De stemming in Weenen.
KORT VERHAAL
fcede (Mm rijn riet mveêeud!
Rubriek voor Vragen
CINEMATOGRAFISCHE INVENTARIS.
DUIDELIJK GESTELDE VRAGEN
van alle Abonnés van dit blad worden door
een specialen Redacteur en zijn talrijke
medewerkers zoo mogelijk en ten spoedigste
beantwoord.
De vragen moeten worden geadresseerd aan
het bureau van dit blad, met duidelijke ver
melding van naam en woonplaats. Vragen
waaraan naam en adres ontbrekenworden
terzijde gelegd.
De namen der vragers blijven redactie-
Het Korfbal-twaalftal van T. II. B., dat Zondag kampioen van haar
afdeeling is geworden.
Luchthartigheid verdwenen. Vele
kunstenaars vertrokken. Ellende
bij de Joden. Velen houden zich
sinds 11 Maart schuil. Joodsche
cafés en restaurants zijn verlaten.
Bijzondere correspondentie.)
Weenen, 21 Maart.
Er is te Weenen heel veel anders geworden.
Weenen is het- oude Wien niet meer, dat lucht
hartig, en speelsch was en waarin velen er
maar "óp los leefden. Alles geschiedt thans met
het een of andere doel of om de een of an
dere reden. Er worden verschillen gemaakt en
er heerschen opvattingen, die vroeger niet
overal ingang gevonden hadden. Joden en
niet-Joden gaan bijvoorbeeld zoo goed als. in
hefc geheel niet meer met elkander om. Ook
wanneer Zij vroeger de beste vrienden geweest
zijn mijden zij thans elkaar. De Duitschers,
die de stad overstroomd hebben, hebben een
vlotter en kordater tempo in het leven ge
bracht, maar of dit den Weeners op den duur
zal blijven bevallen, is een. andere vraag. Het
graeieuse én het „gemütliche", waarop de
Weener altijd zoo bijzonder' trotseh. was, en
het ;er maar de kantjes af looperidat alles
is verdwenen. Ook in de -Weensche radio is
een', ontzaglijke ommekeer gekomen. Tal van
componisten en uitvoerende kunstenaars zul
len I de Weeners wel nooit .meer. te .hooren.
krijgen. Zij hebben geen tijd gehad eerst af
scheid van hen te nemen. Alles was opeens
afgeloopen. Verschillende weeke Weensché
liederen zijn verstomd. Men hoort; nit weel
Duifssche liederen en veel marséhmuziek! De
Oostenrijksche radio is a&n dié van u groote
Rij li aangesloten, jméïi'hoort dus ook niest
meer den heelen dag de.-oude vertrouwde
stemmen van de Weensche omroepers, waar
van een ieder de namen wist en die steeds on
middellijk door- het publiek herkend werden,
zoodra zij hun" mond open deden. Thans
hoort mén -nu eens Munchen, dan weer Bres-
lau en Koningsberg of de andere Duitsche
zenders. In de laatste tijden waren al bui
tengewoon veel menschen ontevreden tmet
wat de Ravag, de Oostenrijksche radio-om-
roepmaatschappij, den luisteraars bood. Men
vond dat er veel te veel gramofoQnplaten uit
gezonden werden.Herhaaldelijk werd hiertegen
dopr de luistervinken -geprotesteerd. Nu is
men het grootste deel van. deze ingemaakte
muziek kwijt. Maar zullen de brommers van
vrqeger nu tevreden zijn?
