De laatste stand luidt: Regeerings-
partijen 419, oppositie 176 zetels.
Last van Uw zenuwen?
Pierre Laval, diplomaat en zakenman.
THIJS IJS EN DE KABOUTER PIRIMUS
ZATERDAG 16 NOVEMBER 1935
De Lagerhuisverkiezingen in Engeland.
MacDonald in Seaham verslagen.
Bij de Engeïsche Lagerhuisverkie-
zingen zijn thans 595 afgevaardigden
gekozen. De stand luidt op hei oogen-
blik:
REGEERÏNGSPARTI JEN
Conservatieven 380 zetels
Nationale Labour
(Mac Donald) 8
Nationale Liberalen
(Simon) 31
Totaal 419 zetels
OPPOSITIE:
Labour
(inclusief onafh. Labour) 153 zetels
Liberalen (Samuel) 16
Onafhankelijke Liberalen
(Lloyd George) 4
Onafhankelijken 3
Communisten 1
Totaal 176 zetels
Labour heeft netto 93 zetels gewonnen, de
onafhankelijke arbeiders partij 1, de commu-
nisfcer 1, de conservatieven hebben netto 72
zetels verloren, de liberale fractie Samuel 11.
De nationale labourpartij MacDonald 6, de
nationale liberalen Simon 5 en de nationalen
(onafhankelijke aanhangers der regeering) 1.
Ramsay MacDonald is in zijn kiesdistrict
Seaham Harbour verslagen door den can-
didaat der oppositioneele Labour-partij E.
Shinwell.
De oud-premier behaalde slechts 17.800
stemmen, terwijl zijn tegenstander, de La-
bourman Shinwell, 38.000 stemmen op zich
vereenigde. Oook MacDonald's zoon Malcolm
leed de nederlaag in zijn district.
MacDonald.
Dit resultaat is in het district met veel
enthousiasme ontvangen. De hoofdzakelijk
uit mijnwerkers bestaande menigte zong hèt
lied „De Roode Vlag\
MacDonald heeft tegenover een journalist
verklaard, dat zijn nederlaag hem niet vér-
rast heeft. In dit district, aidus zeide hij, is
het probleem van de mijnwerkersloonen tot
een politieke kwestie geworden.
Lloyd George achtte het totale resultaat
niet verrassend, in aanmerking genomen de
omstandigheden, waaronder de verkiezingen
hebben plaats gehad.
De minister-president verklaarde, dat de
regeering een groot succes heeft behaald. De
kiezers hebben opnieuw hun vertrouwen in de
nationale regeering uitgesproken en haar op
gedragen, den arbeid voor het nationale her
stel en den wereldvrede voort te zetten. De
regeering, zoo zeide hij, zal in de komende
jaren alles doen om het vertrouwen van het
land te rechtvaardigen.
Over het resultaat in de verschillende
districten meldt het A.N.P. nog het volgende:
Vier van de zeven zetels welke Sheffield in
het Lagerhuis heeft, zijn door de Labour Partij
van de conservatieven gewonnen. Te Bristol,
dat vijf kiesdistricten telt, heeft Labour één
zetel van de conservatieven gewonnen. Be
halve dat de conservatieven de zetel van den
leider der liberalen, Sir Herbert Samuel, in den
kieskring Darwen (Lancashire) hebben ver
overd, zijn in de landelijke kiesdistricten, voor
zoover bekend, nog geen wijzigingen ingetre
den.
In de kieskringen van Londen heeft de ar
beiderspart-ij tamelijk veel succes gehad. Zij
heeft dertien zetels gewonnen.
Het belangrijkste feit bij deze verkiezing is
het groote verlies, dat de liberalen lijden.
Behalve Sir Herbert Samuel hebben Sir
Walter Rea en verschillende andere vooraan
staande leden der liberale oppositie hun zetels
verloren en voor zoover bekend, zullen slechts
zeven hunner in het Lagerhuis terugkeeren.
De nationale liberalen hebben drie zetels
verloren en één gewonnen.
