Films en Bioscopen in Brussel.
D!
KORT VERHAAL
Nasleep van den bom
aanslag op den Coolsingel.
EEN OUDE KOETS BIJ MODERNE RACES. Grootmoeder's tijd herleefde bij dc
rennen te Auteuil, waar men deze ouderwetsche koets kon aanschouwen.
Een onaangename verrassing voor de Nederlanders. -
„Parlant f rangais" en de origineele versies. Waar
moet men de goede bioscopen zoeken? De strijd
van de filmliefhebbers en de onverschilligheid van
het publiek. Een onoplosbaar vraagstuk.
(Van onzen Brusselschen correspondent)
E toeristen zijn mèt het mooie weer in
Brussel teruggekeerd. Over een
maand hoort men op de groote boule
vards wederom Engelsch spreken, het
nasale Amerikaansch enHollandsch Want
tegen den zomer wemelt het in de Belgische
hoofdstad van Nedrelanders. Zij zijn welkome
gasten en zij voelen zich in Brussel meestal
op hun-gemak. Toch verschilt België nog zoo
veel van Nederland, dat de onervaren Hollan
der, deels door kleine onhandigheden en ver
keerd gestelde eischen, soms ook wel door
gebrek aan aanpassingsvermogen, in Brussel
een bedorven vacantie kan hebben. Wij stel
len ons voor hieraan, wanneer het seizoen
wat verder gevorderd is, een specialen brief te
wijden, zoodat wij nu tot ons eigenlijke on
derwerp kunnen komen: de bioscoop en het
filmwezen in deze wereldstad, waarvan land-
genooten eveneens gemakkelijk „dupe" kun
nen worden.
Als men „uit" is, zal men bij voorkeur niet
zijp tijd in bioscopen zoek brengenzoo
neemt men zich althans voor, maar in de
practijk komt het er dikwijls op neer, dat men
juist in zijn vacantie het meest naar de cine
ma gaat, daartoe door het weer gedwongen of
door vermoeidheid aangelokt. Er zijn in Brus
sel bioscopen genoeg, maar toch kan de Hol
lander hier wel eenigen raad gebruiken, als
hij-inderdaad genieten en, in laatste' instantie,
zijn geld goed gebruiken wil Men zal bijv. in
een'van de theaters op de boulevard Adolphe
Max binnenloopen, waar een aantrekkelijke
Amerikaansche film draait. Wij Nederlanders
zijn zeer gesteld op de typische mentaliteit,
die uit de door de Yankees vervaardigde cine-
grafische producten spreekt, dus wij gelooven
een prettigen middag of avond te zullen heb
ben. Dan hoort men echter tot zijn groote
schrik, dat de filmmensehen, de held en de
heldin, geen woord Amerikaansch, doch
Fransch spreken. Men voelt zich gedupeerd.
Immers, men ging naar binnen, niet om een
Fransche, doch om een Amerikaansche film
te zien. En zelfs wanneer men de taal van
Racine volkomen beheerscht ergert men zich
toch aan het onnatuurlijke van de Ameri
kaansch handelende spelers die, wanneer zij
den mond opendoen, onmiddellijk zelf de
sfeer verbreken door zich te uiten in een
meestal heel vlak en onbewogen Fransch. Dit
is het kwaad van de nagesynchroniseerde
films, iets dat in ons land vrijwel onbekend is
en bij een poging, welke eenige jaren met een
product van Harry Piel werd ondernomen,
overal den hevigsten tegenstand ontmoette.
Een Hollander is er dus niet op verdacht bij
een Amerikaansche rolprent iets anders dan
„Amerikaansch" te hooren spreken. Het ple
zier is bedorven en men voelt zich bekocht.