De Joden in Oostenrijk'zijn er beroerd aan
toe. Ontelbaar veel Israëlieten zijn opeens
broodeloosgeworden. Er heerscht groote
nood in hun gezinnen. Er zijn Joden, die zich
sedert den elfden nog in het geheel niet op
straat hebben vertoond. Zij vreezen uitge
jouwd of aan 't „putzen", het wegwasschen
van de krukkenkruizen, gezet te worden. Met
hun verdiensten is. het uit. Er zijn families,
waarin zoowel vader als de zoons geen be
trekking meer hebben en ook geen zaken
kunnen doen. Natuurlijk heeft men hier een
groot aantal zelfmoorden. Men leest er niets
van in de kranten, die tegenwoordig alle heel
veel op elkaar zijn gaan lijken. Maar de ver
halen gaan van mond tot mond. Herhaalde
lijk ziet men vlugge zwarte lijkauto's door
de straten rijden. Ook meerdere ontslagen
Joodsche journalisten hebben zich reeds van
kant gemaakt. Een hunner heeft eerst zijn
vader en zijn vrouw gedood. De financieele
toestanden van de bladen waren veelal van
dien aard, dat men den aan den dijk gezetten
redacteurs, ook wanneer zij twintig jaren of
nog langer aan de krant gewerkt hadden,
niet eens wat geld heeft kunnen geven.
Naar het buitenland trekken is onmoge
lijk, daar de grenzen voor de Oostenrijkers
gesloten zijn. Slechts in bijzondere gevallen
worden uitzonderingen gemaakt, zooals voor
een journalist, die voor een Amerikaansch
persbureau werkte. Het schijnt aan de per
soonlijke - interventie van Hearst te danken
geweest te zijn, dat men hem met zijn vrouw
en kind naar Venetië heeft laten reizen, van
waar hij dan wel elders zal heen trekken.
Verschillende buitenlandsche dagbladcorres
pondenten hebben het land verlaten en zich
naar Praag of Boedapest begeven.
Wanneer het groote aantal zelfmoorden
ter sprake komt, wijst men er. in nationaal-
sochvhstische: - kringen op, dat er onder het
vroegere régime ook steeds zooveel dergelijke
gevallen geweest zijn. Het gemiddelde aan
tal zelfmoorden bedroeg in de laatste jaren
te Weénen alleen acht of negen per dag! Nu
zijn dé rohéii ..omgekeerd, voegtmen er la-
koniek aan tóe!
De Joodsche cafés~eh^estaurantg^zijn bijna
geheel leeg'. ;,In winlièïs-^vaiiJodèn,die alle
gekenmerkt zijn door een- papier, waarop ver
meld staat dat het een niet-arisehe firma is,
hangen hier en daar ook reusachtige plak
katen, waarop met groote zwarte letters te
lezen staat „Ariërs, koopt niet bij Joden!'"
Het beteekent voor hen, dat zij tot den on
dergang gedoemd zijn, net als zoo velen, die
opeens hun werk verloren hebben. Er heerscht
dus in breede kringen veel treurigheid en
ellende. Intusschen heeft het voorjaar te
Weenen zijn intrede gedaan en is het over
dag stralend mooi weer en zoo warm, dat veel
menschen al zonder jassen en mantels op
straat rondloopen.
Hel blijft onrustig in Palestina.
Gevechten tusschen Joodsche kolonisten en
Arabieren.
HAIFA, 22 Maart (Reuter) In een afge
legen streek nabij de Libaneesche grens heb
ben Joodsche kolonisten volgens hier ont
vangen berichten een groote troep gewapen
de Arabieren na een verbeten strijd, die een
half uur duurde, gisteravond teruggeslagen.
Tijdens het gevecht werd een Jood gedood en
een tweede gewond. Men gelooft, dat ook ver
scheidene Arabieren verwondingen hebben be
komen. Dit kon echter niet vastgesteld wor
den aangezien de gewonden door de terugtrek
kende Arabieren meegenomen zijn.
Ski-idylle
De wereldkampioenen schaatsenrijden Maxic
Berber en Ernst Baier die een tournee
door ons land maken.
was 's nachts veel versche sneeuw
gevallen in het Tiroolsche dorp, het
geen gunstig was voor den ski-wed
strijd, die dien dag zou worden ge
houden.
Madeion"Seymour keerde hier elk jaar weer
terug. Na een jaar van hard werken, ze gaf
muzieklessen te Parijs, kwam in de eenzaam
heid van dit grootsche berglandschap uitrus
ten van het woelige leven in de lichtstad.
