Een Hondenleven.
gekentenissen te Oss komen
weer los.
7"al van zaken opgehelderd.
O.m. een groote inbraak te Gemert.
■De 50-jarige wijnhandelaar T. H. Manders
en de 33-jarige metselaar A. Endevoets, bei
den uit Gemert, en leden van de Qssche ben
de, hebben voor den Officier van Justitie te
Roermond bekend te hebben deelgenomen
aan een inbraak te Gemert, waarbij zij f 1500
hebben buit gemaakt.
Te "s-Hertogenbosch heeft de gedetineerde
oud-Ossenaar v. H., bijgenaamd de Mulder,
hekend zich in de jaren 1929—1932 aan
circa 25 inbraken schuldig gemaakt te heb
ben, alle in Eindhoven, Geldrop en omstre
ken gepleegd. Hij opereerde daarbij in nau
we samenwerking met den beruchten Osse-
naar Peer de B., den oud - Ossena ar 4 Hen dr iks
bijgenaamd De Saay en een 'beruchten Am
sterdamse hen inbreker P. de Kok.
Voorts kwam nog aan het 'licht, dat ook de
vrouw van Peer de B., de kortelings te Eind
hoven gearresteerde Franciska de B„ bijge
naamd Schoone Ciska, een beiangrijlk aan
deel in deze inbrakenserie heeft gehad. Te
haren huize werden de plannen ontworpen
en veelal zou het initiatief van vrouw De B.
zijn uitgegaan. Bij de inbraken zijn vele dui
zenden guldens door het comolot buitge
maakt. Met groote geraffineerdheid werd de
prooi uitgezocht,
De Kok, die op het oogenblik in de straf
gevangenis te Breda vertoeft, en die vermoe
delijk nog veel meer op zijn kerfstok heeft,
aal nog nader aan de tand worden gevoeld.
Tenslotte hebben ook nog twee gedetineer
de Ossche misdadigers. Koosje van Berne en
een zekere De Louw, in het huis van bewa
ring te Den Bosch de bekentenis afgelegd,
dat zij de daders zijn geweest van een roof
overval, die in Zeelst op twee bejaarde men-
schen werd gepleegd.
Zij stuitten echter op kraolitigen tegen
stand en toen bovendien de uitkijk onraad
aankondigde, moesten zij hun, buit in den
steek laten.
TUIMELRAAMDIEF TE ROTTERDAM
GEARRESTEERD
AMSTERDAM, 11 Nov. (A.N.P.) Naar wij
vernomen is te Rotterdam de tuimelraamdief
gearresteerd, die hier ter stede onder meer op
de Rozengracht en op de Nassaukade zich toe
gang verschafte tot winkelhuizen door via het
tuimelraam boven de deur binnen te komen.
Te Rotterdam heeft hij zijn practijken voort
gezet. Hij werd echter gisternacht bij een zijner
klimpartijen gezien. Het is een Duitscher, die
zonder middel van bestaan rondzwerft.
MIJNWERKERSFONDS WORDT GESANEERD
De fondscpmmissieleden van het Algemeen
MijnWerkersfonds hebben Maandagmiddag te
Haarlem vergaderd. Besloten is met 30 tegen
25 stemmen de voorstellen van- het fondsbe
stuur inzake de saneering van het Alg. Mijn-
werkersfonds aan te nemen. Tegen stemden
de vertegenwoordigers van den Alg. Ned.
Mijnwerkersbonden den Prot. Chr. Mijn-
werkersbond,
Haringvissclierij eindigt
binnenkort.
Verzoek om tot begin December te mogen
visschen afgewezen.
Op een verzoek der reedersvereeniging
Scheveningen om de haringvissclierij nog tot
begin December te mogen uitoefenen, nu dit,
jaar weer zooveel betere prijzen dan verleden
jaar worden gemaakt, heeft de minister van
Landbouw en Visscherij volgens de Tel.
Maandag afwijzend beschikt.
LOODS MET OUDE RUBBER UITGEBRAND.
Omstreeks half vijf Zondagmiddag brak
door onbekende oorzaak brand uit in een op
slagplaats van oude rubberbanden toebshoo-
rende aan de Nederl. Rubberfabriek-Handel
Maatschappij „Nerufa", groothandel in oud
rubber, gelegen achter de R. H. Dijkstra's thee
handel en koffiebranderij aan de Duiven-
drechtsche kade te Amsterdam.
