De Heemskerker duinen.
Ml
Nederlandsch tankschip
door bom getroffen
n de hel van den
burgeroorlog.
Waaiboom-berk in 't Heemskerker duin.
Maar de toekomstige beheerders, de rent
meester Vogelenzang en zijn staf, gesteund
door de directie van het Provinciaal Water
ledinigsbedrijf, zijn meer dan goede bosch
houwers omdat ze de landschappelijke waar
de van een krommen boom ook begrijpen.
Deze zijn de eersten geweest, die getracht
Stuifkoppcn in het Heemskerker duin.
hebben jongen aanplant niet te veel op
rechte rijen uit te voeren, om er het kunst
matige uiterlijk, dat jaren lang zichtbaar
blijft, wat aan te ontnemen.
Die kromme berken zijn gedoemd
om na een aantal jaren te ver
dwijnen. De oorzaak van hun aanwezigheid
zit in hoofdzaak in het groote aantal konijnen
dat verjonging van het bosch tegengaat.
Het provinciaal bezit waardevoller geworden.
Een nieuw vacantie-oord.
Nu de aankoop van deze duinen door de
Provincie Noord-Holland een feit is, zal het
de lezers interesseeren, van welken aard de
gronden zijn, die aan de reeds uitgestrekte
provinciale bezittingen worden toegevoegd.
De jachtopziener kon nog geen toestem
ming geven tot een rondwandeling over het
terrein.
Schrijver dezes was echter in het gelukkige
bezit van een aantal foto's en notities uit
vroeger jaren, toen artikel 461 minder
streng toegepast werd.
En een recentewandeling in de omgeving, in
de duinen bij Wijk aan Zee, in de onmid
dellijke nabijheid van de Heemskerker dui
nen deed de rest, om den lezer een indruk te
kunnen geven van wat over eenigen tijd
weer vrij zal komen voor wandelen en waar
nemen, voor gezonde buitensport in ons dicht
bevolkte Kennemerland.
Ruw geschat zijn de Heemskerker duinen
van West naar Oost een uur gaans en van
Noord naar Zuid een klein half uur.
De Oostelijkste gronden bestaan hoofdza
kelijk uit tuinderijen die, al naar den re
genval den last ondervinden van te veel of te
weinig water en waar aardappelen, gladiolen
en andere bolgewassen en wat groenten ver
bouwd worden als erwten, rhabarber en
natuurlijk het artikel van de streek: de aard
bei.
De perceeltjes land worden afgewisseld door
walletjes met geboomte als windkeering, ze
zien er niet bepaald vruchtbaar uit, maar
vergeleken bij de aardappelveldjes in de door
waterleidingen of andere oorzaken verdroogde
duinen, levert de grond toch nog een goed
gewas.
Zou men echter door een kanalensysteem
met af zanding, zooals bij Noordwijkerhout
den waterstand beheerschen, dan zou de
tuinbouw er zeer van profiteeren, want het
kalkgehalte van het duinzand is hier zeer
hoog door een groot percentage aan schelp-
gruis.
In het midden van het terrein is weinig cul
tuurland meer, behalve een perceeltje rogge,
mogelijk voor fasantenvoer.
De eigenaren hebben er goed aan gedaan,
den tuinbouw in één hoek te houden. Onge
veer twee-derde van het bezit is daardoor
gaaf gebleven.
Zoowel de mensdh als de natuur hebben
genu akt dat dit middelste gedeelte grooten
deels bosch is, jong bosch van berken, die
daar spontaan uit zaad opgekomen zijn en
van Oostenrijiksche en Corsikaansche dennen,
die al 3 a 4 meter hoog zijn maar blijkbaar
sinds den eersten aanleg van deze geslaagde
beplanting niet zijn gedund.
Daar ligt weer een veld van productieven
arbeid braak voor de vele werkloozen uit de
steek, om dit bosch, dat in de toekomst van
de grootste waarde is voor de gemeente
Heemskerk, te behandelen, van paden en
windsingels te voorzien en te dunnen.
