand te
-teken; dat is onnoodig moeilijkheden ver-
vekken. Ik moet me al erg vergissen als For-
vth niet hier komt. zoodra het donker is; dan
'i hb" Kathleen een teeken geven dat hij er
en het eenige wat jij te doen hebt. is te
'rs-en dat je mannetjes bij het hek staar
'e kunnen hem inpikken zonder dat hij eer
kik hoeft te geven. Hij zal Chang wel met
"en briefje terug sturen: Chang zal mij dat
briefje overhandigen en dan weten wij wat
hij van plan is, zoodat we onze maatregelen
kunnen nemen. Begrepen?"
„Ja", antwoordde Li Weng-Ho, „het Js een
uitnemend idee. Over een week zal ik Dr.
Wang-Hi een officieel bezoek brengen en mijn
deelneming betuigen. Als je dochter ons
kostje zoo schitterend voor ons kookt
„Dat is het 'm juist", lachte Barrington,
Forsyth zal natuurlijk denken dat Kathleen
hem verraden heeft".
Op hetzelfde moment luisterden Dick For
syth en zijn collega naar een geklop op de
poort. Forsyth liep naar den muur, gevolgd
door den ander.
De ladder stond nog op dezelfde plaats waar
hij haar neergezet had; voorzichtig klom hij
naar boven en gluurde over de rand omlaag.
Het plein was leeg. Maar voor de poort stond
een eenzame Chinees met een brief in de
hand. De man zag Forsyth niet, bleef nog
even wachten en raapte toen een steen op.
waarmee hij op de poort begon te hameren
Forsyth daalde zacht de ladder af.
„Het is in orde", deelde hij zijn collega mee
„Er staat een man voor de poort met een
brief in zijn hand. Misschien komt hij van
Lig Weng-Ho, hoewel hij niet de uniform van
de Yamen draagt. Ik zal hem opendoen".
Het gehamer duurde voort; de Engelsche
dokter schoof den balk opzij en trok de
ooort open, waarop de Chinees hem het
briefje overhandigden.
„Dokter Forsyth, van Missie Barrington".
Er kwam een glinstering in Forsyth's oogen
terwijl hij het briefje aannam, maar toen hii
van den inhoud kennis nam, verbleekte hij en
krees: ziin gezicht een ernstige uitdrukking
„Kom binnen", voegde hij den boodschapper
*"oe. „Ik zal antwoord mee terug geven".
De Chinees ging den tuin in. en terwijl Dr
Wang-Hi de poort weer grendelde, liep For-
-vth onrustig heen en weer. Het was Dr.
Wang-Hi duidelijk dat de ander hevig ge
schokt moest zijn en na even zijn blik op hem
te hebben laten rusten liep hij naar hem toe
„Heb je onaangename tijding ontvangen
Forsyth?" vroeg hij vriendelijk.
„Ja", antwoordde Forsyth, met een ruk stil
staande; toen barstte hij uit: „Wang-Hi, de
mandarijn en Barrington zijn een paar ellen
dige schurken".
„Daaraan heb ik nooit getwijfeld", luidde
het kalme bescheid. .Alleen heb ik nooit kun
nen ontdekken wie de grootste schavuit van
de twee was".
„Dat zal ik je vertellen het is Barring
ton. Hij is een doortrapte boef. Dit briefje
is van Miss Barrington. Haar vader staat op
het punt haar te verkoopen aan Li Weng-Ho,
of heeft dat al gedaan. Ze vraagt of ik haar
helpen wil met de zendingssampan weg te
komen".
Wang-Hi dacht een oogenblik na.
„Ben je ervan overtuigd dat het briefje van
Miss Barrington is?", klonk het toen.
„Absoluut!"
„Dus je denkt niet dat het een valstrik
is? Dat ze
„Dat Miss Barrington een valstrik voor mij
opzet, is buitengesloten", verklaarde Forsyth
vol overtuiging.
„Nu, eerlijk gezegd", stemde de Chineesche
arts toe. „geloof ik dat je gelijk hebt. Maar
in dergelijke omstandigheden kun je niet
voorzichtig genoeg zijn. Het is misschien ver
standig als ik even met den jongen praat, al
licht kan ik iets ontdekken".
„Doe dat; inmiddels kan ik overleggen wat
mij te doen staat". Hij hervatte zijn ruste-
looze wandeling door den tuin, tot Wang-Hi
zich weer bij hem voegde.
Er is geen twijfel aan dat Miss Barrington
den brief gestuurd heeft", vertelde hij. „Ik
kan den jongen op geen enkele leugen of tegen
spraak betrappen".
„Ik heb onderwijl een plan bedacht", zei
Forsyth hierop. „Ik moet haar te hulp komen
ik kan haar niet aan de genade van die twee
bandieten overlaten. Wij zullen de zendings.
sampan voor haar gereed maken: ik zal haar
helpen Barrington's huis te verlaten en wan
neer ik haar veilig en wel aan boord heb.
kom ik hier terug".
„Als er op straat maar geen gevaar voor je
is", opperde Wang-Hi.
„Na donker niet. Ik kan kleeren van jou
aandoen; als Chinees vermomd zal ik niet de
aandacht trekken; daarbij verwachten ze
niet, dat ik mij na het gebeurde van van
middag, zoo gauw weer vertoon. De heele
zaak zal niet meer dan een uur kosten". Hij
wachtte een oogenblik en vervolgde: „Zoek
jij Ching op, terwijl ik het antwoord schrijf
en geef hem instructies om provisie in ce
sampan te laten. Laat hij er dadelijk voor;
zorgen, want zoo gauw het donker is moeten
we weg".
Hij vroeg den boodschapper even geduld te
hebben, ging het huis binnen en schreef een
briefje aan Kathleen, waarin hij haar mede
deelde dat hij, als Chinees gekleed, kort ns
donker bij de poort van haar vaders huis zou
komen; ze moest dan klaar zijn en wachten
tot hij drie maal geklopt had. Hij deelde na*'
in 't kort mede, dat hij maatregelen get-01*
fen had, die het haar mogelijk zouden maken
naar Canton te gaan en spoorde haar aan,
zich dapper te houden. Hij verzegelde de en
veloppe, gaf den brief aan den jongen en
beloonde dezen met een zilveren dollar, J*
Chinees nam de enveloppe en het §elQ ir
zonder een spier te vertrekken en Joen
syth de poort geopend had, liep hij met een
sluwen lach om zijn dunne lippen heen.
Toen de man verdwenen was, begon Jir
Forsyth toebereidselen te maken voor zi)
avontuurlijke onderneming en naoat a
duisternis was ingevallen, klom hij, in
neesche kleedij, over den muur aan denaca*
terkant van het huis. Het plein lag stt
verlaten en overtuigd, dat hij geen g«^-
üep lastig gevallen te worden, sloeg hij ow
weg in naar Barrington's woning.
(Wordt vervolgd.)
