HET MYSTERIE
VAN SUNNY SIDE.
De bouw van den Maastunnel te Rotterdam vordert snel.
Een kijkje op de constructie, waarvan het vlechtwerk een
belangrijk onderdeel vormt
Na de onthulling van het Australisch monument te Viilers Bretonneux door Koning
George, legde Koningin Elizabeth een krans aan den voet van het gedenkteeken
Een detachement Fransche Alpenjagers vormde de eerewacht bij aankomst van het Engelsch
Koningspaar aan het station van Viilers Bretonneux, voor de onthulling van het Australisch
monument
Uitgerust met twee 140 P.K. Dieselmotoren en in staat
tot een snelheid van 18 tot 19 knoopen per uur, maakte
de nieuwste piket-boot der Engelsche marine te Chelsea
haar proefvaart. Full speed
Les in het reilen tijdens het waterkamp voor jongeren op het Sneekermeer, dat aldaar
door de Vereeniging tot bevordering der Watersport onder jongeren gehouden wordt
Koning Leopold van België reikte op den Belgischen nationalen feestdag
verschillende onderscheidingen uit. Een der gelukkigen wordt door den
vorst gedecoreerd
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
HECTOR JENNINGS.
Nu, zei ik, als Halsey Imies ooit weer in
mijn handen komt, laat ik hem niet gaan
voor ik hem eens hartig mijn meening gezegd
heb. Als dit raadsel is opgelost ga ik naar
de stad terug; een tweeden dergelijken nacht
zou ik niet overleven. Dat noemen ze nu de
rust van het buitenleven!
Toen vertelde ik Gertrude van de geluiden
van den vorigen nachtt en van de gestalte op
de waranda van den oostelijken vleugel en
van de vondst van den manchetknoop.
Ik twijfel er geen oogenblik aan, besloot
ik, of het is gisterenavond ook Arnold Arm
strong geweest. Hij had waarschijnlijk een
sleutelt maar waarom hij op die manier het
huis van zijn vader binnensluipt, begrijp ik
niet. Hij had met mijn toestemming toch langs
den koninklijken weg kunnen binnenkomen.
Maar wie het ook geweest is, dit kleine aan
denken heeft hij achtergelaten.
Gertrude keek naar den manchetknoop en
werd doodsbleek; zij greep zich aan den stijl
van het bed vast en staarde wezenloos voor
zich uit. Ik was verbaasd.
Waarhebt u.... het gevonden?,
vroeg ze eindelijk met een wanhopige poging
om kalm te zijn. Terwijl ik haar beantwoordde,
stond zij uit het raam te kijken, zoodat ik
haar gezicht niet kon zien. Het was eer op
luchting toen juffrouw Watson aan de deur
klopte en mij thee en geroosterd brood bracht.
De keukenmeid was nog heelemaal van streek
en in bed gebleven, vertelde de huisknecht en
Liddy, wie heldenmoed bij het opkomen van
de zon was teruggekeerd, stelde een onder
zoek in naar de voetstappen om 'het huis.
Juffrouw Watson zelf zag er uit als een wrak;
haar gezicht was vertrokken, ze was blauw
achtig wit om de lippen en haar eene hand was
verbonden. Ze vertelde dat ze in haar ontstel-
txis van de trap. was gevallen. Het was heel
begrijpelijk dat het gebeurde haar hevig ge
schokt had, want ze was jarenlang huishoud
ster geweest bij de Armstrongs en kende
meneer Arnold dus heel goed.
Gertrude was de kamer uitgegaan, terwijl ik
met juffrouw Watson aan het praten was. Ik
kleedde mij en ging naar beneden. De biljart
zaal en de speelkamer waren afgesloten tot de
politie er geweest zou zijn, en de heeren uit de
club waren vertrokken om zich op wat con-
ventioneeler wijze te kleeden.
Ik kon Thomas in de bijkeuken hooren wee
klagen en de voorteekenen opsommen die hij
had waargenomen. Het benauwde mij in huis,
ik trok een mantel aan en wandelde de oprij
laan in. Bij den hoek van den oostelijken
vleugel ontmoette ik Liddy. Haar rokken
waren nat van dauw en haar haar zat nog
in papillotten.
Ga direct naar binnen om je te verklee-
den, zei ik scherp. Een mooi gezicht voor
iemand van jouw leeftijd!
Ze had een golfstok in de hand en vertelde
dat ze dien op het grasveld gevonden had. Dat
was op zichzelf niet zoo iets heel bijzonders,
maar het drong onmiddellijk tot me door dat
een golfstok met een metalen einde het werk
tuig kon geweest zijn, dat de krassen op de-
trap bij ae speelkamer gemaakt had.
Ik nam haar het ding af en stuurde haar
naar boven. Haar vertoon van moed en haar
gewichtigdoenerij nu het licht was en haar
overdreven sensationeele belangstelling voor
deze geheimzinnige geschiedenis prikkciden
mij buitengewoon. Nadat ik van haar wegge
gaan was, maakte ik een wandeling om" hei
huis. Er was van buiten niets bijzonders te
zien; het huis zag er in den morgenzonne-
schijn even rustig en vredig uit als op den
dag dat ik aangekomen was. Niets verried
dat er zich dien nacht binnen deze muren
een vreeselijke tragedie had afgespeeld.
In een van de tulpenbedden achter 't huis
was een kraai bezig iets te pikken dat in het
licht glinsterde, Voorzichtig liep ik over het
natte gras en bute mijbijna begraven in de
zachte aarde lag een revolver!
Met de punt van mijn schoen schoof ik de
aarde er af, nam het wapen op en liet het in
den zak van mijn mantel glijden. Niet voor
dat ik in mijn slaapkamer terug was en de
deur goed afgesloten had, durfde ik de revol
ver te voorschijn halen en te onderzoeken.