Eén van de mooiste punten is de z.g.n,
„bloemenberg". Daar groeit tegen de noord
helling van een duinrichel het smalbladig
Wilgenroosje (Epilobium angustifoliuim)een
hooge paars-bloeiende plant uit het Oosten
van ons land.
Overal in heidestreken waar de mensch
wat graaft in den grond, spoorwegen aanlegt
of grindputten maakt, daar verschijntdeze
statige plant die in Juli-Augustus bloeit.
In de duinen is zij zeldzaam, vooral bij
Haarlem, maar waar zij groeit is de bodem
ermee bedekt en deze plek, bijna een halven
bunder groot, is in Juli één bloemenmassa.
Gaan we naar het westen dan worden de
berken steeds kleiner en steeds krommer ge
waaid door de uitdrogende werking van den
zouthoudenden zeewind, 't Zijn karakte
ristieke „waaiboomen", zooals de boscthbouwer
ze niet graag ziet, want er zit voor geen cent
hout aan.
uitstuiving of anderszins gemakkelijk een
plas zou ontstaan.
Het geheele provinciale bezit is door dezen
aankoop waardevoller geworden. Van Wijk
aan Zee tot Egmond is nu voor de wande
laars!
De gemeente Heemskerk mag het provin
ciaal bestuur ook dankbaar zijn voor dezen
aankoop. De gemeente zal nu ook in trék ko
men als vacantie-oord, zooals de ervaring
met plaatsen als Schoorl en Castricum ge
leerd heeft.
Indien de waterstand verder daalt, al dan
niet door de waterleiding, dan kan door be
maling zooals bij Vogelenzang of door afzan
ding zooals bij Noordwijkerhout uitstekend
tuinland verkregen worden. Over eenige ja
ren is dit laatste mogelijk een dankbaar ob
ject voor werkverschaffing en ook een groote
verbetering van de transportmogelijkheden
van de tuinbouwproducten.
Voor ons Haarlemmers is er wel eenige re
den om jaloersch te zijn op de prachtige vrije
wandelterreinen, die zoo langzamerhand ont
sloten worden in het midden en noorden van
ons gewest
Wat niet wegneemt dat we er van harte
mee kunnen instemmen.
C. SIPKES.
Een bombardement
zijn uitwerking...
Schip
in brand gevlogen
De bemanning in veiligheid
BARCELONA, 1 Juni.. Het Ne-
derlandsche tankschip „Parklaan" is
gisternacht bij een luchtaanval door
een bom getroffen.
Het schip geraakte in brand en
men is er nog niet in geslaagd het
vuur te blusschen.
De bemanning heeft zich in veilig
heid kunnen brengen.
(United Press).
Stelende buitenlandsehe dienst
boden.
Vier dieveggen en een heler aangehouden.
De politie te Bloemendaal heeft een viertal
Duitsche dienstboden aangehouden die zich
ten nadeele van haar werkgeefster te Bloe
mendaal aan diefstal hebben schuldig ge
maakt.
Gestolen werden lijfgoederen, beddegoed,
handdoeken en etenswaren.
De goederen werden, voorzoover betreft
etenswaren opgegeten, opgeslagen in een ka
mer van het huis van den 32-jarigen C. aan
de Leidschevaart.
C. was met een der meisjes verloofd en werd
door de politie aangehouden wegens heling.
Het in beslag genomen goed was een vrij
groote partijhet werd door de politie met een
auto naar het politiebureau vervoerd.
Toen alles in de recherchekamer op het
bureau was uitgestald leek het wel wat op een
winkeltje.
Toch alles heeft bij elkaar niet veel meer
waarde dan enkele tientallen guldens.
Daarbij zijn niet meegerekend de etens
waren, die het vijftal reeds verorberd had.
De vier dieveggen en de heler zijn door de
politie van Bloemendaal aan de justitie te
Haarlem overgeleverd.
NA DEN STORM. Stuifzand in de bladeren
van de Kever-Orchis. Heemskerkerduin.
Een gesloten complex van jonge berken
doorstaat de zeewind béter dan de geïsoleerde
restanten van een vroeger dichter bosch.
Meer naar zee verdwijnen de berken en
komen we in het rijk van de zilvermeeuwen.
