BESTE VRIENDINNETJES
EN VRIENDJES
De meeste kinderen zijn natuurlijk benieuwd
naar de prijzen die aan de opstellenmaakster-
tjes zijn uitgereikt.
Marietje Groen, leesboek.
Willie Tolman, luxe aanteekenboekje met
alphabet.
Stien Vos, leesboek.
Bep Vos, armband.
Gerrie Goedhart, leesboek.
Corrie Goedhart, leesboek.
Maartje Groen, armband.
Annie Barg, colliertje (troostprijsje).
Jannie Groen, idem.
Dini Vos, idem.
Bij een volgende gelegenheid maar weer al
len je best doen.
CLUBUURTJES.
Met October hoop ik weer een aanvang te
kunnen nemen met onze clubuurtjes. Jullie
moet er echter goed aan denken dat alleen zij
worden toegelaten, die van af heden iedere
week geregeld schrijven. Ik hoop dat jullie aan
de gestelde voorwaarde trouw voldoen, zoodat
ik, wanneer ik met de cluburen begin, niemand
behoef teleur te stellen. We gaan direct be
ginnen met het maken van Si. Nicolaas- en
Kerstgeschenken. Van af heden dus trouw
schrijven
Lief BIJDEHANDJE. Hoeveel keer per jaar
wil jij wel jarig zijn? 'k Meen minstens vier
maal. Maar dat gaat niet, dat begrijp je wel.
Je wordt nu toch heusch te groot 0111 met
lederen verjaardag bij je thuis mede te deelen.
Je zult geduld moeten houden tot 25 April
1939. Dag Bijdehandje.
Best BOODSCHAPSTERTJE. Dat zal een
feest worden zeg a.s. Woensdag. Natuurlijk
ben ik ook van de partij, want als ik niet kom,
kan het feest niet doorgaan begrijp je. Ja de
optocht is, dank zij veler medewerking, uit
stekend geslaagd. Een ieder die er aan gewerkt
heeft, kan met genoegen op het werk terug
zien. Vind je je boek mooi? Je hebt het na
tuurlijk al uitgelezen. Tot ziens. Dag Bood
schapster tje.
Best CROCUSJE. L.l. Zaterdag was ik
plotseling verhinderd op den aangegeven tijd
thuis te zijn. Maar gelukkig heeft je prijs
geen beentjes gekregen, en is rustig op je blij'
ven wachten. Vind je het boek mooi? Je moet
er maar heel zuinig op zijn. Het is een aardig
aandenken voor later. Dag Crocusje.
Bést ZONNESTRAALTJE. Dat is even
fijn zeg, een zus te hebben die iederen dag
volop tijd voor je heeft. Je kunt nu echt fijn
van de laatste mooie dagen genieten, 't Beste
hoor en veel genoegen. Dag Zonnestraaltje.
Lief ZONDAGSKIND. Als je weer eens
voor een gesloten deur mocht komen, dan blijf
je maar niet wachten. Meestal kan ik zelf geen
staat op m'n vrije uren maken. Zoo heb ik niets
bijzonders, even later zit ik volop in het
werk. 'k Vond het zelf ook jammer dat ik niet
thuis was. Je hebt nu je prijs, en dat is hoofd
zaak. Is het boek mooi? Lees met genoegen.
Dag Zondagskind.
Best TEEKENAARSTERTJE. Je-was wel
laat met je briefje, maar gelukkig nog niet te
laat. Ben je blij met je prijsje? Ik denk van
wel. Zoo'n mooie armband is een fijn bezit
voor een klem ijdeltuitje. Plagen mag ik toch
wel even? Dag Teekenaarstertje.
Best KRULLEKOPJE. 16 September zal
een drukke dag zijn. Drie jarigen op één dag
wil wat zeggen. Met je kussen mag je a.s.
Maandag tegen zes uur even komen. B'en ik
soms niet thuis, dan laat het meisje je wel
even wachten. Tot Maandag dus. Dag Krulle-
kopje
Beste ANEMOON. Ja, de optocht was ze
ker mooi. Heb je de foto's bij den heer v. d.
