UIT HET BUITENLAND
Lansbury eri zijn partij.
Engelsch Filmkapitaal
m gevaar.
THIJS IJS IN HET DAL DER NEVELS
Over de kleeding van den
Engelschen student.
ZXTERDA'G '14 'SEPTEMBER' 1935
Abessynië verwacht den oorlog. 26 September de noodlottige
datum? Zal Engeland er in betrokken worden? Hitier spreekt te
Neurenberg voor het partijcongres.
Afrika.
26 September de noodlottige
datum?
Het A. N. P. meldt uit Addis Abeba,
13 September: In politieke kringen te
Addis Abeba is men van meening, dat
ondanks de bemoeiingen van den Vol
kenbond en Engeland, Italië op 26
September den oorlog zal beginnen.
Men houdt er rekening mee, dat ook
Engeland in den oorlog gewikkeld zal
worden en dat het zwaartepunt van
den oorlog naar Egypte zal worden
verplaatst.
De echtgenoote van den Engelschen gezant
heeft groote voorraden verbandstoffen voor
het Abessynische Roode Kruis besteld.
De Italiaansche gezant heeft de Abessyni
sche regeering militair geleide verzocht voor
de Italiaansche consuls, die naar Addis Abeba
zijn geroepen.
liberaal Fildes met 16.271 stemmen werd ge
kozen. Zijn tegencandidaat van de Labour
Party, Downie kreeg 10,695 stemmen. De uit
slag dezer tusschentijdsche verkiezingen heeft
geen wijziging in het parlement ten gevolge
gehad
Vredesconferentie te Euenos
Aires verdaagd.
Gran Chaco oorlog nog niet afgeloopen?
Italië.
Standpunt tegenover Abessy
nië wordt gehandhaafd.
In Italiaansche officieuze en politieke krin
gen en in de pers geeft men naar uit Rome
gemeld wordt blijk van begrip voor het Fran-
sche standpunt, zooals dit door Laval In zijn
rede voor de Assemblee is uitgeengezet. Het
betoog van den Franschen premier heeft een
gunstiger indruk gemaakt, dan de uiteenzet
ting van. den Britschen minister Hoare. Te
vens wordt er echter op gewezen, dat Italië's
standpunt tegenover Abessynië ongewijzigd
blijft.
Gayda schrijft in Giornale d'Italia:
De Abessynische kwestie is voor Italië een
levensbelang en voor de beteekenis daarvan
moet men met drie factoren rekening houden:
le. De expansiebehoefte van Italië.
2e. De algemeene en specialeomstandig
heden, waaronder Abessynië zich daartegen
verzet.
3e. Den stand der koloniale bezittingen en
de groote ongelijkheid, die daarbij bestaat.
Duitschland.
Hitier spreekt voor de
politieke leiders.
Bij het' appel der politieke leiders op de
Zeppelin-weide te Neurenberg heeft Adolf
Hitler een rede gehouden, waarin hij o.a. zei:
Wij noemen ons partij, en zijn toch Duitsch
land, Duitschland in zijn eenheid. Duitschland
in zijn nieuwen wil, in zijn nieuwe levensop
vatting, en ook in zijn nieuwen dadendrang.
Partij noemen wij ons, omdat dit Duitsch
land in deze beweging, in deze menschen zijn
geestelijk en daadwerkelijk middelpunt bezit."
Hitler noemde het partijcongres het feeste
lijke hoogtepunt der beweging, waar zijn
grootste vreugde steeds was het ontmoeten
der oude strijdgenooten. De leider alleen zou
niets bereikt hebben zonder de partij, en tus-
schen deze beide bestaat geen enkele schei
ding. Menigeen zou gaarne willen, dat hij een
veldheer zonder soldaten zou zijn, doch daar
van is geen sprake. „Ik wil geen veldheer zon
der soldaten zijn", riep Hitier 'uit.
Mexico.
Zeventien afgevaardigden
uitgesloten.
In verband met de schietpartij in de Ka
mer zijn 17 afgevaardigden uit het parlement
uitgesloten.