Maar het is het rijk des doods, want overal
liggen doode vogels, die blijkbaar vergiftigd
zijn, want op verschillende plaatsen staan
bordjes met het opschrift „vergif" als waar
schuwing voor jagers met honden Het. is een
luguber en wreed schouwspel, de trotsehe en
mooie vogels met open bek daar roerloos
op hun rug te zien liggen.
Toch wil ik de bedrijvers niet te hard
vallen. De Zilvermeeuw is in de laatste jaren
mogelijk door den wintervoedering in de
steden, talrijker en brutaler geworden, vooral
ten opzichte van andere vogels.
In onze' stad is zelfs een vergadering ge-
we.est, die de schade besprak en de middelen
tot bestrijding.
Eén van de beste kenners van dit probleem
is dr. van Dobben uit Den Helder en deze or
nitholoog staat op het standpunt dat bij an
dere middelen het vergif niet gemist kan
worden.
Toch hoop ik dat de nieuwe beheerders
eerst de andere middelen als het schudden
van de eieren te baat zullen nemen. Dit be
staat uit het dooden van het kort bebroede
ei door dit even stevig te schudden. De vogel
blijft dan doorbroeden en de kolonie neemt
niet toe. Maar de oude vogels blijven er en
kunnen meer dan tien jaar oud worden en in
hun leven veel andere vogels dooden.
Het zijn niet alle exemplaren die zoo sterk
andere vogels verdrijven en jongen er van
opeten. Op Schiermonnikoog ligt de jachtop
ziener op de loer om de „roovers" te schie
ten, als hij ze attrapeert en de exemplaren
die zich met schaaldieren voeden laat hij
ongemoeid.
Wanneer het Heemskerkerduin voor vrije
wandeling zal zijn opengesteld, vind ik ook
die vele doode meeuwen geen fraai tooneel in
het duin terrein.
Een van de schoonheden van de Heems
kerker duinen, vormen ook de zandstuivin-
gen. Vooral als het stormt en het zand dwar
relt ver Oostwaarts, zoodat de orchideeën-
bladeren van de Kever-Orchis een hoeveel
heid zand omvatten, is het indrukwekkend
en krijgen we een beeld hoe duinen ontstaan
en vergaan.
In de dalen had men alle verstuivingen be
teugeld met doode berkenstammen.
Dit is jammer want in de diepte kunnen
die stuifkuilen dieper worden tot het grond
water en van de toppen af vullen ze de laag
ten. wat het duin letterlijk en figuurlijk „ver
vlakt".
Groote zeldzaamheden op botanisch gebied
zijn er in dit duinterrein niet behalve het
Ronde Look (Allium rotundum) dat met fa-
zantenvoer uit Oost-Europa hier in het duin
gekomen is en mogelijk wel blijft. Ook staat
er de Zwarte Toorts, een Verbascum met gele
bloemen en paars-wollige meeldraden, een
heel mooie combinatie. Maar als de botanicus
eenmaal vrij kan rondwandelen komt er
waarschijnlijk wel iets meer op dit gebied te
voorschijn.
Landschappelijk is dit gebied beslist mooier
nog dan de Bakkumer duinen en het Gevers
duin, door de gaafheid van het westelijk en
midden-gedeelte en de uitgestrekte berken-
bosschen.
Door natuurlijke oorzaken zijn ze wel dro
ger geworden (ze liggen ver van waterlei
dingen), mogelijk door de betere begroeiing
van de hellingen in de laatste jaren en het
meerdere hout, dat veel water verdampt.
Maar op eenige diepte lukte het toch om
water te krijgen voor het wild, zoodat door
Prinses Beatrix maakt haar
eersten boottocht.
's GRAVENHAGE, 7 Juni. .Gedurende de
Pinksterdagen hebben het Prinselijk Paai
en Prinses Beatrix het motorjacht de Plet
Hein als kampeerschip gebruikt.
Des Zaterdags voer de Piet Hein naar het
IJselmeer.. In verband met de weersomstan
digheden werd des avonds Muiden binnen-
geloopen, 'vanwaar in den vroegen morgen
het schip naar de Eemmon-ding is vertrok
ken en aldaar ten anker is gaan liggen.
