LIJST 5. LIJST 5.
GEMEENTERAADSVERKIEZING, BEVERWIJK
DE NEUTRALE GROEP
LUST 5. LUST 5.
BERICHT
Het geheim van Lady Littenton
Wat Ontbreekt.
In de Groene Amsterdammer pleit mr. F. B
gimon van Leeuwen te Den Haag in een in
gezonden stuk voor hetgeen hij noemt „een
nieuw dwangmiddel voor den Volkenbond". Hij
bedoelt daarmee: de uitzetting van alle leden
van een bepaalde nationaliteit uit alle landen,
die lid zijn van den Volkenbonden meent
dat dit nu toch wel een idéé is, waarop nog
niemand is gekomen.
Het is pas een maand of acht, negen gele
den dat Joego-Slavië erop kwam, en het uit
voerde ook. Het was van meening dat Hon
garije schuldig was aan den moord op zijn
koning, te Marseille gepleegd, en zette alle
Hongaren over de grens. Het geval wekte ver
schrikkelijke verontwaardiging en bemoei
lijkte de pogingen der andere mogendheden,
om een oorlog tusschen Joego-Slavië en Hon
garije (met meeslèuring van de rest) te voor
komen, nog eens extra. Gelukkig liep het nog
goed af.
Mr. Simon van Leeuwen zou dit middel als
Volkenbondswapen willen toepassen. Hij geeft
toe dat op het oogenblik nog allerlei wette
lijke- en verdragsbepalingen zich ertegen ver
zetten, maar die moeten dan maar zoo spoe
dig mogelijk veranderd worden. Hij geeft ook
toe dat het niet aangaat een heele natie over
één kam te scheren en te laten boeten voor
daden van de regeering, „en al die mooie
praatjes meer". Maar, zegt hij, „aux grands
maux les grands remèdes": tegen het groote
kwaad past het groote geneesmiddel.
Is dit een geneesmiddel? Stel dat Italië
straks Abessinië te lijf gaat en dat de Volken
bond zoover was dat hij zijn leden tot het
nemen van dergelijke sancties tegen Italië kon
'brengen. Waar zouden de millioenen Italianen,
die in Frankrijk wonen, heen moeten? Welk
land zou op him invasie gesteld zijn? En let
wel: het zouden alleen landen mogen zijn die
niet tot den Volkenbond behooren. Amerika?
Zit al vol Italianen en heeft scherpe immi
gratie-bepalingen. Japan dan soms? Of
Duitschland liever? Laten we ernstig blijven.
Ook kan men zich van de dingen, die mr.
van Leeuwen aanduidt met „al die mooie
praatjes meer" maar niet zoo gemakkelijk af
maken. Integendeel. Zij vertegenwoordigen de
droevig-kleine hoeveelheid internationale be
scherming van het individu, die nog bestaat.
Laten we die vasthouden. Zij snakt naar uit
breiding, zeker niet naar vermindering.
M.i. maakt mr. Simon van Leeuwen in het
algemeen een fout, die zich veelvuldig doet
gelden. Hij zoekt naar nieuwe middelen,
en daar is geen behoefte aan, zoolang geen
enkel middel, na den oorlog uitgevonden, met
overtuiging wordt toegepast. Aan formules en
plannen, aan verdragen en sancties is er
heusch geen gebrek. Maar wie passen ze toe
en voeren ze bona fide uit? In de meeste ge
vallen kan men zelfs nog vragen: wie hebben
ze geratificeerd? Bescheiden ondernemingen
als een internationale regeling van den zomer
tijd, als een internationale conventie voor de
radio-golflengten, kan men niet eens algemeen
ingevoerd krijgen. Lang niet. Zoodra een land
er een offer voor zou moeten brengen, weigert
het.
Het Volkenbondspact? Word't het nage
leefd? Och kom! Het Briand-Kellogg Pact?
Men bewapent er maar op los. Het Pact van
Locarno, met den beroemden ..Geest" inbe
grepen? Er wordt mee gesold. Briand's denk
beeld van een Europeesche Federatie? Neen,
Europa schijnt veel liever te gronde te gaan
dan het ergens over eens te worden.