Verklaard wordt, dat het incident veroor
zaakt is door de obstructie van een kleine
minderheid, welke de werkzaamheden van de
meerderheid der Kamer en der regeering pro
beert te saboteeren. (A. N. P.)
Engeland.
Nationaal-liberalen behalen
succes bij tusschentijdsche
verkiezing.
De tusschentijdsche verkiezing in Dumfries
heeft tot resultaat gehad, dat de nationale
BUENOS AIRES, 13 September. Daar de
meeste vertegenwoordigers zijn vertrokken
zijn de zittingen van de vredesconferentie te
Buenos Aires opgesehort.
De president van Bolivia zou hebben ge
zegd, dat de oorlog niet was afgeloopen.
De president van Paraguay heeft tegenove:
de bemiddelaars uiting gegeven van zijn
vrees, dat de vijandelijkheden zullen worden
hervat.
Contra resp.
pro gewelds-sancties.
(Van onzen Londenschen correspondent).
LONDEN, September.
De oude leider van de Labour-partij in En
geland, George Lansbury, maakt geen deel
uit van de groep „oorlogszuchtige pacifisten"
in het land die de Daily Mail en de Morning
Post zoo nijdig maken. Hij veroordeelt geweld
Haile Selassi voor de radio.
Vertrouwen in den Volkenbond.
De keizer van Ethiopië, Haile Selassie, heeft
gisteravond van Addis Abeba uit een radio
toespraak gehouden, welke speciaal be
stemd was voor Europa en Amerika.
Te omstreeks tien minuten voor zeven
hoorde men den omroeper te Addis Abeba.
..Halloh, halloh, here is Addis Abeba. Halloh,
Halloh, ici Addis Abeba!"
Daarbij bleek, dat Addis wordt uitgesproken
met een zachte a-klank, welke den klemtoon
heeft, terwijl dis met een zachte lange i-klank
wordt uitgesproken. De e van Abeba klonk
evenzeer kort en ook in dit woord valt
de klemtoon op de eerste lettergreep, een
korte a-klank.
De Negus, die spoedig aan het woord kwam,
sprak op bedaarde toon..
Z.M. sprak over de incidenten, welke zich
in December en Februari hebben voorgedaan
en gaf vooral uitdrukking aan zijn vertrou
wen in het vredeswerk van den Volkenbond.
Hij noemde Italië verantwoordelijk voor de
huidige situatie en zeide, dat zijn land had
bewezen concessies te willen doen en zich op
offeringen te getroosten. De keizer sprak nog
van zijn verknochtheid aan zijn vaderland en
over diplomatieke manoeuvres van Italië. De
keizerlijke regeering van Ethiopië, aldus de
negus, is van het hartstochtelijk verlangen
bezield den vrede te handhaven en alle ver
plichtingen, welke zij heeft aangegaan na te
komen. Zij wil daarbij nog concessies doen.
welke vereenigbaar zijn met de eer en de
waardigheid van het land.
Abessinië wenscht bovenal rechtvaardig
heid en het land brengt hulde aan degenen,
die alles in het werk stellen om den vrede te
bewaren. (A.N.P.).
onder alle omstandigheden. Wanneer een
vijand hij heeft er geen voor zoo ver men
weet hem op de eene wang zou slaan zou
hij hem de andere toekeeren, niet om hem te
tarten maar om te beproeven met het ge
baar hem te bekeeren tot het geloof in de
rede dat het innerlijk veradelt, in tegenstel
ling. met het geloof in het geweld dat het
innerlijk vergroft. Hij kan het dus niet eens
zijn met de politiek van de Labour-partij of
met die van het aan deze partij verwante
Vakbond-Congres die (het laatstgenoemde
enkele dagen geleden nog) zich hebben uit
gesproken bij monde van verantwoorde
lijke leiders ten gunste van militaire actie
(als het niet anders kan) om aan beslissingen
van den Volkenbond te doen gehoorzamen.
