VERBANDSTOFFEN VOOR CHINA.
Het Nichtje van buiten
FEUILLETON
door
LADY TROUBRIDGE.
8)
„Vooruit, kind," zei zij opgewekt.'" „Ik ga
mijn heel en morgen aan jou wijden. Wij
moeten zien, dat wij iets beters voor je krij
gen om in uit te gaan, dan dat".
En haar blik gaf duidelijk te .kennen, dat
zij het costuumpje rijp vond voor de kist,
waar zij haar afgedragen kleeren in placht,
te bergen.
Linet keek zwijgend naar buiten, toen zij
naast Mrs. Winsley in den wagen gezeten
naar de kleine modezaak reed in Wigmore
Street, die gedreven werd door een vriendin
van de Winsley's een dame uit de eerste krin
gen. Zij hoopte van harte, dat de scherpe
oogen van de oudere vrouw niet zouden ont
dekken hoe moeilijk het haar dien morgen
viel vroolijk en gezellig te zijn, zooals zij dat
den dag te voren als vanzelfsprekend geweest
was.
Zij had zich daar geen zorgen, over be
hoeven te maken. Mrs.. Winsley merkte nooit
iets op in andere mensehen; behalve in Tanis
en van haar dochter ontging haar dan ook
geen enkele stemming.
Zij had Linets's bleekheid wel gezien, doch
deze eenvoudig toegeschreven aan het feit, dat
het meisje niet gewend was, zoo laat naar
bed te gaan. En terwijl de auto zich een weg
baande door het drukke verkeer, sprak zij
over Tanis. Over het succes, dat Tanis be
haald had
„Ze had gisteravond nog wel tweemaal zoo
veel kunnen dansen".
En toen bracht zij het gesprek op het suc
ces van Tanis bij een specialen man.
„Torquil Rowant is de meest gezochte par
tij in geheel Londen", merkte zij rustig op,
terwijl zij een zijdelingschen biik op het
meisje wierp. „En charmant ook, vind je
niet?"
Zonder evenwel een antwoord af te wachten
ging zij verder:
„Onder ons gezegd, geloof ik, dat hij sterk
onder haar bekoring gekomen is en dat wij,
voor het seizoen voorbij is, nog wel eens heel
trotsch op onze Tanis kunnen zijn".
Linet had bijna kunnen glimlachen over de
kinderlijke wijze, waarop haar tante haar
trachtte te imponeeren.. Maar dezen morgen
glimlachte zij heelemaal niet.
„Dat zou heel prettig zijn, tante Beatrice"
zei zij, met gefingeerde belangstelling, „want
dat zou u beiden heel gelukkig maken".
Mrs. Winsley keek het meisje scherp aan,
maar werd blijkbaar geheel gerustgesteld,
toen zij die oprechte blauwe oogen zag.
„Ik wist wel, dat jij het ook leuk zou vin
den", zei zij beminnelijk. „Maar op het
oogenblik is dat natuurlijk alles nog geheim",
eindigde zij schalks, „dat zijn zulke dingen
altijd in het begin", en toen stopte de auto
voor een elegante, kleine zaak, waar het hout
werk om de vensters een. helderblauwe kleur
had.
Op het eerste gezicht vond Linet Carrie
Carstairs, de eigenaresse van de zaak, sym
pathiek.
Het was een donkere, levendige, jonge
vrouw, die haar in het kleine vertrek welkom
heette, waar beeldige modellen achter groote
kastdeuren verscholen waren. Onmiddellijk
begon zij zich op zakelijke en tegelijkertijd
vriendschappelijke wijze in Linet's uitzet te
verdiepen. De geheele manier van doen deed
Linet prettig aan.
„Ik zie precies was zij noodig heeft" deel
de zij Mrs. Winsley mede, toen deze dame
haar had uitgelegd, wat er zooal noodig zou
zijn. Toen wendde zij zich tot Linet en
zei:
„Ik hoop dat u van blauw houdt. Miss Seton,
want dat is natuurlijk uw kleur".
In een oogenblik had zij Linet uit haar
daagsche jurkje geholpen en haar een beel
dig blauw japonnetje van licht ruischende
tafzij aangetrokken, dat een patroon had met
kleine lichtblauwe bloempjes.
„Vindt u zichzelf niet beeldig daarin?" riep
zij uit. ,.U ziet er net', uit als een schattig
schilderijtje van Greuze, dat ik een dezer da
gen in een landhuis heb zien hangen".
Zij wendde het hoofd om een riep:
„Breng dat blauwe shantung japonnetje
even, Mariëtte en ook dat met die witte cein
tuur en dat mousseline kraagje; en die witte
organdie met die blauwe strikNogal
meer blauw.alles om uw oogen", legde zij
uit. „Daar moet ik in de eerste plaats reke
ning mee houden".
Al deze modellen waren beeldig en mooier
dan eenige jurk, die Linet ooit bezeten had.
Doch het bleek, dat ze geen van allen duur
waren.
Bij elk nieuw japonnetje knikte tante Bea
trice even en ging zelfs zoo ver, dat zij twee
japonnetjes kocht voor de Ascot-races. Een
rose, met veel strikjes en kant en de ander
de kleur van een theeroos met een donker
bruine ceintuur, die er een onverwachte die
pere kleur aan verleende.
„En hoeden?" stelde Mrs. Carstairs voor.
„Ik heb enkele hoeden boven, zooals u weet,
maar misschien gaat u liever naar Tanis' mo
diste".
„Neen", zei Mrs. Winsley, een geeuw onder
drukkend. „Ik weet zeker dat wij bij u wel zul
len slagen".