Zoo is de huidige toestand. Een aantal
menschen met helder inzicht, voldoende ge
zond verstand en voldoende breedheid van
visie heeft een aantal volmaakt-logische op
lossingen ontworpen. Zij hebben een zekere
mate van bijval gekregen, maar de meerder
heid is tegen hen, uit gebrek aan gezond ver
stand-en breedheid van visie, en steunt daar
mee liever een kleine groep, die belang heeft
bij eën voortzetting van den janboel omdat
zij er geld aan verdieDt.
Er zijn tallooze middelen naar voren ge
bracht, veel beter dan het paardenmiddel van
mr. Van Leeuwen. Geen enkel is nog tot
royale uitvoering gekomen, behalve de stich
ting van den Volkenbond <*n van het Interna
tionale Gerechtshof, en de successen die deze
instellingen incidenteel meermalen behaald
hebbenevenwel zonder de zekerheid, dat
ze zullen voortduren.
Wat ontbreekt is dus niet een nieuw mid
del, maar de geest die rijp is voor het aan
vaarden van al de middelen. De bestaande
geest is nog erg onrijp. Men moet er zich op
toeleggen dat te verbeteren. Het is een lange
'en moeilijke weg. Het uitstel kost ontzaglijk
veel. Maar er schijnt geen andere koers
open. Daarom moet men die wel taai en vol
hardend blijven volgen. Er zijn gelukkig ve
len die daartoe over genoeg moed en karak
ter beschikken, en niet versagen.
R. P.
BEVERWIJK
DE STAND DER WERKLOOSHEID.
Zaterdag waren bij de gemeentelijke Ar
beidsbeurs in totaal 750 werkzoekenden in
geschreven, die verdeeld waren over onder
staande vakgroepen:
Beverwijk: Bakkers 2, bankwerkers 8, be
hangers 2, betonvlechters 4, betonwerkers 7,
blikbewerkers 1, blikslagers 2, carosserie-
makers 1, chauffeurs 22, drukkers 7, elec-
triciens 3, expediteurs 1, grondwerkers 75,
handlangers 4, kantoorbedienden 6, koper
gieters 1, landarbeiders 38, lasschers 1, lood
gieters 2, letterzetters 2, losse arbeiders 175.
machinisten 7, machinedrijvers 2, machinale
houtbewerkers 2, marmerbewerkers 3, mar
merpolijsters 1, metaalbewerkers 5, metse
laars 6, meubelmakers 1, monteurs 6, op
perlieden 15, plaatwerkers 3, schilders 1,
schippers 3, schoenmakers 2, sorteerders 15
slagers 1, smeden 2, soldeerders 2, spoorleg-
gers 1. stokers 7, stucadoors 6. teekenaars 1,
timmerlieden 16. voegers 1, voerlieden 3,
voorslaanders 1. winkelbedienden 3, Dienst
boden 1. werksters 1, koks 2. zeilmakers 1,
totaal 488.
(Vorige week 466).
Wijk aan Duin: Bakkers 2. bankwerkers 9.
betonwerkers 3, blikbewerkers 2, blikslagers 4
carosseriemakers 1, chauffeurs 6. electri-
ciens 3, grondwerkers 56, handlangers 2. kap
pers 1, kantoorbedienden 6. kellners 1, land
arbeiders 18, loodgieters 2, lijnwerkers 1.
losse arbeiders 40. machinisten 8. machine
drijvers 1. machinale houtbewerkers 2, me
taalbewerkers 4. metselaars 4. meubelmakers
1. monteurs 2 opperlieden 14. plaatwerkers 1.
reizigers 5, schilders 2. schippers 10, schoen
makers 1, sorteerders 1, sigarenmakers 3
stokers 2, straatmakers 1, stucadoors 4, tim
merlieden 8. voerlieden 1, winkelbedienden 4
zeilmakers 1. stuurlieden 1. totaal 238 (240).
Heemskerk: Betonvlechters 2, betonwer
kers 4. chauffeurs 5' electriciens 1. grond
werkers 12, kantoorbedienden 2, landarbei
ders 30 losse arbeiders 27, plaatwerkers 4.
timmerlieden 5, uitvoerders 1, totaal 93
De Aardbeienmarsch van die
K. W. C.
Wandeltocht door midden-Kennemerland.
