Het geheim van Lady Littenton
De zitting van den Duitschen
Rijksdag.
FEUILLETON.
door
ELSA KAISER.
6)
Daarbij kwam nog, dat zij door Claire's goede
zorgen en Alice's geld van de bittere armoede
gered was. En Joan overlegde bij zichzelf dat
de bleeke, mooie vriendin van miss Claire
geen meisje was om overtredingen te begaan,
daarvoor zag zij er te ongelukkig en te braaf
uit. Joan Forth, gewend als zij was aan strijd
en moeilijkheden, die een hard leven van
moeizamen arbeid achter zich had, vermoed
de ongeveer het ware van de zaak. „Zij zal
oneenigheid met haar ouders hebben" dacht
zij, „misschien wel een ongelukkige liefde of
iets van dien aard, maar geen slechte din
gen.
En als echt Amerikaansch meisje vond
Joan Forth het in 't geheel niet vreemd dat
Alice weg wilde gaan. Een eerste klasse ver
pleging in een ziekenhuis was een verlokkend
vooruitzicht voor de arme Joan Forth die
hier hulpeloos en eenzaam zonder verpleging,
moe en uitgestreden op haar armoedig ka
mertje lag.
Alice had al het. geld dat zij bezat bij el
kaar gezocht en schudde het nu op de armoe
dige sprei van Joan's bed uit, ook Claire had
-nog een aardig bedrag van haar vader weten
los te krijgen, zoogenaamd om een paar reis-
japonnetjes te koopen. Voor deze twee rijke
meisjes was de som een kleinigheid, maar
voor een har werkend meisje als Joan, die
bovendien geleerd had met geld om te gaan,
was het bedrag een kapitaal dat haar in
staat stelde eens rustig ziek te zijn en later
op haar gemak naar een goede betrekking om
te zien. Zij gaf dus toe.
Beneden in het halfduistere portaal van de
huurkazerne vielen de twee vriendinnen el
kaar om den hals. „O, Claire, hoe zal ik je
mijn dankbaarheid toonen?" snikte Alice
„Wordt alsjeblieft niet sentimenteel? ver
zocht Claire luchtig „en wat ik zeggen wilde,
bewaar je tranen voor later, je weet nog niet
wat er gebeuren kan. Kop op, de vrijheid te
gemoet en gezegend zij Joan Forth." toen nam
zij haar vriendin onder den arm en duwde
haar de auto in.
HOOFDSTUK V.
Alice liet zich aan het diner verontschuldi
gen, zij had hoofdpijn en was naar bed ge
gaan, zeide Suzette tegen den butler die de
boodschap op zijn beurt weer aan den heer
Gordon overbracht.
Alice lag ook werkelijk te bed en luisterde
met kloppend hart naar de stappen van haar
vader in het aangrenzend boudoir Hij ram
melde aan de deur van haar slaapkamer.
„Alice, ik moet je een oogenblik spreken".
„Ach laat u mij, ik heb hoofdpijn en wil
slapen, ik heb poeders ingenomen en kan
heusch niet eten."
„Zal je dan morgen weer beter zijn?"
..Ja, als ik nu slapen mag."
Hij ging weg zonder verder een woord te
zeggen. Onrustig wachtte Alice toen nog een
uur en belde daarna Suzette. Het kamermeisje
vertelde dat mijnheer in zijn werkkamer was
gegaan en den verderen avond niet gestoord
wens elite te worden. Alice haalde verlicht
adem. „Je kunt wel uitgaan Suzette, ik heb je
niet meer noodig, ik heb hoofdpijn en wil sla
pen", zeide zij.
Toen Suzette vertrokken was, stond Alice op,
maakte zich voor de reis gereed en nam haar
twee kleine koffers in de hand. Behoedzaam
opende zij de deur en luisterde, alles was stil.
Zij sloop voorzichtig de trappen af, niemand
te zien, de corridors waren leeg. het perso
neel zat om dezen tijd aan tafel. Zonder ge
rucht te maken opende Alice de zwaren eiken
houten straatdeur, trok deze voorzichtig ach
ter zich dicht en sloop de marmeren trappen
van het bordes af. Toen zij in de drukke
straat stond, zuchtte ze bevrijd, dit was ach
ter den rug en niemand had iets gemerkt. Zij
was vrij, vrij van Nelson, vrij van haar naam.
zij zou opnieuw beginnen als Joan Forth en
probeeren haar brood te verdienen.