Men heeft hier dus een eigenaardigen toe
stand. De leider van een partij kan op een
hoofdpunt van politiek het gevoelen van een
belangrijke meerderheid, wier inzichten den
doorslag moeten geven, niet deelen. Lansbury
heeft uiteraard de eigenaardigheid van dezen
toestand gevoeld en heeft gezegd dat zijn
collega's en hij zelf, bij dit verloop der dingen,
wellicht de noodzakelijkheid zullen inzien een
leider te hebben die de gevoelens van de partij
op dit punt van sancties deelt en ze met over
tuiging kan vertolken. De uitspraak komt
neer op een aanbod, het leiderschap van de
Labour-partij op te geven. Andere voorman
nen in de partij, de plaatvervangende leider
majoor Attlee, Greenwood, Sir Stafford
Cripps (de vurigste Socialist in den kring),
Herbert Morrison, de energieke en listige
Cockney en meester in het mobiliseeren van
Labour-krachten, hebben echter om strijd uit
geroepen dat Lansbury de leider moet blij
ven zoo lang hij adem heeft; en daar de oude
man zeer taai is kunnen zijn longen het nog
een flinken tijd uithouden. Voorloopig dus zal
deze „crisis" in den boezem der partij wel
worden opgelost door een regeling welke in
den eersten tijd van de Nationale regeering de
Samuel-Liberalen en de Conservatieven bijeen
hield. Naar dat historisch voorbeeld zal men
overeenkomen van meening te verschillen
over de mérites van sancties en de zaak verder
blauw-blauw laten. En zooals de liberaden
van Samuel indertijd moedeloos en werkeloos
moesten aanzien hoe beschermend tarief zich
stapelde op beschermend tarief zoo zal Lans
bury zich met al zijn leiderschap moeten
schikken in het feit, dat zijn partij in haar
politiek een rol blijft toebedeelen aan het ge
weld. Het is niet aan te nemen dat de partij
dit standpunt, dat ze met overtuiging inneemt,
zal wijzigen om Lansbury te behagen. De zaak
is al een jaar geledeii in een partij-conferentie
uitgevochten. De kampioenen voor eenzijdige
ontwapening en de tegenstanders van aan
wending van materieeie macht door den Vol
kenbond tegen een land, dat als aanvaller was
veroordeeld, leden bij die gelegenheid een
gevoelige nederlaag. De inzichten van de
groote meerderheid zijn sedert niet veranderd,
getuige de uitspraken van het Vakbond-Con
gres de vorige week en die van de Labour-
Internationale te Genève, waar vertegenwoor
digers van de Britsche partij eenparig hun
stemmen gaven aan de resolutie ten gunste
van een politiek, gebaseerd op het Covenant
van den Volkenbond, sancties incluis. Met dat
al blijft hij wellicht in de toekomst verwarrend
en daarna onmogelijk. De reeds genoemde Sir
Strafford Cripps gelooft alleen aan geweld
ten behoeve van het proletariaat, niet aan
geweld ten behoeve van kapitalistische staten.
De Labour-conferentie, die over een paar
weken bijeenkomt zal de kwestie niet kunnen,,
verona chtzamen
De Risico's van het Filmbedrijf
Aan enkele Engelsche films, die de afge
loopen twee of drie jaren zijn vervaardigd,
is een massa geld verdiend. „Het Leven van
Hendrik VIII", waarin Charles Laughton zich
voor het eerst liet ontdekken als een film
ster van de eerste grootte en waaruit men
kon leeren dat de tafelmanieren der Britten
sedert Hendrik's dagen aanmerkelijk zijn
vooruitgegaan, heeft den Engelschen vervaar
digers indertijd 65.000 gekost. En het bios
coop bezoekend publiek in de gansche wereld
heeft inmiddels 1.750.000 betaald om deze
film te zien en de zegetocht van deze pro
ductie over de aarde is nog niet ten einde ge
komen. De mare dezer fabelachtige winst is
doorgedrongen tot de menschen. die geld
klaar hebben liggen voor belegging. En het
resultaat is geweest dat er de afgeloopen zes
maanden 3.500.003 in Britsche film-produc
tie is belegd. Blijkbaar wordt Wardour Street
(waar in Londen de administratieve tak van
het Britsch filmbedrijf is gevestigd) door het
beleggend publiek beschouwd als een nieuw
Klondike, dat stapels goud belooft. De-produ
centen, die aldus een overvloed van kapitaal
hebben om mee te spelen, ondergaan den psy-
chologischen invloed van dezen toestand en
gebruiken het geld naar het oordeel van
een hunner, John Maxwell, die gevaren ziet
dreigen op verkwistende wijze. Maxwell is
een van de veteranen in het bedrijf, voorzoover
men in zulk een moderne onderneming vete
ranen kan hebben. Hij is het hoofd van een
der belangrijkste filmmaatschappijen, wier
beleid zich door omzichtigheid kenmerkt.