De Kennemer Wandelclub trof het buiten
kansje. dat de door haar georganiseerde
aardbeienmarsch samenviel met den eersten
zomerschen Zondag. De tocht over 30 K.M.
werd geloopen onder begunstiging van een
stralende zomerzon, die alleen maar dit na
deel had, dat de tippelaars hinder hadden
warmte- Overigens was het voor de
K.W.C. een succesdag. Zondagmorgen om
streeks 10 uur heerschte op de startplaats
"ab.1J. „Oud-Meerenstein" een groote
drukte. Niet alleen, dat de 500 wandelaars
2ie,J of 111 groepsverband of individueel
hadden laten inschrijven van alle zijden
kwamen opdagen, maar ook kwamen zich
nog velen om een startkaart aanmelden, die
aanvankelijk om het weer inschrijving had
den uitgesteld. De organisatie was uitstekend
in orde, zoodat de regeling aan den start
niets te wenschen overliet.
Wachtmeester Brandwijk, de energieke
voorzitter en de ziel van de K.W.C.. had voor
een uitnemende regeling zorg gedragen,
waardoor de start een zeer vlot verloop had!
De Transpc-rtcolonne van het Roode Kruis
had een drukken dag. Zij had het werk in
vier ploegen verdeeld en maakte zich hoogst
verdienstelijk door in vele gevallen hulp te
verleenen.
Vooral tijdens de groote rust in het K.S.A.-
gebouw te Heemskerk werd heel wa.t van de
manschappen gevergd. De voeteuvels waren
op dezen zomerdag zeer talrijk, terwijl ook
patiënten, die het te kwaad met de warmte
hadden, moesten worden behandeld.
Tusschen half vier en half vijf waren de
deelnemers in Hotel „Oud Meerenstein" te
ruggekeerd. Ook hier was de hulp van de
Transportcolonne zeer noodzakelijk. Allen,
die den marsch volbracht hadden, ontvingen
een herinneringsmedaille. De voorzitter van
de K.W.C. dankte de wandelaars voor hun
opkomst. Ongeveer 650 tippelaars hadden de
aardbeienmarsch geloopen.
Burgemeester H. J. J Scholtens reikte ver
volgens de prijzen uit en uitte zijn eroote
waardeering voor de prestaties, welke gele
verd waren. Spr. hoopte, dat het verblijf in
het „zonnige" Kennemerland bij de .wande
laars een aangename herinnering zou achter
laten.
Vervolgens reikte de burgemeester de ver-
eenigings- en groepsprijzen uit.
Van de vereenigingen verwierven de prij
zen:
1 Het 21ste regiment. Utrecht, 2 Amstelveen-
sche Wandelclub, Amsterdam. 3 Laat Ons
Loopen, Amsterdam, 4 De Zilveren Meeuw,
Den Helder, 5 Amsterdam-Zuid, Amsterdam!
Prijs voor de grootste groep: Amsterdam-
Zuid, Amsterdam.
Prijs voor de verstkomende vereeniging:
„Het 21ste", Utrecht.
Grootste plaatselijke vereeniging „De Voor
trekkers", Wijk aan Duin.
De prijs voor de verst-komende indivi-
dueele dame verwierf mej. Hordijk, die voor
den verst-komenden heer J. Zonderkamp,
uit Westerblokker.
De groepsprijzen vielen ten deel aan de
wandelclub van de Technische Studenten te
Amsterdam; het Landstormcorps te Haar
lem; de Wandel-jeu.^„Kennemerland",
de Kanoclub „de Weteringzwervers". de
Wandel toerist te Haarlem; „de Amstelve-
ners" te Amstelveen; „de Driehoek" te Lei
den; „Al zingende voorwaarts", „De Voor
trekkers" te Wijk aan Duin; „De Schinkel -
kanters" te Amsterdam, „De vroolijke tippe
laars" te Haarlem, ..Jan Pastoors" te Haar
lem, „Zilvermeeuwen" te Den Helder. „Laat
Ons Loopen" te Amsterdam, „Het 21ste te
Utrecht, Amsterdam-Zuid te Amsterdam,
„Burgerwacht" te Haarlem; „Santpoort" te
Santpoort, .De Amstelkanters" te Amster
dam en „Bloemendaalsche Gymnastiekver-
eeniging" te Bloemendaal.