De brandweer rukte met groot en veel ma
teriaal uit. De houten loods met oude rubber
banden brandde tot den grond toe af. Met de
resten had de brandweer echter nog de handen
vol werk, want telkens laaide het vuur in de
rubber weer op. Nog zeer geruimen tijd had
zij dan ook noodig voor de laatste resten vuur
gedoofd waren.
Aanvankelijk dreigde groot gevaar voor uit
breiding, doch de brandweer wist deze te voor
komen.
De Roode Kruis-ambulance
naar Abessynië.
Ook Dr. A. van Schelven zal meegaan.
In verband met het feit, dat jhr. dr. v. d.
Dees die als chirurg met de ambulance van
het Ned. Roode Krui's naar Abessynië zal
worden uitgezonden, zic'h slechts voor drie
maanden beschikbaar heeft gesteld, zal ook
dr. A. van Schelven, chirurg-uroloog te Velp
deel uitmaken van deze ambulance.
De ambulance zal vermoedelijk 4 of 5 De
cember a.s. per „Kota Radja" van. de Rotter-
damsche Lloyd vertrekken.
Gearresteerde inbrekers
blijven ontkennen.
Te Barneveld echter voldoende bewijs
materiaal verzameld.
Omtrent de vermoedelijke daders van de te
Barneveld gepleegde inbraken, welke ver
dachten vier in getal naar Barneveld
zijn overgebracht, kan nog worden gemeld,
dat de burgemeester van Barneveld de heer
J- Westrik hen Maandag bijna den geheelen
dag aan een streng verhoor heeft onderwor
pen.
Zij blijven echter hardnekkig ontkennen,
ondanks het feit, dat het feitenmateriaal te
gen hen reeds meer dan voldoende is. Wan
neer de uitvoerige processen-verbaal klaar
zullen zijn, hetgeen nog wel eenige dagen
zal duren, zullen de verdachten naar Utrecht
worden overgebracht.
Propeller van een Fokker C X
brak.
Noodlanding in den Sloterdijkpolder.
E/en nieuw militair vliegtuig, dat be
stemd is voor de Indische luchtmacht een
Fokker C.X heeft Maandagmiddag een
noodlanding gemaakt in den Sloterdijkpol
der.
Het toestel werd bestuurd door den kapi
tein-vlieger Van Lent van de Indische lucht-
vaart-afdeeling, die voor het maken van een
proefvlucht van Schiphol was opgestegen.
Kapitein Van Lent, die de eenige inzittende
was. is niet gewond. Het toestel werd licht
beschadigd.
De noodlanding is een gevolg geweest van
het breken van de propeller, welk euvel optrad
toen de kapitein-vlieger Van Lent van 5000
meter hoogte een duikvlucht uitvoerde. Kapi
tein Van Lent slaagde erin, het toestel op 1500
meter weer horizontaal te krijgen, waarna hij
planeerende Schiphol trachtte te bereiken,
hetgeen echter door het slechte zicht niet is
gelukt. De machine zal vermoedelijk ter plaat
se gedemonteerd en naar Schiphol vervoerd
worden.
De N.V. Nederlandsche vliegtuigenfabriek
aan den Papaverweg, zou het zeer op prijs
stellen om stukken van de vernielde propeller
wanneer deze mochten worden gevonden,
in haar bezit te krijgen. De directie van de
fabriek stelt daarvoor een belooning beschik
baar.
Weer hechtenisstraf voor
dronken automobilist.
Drie weken, een half jaar geen rijbewijs,
25 boete of tien dagen.
Wederom heeft de Haarlemsche kantonrech
ter een dronken autobestuurder tot een
hechtenisstraf veroordeeld, waarbij bovendien
nog eenige andere straffen zijn opgelegd.
Op 31 October is de bestuurder van een
vrachtauto, toen hij van de Velsensche pont
kwam, tegen de achterzijde van een bus gere
den, die op den Wijkerstraatweg passagiers
opnam.
Bij de aanrijding vloog de naast den chauf
feur zittende man met het hoofd door de
voorruit, waardoor hij tamelijk ernstig werd
gewond, hetgeen zich laat begrijpen.
De vrachtwagen was op weg naar Bever
wijk en de twee inzittenden hadden onderweg
een borrel gepakt. De chauffeur had het
maar liefst tot vijf of zeven glazen jenever ge
bracht en onder deze omstandigheid heeft hij
het gewaagd achter het stuur van een auto
te gaan zitten.
