HET NIEUWE AVONDBLAD
De Karimata.
23e JAARGANG No. 189
WOENSDAC 15 JUNI 1938
IJMUIDER COURANT
ABONNEMENTEN per week 12Vs ets., per
maand 52»/« cents, per kwartaal 1.55. Geen
incassokosten. Losse nummers3 cents.
Kantoor Kennemerlaan 42 - IJmuiden, Tel. 5301
VERSCHIJNT DAGELIJKS, BEHALVE OP ZON- EN FEESTDAGEN.
UITGAVE LOURENS COSTER, MIJ. VOOR COURANTUITGAVEN EN ALG. DRUKKERIJ N.V.
DIRECTIE P. W. PEEREBOOM EN ROBERT PEEREBOOM.
ADVERTENTIëN 1—5 regels f 0.75. Elke regel meer
15 ct. Bij abonnement belangrijke korting. Adverten
ties van Vraag en Aanbod 1-3 regels 25 ct., elke regel
meer 10 ct Ingezonden mededeelingen dubbele prijs.
ALLE ADVERTENTIëN, OPGEGEVEN VOOR DIT BLAD, WORDEN KOSTELOOS OPGENOMEN IN DE NEVEN-EDITIE HET NIEUWE AVONDBLAD DE KENNEMER COURANT.
POSTGIRO 310791.
Gratis Ongevallenverzekering voor betalende abonnés. Levenslange ongeschiktheid ƒ2000.—, overlijden ƒ400.—, verlies van hand, voet of oog ƒ200.—, beide leden duim f 100.—één lid duim ƒ50—, alle leden wijsvinger ƒ60
een of twee leden wijsvinger 25.—, alle leden anderen vinger ƒ15.—, één of twee leden anderen vinger f5.—, arm- of beenbreuk ƒ30.—, enkelbreuk ƒ15.—, polsbreuk ƒ15.—. Opvarenden van vissehers-, marinevaartuigen enz.
{T T V verdrinkingsdood door ongeval tijdens de vaart; tot een maximum van ƒ2000.—, indien hetzelfde ongeval den dood van vijf of meer abonnés tengevolge mocht hebben.
Nog afzonderlijke verzekering voor abonnés op het Geïllustreerd Zondagsblad. Alles indien het gevolg van een ongeval en volgens gratis ten kantore van dit blad verkrijgbare voorwaarden.
Wij zijn weer aan het goud delven. Het zoo-
veelste hoofdstuk van den historischen roman
,.De Lutine of de Schat van het Vliegat" is op
stapel gezet. Terschelling heet weer Treasure
Island en de eene zilveren Spaansche mat, tot
dusver opgebaggerd, heeft de goudkoorts van
allen, die voor deze aandoening vatbaar zijn,
doen stijgen.
Iets komisch zit er onloochenbaar in. De
tegenstelling tusschen de Nederlandsche Bank,
die geen raad weet met haar enormen goud
voorraad, en deze koppige jacht naar nog-
meer-goud moet den nuchteren burger wel
treffen. Maar er is een verschil in bestemming
en beteekenis. En er is ook de romantiek van
het geval, die zoovelen bekoort. Maar die geld-
ruimte dan?die kolossale geldruimte in
ons land die niet belet dat er honderdduizen
den werkloozen zijn en dat het in het alge
meen weer zoo slecht gaat? Laten we vandaag
zwijgen van de tegenstellingen in de practische
economie, die heelemaal niet komisch zijn.
De Karimata baggert. Iedereen kent hem
van de foto's in de krant. Hij is een reusachti
ge tin-baggermolen van de Billiton Maat
schappij. Ik geloof niet dat er leelijker vorme-
loozer vaartuigen bestaan dan deze tinbagger
molens. Als U\ of mijn jongste zoon met vier
groote Meccano-doozen aan het haspelen ging
zonder te weten wat-ie maken wou, en alles
maar aan elkaar knutselde, zou het resultaat
waarschijnlijk op een tinbaggermolen lijken.
