UITBREIDING DER NED. INDISCHE DEFENSIE. DR. PHILIPS NAAR INDIE.
Het groote Avontuur
Dr. A. F. Philips en zijn echtgenoote vertrokken Donderdag per boot
trein uit Arnhem naar Genua, om zich daar voor Ned. Indië in te
schepen. Een kijkje op het station
Een amphibie-tank welke door het
Ned Indische Leger werd aangeschaft, demonstreerde in het Kodja-kanaal te
Tandjong Priok. Met een 4 mijls vaartje klieft de moderne oorlogswagen het water
Het Japansche visschersvaartuig «Fuku Maru» vischte in territoriale wateren bij
Banka en werd deswege door den gouvernementsstoomer «Valk» naar Batavia
opgebracht en onder politioneele bewaking gesteld
De nationale kampioenschappen groot biljart cadre 71/2 zijn Donder
dagavond te Amsterdam aangevangen. Van Vliet, de kampioen 1936
en 1937 en Dommer ing kwamen tegen elkander uit
Als de blijde gebeurtenis in het Prinselijk gezin een feit is, wordt het
heugelijk nieuws in het Badhotel te Baarn ontvangen door mr. W. A.
M. van der Kalle van het A. N. P. (rechts), welk bericht gecontroleerd
wordt door den 1 en luitenant der infanterie H. Staring, waarna het
per telex wereldkundig gemaakt zal worden
Een pracht-exemplaar van de Chow-
Chow kampioententoonstelling, wel
ke te Londen werd georganiseerd
De Coolsingel te Rotterdam is in feestkleed gestoken in
verband met de aanstaande blijde gebeurtenis aan het Hof
FEUILLETON
Roman uit de Tropen door
FRANS DEATERS.
5)
Hoe kan ik zoo idioot zijn?, overwoog hij.
Omdat die man over mijn schouders heen de
foto van een mooie vrouw bekijkt, ga ik mij
allerlei onzin in het hoofd halen. Mijn speur-
dersbloed begint mij parten te spelen.
Terwijl hij wou gaan zitten zag hij op zijn
zetel n papiertje liggen waarop zijn naam
stond getikt. Het werd er vermoedelijk neer
gelegd door een bediende van het vliegveld
om zijn plaats aan te duiden. Riefenberg
schreef er „journalist" onder en overhandig
de het aan zijn medereiziger. Deze schudde
gul de hem toegestoken hand en haalde een
visitekaartje uit zijn zak, waarop stond te
lezen „Sander Lebon, planter".
Daarmee was de kennismaking gedaan.
Samen probeerden zij klaarheid te zien in den
puzzle van straten en pleinen, toen het vlieg
tuig boven Lyon vloog. Daarna ontdekten zij
aan den horizont een blauwe streep: de Mid-
dellandsche ee en vijf minuten later taxide
de metalen vogel over het vliegveld van Ma-
rigname, bij Marseille.
Terwijl de piloten druk in de weer waren
met de Fransche douane en postbedienden,
werd de benzinetank aangevuld en gingen
Riefenberg en Lebon in den bar van de lucht
haven iets gebruiken. Door de groote ramen
zagen ze het vertrek van een Fransch ver
keersvliegtuig. De lucht was gevuld met het
geronk van militaire toestellen, die schitter
den in het felle licht van de Zuiderzon.
Lebon vond alles slecht: het brood, de eieren
de koffie; vooral de koffie.
Als ge ooit de gelegenheid hebt mij in
Kongo te komen bezoeken, zei hij tot Riefen
berg, dan zal ik u eens Kongoleensche koffie
laten proeven van mijn eigen plantage. Bij
mijn koffie vergeleken is mokka „afwasch-
water".