Zij nam een taxi en ging naar het Waldorf
Astoria Hotel. In de hal kwam een liftboy
haar tegemoet. Zij vroeg naar mr. en miss
Misters. Men bracht haar in de lift naar bo
ven.
Claire kwam haar in den salon tegemoet en
omhelsde haar opgewonden. „Het iS dus ge
lukt?" riep zij lachend. „Je moet weten dat ik
tot op dit oogenblik nog bang was dat het je
niet- gelukken zou."
Alice lachte, een bleek lachje. „Claire, zweer
je mij dat je niemand, ook je vader niet ver
telt wie ik ben?" smeekte ze.
„Maar dat spreekt toch vanzelf!" riep Claire
uit, „ik zweer het je bij onze vriendschap,
daar, is het nu goed?"
Plotseling werd de deur geopend en John
Misters verscheen. Hij was een joviale goed
moedige man met een vriendelijken glimlach
op zijn rond gelaat. Een flinke zakenman, die
het door hard werken tot millionnair gebracht
had, in zaken was hij hai'd en onverzettelijk,
maar in zijn privé leven kon men hem om
den vinger winden, een eigenschap waarvan
zijn dochter kwistig gebruik maakte. Hij liet!
dit maar al te gaarne toe, want Claire was
voor hem de verpersoonlijking van elegantie,
knapheid en lieftalligheid, kortom, hij vond
zijn dochter ee.n wonder.
„Vader, riep Claire vroolijk, „kom eens hier,
ait is Joan Forth, mijn nieuwe gezelschaps
dame."
John Misters schudde Alice hartelijk de
hand. Prettig, kind, zeide hij, dat je mijn
verwend dochtertje gezelschap wilt houden."
Toen verviel hij plotseling in een offïcieelen
toon en vervolgde deftig. „Ik ben blij kennis
met u te maken en hoop dat wij een prettigen
overtocht zullen hebben."
„Een beeld van een meisje", fluisterde hij
Claire toe, terwijl Alice bescheiden op een af
stand bleef wachten of mr. Misters nog iets
te zeggen zou hebben. John keek een poosje
naar haar en fluisterde toen weer: „Op en top
een dame, Claire, maar is zij niet een beetje
te mooi, lieveling?"
„Maar daddy, iedereen heeft haar aanbevo
len, zij is begaafd, ontwikkeld en nu ja, aan
die schoonheid kan zij ook niets doen en
schalks vervolgde zij: „Zou je dan willen
Daddy, dat ik een onopgevoede, oude juffrouw
meebracht als een soort Cerberus, dat gaat
toch niet bij mijn aanstaande deftige fami
lie?"
Claire keerde zich om en knipoogde naar
Alice. „Daar klopt Arthur, vadertje, nu kim je
wel gaan."
De vrijmoedige Claire was nog steeds een
beetje .schuw in de nabijheid van haar aan
staanden echtgenoot, het was een vreemd ge
voel dat de zelfstandige Claire moeilijk kon
overwinnen, hoewel Arthur haar hoe langer
hoe meer beviel. Zij kon niet zonder een ge
voel van trots naar zijn lange knappe figuur
kijken en daarbij dan te denken dat zij zijn
toekomstige vrouw zou zijn.
Ook nu weer overviel haar een lichte ze
nuwachtigheid bij het binnentreden van
Arthur Littenton, maar toch keek zij naar
Alice terwijl haar oogen vroegen: „Is hij niet
knap?"
Lord Littenton kuste Claire's hand en zag
toen ineens Alice, Een oogenblik keek hij
verschrikt en verwonderd naar het mooie
meisjesgezicht, doch hij beheerschte zich da
delijk en vroeg correct: „Heb je bezoek,
Claire?"