Sedert den vorigen winter was er een reden
temeer, waarom zij dit eenvoudige dorp ver
koos boven de een of andere wintersport
plaats. Zij had toen namelijk kennis ge
maakt met Zoltan Gstrein, een knappe ski-
leeraar. Ze hadden dagelijks geoefend, eerst
maar heel eenvoudige oefeningen in het rem
men, glijden enz., daarna leerde zij ook de
Christiania en de Telemark-zwaai. Al heel
spoedig trokken zij dagelijks de bergen in en
nam hij haar mee op steeds gewaagder toch
ten. Hij had haar bewonderd om haar durf
en uithoudingsvermogen. In keurige lange
serpentines slingerde hun spoor naar boven
en. met het naar. beneden glijden slaagde
Madeion er ook mestal in met een mooi uit
gevoerde Telemark weer precies in het spoor
van haar partner te glijden.
s Avonds gingen zij altijd nog wat dansen
en dit jaar was er veel meer initimiteit in hun
gesprekken gekomen. Hij had haar verteld
van zijn jeugd, kind van de bergen, waarvan
hij boven alles hield. Hij vertelde haar van
zijn ongelukkig' huwelijksleven-daarna. De
eerste jaren waren, goed geweest, daarna was
zijn vrouw zwaar zenuwziek geworden, Zij was
Ludwig Wiillner overleden.
BERLIJN, 22 Maart.De bekende
tooneelspeler, zanger en declamator,
dr. Ludwig Wüllnër, is op 80-jarigen
leeftijd overleden.
Ook in ons land is Wlillner verschei
dene malen opgetreden, o.a. met het
„Hexenlied" van Ernst von Wilden-
bruch.
De antwoorden worden GEHEEL KOSTE
LOOS thuis bezorgd.
Alleen die vragen, welker beantwoording voor
vele anderen behalve den vragervan nut
kan zijn, worden tevens in ons blad ge
plaatst.
PLANTEN.
VRAAG: Ik heb 10 geraniums de wintermaan
den binnen gehouden. De meeste daarvan zitten
vol nieuwe spruiten. Wanneer ls het de tijd om ze
te stekken en hoe is verder de behandeling? Moe
ten zij nog binnen blijven?
ANTWOORD: U kunt nu de scheuten eraf ne
men en afzondérlljlc in potjes gevuld met zand
stekken. De plantjes dan in een bakje of in de
kamer zetten. U mpet ze zeker tot midden Mei
binnen houden.
RECEPTEN.
VRAAG: Hoe krijg ik uit licht gebeitst eiken
hout (stoel- en tafelpooten) zwarte vlekken van
voetsehoppen?
ANTWOORD: Met terpentijn schoonmaken en
met goede was nawrljven.
VRA-4G: Hoe moet ik een licht beige peau de
pêche manteltje schoonmaken?
ANTWOORD: In waschbenzine. (Geen vuur of
vlam in de nabijheid).
VRAAG: Hoe verwijder ik ijzerroestvlekken uit
een witte gummi regenjas?
ANTWOORD: Op de vlek een kristalletje zu
ringzout leggen en daarop heet water laten drup
pelen. Met lauw water nasponsen.
DIVERSEN.
VRAAG: Wat mag' ik meenemen voor bezoek
aan familie In Duitschlarid, zooals koffie, thee,
sigaren, enz.?
ANTWOORD: Als bagage mag u meenemen 25
sigaretten, 10 sigaren en 50 gram tabak. Voor
koffie en thee moet. u hooge invoerrechten beta
len, n.l. voor koffie 3 R.M. plus 2 pCt. van de
waarde en voor thee per 5 k.g. of minder 5 R.M.
per k.g. plus 2 pCt. van de waarde.
VRAAG: Moet een politie-agent, wanneer hij
zijn examen aflegt, grondig op de hoogte zijn
met de moderne talen of is dat geen vereisehte?
ANTWOORD: Dit is niet voor alle gemeenten
hetzelfde. Voor Haarlem is het bijv. geen ver
eisehte maar wel een aanbeveling.
VRAAG; Wat was het saldo der wereldjam
boree 1937 en welkp,bestemming is aan dit be
drag. gegeven?
