Het Roode Kenteeken
Londen in kroningsstemming. De groote menigte voor Buckingham Palace slaat met belangstelling het passeeren der
wacht, die het dienstdoend contingent bij St. James Palace gaat aflossen, gade
De Hertogin van Norfolk verlaat in kroningscostuum West- De Neger-Koning, die ir, Londen vertoeft ter bijwoning der
minster Abbey te Londen na een repetitie van de kronings- kroningsfeesten, heeft aan den voet van de Cenotaaf een
plechtigheid te hebben bijgewoond krans gelegd
De bloembollentijd loopt weer ten
einde. De bloemen, die de bewondering
van duizenden trokken, verhuizen naar
de vuilnisbelt
Een spannend moment tijdens den
voetbalwedstrijd Oostenr ijk Schotland
te Weenen, die in gelijk spel 1—1
eindigde
Ruim 2500 vluchtelingen uit Spanje, hoofdzakelijk vrouwen en kinderen, zijn met de .Carimare" te Pauillao
in Frankrijk aangekomen. Een kijkje aan boord bij de aankomst van het schip
Het jaarlijksche wielersport-evenement van het Brabantsche dorpje Chaam, n.l. de ronde „De Acht van
Chaam" had Dinsdag wederom plaats. Een snapshot van den rit, die veel belangstelling trok
In de Rotterdamsche Diergaarde zijn drie jaguars
geboren. De oppasser met de thans vier weken
oude dieren
FEUILLETON
OTTWELL BINNS.
(Nadruk verboden)
36)
„Is er iets gebeurd?" vroeg zij.
Terry trachtte tijd te winnen. .,Ik geloof van
wel. Vind je het erg om alleen in een taxi naar
het hotel terug te gaan?"
„Natuurlijk nietMaar wat is?"
„Ik geloof, dat ik daarnet Janey Waskin-
shaw gezien heb!"
„Ah!" zei Norma scherp, maar met een be
wonderenswaardige zelfbeheersching. „Dat
beteekent dat kan alles beteekenen?"
„Ik ben er bang voor. Daar moet ik nu juist
achter zien te komen, begrijp je. En dat kan
ik beter alleen doen".
„Ja", antwoordde het meisje. „Ik zal onmid
dellijk naar het hotel gaan. Je behoeft je om
mij niet bezorgd te maken. Ik zal zelf wel voor
een taxi zorgen".
„O", antwoordde hij. „Ik heb tijd genoeg om
zoover met je mee te gaan".
Hij ging met haar mee naar de straat, riep
een taxi aan en toen het meisje erin zat, zei
hij tegen den chauffeur waar hij heen moest
Toen leunde Norma over den rand van den
wagen. Haar oogen stonden bezorgd, haar ge
zichtje was bleek en haar stem haperde even
toen ze fluisterde:
„Je zult toch wel voorzichtig zijn?"
Hij knikte. „Maak je maar niet ongerust. Ik
zal zoo gauw mogelijk terug komen. En als je
Seabright soms mocht zien. vertel hem dan
wat er gebeurd is".
Toen zij wegreed, wuifde hij haar schijn
baar opgewekt achterna draaide zich toen
met een grimmige uitdrukking op zijn ge
zicht weer naar het helverlichte theater om
en ging naar de kassa om een nieuw plaats
biljet te ko'open en terwijl hij dat deed, staarde
een man op het trottoir hem met woedende
blikken na. Die man was de gebochelde Chan,
maar Terry was onbewust van de kwaadaar
dige starende oogen en ging het theater bin
nen. terwijl Chan een sigaret opstak en zich
zoc opstelde dat hij de entree goed In het oog
kon houden.