Zijl op de Kennemerlaan al gezien? Ze zijn
echt mooi en wel 24 verschillende gedeelten.
Zoo zie je. In IJmuiden kan men ook wel iets
goeds tot stand brengen. Men behoeft het
heusch niet in andere plaatsen te zoeken. Het
voornaamste is dat nien eendrachtig samen
werkt en weet wat men wil. Prettig dat het
boek dat je als prijs gekregen hebt, erg mooi
is. Lees met genoegen. Dag Anemoon.
Beste BENJAMIN. Wel meisje hoe staat
het leven? Is je vriend Jan F. wreer op het too-
neel verschenen? Nu maar prettig spelen en
niet krakeelen. Dag Benjamin.
Best VER&EETMIJNTETJENatuurlijk
mag je zus rubriekertje worden. Laat ze maar
een schuilnaam kiezen en me a.s. week schrij
ven. Ik heb noch het raadhuis noch Velserbeek
in feestgewaad gezien. Duizend en één kleinig
heden had ik te verzorgen en geen gelegenheid
zoo ver van huis te gaan. Ja de optocht was
inderdaad mooi. Prettig dat je hem zoo goed
gezien hebt. Volgende week schrijft dus je zus
ook. Dag Vergeetmijnie_tje.
Best GOUDMUILTJE. Heb je Vrijdag 9
Sept. den optocht te IJmuiden nog gezien? Een
wagen met je naamgenoote in levenden lijve
reed ook mede. Prettig dat de scholen te
IJm.-.O ook vrij hadden om te gaan zien. In
derdaad was ik bang voor' een regenbuitje
maar gelukkig brak het Oranjezonnetje op
tijd door. Dat zonnetje laat ons gelukkig-
slechts zelden in den steek. Dag Goudmuiltje.
Lief ZWEMSTERTJE. Kom jij ook al niet
uitgepraat over den gehouden optocht? Hij
was ook inderdaad mooi. Je hebt in Christelijke
Belangen genoten? Poppenkast is een spel
voor de jeugd, maar volwassen meïischen ge
nieten er in den regel ook nog echt van. Pret
tig dat je ook een goocheltoer geleerd hebt. Je
pakt maar een zakdoek bij de twee tegenover
gelegen hoeken vast en de rest weet je wel.
Dag Zwemstertje.
Best GOUDHAARTJE. Dat het je moe
der later speet den optocht niet gezien te
hebben, kan ik begrijpen. Meer menschen heb
ik gesproken, die er veel spijt van hadden niet
gegaan te zijn. Wat was alles snoezig en wat
ernstig namen de kleintjes hun taak op. Ook
werkte het weer echt mede en het Oranjezon
netje was zoo nu en dan ook van de partij.
Dag Goudhaartje.
Best REPELSTEELTJE. Hoe ik het maak?
Wel meisje, zoo gezond als een visch. De jubi
leumfeesten behooren weer tot het verleden.
Men kan allerwege met genoegen op de ver
schillende festiviteiten terug zien en het weer
is geen spelbreker geweest. Toch is iedereen
thans blij dat alles weer in normale banen is
teruggebracht. Alles op z'n tijd. Ja, het weer
was 1.1. Dinsdag schitterend. Denk je er vooral
aan trouw te schrijven? Dag Repelsteeltje.
Veel groeten van
Mej. E. VIJLBRIEF
Ook een oceaanvlieger. Dat was de duif,
die onlangs door een duivenliefhebber in 't
Zuiden van Frankrijk los gelaten werd en die
niet meer in zijn hok terugkeerde. Geen won
der, want de eigenaar kreeg na eenigen tijd
bericht, dat zijn duif in het ringetje om één
der pooten stond naam en adres was neer
gestreken op het plat van een duivenliefheb
ber in Ontario in Amerika.
Een vreemde tandarts. Wanneer een kro
kodil op het droge ligt en zijn bek opent,
krijgt hij heel vaak bezoek van een vogel, ter
grootte van onzen lijster, die in zijn bek rond
vliegt en zijn tanden en tandvleesch ontdoet
van de daarin nog aanwezige etensresten.