Een tweeden keer zal men, alvorens een
bioscoop binnen te stappen, eerst nauwkeurig
informeeren, of de film „parlant frangais" is
of' Fransche en Vlaamsche opgedrukte titels
heeft, dus in de origineele versie wordt ver
toond. Maar het valt den vreemdeling niet ge
makkelijk onmiddellijk de cinema's te vin
den, waar men geen gedoubleerde rolprenten
draait. Op de boulevards treft men ze zoo goed
als niet. aan, uitgezonderd natuurlijk de gele
genheden waar men Fransche films geeft,
welke wij hier buiten beschouwing laten. Het
is meestal in de z.g. studio's dat men ze moet
zoeken en deze bezitten een eigen publiek, dat
sterk van deze gewone filmminnende lieden
verschilt en zich van de cinegrafie dan ook
wel iets meer dan alleen amusement voor
stelt. In de Studio des Beaux Arts, onderge
bracht in het reusachtige Paleis der Schoone
kunsten, niet ver van het centrum verwij
derd, ziet men altijd de beste films, meestal
Amerikaansch en altijd in de origineele versie.
De vreemdeling die hier voor een week of
veertien dagen is en in de stad geen kennis
sen bezit, ontdekt deze bioscoop niet of slechts
door een toeval. Evenmin de Studio d'Arem-
berg, de Etoile en de Stuart, cinema's vlak bij
de groote boulevards gelegen, maar welke
men moet weten. Als men de kwestie van be
lang acht kan men natuurlijk bij den Vreem
delingendienst informeeren, maar zooveel
moeite-neemt men om een film te zién meest
al niet.
[ET iedereen in België is met het nasyn-
-1- chronisatie-systeem tevreden. Verre van
dat, er heeft zich zelfs een hardnekkige strijd
ontwikkeld, waarvan nog nooit iets tot ons
land is doorgedrongen, omdat het probleem
er nu eenmaal niet bestaat. In de behoorlijke
Belgische kranten en tijdschriften ontwikke
len zich over dit onderwerp van tijd tot tijd
polemieken, terwijl directeuren van sommige
bioscopen het zelfs waagden regelrecht tegen
den wil van een groot deel van het publiek
in te gaan. Er is te Brussel een bioscoop met
een Hollandschen directeur, die altijd met de
beste bedoelingen was bezield. Als inrichting
waar de merkwaardigste reprises werden ver
toond had hij zich reeds een zekeren naam
verworven. Toen werd hij stoutmoedig, stak
zijn theater in een nieuw kleed en heropende
met een gala, waarop liij mededeelde voortaan
alleen de nieuwste films te geven, zonder ooit
van gedoubleerde producten gebruik te ma
ken. Zijn plan werd door de critiek met ge
juich ontvangen. En den eersten tijd ging het
ook uitstekend. Men bewonderde er enkele
maanden achtereen de voortreffelijkste films
van de wereldmarkt, met een onfeilbaren
smaak gekozen, want deze landgenoot kende
zijn vak en wist zeer veel van cinematogra
fie af. Maar toen wij hem later eens bezoch
ten was hij lang niet optimistisch meer. Er
kwam een dankbaar, meer veel te klein pu
bliek. En de ontvangsten waren geringer dan
de onkosten. De man kwam tenslotte in moei
lijkheden. Hij probeerde het wederom met de
reprises en ten langen leste, al zijn principes
over boord gooiend, zette hij films op zijn
programma: „parlant frangais". Den waren
filmliefhebbers, die dezen strijd tot het einde
toe hadden gevolgd, moet het, toen zij het
nieuws hoorden, niet vroolijk te moede zijn
geweest. Dit capituleeren zei zooveel over de
onverschilligheid van het publiek, dat niets
dan amusement wil en dan zelfs nog een
slecht toebereid vermaak. Want in Neder
land heeft men zeer juist behandeld, toen
men de gedoubleerde producten onmiddellijk
afwees: zij bezitten geen sfeer en de doubla-
ge is zelfs in staat de beste rolprent tot een
belachelijk en onnoozel stuk filmlint te doen
verworden.
