Een goede zakenvrouw
In het Olympisch stadion te Amsterdam werd Zondag de landenwedstrijd hockey Nederland België
gespeeld, welke in een 3—2 overwinning voor het Oranje-team eindigde. Een scrimmage voor
het Belgische doel
De luchtbombardementen op Barcelona hebben honderden slachtoffers geëischt en groote verwoestingen veroorzaakt. Reddings
brigades doorzoeken de ruïne van een vernield huis in de geteisterde stad
Kolonel J. Harberts van den generalen
staf, die per 1 Mei a.s. benoemd zal
worden tot generaal-majoor, inspecteur
der artillerie
De dameshockey-
landenwedstrijd
Nederland
Duitschland, welke
Zondag te Bussum
gespeeld werd,
werd door de
Duitsche vertegen
woordigsters met
2 1 gewonnen.
Aan vice-admiraal J. Th. Furstner is Zaterdag door den
zaakgelastigde van Cuba namens diens regeering op de
legatie te Den Haag een hooge onderscheiding uitgereikt in
tegenwoordigheid van een groot aantal leden van het
corps diplomatique
S. Petit, winnaar in de A-klasse van den nationalen
Boschloop over 5 K.M., welke Zondag te Vught werd ge
houden. op weg over het prachtige terrein
Vente (geheel rechts) scoort het vierde doelpunt voor Feyenoord tijdens den Zondag te
Rotterdam gespeelden wedstrijd tegen Heracles om het nationaal voetbalkampioenschap,
welke door Feyenoord met 4 1 werd gewonnen
Het prachtige voorjaarsweer lokte Zondag duizenden naar Scheveningen.
Een kijkje op de geweldige drukte op de terrassen aan den boulevard
FEUILLETON
door HERMAN ANTONSEN.
7)
..Komt er niet op aan", zei 2e met groote
beslistheid. „Ik ben van plan het zaakje op
te koopen. Maar ik zou graag hebben, dat
iemand anders als makelaar voor me optrad".
Mijnheer Chauncey probeerde haar ervan
te overtuigen, dat ze nog beter schrijfpapier
kon koopen. Daar kon ze meer nut van heb
ben.
„Mijnheer Chauncey". herhaalde het meis
je beslist, „ik wil Blair aandeelen koopen!"
„Maar daarover zal uw vader toch wel ge
raadpleegd moeten worden?"
„Het is mijn eigen zaak", verklaarde Va
lentine beslist. „Ik bezit zelf een paar olie
bronnen. Ik zal dadelijk een regeling zien te
treffen".
Mijnheer Chauncey zuchtte berustend.
..Hoeveel aandeelen zoudt u dan willen
hebben?" vroeg hij. „Ik denk. dat het niet
moeilijk vallen zal. ze te krijgen".
,Jk wil graag alle aandeelen. die op de
markt te krijgen zijn: hoe meer ik in han
den kan krijgen, hoe liever".
„Nu goed dan", stemde mijnheer Chaun
cey toe. „Ik zal er Maandagmorgen door onze
effectenafdeeling voor laten zorgen"
„Uitstekend", zei Valentine. „En ik ver
trouw, dat uw effectenafdeeling verstandig
genoeg zal zijn, om haar inkoopen op ver
schillende plaatsen te doen en den koers zoo
veel mogelijk te drukken".
Mijnheer Chauncey had voor zichzelf het
gevoel, alsof hij medeplichtig werd aan een
moordaanslag Maar dat slanke meisje ciaar
naast hem in de auto wist wat ze wilde en
zo wilde Blair-aandeelen hebben, zooveel ze
maar krijgen kon.
's Maandags in den laten namiddag belde
hij haar in haar hotel op.
„Ik heb een heel stel aandeelen voor u in
handen weten te krijgen", vertelde hij haar.
„Mag ik er nu mee ophouden?"
„Ophouden?" vroeg Valentine. „Weineen,
mijnheer Chauncey. koop alles, wat u maar
in handen kunt krijgen".