ANTWOORD: Deze zaak ls nog niet geheel af
gewikkeld, maar in ieder geval is een eventueel
batig saldo in de eerste plaats bestemd voor aan
vulling van het Rambonnetfonds, dat oorspron
kelijk is ingesteld ter aankoop en installatie van
een buitencentrum voor de Ned. Padvinders.
VRAAG: 1. Hebben B. en W. van Beverwijk
besloten den werktijd van chauffeurs te stellen
op 14 uur per dag (84 uur per week)?
2. Hoeveel uur werken chauffeurs per week en
waar ligt dan de schuld bij oververmoeidheid?
ANTWOORD: 1. Zeer binnenkort wordt deze
zaak zoo geregeld: de chauffeur werkt 13 uur per
dag, aanééngesloten. Om de 5 dagen een vrijen
dag. Dus in 12 dagen mag niet meer worden ge
werkt dan '130 uur. Tusschen de perioden van 13
uur komt een rusttijd van 10 uur.
2. Het zal dus nu voortaan niet meer per week
gaan.
meer z
Pils de politie uw fiets zonde*
achterlicht ziet
....óf: als 'n automobilist u
niet mocht zien
Dan kan u dat duur te staan
komen, terwijl u voor'n paar
kwartjes klaar kunt zijn
Maar let op 't „RIJKSKEUR"!
'n ROOD RIJ.WIELACHTERLI.gHT
DAARTOE BENT U VERPLICHTtl
nu al jaren in een inrichting, volgens den
dokter een ongeneeselijk geval, maar toch
voelde hij zich nog steeds aan haar gebonden.
Madeion dacht er maar niet verder over na,
ze hield van dezen man, zoon van de bergen
en ze nam deze weken van geluk als iets na
tuurlijk. Ze voelden beiden hun samenhoorig-
heid, èn door den sport èn door hetgeen zij
van elkaar wisten.
Deze dag zou een ware triomfdag voor Zol
tan worden. Hij had haar gevraagd of zij het
goed vond, dat hij deelnam aan de ski-kam
pioenschappen en zij, zeker van zijn overwin
ning, had toegestemd.
De skiërs waren reeds vroeg in den morgen
naar boven gegaan, het was een zware tocht
maar voor Zoltan was dit een peuleschilletje,
Madeion had een plaatsje veroverd vlak bij
de finish, een en al spanning of haar favo
riet eerste zou zijn, Het werd een opwindenden
strijd want er waren zeer veel goede skiërs bij
Op en af, met duizelingwekkende vaart gle
den zij voort.
Daar waren ze bij de laatste helling. Ma
deion kon hen nu goed volgen, het was een
alleraardigst gezicht, die wemeling van ge
kleurde truien tégen de witte sneeuw. Met ra
zende snelheid kwamen ze aansuizen en zie
Zolan was vooraan. Hij had een fel oranje
trui aan, maar desondanks zou ze hein toch
Nabeschouwing van film
werken van den laatsten tijd.
(m
Zooals we reeds in de inleiding tot onze ci
nematografische inventaris schreven is het
de bedoeling ons zoo nu en dan op ons gemak
af te vragen wat we nu wel in de bioscoop ge
zien hebben en wat niet. We maken dus weer
eens de inventaris op van de goede dingen, die
de films ons in den laatsten tijd hebben ge
bracht en schrijven de slechte af. Om op die
manier op den duur tot een zuiver begrip te
komen van wat film was, is en worden kan.
Nietwaar, kunst is een schoon d-ing in het
menschenleven, en zij, die de gewaarwording
ervan kennen op welk gebied ook moeten
ervoor zorgen dat ook anderen deze deelachtig
kunnen worden. Opdat zij uit het cirkelleven
van alledag opgeheven worden tot een niveau
waar zij met recht kunnen zeggen zich als
mensch van alle andere levensvormen op deze
aarde te onderscheiden. Want kunst schep
pen en kunst ondergaan beteekent het zich
ontrukken aan de materieele wet van vraag
en aanbod, beteekent het in 't leven roepen
van dingen om hun loutere schoonheid en niet
om hun nut. Men mag zich niet vergissen,
kunst is niet hetgeen de menschen het liefst
doen, een ontspanning, neen, kunst is juist een
inspanning, maar niet gebaseerd op de vraag:
is het nuttig? maar gericht naar het geloof:
het is schoon, het is goed. Kunst is het sym
bool van de onvergankelijkheid der mensch-
heid. En als zoodanig mogen we in deze tijden
nu velen onzer van den eenen dag in den an
deren leven, de kunst hoog waardeeren.
