HET MYSTERIE
VAN SUNNY SIDE.
Het m.s. -Prins Bernhard", is Zaterdag als 300ste schip van de werf der Haarlemsche Scheepsbouw
Mij. te water gelaten. Het vaartuig, dat bestemd is voor de scheepvaart in de West-Indische
wateren, glijdt in zijn element
In den Haagschen Diereniuin zijn Zondag wedstrijden mei zeilbootjes voor de
jeugd gehouden. De start der vaartuigjes
Voorbereidingen voor het regeerings-
jubileum. Het standbeeld van Johan
de Witt in de Residentie zal feestelijk
worden verlicht
De „Jordaan" te Amsterdam gaat feestvieren tijdens het
regeeringsjubileum van H. M. de Koningin. De verlichting
van het gebouw „Tot Heil des Volks" in de Willemstraat
heeft Zaterdag proefgebrand
Op „Elswout" in
Overveen zal ter
gelegenheid van
het regeerings
jubileum van H. M.
de Koningin een
openluchtspel,
-Eenheid door
Oranje", worden
opgevoerd. Een
kijkje tijdens de
ongecostumeerde
repetitie,
Eenige renners in actie tijdens de dirt-track motorraces,
die te Deventer Zondag zijn gehouden
De „Ronde van Hilversum" is Zaterdag voor de derde maal gehouden. De „amateurs"
en „onafhankelijken" in den strijd
Osendarp (voor) werd winnaar op de 100 meter tijdens de drielanden-
atletiekwedstrijden, Nederland België Duitschland, die te Rotterdam zijn
gehouden. Achter; Van Beveren, die tweede werd
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
HECTOR JENNINGS.
31)
De stallen lagen aan de Westzijde van de
villa en opeens dacht ik aan de wenteltrap
en de nu onbewaakte deur!
Liddy was bezig mijn kleeren in lakens te
pakken, zoodat zij ze, als het noodig was uit
het raam kon gooien en ik kon haar haast
niet beletten met dit overbodige werk voort
te gaan, toen ik bij haar kwam.
Ik wil dat je met me meekomt, Liddy, zei
ik; neem een kandelaar mee en wat dekens.
Ze aarzelde toen ze merkte, dat ik koers
zette naar den Oostelijken vleugel en boven
aan de wenteltrap bleef ze staan.
Ik ga niet naar beneden, verklaarde ze
beslist.
De deur beneden is onbewaakt, 'egde ik
haar uit; wie weet, misschien is ciie brand
een krijgslist om alle menschen uit het huis
weg te lokken, zoodat ondertusschen de een
of ander ongemerkt kan binnen komen.
Ik spande mijn ooren in omdat ik meende
sluipende voetstappen bij de Oostelijke por
tiek te hooren, maar er was zoo'n geschreeuw
buiten, dat ik andere geluiden niet duidelijk
kon onderscheiden. Liddy stond op het punt
den terugtocht te aanvaarden.
Uitstekend, zei ik, dan zal ik wel alleen
gaan.
Haal de revolver uit de kamer van meneer
Halsey. Schiet niet, als je iets hoort, denk er
om dat ik beneden sta. En haast je een
beetje!
Ik zette den kandelaar op den grond aan
de trap en deed mijn pantoffels uit. Toen
sloop ik heel langzaam de trap af en luister
de scherp. Ik was nu al zoo „over mijn zenu
wen heen" zooals men dat noemt, dat ik geen
angst voelde. Toen ik beneden belandde stoot
te ik mijn been tegen Halsey's grooten stoel;
het deed pijn en ik moest even op een been
blijven staan. Toen de pijn een beetje bedaard
was wist ik dat mijn theorie over de krijgslist
waar was. Iemand had een sleutel in het slot
gestoken en draaide deze om. Door een of
andere oorzaak weigerde het slot en de sleu
tel werd er weer uitgetrokken. Ik hoorde bui
ten gemompel van stemmen: ik had maar
een moment om te handelen.
