EEN LIEFDE IN CHINA
.Nederland op zijn best". Met
medewerking van de Alg Ned.
Vereeniging voor Vreemde
lingenverkeer te 's Gravenhage,
de Vereeniging ,'tKoggeschip"
te Amsterdam en een vijftigtal
andere plaatselijke vereenigin-
gen voor vreemdelingenverkeer
wordt tot 4 Mei te Amsterdam
een tentoonstelling gehouden
De aankomst van H. M. de Koningin te Bos
koop, waar de vorstin Dinsdag een bezoek
bracht aan de bloemententooonstelling
De Amsterdamsche zweefclub demonstreerde bij den Dinsdag op Schiphol gehouden Nationalen Z. Exc. Mgr. Lorenzo Schioppa, Pauselijk
Jeugdluchtvaartdag, waarbij verschillende startmethoden werden uitgevoerd Internuntius 0"?l'edèn aflmor"
H. M. de Koningin bracht Dinsdag een bezoek aan de groote bloe
mententoonstelling te Boskoop
De openingszeilwedstrijden van de Burnham Yacht Club te
Burnham on Crouch (Eng) werden door prachtig weer be
gunstigd. Een der jachten in volle vaart
Gereed voor den start der minia
tuurtoestellen tijdens den Nationalen
Jeugdluchtvaartdag, welke Dinsdag
op het vliegveld Schiphol is ge
houden
FEUILLETON.
Uit het Engelscli
door BEN BOLT.
29)
Het geritsel van de zijde, het kletteren dei-
ivoren ringen en de lach van het meisje
deden de rest verloren gaan, en toen het
gordijn op zij gerukt werd, zag Dick Forsyth
haar met LiWeng- Ho als aan haar voeten
gehecht. Hij zette zijn tanden op elkaar en
bleef roerloos. De mandarijn trok bij het bin
nenkomen het gordijn weer op zijn plaats,
en het ontging Forsyth niet hoe de oogen
van het meisje de kamer afzochten en de
trek van opluchting uit haar gezicht week,
toen zij hem daar bij het kamerscherm zag
staan. Hij merkte ook op hoe zij naar den
ontbljooten sabel in zijn hand keek, om dan
plotseling den blik naar den anderen kant
te wenden en zich met een verleidelijken
glimlach naar den mandarijn te keeren.
„Maar de huwelijksgift, die Ah Yeo mij in
uw naam beloofde?"
„Die belofte is reeds nagekomen".
„Bent u daar zeker van?"
„Heel zeker! Die bemoeizieke dokter, die
mij met zijn bedreigingen zoo diep heeft
beleedigd, is al op weg naar zijn zendings
station in Yong-Foo".
„Vergeef me als het schijnt dat ik twijfel
koester", vervolgde Kathleen een weinig van
plaats veranderend.
„Twijfel koesteren, mijn b em? De man.
darijn veranderde eveneens van plaats ter
wij] hij sprak, zondat hH den rug
naar het scherm en naar de vensters stond,
echter maar een paar passen ervan af.
„Ik zou zoo graag de gift in mijn eigen
handen hebben gehad".
De mandarijn glimlachte toegeeflijk, maar
het meisje vervolgde rustig:
„Als ik het mes terhand had mogen nemen
en zijn boeien doorsnijden, zou het mij
lichter gevallen zijn te gelooven. Zich een
geschenk dat men nooit heeft mogen aan
schouwen als werkelijk voor te stellen, valt
altijd moeilijk".
Terwijl hij sprak dwaalden haar oogen van
het scherm naar het venster en Forsyth be
greep, dat zij hem een wenk gaf om te ont
snappen en haar aan haar noodlot over te
laten.
Als antwoord schudde hij energiek het
hoofd.
Li Weng-Hio nam weer het woord.
„Dat is volkomen juist, mijn bloem. Maar
dat neemt niet weg, dat de gift geschonken
is; de Engelschman is vrij".
„Maar deze vrijheid is niet uw gave", viel
Kathleen in, met, abrupte verandering in
het optreden, die den mandarijn kennelijk
in verbazing bracht. Voor een oogenblik ver
liet hem zijn gewone onbewogenheid.
„Nietnietmijn gaveechode
hij stamelend.
„Neen, niet uw gave, edele heer".
„Hoe komt een dergelijke gedachte op in
uw brein
„Omdat ik haar de feiten medegedeeld
heb, mandarijn".
Terwijl Dick Forsyth zich in de discussie
mengde, kwam hij van achter het beschut
tend kamerscherm te voorschijn,
Op het hooren van zijn stem veerde Li
Weng-Ho op, en een moment keek hij met
een paar oogen. waarin een gevaarlijke toorn
smeulde naar Kathleen Barrington. Toen
keerde hij zich langzaam om, op dat oogen
blik waarschijnlijk de meest verbaasde man
uit heel China, hoewel hij het niet toonde.
Zijn gele g ezicht was als uit steen gehouwen
zijn oogen, waarin de vlam van woede weer
gedoofd was, stonden bijna dof en alleen het
optrekken zijner wenkbrauwen verried dat
hij op-zijn-minst-genomen uit zijn even
wicht gebracht was.
Hij nam den man, die op zoo'n dramatische
wijze tusschenbeide gekomen was van het
hoofd tiot de voeten op, bemerkte het blin
kende wapen in zijn hand, en begon toen
met een kalme, vlakke stem tegen hem te
spreken.
„Dus, Dr. Forsyth, bent u tenslotte toch
naar Pi-Chow gekomen?"
„Zooals u ziet", was het rustige weder
woord.
