HET BEZOEK VAN HITLER
1
Het Nichtje van buiten
De hevige explosie op de staatsmijn Maurits te Lutterade, welke speciaal aan de electrische centrale groote schade toe
bracht, veroorzaakte een ernstige stagnatie, daar de mijnwerkers van de dagploeg Dinsdag niet konden afdalen
De grandiose ontvangst van Adolf Hitler en Mussolini te Florence. De beide staatslieden nemen, staande
in de auto, de toejuichingen der menigte in ontvangst
Een race met zonderlinge hindernissen tijdens de repetitie te
Colchester voor het Engelsche militaire feest in Olympia Hall
te Londen
De bouw van het Amstelstation bij de Berlagebrug te Amster
dam brengt belangrijke veranderingen en voor het verkeer
ook verbeteringen met zich mee
Wat er van het mailschip „Lafayette"
is overgebleven na den brand te Le
Havre. Het zeekasteel is in een ruïne
veranderd
De gouverneur-generaal van Ned. Indië
in gezelschap van zijn echtgenoote per
extra nachttrein op weg naar Malang
ter presideering van de eerste regenten
conferentie
H. K. H. Prinses Juliana verlaat het hoofdgebouw van het Roode Kruis aan de Prinsessegracht te Den
Haag, waar Zij Dinsdag een aantal onderscheidingen uitreikte
De generale repetitie voor de massale zanghulde bij
gelegenheid van den doop van Prinses Beatrix te
Den Haag
FEUILLETON
LADY TROUBRIDGE.
18)
Doch Marcus hield vol. Hij vertelde Linet.
dat de Dilly Daily ae fatsoenlijkste nacht
club was, die zij zich maar kon bedenken
en dat al „de rozenknopjes" daar een bezoek
brachten.
Maar eerst toen hij niet een leugentje ver
klaarde. dat Tanis en Eldred Byrne ook zou
den komen, begon Linet er iets voor te voe
len.
„Je moet haar vragen, of zij werkelijk ko
men'", verklaarde zij beslist.
Toen zij een uur later buiten op het trottoir
tonden en op een taxi wachtten, verviel haar
weer een zekere gewetenswroeging.
„Weet je zeker, dat Tanis en Eldred ons
zullen volgen?" vroeg zij ongerust. „Want ik
weet zeker, dat tante Beatrice het niet goed
zal vinden dat ik daar alleen met jou heen
ga"
Er lag een zekere ergernis hl den blik waar
mee hij haar aankeek, toen hij met eenige
stemverheffing antwoordde;
„Stel je toch niet zoo kinderachtig aan. Je
bent bij mij volkomen veilig en Tanis komt
natuurlijk ook. Dat heeft zij me daarnet zelf
gezegd."
Hij stapte in de taxi en riep het adres van
de Dilly Daily naar den chauffeur en zag
niet, dat een lange man op het trottoir een
sigaret stond te rooken en hem scherp op
nam om daarna een snellen blik te werpen op
het meisje dat naast hem in den wagen zat.
Een oogenblik was het, alsof Torquil Ro
want de auto wilde tegenhouden, toen haalde
hij zijn schouders op en liep met gefronst
voorhoofd het huis weer binnen.
Het is mogelijk, dat Marcus Standish de
Dilly Daily werkelijk wel geschikt achtte voor
een jong meisje, dat voor het eerst in de
groote stad verkeerde, doch Linet gevoelde
er zich in het geheel niet thuis.
Zij danste met Marcus op een onmogelijk
klein dansvloertje, dat overvol was en be
trapte er zich op. dat zij de warmte en het
lawaai in deze gelegenheid haatte. De zol
der was zoo laag, dat deze bijna hun hoof
den raakte en er was voor de kellners nauwe
lijks ruimte om zich te bewegen.
Bleeke vrouwen met vuurroode lippen dans
ten met onverschillige jongemannen op de
krijschende muziek van een negerband en
iedereen lachte en praatte te luid en dronk
te veel.
Met bleek dat Marcus een llesch whisky
besteld had en toen Linet weigerde te drin
ken, noemde hij haar een stijf buitenkind.
..Maar ik houdt niet van sterken drank,
Marcus. Kan ik geen limonade krijgen?"
Er was iets in haar stem, dat hem weer ver
teederde.
„AU right, baby", stemde hij toe. „Je kunt
krijgen wat je hebben wilt", voegde hij er
aan toe en schonk zich zelf te veel whisky in.
Weer dansten zij samen en luisterden naar
een lied over de katoenvelden, dat gezongen
werd door een halfbloed meisje. Linet's oogen
begonnen pijn te doen van den rook en zij
had hoofdpijn van de schetterende muziek van
de band, zoodat zij voorstelde naar huis te
gaan, daar Tanis en Eldred niet schenen te
komen.
Doch hiervan wilde Marcus niets hooren.
„Zij hebben jou nog niet eens je limonade
gebracht", zei hij en keek boos om naar een
kellner. „Ik zal. verduiveld, eens gaan kijken,
waarom zij dat niet brengen".
Hij zag er naar uit alsof hij graag ruzie
zou maken met dien kellner. Hij schudde Li
net's arm ruw van zich af, negeerde haar
smeekende: „Oh. laai me hier alsjeblieft niet
alleen zitten, Marcus", stak de zaal door en
weldra had zij hem geheel uit het oog ver
loren.
Linet hield haar oogen strak op haar tafel
tje gericht en verkeerde in doodelijke onge
rustheid. Aan het af eitje naast haar zat een
stel Amerikanen, die kennelijk te veel ge
dronken hadden. Zij had gemerkt, dat een
van hen haar al een heelen tijd had zitten
fixeeren. Toen zij het een oogenblik waagde
om op te zien zag zij tot haar grooten schrik,
dat- hij was opgestaan en regelrecht op haar
tafeltje toekwam.