De zware eiken stoel vulde haast de heele
ruimte tusschen de spil van de wenteltrap en
de deur. Met een bons had ik hem onderste
boven en tegen de deur aangeduwd, de pooten
naar de trap toe. Ik hoorde een zwakken
kreet van Liddy vanwege de bons en toen
kwam ze de trap afrennen met de revolver
voor zich uit en op een armslengte van zich af.
Goddank! zei ze met een trillende stem
- ik dacht dat u het was.
Ik wees naar de deur en ze begreep me
direct.
Roep uit het raam aan den anderen kant
van het huis, fluisterde ik; loop zoo hard je
kunt. Laat ze onmiddellijk komen!
Bij twee treden tegelijk vloog ze naar boven.
Ze scheen in botsing te komen met den kan
delaar, want de kaars ging opeens uit en het
was stikdonker om mij heen.
Ik was verwonderlijk kalm. Ik herinner me,
dat ik over den stoel heenstapte en mijn oor
tegen de deur hield en nooit zal ik vergeten
wat er in mij omging toen in de diep-zwarte
duisternis de deur een klein beetje openging
door druk van buiten. Maar de stoel bood
weerstand hoewel ik een van de pooten on
heilspellend hoorde kraken. Een halve minuut
later kwam de aanval van een ander strate
gisch punt: het venster van de speelkamer
viel in scherven! Ik had mijn vinger aan den
trekker van de revolver en toen ik opsprong
ging het schot afrecht door de deur heen.
Ik hoorde buiten iemand vloeken en voor de
eerste maal kon ik verstaan wat de mannen
zeiden.
Alleen maar een schramaan den
andere van het huis zijn menschenze
komen direct allemaal op ons af.
En daarop volgde een kerncollectie vloeken.
Die stemmen waren nu aan het gebroken
venster en hoewel ik over mijn heele lichaam
beefde, was ik vastbesloten dat ik de in
dringers zou tegenhouden tot er hulp kwam
opdagen. Ik liep de trap op tot ik in de speel
kamer kon kijken, of beter gezegd, door het
venster heen. Ik zag juist dat een kleine man
zijn been over het kozijn sloeg en de kamer
binnenstapte. Het gordijn onttrok hem een
oogenblik aan mijn gezicht; toen draaide hij
zich om en liep, niet naar mij toe, maar
naar de deur van de biljartkamer. Ik vuurde
nog eens en hoorde glas of porcelein rinkelen.
Toen rende ik du wenteltrap op, de gang door
naar de hoofdtrap. Gertrude stond daar en
trachtte te ontdekken vanwaar de schoten
kwamen. Ik moet er wel eigenaardig uitgezien
hebben met mijn haar in papillotten, wappe
rende kinomo, bloote voeten en een revolver
in mijn hand geklemd. Ik had geen tijd om
een explicatie te geven. Ik hoorde voetstappen
beneden in de hall en iemand met sprongen
de trap opkomen.
Ik geloof dat ik dol geworden was, want ik
leunde over de balustrade en schoot weer.
Wat doet u?, hoorde ik Halsey's stem
van beneden; het scheelde geen haar of u
had mij geraakt!
Toen viel ik bewusteloos neer. Toen ik weer
bijkwam was Liddy bezig mijn slapen met eau
de cologne te wrijven en het onderzoek was
in vollen gang.
De man, op wien ik geschoten had, was
verdwenen. De stal brandde tot den grond toe
af terwijl de verzamelde menigte bij iederen
neerstortenden balk een gebrul aanhief en de
vrijwillige brandweer spoot met een soort
tuinslang. In huis zochten Halsey en Alex alle
hoeken en gaten af, maar vonden niemand.