Taalkennis komt bij deze kwestie nauwe
lijks te pas. Onze landgenooten zijn met de
Engelsche taalongetwijfeld beter vertrouwd
dan de Belgen. Maar van zeer groot belang
is dit toch niet: Ook de n i e t-Engelsch spre
kende Nederlander kan geen nagesynchroni
seerde film verdragen en de Belg slikt ze tot
nu toe met het grootste plezier der wereld. De
directies van de theaters hebben zich hier
naar te richten zoodat men kan zien, dat de
groote bioscoop van de Metro Goldwyn Mayer
bij de boulevard Adolphe Max, alleen maar in
de drukste zomermaanden ten behoeve van
de vreemdelingen, de origineele versies geeft
en de rest van het jaarparlant fran
cais".
In Frankrijk, waar men evenveel hinder
van de doublage ondervindt, vormt het nasyn-
chroniseeren reeds sedert langen tijd een druk
punt van bespreking. Bij een enquête welke er
werd gehouden, vestigden verscheidene cri
tici er de aandacht op, dat de „film-dubbe
ling" tot een groot en machtig bedrijf was
gegroeid, hetwelk niet zoo gemakkelijk zou
zijn uit te roeien. Dit ware bovendien in het
geheel niet wenschelijk, omdat daardoor dui
zenden werkkrachten hun middel van bestaan
zou worden ontnomen. Men ziet nu de keer
zijde van de medaille. Aan den eenen kant
staat een betrekkelijk kleine groep van wer
kelijke filmliefhebbers en aan de andere zijde
een groot bedrijf, waarvoor het een levensbe
lang is dat de buitenlandsche films min of
meer verknoeid worden vertoond. Zij die met
hart en ziel gelooven in de toekomst van „le
septième art" zouden om hun ideaal naar be-
hooren te dienen pogingen moeten aanwenden
een bloeiende nationale industrie ten gronde
te richten, aldus de werkloosheid bevorde
rende. En wie zou dit in een slechten tijd als
deze willen? Een oplossing voor dit probleem
zal dus waarschijnlijk wel nooit worden ge
vonden.
Zij die in Holland wonen kunnen zich ge
lukkig prijzen, dat zij in de bioscopen de films
zien, zooals ze in de studio's werden gemaakt
enmen denke er niet over na, welke per
spectieven zich zouden openen, wanneer de
Nederlanders genoegen zouden nemen met de
nagesynchroniseerde producten. De malaise
in Fihnstad zou plotseling opgeheven worden
en vele tooneelspelers zouden uit de zorgen
geraken. Maar evenmin als men in België en
in Frankrijk wil staken, wil men in Nederland
met het doubleeren gaan beginnen. En aldus
zullen de critici in het Zuiderland voortgaan
de nasynchronisatie van de rolprenten te be
jammeren ende gemiddelde Belg zal zich
er als voorheen niets van aantrekken en rus
tig zijn wekelijksch bioscoopje „knappen". De
Hollander zij echter gewaarschuwd, eerst
grondig te informeeren alvorens hij den drem
pel van een filmpaleis te Brussel overschrijdt.
JAN GRESHOFF
AUTOBUS MET PASSAGIERS
DOOR GOEDERENTREIN
GEGREPEN.
Steeds meer overweg-misère.
f 20.000.- VERDUISTERD.
Ten nadeele van den Ned.
Aannemersbond.
EEN HAARLEMMER AANGEHOUDEN.
Naar wij vernemen heeft de Haarlemsehe
politie assistentie verleend aan de Amster-
damsche recherche, die in zijn woning te
Haarlem arresteerde J. S., administrateur van
den Nederlandschen Aannemersbond, die ver
dacht wordt een bedrag van ongeveer f 20.000
verduisterd te hebben.