Zonder veel moeite vond Terry zijn oude
plaats weer terug. Een blik overtuigde hem
ervan, dat Miss Wakinshaw er nog was en dus
ging hij zitten wachten, waarbij hij haar
scherp ln het oog hield, zonder ook maar een
keer naar het doek te kijken. Een tijdlang
hield hij zich bezig met allerlei gissingen, wat
slechts verspilling van geestelijke energie was.
daar ze toch tot niets leidden. Hij kreeg daar
dan ook gauw genoeg van en begon plannen
te maken. Hij zou die kleine Wakinshaw naar
haar hotel of kamers volgen daar zooveel mo
gelijk te weten zien te komen, daarna trachten
met geweld een onderhoud met haar te krijgen
en haar op de een of andere manier ertoe
dwingen hem te vertellen wat er gebeurd was
en zoo mogelijk het gestolen kenteeken haai
weer afhandig te maken als ze het tenmin
ste al niet aangeboden had Hij had niet het
flauwste idee, hoe hij een van die dingen klaar
zou spelen. Hij zou alles op het oogenblik zelf
moeten bedenken, maar het feit dat Janay
hem niet verwachtte was in zijn ^oordeel En
van één ding was hij zeker en dat was. dat hij
bijna onmiddellijk zou weten, of zijn poging
nog eenig nut zou hebben. Janey Wakinshaw
had de opschepperige aard van haar soort-
genooten. Als de plannen, waar ze haai
medewerking aan verleende, gelukt waren
zou ze de verleiding om dit uit te kraaien niei
kunnen weerstaan.
En als ze dat nu eens deed. wat zou hij
dan doen? Hii dacht eenigen tijd na, en kwam
toen tot een besluit. Hij zou de politie haler
en haar van kinderroof beschuldigen. De erf
genaam van de Van Houten millioenen zou
zelfs de politie in Honolulu wei Interesseeren.
En de Amerikaansche politiemethoden waren
niet 'zoo geweldig als die van Scotland Yard
Wanneer de politiemannen in de gaten kregen
dat ze hier met een geval te doen hadden,
dat door de geheele wereld verspreid en in alle
kranten van de Vereenigde Staten gedrukt zou
worden, zouden ze niet aarzelen Janey Wakin
shaw te arresteeren en een onderzoek in te
stellen. En daar het meer dan waarschijnlijk
was, dat ze een slechte reputatie genoot
zou een onderzoek den aard van haar ge
wone gedragingen aan het licht brengen, wat
op zichzelf al hun optreden zou rechtvaardi
gen.
Maar zou dat van eenig nut zijn voor
Norma en Maurice Charlton's kind? Daar was
hij niet zeker van. De boevenbende van de
Staten had zijn eigen code van betrouwbaar
heid en wist op Krachtdadige wijze zijn leden
tot trouw te dwingen. Degenen, die voor ver
klikker speelden, werden gewoonlijk gedood
en Janey Wakinshaw, die in die harde leer
school grootgebracht was, zou wel eens kunner
weigeren te spreken. Hoe meer hij erover na
dacht, des te- meer werd hij zich ervan bewust,
dat de ontdekking van wat er gebeurd was.
geheel en al van zijn optreden ir. de paar
volgende uren afhing en dat slechts in de
laatste instantie hulp van de politie van eenig
nut zou kunnen zijn en dan misschien noe
niet eens De veiligheid van het kind. aange
nomen dat het nog in leven was. zou onmid
dellijk in gevaar komen als de autoriteiten
zich met de zaak gingen bemoeien en
Het licht op het doek ging uit. de lichten in
de zaal gingen op en het orkest begon te spe
len. terwijl de menschen om hem heen van
hun plaatsen onstonden Hij was geheel over
rompeld maai trok zijn hoed diep in zijn
oogen. draaide zich met rijn rug naai Janey
Wakinshaw en wachtte totdat zij in de rij
voor hem gepasseerd was Toen schoof hij zelf
langzaam naai buiten en wist het zoo aan te
leggen dat hij in het stapvolle gangetje niet
meei dan vier plaatsen achter haar was en
haar goed in het oog kon houden.