,.Ik verzeker u, dat gij heel welkom zijt",
hernam de mandarijn fluweelig. „Het was
een diepe ontgoocheling voor me, toen ik
vernam dat u verdronken waart. Ik had me
al heel veel genoegen voorspeld van uw ge
zelschap, en het komt me voor, dat ik niet
teleurgesteld zal worden".
„Ik vrees, dat u dat wèl zult zijn", ver
klaarde Forsyth met een suggestieve bewe
ging van het wapen in zijn hand.
„O, dat!" Een minachtend lachje gleed jover
Li Weng-Ho's gezicht. „Een riet zou u van
evenveel nut zijn, u vergeet, dat u zich in
mijn residentie bevindt. Ik behoef slechts in
mijn handen te klappen en er zullen dingen
gebeurenja, ten opzichte van u zullen
zij zelfs heel spoedig gebeuren".
„Maar u zult niet in de handen klappen,
mandarijn. Als u dat doet, zullen de dingen
waarop u doelt evengoed voor u gebeuren, als
voor mij".
„Niets zal er gebeuren" Het was Kathleen,
die thans sprak en zich daarbij tot Dick
Forsyth richtte. „Hij heeft zooeven order ge
geven, dat hij onder geen iomstandigheden
gestoord wenschte te worden"
„Is dat zoo?' glimlachte Forsyth tegen
den Chinees. ..In dat geval vrees ik. waarde
heer, dat ge schaakmat gezet zijt Grootspraak
zal u niet baten. Uw bed'e- -faan niet
tot uw dispositie op dit moment. Dit is een
zaak tusschen u en mij, en k zou zoo zeggen
dat u zult moeten doen, -at ik wil dat u
zult doen", -
„En dat is?"
Thans had de mandarijn zijn gelaatstrek
ken niet meer in zijn macht en een kramp
van wioede verwrong zijn gezicht terwijl hij
sprak.
„Dat u een vrijgeleide verstrekt voor deze
dame en mijzelf naar Canton, en...."
„Als ik weiger?"
„Dan zal ik gedwongen zijn maatregelen
te nemen
Toen Forsyth een nadere explicatie van
zijn voornemens begon, flikkerde er plotse
ling iets in den oogen van den mandarijn
en zijn gezicht kreeg de uitdrukking van
scherp luisteren. Kathleen Barrington
merkte het en verloor oogenblikkelijk alle
aandacht voor het gesprek. Haar hjoofd boog
zich een weinig naar het gordijn van den
ingang, en eensklaps hijgde zij in doode-
lijke ontsteltenis:
„O, daar komt iemand!"
Onmiddellijk keerde ook Forsyth zich naar
het gordijn en luisterde eveneens.
Het meisje had gelijk. Aan de andere zijde
klonken naderende voetstappen. Hij keek
naar den mandarijn, er danste iets ge
amuseerds in zijn oogen.
„Als je geluid durft geven...." dreigde
Forsyth fluisterend.
Ijlings liep hij naar de dichstbijzijnde
lamp en blies die uit. Hij was al bij de
tweede, eer het meisje begreep dat het zijn
bedoeling was dat ze in de duisternis zou
den vluchten en toen spriong zij naar de
derde en laatste lamp. Terwijl ze dat deed,
bleef haar brocaat kleed aan een standaard
haken, waarop een kostbare vaas stond.
De standaard viel met een smak om, de
vaas belandde in kletterende scherven op den
grond en de mandarijn liet een scherpen
lach hooren.
Forsyth vloog naar het gordijn en toen
het geluid, dat de vallende vaas had ver
oorzaakt, verklonken was, hoorde hij de
voetstappen van den ongezienen persoon
aan. de andere züde onhouden.
XVIL
Op marscli.
Met ingehouden adem bleef Forsyth wach
ten. De stilte in de kamer was volkomen
na den smak, en de persoon aan de andere
zijde van het gordijn stond klaarblijkelijk
te luisteren, onzeker wat hij ziou doen. Toen
nam hij blijkbaar een kloek besluit, kuchte
discreet en een stem sprak op vragenden
toon:
„Edele heer?"
Forsyth herkende onmiddellijk de stem als
die van Ah Yeo, die scheen te willen ont
dekken of zijn meester zich in dat stille
vertrek bevond. Toen er niet direct antwoord
van den mandarijn kwam, werd het gordijn
terzijde geschoven en stapte de secretaris
de kamer in. Forsyth liet (oogenblikkelijk het
zwaard vallen, -wierp zich op hem en Ah Yeo
belandde op den grond voordat hij in staat
was om te schreeuwen en met de handen
van den dokter om zijn keel, schopte en wor
stelde hij wanhopig.
Maar op dat moment zag Lig Weng-Ho zijn
kans. Hij rende naar voren, bukte en pakte
bliksemsnel het zwaard dat, in den zwakken
glans van een lamp ergens op de gang, flauw
glansde op het lichte tapijt, en hief het iop
om toe te slaan. Kathleen gaf een gil, vloog
op den mandarijn af en greep met opgeheven
handen zijn opgeheven arm vast Li Weng-
Ho keerde zich naar haar met ,!en kwaad
aardig gegrom. Op dit oogenblik was hij een
wild wreed beest; zijn oogen vlamden en
tusschen zijn opgetrokken lippen schitter
den zijn tanden. Het meisje was niet tegen
zijn kracht opgewassen. Geen drie secon
den later had hij haar van zich afgewiorpen
en met zijn linkerhand gaf hij haar een on-
besuisden slag, die haar deed duizelen. Ze
viel.
(Wordt vervolgcg»