De verduistering heeft te Amsterdam op
het kantoor van den Aannemersbond plaats
gehad. Het geheele onderzoek berust dus bij
de Amsterdamscbe Recherche, die op dit
oogenblik geen nadere bijzonderheden kon
mededeelen. De verduisteringen moeten, zoo
vernemen wij nog van andere zijde, over het
tijdvak der laatste 5 jaar hebben plaats ge
had.
Meer subst.-griffiers bij Arroncl.
Rechtbanken, o.a. te Haarlem.
De minister van justitie brengt ter kennis
van belanghebbenden, dat het in het voor
nemen der regeering ligt over te gaan tot de
uitbreiding van de arrondissementsrechtbank
te 's-Gravenhage met 3 substituut-griffiers en
van die te Amsterdam, Rotterdam, Breda,
Utrecht. Maastricht, Haarlem en 's-Hertogen-
bosch elk met 1 substituut-griffier.
Sollicitanten worden uitgenooaigd hun ver
zoekschrift aan H.M. de Koningin in te zen
den vóór 20 Juli a.s.
THANS IN HAARLEMMERMEER OP DEN
NIEUWEN RIJKSWEG.
Dinsdagmiddag omstreeks half vier uur
had te Haarlemmermeer nabij het viaduct
over den Kruisweg op het kruispunt van den
nieuwen Rijksweg en den onbewaakten over
weg van het nog intact gebleven traject van
de Haarlemmermeerlijnen AalsmeerHoofd
dorp, een ernstige botsing plaats tusschen een
uit de richting Amsterdam komende autobus
met passagiers, bestuurd door den heer B. uit
Rotterdam en een goederentrein.
Terwijl deze trein uit de richting Aalsmeer
in aantocht was, waren op genoemd kruis
punt de roode lichten als een te eken dat
de spoorweg onveilig was duidelijk zicht
baar. De chauffeur van een luxe-auto stopte
tijdig, doch de bestuurder van genoemde
vermoedelijk uit Rotterdam afkomstige
autobus die waarschijnlijk geen acht had
geslagen op de onveilige seinlichten of ge
meend had dat hij nog wel ongehinderd pas-
seeren kon waagde het om door te rijden,
met het gevolg dat de autobus door de loco
motief werd gegrepen en op zij geworpen. De
schok was zoo hevig, dat de glasscherven 50
a 60 meter verder op en langs de spoorlijn en
autobaan waren terechtgekomen, terwijl een
spatbord van de bus geheel was afgeslagen
en op den grond lag. Een der passagiers, een
dame uit Rotterdam, raakte in bewusteloozen
toestand en bleek zoodanig door de glas
scherven van de gebroken ruiten verwond te
zijn, dat geneeskundige hulp moest worden
ingeroepen.
Na door Dr. B. uit Hoofddorp voorloopig
verbonden te zijn, werd ze met een andere
auto naar Rotterdam gebracht. De andere
passagiers kwamen met den schrik vrij.
De machinist van den goederentrein stopte
dadelijk om de situatie en letter en num
mer van de autobus op te nemen.
Inmiddels had men ook de politie uit
Hoofddorp met het gebeurde in kennis ge
steld, doch toen deze ter plaatse arriveerde,
was er van de autobus niets meer te zien dan
alleen het afgeslagen spatbord en de glas
scherven.
De bestuurder heeft dan ook zeer waar
schijnlijk direct geconstateerd, dat de auto
bus nog berijdbaar was en alle zeilen bijgezet
om de reis zoo spoedig mogelijk te kunnen
voortzetten; een vertrek dat wel heel snel in
zijn werk moet zijn gegaan.
De politie zet intusschen haar onderzoek
voort, hetgeen er wel toe leiden zal, dat de
bestuurder van de autobus spoedig omtrent
het gebeurde zal kunnen worden gehoord.
DE SPORTWEEK TE HAARLEM.
Nieuwe voorzitter van het Comité
van Uitvoering
Dr. C. SPOELDER BENOEMD.