Dit kan van andere ondernemingen niet
worden gezegd. De 3.500.000, het laatste
halfjaar in het bedrijf gebracht, zouden wel
eens tot de laatste penny verloren kunnen
gaan. Maxwell heeft er waarschuwend aan
herinnerd dat er zes jaar geleden 2.000.003
verdwenen zijn, toen verscheidene maatschap
pijen na een geforceerde activiteit in film
productie in liquidatie moesten gaan.
Sedert het begin van dit jaar zijn er niet
minder dan zeven nieuwe filmmaatschappijen
opgericht, die het voornemen te kennen heb
ben gegeven een veertigtal grootsehe films te
maken, die elk zoowat 100.000 zullen kos
ten. Bestaande maatschappijen hebben hun
jaarbegrootingen voor productie verhoogd
met meer dan 1.500 003.
'De gemiddelde kosten van films zijn in En
geland thans hooger dan in Amerika. Een
film die zooveel geld maakt als „Het Leven
van Hendrik VIII" moet echter altijd een uit
zondering blijven. De binnenlandsche markt
kan in het algemeen voor een film de ge
middelde productiekosten van thans 70.000)
al niet opbrengen en de Amerikaansche markt-
heeft tot heden slechts 7 procent van de Brit
sche productie aanvaard. Verscheidene dure
films, die de laatste jaren in Engeland zijn
vervaardigd, hebben ernstig kapitaalverlies
gebracht. Films van 100.000 en 150.000
hebben in de Britsche theaters nauwelijks
40.000 gemaakt. In vele studio's is verkwis
ting regel. De onmisbare electriciens pogen
den toestand tot hun voordeel uit te buiten
dcor loonen te eischen, die alle perken te bui
ten gaan Amerikaansche spelers en speelsters
worden geimporteerd tegen fabelachtige prij
zen, en al hun onkosten en hun belasting^
moeten door de producenten worden betaald.
A. K. VAN R.
Engelsche pers behandelt
Laval's rede.
NederJandsche en Belgische
geestelijken bedreigd.
In hun missiehuizen door bandieten
belegerd.
Het A. N. P. meldt uit Peking, 13 September:
Volgens alhier ontvangen berichten worden 16
Nederlandsche en Belgische geestelijken thans
practisch belegerd in hun missietehuizen, die
zich bevinden in een district van de provincie
Sjensi. Tot dusverre is nog geen enkel bericht
ontvangen over de 12 Spaansche geestelijken
die thans twee maanden van ieder contact
met de, buitenwereld zijn afgesneden.
Voorts zijn hier gisteren nadere bijzonder
heden ontvangen over den moord op den gees
telijke Biron in het Lolo-land ten Zuidwesten
van Setsjoean, op 20 Augustus j.l. Bandieten
hebben daar den geestelijke gebonden, hem
een ketting om den hals gelegd, en hem aldus
over een zekeren afstand voortgesleept, waar
na zij hem met de ketting wurgden.Het missie
huis werd geplunderd. Verscheidene gedoopte
Chineezen werden als gijzelaars naar de ber
gen meegesleurd.