Maar een blik was voldoende om mij te doen
beseffen, dat het Halsey's revolver was. Den
dag te voren had ik het wapen uitgepakt en
op mijn toilettafel gelegd. Een vergissing was
uitgesloten: zijn naam stond op een zilveren
plaatje, op de kolf gegraveerd.
Ik zag het net zich om den jongen sluiten,
ofschoon ik overtuigd was dat hij niets uit
staande had met den moord. Op de revolver
ik ben in principe bang voor die dingen,
maar de angst gaf mij den moed om het wa
pen te onderzoeken op de revolver zaten
nog twee patronen. Ik mompelde een gebed
van dankbaarheid, dat ik de revolver gevon
den had eer een scherpzinnige detective aan
het werk was geweest.
Ik besloot de bewijsstukken die ik had, den
manchetknoop, den golfstok en de revolver
voorloopig op een veilige plaats te bewaren
tot het verder verloop van de zaak zou uit
wijzen wat ik er het beste mee kon doen. De
manchetknoop had ik in een kleine zilveren
doos op mijn toilettafel geborgen. Ik deed de
doos open; ze was leeg! De manchetknoop
wa- -erdwenen
Hoofdstuk V.
IK BEN MET HEM VERLOOFD".
tien uur bracht een auto drie heeren,
zij stelden zichzelf voor als de „coroner": de
gerechtelijke lijkschouwer en twee detectives
uit de stad. De eerste ging dadelijk naar den
afgesloten vleugel en onderzocht met assisten
tie van een der detectives het lijk en de kamer.
De andere detective ging, na zich even met
den doode beziggehouden te hebben, het huis
van buiten bekijken. Daarna verzochten de
heeren mij even te mogen spreken.
Ik ontving hen in de woonkamer en had
reeds bij mezelf uitgemaakt wat ik hun ver
tellen zou. Ik deelde mee, dat ik het huis
voor de zomermaanden gehuurd had, terwijl
de Armstrongs in Californië waren. In weer
wil van wat de bedienden verteld hadden over
eigenaardige geluiden in huis was er de eerste
twee nachten niets gebeurd, zei ik. Den der
den nacht meende ik dat er iemand in het
huis was geweest. Ik had een krassend geluid
gehoord, maar daar ik alleen was geweest
met een meisje, had ik geen onderzoek inge-
gesteld en 's morgens was er aan geen deur
of raam en ook aan niets anders, iets bij
zonders te zien geweest. Daarop deelde ik hun
mede hoe een schot ons den nacht tevoren
gewekt had, dat mijn nichtje en ik een onder
zoek ingesteld hadden en in de speelkamer de
roerlooze gestalte van. een man hadden ge
vonden, dat ik niet had geweten wie de ver
moorde was, tot meneer Jarvis uit de club het
mij verteld had en dat ik niet kon begrijpen
waarom Arnold Armstrong's nachts zijn vaders
huis kwam binnensluipen. Ik zou hem toch
op ieder oogenblik van den dag gaarne toe
gang verleend hebben.
Hebt u ook redenen om aan te nemen,
juffrouw Innes, vroeg de coroner, dat iemand,
hier uit huis, hem uit zelfsverdediging doodge
schoten heeft, in de meening dat meneer Arm
strong een inbreker was?
Ik heb geen redenen om dat te denken,
antwoordde ik rustig.
Hebt u ook eenig idee of meneer Arm
strong door een of anderen vijand gevolgd
werd en doodgeschoten, toen hij het huis
binnen was?
Absoluut niet. Het eenige wat mij vreemd
voorkomt is, dat meneer Armstrong twee ach
tereenvolgende nachter het huis van zijn
vader binnenkomt als een dief, terwijl
hij mij alleen maar verlof behoefde te vragen
om binnen te komen.
De coroner was geen spraakzaam man, hij
noteerde het een en ander, maar scheen erg
verlangend met den volgenden trein naar de
stad terug te keeren. Hij stelde het gerechte
lijk onderzoek naar de doodsoorzaak vast op
den volgenden Zaterdag, gaf Jamieson, den
jongsten en oppervlakkig-geoordeeld den in-
telligentsten van de twee detectives, een paar
instructies en vertrok, gevolgd door den an
deren detective.
Ik begon juist vrijer adem te halen, toen
meneer Jamieson, die bij het raam gestaan
had, naar mij toekwam.
Bestaat die familie alleen uit uzelf, juf
frouw Innes?
Mijn nichtje is ook hier, zei ik.
Dus niemand anders dan uzelf en uw
nichtje?
Mijn neef.
"O, een heer. Die zou ik graag spreken als
hij hier is.
Hij is op het oogenblik niet hier, zei ik
zoo kalm als het mij mogelijk was; ik ver
wacht hem ieder oogenblik.
Was hij gisteravond hier?
Nee ja.
Had hij niet iemand bij zich? Een jonge
man?
Hij had een vriend bij zich die Zondag
zou blijven. Een zekeren meneer Bailey.
Meneer John Bailey, onderdirecteur van
de Handelsbank, geloof ik. Iemand van de
Greenwoodclub, die ik ken, vertelde me dat.
Wanneer zijn ze weggegaan?
Heel vroeg al ik weet niet precies
hoe laat.
Jamieson keek mij strak aan.
(Wordt vervolgd.).
De overwinningsvreugde. Gianello
(links) en Goasmat omhelzen elkaar
na de overwinning in de étappe
Cannes Digne in den Tour de France
Australische oud
strijders werden
door het Engel
sche Koningspaar
begroet bij de
onthulling van het
Australisch monu
ment te Viilers
Bretonneux