In miniatuur ware het raar. In vollen wer-
kelijkheidsomvang is het een monster der tech
niek, een stalen ichthyosaurus. Er is niets ro
mantisch aan. Maar omdat allerlei pogingen
van dappere en ondernemende mannen met
min of meer primitieve toestellen op de Ter-
"scheilhiger Gronden gefaald zijn heeft men nu
dit alles verzwelgende, alles opslorpende me
talen beest op de goud-romantiek der Lutine
losgelaten. Als het faaltals het, bestand
tegen zooveel slecht weer en als-maar door
werkend, nochtans niet diep genoeg kan zwel-
gen in den zeebodem omdat de Schat van Ter-
-schelling niet alleen dooi- de eerste zandlaag,
maar ook door die kleilaag en het daaronder lig
gende zand gezakt zou kunnen zijndan,
zeggen sommigen, is er geen hoop meer. Dan
kan men het wel voorgoed opgeven.
Ik ben het niet met hen eens. Zij onder
schatten ons nageslacht en de nog-dieper-
zwelgende metalen zeebeesten die het bouwen
zal om velerlei schatten aan den bodem te
ontrukken. Men moge twijfelen aan velerlei
vooruitgang, maar wie waagt het nog zich on
zeker te toonen over het voortschrijden, het
onverbiddelijk verder marcheeren van den
god der Techniek?
De Karimata zwelgt voort als een Holle-
bolle-Gijs in een nachtmerrie en haar wordt
eere bewezen. De Minister van Koloniën en
een oud-minister van Koloniën hebben
haar bezocht. Colïjn zelf zal er Don
derdag heen gaan. En als er goud
begint boven te komen kan de minister
van Financiën zich ook niet onbetuigd laten.
Als eerste vertegenwoordiger van onzen erg-
sten kwelgeest, den Fiscus, moet hij er zeker
heen. Omzwermd door Excellenties zal de Ka
rimata verder zwelgen. Die eene zilveren
Spaansche mat is immers al een belofte„Die
hebben al de vorige delvers dan toch maar
niet te pakken gekregen", zeggen ze op het
achterbalcon van de tram, dat er vol van is en
Tsjecho-Slowakije, -China, Spanje, de aardbe
ving en verscheidene rampen aan dit on der -
werp-van-gesprek heeft opgeofferd
Het .is nu bijna 139 jaar geleden dat het
Engelsche oorlogsschip Lutine in het Vliegat
verging. Op 9 October 1799 geschiedde de
schipbreuk. Het was uitgerust door de koop
lieden Benjamins en Abraham Goldsmith.
De lading goud en zilver was bestemd voor te
betalen soldij aan de Engelsche troepen op
Texel en voor handelsdoeleinden in Ham
burg. Volgens de Engelsche bladen van dien
tijd, die er niet nauwkeurig over waren,
moet de waarde der edele metalen aan boord
tusschen de 400.000 en 900.000 gelegen
hebben. Er was een mededeeling dat de la
ding voor dit laatste bedrag was verzekerd.
Een jaar later werd de waarde geschat op
twintig millioen gulden. En in de jaren 1800—
1801, 1857—1861, 1886—1891, 1894 en 1895 werd
volgens officieele opgaven voor een waarde
van f 1.210.063 geborgen. In 1910 en in 1934
hadden de ondernomen pogingen weinig ge
volg. En nu is het de vraag of zelfs een Ka
rimata de verzonken gouden staven nog kan
achterhalen. Maar opgeven?., neen, ik ge
loof niet dat het ooit opgegeven zal worden.
De goudromantiek beleeft een nieuw span
nend hoofdstuk.
R. P.
OPDRACHT.
Aan de N.V. Centrale Bakkerij „IJmuiden"
is opgedragen de levering van tarwebrood,
wittebrood, enz., in het tweede halfjaar 1938,
ten behoeve van de provinciale inrichtingen
te Santpoort.
Dc aardschokken hebben in verscheidene steden van België schade aangericht.