De minister van binnenlandsche zaken, Sir
John Simon, bereikte een meerderheid van
slechts 647 stemmen. De minister voor Volken-
bondsaangelegenheden, Eden, verwierf 35.000
stemmen tegen zijn tegenstander slechts
10.000.
Winston Churchill werd herkozen met een
meerderheid van 20.000 stemmen, terwijl Lloyd
George zijn meerderheid kon doen toenemen
van 5.000 tot 9.000 stemmen. Maxton, de leider
van Independant Labour, verdubbelde zijn
meerderheid.
Verder zijn herkozen de Labourveteraan
Will Thorne, de oud-minister van binnenland
sche zaken John Gilmour, de onderstaats
secretaris van buitenlandsche zaken Cran-
borne, Sir Robert Horne, Inskip, Miss Megan
Lloyd George, de minister van onderwijs
Oliver Stanley en de onderstaatssecretaris
voor de dominions Lord Stanley.
Er bestond eeniige onzekerheid over de zetel
van den liberaal-nationalen .minister van
Schotland, Collins, doch uit den uitslag bleek,
dat hij te Greenock een gemakkelijke over
winning heeft behaald.
De minister voor de dominions Thomas
heeft zijn zetel voor Derby behouden met een
groote meerderheid.
Voorts hebben oud-ministers en andere
vooraanstaande leiders der Labour Party, die
in 1931 hun zetel hadden verloren, thans in
hun district de overwinning behaald. Tot hen
behooren Clynes, Alexander, Morrison, Lees
Smith, Greenwood, Lansbury, Roberts en Sir
Stafford Cripps.
Wedgewood Benn en Miss Margareth Bon-
field slaagden er ditmaal evenmin in in hun
districten de meerderheid te behalen.
De grootste meerderheid, welke werd be
haald in een kiesdistrict was te Hendon
(Noord-West Londen), waar de conservatie
ven een meerderheid verkregen van 41.387
stemmen. De kleinste meerderheid welke werd
behaald was die van den Labour-candidaat in
het district Middlesborough, waar Young 67
stemmen meer verwierf dan zijn tegenstander,
Voor zoover tot nogtoe bekend heeft geen
enkele vrouwelijke candidaat der Labour Party
nog een zetel in het Lagerhuis behaald.
Lady Astor en haar zoon, beiden conserva
tieven zullen in het Lagerhuis komen en dit is
de eerste keer, dat een moeder en haar zoon
gelijktijdig parlementsleden zijn.
De zoon van Winston Churchill, Randolph
is niet gekozen.
Duitschland.
Spoedig weer opgewekt en gekalmeerd met
Mijnhardt's ZenuwtabSetten.
Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
(Adv. Ingez. Med.)
zakeii dr. Frick is gisteren van kracht ge
worden. (AJN.P.)
Bijzondere toestemming voor
in- en uitvoer van oorlogs
materiaal noodig.
Het „Reichgezetzblatt" publiceert een wet
inzake den in- en uitvoer van oorlogsmate
riaal.
De wet bepaalt, dat deze uitvoer of invoer
slechts mag geschieden met bijzondere toe
stemming van den rijkscommissaris in over
leg met den rijksminister van oorlog.
De nieuwe regeling inzake den in- en uit
voer van oorlogsmateriaal komt overeen met
de regeling, welke de meeste andere landen,
waar wapens worden vervaardigd geldt.
De strijd in Abessynië.
Door ANTONINA VALLENTIN.
Joodsche wetgeving van kracht
geworden.
In het. Reichsgeze tzblatt is thans de eerste
verordening gepubliceerd op de wet van het
rijksburgerschap en de eerste verordening op
de uitvoering van de wet tot „bescherming
van het Duitsche bloed en de Duitsche eer".
In de verschillende paragrafen wordt bepaald
dat tot nadere voorschriften zullen zijn ge
schreven betreffende den rijksburgerbrief,
voorloopig als rijksburgers beschouwd worden
de burgei's van Duitsch bloed. Deze voorschrif
ten gelden ook voor staatsonderdanen, die
een of twee Joodsche grootouders hebben.