De kleine, dikhoofdige planter ontpopte zich
als een babbelaar en toen een bediende kwam
zeggen dat het tijd was om te vertrekken,
had hij een ontzettend aantal „zure" brood
jes naar binnen gewerkt, een heele kan
„slechte" koffie leeggedronken en kende Rie
fenberg het verleden van zijn reismakker:
hoe deze op 21-jarigen leeftijd naar Afrika
was getrokken als staatsbediende, hoe een
geschil had geleid tot ontslag en hoe hij een
harde school had doorgemaakt, om eindelijk
als planter te slagen Nu had Lebon een ver
lof van 4 maanden achter den rug en keerde
terug naar zijn plantage.
Het was een opluchting voor Riefenberg
toen het gedaver van de motoren Lebon het
zwijgen oplegde
Nu volgde een lange tocht, op 1000 meter
hoogte, boven de Middellandsche Zee. Heel
laag bij de onbewogen watervlakte dreven
wolkenbanken, waar doorheen soms een schip
zichtbaar was. Tegen den avond pas kwam
de kust van Afrika in het zicht en even latei-
landde de machine op het vliegveld van de
Senia, op enkele kilometers van de haven van
Or an.
Een auto van het „Grand Hotel" bracht de
piloten en de passagiers naar de stad. Daar
heerschte een wonderbare drukte en wemel
den allerlei rassen door elkaar. In de stra
ten leek het wel een bestendige tentoonstel
ling van vervoermiddelen. De hotelwagen
kruiste ouderwetsche koetsen, bespannen met
muilezels, oude auto's, kameelen, alle moge
lijke soorten van karren enelectrische
trams. De gevolgde weg liep door de inland-
sche stad: een kleurige vuile boel. met
scheefgezakte, leemen woningen en al de
huisgezinnen op de straat. Men zag er negers,
Marokkanen en Arabieren door elkaar krioe
len in hun schilderachtige plunje. Vele
vrouwen waren gehuld In een soort witte pij.
Ook het gelaat was verborgen, met uitzonde
ring van één oog.
Het verwonderde Riefenberg, dat het in een
Afrikaansche stad zoo druk kon zijn. Op bijna
alle kruispunten stond een blanke verkeers
agent, die de handen vol had, om ongelukken
te voorkomen. Op de voetpaden van het cen
trum was er zooveel beweging, dat men zich
in een Europeesche hoofdstad zou hebben ge
waand. Talrijke inlanders slenterden rustig
tusschen de meer zenuwachtige Europeanen.
De blanke dames liepen gekleed in lichte
zomertoiletten. Het eenige verschil met haar
zusters in Europa was, dat bijna alle bloots
voets waren in sandalen, de teen en goed
zichtbaar. Het was moeilijk dit niet op te
merken, want meest alle vrouwen hadden de
nagels van haar teenen opvallend rood ge
kleurd.
Als een filmbeeld ging dit schouwspel aan
de oogen van den journalist voorbij, zoodat
hij er niet meer dan een vluchtigen indruk
van kon meedragen. Lebon zat naast hem en
tijdens dezen korten ontdekkingstocht had hij
te kampen met een onbedaarlijke lachbui, die
steeds nieuw voedsel vond bij de minste eigen
aardigheid, die hem in de straten opviel.
Zij bereikten tenslotte het modern uitge
ruste hotel bij een pleintje met sierlijke palm-
boomen en toen Riefenberg zich eindelijk in
zijn kamer bevond, voelde hij lust dadelijk
naar bed te gaan. Iets stond in ieder geval
vast: voor geen geld van de wereld zou men
hem overhalen nog dien avond het hotel te
verlaten. Zijn kennismaking met Oran moest
zich dan maar bepalen tot die enkele vluch
tige indrukken. Na het avondmaal zou hij in
allerhaast een in het vliegtuig begonnen ar
tikel afmaken om dan eindelijk, na al die
uren van sloopende inspanning, eens te sla-
oen.
Maar toen het nagerecht op tafel verscheen
kreeg hij het aan den stok met den kleinen
planter. Deze wou hem, het kostte wat het
kostte, op sleeptouw nemen. Hij had zijn licht
opgestoken bij den neger-portier van het
hotel en die wist hem te vertellen, dat er te
Oran rijkelijk gelegenheid bestond om den
nacht in aangenaam gezelschap door te bren
gen. Daarbij lainkte Lebon verleidelijk en
duwde Riefenberg in de zij.