Ge zult U misschien afvragen: wat heeft dit
alles met film te maken? En dan antwoord ik:
veel, zeer veel.
De journalistiek gaat uit van feiten. En ik
baseer mijn bespiegeling over kunst op het
feit, dat er ook in de film een streven naar
kunstuitingen merkbaar is.
Een film, die niet gemaakt werd
met de vraag:
Hoe verdien ik er liet meest aan?
Een film als Willi Forst's „Serenade" zou et
telijke jaren geleden nog lang niet het be
scheiden succes ten doel gevallen zijn, dat zij
thans gehad heeft. Zeker, in vergelijking met
de recette van de gemiddelde amusements
film heefb ze het er nog slecht afgebracht.
Maar in zekeren zin heeft het publiek haar
gewaardeerd, en we kunnen lang of kort re
deneeren, het feit, dat deze film, die zich ge
heel onttrekt aan de vraag: wat wil het pu
bliek? en zich alleen presenteert onder het
motto: menschen hier ben ik, geschapen is,
staat onwankelbaar vast. De wil om films te
maken zonder zich af te vragen: hoe krijg ik
er het grootst mogelijk rendement van?, be
staat ter wereld, en daarom bestaat ook het
streven naar filmkunst. De bioscoopexploi
tanten hebben tot Willi Forst het verzoek ge
richt om den titel van zijn film „Serenade" in
„Zijn tweede vrouw" of „Het tweede Huwelijk"
te wijzigen, hetgeen Forst onvoorwaardelijk
heeft afgewezen. Ik geloof zeker dat de film
„Serenade" wanneer deze onder één van die
andere titels vertoond was, veel meer geld zou
hebben opgebracht. Maar ik weet ook zeker
dat de film dan bezoekers zou hebben getrok
ken, die verwachtten heel iets anders te zien.
Eens temeer zou er een verwarring in de
filmwereld gesticht zijn, ten nadeele van het
publiek, ten nadeele ook van de bioscoopex
ploitanten. Want, ik zeg dit met nadruk tot
degenen, die hooren kunnen, het gaat er voor
de bioscoopexploitant niet om de kunstfilms,
die zij gehuurd hebben (als een soort kat in
den zak) nog zoo goed mogelijk te gelde te
maken, maar het gaat erom eerlijk te too-nen,
wat men heeft om daardoor het vertrouwen
van de klanten te winnen. Want, en daar ben
ik vast van overtuigd, zoowel de filmschep
pers als het filmpubliek zullen zich in de rich
ting van 'filmkunst ontwikkelen. Want er is
nog nooit een middel geweest, waarin de
mensch zijn gedachten uitdrukte, dat langdu
rig beperkt kon blijven voor amusementsdoel-
einden.
„Serenade" vormt een groote aanwinst voor
onze cinematografische inventaris.
Het film-zinnebeeld.
Ook de Fransche films hebben ons winst ge
bracht. „Wilde nachten" ligt al weer een tijd
terug, maar blijft als een filmisch kunstwerk
onveranderlijk in onze herinnering achter.
„De burcht der stilte" is er een prachtig voor
beeld van hoe of een film eigenlijk zijn moet.
Dit werk werd met een ster aangekondigd.