Een Jood kan geen rijksburger zijn. Hij heeft
geen stemrecht in politieke aangelegenheden
en hij lean geen openbaar ambt befcleeden.
Joodsche ambtenaren worden op non-activi
teit gesteld. Indien deze ambtenaren aan het
front hebben gestreden zullen zij tot den
pensioengerechtigden leeftijd als non-activi-
teitstractement ontvangen, het non-activi-
teitstractement, waarop zij volgens hun laatst
genoten salaris recht zouden hebben. Jood is,
degene die van minstens drie Joodsche groot
ouders afstamt.' Als Jood geldt eveneens de
gene, die twee Joodsche grootouders heeft en
lid van een Joodsche kerkelijke gemeenschap
is, of bij de afkondiging van de wet met
iemand van het Joodsche ras is getrouwd.
In de wet tot bescherming van het Duit
sche- bloed wordt bepaald, dat tot de verbo
den huwelijken ook behooren de huwelijken
tusschen Joden en staatsonderdanen, van
wie een der grootouders Jood is,
Staatsonderdanen, die twee Joodsche groot
ouders hebben, hebben voor hun huwelijk met
staatsonderdanen van Duitsch of erfelijk ver
want bloed of met staatsonderdanen, van wie
een der grootouders Jood is, de toestemming
noodig van den rijksminister van binnen
landsche zaken en den plaatsvervanger van
den leider. Bij de beslissing zal vooral reke
ning worden gehouden met de lichamelijke,
moreele en karaktereigenschappen van der»
aanvrager, met den duur van het verblijf van
zijn familie in Duitschland. Geen huwelijk
zal mogen worden gesloten tusschen personen
van wie een der grootouders Jood is. Een
huishouding wordt als Joodsch beschouwd,
wanneer een Joodsche man gezinshoofd is..
Vrouwelijke staatsonderdanen van Duitsch
bloed, die bij de uitvaardiging der wet in een
Joodsche huishouding werkzaam waren, kun
nen in deze betrekking blijven, wanneer zij
boven de 35 jaar zijn. Overtredingen zullen
worden gestraft.
De verordening, welke geteekend is door
den rijkskanselier Hitier, diens plaatsvervan
ger en den rijksminister van binnenlandsche
Hevig gevecht aan het
Zuidelijk front.
Uit Asmara: De oorlogscorres
pondent van het D.N.B. meldt, dat
de Italiaansche opmarsch in het Zui
den wordt voortgezet in de richting
van Harar en Djidjiga. De colonne
van Maletti stiet Donderdag in het
Fafan-dal op een sterke aMeeling
Abessyniërs, die na harden strijd
werden verslagen. De Abessyniërs
zouden meer dan 300 dooden hebben
moeten achterlaten, terwijl velen
zouden zijn gewond. Ook een Euro
peaan, die aan Abessynische zijde
streed, zou gesneuveld zijn. Talrijke
machinegeweren, veel munitie en
een pantserwagen zouden in handen
der Italianen zijn gevallen. Aan Ita
liaansche zijde, aldus wordt ver
klaard, zijn een officier en een on
der-officier gevallen. Een officier,
twee Askari-onderoff icier en en 60
Askari's werden gewond.
Volgens de laatste berichten lijkt het, of
de gevechten aan alle fronten herleven. Aan
het noordelijke front wordt de Italiaansche
opmarsch systematisch voortgezet. Overal
achter de liniën van de corpsen van Santini
en Birolo wordt het gebied gezuiverd.
Ten Zuiden van Makalle hebben vliegers
sterke Abessynische troeuen-concentraties
waargenomen, vooral tusschen Antalo en
Arnba Alatsji. In een kamp werd een groote
tent gezien, die, naar men vermoedt, aan
den Abessynischen troonopvolger zou kunnen
toebehooren. Er zijn teekenen, die zouden
kunnen wijzen op de aanwezigheid van Ras
Seyoem en andere aanvoerders in deze
streek. De bevolking heeft het gebied ver
laten, blijkbaar omdat zij ernstige dingen
verwacht. De Italiaansche vliegtuigen heb
ben bommen en brandbommen op de Abes
synische concentraties geworpen, die, naar
tiet schijnt, veel uitwerking hebben gehad.