Op onze foto ziet men 'n huis te Brussel, dat tengevolge van de ontstane scheuren
verzakkingen gestut moest worden.
IJMUIDEN
Het Vijfdaagsclie Schoolreisje van
School E.
Over de donkere heide langs bloeiende
bremstruiken en rhododendrons.
Van Mej. C. van Nieuwenhuize ontvingen
we het volgende verhaal-over het Pinkster-
schoolreisje van school E:
Voor me ligt het nu al weer verwerkte pro
gramma van onze schoolreis, waar Ik uit
naam van ons allen eenig commentaar op zal
geven.
Vooruit dan maar.
Vrijdagochtend om 6 uur appèl voor 26 lui.
Ons groepje was al heel gauw compleet. Veel
ouders kwamen nog even mee; gaven een
laatsten wenk aan eigén spruit of aan een der
leiders.
Móeder Natuur zegende ions met een milden
regen en een frisschen wind, die zoo nu en
dan eens extra sterk werd. Maar wij zijn ge
zond en hebben sterke spieren.
Op tijd zijn wij dan ook op de Veluweboot,
die ons over het IJselmeer voert. Het ds wat
onstuimig, grauw, de boot deint dan ook aar
dig, je zou haast zeeziek worden.
We zitten in de kajuit, vroolijk zingend,
ons hart vol verwachting. We hebben nog
een heerlijke reis voor den boeg.
In Harderwijk begint onze eigenlijke „trek
tocht". Langs heipaadjes, waar de onvolpre
zen A.N.W.B.-paddestoelen duidelijk en pret
tig den weg' wijzen en door geurige dennen-
bosschen trokken wij voort. Het schietgebed
je dat we zoo stilletjesweg allemaal voor ons
zelf hadden gedacht, ging wonder in vervul
ling. De grauwe lucht werd schoongeveegd.
Een stralende zonnedag begon.
We ikwamen te Epe aan in de Jeugdher
berg „De Heemhoeve", waar we hartelijk ver
welkomd werden.
„De Heemhoeve" ligt midden in de ruige,
donkere hei en de felgele brem staat in royale
groote bouquetten de sombere hei op te vroo-
1 ij ken. Stil is het hier. Geen radio, geen ver
keer, geen menschen. Alleen de jeugdher-
bergouders en onze club. Dat is alles.
Op tijd gaan we allen naar de kooi en wat
voor kooi. Een groote slaapzaal met een 20-
tal bedden, telkens twee boven elkaar. We
kunnen dus een en tweehoog slapen. Dat
wordt een puzzle, wie boven en beneden mag.
Dan is de eerste étappe achter den rug.
Voor „De Heemhoeve" staat een houten
paal met een groote alarmbel, net als bij de
pont. een attractie natuurlijk en als we den
volgenden dag. na de fietsen stevig bepakt en
de ouders gegroet te hebben, vertrekken,
worden we vorstelijk uitgeluid, totdat we,
door het pad met aan weerskanten uitge
spreide dennen, niet meer te zien zijn.
Nu gaan we naar ons hoofddoel, de Jeugd
herberg ,,'t Iemenschoer", waar C. Dik, onze
vroegere collega en onderwijzer, nu onze va
der is. „Maar vader durf ik niet tegen hem
te zeggen", meent een.
O wat is het een stralend mooi weer. Van
Epe af door de hei fietsen we naar den IJsel-
kant. Bij Oene moeten we over het veer. De
IJsel heeft sappige uiterwaarden, royaal hoog
staat het gras, roodbonte koeien grazen er.
In een of ander dorpje slaan we in voor de
„bik-bik". Proviand in den vorm van potten
jam en pindakaas hebben we reeds. Nu nog
een mooie plek in de hei en daar gaan we
aan het brood snijden, smeeren en „last not
least" verorberen. Materialisten als we allen
zijn, we hebben allen reuzen honger. Dan
verder naar de „Iemenschoer".
„De Iemenschoer" met haar rieten dak
hier hebben we een vriendelijke villa door
een groot gazon omringd met rhododendrons.