De prijzen bestonden uit bekers, plaquet
tes, takken en medailles.
De jury werd gevormd dooj* mej. Spruyt en
de heeren H. Blaauw en W. M. Ragut, die
als herinnering een medaille ontvingen. Ook
de burgemeester ontving een herinnerings
medaille.
Aan iederen 50sten deelnemer werd ten
slotte nog een slof aardbeien uitgereikt,
waarna de dag met een driewerf „hoera" op
de K.W.C. werd besloten.
De tweede Aardbeienmarsch was een groot
succes geweest.
Brengt a.s. WOENSDAG 26 JUNI allen Uw stem uit op één der candi-
daten van LIJST 5, zijnde
Ir. K. L. Moens, F. A. van Loenen, Ir. A. J. Allan,
H. Blom en A. C. Schaap,
die allen wars zijn van partijpolitiek en die uitsluitend de
GEMEENTEBELANGEN willen, kunnen en durven behartigen.
M "A" A N D A 'G 24 JUNI 1935
(Adv. Ingez. Med.)
De teraardebestelling van
A. M. Smit.
Enorme belangstelling op „Duinrust".
Zaterdagmiddag is onder enorme belangstel
ling op de begraafplaats „Duinrust" het stoffe
lijk overschot ter aarde besteld van den heer
A. M. Smit, die Woensdag j.l tijdens een kam
peertocht met jeugdige wcrkloozen te Vaassen
<G.) bij een auto-ongeluk op zoo'n noodlottige
wijze om het leven kwam. De treffende plech
tigheid werd op „Duinrust" door honderden
belangstellenden bij gewoond. Uit deze massale
belangstelling bleek eerst recht duidelijk, hoe
zeer men den architect Smit in alle kringen
der bevolking heeft leeren waardeeren en
hoogachten. Bij het vertrek van het sterfhuis
was de belangstelling reeds zeer groot. De lijk
wagen, die met kransen was behangen, wérd
gevolgd door de jeugdige wcrkloozen. wier lot
wijlen den heer Smit zoo na aan het hart lag
en voor wie hij met zooveel moeite en zorgen
een kampeertocht organiseerde, die den leider
zelf den dood zou brengen.
Als slippendragers fungeerden broeders van
de plaatselijke loge der I.O.O.F., waarvan de
heer Smit lid was. Het aantal kransen- en
bloemstukken was zoo groot, dat daarvoor
een afzonderlijk rijtuig in den stoet moest
meerijden.
Intusschen stonden op „Duinrust" reeds
anderhalf uur te voren de belangstellenden
rond.de groeve geschaard. Hun aantal groeide
steeds aan, zoodat toen de stoet op de begraaf
plaats arriveerde een dichte menigte in de na
bijheid van het graf wachtte. De kist werd
door jeugdige werkloozen grafwaarts gedra
gen. Ontroering maakte zich meester van
velen toen op dezen stralenden zomerdag het
stoffelijk overschot van den heer Smit aan den
schoot der aarde werd toevertrouwd. Velen
lieten hun tranen den vrijen loop.
Toen de kist onder doodsche stilte gedaald
was trad de heer C. Maters naar voren, om als
oud-zakenvriend een afscheidswoord te spre
ken. Hij schetste daarbij de karaktereigen
schappen van den lieer Smit, wiens hulpvaar
digheid en meeleven met het lot van anderen
leidde tot het organiseeren van den kampeer
tocht, die zoo tragisch zou eindigen. Tragisch,
omdat dit zorgeloos uitstapje leider en werk-
looze jongelieden zoo noodig hadden.
Zij, die zich met ingang van 1 Juli
per kwartaal abonneeren, ontvangen
de in Juni nog te verschijnen nummers
gratis.
DE ADMINISTRATIE.