Het corps van Maravigna staat niet ver-
van de Takaze, terwijl- aan,. het Setit-front
alle afde-elingen inlanders de rivier hebben
overschreden en eenige kilometers in Abes-
synisch gebied zijn opgerukt.
Te Asmara gelooft men algemeen, dat be-
langriike krijgsbedrijven verwacht kunnen
worden. (A.N.P.)
Toch afzonderlijke antwoor
den op de Italiaansche nota?
Naar volgens het A.N.P. te Parijs verluidt,
is men in officieele kringen van meening
veranderd ten aanzien van de kwestie der
beantwoording van de Italiaansche protest
nota. Terwijl in het begin van deze week nog
verklaard werd, dat geen afzonderlijk ant-
woprd zou worden verzonden, acht men het
thans zeker, dat toch iedere staat afzonder
lijk on de nota zal reageeren.
Niettemin zouden tusschen de verschillen
de hoofdsteden onderhandelinigen worden
gevoerd om te bereiken, dat de antwoorden
op elkaar zouden zijn afgestemd. Het uitwer
ken van een gemeenschappelijk antwoord,
aldus verklaart men, zou een nieuwe zitting
der coördinatiecommissie noodig .maken, en
men is van meening, dat op politieke en
practische gronden een afzonderlijke beant
woording de beste oplossing is. Daar echter
de sanctiemaatregelen uit een gemeenschap
pelijk besluit voortvloeien, zou men er naar
streven, dat de antwoorden tot op zekere
hoogte overeenstemming vertoonen. De con
clusies kunnen in ieder geval slechts gelijk
luidend zijn.
Ook wordt ontkend, dat tusschen Parijs en
Londen is onderhandeld over een tekst, die
tot voorbeeld voor de andere regeeringen
zou kunnen strekken.
Een dichte menigte verdrong zich eens voor
den uitgang van het station van Lyon: Pierre
Laval zou uit Rome terugkeeren. Is zijn ko
men en gaan niet een soort barometer voor
de binnenlandsche politiek in Frankrijk? Een
witkiel sprak me aan. „Wacht u op meneer
Laval?" Het was een groote kerel en op zijn
schouder balanceerde een reusachtige koffer,
dien hij met even veel gemak meedroeg als een
ander een bouquetje bloemen. „Ik wil 'm ook
zien, hij hoort bij ons een man uit het
volk." Op straat was een kruidenier uit zijn
winkel gekomen om een seconde naar de auto
te kunnen kijken, wanneer hij zou voorbij
schieten, en ook hij scheen met een tevre-
dn glimlach te willen zeggen: „Het is een der
onzen, die straks voorbijkomt." En de hoog-
gehoede heeren op het perron, die elkaar op
zij drongen om den man die juist uit den trein
was gestapt de hand te kunnen drukken,
lieten zich met zichtbaar genoegen door de
fotografen „nemen" in de houding van men-
schen, die bezit hadden genomen van Pierre
Laval
Het politieke reiscostuum van Frankrijk's
premier: zwart hemd, witte das, Schotsche
rok, Baskische muts. (Creatie Laval.)
ONZE DACELIJKSCHE KINDERVERTELLINC.
grootvorstin anastasia overleden.
PARIJS, 15 Nov. Grootvorstin Anastasia,
eehtgenoote van den zeven jaar geleden ge
storven grootvorst Nicolaas van Rusland, is
in den afgeloopen nacht in haar villa te An-
tieres hi den ouderdom van 72 jaar overle
den. (A.N.p.)
Dat antwoord bevreemdt Thijs een beetje. Hij woont immers zoo'n
heel eind hier vandaan. Pirimus lacht geheimzinnig en voegt aan
zijn woorden toe: „Ik zal zorgen, dat je rustig op een stoel thuis komt,
je zult wel zien hoe dat gaat."
Thijs snapt er nu nog minder van, maar hij weet heel goed, dat ka
bouters soms wonderlijke tooverkunsten kunnen uithalen en daarom
besluit hij maar af te wachten.