O', zei deze, die kwestie laat mij heelemaal
onverschillig.
De planter lachte dubbelzinnig:
Ik weet wel, dat gij een beschermengel
op het hart draagt, maar dat belet toch
niet
Wat bedoelt gij met die woorden, onder
brak de journalist hem op kregeligen toon.
Heel deemoedig bood de ander hem zijn
verontschuldiging aan:
Het gebeurde tegen mijn wil. Ik wou mij
vanmorgen in het vliegtuig naar u buigen
om me voor te stellen en mijn blikken vielen
op de prachtige vrouwenfoto, die gij zoo aan
dachtig bekeek. Ja, als ik een mooie vrouw
zie, zelfs op een foto, verlies ik altijd het
hoofd.
Hij aarzelde even en vroeg dan fluisterend:
Uw verloofde? Uw vrouw?
Riefenberg moest lachen om het komische
gezicht, dat Lebon trok.
Noch het een, noch het ander, antwoord
de hij, en meende er aan toe te moeten voe
gen „op dit oogenblik vermoedelijk niets
anders meer dan een geraamte maai
bij bedwong zich op tijd.
Ik heb vrouw, noch verloofde, mijnheer
Lebon.
Hij dronk zijn koffie en drukte de hand
van den planter:
En nu ga ik slapen, zei hij vastberaden.
Lebon klampte zich aan hem vast en
trachtte hem over te halen om tenminste in
zijn gezelschap nog een cognac te gebruiken
Morgenavond alles wat ge wilt. Nu ben
ik werkelijk uitgeput van vermoeienis.
En Riefenberg keerde zich zonder meer om
Terwijl hij naar de lift stapte hoorde hij den
planter nog zeuren.; i
Het is niet aardig mij in deze vreemde
stad zoo aan mijn lot over te laten.
Kletsmajoor, dacht Riefenberg en rukte
aan het contactknop] e.
Riefenberg zag den spottenden glimlach;
niet, waarmede Lebon hem nakeek en hoorde
niet hoe deze, toen de lift zich in beweging
zette, een groom aanklampte en dadelijk een1
taxi vroeg.
Riefenberg begaf zich naar zijn kamer en
zette zich dadelijk aan het werk. Een uurtje
later lag een couvert met het adres van zijn
blad klaar op de tafel.
Op het oogenblik, dat hij gereed was om
naar bed te gaan, werd op de deur geklopt.
Een hotelbediende bracht $en brief. Verwon
derd bekeek de journalist het omslag. Het
adres van den afzender was niet vermeld. Er
waren Belgische luchtpostzegels op geplakt.
Terwijl hij naar een fooi zocht, vroeg hij aan
den bediende hoe die brief op dit oogenblik
kon aankomen.
Vermoedelijk met de Fransche nacht
luchtpost, antwoordde deze.
Riefenberg deed de deur dicht, leunde er
tegen aan en scheurde zenuwachtig de enve
loppe open. Het was een niet onderteekend,
met de schrijfmachine getikt briefje, zooals
hij er 's morgens een in zijn appartement had
gevonden.
Hij las:
„Riefenberg, gij hebt verstandig gehandeld.
Wees ook verstandig in de toekomst. Uw
leven is en blijft in onze handen".
Gedurende enkele oogenlblikken staarde
Riefenberg strak op het briefje. Hij voelde
zich te suf om nog na te denken. Met een
vloek keerde hij zich om en sloot de deur met
het veiligheidsslot. Hij keek in de badkamer
in de kasten, onder het bed en zag of het
venster goed was gesloten. Dan liet hij zich
op het bed vallen, trok het licht uit en
bromde
Nu mag voor mijn part de wereld ver
gaanen sliep dadelijk in.
jWordt. ym-fHsSlu