Geen wonder dus dat hij in zijn niet nuch
tere positie tegen de stilstaande autobus is
opgereden.
De Haarlemsche kantonrechter straft deze
overtredingen", die binnenkort geen overtre
dingen meer zullen zijn, doch misdrijven, zeer
streng. En terecht.
Deze chauffeur hoorde een eisch van drie
weken hechtenis, een half jaar intrekking van
het rijbewijs en 20 boete of tien dagen hech
tenis wegens de aanrijding. De eerste straf
was natuurlijk voor de dronkenschap.
De kantonrechter deed er nog iets bij. D;
uitspraak luidde drie weken hechtenis, een
half jaar geen rijbewijs 25 boete of tien da
gen hechtenis.
Kantonrechter straft
Crisiswet-overtreders.
Boete van duizend gulden.
De Haarlemsche kantonrechter heeft. Maan
dagmiddag een zware straf opgelegd aan een
inwoner van Beverwijk, die aardappels heeft
vervoerd zonder daartoe bevoegd te zijn ge
weest.
De verdachte heeft namelijk 3500 kilogram
aardappelen van de Haarlemmermeer naar
Amsterdam laten brengen, zonder dat zij door
een geleidebiljet waren gedekt. Wel had de
chauffeur een z.g.n. re-expeditiebewijs voor
aardappelen uit Zeeland, doch dat was niet
voldoende.
De verdachte was hiervoor reeds eerder be
keurd, namelijk voor een op 31 Mei gepleegd
feit. De kwestie waar het. nu om ging, dateerde
van enkele dagen later, namelijk van den
derden Juni.
De ambtenaar van het openbaar ministerie
kenschetste den verdachte als iemand die om
niets gaf. In Alkmaar is hij ook reeds twee keer
veroordeeld, zij het niet voor een zelfde feit.
Het eene vonnis bedraagt daar f 1000 boete en
het andere is f 1500. Echter kunnen geen
van beide vonnissen door bijzondere omstan
digheden ten uitvoer worden gelegd.
Bij de behandeling van deze strafzaak bleek
dat een winkelier uit Beverwijk, die de zakken
moest plombeeren, ook heeft geknoeid. Deze
winkelier, die geen ambtenaar is, heeft, de zak
ken van loodjes voorzien. Deze man wist dat
de verdachte niet in het bezit was van een ge
leidebiljet. Toch heeft hij een vergoeding van
een kwartje per zak voor zijn arbeid aangeno
men. Hij had er, zooals hij 't zelf noemde,
„ongeoorloofd voordeel" van gehad
Een controleur, belast met de naleving der
crisiswetten, die wel een Rijksambtenaar is,
kreeg uit Sloterdijk een klacht van omkooperij.
Zoo kwam de zaak uit.
Voor hoeveel de verdachte het Rijk heeft be
nadeeld staat niet geheel vast. Hij is namelijk
zoo slim geweest -de verschillende boeren te
waarschuwen dat er controle op komst was en
dat zij het beste deden door te zeggen dat zij
van niets wisten. Toch moet de benadeeling
zeker duizend gulden bedragen, zoo het niet
meer is.
De verdachte draaide een beetje om de
waarheid heen, sprak van het re-expeditie
bewijs, vond het niet zoo heel erg, enz.
De ambtenaar was een geheel andere mee
ning toegedaan en vroeg f 2000 boete of zes
maanden hechtenis. De verdachte schrok
hiervan toch wel wat.
Het vonnis luidde de helft van den eisch:
f 1000 of drie maanden hechtenis.
Heemskerkers krijgen boeten van
vier gulden tot vijf honderd
gulden.
Zooals de kantonrechter zei, zijn er drie
plaatsen waar men onwillig is lid te worden
van de Nederlandsche Sierteeltcentrale, om
aldus in het bezit te komen van enkele nood
zakelijke vergunningen, voor hen die bloemen
willen teelen. Deze plaatsen zijn Heemskerk,
Hoorn en Rijnsburg!
Is men geen lid dan begaat men onvermij
delijk overtredingen. Zoo stonden er Maandag
middag eenige Heemskerkers terecht, die al
len voor het zelfde feit werden vervolgd. Al
naar gelang het bedrag, waarvoor zij over
treden hebben, luidden de eischen en de von
nissen die alle practisch conform waren.
