Het Nichtje van buiten
FEUILLETON
door
LADY TROUBRID GE.
27)
Hij scheen nu alleen niaar oog te hebben
voor het wedden en draafde voor het begin
van eiken race naar zijn bookmaker.
Gelukkig wist tante Beatrice niets van
die uitnoodiging af, anders had zij Linet stel
lig gedwongen die aan te nemen en had zij
haar nooit toegestaan deel te nemen aan lord
Rowant's feestmaaltijd in die groote tent.
Torquil Rowant stond hen op te wachten;
de zon viel op zijn blonde haren en hij maak
te een kranigen indruk. Er waren al andere
gasten in de tent, toen de Winsleys arri
veerden. Hij stelde het gezelschap aan elkaar
voor.
Met voldoening luisterde mrs. Winsley naai
de complimentjes, die lord Rowant Tanis
maakte.
„Wat zie je er heerlijk koel uit, in dat witte
japonnetje", merkte hij op, doch gelukkig
ontging tante Beatrice den rustigen glim
lach waarmee hij Linet aankeek en de plot
selinge blos op de wangen van het jonge
meisje.
Al mocht dit dan aan mrs. Winsley ontgaan
zijn, Tanis' scherpe blikken hadden het wel
opgemerkt en zij klemde even haar vuurroo-
de lippen vast opeen, al zette zij een luchtige
conversatie met lord Rowant ononderbroken
voort.
Als bij toeval bevond zij zich nog aan zijn
zijde, toen het gezelschap zich aan tafel zette
en legde meteen beslag op de plaats aan zijn
linkerzijde, zoodra zij gezien had, dat hij
Pamela Omerod gewenkt had aan zijn
rechterkant te komen zitten.
Linet zat aan het andere einde van de ta
fel, tussehen Eldred Byrne en Bobbie Vereker
en zij kon alleen Torquil maar zien en niet
'nooren wat hij zei.
Tanis vroeg zich bij 't eten van haar kreef
ten mayonesse af, of Torquil wel tevreden was
met deze tafelschikking. Eerst scheen dat wel
het geval te zijn, want hij was even char
mant tegen haar als tegen de anderen. Hij
bood haar den wijn aan die, naar hij zei, een
specialiteit van zijn regiment was en deelde
haar mede, welk paard den volgenden dag
waarschijnlijk de Hunt Cup zou winnen.
Doch tegen het einde van de lunch, toen
de heerlijke dikke aardbeien, die schuil gin
gen onder den slagroom, geserveerd werden,
betrapte Tanis hem er op, dat zijn oogen
meer dan eens in de richting van Linet dwaal
den en op haar gezichtje, dat half door haar
grooten hoed verborgen werd, bleven rusten.
Toen dit het geval was was het voor Tanis
vergeefsche moeite zijn aandacht weer tot
haar te trekken en moest zij tenslotte inzien,
dat hij zelfs in het geheel niet meer naar
haar scheen te luisteren.
Zij beet zich geërgerd op de lippen, brak
haar zin kortweg af en verviel in stilzwijgen.
Het werd inderdaad tijd om handelend op te
treden en plotseling kreeg Tanis een ingeving.
Eén ding' was er dat zijn aandacht weer op
haar zou vestigen en dat dien peinzenden blik
uit zijn oogen zou verjagen, waarmee hij dat
ellendige nichtje van haar zat aan te staren.
Bewust richtte zij haar blik ook op Linet en
maakte met een bekoorlijken glimlach de op
merking. dat Linet er dien dag weer schattig
uitzag. „Maar ja, verliefdheid flatteert een
meisje altijd, is het niet?"
„Ongetwijfeld", gaf hij toe, „maar is dat
woord~op miss Seton van toepassing?"
Tanis keek hem onderzoekend, aan. Toen
trok zij haar wenkbrauwen op en deed alsof zij
heel verschrikt was.