Spr. wees er dan op hoe de heer Smit een
groote mate van zclfverlochening bezat. Hij
was vaak goed voor anderen maar slecht voor
zichzelf. „Een blijvend gedenktceken is", zoo
besloot spr. „zijn voorbeeld van hulpvaardig
heid en goedheid, een gedenkteeken, dat een
troost moge zijn voor zijn arme vrouw".
De heer Schregardus herinnerde, sprekende
namens de I.O.O.F.. aan den innerlijken rijk
dom van den overledene, een rijkdom, die van
onschatbare waarde was. ,A.. M. Smit." aldus
spr., „was een mensch in den besten zin van
het woord. Een hart. dat warm klopte voor
„vriendschap, liefde en waarheid". Dankbaar
zal men zich herinneren, dat hij niet voor niets
heeft geleefd.
De Commandant van de brandweer, de heer
H. Blom, die zoovele jaren met den heer Smit
heeft samengewerkt, herinnerde er aan, hoe
de thans ontslapenene altijd op die plaatsen
was, waar het grootste gevaar dreigde. Spr.
gewaagde van de waardevolle adviezen van
den heer Smit, wanneer en waar dan ook een
brand gevaar opleverde voor lijf en goed van
manschappen en burgerij. Namens den Brand-
raad en het politiecorps dankte hij tenslotte
den heer Smit voor wat hij in het belang der
plaatselijke gemeenschap deed.
Diep ontroerd sprak vervolgens de heer De
Wolf namens de jeugdige werkloozen een af
scheidswoord aan de groeve tot hun leider, die
hun ontrukt werd, toen zij op een door hem
georganiseerden kampeertocht verstrooiing
poogden te vinden. „Wij konden U nog niet
missen", riep spr. uit. „wij hadden nog zooveel
van u te leeren." Met een door tranen verstikte
stem sprak de heer De Wolf woorden van in-
nigen dank namens de jongens voor al dat
gene, wat de heer Smit gedaan had, om hun
somber lot te verzachten.
De heer Robhe, sprekende namens de ge
meentelijke commissie voor ontwikkeling en
ontspanning van jeugdige werkloozen ver
klaarde, hoe allen er trotsch op waren, om met
een mensch als de heer Smit was te mogen
samenwerken. Spr. memoreerde, met hoeveel
enthousiasme de heer Smit aan het plan. om
den werkloozen eenige prettige dagen te be
zorgen, had gewerkt. „Hij was", aldus besloot
spr„ „een opbouwer voor de werkloozen".
Nadat een afgevaardigde van de „Neptu-
nusclub" te Den Helder nog een laatste groet
had gebracht, sprak tenslotte nog Ds. J. D. van
Calcar, Doopsgezind predikant alhier een
treffend afscheidswoord.
De predikant wees er in de eerste plaats op,
hoe dit graf den anderen kant van het leven
laat zien, namelijk de wereld van het onver
gankelijke. Ondanks al het ontroerende is het
gelukkig, wanneer de oogst is als hier. Spr.
was er van overtuigd, dat de heer Smit niet
één vijand had. Het was ook zoo begrijpelijk,
dat hij voelde, wat die werklooze jongens mis
ten. Ds. van Calcar sprak vervolgens een per
soonlijk woord tot de jeugdige werkloozen.
„Bewaar altijd de herinnering aan hem." al
dus spr. „Draagt het hoofd omhoog en houdt
vast aan de waarde van het leven. Houdt ook
het oog gericht op de toekomst en op de an
dere wereld, die van het onvergangelijkc". Met
een „God vertrooste de zijnen en God behoede
hen" eindigde de predikant-.
Namens de familie dankte de heer De Vries,
een zwager van den overledene, voor de over
weldigende belangstelling.
Onder de honderden, die getuigen waren
van deze indrukwekkende plechtigheid merk
ten wij o.m. op burgemeester H. J. Scholtens,
de beide wethouders de heeren J. F. Braun en
K. Steyn, leden van het Roode Kru-is-bestuur,
van den gemeenteraad en van den brandraad,
van de commissie voor ontwikkeling en ont
spanning van werkloozen, de kapelaans A. v.
Nobelen en S. Ligthart, benevens tientallen
persoonlijke vrienden van den overledene. De
groeve ging schuil onder een schat van bloe
men, waaronder een groote krans van de
jeugdige wcrkloozen.