„Ik heb het gevoel, alsof ik een mes in
mijn eigen borst steek", jammerde mijnheer
Chauncey. „Miss Ransome... dit isdit
is krankzinnig en
„Komt er niet op aan", zei Valentine
brussk. „Ik houd voet bij stuk. Bedankt voor
uw advies'-'.
„Ze bedankt me nog!" mompelde Chaun
cey verbluft.
's Woensdagmiddags belde hij haar weer
op met een van opwinding trillende stem.
„Miss Ransomeals u die aandeelen
blijft opkoopen, dan is er een goede kans.
feitelijk is het wel bijna zeker, dat u de
grootste aandeelhoudster wordt. Weet u, wat
dat zeggen wil? Dat u een scheepvaartmaat
schappij. die op springen staat, te uwen laste
krijgt!"
..Wat!" riep Valentine, verwonderd. En
dan: „Uitstekend! Fijn! Ga door. mijnheer
Chauncey! Met volle zeilen en trek de fok
strak. Torpedo's kunnen naar de maan vlie
gen! Mijnen hinderen me niet!"
„Meent u heusch, dat u die maatschappij
in handen wilt krijgen? Waarvoor in vre
desnaam?"
..Daar zult u verbluft van staan!" ant
woordde Valentine Ransome.
V.
„Wonderbaarlijk!" zei rechter Lane.
Hij vond het werkelijk wonderbaarlijk. In
:ijn hoedanigheid van rechtskundig adviseur
van Jonathan Blair had hij veel vreemde
dingen ondervonden, maar het was toch wel
het toppunt, dat die jonge man „Port o'Call"
te koop wilde zetten. Want „Port o'Call" was
een oud prachtig buitengoed, waar Corry
Blair zijn voorletters in een boom had ge
sneden, toen hij een joggie van zes jaar-
wasen toen stonden de voorletters van
zijn grootvader er reeds in. Ja, de rechter
vond het echt wonderbaarlijk. Hij hief zijn
dikken wijsvinger op tegen den jongen man,
die in een slip-over en grijs flanellen broek
voor hem zat.
.Ik had nooit gedacht, dat je het zoudt
durven doen", zei hij verwijtend. „Als je het
doet wegens een zotte speelschuld of een
verbroken
„Luistert u eens", viel Corry zenuwachtig
rookend, hem in de rede. Denkt u heusch,
dat ik het graag doe, rechter Lane? Ik moet
dat eigendom liquideeren omdat ik contan
ten noodig heb om de Blair maatschappij
aan het rollen te houden. Ik zit in de knel.
Ik dreig mijn zeggenschap in de directie
kwijt te raken en die wil ik behouden".
..O!" zei de rechter en streek met zijn vin
gers over zijn grijze, kortgeknipte haar. „Zoo,
is dat de kwestie. En.wat heb je dan ge
daan?"
..De passagiersauto voor honderd dollar
verkocht", zei Corry grimmig.
.Dat zal wat helpen!" gromde de rechter.
..Honderd dollars is honderd dollars", zei
Corry.
De rechter stond op en liep zijn zitkamer
rond.
.Maar verondersteld nu eens, dat je de
Blair Lines kwijt raakte, zou dat je hart bre
ken?"
„Och", antwoordde Jonathan peinzend, „ik
zou waarschijnlijk levensverzekeringsagent
moeten worden of iets dergelijks en ik geloof
niet. dat me dat zou bevallen. Bovendien voel
ik nog al wat voor die wankele scheepvaart
lijn. Ik heb altijd gedacht, dat ik er nog wel
-•ens iets van zon maken".
De rechter nam hem eens op. Hij was een
afstammeling van zeevaarders, die op het
wijde water zaken hadden gedreven, de ach
terkleinzoon van een zeeschuimer Abias Blair
genaamd. De rechter gromde eens.
„Wanneer had je gedacht daaraan te be
ginnen?" vroeg de rechter.