Wegens drukke werkzaamheden heeft de
voorzitter van het comité van uitvoering der
Haarlemsehe Sportweek 1938, ir. P. II. Le-
fèbvre zich genoodzaakt gezien, deze functie
neer te leggen. Het comité heeft daarop Dr.
C. Spoelder bereid gevonden, het voorzitter
schap van het comité van uitvoering op zich
te nemen; hij is als zoodanig Dinsdagmiddag
in een bijeenkomst ten Stadhuize geïnstal
leerd.
Wegens den korten tijd van voorbereiding,
die ter beschikking was, heeft het werk voor
de sportweek zich in de laatste dagen zóó uit
gebreid, dat het comité van uitvoering het
wenschelijk heeft geoordeeld, eenige personen
te assumeeren, ten einde tot een meer even
redige werkverdeeling te kunnen geraken.
Het comité heeft de heeren A. Rauwerda en
A. van der Aart verzocht, mede zitting te wil
len nemen in de werkcommissie; zij hebben
dit verzoek ingewilligd en werden eveneens
geïnstalleerd.
EXAMENS.
EXAMEN R.K. INDUSTRIE- EN HUISHOUD
SCHOOL.
(Gcd. Voldersgracht 22)
Haarlem, 2'8 Juni 1938. Geslaagd voor het
practisch gedeelte van het leeraresexamen
N.a. (lingerie- en costüumnaaien) de dames:
C. de Brouwer, Tilburg, J. Drenth, Oude Pe-
kela, W. Ploegmakers, Dommelen, Tr. Schoorl,
Haarlem, B. Verheyden, Gilse Reyen, M.
Vloeyberghs, Steyl, A. v. d. Weyer, Haarlem.
Afgewezen geen.
Dr. C. Spoelder.
De nieuwe voorzitter heeft vervolgens de
vergadering van het comité van uitvoering
gepresideerd.
Nog ruim twee weken scheiden ons van het
begin der sportweek; in dien tijd moet nog
heel veel werk worden verzet. Maar er werd
ter vergadering met voldoening geconsta
teerd, dat er gang in de zaak zit en dat de
geestdrift der deelnemenden niets te wen-
schen overlaat.
De verkoop der fraaie sportweek-insignes
gaat uitstekend. lederen dag melden zich nog
vereenigingen, die aan het een of ander
evenement wenschen deel te nemen.
Vooral de optocht op Donderdagavond 14
Juli, die de inzet van de sportweek vormt, be
looft een bijzondere attractie te worden. Het
aantal deelnemenden in dezen frisschen
stoet kan veilig op ongeveer tweeduizend ge
schat worden. In overleg met de politie is de
route thans vastgesteld.
De opstelling heeft plaats op de Dreef, waar
te kwart vóór negen des avonds wordt afge
marcheerd. Over het Plein trekt de optocht
met muziek de Groote Houtstraat in naar de
Groote Markt, rondom den verkeerscirkel
naar de Koningstraat, vervolgens over het
Verwulft, Botermarkt, Barrevoetestraat, Kei
zerstraat, Wilhelminastraat, Wilsonsplein,
Raamsingel, Plein naar de Dreef, waar dé
stoet ontbonden wordt.
Het Recept.
„Marie, je houdt toch van me, nietwaar?"
„Natuurlijk, Don".
„Waarom wil je dan niet met me trouwen?"
Marie stond op een dikken boomstronk
de vroege ochtendzon speelde door haar blon
de haren.
„Omdat ik niets anders van je weet", ant
woordde ze zacht, „dan dat je een maand lang
in vader's zomerhuisje woont en weer gauw
zal vertrekken".
Don staarde peinzend voor zich uit. „Daar
bestaat een goede reden voor die jij toch
niet zult begrijpen".