Prinses Juliana en Prins Bernhard woonden
de Pinkstergodsdienstoefening bij onder het
gehoor van ds. Blaauwendraad. Op den
tweeden Pinkster-dag ging de tocht des mor
gens naar het" Noorden. Gedurende dien
dag maakten de Prinses en de Prins in de
kleine motodboot, die de Piet Hein meevoert,
nog tezamen een uitstapje.
Maandagavond is het Prinselijk gezin
teruggekeerd te Soestdijk. .Voor de kleine
Prinses was dit verblijf aan boord van de
Piet Hein haar eerste reis op de Hollandsche
wateren.
Vestigingsverbod voor Kruide
niers en Automobiel- en
Garagebedrijf.
Thans is ook een vestigingsverbod uit
gevaardigd voor het kruideniers- en Automo
biel en garagebedrijf.
en
Onze medewerkster C. B., onzen lezers
ivelbekend door haar correspondenties
uit Spanje vóór en tijdens den burger
oorlog, geeft in het hier volgend ar
tikel haar impressie van een schrik
barend tafereel uit een der laatste
bombardementen op de kuststad
Alicante.
ET eenige Spaansche vriendinnen
ga ik naar onze provincie-hoofdstad
om eens over de markt te wande
len en tusschen het gewirwar van
dringende een schreeuwende vrouwen wat
groente of fruit machtig te worden. Maar, al
is 't een heerlijke dag en lacht de zon ons te
gen, we treffen 't niet.
Opeens het bekende, heel zware en toch van
zoo ontzaggelijk hoog komende geraas, dat
ieder kent. Oogenblilckelijk stopt de markt-
handel, niemand dringt meer, alles kijkt naar
boven, waar kleine zwarte stipjes in het
azuurblauw de vijandelijke vliegmachines
verraden.
Tegelijkertijd gaan reeds de sner
pende signalen der sirenen ons door
merg en been. Overal hollen de men-
schen. Ons tot dan toe zoo opgewekte
troepje staat als verstomd, verstijfd.
Waarheen, wij? Op nog geen 20 meter
afstand van ons spat een bom klette
rend uit elkaar. Als door een waas
zie ik lijken en hoor het gillen van ge
wonden. Daar, daar, direct achter ons
twee nieuwe explosies, men ziet de
bommen niet vallen. Aan alle kanten
daveren de slagen.
Nooit heb ik den dood zoo van dichtbij ge
zien. Ik meen toch werkelijk anders niet tot
de bangsten te hooren, maar ditmaal zijn
mijn ledematen als verlamd en ik verwacht
sidderend, dat mij het lot treffen zal van al
die slachtoffers, welke de dappere menschen
van het Roode Kruis reeds naar hun wagens
transporteeren. Groot is het altruïsme en de
hulpvaardigheid van den Spanjaard.
had die ook niet gewild, onder de geheel bij
zondere omstandigheden, flink en hulpvaar
dig als zij ook anders is, maar 't was blijkbaar
toch teveel geweest.
Een der opereerendc artsen had in een uur
tijd ik weet niet meer hoeveel menschen moe
ten helpen, altijd maar weer het uithalen van
bomscherven en schroot of het afnemen van
verbrijzelde ledematen. Velen stierven onder
de operatie of direct er na. En daarbij warrel
de voor de deuren, als een bijenzwerm, de ra-
delooze menschenmenigte, die haar vermiste
familieleden opeischte. „Waar is mijn zoon?"
roept een oude vrouw, „ach, zeg 't mij toch!
waar is hij? niets heb ik dan hem!" Eerst
zocht zij tusschen de levenden, dan leidde
men haar naar het „deposito" der dooden en
daar omhelst zij hem, alsof zij hem de levens
warmte uit haar eigen lichaam kon wederge
ven. En zoo was 't den middag doorgegaan,
vaders en moeders hadden de verpleegsters
aan de rokken gehangen, als 't ware, smee-
kend om hun kinderen.
3 Juni.
C. B.
SLOWAKEN EISCHEN AUTONOMtÊ.