„Mijn nieuwe juffrouw van gezelschap,
Arthur. Lord Littenton miss Joan Forth!",
stelde Claire beiden aan elkander voor en
verkneuterde zich met een inwendige pret
over het bedrog. Nu zag hij toch Alice zonder
te weten dat zij het was. Lord Arthur boog
zwijgend en correct.
Toen hij met Claire in de lift naar bene
den ging, zeide hij nadenkend: „In het eerste
oogenblik meende ik het gezicht van je gezel
schapsjuffrouw te kennen, maar ik schijn mij
te vergissen. Iets leek mij zoo vertrouwd in
haar trekken, zij herinnert mij aan iemand,
maar ik weet niet aan wie. Is zij nooit in
Engeland geweest?"
„Niet zoover ik weet", antwoordde Claire
die een plotselinge schrik gekregen had. Ar
thur had natuurlijk het portret van Alice wel
eens gezien Emile had het hem natuurlijk ge
toond.
Maar de koele stem van Lord Littenton
stelde haar gerust, hij zeide: „Nu, dan vergis
ik mij zeker, ik was erg verwonderd het eerste
oogenblik, maar nu denk ik wel dat ik het
meisje nooit gezien heb. Hoe kom je aan
haar?
„Een vriendin sprak mij over haar. Hoe
vindt je haar, Arthur?" vroeg Claire met een
klein lachje.
„Zij is heel mooi, maar het belangrijkste is
toch of zij jou bevalt," antwoordde hij kort.
HOOFDSTUK VI.
Alice stond tegen de railing geleund en
staarde in den nacht. Het schip voer, het voer
reeds een uur lang. New-York lag achter haaf
Met de verdwijnende stad was haar vroegere
leven verdwenen. Een nieuw leven begon.
Of het een beter zou zijn? Alice voelde zich
een beetje beangst en onzeker. De vreeselijke
opwinding had haar vermoeid gemaakt. Zij
was niet meer in staat helder na te denken.
De toekomst lag donker voor haar. Heel lang
kon en wilde zij Claire's gezelschapsjuffrouw
niet zijn. Dit zou slechts een overgang zijn.
Later moest zij haar leven anders inrichten,
CWordfc vervolgd#
De Duitsche Rijksleider Adolf Hitler tijdens zijn
rede in den Rijksdag te Berlijn
Niet minder dan duizend krokodillen zijn Woensdag in Ouwehand's dierenpark
te Rhenen aangevoerd, waar zij in speciaal daartoe ingerichte vijvers verblijf
zullen houden
De Zweedsche ministers worden aan Koning Christiaan van Denemarken en
Koningin Alexandria bij hun aankomst in Stockholm door Koning Gustaaf van
Zweden (rechts) voorgesteld
Koning CMstiaan en Koningin Alexandrina van Denemarken bij hun aankomst te Stockholm voor de bijwoning der huwelijksvoltrek
king van Prinses Ingrid van Zweden en Kroonprins Frederik van Denemarken. De vorstelijke personen werden o m. begroet door
Prins Gustaaf Adolf, Prinses Margaretha, Prins Wilhelm, Prinses Sibylle, Prins Axel van Denemarken, Prins Bertil, Prins Karei Jr. en
Prins Karei Johan
Redding van een .slachtoffer" uit een brandend huis
tijdens de demonstraties welke deze week door het
Engelsche Roode Kruis voor 750 vrouwen uit verschil
lende deelen van Engeland in het trainingskamp te
Northwood park nabij Winchester werden gehouden
Straat ontruimen. Er zal geweld worden gebruikt. Een der
doeken, in gebruik bij de karabijn-brigade der Amsterdam-
sche politie, tijdens de oefeningen welke Woensdag voor
den burgemeester, dr. W. de Vlugt, werden gehouden
Tijdens de bijzondere zitting van den Duitschen Rijksdag Een overzicht in de zaal
van de Kroll Opera te Berlijn, die tot in de uiterste hoeken gevuld was
De oefeningen van de karabijn-brigade der Amsterdamsche politie zijn Woensdag in de Oranje Nassau
kazerne door den burgemeester, dr. W. de Vlugt bijgewoond. Naast den burgemeester de hoofd
commissaris Versteegh