Marie stapte van den boomstronk en sprong
op haar pony voor Don haar kon tegenhou
den. „Je had me een kans moeten geven om
het te begrijpen", zei ze op koelen toon. En
zonder hem verder met een blik te verwaar
digen, reed ze weg.
De pony volgde het rotspad naar het dorp
Ozark, waar haar ouders een grooten winkel
dreven.
„Wanneer gaat mijnheer Martin weg?" in
formeerde haar moeder, toen Marie den win
kel binnentrad.
„Ik weet 't niet", antwoordde het meisje
kortaf.
„Komt zijn familie niet hierheen?"
„Moeder ik weet 't heusch niet. Ik weet
zelfs niet of hij familie heeft".
De moeder schudde het hoofd. „We zullen
een goeien klant verliezen als hij vertrekt. Ik
heb nog nooit iemand zoo grif geld zien uit
geven".
„Hij is er eerlijk aan gekomen", merkte Ma
rie snel op.
„Hoe weet jij dat?"
Deze vraag hield Marie verder den geheelen
dag bezig. Wie was Don eigenlijk en waarom
weigerde hij zijn kaarten open te leggen?
Ongeveer een maand tevoren was hij per
autobus gearriveerd. Hij was knap en blond
en had een open, eerlijk gezicht. Marie mocht
hem van het eerste Oogenblik af dat ze hem
zag-
lederen dag kwam hij in den winkel en op
zekeren avond vroeg hij haar of ze met hem
naar de bioscoop wilde gaan. Wandelingen
en nog meer bioscoopbezoeken waren hiervan
het gevolg geweest.
De dorpelingen begonnen over hem te pra
ten, toen hij bij hen bleef. Sommigen dach
ten, dat hij een rijke jongeman was uit de
stad. Anderen zinspeelden erop, dat hij zich
wellicht in Ozark verborgen hield, tot be
paalde onaangename gebeurtenissen door de
autoriteiten in zijn woonplaats waren verge
ten.
Marie had aan zulke beweringen geen geloof
gehecht. Maar Don had nu gezegd, dat er goe
de redenen bestonden voor het feit, dat hij
niet sprak over den tijd, die achter hem lag.
Eensklaps werd Marie uit haar overpein
zingen opgeschrikt door een auto, die vlak
voor den winkel stopte. Een jongen, die zoo
op Don leek, dat ze haar adem inhield, kwam
de zaak binnen.
„Kunt u me ook zeggen waar Bud ik be
doel Don Martin uithangt?" vroeg hij aan
Marie's moeder.
„U moet te voet dit pad volgen, dan komt u
er vanzelf een auto kan er natuurlijk niet
rijden".
De jongen haastte zich terug naar den wa
gen, waarin een oudere dame en een meisje
zaten te wachten. Na een kort gesprek volg
den de jongen en het meisje het voetpad, ter
wijl de vrouw den- winkel binnenkwam. Ze
had grijs haar en was keurig gekleed.
„Mag ik hier misschien even wachten?"
vroeg ze. „De kinderen zullen direct met Don
terug zijn of kent u mijn neef, mijnheer
Martin, niet?"
„Ja, zeker", zei Marie haastig. „Hij huurde
een zomerhuisje van vader".
De tante glimlachte. „Don verbergt zich.
Zelfs de kinderen mochten hem niet schrij
ven. Dat vonden ze verschrikkelijk, want sinds
hun vader stierf, heeft hij, als hun oudste
broer, feitelijk die plaats ingenomen".
Marie haastte zich naar buiten en ont
moette Don, Jim en Ruth halverwege het pad.
F AI LLIS SEMENTEN.