In verband met bovenstaande berichten
wordt er van officieele zijde op gewezen, dat
de strijd tegen de roode legers in China, wel
iswaar langzaam, maar dan toch gestadig' vor
deringen maakt..
Enthousiasme over zijn solidariteits
verklaring.
LONDEN, 14 Sept. (Reuter). De bladen
juichen het toe. dat Laval m zijn rede nog
maals de Fransch-Engelsche solidariteit heeft
bevestigd.
De „Times" schrijft, dat de redevoeringen
van Hoare en Laval het gevoel van veiligheid
in Europa vergrootten'. De vastberaden woor
den van Laval, wiens verlangen om tot over
eenstemming te komen zoo oprecht was, moe
ten er den Italiaanschen dictator van over
tuigen, dat hij veel meer kan winnen door sa
menwerking met Engeland en Frankrijk dan
door een onverstandige politiek, waartegen
zij zich slechts zouden kunnen verzetten.
De „Morning Post" schrijft: „Indien wij het
Voikenbondspact in een geval steunen, moeten
wij in alle andere gevallen hetzelfde doen en
maatregelen nemen voor de versterking der
Britsche defensiemiddelen, opdat het land in
staat is een dergelijke politiek kracht bij te
zetten".
De „Daily Telegraph" ziet in de rede van
Laval een duidelijke waarschuwing, dat Frank
rijk niet slechts sportief lid van den Volken
bond is.
De „Daily Herald" schrijft, dat Mussolini de
werkelijkheid onder de oogen moet zien.
Volgens de News Chronicle" kan Frankrijk
zich thans niet meer terugtrekken zoncler zich
een onuitwischbare schande op den hals te
halen.
De „Daily Mail" wijst erop, dat Laval niet
rechtstreeks cle kwestie van sancties heeft
aangeroerd en verklaard, dat het zijn doel was
dit te vermijden.
Volgens de „Daily Express" beteekent de
rede van Laval, dat de Volkenbond, zooals wij
dezen hebben gekend, dood is.
Rickett's concessies blijven
geldig.
Onderhoud met den „mystery man".
r'. tt. die Vrijdagavond per vliegtuig te
L. i.i is aangekomen, heeft volgens het
A.N.P. in een interview medegedeeld, dat hij
reeds in Maart j.l. te Addis Abeba onderhan
delingen met Abessynië heeft gevoerd, nadat
in November van het vorige jaar reeds een
voorbesprekingen gehouden waren. Hij stelde
er prijs op, dat men er kennis van nam, dat
het voornaamste gedeelte der -onderhandelin
gen reeds had plaats gevonden, voordat de
spanning tusschen Italië en Abessynië op
kwam.
Rickett verklaarde verder, dat hij de onder
handelingen had gevoerd in opdracht van de
Standard Vacuum Oil Company en dat nie
mand anders achter hem had gestaan. Den
Britschen gezant te Addis Abeba had hij niet
onderricht cm hem niet in moeilijkheden te
brengen. Het was onjuist, dat de Abessynische
regeering op grond van de concessie een lee
ning zou krijgen om daarvoor oorlogsmate
riaal te koopen. De concessie hield geen en
kele leening of andere geldelijke garantie in.
De concessie bleef zijn eigendom en bleef
geldig. Wat ermee gebeuren zou, moesten
-zijn Amerikaansche vrienden-beslissen. Bin
nenkort zou hij naar Amerika vertrekken. Hij
was er trotsch op, deze concessie tot stand te
hebben gebracht en hij betreurde slechts,
clat hij het niet voor Engeland had kunnen
doen. De concessie was door den Negus goed
gekeurd en droeg de onderteekening der be
trokken ministers. Zij was op het oogenblik
zoo geldig als op het moment der onderteeke
ning. Rickett weigerde echter mede te deelen,
of de eonecssie op zijn naam stond.
Tenslotte verklaarde Rickett, dat hij er
niets van wist, dat zijn concessie zou over
gaan aan de Italiaansche regeering. Van den
heer Chertok had hij nog nooit gehoord.
Haagsche moordenaar
gedroeg zich vreemd.