Deze staan in vollen paarsen bloei.
We zijn niet de eenige gasten, een groep
Duitsche jongens van een school te Amster
dam en eenige losse trekkers, maken de
Jeugdherberg vol.
Vader Dik heeft het dan ook razend druk
Maar de corvee wordt hier cordaat verdeeld
Vrij aanbod voor bordenwasschen. vloerve-
gen en kijk eens wat een animo en hoe keu
rig en kwiek komt alles voor elkaar.
Buiten zijn <al een stel lui aan het „aard
appeljassen". Vader helpt zelf mee en de
Duitschers zingen melodieus hun trekkerslie
deren.
Den volgenden dag wandelen we door de
Twikkelsche bosschen en even buiten Delden
bloeien alweer struiken rhododendrons, soms
een paar meter hoog. Wat een kwistige weel
de van boomen, groen, bloemen en brem. We
rusten uit in de hei en picknicken in de wei
voor onze jeugdherberg. Daar mogen de jon
gens vrij spelen en een internationale wed
strijd HollandDuitschland is spoedig voor
elkaar.
Twee dagen blijven we hier en dan gaan
we huiswaarts. Eerst jeugdherberg Gorsel
over Goor en Markelo. Vlak bij de jeugdher
berg kruipt op het hoekpad een groote ring
slang over den weg, die zoo snel als haar
slangenlijf het toelaat vlucht voor onze fiet
sers.
In de jeugdherberg „De kleine Haar", is de
jeugdherberg-moeder ziek en staat vader dus
voor een dubbele portie arbeid. Of we dan
ook even willen helpen met piepers jassen.
Ja natuurlijk. Sommige pitten blijven wel
donker uit de aardappelen kijken, maar daar
om niet getreurd.
Deze jeugdherberg „De kleine Haar", heeft
een. luxe dagverblijf. Stel je voor, we loopen
over een parketvloer. Dit huis is een voor
malig jachtverblijf, een pompeuze hertenkop
boven den schouw staart ons aan. Het doet
ons denken aan het sprookje van Fallada.
Alleen dit hert blijft stom. Hier is zoowaar
een open haard.
Vier lange tafels vullen de ruimten, aan
den kant zijn rustbanken en de wanden zijn
versierd met Ihandgeweven Zweedsche klee-
den, deze hebben helle kleuren in rustige or
namentiek.
Ook daar is de dag vlug om en nu komt de
laatste ruk huiswaarts.
Deze laatste dag zou onze pechdag zijn.
Onze route moest veranderd worden, daar
het veer over den IJsel geen rijwielen meer
vervoerde; dan maar een anderen weg over
Deventer genomen en langs Vaassen over
Elspeet naar dé plaats van bestemming.
Ook pech met de fietsen bleef ons niet be
spaard op de nu gloeiend heet, verlaten hei.
Daardoor misten we de boot van 4 uur te
Harderwijk en moesten de ouders per radio
gewaarschuwd worden. De boot van 6 uur
bracht ons ongeveer 10 uur in Amsterdam.
Vandaar uit kwam de laatste ruk huiswaarts
die nu in donkeren zomeravond gefietst
moest worden. In de verte zagen we de na-
triumlampen van den verkeersweg als een re
gelmatige aardige illuminatie.
Ouders kwamen ons tegemoet. De club van
26 loste zich op. Een elk kwam vol verhalen
met nieuwe ervaring weer thuis. Wie weet
wat een mooie tochten deze nieuwe trekkers
nog zullen maken.
DE „KRAFT DURCH FREUDE" FEESTEN TE
IJMUIDEN.
Onder de genoodigden, die te Hamburg het
congres en de daaraan verbonden feestelijk
heden van Kraft durch Freude" medemaak-
ten behoorde o.m. ook de heer H. J. Wouden
berg, alhier, als secretaris-generaal van de
Nationale Werknemers-'Vereeniging.
HARINGVANGSTEN.
Scheveilingen 14 Juni.
Aangevoerd van elders ongeveer 40 kantjes
nieuwe maatjes, welke f31 tot f59,70 per
kantje deden.