Links: Greta Garbo in .Marie Waleioska",
Rechts Annabélla in „De burcht der Stilte
Twee in beginsel gelijke rollen. Doch hoezeer
verschillend in resultaat! Bij Garbo wordt het
een egoïstische demonstratie, en spelprestatic
van viomenleele waarde, bij Annabélla wordt
het een altruïstische manifestatie, een verzin
nebeelding van een eeuwige menschelijke
waarde
111111
uit duizenden aan zijn heele houding hebben
herkend. Hij was nu nog maar eenige meters
van haar verwijderd, er was-nu geen span
ning meer in zijn gezicht, zeker als hij was
van zijn overwinning. Daar gleed hij door
de finish, de andere skiërs nog een flink stuk
achter zich latend. Madeion was stralend van
blijdschap over zijn succes en s' avonds gingen
ze met het heele stel skiërs feestvieren om den
nieuwen kampioen te fêteren. Toen opeens
de feestvreugde in de danszaal was ten toop
gestegen, de vloer was bezaaid met serpen
tines kwam er een telegram voor Zoltan.
Haastig scheurde hij het open. Madeion be
studeerde zijn gezicht om er zijn gedachten
af te lezen. Het bericht scheen hem hevig
te schokken, althans hij gaf haar een wenk
om met hem mee te gaan en samen verlieten
ze het feest. Thuisgekomen vertelde hij haar
zoo voorzichtig mogelijk, dat hij bericht had
gekregen van den dokter van zijn vrouw, dat
ze aan de beterende hand was en waarschijn
lijk wel heel spoedig weer thuis zou mogen
komen. Het was Madeion of ze een slag in
haar gezicht kreeg, de eerste oogenblikken
was ze niet in staat de feiten onder oogen
te zien. Maar toen drong het langzamerhand
tot haar door, dat aan dit alles een einde
moest komen. Zoltan zei haar ook, dat hij zijn
vrouw dit verdriet niet mócht aandoen. Zij
zou zeker weer opnieuw instorten. Dit was
dus het einde van een mooien droom. Den
volgenden morgen namen ze afscheid. Zol
tan had haar verzocht het hem niet nog moei
lijker te maken en het werd dus een kort af
scheid, hoe zwaar dat Madeion ook viel. Zacht
maakte ze zich uit zijn omarming los.
En zoo keerde ze alleen met haar ellende
naar Parijs terug.
Nooit kwam ze echter meer in dit heerlijke
rustige dorp in de bergen, waar ze zoo van
•tad gehouden, maar dat ze nu haatte, omdat
liet zoo wreed een einde maakte aan hun skt-
ic&lle
uiteraard. Annabélla! Maar het zij tot Anna.-
bella's eer geconstateerd, dat er in de heele
film geen ster was. Er werd in deze film een
symbool, een zinnebeeld gegeven. En hetgeen
de l'ilm ons met haar beelden beter dan het
boek, de muziek of welke andere kunstvorm
kan schenken, is juist het zinnebeeld. In „De
Burcht der stilte" zagen wij het zinnebeeld
van de martelaresse, vorm gegeven in de fi
guur van Annabélla. Hier werd een eeuwige
menschelijke waarde van de vrouw, die ook in
het leven van het groote gezin, dat volk heet,
bereid is haar leven te geven voor de toe
komst. Deze verzinnebeelding kwam tot ons
uit de film „De Burcht der stilte" als een
eeuwige menschelijke waarde. Wij werden door
deze wezenlijke manifestatie rijker. Een aan
winst voor onze inventaris! Het is jammer dat
sommige menschen de werkelijke waarde van
deze film, vertroebeld door tendenzen van mo-
menteele waarde, er niet uit hebben kunnen
puren.
Greta Garbo en Annabélla.
Om tenslotte deze inventaris af te sluiten
met een filmwerk, dat wij erniet op zul
len kunnen boeken, maar dat ons in zijn ne
gatieve resultaat wel helpt positieve werken
des te hooger te waardeeren, noemen wij „Ma
rie Walewska", met twee sterren Greta Garbo
en Charles Boyer.
Waar is het zinnebeeld van Napoleon's stre
ven, het symbool van zijn leven in deze film?