De waarheid was, dat het inkoopen doen
met iemand anders dan Tanis, haar heel snel
verveelde. Het kind moest er behoorlijk uit
zien, natuurlijk, maar de hoeden van Tanis
waren altijd buitengewoon kostbaar en het
had geen zin om het geld weg te smijten.
De hoeden kwestie werd dus aan de uiterst
capabele Mrs. Carstairs overgelaten. Mrs.
Winxlgy kyJ-1,1 ri.ik.Tg ftjj Cur.nltnp Cars tail's
want behalve het feit, dat het. een prettige
zaak was, was zij buitengewoon populair en
had eenvoudig overal vrieden-relaties
vooral in die hoogere kringen, waar Beatrice
Winsley nog niet geheel en al vasten voet ge
kregen had.
Carrie was bijvoorbeeld een graag geziene
gast bij douairière Lady Rowant en bewoog
zich heel gemakkelijk in die stijve atmosfeer.
Mrs. Winsley beschouwde dit als een be
langrijk'feit en dat was ook de reden waarom
zij Linet daar dien morgen haar japonne
tjes had laten koopen.
„Geeft u zich niet de moeite die hooge
trap op te loopen, Mrs. Winsley", zei Carrie.
„Ik zal Miss Seton-wel even meenemen naar
het atelier".
„Ik vind alles wat u hebt helpen uitzoeken
even schattig", zei Linet spontaan, toen zij
Mrs. Carstairs de smalle trap opvolgde, naar
het vertrekje, waar een heele collectie hóe
den op standaardjes stond en opgestapeld op
de tafeltjes.
Linets bleeke wangen hadden weer een
beetje kleur gekregen en de herinnering aan
die akelige scène begon iets te verbleeken.
„Uw tante vertelde, dat zij u vanmiddag
meeneemt naar Hurlingham. Dan moet u
dit nieuwe blauwe japonnetje aantrekken",
zei Carrie, „en een bijpassend hoedje."
Als bij intuïtie deed zij een greep in een
stapel en haalde een speciaal hoedje te voor
schijn.. „Ik. benijd u, dat u naar Hurlingham
gaat", zei Mrs. Carstairs. „Ik zou ook dol
graag eens weg willen om zoo'n polowedstrijd
mee te maken, maar na den dood van mijn
Tim moet ik mijn eigen broodje verdienen",
voegde zij er openhartig aan toe, „en je moet
in een zaak je oogen wijd openhouden, an
ders komt- er niets van terecht".
In een spontane opwelling zei Linet:
„Wat zou ik graag uw assistente worden,
als het seizoen voorbij is. Misschien konden
wij Thatched House dan wel verhuren
zoo heet ons huis, weet uen zou mijn
moeder hier. ook kunnen komen".»
Carrie lachte.
„Wacht maar tot het seizoen voorbij is", zei
zij veelbeteekenend en op vroolijken toon.
Meisjes met oogen als de jouwe staan
soms voor heerlijke verrassingen".
Onder den rand van fijn-blauw stroo, ver
sierd met een tuiltje gardenia's, zag Carrie,
dat Linet's oogen ernstig stonden.
„Oh neen", zei zij beslist „zooiets gebeurt
met mij niet. Dat is voor een type als Tanis.
Niet voor mij".
Carrie Carstairs glimlachte ongeloovig. Zij
werd heelemaal niet geïmponeerd door Ta
nis Winsley. Zij doorzag Tanis cn beschouwde
haar als een verwend, harteloos modern
meisje. Zij was ook niet erg dol op Mrs.
Winsley, maar was dankbaar, dat zij deze
onder haar cliëntèle mocht rekenen. Maar
met dit meisje, met die schattige blauwe,
peinzende oogen, was het iets heel anders.
„Dat moet je niet al te vast gelooven,
kindje"zei zij. „Beloof me, dat je je uitzet bij
mij zult koopen en ik ben er van overtuigd,
dat ik die opdracht binnen het jaar krijg".
„U bent wel heel vriendelijk, Mrs. Car
stairs. Maar als ik ooit t.rouw veronderstel ik,
dat het wel zal zijn met iemand, die geen
geld genoeg heeft om hier te koopen".
„En dan ben ik dwaas genoeg het voor
niets te doen", zei Carrie Carstairs en dat
meende zij.
Hoewel Linet er zich in het geheel niet van
bewust was, had zij zich dien morgen van een
machtige vriendschap verzekerd al was Car
rie Carstairs dan ook niet rijk.
(Wordt vervolgd.).
Een zonderlinge speling der natuur.
Een aardappel, welke gelijkenis ver
toont met een waschbeertje
Het exterieur van de Groote Kerk te
Den Haag, waar Prinses Beatrix ge
doopt zal worden, wordt opgeknapt.
Schilders bezig met het yeryen der
hekken
Waar het Engelsche koningspaar te Parijs zal wonen. - De laatste
werkzaamheden aan de „Salon des Ambassadeurs" in het Quai
d'Orsay
Te Utrecht zijn Donderdag uitgebreide luchtbeschermingsoefeningen ge
houden. Boven: de gasmaskers speelden weer een voorname rol. Onder:
de overgroote belangstelling der jeugd moest eenigszins in toom worde»
gehouden
Het vorstelijk huwelijk te Tirana. Een foto tijdens de plechtige
voltrekking van het huwelijk van Koning Zogu met gravin
Geraldine Apponyi
Koning George van Engeland ging deze week
persoonlijk te Newmarket zijn paarden inspecteeren.
De Koning op weg naar de stallen
De
De
Loup" in
vernield door de regeerings-
soldaten
Op het s.s. „Meerkerk' werd Donderdag te Rotterdam een zending van
36 kisten met verbandstoffen ingeladen voor China en aangeboden door
het Comité voor hulpverleening aan de Chineesche burgerbevolking. E»«
overzicht tijdens de overdracht
