EIEREN-GAREN TE HELVOIRT. BLOEMENTENTOONSTELLING TE BOSKOOP.
Een goede zakenvrouw
Het 2e bataljon jagers, dat volgens regeeringsbesluit nog 51/» maand
moet nadienen, maakte Woensdag op uitnoodiging van de Westland-
sche Stoomtram Mij. een tocht naar de bollenvelden
Het landgoed „Clingendaal" te Den Haag van baronesse Van Brienen
zal eerstdaags voor het publiek worden opengesteld. De laatste jaren
werd het bewoond door wijlen den Amerikaanschen gezant Granville
Emmet
Traditiegetrouw wordt te Helvoirt op Woensdag voor Paschen het oude volks
gebruik van het „eieren-garen" in eere gehouden
FEUILLETON
door HERMAN ANTONSEN.
Hij stond verbluft. Ze nam het heele ge
val zoo beheerscht op. Hij voelde zich niet
al te goed op zijn gemak. Terwijl hij het dek
van de Marinoco zwabberde, had hij zoo veel
dingen bedacht, die hij zich voornam tegen
haar te zeggen. Maar er viel niet te oreeren
tégen een meisje, dat met een enkel hand-
gebaar den totaal veranderden toestand ac-
cep'teerde.
„I-Ietpsijt me, dat het zoo is moeten gaan
zei. hij kortaf. „Maar ik verkeerde nu een-
maal niet in dc mogelijkheid, mijn invloed en
macht te herwinnen door het aankoopen van
aandeelen. Dit is de Blair Lijnen ik ben
een Blair! Ik ben opgeleid, om die maat-
schappij te besturen en dat zal ik dus doen
•ook!"
Valentine glimlache, stond op en reikte
hem de hand.
„Ze is in jouw handen veilig!" zei ze. „Veel
geluk er mee, jonathan".
1-Iij nam. haar hand bijna werktuiglijk aan.
Er volgde een kort stilzwijgen. Dan trok ze
haar hand terug en kwam achter het bureau
vandaan,
„Je kunt je plaats, wanneer je maar wilt,
innemen", zei ze luchtig. „Mijn eenige bezit
hier, waar je toch niéts aan hebt, is een
poederdoosje als reservemateriaal".
Ze nam het uit de la en stak het in haar
taschje.
„Nou, dan ga Ik er weer vandoor', zei ze.
„Nooig me nog eens uit op een aandeelhou
dersvergadering ja?"
Ze dranide en liep vlug weg.
„Wucht een zei hij en kwam-
naar haar toe. „Ik zou -zoo graag hebben, dat
u besefte, hoe ik waardeer, wat u voor de
maatschappij gedaan hebt. Inik....
heusch, dat meen ik. Sedert ik teruggekomen
ben heb ik verscheidene bevindingen opge
daan. Toen ik er uit trok, stond de Lijn op
het punt van springen. Ik kom terug en zie,
dat er een opleving is gekomen dat er geld
in verdiend gaat worden, en dat u dit be
werkt hebt. „Hoe u dat precies gedaan hebt,
kan ik me nog niet duidelijk voorstellen.
Maar u hebt het gedaan! Ik ben u er eeuwig'
dankbaar voor en ik zal op den ingeslagen
weg voortgaan. Daar behoeft u niet onge
rust over te zijn".
Ongerust? Over het verlies van de Blair
Lijn? Dat kwam voor haar pas op de tweede
plaats. Ze had geen verlies geleden, zeker
niet, als die man bleef optreden, zooals hij
gedaan had. Zij had hem een por gegeven,
het volle leven, in geduwd en dat hij noodig'.
Dat was haar overwinning!
)?Ik", vervolgde Jonathan verlegen, „heb
mé in uvergist".
Ze hiëld haar adem.in. „Heusch..,. is dat
zoo?"
„Ja", antwoordde hij. „U bent een meer
dan uitstekende zakenvrouw".
Inwendig kromp ze ineen. Zakenvrouw! Ze
voelde een plotselingen afkeer van dien term.
„Ozei .ze vaag. „Nouwel be
dankt!"
Weer zwegen ze een poosje.
„Als u soms nog plannen hebt", zei hij
haar polsend, „dan zou ik u graag alle mo
gelijke medewerking' willen aanbieden. In
dien u bijvoorbeeld uw aandeelen te gelde
zoudt willen maken, dan zal ik graag mijn
best daarvoor doen"
„Dank je", zei ze ietwat gedwongen ,Dat
zou heel aardig van je zijn. Nou.... veel
succes dan maar!"
„Goedpvlag miss Ransome!" zei hij glim
lachend. „We hebben allebei 'n flinken douw
gehad toen we verloren, maar u hebt u ver
draaid veel beter gehouden daq ik".
„Verloren?" herhaalde Valentine zachtjes.
„Zoc lenkt u er over. Ik vond het een reuze-
grap. Daaag!"
Hij keek haar verwonderd na, toen ze met
lange schreden het kantoor verliet. Dat was
zeker, ze blies met vliegende vaandels den
aftocht.
Plotseling kwam hij tot het besef, dat hij
heélemaal geen afkeer van haar had. Die
jonge dame was een kemphaantje. En die
jonge dame was sportief!
Twee dagen later bracht Bart Calhoun
•haar naar het station en nam daar afscheid.
„Kijk eens, ik heb al lang gezien, dat je niet
van me houdt", zei hij, „Maar dat neemt niet
weg, dat ik nog altijd
Ze schudde het hoofd.