Scheveningen 14 Juni.
Volgens radiografische berichten uit zee
waren de vangsten der haringschepen he
denochtend als volgt:
KW 57, 34 kantjes; KW 43, 10 kantjes; KW
176, 4 kantjes; KW 49, 7 kantjes; KW 122, 8
kantjes en KW 151, 14 kantjes,
.VOORWAARTS" NAAR HET CONCOURS.
De Arbeiders Muziekvereeniging „Voor
waarts" directeur Ph. S. Vlessing zal deelne
men aan het nationale concours, dat 17 Juli
a.s. in Heilo wordt gehouden ter gelegen
heid van het 40-jarig bestaan van het Fan
farecorps Eensgezindheid aldaar. „Voor
waarts" komt uit in de eerste afdeeling Har
monie met als verplicht nummer Olga, polo
naise de concert van F. Bicknese en als vrij
nummer Pastorale suite van Ph. S. Vlessing.
„Voorwaarts" neemt ook deel aan den marsch-
wedstrijd.
De vliegende V.
Splitste zich boven IJmuiden in drie
vliegende V's.
Gisteren vloog over onze plaats een eskader
vliegtuigen, bestaande uit negen machines,
die vliegende in een keurige V-formatie in
Noordelijke richting verdwenen. Des middags
ongeveer half drie keerden ze over onze plaats
terug wederom in de V-formatie vliegende.
Plotseling verliet een der machines het lin-
kerkbeen der V. Zou er wat haperen? Het
raadsel was binnen eenige seconden opgelost.
Bedoelde machine zakte even af, vloog toen
naar het rechterbeen en in minder dan geen
tijd had de hoofdletter V zich gesplitst in drie
v's „onderkast".
Een keurig staaltje van moderne aviatiek.
ALVATA IN THALIA.
Zaterdag, Zondag en Maandag a.s. zal in
den schouwburg Thalia de beroemde magiër
Alvata welbekend door zijn langdurig optre
den in Carré, gastvoorstellingen geven. De
pers schreef naar aanleiding van zijn laatste
voorstelling: „met Alvata, 's werelds beste en
snelste illusionist kan men de directie felici-
teeren. Wat men beleeft is de kunst der snel
heid en handigheid in de hoogste volmaakt
heid. Zijn voorstellingen overtreffen alles ten
opzichte van andere illusionisten, ook voor de
veelvuldigheid van ideeën die een ieder tel
kens weder doen verbazen en de bezoekers
in ademlooze spanning houdt".
„LENTEKLOKJES" VOOR DE MICROFOON.
Door het kinderkoor met afdeeling Meisjes
koor dat a.s. Donderdag van half zes tot
half zeven voor de microfoon der N.C.R.V.
zingt, is door re dirigente mej. Riek Meiering,
het volgende programma vastgesteld.
Kinderkoor:
1. Kinderen van een Vader, Cath. v. Rennes.
2. Daar boven,
3. Het lied van ons Nederland,
J. D. van Ramhorst.
Meisjeskoor:
4. Meiklokje, Hendr. van Tussenbroek.
5. Morgenzang.
Kinderkoor:
6. Nu vlagt er de Lente, J. C. Andreae.
7. Naar 't Bosch.
8. De Muzikale Wandeling, Henri Welburen.
Meisjeskoor
9. Zomeravond, Cath. v. Rennes.
10. Neerlandsch huis en tuin, A. Lysen.
Kinderkoor:
11 Een spoorreisje, Piet Zwager.
12. Op het meer, Hendr. v. Tussenbroek.
13. Avond, Cath. v. Rennes.
gezamenlijk door meisjes- en kinderkoor.
De pianobegeleiding is in handen van Han
Zirkzee.
VELSEN
Vijftig maal „Een dagje Buiten".
Jubileum eener traditie.
Éénmaal in den aardbeientijd komt sedert
onheuglijke tijden uit Amsterdam een boot
vol oude mannetjes en oude vrouwtjes, op hun
Zondags uitgedost aan den Zuidelijken aan
legsteiger. Daar gaan de oudjes van boord.