Nu zijn ze bij de woning van Pirimus aangekomen.
„Welkom in mijn huis," zegt deze. „Van hieruit zal je reis een aan
vang nemen."
Thijs ziet tot zijn groote verbazing, dat er in Pirimus' woongrot
maar één meubelstuk staat en dat is een stoel.
En inderdaad, hij behoort bij ons, want zijn
loopbaan is als een greep middenin de groote
Fransche gemeenschap. Zijn loopbaan is een
reeks étappes en van elk dezer étappes heeft
hij een diepen indruk-bewaard.
Voortgekomen uit de armste klasse in één
der armste provincies van Frankrijk heeft hij
een langen weg moeten afleggen via tal
rijke beroepen voordat hij zijn dochter kon
uithuwelijken aan een afstammeling van den
markies de Lafayette.
Aan die boerenafkomst dankt hij in de eerste
plaats zijn zin voor de werkelijkheid. Van zijn
eigen moeilijke begin af is Pierre Laval ge
woon te doen te hebben met de ernstige
levensvraagstukken. Het realisme van den
landman heeft steeds de opwellingen van zijn
verbeelding in toom gehouden, de aanvallen
van zijn tegenstanders verzwakt. Terwijl an
dere staatslieden, misleid door de herinnering
aan vroegere experimenten, ingewikkelde
plannen ontwierpen op onzekere basis, vond
Laval het voldoende de situatie van het oogen-
blik in beschouwing te nemen; hij begreep, dat
de historie zich nooit op precies dezelfde wijze
herhaalt en dat de gebeurtenissen uit het
verleden dikwijls als waarschuwing maar nooit
als model voor het heden kunnen dienen-
Buiten zijn sterk realisme heeft hij nog een
anderen, typischen karaktertrek aan zijn af
komst te danken: een volharding zonder weer
ga. Den jongen, dien men verhinderde zijn
studies voort te zetten omdat op het boerde
rijtje en in het vak van voerman, dat zijn
vader uitoefende ieder paar armen, ook al
waren het die van een tienjarig knaapje, een
kostbaar bezit uitmaakte en die, gedrongen
door weetgierigheid des nachts bij het schijn
sel van aaneengeregen stompjes kaars de be
ginselen van het latijn probeerde machtig te
worden dien jongen vindt men terug in den
president van den ministerraad, zooals hij daar
zit in zijn groot vertrek in het Quai d'Orsay,
waar hij 's morgens het eerst aanwezig is, de
belknopjes indrukt, met gebogen hoofd in de
stapel papieren voor hem op tafel wegduikt
en vanwaar hij als laatste man vertrekt, tot
groot misnoegen van zijn onmiddellijke mede
werkers en de po'rtiers. Meedoogenloos tegen
over zichzelf, met oogleden, die zwaar zijn
door gebrek aan slaap, een schaduw over het
olijfkleurig gelaat, de mond gesloten en met
een blik, die iets koortsachtigs heeft, werpt hij
zich na afloop van een nachtelijke zitting van
den kabinetsraad op de taak, welke de mor
genuren van hem verlangen en de gitzwarte
lok, die langs zijn voorhoofd sleept is dezelfde,
als die waarachter eens het gelaat schuil ging
van een boerenjongen, die gebogen over zijn
latijnsche grammatica zat.
Aan den grond van Auvergne dankt hij nog
een eigenschap, die vooral in dezen tijd van
groot nut is, n.l. begrip voor economie, een
eigenschap, welke hem in de tweede étappe
van zijn leven, die van den kleinen burger,
goed van pas is gekomen. Zijn streven naar'
zuinigheid strekt zich zelfs uit tot zijn woor
den en gebaren en de buitengewone wijze,
waarop hij zijn tijd weet in te deelen, is er
eveneens het resultaat van. Men zegt, dat
sinds menschenheugenis zulke korte audiën-
ties bij de ministers in dit bureau van het
Quai d'Orsay niet zijn voorgekomen.