Wonder boven wonder laat de anders zoo
vraatzuchtige krokodil zijn tandarts stil be-
gaan.
Een eiland voor een bosch. Tengevolge
van een aardbeving verdween te Coprapo in
Chili een bosch in den grond, maar terzelfder
tijd verrees er in een nabijzijnde rivier een
eiland.
Over schoenen. O111 zijn misvormden voet
te bedekken, droeg een der hertogen van
An jou, die in de 11e eeuw leefde, bijzonder
groote schoenen. Om den hertog genoegen te
doen begonnen de edelen ook dergelijke groote
schoenen te dragen en niet lang duurde het of
het dragen van zulke groote schoenen was
mode geworden. In den oorlog bleken deze
lange punten aan de schoenen echter zeer
lastig te zijn, vandaar dat in 1386 toen de Oos-
tenxijksche edelen tegen de Zwitsers vochten
deze edelen hun schoenen van de lange pun
ten ontdeden. Burgers mochten geen schoenen
met lange punten dragen en in 1422 verbood
de Fransclie koning Karei VI den edelen lan
ger aan deze dwaze mode te doen. Toch duurde
het nog tot 1480 voor men zeggen kon dat de
lange puntschoenen voor goed verdwenen
waren.
KOM TOCH JAN!
door W. B.—Z.
Kom jongen, maak toch voort!
'k Heb de schoolbel al gehoord.
Toe geef me maar een hand
En loop wat aan den kant.
Naar alles moet je kijken,
Vergeet om uit te wijken.
Zoo is het iedren morgen
En ik moet voor je zorgen.
Al kijk je nog zoo kwaad,
Als je maar vlugger gaat.
Door al dat treuzelen, zeuren,
Kan het nog best gebeuren.
Dat 'k ook te laat nog kom.
Nu gauw het hoekje 0111
De bel gaat nog kling-klang.
Hij tingelt nog al lang.
Daar komt de meester an,
Nu vlug naar binnen, Jan!
DE GESTOLEN KNOFLOOK.
Voor den rechter te Fong Ning, een boe
rendorp in China, verscheen eens op een mor
gen een man met een heel lang verhaal, dat hij
11a veel buigingen met wanhopige gebaren ver
telde.
Wat was er voor vrees el ij ks gebeurd?
Hij won zijn karig levensonderhoud door een
akker met knoflook, een prachtakker! De plan
ten waren de grootste en sappigste in heel
Fong Ning en geen wonder, want hij verzorgde
ze of 't zijn eigen kinderen waren. Zelfs had
hij zijn goede zorgen zoover gedreven, dat hij
de laatste nachten zijn matrasje naar den ak
ker had gesleept om bij zijn planten te waken,
opdat niet op 't hoogtepunt van hun bloei
een dief met de vruchten van zijn arbeid zou
gaan strijken. Maar kijk, wat een pech: juist
in dien nacht was hij in slaap gevallen en toen
hij wakker werd, was zijn knoflookveld zoo
kaal, zóó kaalals de schedel van den eer-
waardigsten mandarijn, ja, als dien van den
edelen rechter Nij 'Pi Yu zelf!"
De klager zweeg en nu nam de rechter het
woord. Hij kuchte eens heel gewichtig en zei:
„We zullen het geval morgen in de vroegte
verder onderzoeken. „Breng dus je getuige
mee." De bestolene waagde het niet, voor den
eerwaardigen rechter Nij Pi Yu te lachen; hij
schudde dus slechts het hoofd en verklaarde-
onder veel diepe buigingen, dat hij in 't ge
heel geen getuigen had.
„Je matras is je getuige", verklaarde de
rechter kort en plechtig. „Verschijn dus, zooals
ik je heb bevolen in de vroegte en breng je ge
tuige mee."
De bestolene was stomverbaasd, dat kun je
begrijpen; hij liet niets merken vóór hij de
rechtzaal had verlaten, doch buiten gekomen
vertelde hij het verhaal in geuren en kleuren
en die onzinnige dwaasheid van den rechter
Nij Pi Yu ging weldra als een loopend vuurtje
door het dorp. Zoo kwam het dan ook, dat den
volgenden morgen heel in de vroegte het ge
rechtshof stampvol menschen was, die hoogst
nieuwsgierig waren, wat de matras wel zeg
gen zou.