Ongeveer tien Heemskerkers gingen naar
huis'met boeten van vier gulden tot vijf
honderd gulden. Het lidmaatschap van de
Sierteeltcentrale is in vele gevallen toch te
prefereer en!
KINDEREN DRAGEN LICHTJES VAN DEN VREDE DOOR DE STAD.
Ommegang van duizenden jongeren.
DINSDAG 12 NOV. 1935
Zijnde fragmenten
uit het Dagboek
van een Teckel, den
Baas toegeblaft.
Haarlem. Dinsdag.
Ongeveer duizend vredeslichtjes liepen
Maandagavond door de stad, gedragen door
kinderen boven tien jaar. Duizend lampions,
vastgehouden door kinderhanden, voortge
dragen door de opkomende jeugd, die het ten
deele als een welkom avondfeestje beschouw
de, doch ten deele ock besef had van de be-
teekenis van zoo'n vredesommegang.
Op de Nassaulaan kwamen zij bijeen en
liepen daarna met muziek voorop door een
deel van de stad. Bij het begin van den
ommegang werd gezongen Kinderen van een
Vader, een melodie van Catherine, van Ren-
nes. die sinds 25 September op het halve uur
op bet carillon van de Groote Kerk wordt
gedeeld.
Er waren heel kleine pukjes bij, die slechts
nauwelijks den hoogen leeftijd van tien ja
ren bereikt zullen hebben. Er waren kinde
ren, groote, kleine, uit verschillende buur
ten en allen hadden -zij een ding gemeen: zij
droegen een lampion.
Een vre deslamp ion.
Door de duisternis.
Velen lachten, enkelen keken zeer ernstig.
De laatsten zullen zeker wel eens van Abes
synië hebben gelezen.
De ommegang ging uit van den Neder-
landschen Kinderbond. afdeeling Haarlem en
had de medewerking van den Vredesraad in
onze stad. aan welken raad vele vredesver-
eenigingen zijn aangesloten.
Het ensemble van Oosterkwartier zorgde
voor de muziek terwijl de duizend kinderen
de volgende route aflegden: Nassauplein,
Nieuwe Gracht. Kruisbrug, gndere zijde van
de Nieuwe Gracht, Kenauipark. Pieter Kies-
straat, Kinderhuissingel, Zijlsingel, Leid-
De schietpartij bij het Centraal
Station te Amsterdam.
Naar wij vernemen is in de strafzaak tegen
J. B., die op 30 September j.l. op het Stations
plein te Amsterdam den N.S.B.-colporteur D.
neerschoot, een onderzoek naar verdachte's
geestvermogens ingesteld.
Mr. B. C. J. Loder herdacht.
Aan de Amsterdamsche Universiteit.
Naar aanleiding van het overlijden van
Mr. B. C. J. Loder, oud-president van het Per
manente Hof van Internationale Justitie, heeft
Dr. E. van Raalte, privaat-docent in het Vol-
kenbondsrecht aan de Gemeentelijke Univer
siteit te Amsterdam, een college gewijd aan
dezen strijder voor de internationale recht
spraak.
Met Van Karnebeek wist Loder te bereiken,
dat het Hof voor Internationale Justitie te
's-Gravenhage, waar vroegere vredesconfe
renties waren gehouden en waar het Perma
nente Hof van Arbitrage reeds was gevestigd,
ziin zetel kreeg. Loder beplette gelijkheid van
alle staten voor het Hof. Bij de samenstelling
van het Hof moest deze gelijkheid tot uiting
komen en hiervoor was een bepaald stelsel
noodig. De politiek moest zooveel mogelijk
buiten de samenstelling van het Hof blijven.
Doordat „internationaal recht" gesproken
moest worden, was Loder er tegenstander van
om verschillende nationale rechtsystemen in
het Hof vertegenwoordigd te doen zijn. Het
Hof moest ook niet in het internationaal cen
trum zijn gevestigd en onafhankelijk staan
van den Volkenbond, met een eigen statuut.