Door de Arrondissements-Rechtbank te
Haarlem zijn de volgende faillissementen uit
gesproken op Dinsdag 28 Juni 1938:
1. D. Mol, schoenmaker, wonende te Zaan
dam, Oostzijde 13, Curator Mr. H. M. C. Dek-
huyzen te Zaandam;
2. H. Rovers, bloembollenhandelaar, wo
nende te Hillegom, Stationsweg, thans Loos-
ter weg n no. 21, Curator Mr. F. van Blerkom
te Haarlem;
3. W. Heesterman, rijwielhandelaar, wonen
de te Aalsmeer, Luwte 37, Curator Mr. B. Slin-
genberg te Haarlem;
4. H. A. van Noort, schilder, wonende te
IJmuiden-Oost, gem. Velsen, Zeeweg 203, Cu
rator Mr. J. E. Goudsmit te Hoofddorp, gem.
Haarlemmermeer.
Rechter-Commissaris in deze faillissemen
ten Mr. A. L. M. van Berckel.
Wegens gebrek aah actief werden opge
heven de faillissementen van:
1. P. Koning, smid, wonende te Haarlem,
de Witstraat 37, Curator Mr. W. G. J. Veen-
hoven te Haarlem;
2. T. Vreeken, bloemist, wonende te Haar
lemmermeer, Aalsmeerderweg 832; Curator
Mi\ J. H. C. Slotemaker te Haarlem;
3. P. J. Anderies, manufacturier, wonende
te Beverwijk, Curator Mi-. A. van Leyenhorst te
Haarlem;
Op grond van verzet werd vernietigd het
faillissement van:
G. P. A. de Korte, boekhouder, wonende te
Haarlem, Wijde Geldeloozepad 2J8rood, Cura
tor Mr. A. G. H. H. Roeffen te Hoofddorp.
TYPHOON TEISTERT JAPAN,
Negentigduizend huizen staan te
Tokio onder water.
SCHOOLMEISJES DOOR EEN AARD
VERSCHUIVING BEDOLVEN.
Een typhoon heeft over Japan ge
woed en ontzettende regens, over
stroomingen en aardverschuivingen
tengevolge gehad waardoor spoorweg
rails, telefoon- en telegraafverbindin
gen op verscheidene plaatsen ver
broken zijn. Negentig duizend huizen
te Tokio staan gedeeltelijk onder
water.
Te Yokosoeka werden 20 school
meisjes door een aardverschuiving be
dolven. Twee hunner zijn stervende,
de anderen konden worden geréd.
In verscheidene andere plaatsen
kwamen aardverschuivingen voor. De
spoorwegverbinding tusschen Tokio
en Osaka is verbroken. Nadeer bijzon
derheden ontbreken.
(United Press).
Don stelde hen aan elkaar voor en stuurde
Jim en Ruth naar het dorp terug. Zoodra de
kinderen uit het gezicht waren verdwenen,
zette hij zijn bagage neer en nam Marie in
zijn armen. „Ik ben gek geweest", zei hij, „om
je niet te vertellen, wat je moest weten".
„Maar, Don, ik weet al veel. Ik heb zooeven
je tante ontmoet. Ze vertelde ons hoe goed
jij voor de kinderen bent. Dat is voor mij vol
doende".
„Voldoende?"
Marie aarzelde. „Ik begrijp alleen nog niet,
waarom je met niets over je zelf wilde ver
tellenik bedoel.ik
Don kreeg een kleur als vuur. „Het begon als
een grap", zei hij. „Toen gingen de meisjes op
kantoor me plagen. Ze vroegen me herhaal
delijk ten huwelijk. Eén zei, dat ik prachtig
voor het huishouden kon zorgen, wanneer ze
werkte. Als ik naar de bioscoop ging, dan we
zen de menschen me na en begonnen te
fluisteren. Op een dag bleven twee vrouwen
vlak voor me staan en zeiden: „Dat zou je
toch niet achter hem hebben gezocht". Als ik
in den tuin werkte, dan kwamen de buren
bij me kijken".
Marie, die stomverbaasd had geluisterd,
keek hem vragend aan: „Maar waarom dan
toch, Don?"
„En de maat liep over, toen ze me vroegen
of ik voor een vrouwenclub wilde spreken. Ik
nam een maand vacantie en kwam hierheen.