„Oh, dat is weer net iets voor mij", ver
klaarde zij zacht, „nu heb ik alles bedor
ven. Maar bijna iedereen weet, dat zij en
Marcus
Nu was er reden te over zich over zijn
onachtzaamheid te beklagen. Hij liet den
kellner zijn bord wegnemen, zonder iets ge
geten te hebben, teif.vijl zijn grijs-groene
oogen op Tanis' gelaat bleven rusten, met
een uitdrukking, die zij niet geheel en al
verklaren kon.
„Miss Seton en Marcus Standishwilt
u werkelijk zeggen, dat die twee verloofd
zijn?"
„In stilte verloofd", verbeterde Tanis, terwijl
zij haar stem liet dalen. „Haar moeder is voor
eenige weken op reis en daarom lean er nog
niets publiek gemaakt worden. Haar moeder
vindt het goed en er bestaat weinig twijfel
of we zullen het seizoen sluiten met haar brui
loft, zoodra tante Helen terug komt."
„Dat is werkelijk een nieuwtje voor mij."
Torquil Rowant was gesloten als altijd, doch
toen Tanis een sigaret opstak, was zij zeer te
vreden over zichzelf en over de handigheid,
waarmede zij die plotselingen gedachte had
uitgebuit.
Wat Torquil ook voor Linet mocht gevoe
len, zij was zeker, dat zijn belangstelling voor
het meisje onmiddellijk zou bekoelen, nu zij
de verloofde van een ander was. Daarvoor was
Torquil Rowant te trotsch. Over het geheel
genomen was Tanis zeer tevreden over haar
diplomatieke optreden.
Terwijl Tanis en Lord Rowant aan het eene
einde van de tafel samen converseerden, zei
Eldred Byrne tegen Linet, die zijn tafeldame
was:
„Ik vrees, dat ik vrij vervelend gezelschap
geweest ben, maar zulke dingen maken me
altijd somber. Ik haat die menschenmenigte
en ik verafschuw paardenrennen".
„Waarom komt u dan hier?" vroeg Linet,
en zij zag dat zijn oogen nog treuriger ston
den dan anders en dat hij te midden van al
die vroolijkheid werkelijk den indruk maakte
van een ongelukkig mensch.
Eldred Byrne trok zijn schouders op.
„Waarom doe je nu eenmaal dingen?"
vroeg hij luchtigjes doch wierp tegelijkertijd
een blik op Tanis, die als een blanke lelie aan
de overzij zat en die blik was duidelijk ge
noeg om Linet de verklaring te geven van
z'n aanwezigheid op races en bij deze speciale
lunch.
Linet had medelijden met hem. Hij hield nu
eenmaal van Tanis, die wreed genoeg was o.m
met hem te spelen, zijn aanbidding te accep
teeren en tegelijkertijd doelbewust bezig was,
een rijkere en voornamere partij aan haar
voeten te brengen.
Linet zuchtte. Alles scheen verkeerd te zijn
op deze wereld. Zij amuseerde zich heelemaal
niet aan deze lunch en was blij, toen Eldred
op zijn horloge keek en aankondigde, dat het
hoog tijd werd om op te staan, wilden zij nog
bijtijds vóór de volgende race, het veld over
steken.
„Laten we gaan", zei hij, en stond meteen
ou. „De anderen zullen zoometeen wel volgen".
Nauwelijks had hij uitgesproken of Lord
Rowant stond, op, en de tafel werd opgehe
ven.
Met moeite baanden zij zich een weg dooi
de opgewonden, dichte menigte. Nauwelijks
waren zij honderd meter ver, of Linet kwam
met schrik tot de ontdekking, dat zij haar
taschjeeen beeldje van wit zeemleer....
kwijt was.
Zij dacht, dat zij het onder de tafel had la
ten vallen en zonder een oogenblik te aarze
len snelde zij terug naar de tent en vond daar
inderdaad het taschje liggen.