Bij de herziening van het statuut werd de
mogelijkheid van bijbetrekkingen voor de
rechters geschrapt. Loder was ook tegenstan
der van „nationale rechters", gelegenheids-
rechters, zooals hij ze noemde. Hij zag hierin
een terugvallen naar de arbitrage. De prac-
tijk gaf Loder ook hierin gelijk. Tegenstander
ook was hij van de publicatie van de uitspra
ken van het Hof, met het aantal stemmen
voor en tegen, waardoor het gezag van het
Hof werd ondermijnd. De hoofdstrijd van
Loder gold de verplichte- rechtspraak. Bij het
Hof van Arbitrage was de mogelijkheid van een
uitspraak van derden mogelijk, maar de ver
plichting daartoe ontbrak. Arbiti'age leverde
een groote mogelijkheid om zich aan een uit
spraak te onttrekken. Het Italiaansch-Abessy-
nisch conflict heeft dit onlangs nog bewezen.
Loder won den strijd voor de verplichte
rechtspraak. Nadat in 1920 de Volkenbonds
raad zich had verzet, moesten de groote staten
in de Assemblée reeds bakzeil halen. Dank zij
de tusschenkomst van Brazilië kwam men tot
de vrijwillig verplichte rechtspraak, het be
kende artikel 36, tweede lid. Dat Loder den
strijd gewonnen had, bleek na negen jaren,
toen alle groote staten de vrijwillige verplich
ting aanvaard hadden.
Wanneer er in het internationale recht nog
leemten zijn, dan zijn dat leemten waarop
Loder reeds 15 jaar geleden wees.
Op de werkwijze van het Hof van Internatio
nale Justitie heeft Loder, de eerste president,
zijn stempel gedrukt. Loder was streng, en uit
gerust met een hoog plichtsgevoel, dat hij ook
van zijn mede-rechters eïschte. Daardoor ook
verwierf het Hof in zijn eerste jaren reeds een
intrenationaal respect.
PROTFST TFGFN DE SALARISVERLAGING
VOOR HET OVERHEIDSPERSONEEL.
Het moderne comité van bonden van over
heidspersoneel (A.C.O.P.) heeft in een uit
voerig adres aan de Tweede Kamer verzocht,
haar invloed te willen aarenden om de re
geering te bewegen haar personeelspolitiek
ten aanzien van provincies, gemeenten, wa-
tersehappen enzoovoorts te herzien.
schevaart, Wilsonbrug, Wilhelminastraat,
Raaks, Gedempte Oude Gracht, Nassaulaan.
Enkele grooteren in den optocht droegen
fakkels, die een rossig schijnsel wierpen in
den donkeren avond.
Niet alleen aan de Nassaulaan', doch langs
den geheelen weg, was een groote belang
stelling voor dezen vredes-licht-omimegang,
zoodat de propagandistische waarde niet tot
de deelnemers bleef beperkt, doch zich uit
strekte tot allen die de vuurpuntjes hebben
zien voorbijtrekken.
Na ruim een uur was de tocht volbracht
en kregen de kinderen een versnapering.
aan het woord
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de
Redactie zich niet verantwoordelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst oj niet
aeplaatstwordt de kopij den inzender niet
teruggegeven.
Guy Fawkes-day onder de
loupe.
Woensdag 6 November stond een artikel
over ,,Guy Fawkes-dag in Engeland" in uw
blad, dat allesbehalve strookte met de „waar
heid" en in meer dan één opzicht de katho
lieke lezers van uw geacht avondblad heeft
gegriefd.
Het artikel van uw Londenschen corres
pondent liet maar al te duidelijk doorsche-
meren, dat het vooral de schuld van de paters
Jesuiten was, waardoor het lijdelijk verzet
van Kath. Engelsche onderdanen „warm ge
houden" werd.
Door scherpere regeeringsmaatregelen ver
bitterd, besloten daarom eenige desperate
Kat hl. edelen tot een samenzwering tegen den
koning en het Eng. Parlement, wat bekend
staat onder den naam „Buskruit-verraad'
van 5 November 1605. Toen evenwel de samen
zwering werd ondekt ondergingen 9 der ge
zworenen de doodstraf, onder wie ook de
Jesuitenpater Henry Garnett S.J.
Kath. lezers, die niet ter de,ge op de hoogte
zijn van de ware historie, komen bij het le
zen van dit relaas tot de conclusie, dat ook
Pater Garnet tot de „schuldigen" behoort,
terwijl uit de officieele stukken en proces-ac-
ten wel degelijk blijkt dat de pater totaal
onschuldig staat aan deze geheime samen
zwering; ja alles gedaan heeft, om die Kath.
edelen van hun fatale onderneming af te
houden.
