Het internationaal concours hippique te Amsterdam begonnen. Kroonprins Ibn Saoed te den Haag.
Het geheim van Lady Littenton
Kroonprins Ibn Saoed bracht Donderdag een bezoek aan den minister
van Buitenlandsche Zaken op zijn departement te den Haag. Minister
De Graeff doet den hoogen bezoeker uitgeleide
FEUILLETON.
door
ELSA KAISER.
23)
„Als je jouw Charley wilde zien en zooiets
voor hem doen en daarmede Arthur bedrie
gen, dan houd je van hem, welnu heb dan
den moed en zeg de waarheid."
„Ik houd van hem maar ik wil lady Litten
ton worden, jij hebt mij zelf nog gezegd dat
ik mij niet terugtrekken moest."
„Ik denk er nu andars over, Claire, zonder
liefde kan men en mag men niet trouwen."
„Maar ik houd van Arthur, ik houd erg veel
van hem en ik wil een dag voor mijn verlo
ving geen schandaaltjes," riep Claire uit en
snikte hartbrekend.
„Ik gun die trotsche lady Littenton geen
triomf. Toe Alice, lieve Alice, help mij toch,
denk er toch eens aan hoe dikwijls jij gezegd
hebt je dankbaarheid te willen toonen. Nu
heb je daar toch een prachtige gelegenheid
voor. Wees grootmoedig Alice, doe het terwiüe
van mij enterwille van Arthur."
„Als je mij eraan herinnert wat je voor mij
deed kan ik niet anders dan ja zeggen."
„Het is toch ook eigenlijk heelemaal niet
zoo erg wat ik van je verlang, Alice. Ach daar
wordt geklopt. Mijn hemel wie komt daar,
Alice, lieveling, laat mij niet in den steek."
Het was lord Arthur, die binnenkwam. „Lady
Jane zoekt je, Claire daarom ben ik zoo vrij
geweest hier aan te kloppen. Wil je zoo goed
zijn mama te gaan opzoeken ik wilde graag
even met miss Forth spreken."
Ca lire verliet de kamer na nog een vragen-
desQ blik op Alice geworpen te hebben.
„Wüt u mij een verklaring geven over gis
teravond miss Forth?" vroeg lord Arthur
koel, maar zijn oogen toonden een warmen
blik.
„Alice was opgestaan en antwoordde af
werend. „Ik wist niet dat ik u rekenschap van
mijn daden moest afleggen lord Littenton.
„Als de toekomstige lady Littenton in uw
tegenwoordigheid een feest bezoekt en om
zoo te zeggen onder uw hoede is. verbiedt uw
plicht u twee uren weg te sluipen en met een
heer in een auto door te brengen. Kunt u mij
dit alles niet verklaren of tenminste uitleg
gen. zoodat ik een geldige verontschuldiging
heb?"
Alce zweeg, maar haar gezichtje was smar
telijk vertrokken. Plotseling stond hij voor
haar trok haar handen tegen zich aan en
smeekte. „Miss Joan zeg mij de waarheid, u
waart het niet die het feest verliet?"
„Lord Littenton".
„Toe zeg het en ik zal alleen jou gelooven.
Zeg mij alles van Claire en ik verbreek nu nog
oogenblikkelijk mijn verloving met miss Mis-
'ers. Joan, zegt mij de waarheid, jij was het
niet die met dien man in een auto ging?"
„Lord Littenton, ik heb aan de verklaring
van miss Misters niets toe te voegen."
Hij liet haar handen los en deed een stap
achteruit, terwijl hij scherp zeider
„Dus miss Forth u geeft toe dat u uw plicht
schandelijk verwaarloosd hebt?"
„Als u mijn houding als plichtsverzaking
aanziet, lord Littenton
„Ik zou geen andere uitdrukking daarvoor
kunnen vinden, mis^ Forth"
„Dan staat mij niets anders te doen dan zoo
spoedig mogelijk hier vandaan te gaan."