Voorop marcheeren eenige muzikanten in den
regel hoempa's, die hun ook al niet meer jonge
longen leegblazen in hun gedeukte blaas
instrumenten.
De stoet trekt door het dorp naar de plaats
van bestemming.
Vroeger was dat Waterland, gastvrouwe was
wijlen mevrouw Boreel van Hogelanden, die
de door Weldadigheid naar Vermogen uitgezon
den oudjes feestelijk onthaalde op aardbeien.
En als herinnering, een tijdelijke weliswaar,
aan den blijden dag kregen allen een ruiker
bloemen mee.
Jhr. Boreel van Hogelanden zette de tradi
tie voort en werd op zijn beurt gastheer. De
laatste jaren vond het aardbeienbanket ech
ter niet meer plaats op Waterland, doch in de
theeschenkerij in Velserbeek.
En na den dood van Jhr. Boreel is het de
familie, die Weldadigheid naar Vermogen in
staat stelt een aantal oudjes een genotvollen
dag te bezorgen.
Dinsdag 5 Juli komen ze weer, de oudjes,
trekken ze weer, met de hoempa's voorop door
de Meervlietstraat om naar Velserbeek te
wandelen, waar de tafels klaar staan, met bor
den vol sappige aardbeien-met-suiker.
En dan is het een jubileumdag, want het is
de vijftigste keer, dat de Amsterdamsche
oudjes in Velsen aardbeien komen eten.
Die deelnemers, die de traditie kennen, zul
len zeker met dankbaarheid de vrouw herden
ken, die een halve eeuw geleden het initiatief
voor dezen aardbeiendag nam.
BURGERLIJKE STAND.
Bevallen: M. Nutbrij-Zwager, d., Kerkweg
133, Santpoort C. de Heer-Welbie, z„ Spar
renstraat 7. IJmuiden. F. M. A. Boers-
Greve. d.. Edisonstraat 17, IJmuiden. A.
Ket-Karstens. d„ Kanaalstraat 220, IJmui
den. F. A. G. W. Kruijff-Visser. z.T Nach
tegaallaan 9. IJmuiden. A. v. Beelen-Gra-
vemaker, d.. Kompasstraat 42, IJmuiden.
Th, E. van Schinkel-Hamers, d.. Groeneweg
40, IJmuiden. J. M. 't Hoen-Taylor Kraay,
z„ Kerkweg 152, Santpoort. D. C. Helmer-
Kramer, d.. Jacob Catslaan 20, Velsen.
Overleden- J. H van Koert, 54 jaren, echt
genoot van E. M. Lub, Willebrordstraat 7.
IJmuiden. E. Haasken, 78 jaren, echtge-
noote van J. Bremerkamp, Kerkweg 50, Sant
poort.
Bevolking van Velserbeek is
stijgende.
Ons gemeentelijk lustoord is nu
vol leven
Maar oh! die stof plaag.
Half Juni en nog geen warmte!
En hoe verlangen we naar wat meer zon
en hoe wenschen we het einde van Boreas,
die nog maar steeds koude uit het Noorden
bot ons blaast.
Maar het wordt anders en de zomer komt
toch, al komt hij wat laat. Gisteren kwam hij
even om een hoekje kijken, maar hij schrok
terug voor den kouden wind.
Maar mooi weer of niet, de natuur ging
haar gang. De bladeren werden hoe langer
hoe grooter, de seringen, de vlier, de Mei
doorn en de prunus kwamen tot bloei en nu
beginnen de rozen hun schutblaadjes te ope
nen om met hun rose of roode bloemen te
gaan pronken.
En dan die fauna. Wat leeft het daar alles
in den hertenkamp, in en om de volière en in
den grooten vijver.
Dezer dagen werden de eerste hertjes ge
boren. En ze vonden hun hertenwereld ge
dekt met een grastapijt, dat door de regens
der laatste dagen frisch-groen gekleurd was.