Diep onder den indruk verliet de menigte
langzaam „Duinrust".
DE BURGEMEESTER VAN VERLOF TERUG
De burgemeester, mr. H. J. J. Scholtens, is
van verlof in de gemeente teruggekeerd en
heeft zijn ambtsbezigheden hervat.
DAGELIJKSCIIE VEILINGEN
De directie van de Vereen. Veilingen deelt
ons mede dat vanaf heden, 24 Juni dagelijk-
sche groente- en aardbeienveilingen zullen
worden gehouden.
Op Maandag, Woensdag en Vrijdag zal om
12 uur de z.g. „binnenveiling" beginnen, tege
lijk met de veiling op den wagen; Dinsdag en
Donderdag begint de groenteveiling des na
middags te 3 uur.
De directie heeft den tuinders dringend ver
zocht allerlei producten ter bevordering van
den afzet op de blnncnlandsche markt en ter
ontlasting van de gewone veilingdagen op
Dinsdag en Donderdag aan te voeren.
Op die dagen wordt niet op twee plaatsen
tegelijk geveild.
De Zaterdag is uitsluitend! bestemd voor de
aardbeienveiling, die des namiddags om 4 uur
zal beginnen.
Dertig Duitsche voormalige krijgsgevangenen zijn in Engeland aangekomen om
aan een herdenkingsplechtigheid deel te nemen. De begroeting te Brighton door
leden der Britsche frontstrijdersorganisatie.
SANTPOORT
PROPAGANDAVERGADERING
R.-K. STAATSPARTIJ.
De centrale kiesvereeniging' „Velsen" hield
in hotel „De Weyman" een propaganda ver
gadering.
Als spreker trad op de heer Miechielsen,
hoofd van de tuinbouwschool te Grootcbroek.
Een partij zonder principe heeft geen re
den van bestaan. Wij zullen de verkiesingen
laten schijnen in een fel licht, om te laten
zien, hoe wij geregeerd wenschen te worden
in gemeenten, provinciën en rijk.
Daarbij gaan wij niet meer den weg van
gemoedelijkheid, maar den weg van het prin
cipe, vooral in dezen tijd. nu dc ondergang
op politiek en sociaal terrein van Europa
haast zeker is. Wil men dc maatschappij
hervormen, aan dient men te beginnen bij
het gezin. Wat geeft anders het schermen
met encyclyken?
Spreker gaat dan uitvoerig in op de per-
soonsvergoding, een abnormaliteit van be
denkelijk soort en één, die fnuikend werkt.
Dikwijls is de strijd voor een gemeenschap
pelijk belang zoek. Als we gaan naar een
nieuwe orde op sociaal en economisch ter
rein, moet het zijn allen voor één. Groeps
egoïsme leidt tot verderf.
„Wij. R.-K. Staatspartijers, bezien de maat
schappij, zooals God het wil. Wat wij in Ne
derland hebben bereikt', is eemg in de we
reld." Wij behoeven geen heil te verwachten
van andere partijen, want nog heden geldt:
„Liever Turksch dan paapsch". Onze partij
staat sterk. Prof. Veraart, de gewezen leider
van de K.D.P. zeide dan ook, dat men het
bolwerk van de R.-K. Staatspartij niet stuk
slaat met koekdegens, zooals ook de K.D.P.
er een is. Spreker levert dan critiek op K.D.P.
en Volkspartij, die klassenstrijd voeren, wat
door de pausen absoluut veroordeeld is.
Verder dringt spr. aan op eenheid, waar
door de Katholieken, ondanks hun minder
heid, toch een geweldig stoot- en struikel
blok kunnen zijn.
Dan behandelde spreker nog in 't kort de
gemeentepolitiek en den zegenenden invloed
van de R.-K. Staatspartij daarop uitge
oefend, o.a. in verband met gezins- en wo-
ningpolitiek.
Spreke hekelt de N.S.B., die met Hegel
zegt: ..De Staat is God". Zij wil den volks
invloed vernietigen; men zie hiervoor*
slechts naar 't buitenland.
Spr eindigde met de woorden van het
Episcopaat: ..Eenheid door alles, voor alles
en ten spijt van alles".