Uit Bratislava: Meer dan vijftigduizend
personen hebben Zondag de plechtige heilige
mis bijgewoond, welke werd opgedragen door
mgr. Hlinka.
In de daarna gehouden vergadering nam
mgr. Hlinka het woord en vroeg den aanwe
zigen of zij het wetsontwerp inzake de auto
nomie van Slowakije, dat de partij deze week
zal indienen, goedkeurde. Eenstemmig werd
„ja" geroepen. Tenslotte gaf mgr. Hlinka zijn
zegen en spoorde de aanwezigen aan, zich
rustig te verspreiden.
Zestig man
De Tsjechen betoogen.
Minister-president Hodza versus pater
Hlinka.
BRATISLAVA, 6 Juni. Heden is er hier,
evenals gisteren, een reusachtige demonstra
tie gehouden maar nu voor Hodza en zijn
Agrarische partij. Hodza sprak over dreigen
de oorlogswolken boven Europa.
De leider der Slowaaksche volkspartij heeft
getracht de wereld te misleiden, verklaarde
Hodza toen hij in naam van het Slowaaksche
volk autorfomie vorderde. „Gij zijt de meer
derheid van het Slowaaksche volk. Wij moe
ten ons afvragen of wij in staat zijn de on
afhankelijkheid te verdedigen". Op dat mo
ment werd Hodza door de ongeveer 100.000
menschen tellende menigte met een enthou
siast roepen „Wij zijn het, wij zijn het" on
derbroken. Hodza verklaarde nog, dat „de
heldhaftige vastberadenheid van het Tsje-
cho-Slowaaksche volk om zijn onafhanke
lijkheid te verdedigen" door Engeland, Frank
rijk en Amerika wordt erkend.
(United Press).
Ginds komt een heele troep guar-
dias .van zeker wel een zestig man in
stormpas aangemarcheerd, maar het
vreeselijke beeld van wat er gebeur
de wijkt mij niet meer uit de gedach
te. Ik weet niet, of 't één of meer
bommen waren, die er tusschen vie
len, ik weet alleen, dat opeens de hee
le formatie tegen den grond sloeg,
uit elkaar spatte. Zestig menschen!
misschien waren 't er ook nog meer,
ik waag 't niet te zeggen. Afschuwe
lijk, afschuwelijk!
Op het zelfde oogenblik grijpt een hand
krachtig de mijne, 't Is mijn beste vriendin,
die door alles heen teruggesneld is naar de
plaats waar zij mij 't laatst gezien heeft, toen
het groepje, haar wilde vlucht stakende, mij
opeens miste. Het prachtige altruïsme van
deze Sevillaansche, die om een ander te hel
pen geen gevaar voor het eigen leven schuw
de, maakte mij weer warm en een oneindige
liefde tot het leven kwam in mij op terwijl ik
mij nog duizelend van de verschrikking
een oogenblik op den trottoirrand neerzette"
een paar minuten vielen er geen nieuwe bom
men. Maar daar heette 't „direct weg, ver
der", want reeds toonden zich alweer de
zwarte stippen in de lucht. En na een kort
onderzoek, dat gelukkig uitwees, dat ik niet
gewond was, al zaten mijn kleeren nog zoo
vol bloed, holden we met ons beiden, adem
loos, door de straten naar de benedenstad, als
in nieuwe paniek. „Waarheen?" vraag ik.
„Naar huis!" roept mijn vriendin. „Maar, Hij-
ta, 12 kilometer en geen trams!" „Weg, weg
uit de hel", gilt zij, „al moesten we op bloote
voeten loopen". Reeds dreunt een nieuwe slag
achter ons.
„Zonder om te zien vliegen we het postkan
toor in, dat natuurlijk al zoo vol is, dat we op
den drempel moeten blijven. Weer slag op
slag. Een man, die als arm alleen een bloedige
lap vleesch terzijde heeft hangen, loopt als
razend in het rond, steeds luid om hulp roe
pend. 't Schijnt voor een oogenblik weer uit
te zijn, maar voorbij is het afschuwelijk ge
moord nog niet. Weer hollen wij; als een
ijzeren tang omklemmen de vingers van mijn
redster weer mijn pols.