Zij klemde het vast tegen zich aan en liep
op een holletje naar het witte hek. Tot haar
schrik bemerkte zij dat dit gesloten was en
dat het bewaakt werd door twee stevige
agenten.
„Spijt me Miss. Er mag niemand door, voor
deze race is afgeloopen."
Linet deed een stap achteruit en stond nu te
midden van de opgewonden en uitgelaten me
nigte, die hier voor het grootste gedeelte uit
een vrij ruw slag bestond. Aan alle kanten
werd zij gestompt en geduwd door de men-
schen die zich een plaatsje langs het hek wil
den verzekeren.
Een oude zigeunerin beschouwde haar blijk
baar als een goede prooi en sprak haar aan, ter
wijl zij een magere bruine hand op Linet's
arm legde.
„Lady, lady, laat de oude zigeunerin u uw
toekomst voorspellen".
„Neen, dank u". Linet trachtte haar arm los
te maken.
„Je hebt een fortuinlijk gezichtje, liefje.
Geef de oude zigeunerin een kleinigheid en
dan zal ze je de toekomst voorspellen".
Het was Linet onmogelijk zich te bevrij
den en daar zij bang was voor den stroom
van verwijten en scheldwoorden, die zouden
volgen, als zij bleef weigeren, liet Linet een
gulden in die bruine hand glijden en nam als
dank een glimlach in ontvangst.
Eerst begon de oude zigeunerin het gebrui
kelijke babbeltaaltje uit te stooten over geluk
en een blonde man en een brief, die van over
zee kwam. Toen veranderde de uitdrukking
van haar gezicht, an Linets handje keek zij
naar het gezicht van het meisje en de eeuwen
oude magie van den zigeunerstam scheen in
haar te ontwaken. „Pas op, lieveling", mom
pelde bij. „Er schuilt gevaar, heel dicht bij.
Kijk, er loopt een streep recht over je nood-
lotslijn. Zij werken je allemaal tegen, lieve
ling, geloof de zigeunerin maar. Allemaal, op
één na. Pas op, lieverd, pas op."
„Miss Seton, wat voert u hier uit?"
Haar hand nog steeds in die van de zigeu
nerin. keerde Linet zich om en zag Torquil
Rowant naast zich staan met een uitdruk
king van afkeuring op zijn gelaat.
.(Wordt vervolgd.).
Voorafgegaan door het muziekcorps van het 1ste Reg. Veldartillerie deden de reünisten, die deel
nemen aan de viering te Utrecht van het 25-jarig bestaan der School voor Reserve-Officieren der
Onbereden Artillerie hun intrede in de Domstad
Het m.s. „Opalia" maakte Vrijdag zijn proefvaart op de Noordzee. Een overzicht aan boord tijdens
het hijschen der Shell-vlag (rechts) en het strijken van de vlag der Ned. Dokmaatschappij
President Vargas met andere Braziliaansche autoriteiten op
het balcon van het regeeringsgebouw te Rio de Janeiro
tijdens het huldigingsdefilé na de onderdrukte revolutie-poging
Het bombardement van Kanton door de Japansche luchtstrijdkrachten richtte groote ver
woestingen aan. Inwoners der stad zoeken op de puinhoopen naar hun bezittingen
Sic transit. Na een diensttijd van 14 jaar zal het tram-viaduct over het
Gulpdal bij Gulpen wegens opheffing der tramlijn Maastricht Vaals, worden
afgebroken. De bouw van het viaduct kostte destijds meer dan een millioen gulden
Belangstelling voor het miniatuur van een ouderwetsche
paardentram op de verkeerstentoonstelling in het R.A.I.-
gebouw te Amsterdam
Marine-bezoek aan de hoofdstad. De
.Van Meerlant" is in de Amsterdam-
sche haven aangekomen
Burgemeester dr.
W. de Vlugt,
opende Vrijdag
de tentoonstelling
van de Ned. Ver.
voor Tramwegen
en Autotransport
diensten in de
hoofdstad