Van hem bestaat nog een origineele La tij n-
sehe brief (zie H. Foley: Recons. IV 61.)
waarin hij als overste der Engelsche mis
sie al zijn invloed aanwendde bij Paus Pau-
lus V, opdat Zijne Heiligheid onder bedrei
ging van kerkelijke straffen iedere aanval der
Katholieken op de Eng. Regeering met be
hulp van wapengeweld zou verbieden (omnem
armorum vim.)
Hier blijkt dus weer eens zonneklaar, wat
de onlangs bekeerde oud-minister mr. Mar-
chant van zich en verreweg de meeste pro
testanten moest getuigen „Catholïca non le-
guntus".
Zelfs de beroemde Duitsche Prot. Histori
cus L. Rauke (Engl. Geschichte II 50) ver
waardigde zich niet van de officieele proces
stukken inzage te nemen, totdat de Engelsche
geschiedvorschers H. Foley, J. Morris enz., na
ernstige bronnenstudie „zonneklaar" de on
schuld van dezen hoofdschuldige van het
buskruitverraad hebben bewezen.
Met dankzegging voor de plaatsing.
PATER HERMAN,
Capucijnenkl., IJmuiden-O.
B ij schrift:
Onze Londensche correspondent, wien wij
dit ingezonden stuk toezonden, antwoordt er
op:
Voor mijn artikel over Guy Fawkes-dag heb
ik Engelsche geschiedschrijvers geraadpleegd
wier betrouwbaarheid en onpartijdigheid van
goed gehalte worden geacht. Volledige be
trouwbaarheid en volledige onpartijdigheid
zijn allerwege zeldzaam en er is meer dan een
kern van waarheid in het gezegde, dat de
waarheid veelzijdig is. Het ingezonden stuk
van den geachten Pater is naar mijn oordeel
indien het ontdaan wordt van onvriende
lijke opmerkingen over mijn gebrek aan waar
heidszin een welkome aanvulling van het
geen ik over de geschiedenis van het buskruit
verraad heb geschreven. De geachte inzender
schrijft mij beweringen toe, die ik niet heb
gedaan. In mijn artikel is de naam van Pater
Garnet niet genoemd. Hij was de Jezuïet die
terecht werd gesteld, maar ik heb hem niet
als schuldige of hoofdschuldige aangewezen.
Garnet's rol in het buskruitverraad is altijd
een onderwerp van fel meeningsverschil ge
weest, niet alleen tusschen Katholieke en
Protestante schrijvers maar ook tusschen
Katholieke schrijvers onderling. De geachte
inzender vindt mij aan zijn zijde waar hij te
kennen geeft dat Garnet het verraad niet-
goedkeurde. De voorstelling der Engelsche
geschiedschrijvers is, dat hij de samenzwe
ring geheim hield. Dat was een misdrijf voor
de wet van den tijd, dat gestraft werd met
levenslange gevangenschap en verbeurdver
klaring van persoonlijk eigendom. De regee
ring verlangde echter in dit geval haar „pond
vleesch" en veroordeelde- Garnet ter dood we
gens hoogverraad. Het proces, dat tot dit
vonnis leidde, werd gevoerd op een wijze wel
ke niet strookte met de beste rechtspleging.
,De laatste dagen voel ik mij onrustig", zei
mijn vriend James, de Aberdeen-terrier.
„Van 't zelfde", zei ik.
„Al die huizen, tuinen, straten, katten, hon
den, paarden, botten
„Precies".
„Het wordt zoo eentonig".
„Accoord".
„Ik lig 's nachts wakker en draai me voort
durend in mijn mand om
„En ik".
„En dan snak ik naar wat anders".
„Naar een oord waar je alles mag doen
wat je wil?"
Natuurlijk. En dat niet geregeld en netjes
is".
„En waar het leven bestaat uit avonturen
en gevaren".
„Merkwaardig dat wij zoo hetzelfde onder
vinden!"
„Heel merkwaardig!"
Stilte.
„Snap jij het, Tom?"
„Neen, James".
Tweede stilte.
„Ik heb een overgrootvader gehad
„Ik vier".
„Wees nu niet eeuwig en altijd grappig. Ik
heb een overgrootvader gehad, zei ik, en die
woonde in Zutfen".
„Waar is dat?"