De rechter betrad de zaal, wierp een vluch-
tigen blik op den aanklager en een zeer ern
stige op de getuige, die zooals het een recht
geaarde matras betaamt, stil en onschuldig
op den grond lag, Daarna werd de heele ge
schiedenis van den diefstal nogmaals voorge
lezen en wendde de rechter zich tot het bed
met de vraag, of dit misschien ook iets van de
spitsboeven gemerkt had. Terwijl de matras
bleef zwijgen, dacht zij misschien na over
een juist en eerbiedig antwoord? werden de
;ezichten van de toehoorders steeds verbaas
der en nieuwsgieriger. De rechter fronste ech
ter met- een plechtig gezicht het voorhoofd en
herhaalde zijn vraag met verheffing van stem.
De matras zweeg nog altijd en er vloog een
glimlach over de honderdeen gezichten.
En dan beval Nij Pi Yu de matras, nu ein
delijk te antwoorden en zoo niet dan zouden
haar vijftig bamboeslagen worden toegediend.
De matras zweeg, en bleef zwijgen zelfs on
der de slagen, die twee dienaren der gerech
tigheid weldra op haar deden neerregenen.
Doch nu was het uit met de plechtige eer
bied van de toeschouwers:
De zaal barstte in een daverend gelach uit,
waaraan geen einde scheen te zullen komen!
JE MOET ETEN, BETS,
door W. B.Z.
En intusschen telde de wijze rechter Nij Pi
Yu met slimme oogjes de toegediende bam
boeslagen.
En toen de vijftigste slag gevallen was, sloeg
hij met de hand op tafel en riep: „Halt, halt!
Ik beveel hierbij, dat alle toehoorders wegens
oneerbiedig gedrag voor de rechtbank onmid
dellijk worden gearresteerd. Ik veroordeel hen
tot dertig dagen gevangenisstraf, tenzij ze de
zen straf willen afkoopen door binnen drie
uren twaalf knoflookstengels te betalen. De
zitting is gesloten."
En zoo gebeurde het. Terwijl men de giche-
lende boosdoeners opsloot, verkondigde een
gerechtsdienaar het vonnis in de straten van
Fong Ning. En drie uren later lag een ontzag
lijke massa knoflook keurig gebundeld en ieder
bundeltje voorzien van den naam van den be
taler, in de rechtszaal opgestapeld.
„Zoek hier nu eens jouw knoflook, de groot
ste en sappigste van 't heele dorp, uit" zei de
rechter tot den aanklager. En toen deze het
bevel gehoorzaamd had, lachte Nij Pi Yu slim;
hij was nu den dief op het spoor! De mannen
van wie deze bundeltjes afkomstig waren, wer
den uit de gevangenis gehaald en ze noemden
allemaal denzelfden handelaar, waar ze den
knoflook gekocht hadden. En deze handelaar
bleek van schrik bekende bevend van
wien hij den vorigen dag den knoflook, het
heele veldje, had overgenomen.
Zoo werd de dief gepakt en hij ontving zijn
gerechte straf: vijftig bamboeslagen.
De bestolene daarentegen kreeg zijn knoflook
terug en had bovendien het onverwachte voor
deeltje dat zijn matras gratis was uitgeklopt!
Je kunt begrijpen dat dé wijsheid van Nij
Pi Yu voortaan hemelhoog geprezen werd, in
Fong Ning en in heel China!
Je moet eten, Bets
Je wangen zijn bleek,
En je oogen staan flets
Je was pas erg ziek
Nu voel je je slap.
Drink maar flink melk
Dan vindt moes je knap.
Rie brengt wat lekkers
Een flensje zoo fijn
Ik heb het gesneden
In stukjes heel klein.
Als je dit op hebt
Is moeder tevree
En mag je vanavond
Misschien naar benêe.
VERHALEN MET EEN VRAAGTEEKEN.
Het mysterie van den Dauphin.