Is de man toerekeningsvatbaar?
Naar nader gebleken is, moet de veronder
stelling van eenige Muider inwoners, die den
Hagenaar H. G. O. in het Muiderbosch Don
derdagmiddag hadden aangetroffen, als zou
de man eenigszins malende zijn geweest, niet
juist- zijn geweest. Integendeel wint cle ge
dachte en voornamelijk bij hen, die Vrij
dagochtend met O. in gesprek zijn geweest
meer en meer veld. dat de verdachte uiterst
ONZE DACELIJKSCHE KINDERVERTELLING.
Het spook voert Thijs het voorportaal door en verder het gebouw
in, totdat ze aan een lage poort komen. Daar wordt Thijs doorheen
geduwd en meteen bevindt hij zich in een vertrek. Een kleine, boos
uitziende man staat tegenover hem en snauwt hem toe:
„Ik ben de beroemde toovenaar Abierebom, heer en meester van
het eiland Alikas. Wat heb jij, klein mormel, hier in mijn gebied te
zoeken? Ik wensch hier van elk bezoek verschoond te blijven en dat
geldt ook voor beren, versta je! Iedereen die het waagt zich op mijn
terrein te begeven, laat ik door mijn dienaren gevangen nemen."
Dat is nu niet een bepaald aangename kennismaking!
touwen,
geraffineerd te werk gaat. Hij is
reeds eerder met de politie in aanraking
weest.
Dat O. Donderdagavond aan den Muider
gemeente-veldwachter, toen hij om nacht-
verblijf kwam vragen, zijn waren naam op»af
schijnt geschied te zijn, met de bedoeld
dat men hem zou aanhouden. Trouwens hii
heeft ook Vrijdagochtend geen enkele pogin*
gedaan, zich aan een arrestatie t-e onttrek!
ken. Opmerkelijk is wel, dat hij tot op het
laatste oogenblik daartoe volop gelegenheid
had. Immers, toen cle gemeente-veldwachter
nadat, hij tot de ontdekking was gekomen, dat
men den van moord verdachten Hagenaar
vrij had laten vertrekken uit zijn nachtlo-
gies, op de Vechtbrug pogingen deed, een auto
aan te houden, om de jacht op O. te begin-
nen, stond tien meter verder, de man om wien
het ging, dit kalm gade te slaan. Hij zag ook
hoe de brugwachter en de gemeente-veld-'
wachter voor een auto sprongen, om den be
stuurder tot stoppen te nopen en eerst toen o.
een beetje dichterbij kwam, werd hij ont-'
dekt.
„Als ik premier was."
Lansbury zou van elke ontwapening en oorlog
definitief willen afzien.
LONDEN, 14 September. De leider van
de Labourpartij heeft een rede gehouden
waarin hij een pleidooi hield voor den vrede!
Indien ik minister-president was, aldus zeide
Lansbury, zou ik naar Genève gaan en ze
gen: „Mijn land ziet definitief van bewape-
ning en oorlog af. Het is bereid onmiddellijk
te ontwapenen en noodigt alle landen uit zijn
voorbeeld te volgen. Ik zou verklaren, dat
alle waterwegen, zooals het Kanaal en hst
Suezkanaal aan den Volkenbond zouden moe
ten worclen overgedragen om onder inter-
nationale controle te worden gesteld en dat
iets dergelijks gedaan zou dienen te worden
met alle vliegvelden.
Alle grondstoffen ter wereld zouden even
eens aan internationale autoriteiten overge
dragen moeten worden. Britsch-Indië °en
Egypte zouden de vrijheid krijgen om hun
■eigen vertegenwoordigers bij den Volkenbond
te kiezen en deze politiek zou ik toepassen
zonder op andere landen te wachten. Als
Engeland besloot het eerst het imperialisme
en den oorlog te laten varen, zouden alle
landen volgen".
Hoogeen zwarte jas worden
schaarsch.