„Ver weg. Elk jaar nam die een week va-
carftie. Altijd in dezelfde maand. Dan kwam
er net zoo'n onrust over hem als nou over ons,
en dan ging-ie erop uit en bleef een volle
week weg".
„En dan?"
„Dan? Nou, dan kwam-ie terug"
„En wat zei zijn Baas?"
„Niet veel. Gaf den ouden knaap een afram
meling. Sloot 'm paar dagen op. Zei dan na
tuurlijk weer „beste hond" en zoo. Maar de
straf gaf niks. Het volgende jaar nam mijn
voorvader opnieuw de pooten. Schuurde zijn
piek. Poetste de plaat, Smeerde hem. Kneep
er tusschen uit. Ben ik duidelijk?"
„Overmatig".
„Nu, je snapt dat er hij beroemd door werd
in de heele familie. Een zéér interessante
hond, mijn overgrootvader. Daar zat onder
nemingsgeest in. En die luisterde naar de
Stem".
„Welke stem?"
„De Stem van de Wildernis". Nooit van ge
hoord? „Call of the jungle", noemen ze dat
in Schotland, waar wij vandaan komen. De
menschen hebben er soms ook last van. De
Oermensch in hen wordt wakker en eischt
zijn oude rechten op: zijn vrijheid, zijn on
gebondenheid, zijn lust naar voortdurende
avonturen en gevaren, de bevrediging van
zijn wilde driften
„Hum. Maar hij gaat niet?"
„Nee. Hij gaat niet. Maar soms scheelt het
niet veel. Mijn Baas, de dokter, vertelde me
er nog onlangs van. Hij is vaak openhartig
als we 's avonds samen zitten".
„De mijne ook".
„Natuurlijk. Ze denken dat wij het toch niet
precies begrijpen".
„Ja. Hihi".
„Nu dan: de dokter zei: Vandaag acht dames
op mijn spreekuur gehad, James. Eindelooze
verhalen, James. Een beproeving, oude vriend.
Zit me soms tot hiértoe, trouwe makker! Ik
heb vanavond grooten lust om er tusschen-
uit te gaan, maar
„Nou, wat maar?"
wie zorgt er dan voor mijn vrouw
en kinderen, en wat is er van mijn practijk
over als ik terugkom?'
„Ja. Nou je het zegt
„Heeft jouw Baas ook zooiets verteld?"
„Niet zoo volledig. Maar hij mompelde laatst
wel: als ik nou vrijgezel was, en als
de krant mij terugnam bij mijn terug
keer
„Daar héb je het. Zelfde historie. De wil
dernis riep jouw Baas ook!"
„Hm. James!"
„Ja Tom".
„Wij hoeven niet voor vrouwen en kinderen
te zorgen".
„Nee. En wij hebben geen patiënten en
geen abonnés".
„Evenmin".
„Als wij het eens probeerden?"
„Mij best".
„Nou meteen?"
„Natuurlijk nou! Maar de bewaking van
onze huizen?"
„Ze moeten maar voor waarnemers zorgen",
zei James luchthartig. Hij is nou eenmaal een
doktershond.
„Waar ging je overgrootvader vroeger
heen?"
„Ze zeggen dat hij soms heelemaal naar
Doesburg ging".
„Wat is dat? Is het de wildernis?"
„Ik weet het niet. Het klinkt wel hondsch"
„Ja, bizonder. Zullen we het probeeren
te vinden?"
„Best. Zumme?"
„Lame!"
Wij gingen op weg.
Het hoogverraad moest voor een groot deel
worden vastgesteld uit aanwijzingen, die veel
meer kracht van bewijs kregen dan men er
aan mocht geven.
Mijn geest is in tolerantie gedrenkt en be
ginsel, opvoeding' en aard ma'ken mij onbe
kwaam partij te kiezen voor of tegen dit of
dat geloof. Het bedroeft mij daarom dat Pa
ter Herman meent te moeten beproeven
door middel van zij naan vulling van mijn
verhaal de onpartijdigheid van mijn voor
stelling aan te tasten. Als men over het bus
kruitverraad schrijft kan men noch de hou
ding' van de Juzieten, noch de Roomsch-
Protestante tegenstelling van dien tijd stil
zwijgend voorbijgaan. Maar moet een relaas
van een onderneming van meer dan drie
eeuwen geleden thans nog aanleiding worden
tot verwijten, op religieuse gronden, aan het
adres van
UW LONDENSCHEN CORRESPONDENT?