Hij was merkbaar verschrikt. Maar toch
klonk zijn stem vleiend, toen hij zeïde: „Joan,
Joan", „heb je mij dan niets anders te zeg
gen?"
In dit oogenblik kwam Claire de kamer
binnen en toen Alice haar oogen zag wendde
zij zich van lord Littenton af.
Wat zou ze ook hebben moeten zeggen? Kor
zij Claire dan verraden, neen, immers, trou
wens het zou haar in niets helpen en Claire
doodongelukkig maken. Als lord Littenton een
verloving verbrak, zou hij onmogelijk met de
gezelschapsdame van zijn gewezen bruid een
huwelijk kunnen sluiten en wat dan nog
dan zou er nog meer bedrog uitkomen. Haar
bedrog was nog tienmaal erger dan het be
drog van Claire.
Lord Littenton verliet de kamer, na een
langen, ernstigen blik op Alice geworpen te
hebben. Zoodra de deur achter hem was dicht
gevallen greep Claire de handen van haar
vriendin en zeide met heesc'ne stem: „Heb je
mij verraden Alice, of heb je mij bijgestaan?"
Alic knikte, zonder een woord te spreken.
Claire zuchtte. „Ik dank je Alice, ik zal het
nooit vergeten."
„Schei maar uit, Claire, ik moet Littenton
Castle voor goed veriaten, lord Littenton be
schouwt mijn gedrag als een ernstig plichts
verzuim tegenover jou."
Claire's mond viel open. „Wat zeg je, Alice,
maar je bept toch niet in zijn dienst, hij kan
je niet wegsturen."
,Het is beter zoo, om allerlei redenen", fluis
terde Alice.
,yOm andere redenen ook nog, welke zijn
dat dan?" verbaasde zich Claire.
Maar Alice wilde niet antwoorden, ontwij
kend zeide zij: „Deze eene is genoeg".
„O," kermde Claire, „weet je het dan al?"
„Wat zal ik weten?" vroeg Alice ondanks
zichzelf blozend.
„Nu, dan toen Charley gisteravond naar jou
vroeg heb ik gezegd, dat je misschien dichter
bij was dan hij wel dacht
Alice onderbrak haar met een kreet van
smart. „O, Claire dat isdat isen
nu ik dit vreeselijke voor jou gedaan heb,
blijkt het dat je mij toch verraden hebt."
„Het was geen verraad, Alice."
„Dat vind ik wel, Ciaire en daarna durfde jij
toch nog aan mij vragen.o, o, wat moet ik
beginnen! daire ik wil....!" Alice stond
energiek op.
„Ga je je woorden herroepen?" riep Claire
bevende uit.
Alice wier p haar vriendin een eigenaardi-
gen blik toe, maar zeide waardig en een beetje
trotsch. „Eens moest ik toch weg, dus het is
beter dat ik dan, hoe eerder hoe liever maar
wegga."
„Iaat je mij dan geen tijd je mijn dank
baarheid te bewijzen?" smeekte Claire. Alice
haalde even haar schouders op. „Ik vind dat
ik nu genoeg van je dankbaarheid genoten
heb en overigens zijn wij quite" antwoordde
Alice koel.
„Je bent hardbegon Claire, maar zij
kon niet uitspreken want een bediende trad
de kamer binnen en verzocht miss Misters
uit naam van lady Jane nog een oogenblik in
haar kamer te komen. Men was in Littenton
Castle buiten zichzelve over hetgeen gebeurd
was.
„Wij zullen het nog even uitpraten, straks",
mompelde Claire voordat zij de kamer ver
liet.
Alice wierp haar vriendin een eigenaardi-
terugzien. In vliegenden haast begon zij haar
koffer te pakken. „Weg, dacht zij, weg wil ik
en met bitterheid dacht zij eraan, dat nu blijk
baar voor haar den tijd gekomen was dat zij
telkens heimelijk en in haast ergens weg
moest vluchten.
Een poosje later kwam John Misters haar
opzoeken Hij was diep onder den indruk.