Lodewijk XVI was de laatste koning van
Frankrijk voor de groote revolutie. Toen hij op
16 October 1793 op het schavot stierf, liet hij
twee kinderen achter, een dochter. Marie Thé-
rèse Charlotte, en een zoon, Karei Lodewijk,
die evenals hun moeder, Koningin Marie An
toinette, in den Temple in strenge gevangen
schap gehouden werden. De prinses werd later
tegen Fransclie revolutionairen, die door de
Oostenrijkers gevangen genomen waren, uit
gewisseld. Met 21 jaren trouwde zij den hertog
van Angoulême, het hoofd der Fransche emi
granten en werd de ziel en drijvende kracht
van de partij der Bourbons. Napoleon zei van
haar: „Zij is de eenige man van de familie der
Bourbons".
Zij was het, die, na den val van den Keizer,
Lodewijk XVIII tot Koning van Frankrijk liet
uitroepen. Tot 1851 leefde zij in Oostenrijk,
steeds plannen smedend om haar familie weer
op den Franschen koningstroon te brengen.
Van tijd tot tijd lieten zich bij haar men
schen aandienen, die beweerden haar broeder
Karei Lodewijk te zijn, maar zij wees allen on
herroepelijk af. Zelfs toen haar familieleden
eens weifelden, bleef zij vast in haar overtui
ging, dat haar ongelukkige broeder in 1795 als
knaap van 10 jaren in den Temple overleden
en zijn lichaam in een massagraf op het St.
Marguerite-kerkhof begraven was.
E11 toch zou zij redelijk twijfel hebben kun
nen koesteren, want zooals zij zelf later in
haar memoires vertelt had zij en haar
tante op 19 Jan. 1794 verdachte geluiden in de
cel van haar broeder gehoord, geluiden die er
op wezen, dat iemand uit die cel weggevoerd
werd. Bovendien heeft de vrouw van den be-
ruehten schoenmaker Simon, die toen gevan
genbewaarder m den Temple was, op haar
sterfbed (in 1817) verklaard, dat zij en haar
man geholpen hadden den Dauphin te laten
ontsnappen. Zij die den prins ontvoerden had
den een stommen knaap van denzelfden leef
tijd in de cel gebracht.
Daartegenover staat de verklaring van den
later-en gevangenbewaarder, Gomin, die na
de restauratie van het Fransche Koninkrijk
(in 1814) beweerde, in den stommen knaap
den Dauphin te hebben herkend. Maar zijn
getuigenis wordt waardeloos, wanneer wij luis
teren naar de verklaring van anderen, die stel
lig verzekeren, dat Gomin den prins voordien
nooit gezien heeft.
Waar ligt nu de waarheid?
Volgens de acte van overlijden is de Dauphin
na een korte, doodelijke ziekte, op 9 Juni 1795,
in zijn cel overleden en in een massagraf op
het Kerkhof St. Marguerite begraven. Het li
chaam werd met een laag ongebluschte kalk
bedekt, zoodat het binnen korten tijd volko
men verteerd werd. Een zeer verdacht feit is
het volgende.
De arts Desault, die den z.g. prins geduren
de zijn ziekte behandelde, werd op 30 Mei 1795 j
op een feestmaaltijd genoodïgd, die eenige per
sonen der revolutionaire regeering gaven; op
1 Juni d.a.v. was Desault dood. Zijn familie
houdt vol, dat hij vergiftigd werd, omdat hij
het geheim van de persoonsverwisseling van
den prins doorzien had. Zes dagen later stierf
plotseling ook de apotheker, die de medicijnen
geleverd had en die tevens de beste vriend van
Desault was. Nog twee dagen later was ook de
z.g. Dauphin uit zijn lijden verlost. De acte van
overlijden werd eerst eenige dagen na de be
grafenis opgemaakt en door een vreemden arts
onderteekend.
Het was gevaarlijk, in dien tijd een tip van
den sluier op te lichten. Een zekere Caron, die
getracht had koning Lodewijk XVm, oom van
den verdwenen prins, mededeelingen omtrent
den Dauphin te doen, verdween spoorloos in
1820.