„Neen,-nie£ waar, Bart! Niet heel eclit en
diep. Er is een schattig meisje in German-
town, op wie je wel weer tot over je ooren
verliefd zult worden, ouwe jongen!"
Hij stopte zijn handen in zijn zakken en
keek naar den grond.
„Dusje verbrandt al je schepen ach
ter je, Val? Hoor nu eens, kom nog maar 'n
keer gauw terug!"
Ze legde haar handen op zijn schouders
en gaf hem een kus. „Wie weet! Dag Bart!
Je bent een goeie vriend voor me gewest".
Hij wachtte tot ze ingestapt was. Toen de
trein begon te rijden, wuifde ze hem door
het raampje toe, tot zijn gestalte in de
schaduwen der overkapping onzichtbaar was
geworden. Al haar schepen verbrand!
Adios, New-York! 1-Iet had alles en alles
kunnen worden. Zooals de toestand nu was,
beteekende het voor haar niets meer dan een
verzameling hooge gebouwen.
De rossige kleindochter van grootvader
Ransome keerde naar Texas terug met leege
pistolen. Ze had al haar kruit verschoten!
XVIII,
Drie weken lang hield Jonathan Blair ge
middeld drie conferenties per dag en toen hij
eindelijk even tijd kreeg om adem te schep
pen, was het eerste, hetgeen hij zich verwon
derd afvroeg, waarom Valentine Ransome
zich heelemaal niet op het kantoor had la
ten zien, om naar den gang van zaken te
vragen. Als ze er werkelijk belangstelling
voor koesterde, dan zou dat toch zeker te
verwachten zijn geweest.
In een plotselinge opwelling' schelde hij
Meggs, „Weet je soms, waar miss Ransome
ergens verblijf houdt?" vroeg hij.
„Ja, mijnheer. In de buurt van Washing
ton Square".
„Nou, bel haar dan eens op", ze Jonathan.
„Zeg haar, dat er morgenochtend om elf uur
directievergadering is".
Meggs trok zich terug, om aan Miss Ran
some te gaan medeelen, dat haar tegenwoor
digheid in de directiekamer der Blair Lijn
den volgenden morgen noodig werd geacht.
Jonathan glimlache. Er was geen enkele re
den voor een dergelijke bijeenkomst, maar
die zou hij wel verzinnen. Met een of ander
geval ter tafel komen en dan hooren, wat zij
er op haar gewone bruuske manier op te zeg
gen had. Per slot van rekening had zij een
begin gemaakt met de reorganisatie van de
Blair Lijn en had ze het recht te weten, hoe
het er mee stond.
Meggs kwam terug. Hij scheen, niet goed
te weten, hoe hij het had.
„Miss Ransome is verhuisd, mijnheer",
zei hij.
„Verhuisd?" herhaalde Jonathan, „Waar
heen verhuisd?"
„Ik weet het niet, mijnheer. Ze heeft geen
adres achtergelaten".
Dat stond Jonathan niet aan. Het was iets
vaags en onbestemds met betrekking tot een
meisje, dat allesbehalve vaag en onbestemd
was.
,Och!" zei hij. „Ze moet toch ergens in de
stad zitten? Calhoun zal het wel weten",
I-Iij belde het kantoor van Bart op.
„Goedenmorgen, Bart. Met Corry Blair. Ik
wil een directievergadering houden en ik
weet niet, waar ik Valentine zoeken moet.
Weet jij soms, waar ze ergens zit?"
„Wel, zij is naar Texas teruggegaan", zei
Bart.
„Hè? Naar Texas?" Jonathan slikte den
hoorn.bijna in van verbazing. „Maar wan
neer danwaaromhoe lang geleden?"
„Meer dan drie weken", zei Bart, die be
greep, wat er aan de hand was.
„Drie weken? En wanneer komt ze terug?"
„Voor zoover ik weet, komt ze niet terug'.
Ze is naar huis gegaan".
„Dank je wel!" zei Jonathan en hing den
hoorn op,
Texas! Ze was dus niet eens meer in New-
York. Hij zonk achterover in zijn stoel en
trachtte zich het in te denken.
Meggs kwam met een bundeltje papieren
binnen.
„Hier is het Irving rapport voor de Banco
de la Nacion, mijnheer".
„Alle weerga!' stoof Jonathan op. „Rap
porten en dat op het oogenblik
„Het zijn de financieele regelingen van
die bananen verscheping".
„Bananen?" zei Jonathan met holle stem
„Als Rome in brand staat, praat jij dan nog
van bananen?"
Meggs maakte gauw dat hij weg kwam.
Jonathan legde zijn armen op den lessenaar
en staarde in de ruimte.
(Wordt vervoledi
Een tractatie. Burgemeester Lambooy krijgt een beker chocolade
met room bij gelegenheid van het gouden jubileum der Hilversumsche
weekmarkt
De Duitsehe Heine hru««r k voor een bedoek ven ©enige
degen m de heven ven AmcHrdam ingekomen, waar het sefrip &g-
pteMs het „Stoenon Hoofd"
Kleurenweelde op de groote bloemententoonstelling, welke te Boskoop ge
opend is en waar een keurcollectie der kweekerijen is bijeengebracht
de heer W. N. v. d. Poll, betreedt
den Duitschen kruiser „Emden" in
de hoofdstedelijke haven