Uitspraken van de Rechtbank.
Jeugdige inbrekers.
Een musicus en een kantoorbediende, jon
gelieden, voor wie nog wel een andere weg
openstond dan het inbrekerspad, waren over
eengekomen in een accountantskantoor aan de
Parklaan te gaan inbreken; de buit bedroeg
f 90.
Aangemoedigd door dat succes braken zij
later in in een kantoor en magazijn aan de
Kromme Elleboogsteeg, maar ongeveer f 75
werd bemachtigd. Zij deelden dit geld ten
huize van een vriend, die er ook f 20 van
kreeg en verteerden het in vroolijkheid. Zij
hadden hiervoor terechtgestaan en hoorden
6 maanden gevangenisstraf tegen zich
eischen, waarvan 4 maanden voorwaardelijk.
De rechtbank veroordeelde hen conform
den eisch met aftrek van het voorarrest.
Oplichting van een verzekering
maatschappij.
Een taxi-ondernemer had aan de verzeke
ringmaatschappij opgegeven, dat hij een
aanrijding had gehad met een wagen, die bij
die maatschappij verzekerd was, terwijl de
aanrijding niet met dien wagen was ge
schied. Zoodoende was onrechtmatig f 32
schadevergoeding uitgekeerd. Hij had daar
voor terechtgestaan en er was f 30 boete tegen
hem geëischt met een voorwaardelijke gevan
genisstraf van 2 maanden.
De rechtbank wees dienovereenkomstig
vonnis.
Kindertragedie.
Opeens voel ik een zacht kinder
handje in mijn andere hand, als wij
even adem scheppen en een paar
zwarte kinderoogjes kijken mij aan.
Wat doet dat kind hier midden op
straat? thans? Mijn dappere ge
zellin denkt al niet meer aan eigen
gevaar. „Papa, mama", snikt het
jochie. „Papa, mama", altijd maar
weer, en sidderend op zijn kleine
beentjes kijkt hij ons met angstige
kijkers aan. „Papa, mama, waar?"
vraagt mijn gezellin, een en al in ac
tie en met oneindig geduld het klein
tje op den arm nemend. Zijn vinger-,
tje wijst op een - ingestort huis, waar
voor een Roode Kruiswagen staat.
Zacht zeggen de verplegers ons:
„Neemt het kind weg, de ouders zijn
dood".
Maar wie weet op dit oogenblik, of het fa
milie heeft en waar. 't Beste gaat 't dus naar
het politiebureau zoolang en neemt de Roode
Kruisauto 't mee. Maar dan zou het met de
lijken der ouders samenkomen en dit mag
toch niet. En hoeveel er ook tegelijk te doen
is, overal, en handen en wagens tekort ko
men, mijn Sevillaansche weet 't te schikken,
dat wij eerst het jongsleen wegbrengen kun
nen. En zoo vergeten wij voor eenige oogen-
blikken de eigen schrik door het geluk ook
maar iets mede te kunnen helpen.
Op den terugweg komen we langs het groote
provinciale ziekenhuis, 't Staat er zwart van
auto's en altijd maar door worden gewonden
naar binnen gedragen. Ik heb er een andere
vriendin, die ziekenverpleegster is. Zij woon'
in ons dorp en eerst gisterenavond laat kon
ik naar haar toe. Maar ze was nog niet thuis
gekomen. Eindelijk kwam ze, maar ik kende
haar haast niet meer terug, zóó ontdaan zag
ze eruit en zóó van streek was zij. Zij kon
aanvankelijk haast niet spreken en stamelde
slechts dat wij beloven zouden toch nooit
meer naar A. te gaan! Van boven tot onder
zat zij nog vol bloed, na geassisteerd te heb
ben bij het naar binnen dragen van niet min
der dan 120 dooden. (Men bedenke 120 doo
den waren dus alleen naar dit ééne hospitaal
gebracht!) en dan de kermende gewonden,
niets dan bloed, bloed, bloed had zij om zich
en aan zich gehad, den heelen langen dag.
Geen tijd was er geweest voor eenige rust, ze
EEN VERGIFTIGINGSGEVAL TE DELFT.