De heer Sombroek zei, dat naar zijn mee
ning de R.-K. fractie in den gemeenteraad
te weinig samenwerkt met het centraal be
stuur. En tenslotte verweet hij de fractie,
dat zij twee harer leden, die bij de komen
den verkiezingen op een zoog. vrije lijst uit
komen. niet geroyeerd heeft.
Wat dit laatste betreft, werd opgemerkt,
dat zoo lang men lid van den raad is. men
ook deel blijft uitmaken van de fractie. Men.
kan hoogstens als fractie zonder hen verga
deren, doch dit zal nooit winst afwerpen.
Na een opwekking voor nummer één van
lijst 6 sloot de voorzitter de vergadering.
DOODELIJK ONGEVAL BIJ HET
RANGEEREN.
Op het rangeeremplacement te Blerick is
de 45-jarige stationsbeambte L. H. Vaessen
uit Blerick door een trein overreden en ern
stig gewond. De man, die vader is van 12
kinderen, overleed korten tijd later in het
ziekenhuis te Venlo.
FEUILLETON.
ELSA KAISER.
31)
Alice deed wt.t de zieke haar vroeg, zij ont
sloot het kastje en vond er een pakket in
waarop in het duidelijke handschrift van lady
Angelique geschreven stond. „Aan Miss Alice
Gordon, New-York."
Alice's handen trilden. Wat zou lady Ange
lique de vreemde Alice Gordon te zeggen
hebben?"
Zij bracht het pakket bij lady Angelique.
„Zweert u mij miss Joan Forth dat u dit pak
ket aan Alice Gordon zult geven?"
„Ik zweer het u mylady"
„Dan is het goed." De ziekte liet het hoofd
op het kussen rusten en scheen doodelijx
vermoeid. Alice kuste voorzichtig de bleeke
handen en schelde toen om hulp. De zieken
verpleegster, in in de kaïrvsr ernaast wachtte,
snelde naar binnen en verzocht Alice de
zieke een poosje alleen met haar te laten, zij
zou wel roepen als zij iemand noodig had.
Alice verliet het vertrek en toen zij door
den salon liep stond lord Arthur daar, hij had
op haar gewacht. Hij trad haar in den weg en
smeekte: „Een oogenblik miss Forth, ik wilde
een oogenblik met u spreken?"
„Wat hebt u mij te zeggen lord; Littenton?"
vroeg zij hoog.
„U bent, begon hij zacht om de zieke niet
te storen, „u bent indertijd in woede van Lit
tenton Caste weggeloopen, bijna gevlucht, ik
weet het, ik had het verdiend, ik ben grof
tegen u geweest, maar ik heb zoo'n spijt ge
had. Ik had u dat zoo graag geschreven,
maar ik wist niet waar u was
„Als u wist dat u grof waart mylord, waar
om sprak u dan zoo tot mij?"
„Om dat ik mijzelf niet meer meester was,
mijn gevoel
„Uw gevoel?"
„Ja, miss Forth mijn gekrenkt gevoel, mijn
verdriet dat u anders waart dan ik dacht dat
u was, deed mij zoo spreken. Ik had van u een
ideaal gemaakt en
„Waarom had u dan later berouw, ik had u
toch teleurgesteld", zeide zij. ij
„Men moet niet naar den schijn oordeelen.
miss Forth. Wie weet welke reden u toen had
voor uw daad. ik wist ook niet waarover u met
den vreemdeling in die auto moest spreken.
Het was misschien van groot gewicht, miss
Forth?"
„Dat was het lord Littenton."
„Kunt u mij die reden niet zeggen?"
„Het is niet mijn geheim alleen mylord. Ik
gaf mijn woord."
„U zult het houden miss Forth, ik wil aan u
gelooven, ik wil in u gelooven, zonder dat u
mij iets behoeft uit te leggen. U bent voor mij
het heerlijkste, het reinste, het hraafsie en
meest aangebedene
„Neen lord Littenton, alstublieft spreek
niet verder, u zoudt zich toch kunnen vergis
sen. Denk nu voordat u spreekt, denk aan al
les dat u vreemd voorgekomen is in mijn
gedrag". Met deze woorden liet zij hem staan
en holde naar boven.