De rol van Greta Garbo in „Walewska" is
rechtstreeks te vergelijken met die van Anna
bélla in „De Burcht der Stilte", maar waar
werd in het filmverloop van „Walewska" de
opofferingsgezindheid van de vrouw, die in
„De Burcht der Stilte" zoo tot haar recht
kwam, verwezenlijkt? Een zeer merkwaardige
vergelijking is het, welke men tusschen deze
twee rollen kan trekken. Zoowel Annabélla in
„De Burcht der Stilte" als Grcta Garbo in
„Marie Walewska" spelen de rol van een
vrouw, die zich opoffert. Bij Annabélla wordt,
dit tot een altruïstische manifestatie, de uit
drukking van hefc symbool van een eeuwige fi
guur, bij Greta Garbo wordt dit tot een egoïs
tische demonstratie, een op den achtergrond
dringen van de eeuwige gedachte ten bate van
momenteele lauweren van persoonlijk succes,
Niet persoonlijk in geestelijken zin (dat is met
Annabélla het geval) maar persoonlijk in den
zuiversten uiterlijken materieelen zin. Dit ligt
niet zoo zeer aan Garbo, dan wel aan het feit,
dat er geen man was, die in deze film en met
zijn spelers een gedachte tot uitdrukking
bracht, geen gedachte in den zin van een ten-
denz, maar een gedachte, die van het vroege
gisteren tot het late morgen aan het mensche
lijke leven ten grondslag ligt.
Waar jeering van filmkunst komt
andere kunsttakken ten goede.
Kunst kent geen grenzen. Kunst vinden we
overal. En daarom moeten wij goed begrijpen
dat wanneer wij het groote publiek toonen
waar het in de film kunst kan vinden de men
schen zich ook in het algemeen bewust van
de kunst worden. Een mensch, die de film
kunst als kunst waardeert, zal ook de muziek,
het tooneel en de andere kunsten als zoodanig
gaan waardeeren. Het is van groot belang,
ook voor het tooneel, de muziek enz. dat het
filmpubliek niet aan zijn lot wordt overgela
ten maar juist wordt wegwijs gemaakt in hefc
doolhof van de cinema, want de resultaten
hiervan zullen ten goede komen aan de be
langstelling voor de andere kunsten.
Tot besluit van deze tweede editie van de
cinematografische inventaris nog een opmer
king. Men vindt filmkunst vervelend en saai.
Sommige mensehen vinden andere kunsten
hoewel innerlijk vervelend uiterlijk nog wel
de moeite waard om er aandacht aan te be
steden want er is altijd nog wel een deftig-
cultureel tintje aan verbonden. Maar film
kunst is voor hen ronduit vervelend. Het is
trouwens een volkskunst dus wat dat betreft
is er geen eer aan te behalen.
Wij mogen niet en ik bedoel met wij, de
menschen, die de filmkunst aanhangen
naar deze menschen luisteren. Ik geloof dat
zij, die kunst vervelend vinden ook het leven
zelf bepaald saai achten. Zij kennen het begrip
bezinning niet, en ontloopen het leven door
maar zoo hard mogelijk te werken, zonder
omzien, zonder stoppen. Zij vinden, zooals
gezegd, de kunst vervelend omdat zij het le
ven vervelend vinden. Daarom gaan zij naar
de amusementsfilms. En dit is juist de cirkel
gang, die wij verbreken willen. Want de
mensch, die zich in het leven zelf niet ver
veelt, kan kunst, en ook filmkunst niet verve
lend vinden.
v. H.
De troepen van Franco zetten
opmarsch voort.
SALAMANCA, 21 Maart .Havas) Hadio
Nacional heeft medegedeeld, dat na een groo
te voorbereiding door artillerie en luchtmacht,
de nationalistische troepen wederom zijn op
gerukt en zich meester hebben gemaakt van
een aantal dorpen in het gebied ten oosten
van de luadaloupe. De vijand bood hardnek
kig tegenstand, doch moest tenslotte terug1-
trekken.
De bombardementen op Barcelona.
Gistermiddag om 6 uur was het aantal
dooden tengevolge van de jongste bombarde
menten op Barcelona tot 820 gestegen. Er
liggen echter nog talrijke slachtoffers onder
de pumhoopen.