De bezoekers zijn dikwijls even vlug
verdwenen als ze gekomen zijn. Onder
zijn fascineerenden blik en onder den geesel
van een paar scherpe echter zonder vinnig
heid gestelde vragen, is iedere poging tot wel
sprekendheid en elke nuttelooze zinswending
bij voorbaat den pas afgesneden. Men ziet
imposante heeren uit het ministerieele
bureau komen, die van plan waren een rede
voering af te steken en nu tot hun groote
verbazing tot de conclusie gekomen zijn, dat
ze aangehoord, verhoord, begrepen of afgewe
zen zijnzonder te hebben gesproken.
Wat zijn overgeërfde kwaliteiten betreft, een
is er. die sterker dan alle andere ont
wikkeld is, n-1. zijn intuïtie. Zonder veel woor
den te gebruiken weet Pierre Laval zich vol
komen op de hoogte te stellen met den ge-
dachtengang van den man tegenover hem en
zonder lange voorafgaande studies dringt hij
Frankrijk's premier
als realist en econoom.
door tot in het hart van ieder vraagstuk. Door
zijn gecompliceerd leven heeft hij geleerd uit
sluitend op zijn intuïtie te vertrouwen. Hij
heeft haar ontwikkeld, zooals men een talent
ontwikkelt. In dit opzicht vertoont hij gelij
kenis met zijn grooten voorganger Aristide
Briand, die het gevoel had van een kunstenaar,
een schilder of een dichter. Maar in tegenstel
ling met Briand bedient Pierre Laval er zich
niet van om er de zielen van anderen mee te
beïnvloeden.
Ook hij heeft bepaalde persoonlijke aan
trekkelijkheden: een klankrijk, genuanceerd
stemgeluid, het vermogen om iemand te
overreden en een glimlach, die zijn somber
gelaat op verrassende wijze verheldert; maar
hij maakt er nooit gebruik van, als het ware
uit angst door zijn persoonlijke interventie
aan de gedachten der menschen en aan de
;ebeurtenissen een verkeerde wending' te
geven.
Laval is een handig man en de reputatie,
die hij op dit gebied bezit, omgeeft hem als
een legende. Ieder, die bij hem komt, wacht
er zich bij voorbaat voor zich in de strikken
van zijn koopmanscapaciteiten te laten van
gen. Een buurman van den heer Laval ver
telt, dat de ossenkooplieden uit de omgeving
van zijn landgoed, niet meer met hem wil
len handelen. Een nieuw aangekomene zei:
„Ik heb het nog niet geprobeerd, maar ik
zal het ook niet doen. Hij is me te glad af".
En toch, ondanks zijn scherp realisme en
wantrouwende voorzichtigheid, is zijn sterkst
ontwikkelde gave die van de groote fantasieën
In de diepe schuilhoeken van zijn wezen
huist een verborgen spontaneïteit, die in
voortdurenden strijd is met het machtige
„rem-systeem", dat de natuur hem geschon
ken heeftAls zijn ambtenaren met het
bezwaar komen: ,maar dat hebben we
nooit zoo gedaan", antwoordt Pierre Laval
rustig: „Een reden temeer om het nu te
doen"
Toen hij in de dagen, dat hij voor het eerst
minister was, eens naar de telefoon greep
om, tegen alle vormen der traditioneele diplo
matiek in, rijkskanselier Brüning in Berlijn
op te bellen bracht de ontstane opwinding
een lichte glimlach op zijn lippen: „Jawel, ik
wensch met de rijkskanselarij te Berlijn te
spreken", herhaalde hij rustig.
De politiek van het persoonlijke contact,
door Briand geïntroduceerd, vond in hem een
krachtig aanhanger. Maar bij Briand kwam
die periode heel laat, op het oogenblik, dat
hij zijn krachten reeds in den strijd verbruikt
had. Laval heeft deze methode met grooten
durf gevolgd en riskeerde er zelfs een dreigen
de impopulariteit mede.