(Van onzen Londenschen cori'éspondentj
De mannenmode die den hoed hééft afge
schaft en en passant nonsens heeft gemaakt
van het spreekwoord, dat zegt-, dat men met
den hoed in de hand door het gansche land
komt, heeft de vermaarde hoedenmakers
van Engeland tranen doen schreien. In Ox
ford en Cambridge wordt een student, die een
hoofddeksel draagt, als een zonderling nage
wezen. En de kleermakers hebben evenveel
reden tot klagen over de toenemende infor
maliteit in tenue bij de studenten als de
hoedenmakers. De burgemeester van Cam
bridge heeft juist woorden gesproken, welke
hun als uit het hart zijn gegrepen. In afkeu
renden toon gewaagde hij van de slordigheid
in kleeding in studentenkringen vergeleken
bij vroeger. Het verschijnsel is overigens niet
tot studenten beperkt. Het is vrij algemeen
in de Engelsche samenleving. Indien Enge
land nog steeds den toon aangeeft in man-
nenkleeding dan wordt dat gedaan door een
klein en nog dalend percentage, dat flaneert
in den ochtend in Bond Street en dat para
deert in de Royal Enclosures der renbanen.
De stelregel, dat het gemak den mensen dient
vindt meer en meer toepassing in wat de man
aantrekt voor zijn dagelijksch werk. Zelfs in
de City van Lenden, een veste van het be
houd, worden de hooge hoeden, de zwarte col
bertjasjes en de gestreepte broeken steeds
schaarscher. Men zegt, dat de auto en de mo
torfiets voor de verandering die voor
kleer- en hoedemakers ontaarding is ver
antwoordelijk zijn. Een hoed en stijve for-
meele kieer-en zijn ongerieflijke dingen in ae
kleine auto's, waarmede een toenemende meer
derheid van het Engelsche volk op de open
bare wegen verschijnt. De studenten van
Oxford en Cambridge, de uitspraken van
den genoemden burgemeester als juist aan
vaardend, geven bovendien als reden op ge
brek aan de noodige fondsen om zich sierlijk
uit te dossen. Zelfs waar de fondsen be
schikbaar zijn heerscht vaak het gevoelen
dat ze nuttiger kunnen worden gebruikt. Een
der studenten heeft gezegd: „Een modeplaat-
uiterlijk helpt je niet in je studie".
De nieuwe mode, die goedkoop en gemak
kelijk is, zal zeker wel grootendeels zijn voor
geschreven door de maatschappelijke veran
deringen. Al heeten Oxford en Cambridge ais
retraites der geleerdheid buiten de normale
samenleving te staan, ze ontkomen niet aan
den invloed van die samenleving. Het aantal
studenten met studiebeurzen die zich ze
ker geen hooge kleermakersrekening kunnen
veroorloven is na den oorlog in de twee
beroemde universiteiten zoo zeer toegenomen
d.at zij thans bijna de helft van het aantal
studenten vertegenwoordigen. En in zeer veei
gevallen zijn de inkomsten van ouders, ae
zelf de studie van hun kinderen aan deze uni
versiteiten bekostigen, aanmerkelijk vermin
derd. De kleermakers herinneren jaml?eIe«t
aan den goeden ouden tijd, toen een stuaen
vijf of zes pakken per jaar kocht.
zeggen zij. bestellen zij er twee of drie en
het eenigszins kan. dragen zij flanellen oro -
ken en jasjes bij alle mogelijke Selegfn"p"
den. Deze „twee of drie" costuums zal m
wel moeten lezen als een subtiele aaEWIL,'jp
aan de 80 percent van het studentengj
dat zij het met hun enkel of half pak per J
te bont maken.
Een van de oudste professoren m UX1"
Gilbert Murray, vindt de rationeele m
van den tijd beter dan die van een kwartee
gc-leden, toen de student trouw was aan e
bolhoed en een stemmig colbertpak op w
dagen en een hoogen hoed on gekleecie J
(met toebehooren als stijve boorden
plastrons) op Zondagen. Pull-overs waren e
teen nog niet en flanellen broeken waren b
ten sportvelden verboden.
A. E. VAN E.