HAARLEM Dinsdag.
Te Delft is een vergiftigingsgeval voorge
komen. Een gezin wonende aan het Begijnhof
werd gistermiddag na het eten van een res
tje, bestaande uit bloemkool en aardappelen,
plotseling ernstig onwel. Man, vrouw en tien
kinderen moesten naar het ziekenhuis wor
den overgebx-acht.
De rest van het eten is door de politie in
beslag genomen en voor onderzoek opgezon
den.
In een ander gezin te Delft hebben zich
eveneens, na het eten van kaas, vergiftigings
verschijnselen voorgedaan.
De Haarlemsche schrijfster
Ceertruida Carelsen
overleden.
In den leeftijd van 95 jaar is hier
overleden de schrijfster mej. A. G. de
Leeuw, beter- bekend onder haar
schuilnaam Geertruida Carelsen.
HAARLEM Dinsdag.
Zij was de schrijfster van een groot aantal
boeken, wij noemen slechts: Brieven van een
landmeisje, Natuurfantazieën, Een bonte bun
del, Noordhollandsche vertellingen, en een
werk in twee deelen van meer recenten datum
Herinneringen, waarvan het eerste deel in
1928 en het tweede in 1933, bij haar 90sten
verjaardag, het licht zag. Bovendien werkte
Geertruida Carelsen aan vele binnen- en bui
tenlandsehe 'bladen en tijdschriften mede. Ar
tikelen van haar hand verschenen om. in De
Gids, Onze Eeuw, Eigen Haard en in het
„Nieuws van den Dag", Utrechtsch Dagblad en
het Handelsblad.
Bij haar 90sten verjaardag op 10 April 1933
is mej. de Leeuw officieel gehuldigd door een
huldigingscomité uit de Haarlemsche bur
gerij. Als erkenning voor het vele en verdien
stelijke werk dat zij op verschillend gebied
heeft gepresteerd, werd zij toen benoemd tot
Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Amy Geertruida de Leeuw werd 10 April
1843 te Haarlem geboren. Hier ontving ze
haar eerste onderwijs, op 12-jarigen leeftijd
werd haar vader echter benoemd tot dijkgraaf
van de Anna Paulowna polder en verhuisde
het gezin naar het Noordelijkste deel van
Noord-Holland. Op ongeveer 20-jarigen leef
tijd begon zij te schrijven. Ze hield veel van
de natuur en haar eerste doel was de stads-
menschen beter met het buitenleven bekend
te maken. Zoo ontstonden de boeken: „In 't
vrije veld" en „Brieven van een landmeisje
aan jonge dames". Het pseudoniem „land
meisje" was op den duur niet goed vol te
houden en daarom veranderde zij dit in „Geer
truida Carelsen".
Na den dood van haar ouders werd zij leer
ling-verpleegster. Na 1880 begon zij geregeld
voor couranten te schrijven. Na eenigen tijd
werd zij correspondente van het „Nieuws van
den Dag" in Londen en later in Berlijn.
Ook heeft zij nog op tuinbouwscholen ge
werkt en wel te Marienfeld bij Berlijn en in
Rijswijk.
In 1902 verschijnt haar brochure „Eerbied
voor het levend materiaal in de tuinkunst".
Ook was zij zeer goed thuis op biologisch en
historisch gebied.
Hieronder publiceeren we een van haar ge
dichten waaruit de liefde tot de natuur dui
delijk spreekt.
OUDE BOOMEN
(Een lentelied voor oude menschen)
Oud is de wereld. Doch haar jeugd
Komt ieder jaar weer boven:
Laat, met der vinken lentevreugd
Ook ons de lente loven!
De oudste boomen staan gereed
Hun knoppenschat te ontplooien
En m.et hun groene voorjaarskleed
Zich als weleer te tooien
Laat u door linde, beuk noch eik
In levenslust beschamen,
Wees aan dat oude hout gelijk:
Verheug u met hen samen.
Laat door den helderen zonneschijn
Uw nevelzin verdwijnen:
Leer van de boomen oud te zijn
Eli nochtans jong te blijvenl