Nog gevaarlijker was het, zich zelf voor den
prins uit te geven. In 1816 verscheen in Parijs
een pl.m. 31-jarige man, die in 't bezit was
van een Amerikaanschen pas, luidende op den
naam Charles de Navarra. Hij beweerde de
Dauphin te zijn, na zijn ontvoering uit de
Temple onder den naam Mathurm Bruneau
geleefd en in zijn levensonderhoud als schoen
maker voorzien te hebben. Hij kreeg echter
geen uitnoodiging ten hove, maar werd in
hechtenis genomen. In het tuchthuis St. Mi
chel, waar hij zeven jaren vertoefde, kwam hij
tot het inzicht, dat het beter was een vrij
schoenmaker te zijn dan een gevangen prins.
Ook Keizer Napoleon maakte korte metten
met z.g. prinsen, die, terecht of ten onrechte,
vermeenden dat het bloed der Bourbons door
hun aderen stroomde. Dat ondervond de ki
maker Jean Marie Hervagault, die in ïgo?
troonpretendent opdook. Napoleon liet t-
arresteeren en in een gevangenis te Parik
sluiten, waar hij waarschijnlijk in 1812 ov^
den is.
Ook een glasfabrikant, Herbert, die zich t>-
ron van Richemont en hertog van Normal
noemde, en voorgaf de zoon van LodewijMrt!
te zijn, heeft weinig plezier van zijn candid
tuur beleefd. Op verzoek van de hertogin -f'
Angoulême werd hij in de citadel van Mill!!
gevangen gezet. Het lukte hem te ontsnauSI
en naar Engeland te vluchten, waar hiit
1845 leefde. Maar veilig was hij ook daar nisi'
want zijn leven werd herhaaldelijk door sW
moordenaars bedreigd. 0"
De pretendent, die het meeste opzien baard
was de horlogemaker Karl Wilhelm Naundorf
Hij vertelt zijn lijdensgeschiedenis als voK-
Op 19 Januari 1794 werd hij, de Daim;^
uit zijn cel bevrijd. Vooreerst werd hij nietuH
den Temple weggevoerd, maar gedurend'i
eenige maanden in een andere kamer verbor
gen. Eerst 11a den dood van den ondergeschol
ven, stommen knaap, bracht men hem ah
meisje verkleed, naar buiten. Zijn beschermen
brachten hem naar de Vendée en toen hij daa!
niet meer veilig was, naar Venetië, in m
keerde hij naar Frankrijk terug, werd gevan.
gen genomen, maar kon naar Straatsburg om"
vluchten. In 1809 kwam hij naar Frankfort en
dwaalde toen verder door Bohemen en Duitsch
land. Door een gelukkig toeval was hij in m
bezit gekomen van identiteitsbewijzen op naan
van Karl Wilhelm Naundorf. Onder dezen
naam vestigde hij zich in Spandau. Van dit
jaar af is zijn leven ambtelijk bevestigd.
Na den val van Napoleon kwam hij met zijn
aanspraken op den Franschen troon openlijk
voor den dag en vond grooten aanhang, zoowel
in Frankrijk als ook in het buitenland. Een feit
is, dat hij sprekend op koning Lodewijk XVL
leek, ook herkende hem de secretaris van den
koning, de hertog van Brémont als den ver-
dwenen prins, evenals monsieur de Joly, ni°
onder Lodewijk XVI minister was. Een kleine
kring van menschen, die goed bekend waren
met de omstandigheden, van de gevangenschap
van den Dauphin in de Temple, verklaarden
bovendien, dat het verhaal van Naundorf over
dit tijdvak van zijn leven, zelfs in de kleinste
bijzonderheden, zoo nauwkeurig en juist
dat het niet gefantaseerd kon zijn.
De hertogin van Angoulême echter wilde
niets van hem weten en weigerde zelfs, hem
persoonlijk te ontvangen. Vreesde zij, bij zijn
aanblik haar zelfbeheerschmg te verliezen?
Naundorf stierf, na een rusteloos, zwervend
leven, op 10 Augustus 1845 te Delft; maar de
legende van zijn identiteit met den Dauphin
stierf niet met hem.