In de vestibule, waar de twee stroomen van
vertrekkende bezoekers elkaar ontmoetten
verloor hij haar uit het oog en was twee mi
nuten lang de wanhoop nabij, totdat hij haar
op het trottoir een taxi aan zag roepen. Er
waren neg meer wagens bij de hand en hij
haastte zich naar een ervan en gaf den chauf
feur vlug zijn bevelen.
„Die taxi daar met de popperige vrouw
tje erin. Zie je die?'
De chauffeur, een Japanees, antwoordde in
het Amerikaansch: „Ja!"
„Ga die achterna. Verlies haar niet uit het
oog. Den prijs van de rit kan je zelf be
palen".
„Begrepen!!! Komt in orde!"
Terry ging zitten en zoodra de andere taxi
wegreed, ging de zijne haar achterna. Maar hij
had nog geen paar meter gereden of er ge-
burde iets onverwchts. Een groote man, niet
in uniform gekleed, maar duidelijk een politie
agent schreeuwde iets tegen den Japanschen
chauffeur, die langzamer begon te rijden en
geneigd scheen te stoppen.
„Toe dan", riep Terry, „rijd door!"
Gelukkig behoefde de man niet te stoppen
De groote man deed een plotselingen aanval op
hel achterdeel van de taxi en Terry hoorde
hem op den aanmatigenden toon van een
Iersch-Amerikaanse hen politie-agent bulde
ren:
„Wel allemachtig. Wat moet dat daar??"
Hij keek om, terwijl de taxi zijn vaart ver
snelde. De groote man hield een ander bij zijn
kraag een veel kleinere man, die rukte en
kronkelde en krachtige pogingen deed om los
te komen Toen zag Terry ineens het gele ge
zicht en de gebochelde schouders en begreep
hij wie dat was.
„Chan!"
Hij was hier in Honolulu. Hij had hem ge
zien had blijkbaar zijn bedoeling doorzien en
was van plan geweest hem te volgen. Terry
keek achteruit de auto Achterop zat een ba-
gagei-'k en hij raadde gemakkelijk wat er ge
beurd was.
De bochel, ongetwijfeld met de bedoeling
hem in de gaten te houden, was van plan
geweest achterop mee te rijden, maar de po
litie-agent had hem er als een bloem afge
plukt. Hij keek verder achter zich. Onder het
electrische licht zag hij dat zich een belang
rijke menigte aan het verzamelen was en ver
moedde dus wel, dat Chan nog niet vrij had
weten te komen. Toen herinnerde hij zich de
manieren van de Amerikaansche politie en
begon te lachen. Tenzij de voorteekens hem
bedrogen, zou Chan voor een tijdje zijn han
den vol hebben misschien wel tot den vol
genden ochtend. Hoe langer hoe beter, dacht
hij en richtte toen zijn volle aandacht op het
voertuig dat voor hem uitreed.
Kort daarop hield het- ding stil Aan zijn
linkerhand glansde het witte strand en de
mijlenlange branding vormde een zilverig
glinsterende streep in het heldere maanlicht.
Hij stond voor zijn eigen hotel en de andere
wagen had voor een hotel, nog geen vijf hui
zen van het zijne, stilgehouden. Hij zag het
popperige figuurtje uitstappen, den chauffeur
betalen en het hotel binnentrippelen. Toen
stapte hijzelf ook uit, gaf een royale fooi en
liep verder in het maanlicht, met zijn oogen
gericht op het hotel waar Miss Wakinshaw
binnengegaan was.
Toen hij de plaats bereikt had, bemerkte hij
dat er een feest aan den gang was. Op de
veranda was een band van inboorlingen
meisjes die op de ukulele speelden, terwijl vier
anderen in strakzïttenden roze zijden lijfjes
en korte raffia-rokjes de „hula" aan het dan
sen ware voor een aantal gasten. In de hoo
rnen van den tuin hingen lampions, maar on
danks het maanlicht en de feërieke verlichting
was de plaats vol zacht schaduwen, waarin
verliefde paartjes te fluisteren zaten, terwijl
Japansche meisjes in kimono's met ver-
verschingen rondliepen.
(Wordt vervolgd)