„Men moet Laval niet tot spoed aanzetten",
zei eens een van zijn oude vrienden tot een
jeudig, enthousiast aanhanger, die ongeduldig
was geworden door het langzame tempo,
waarmede de premier een belangrijk] besluit
voorbereidde. „Hij neemt slechts dan een be
sluit, wanneer hij er het oogenblik rijp voor
acht, nadat hij het voor en tegen lang
durig heeft overwogen. en wanneer hij zich
eens vergist, dan komt dat niet door een in
overijldheid gevolgde impuls, maar' door
de omstandigheden, die zijn handelingen dik
wijls geweld aandoen".
Toen hij zijn reis naar Rome zou onderne
men, duurde het een heelen tijd, voordat het
oogenblik van vertrek bekend werd: „Hij
vertrekt, hij vertrekt niet, zijn trein
gaat vanavond, neen, morgenavond", her
haalden de dagbladen lederen dag met groote
koppen op de eerste pagina's.
„Mijne Heeren", zei Laval heel ernstig tot
de journalisten. „Wanneer u nu nogeens mijn
vertrek voorbarig aankondigt, zie ik mij ge
noodzaakt zonder waarschuwing te vertrek
ken en kunt ge achter den trein aanloopen".
Op dat oogenblik maakte men zich ook te
Londen ongerust over de lange voorbereiden
de onderhandingen tot die reis. Toen hij be
paalde openingen had gevonden, die tot be
sprekingen met de Engelschen konden leiden
over samenwerking in de Fransch-Britsche
politiek, liet men hem te Londen weten, dat
hij beter eerst de Fransch-Italiaansche be
trekkingen kon regelen. En toen hij met het
oog op een reis naar Londen de officieele
Engeïsche kringen had laten polsen, gaf men
hem in diplomatieke taal een antwoord,
waarin de weg naar Londen als leidende via
Rome werd aangegeven.
Hij kwam uit Rome terug duidelijk onder
den indruk van de sterke persoonlijkheid van
Mussolini, evenals Ramsay MacDonald.
Hun gelijke afkomst had de beide mannen
nader tot elkaar gebracht overeenkomst
vertoonde ook hun politieke loopbaan, die zij
beiden in de Marxistische school zijn begon
nen om haar vervolgens te verlaten, en hun
directe, zelfstandige en stugge wijze van den
ken. Maar hoe het ook zijtoch is Pierre Laval
er de man niet naar om den gevangene te
blijven van een bepaalde impressie en een
blijvenden invloed te ondergaan van een
andere persoonlijkheid, hoe sterk deze ook
moge zijn.
Tegenover den storm die in de openbare
meening om het Italiaansch—Abessynische
conflict losgebarsten is, heen en weer geslin
gerd op de golven der tegenstellingen
deels gunstig jegens de Britsche politiek, deels
vijandig ten opzichte van sancties tegen
Italië heeft Pierre Laval zich opnieuw met
gefronst voorhoofd, opgesloten in het een
zame debat met zichzelf. Wie hem ziet krijgt
den indruk van een man, die zich de ooren
heeft dichtgestopt 'tegen het geluid van
sirenes.
„Ik wil mijn land den oorlog besparen, ik
wil tot iederen prijs een Europeesch conflict
voorkomen, en als ik er in slaag de gevaren
te bezweren, laat al het overige mij onver
schillig"
In het succes en in de nederlaag blijft
Pierre Laval dezelfde: kalm, zuinig met
woorden, zelfbewust zonder uiterlijk vertoon,
in zich zelf gekeerd en met- een gullen soms
onverklaarbaren zin voor humor. Hij is de
zelfde in zijn huiselijke omgeving, die be
scheiden-burgerlijk is. hoewel kwaadwil
ligen over een luxueuze inrichting spreken
in de groote salons van den Senaat, in het
eenvoudige bureau van het dagblad in
Auvergne of achter zijn imposante tafel in
het Quai d'Orsay. Op den dag, dat hij daar de
laden opruimt en afstand doet van zijn voor
zitterschap van den ministerraad, is hij nog
precies dezelfde als op het oogenblik, dat
hem de macht werd gegeven.
Het is dat sterke, onverstoorbare evenwicht,
dat zich zoo treffend bij de ziel van zijn land
aansluit.
(Nadruk verboden).