Zij brandde van verlangen te weten wat
lady Angelique op papier te zeggen had.
Zou het misschien iets zijn dat met Emilc
Detroit in verband gebracht kon worden?
Hoeveel zij ook van loyd Littenton hield, zij
wilde niets aanhooren voordat zij gelezen
had wat lady Angelique te zeggen had. Het
zou misschien iets kunnen zijn dat een be
lemmering voor haar, Alice, zou beteekenen.
Als hij werkelijk van haar hield als Joan
Forth, dan zou hij wel een middel vinden om
met deze eenvoudige Joan Forth te trouwen,
want ze kon voorloopig niet zeggen wie
zij was, eerst lezen wat lady Angelique
schreef.
Op den bovencorridor liep Claire op haar
te wachten „Toe blijf vannacht hier logee-
ren, misschien heeft lady Angelique je nog
noodig? noodigde Claire uit en Alice stemde
toe. Het kon haar opeens niet meer schelen
wat de directrice van het modehuis tegen
haar zou beginnen, zij was hier bij haar
vrienden, die zouden haar nooit verlaten.
Claire bracht haar naar de logeerkamer en
wachtte toen of Alice haar iets van het on
derhoud met lady Angelique zou mededeelen,
maar daar Alice zweeg ging zij eindelijk weg.
Alice sloot de deur af en opende met sidde
rende handen het pakket. Zij had het recht
te lezen wat lady Angelique Alice Gordon te
zeggen had. Zij sloeg de bladzijden van een
mooi gebonden dagboek om en zag tot haar
verwondering dat het boek begonnen was met
de woorden Cannes".
Alice begon te lezen;
HOOFDSTUK XXVII.
Cannes, 1 Juni 1911.
Vandaag ben ik zeventien jaar geworden.
Hier op de kostschool werd deze dag echt
feestelijk gevierd en iedereen stuurde mij
cadeautjes, ook mijn ouders. Zij gaven mij
ook dit boek cadeau. Ik had er al zoo lang
om gevraagd want ik wilde een dagboek bij
houden. Vanmiddag mocht ik een wensch zeg
gen en ik heb aan de directrice gevraagd of
ik met mijn vriendin Alice naar Nice mocht.
Nacht.
Ik ben met Alice naar Nice geweest. Ach
wat was het heerlijk zoo met ons beiden sa
men te zijn. Alice is een prettig vroolijk
meisje. De Amerikaansche meisjes zijn over
het algemeen veel leuker en vrijer dan wij
Engelsche meisjes. Alice heet Smith en heeft;
een rijken oom in New-York die Gordon heet,
hij is het die haar opvoeding betaalt omdat
haar vader niet zooveel geld heeft
Ingespannen met een kleur als vuur las
Alice verder. Zij kon niet snel genoeg de blad
zijden overvliegen sedert zij dan naam Gor
don gelezen had, wat dat misschien haar va
der?
„We kwamen in Nice...." las zij verder,
,,en toen vertelde Alice mij dat haar oom nog
heel jong was, haar moeder was de oudste
zuster uit een groot huishouden en was bene
den haar stand getrouwd. Harry Gordon was
haar jongste broer. Harry was aan den trein
om ons af te halen. Wij gingen samen uit en
hadden echt veel pret. Toen het een paar uur
later was vertrouwde Alice mij toe dat zij in
stilte verloofd was en dat haar verloofde hier
ook was met Harry, zij wilde hem graag al
leen spreken of ik zoolang met Harry wilde
gaan wandeilen. Wij spraken af waar wij
elkander weer zouden ontmoeten en daarna
ging ik met Harry mee. Wij hadden elkan
der direct liefgekregen, hij, die vijf jaar ouder
was dan ik verklaarde mij zijn liefde en wij
zwoeren elkander trouw. Ik was buiten mij
zelf van geluk, want ik voelde dat het van
mijn kant geen jeugdige flirtation was of een
dweeperijtje, het was de liefde van mijn le
ven en het was direct op mij gevallen zoodra
ik hem aan den trein zag staan.
(Wordt vervolgd.)!