Ik wil er nooit meer iets over hooren".
„Don, als je me nu niet vertelt
Hij keek haar neerslachtig aan. ,,'t Was
eerst een grap, zei ik al. Toen ik klein was,
maakte m'n grootmoeder 't altijd voor ons
klaar. Op een goeien dag las ik in de krant
een prijsvraag, uitgeschreven door een der
grootste firma's en toen stuurde ik voor de
aardigheid het recept in onder mijn eigen
naam".
„Recept? Wat voor een recept?"
„Het recept van grootmoeder's cham
pignon-soep. In ik won den eersten prijs
tienduizend dollar. Het ging als een loopend
vuurtje door onze stad en sindsdien had ik
geen rustig uur meer
(Auteursrechten voorbehouden.
Nadruk verboden).
ttBora" krijgt 2 maanden gevangenis
straf wegens het reizen op een
valschen pas
Vanochtend werd voor den Rotter-
damscben politierechter mr. Brongers
de zaak behandeld tegen Jaroslaw
Baranowsky, bekend uit het drama
van de ontploffing van de bom op den
Coolsingel op 23 Mei j,l„ waarbij de
leider van de Oekrainers, Eugen Ko-
novalec, om het leven kwam.
Men zal zich herinneren, dat de
koerier van Konovalee in een hotel
aan de Kruiskade werd gearresteerd.
Hij gaf op, Ladislav Bora te heeten.
Bij nadere controle bleek, dat de pas,
waarop hij het land was binnengeko
men, niet in overeenstemming was
met zijn persoonlijkheid.
Volgens de dagvaarding werd hem ten laste
gelegd, dat hij op 23 Mei 1938 te Rotterdam
opzettelijk gebruik heeft gemaakt van een
valschen of vervalschten reispas.
Het verhoor vond plaats via een tolk. De
verdachte gaf toe, dat hij met den hem ge-
toonden pas, ten name van Baranowsky, op
het vliegveld was gekomen en dezen pas had
getoond, met de bedoeling, het te doen voor
komen, alsof hij de man was die op den pas
was vermeld. Hij verklaarde den pas te heb
ben geleend.
Op de vraag van den politierechter ant
woordde verdachte verder, dat hij aangesloten
was bij de nationalistische organisatie der
Oekrainers, welke ten doel had, de onafhan
kelijkheid voor hun vaderland te bewerkstel
ligen. Hij was ook voorzitter van een studen-
tenvereeniging, die zich op het standpunt
stelt van een onafhankelijk Oekraïne. Hij
had in het buitenland verschillende tochten
gemaakt en was ook in het bezit geweest van
een Nansenpas, dien hij in Italië had gekre
gen.
Nadat de agent Blok gehoord werd, die
verklaarde, dat er op het eerste gezicht eenige
gelijkenis' was met het portret op den pas,
heeft het O.M., waargenomen door mr. Wil-
brenninck, gewezen op den ernst van pasver-
valsching, hetgeen slechts met gevangen
schap kan worden bestraft.
Ter waarschuwing voor andere
vreemdelingen eischte hij vier maan
den gevangenisstraf, met vernieti
ging van den valschen pas en terug
gave van den Nansenpas.
Mr. J. W. W. van der Hoeven, de raadsman
van den verdachte, betwistte, dat deze een
strafbaar feit had gepeegd. Immers, de pas is
niet vervalscht. Het is een pas, die een ander
toebehoort en het gebruik daarvan is vol
gens pleiter niet strafbaar. Hij verzocht
voorts rekening te houden met het feit, dat
verdachte reeds vijf weken en twee dagen op
het hoofdbureau is ingesloten en verzocht, bij
niet-vrijspraak, een geldboete of een geringe
straf.
De politierechter veroordeelde den
verdachte tot twee maanden ge
vangenisstraf.