„Zoo alleen, kindje?" 'oegon hij. „Dat is
werkelijk heel erg. Kom dans maar eens een
beetje met mij. dan drinken we samen
wat."
„Neen, dank u" stamelde Linet. „Ik ken u
niët en mijn vriend zal wel zoo terugkomen".
„Neem mij dan maar. zoolang hij er nog
niet is", zei de Amerikaan met dikke tong en
hij legde zijn hand op haar arm. alsof hij
haar overeind wilde trekken.
Op dat moment verscheen Marcus weer, die
onmiddellijk begreep, wat er gaande was en
eenigszins heftig tussehenbeide kwam.
„Laat die dame met rust", beval hij woe
dend.
„En als ik dat niet doe?" vroeg de vreem
deling.
Toen waren de poppen aan het dansen. Het
zag er naar uit alsof deze twist in een wer
kelijk gevecht zou eindigen en iedereen
keek hun richting uit, terwijl het gezelschap
van den Amerikaan hem te hulp kwam.
Marcus die veel te opgewonden was, om er
aan te denken dat hij Linet onder zijn hoede
had, was spoedig het middelpunt van een
groepje argumenteerende en schreeuwende
mannen en de eigenaar van de club kwam met
wilde gebaren aansnellen en dreigde met de
politie.
Linet stond in doodelijken angst een eindje
van het groepje af en gevoelde een brandend
verlangen in zich opkomen om weg ie ioopen
Zij begreep nu, dat Marcus te veel gedron
ken had en dat hij, hoe die twist ook mocht
eindigen, niet in staat zou zijn haar behoor
lijk thuis te brengen. Toen hoorde zij het
geluid van brekend glaswerk en een vrouw
gilde. Die gil gaf den doorslag. Zij greep
haar lange, witte rok bijeen en schoot op de
draaideur toe, duwde die verder en bevond
zich een oogenblik later op straatwaar
zij tegen een langen man aanbotste, die juist
uit een taxi stapte voor de deur van de Dilly
Daily. Een man, die haar bij den arm greep en
stevig vasthield, waardoor hij haar voor val
len behoedde.
Een oogenblik later keek zij in het gelaat
van Torquil Rowant, wiens hand nog
steeds op haar arm lag.
„O, neem me hier vandaan" smeekte zij.
„Ze zijn binnen aan het vechten".
En van het hoofd tot de voeten bevende
barstte zij eensklaps in snikken uit.
Lord Rowant hielp haar in een taxi en Li
net deed al haar best zich te beheerschen en
de tranen te bedwingen, die maar steeds langs
haar wangen bleven stroomen.
Eindelijk grabbelde zij in haar taschje.
vischte een klein zakdoekje op, droogde haar
tranen en wendde zich tot den man. die naast
haar zat.
„Het spijt me, dat ik u zoo maar aange
klampt heb", zei zij met trillende stem, „en
dat u zich zooveel moeite geeft om me thuis
te brengen".
„Trekt u zich daar maar niets van aan",
viel hij haar in de rede, doch er was een klank
in zijn stem, die haar trots verwondde. „Hoe
kwam u er in vredesnaam toe, om naar die
Dilly Daily te gaan? Marcus had u daar niet
mee naar toe mogen nemen". En zijn stem
zei haar haar al te duidelijk, dat zij een kleine
dwaas geweest was. zoo niet erger, om zich
zooiets onpleizierigs op haar hals te halen.
„Het was niet de schuld van Marcus" zei
Linet snel. „Hij ging even weg om limonade
voor me te halen en toen hij weg was, kwam
die vreeselijkt man van het andere tafeltje
naar me toe en wou met me dansenen
toen werd Marcus boos en kregen ze ruzie
Het was wel erg dwaas van me om weg te loo-
pen, is het niet?" eindigde zij.
Zij stelde een zielige poging in het werk om
haar waardigheid te bewaren en Marcus de
hand boven het hoofd te houden, want zij ge
voelde de onuitgesproken kritiek in het ge
fronste voorhoofd van lord Rowant, terwijl
hij naar haar zwakke verdediging luisterde.
Als hij een ander soort man geweest was. had
zij misschien wel bekend, hoe verschrikkelijk
bang zij geweest was, toen zij gemerkt had,
dat Marcus zichzelf niet meer meester was,
doch tegenover dezen man verbood haar trots
haar te bekennen, dat zij beter gedaan had
naar den raad te luisteren, dien hij haar op
het bal bij lady Keyne gegeven had.
„Hst was niet de schuld van Marcus", her
haalde zij, met een wanhopige poging om den
man met die minachtend grijs-groene oogen
te overtuigen.
„Wiens schuld was het dan?" informeerde
hij, toen de taxi langzaam langs de glim
mende. verlaten straten gleed en langs de
donkere plekken van Green Park. Toen
lachte hij verbeten.
„De mijne zeker, omdat ik u niet eerder ge
volgd ben."
„Bent u mij gevolgd?" Linet staarde hem
verbaasd aan en trachtte deze nieuwe verkla
ring te verwerken. „Maar waarom hebt u dat
gedaan?"
„Omdat", zei Torquil Rowant bruusk, „ik
zag, dat Marcus te veel champagne gedron
ken had en toen ik hem het adres van die
nachtclub op hoorde geven, die een bijzonder
slechten naam heeft, veronderstelde ik. dat u
op de een of andere wijze wel eens assistentie
noodig kon hebben, voor de avond voorbij
(Wordt vervolgd,)