Malsche grassprietjes zijn er in overvloed
voor ma-hert en de jonge diertjes krijgen
daarvan langs een omweg hun aandeel.
Het eerste wat de moeder-herten hun kroost
leerden, was loopen en dat is een kunst, die
de dunne pootjes spoedig te pakken hadden.
Loophekken of leibanden zijn onbekende in
strumenten in de herten-paedagogie, want
nauwelijks drie dagen zijn ze „oud" of ze dra
ven achter moeder aan met een snelheid,
waartegen zelfs Osendarp het met zijn 10.3
moet afleggen.
In den vijver langs het voermuurtje is heb
een geplas van je-welste. Daar krioelen alle
diersoorten door elkaar, eenden en ganzen in
verschillende soorten, zwanen, duikhoentjes
en van bijna alle twee generaties.
Niet van de duikhoentjes. De enkele jonge
diertjes precies kluwentjes zwarte wol op
pootjes blijven angstvallig aan den over
kant. Maar de oude vecht met de eenden en
de ganzen om de stukjes brood, die in het
water geworpen worden. En als het vlugge
diertje in den feilen concurrentiestrijd een
stukje bemachtigd heeft, zwemt het er zoo
hard als het kan mee naar den kant waar
de kluwentjes wol het spoedig in hun hon
gerige bekjes doen verdwijnen.
Moeder zwaan leert haar drieling de tech
niek van het zwanenleven, bestaande uit dui
ken, spoelen en snateren enz. Het is aardig
te zien, -hoe netjes de „jongkies" moeder (of
is het vader?) alles nadoen.
Velen komen, als de wind nog koud en de
zon al warm is, naar Velserbeek, want de
boomen en de heesters houden den kouden
Noordenwind tegen en als men de zon op
zoekt in het. park kan meh voelen, dat de
zomer voor de deur staat.
Maar
Ja er is een maar. Er wordt thans druk
met auto's gereden door Velserbeek, zelfs
door de beukenlaan. Vrachtauto's beladen
met puin snorren over de wegen, wolken stof
opwaaiende, tot groot misnoegen van vele
wandelaars.
Kan dat niet anders? Moet in den mooi-
sten tijd van het jaar het genot van een be
zoek aan Velserbeek vergald worden door hui-
zenhooge stofwolken?
Hier is, zoolang dit puinrijden duurt een
prachtig arbeidsveld voor den sproeiwagen.
En dan zou het aanbeveling verdienen, dat
alleen langs den ikortsten weg naar de plaats
van bestemming gereden wordt en niet, zoo
als we gezien hebben, door het geheele park
heen. Wat beteekent een eindje omrijden
voor een auto? Zorgvuldig worden alle auto's
uit het park geweerd, en als het gerij met
auto's door het park onvermijdelijk is dan
mogen de wandelaars wel verlangen, dat al
het mogelijke gedaan wordt, om het stuiven
tegen te gaan.
Want een lustoord vol stof is geen lustoord
meer
Materiaal van brandweer
functionneerde niet.
Maandagmiddag heeft een felle brand ge-
woed, waardoor twee woningen in de asch
zijn gelegd, en zestien personen dakloos zijn
geworden.
De brand ontstond omstreeks drie
uur in het woonhuis der familie
Schuur, glegen aan den Ouden Del-
denscheweg 82.
De brandweer werd onmiddellijk
gealarmeerd, doch toen deze ter
plaatse verscheen, bleek, dat het ma
teriaal niet behoorlijk functionneer
de. Daar er bovendien ln de omge
ving niet voldoende bluschwater aan
wezig was, duurde het geruimen tijd,
voordat men met de blussching een
b' kon maken.
Inmiddels had het vuur zoo snel om zich
heen gegrepen, dat ook de belendende wo
ning van de familie Leferink werd aange
tast. Beide woningen brandden tot den grond
toe af terwijl de geheele inboedel een prooi
der vlammen werd. Omtrent de oorzaak van
den brand tast men in het duister.
Verzekering dekt de schade.