„Claire stuurt mij", begon hij treurig. Joan,
wilt u ons nu zoo plotseling en zoo boos ver
laten."
„Men heeft mij verwijten gedaan mr. Mis
ters en bovendien mijn plan was toch om te
vertrekken."
„Ik zal u niet kunnen tegenhouden, dat zie
ik" zeide hij mismoedig. „Maar misschien kan
ik u bij de regeling van uw naaste toekomst
van dienst zijn, miss Joan, beschik over mij,
wilt u?"
„U bent wel vriendelijk mr. Misters, maar
k begrijp u niet."
„Ik, ik, wilde zeggen" stotterde hij en dan
moed vattend ging hij snel voort: ,ik wilde
niet graag dat u iets anders zocht, ik wilde u
graag helpen, ik zou u zoo graag bij mij
houden, ik bedoelhij kon niet verder en
verwarde zich in zijn woorden.
Alice richtte zich op. „Alstublieft mr. Mis
ters spreekt u daar nooit over", klonk het
koel en afwijzend.
„Ik wilde u niet beleedigen miss Joan, ik
wilde u alleen vragen of u misschien zoudt
kunnen besluiten mijn vrouw te worden.
Claire gaat trouwen, ik blijf dan alleen ach
ter en ik ben nog jong genoeg ik houd ziels
veel van u en zal alles doen om u gelukkig
te maken.... ik
Alice was ontroerd en ook een beetje vroo-
lijk gestemd over dit zonderlinge huwelijks-
voorstel. Bijna moest zij lachen.
Zij kwam naar mr. Misters 'toe en reikte
hem haar hand. Haar mooie oogen waren
zacht. „Ik dank u mijnheer dat u mij zoo een
groote eer aandoet nadat u zooveel leelijks
over mij gehoord hebtmaar helaas, het
kan niet."
„U houdt van iemand anders, miss Joan?"
Zij knikte.
„Dus toch dien man in de auto aan wiens
bestaan ik maar niet gelooven kon", zeide "hij.
treurig en Alice weersprak hem niet.
Nu moest zij nog afscheid nemen van lady
Angelique.
Deze had haar laten roepen. „Men heeft mij
dingen van u gezegd miss Forth" begon zij
toen Alice bij haai- gekomen was. „Dingen die
leelijk zijn en die ik niet gelooven kan en niet
gelooven wil. Kunt u mij het niet uitleggen
Joan. Misschien zal ik u kunnen begrijpen en
zouden wij toch niet behoeven te scheiden."
Alice zweeg. Zij wist niet wat zij zeggen
moest. Claire had haar belofte. Zij had wil
len schreien en luid snikkend roepen: „ik was
het niet, neen, neen, ik was het niet!" maar
zij moest zwijgen, Claire mocht niet opgeof
ferd worden. Zij was ongerust wanhopig en!
keek verlangend en angstig naar de deur.
(Wordt vervolgd.)]
De deelnemers aan het internationaal concours hippique in de hoofdstad, zijn
DonderdagmidJag officieel ten stadhuize ontvangen. Een kijkje op het binnen
plein tijdens de ontvangst
Het internationaal springconcours is Donderdagavond in het Amsterdamsch
stadion aangevangen. Een der deelnemers in actie
Bij haar terugkeer in Le Havre werd de reusachtige Fransche mail
boot oNormandie" feestelijk ontvangen
De vereeniging „Het Grondbezit" heeft een excursie naar Westelijk
d °ijrC^ ®ra^ar,l- en Oostelijk Zeeland gemaakt. In het kreeftenpark van
Belderbosch bewonderden de deelnemers de juist gevangen kreeften
H. K. H. Prinses Juliana die thans weer hersteld is van haar ziekte,
bracht Donderdag een bezoek aan Leeuwarden. De Prinses voor een
der ramen in de woning vaii den commissaris der Koningin in Friesland,
mr. P. H. V. baron Harinxma Thoe Slooten, waar de hooge bezoek»
ster vertoefde
De bekende wielrenner JW«
Pijnenburg n vader gewordee
van een (linken zoon