R. 0.
Eigenaardige gewoonte. Wanneer in Siani
een militair van hoogen rang begraven wordt,
geschiedt dat per auto waarop vooraan het
portret van den overledene prijkt.
De klepperman. Langzamerhand heeft
men deze nachtwakers, die voor onze veiligheid
zorgden bijna overal afgeschaft. In sommige
afgelegen plaatsjes houdt men echter dit am'oi
nog in eere. Zoo in 't Zuidhollandsche dorpje
Goeree, waar de klepperman nog van 's avonds
10 uur tot den volgenden morgen 4 uur elk
uur zijn rondte door het stille plaatsje doet.
De langste auto-weg. Dat is de 6000 kilo
meter lange asphalt en betonweg van New-
York naar San Francisco.
Een reuzin. Dat is de Engelsche mejuf
frouw Elsa van Droysen die bij een langte van
2 m. 45 centimeter een gewicht heeft van
385 pond.
De hoogste toren van ons land. Als je aan
100 Nederlanders vraagt wat de hoogste toren
van ons land is, dan zijn er zeker 99 die zeg
gen de Domtoren te Utrecht en als de laatste
zegt, „de toren van Delft" dan heeft die gelijk.
Een bouwwerk van langen duur. Dat was
het bouwen van de Domkerk te Utrecht waar
men met tusschenpoozen van soms wel 10 jaar
gedurende bijna 300 jaar over bouwde. Alleen
over den toren deed men 60 jaar; men begon
er aan In 1321.
Honig verzamelen. Als een mensch eens
honig moest verzamelen in plaats van de bijen,
dan weet ik niet of er wel zooveel honig bij
elkaar vergaard zou worden als nu. Want stel
je eens voor, dat een mensch om 1 kilo honig
te verzamelen meer dan 9 jaar noodig heeft,
als hij per dag 8 uur daaraan besteedt.
Ver zien. Met de sterrekijker, dien men
bezig is in Amerika op te richten op den
Mount Wilson kan men 640.000 x verder zien
dan met het bloote oog d.w.z. dat men sterren
zien kan die 5.600.000.000.000.000.000.000 my!
van ons verwijderd zijn.
Een zeeman van zwaar gewicht. Dat was
de commandeur-kapitein van een walviscn-
vaarder Hidde Dirks Kat op Ameland die op
66-jarigen leeftijd 303 pond woog.
Een klok, die zichzelf opwindt. Dit ge
beurt, door het temperatuurverschil, dat m
ieder vertrek geregeld voorkomt. Wanneer er
slechts 1 graad verschil in temperatuur komt-,
dan heeft dit tot gevolg dat de klok daardoor
al 120 uur kan loopen. Wanneer dus de kloi
eenmaal opgewonden is, kan ze jaren loopen,
zonder dat er naar omgekeken behoeit te
worden.
Onze Hollandsche groente. De ui korn
uit Afrika; de peterselie uit Sardinië; deraoys
en de ramenas uit China; de augurk m-
Noord-Azië; de tomaat uit Zuid-Amerika; ae
spercieboon uit Indië; de witte boon uit Perzie.
Geen uitvinding van dezen tijd. Wie mee*
nen mocht, dat roomijs en ice-cream een vin
ding van onzen tijd is, heeft het glad mis.
Reeds in de dagen van Catharina de Medicis,
die van 1519 tot 1589 leefde, gold ice-cream
reeds als lekkernij aan 't Parijsche Hof. Een
speciale Italiaansche kok bereidde deze deli
catesse.
Op rolschaatsen dwars door Amerika.
Norman Skelly een 28 jarige jongeman nis
Rhode Island in Amerika is op rolschaatsen
gegaan van Boston naar Los Angeles. Dezen
6000 kilometer langen weg legde hij al rol
schaatsend af in 2 maanden. Gemiddeld deefl
hij 10 kilometer per uur en reed hij 10 uur
per dag. De reis was toch zeker niet al -e
best bevallen, want de terugreis heeft hiij»
mederijder met vrachtauto's en
auto's afgelegd.