„Zoover heb ik nog niet gedacht", gaf
Corry toe. Hij sloeg achter zijn rug de han
den ineen en keek peinzend voor zich. „U
weet ook wel, toen ik dat directeurschap
voor het eerst op me nam, zat ik vol plannen
en ideëen. En mijn mededirècteuren. die
reeds voor mijn geboorte reeders waren en
met vader jarenlang de zaak bestuurden,
glimlachten eens en gaven me den raad.
maar wat te gaan knikkeren. Had ik ooit
voor de mast gevaren? Neen. Wist ik iets af
van kostenberekening, van het stuwadoors
vak, van vrachtprijzen en passagiersvervoer?
Dat was Grieksch voor me. Wat wist ik dan
van scheepvaart af? Niets. Ik zag in dat ze
gelijk hadden en bleef hun uit den weg.
Maar ik ben altijd trotseh op de Blair Lijn
geweest en ze stelen me die niet af dan over
mijn lijk!"
„Enfin, ik zal zien, wat ik met betrekking
tot dat buitengoed voor je doen kan", zei de
rechter. ..Blijf je hier nog een paar dagen?"
„Het is een afscheidspartijtje". antwoord
de Corry. ja knikeknd. „Er komt een heele
bende uit de stad over. Komt u ook mee?"
Verscheidene wagens reden de oprijlaan
van Port o'Call in. toen Jonathan aankwam.
Hij liep de breede gang binnen en bukte zich
om Lord Byron los te maken van zijn ket
ting.
„Ga buiten maar wat ravotten, jongen",
zei hij tegen het groote dier. „Misschien is
het de laatste keer, dat je de kans krijgt".
Hij streelde den hond en deed de voordeur
voor hem open. Dan liep hij de zitkamer
binnen. Vier lui, die er al zaten te bridgen,
riepen hem een welkomstgroet toe. Dick
was bezig cocktails in te schenken voor een
gezelschap dat op den divan zat te wachten.
„We doen maar, naar gewoonte, of wc
thuis zijn", riep hij joviaal. „Waar heb jij
gezeten?"
,Ik moest rechter Lane even spreken,"
antwoordde Jonathan. „Geef mij er ook een".
„Neem er twee. Zeg, daar zit Carol ook".
„Dag!" begroette Corry haar stralend en
overhandigde haar een glas.
„Ik ben hier in lang niet geweest", zei
Carol. ..Het is een prachtig buiten".
„Juistprachtig. Je hebt er een goeden
kijk op".
Plummer, de huisknecht, kwam zeggen, dat
er voor hem opgebeld werd. Uit New-York.
„Ik ben zóó terug", riep Corry en Carol
zei: „Ja, doe dat. Ik zai zoolang je plaats be
waren". En met een zuchtje voegde ze er
aan toe: „Zooals ik al zoolang gedaan heb!"
Meggs was aan de telefoon.
„De Nationale Bank heeft uw aandeelen
verkocht, mijnheer", zei hjj schor.
Er volgde een stilte.
„Wacht eens even!" beval Corry. .Ik snap
dat maar half. Wat heeft die bank gedaan?
Zeg het wat langzamer".
„Uw aandeelen verkocht, mijnheer. Ze heb
ben u uitgekocht".
„Niet waar!" riep Corry heftig.
„Tja.... toch is het zoo. mijnheer", hield
Meggs vol. ,.U hebt niet op tijd bijgepast".
.Maarmaar niemand wil die aandee
len immers koopen?"
Hij hield op. Niemand wilde die aandeelen
hebben, dat was zoo, maar blijkbaar was er
toch een kooper komen opdagen.
„Weet je het heel zeker, Meggs?" vroeg hij
verbluft.
Meggs wist het zeker. Heel zeker.
„Verdraaid!" bromde Jonathan Blair. De
Nationale Bank beeft mijn aandeelen ver
kocht. Wieik bedoelaan wie ver
kocht?"
„Aan een zekeren Valentine Ransome
mijnheer".
„Ransome? Nooit van gehoord".
Wordt vervolgd).