Dat mijn verhaal geen verzinsel was van
een zenuwachtige oude juffrouw werd be
wezen door het gebroken venster, den om-
gegooiden stoel en den toestand van de achter
deur. Dat de onbekende naar de tweede ver
dieping was gekomen, was menschelijkerwijs
gesproken onmogelijk. Hij was niet de hoofd
trap opgegaan; in den Oostelijken vleugel was
geen weg naar de bovenverdieping en Liddy
had in den Westelijken vleugel bij het. raam
gestaan, waar de trap voor de bedienden zich
bevindt.
We gingen niet naar bed. Sam en Warner
hielpen zoeken en geen kast ontging hun, zelfs
de kelders werden nagezocht, maar zonder
resultaat. In de deur van den Oostelijken in
gang zat een gat waardoor mijn kogel naar
buiten was gevlogen. Het gat- liep schuin naar
beneden en de kogel was tegen de steenen van
de portiek afgestuit. Bloedsporen bewezen dui
delijk, dat iemand geraakt was.
Deze of gene zal wel mank loopen, con
cludeerde Halsey, toen hij den loop van den
kogel had nagegaan; het schot zit te laag
om iets anders dan een been of voet geraakt
te hebben.
Maar in heel Casanova was geen enkele
manke man. Onze man was verdwenen en de
groote kostbare stal op Sunnyside was niets
meer dan een hoop rookende balken en puin.
Warner beweerde dat de brand aangestoken,
was en te oordeelen naar de poging om tij
dens den brand het huis binnen te komen,
was dat ook niet twijfelachtig.
Hoofdstuk XXIV.
FLINDERS.
Als Haltey mij maar in zijn vertrouwen ge
nomen had, als hij meer eerlijk was geweest
met betrekking tot Jack Bailey en mij den
dag na den brand verteld had, wat hij ver
moedde, zou er geen onrust meer voor ons
geweest zijn en zou hemzelf veel ellende en
groot gevaar bespaard zijn gebleven.
Den dag daarop stond Gertrude er op, dat
ik zou uitgaan om wat afleiding te hebben. De
auto was tijdelijk buiten gebruik, die moest
bij gelakte worden en huurauto's was Casanova
niet rijk. Gertrude slaagde er ten slotte in om
in het dorp een rijtuigje te huren en we gin
gen er op uit. Juist toen wij van de oprijlaan
op den grooten weg kwamen, passeerden wij
een vrouw. Zij had een kleinen koffer neer
gezet en stond het huis en de' omgeving op
te nemen. Ze viel mij direct op doordat haar
gezicht gruwelijk gehavend was door de pok
ken.
Bah, zei Gertrude, toen wij haar voorbij
waren, wat een gezicht! Om vannacht van
te droomen. Vooruit, Flinders!
Flinders, vroeg ik, heet het paard
zoo?
Ja.
Zij legde de zweep over de stoppelige manen
van het dier.
Het ziet er niet erg uit als een rijtuig-
paard, maar de verhuurder vertelde, dat hij
het van de Armstrongs gekocht had, toen zij
hun rijtuigpaarden afschaften en auto's
kochten.
Flinders was zeker geen gewone naam voor
een paard en toch had die jongen in Richfield
zijn steigerend paardje ook Flinders genoemd!
Dat stemde me tot nadenken, want het wees
op een mogelijke relatie met iemand van den
huize Armstrong.
Op mijn verzoek had Halsey al bericht van
den brand gestuurd aan den makelaar van
wien wij het huis gehuurd hadden. Hij had
ook Jamieson opgebeld en de detective had
beloofd dien avond te zullen komen en een as
sistent mee te brengen. Ik vond het niet noodig
mevrouw Armstrong in het dorp van het ge
beurde in kennis te gaan stellen. Natuurlijk
had zij van den brand gehoord en ten ge
volge van mijn weigering om uit het huis te
gaan, zou het onderhoud waarschijnlijk een
onaangenaam karakter krijgen.
(Wordt vervolgd);
