Drie mannen en hun Noodlot
FEUILLETON
Naar het Engesch
door
A. J. HUISMAN.
(Nadruk verboden).
14)
Ze zaten nog aan tafel toen Chester's zus
ter arriveerde. Haar nicht nam haar mee naar
.boven en bleef daar, ook toen een van de
bedienden even na twee uur een kleine two-
seater voor de deur reed. Pas een half uur
later kwam Louise beneden en deelde O'Malley
'mee dat ze klaar was om te vertrekken.
Het eerste gedeelte van de rit naar de stad
voerde hen langs goede wegen, waar bijna
■geen verkeer was. Toen ze het dorp achter
zich hadden, nam hij het stuurrad en kwam
Louise naast hem zitten.
„Terry", begon ze al gauw, „ik ben in 'n af
schuwelijke positie. Ik weet niet wat ik doen
moet. En ik heb je raad noodig. Ik ga je iets
vertellen, waar ik nog nooit met iemand an
ders over heb gesproken. Ik moet 't wel. Het
is niet gemakkelijk, dat begrijp je zeker?"
- O'Malley knikte.
,3eging maar Louise. Alles wat je me ver
telt is veilig bij me zoolang als je wenscht dat
ik het voor me houd".
Louise staarde met nietsziende oogen voor
zich uit; ze merkte zelfs niet dat een los
gewaaide lok haar haar fijn gelaat streelde.
Na een oogenblik zuchtte ze diep en wendde
zich weer naar hem toe.
„Zie je", hernam ze, „eens heb ik heel veel
van een man gehouden, Terry. Hij beteekende
alles voor me. En hij liet me in den steek".
„Louise 1" Dat kan ik eenvoudig niet ge-
looven".
„Toch is het zoo", bevestigde ze toonloos.
„Hij had natuurlijk een reden. In zijn oogen
moet die voldoende zijn geweest. Maar
ik
Ze zweeg abrupt en keerde zich van hem
af.
„Zijn vader was een speculant", ging ze na
enkele oogenblikken verder. ,,Hij stond in za
kelijke relatie met mijn vader; ze waren
goede kennissen. Toen verloor de vader van
den man van wien ik hield plotseling alles;
hij ging failliet en stierf een paar dagen later
aan een hartverlamming het gevolg van de
emoties die hij had doorstaan. Er liepen ge
ruchten dat mijn vader en twee andere zaken
lui hem bedrogen en geruïneerd hadden om
zichzelf te verrijken".
Louise zuchtte. „Vermoedelijk waren die
geruchten overdreven", vervolgde ze, „maar
een grond van waarheid was er ongetwijfeld
in. En het was misschien vanzelfsprekend
dat zijn zoon onze verloving verbrak. Sedert
dien heb ik hem niet weergezien, maar hij is
nu een man van beteekenis en invloed in
Wall Street. Terry, vader houdt bij hoog en
laag vol, dat hij méér weet van deze inbraak;
dat hij op de hoogte was van de hachelijke
positie waarin mijn vader verkeert en op het
juiste moment heeft toegeslagen om wraak te
nemen. Vader heeft natuurlijk geen bewijs,
maar hij is er absoluut van overtuigd. De
kwestie is dat vader dat geld noodig had om
voldoende dekking te geven. Zonder dat geld
is hij praktisch gesproken, verloren zegt hij
Hij moet, voor het gelukken van een trans
actie bepaalde fondsen hebben en hij heeft
ontdekt dat hij dat die man ze heeft op
gekocht. En Terry, het was zoo'n eigenaardige
inbraak. De man die de brandkast opende
wist dat de effecten zich daarin bevonden. Er
hij had de combinatie van het slot".
„Kende kende die man die dan?"
„Vader zegt dat hij niet begrijpt hoe hij er
aan gekomen is, tenzij iemand hier in huis
het hem verraden heeft. Maar zoover hij weet
was de combinatie aan niemand bekend. Je
weet dat hij het de politie vertelde toen wij
Maandagmorgen allen ondervraagd werden.
O Terry, ik ben doodsbang dat mijn vader
de hand aan zichzelf zal slaan. Je hebt gewoon
geen idee in wat voor toestand hij verkeert".
„Toch snap ik niet hoe iemand de combi
natie aan dien man kan hebben meegedeeld",
hield O'Malley aan.
„In ieder geval moet iemand er achter zijn
gekomen".
Haar zelfbeheersching liet haar opeens in
de steek. Ze stak met een smeekend gebaar
haar hand naar hem uit.
„O Terry, wat moet ik doen? Ik ik houd
nog van hem, Terryik zal het altijd blij
ven doen. Daarom heb ik mijn vader nooit
kunnen vergeven. En de vraag die mij pijnigt
is: zal ik naar de politie gaan of vader
laten gaan, als hij weer op de been is, zoodat
ze van deze vermoedens op de hoogte komen?
Want meer dan vermoeders zijn het niet. Aan
den anderen kant, heb ik het recht om iets te
laten, wat het dan ook is, dat mijn vader kan
helpen? O Terry, kun jij mij niet vertellen
waar mijn plicht ligt?"
„Wacht even, Louise", verzocht O.Malley
vriendelijk. „Heeft je vader eenigen grond
voor zijn vermoedens behalve dan dat wraak
motief?"
Louise aarzelde.
„Hij heeft één sterke aanwijzing", gaf ze
eindelijk toe. „De man is aan de bank ver
bonden, waar mijn vader de contanten en de
effecten heeft gehaald; anders zou niemand
hebben kunnen weten dat hij ze in huis
had".
OMalley reed een paar mijl zwijgend voort.
„Ik zal je zeggen wat mijn opinie is, Louise"
verbrak hij de stilte. „Ik vind dat je niet het
recht hebt iemand te verdenken zonder eenig
werkelijk bewijs. Als die man zaken in Wall
Street heeft, zou het minste gerucht dat de
politie een onderzoek naar hem instelt, hem
onherstelbare schade kunnen doen. Maar het
komt me voor dat, als je me een beetje in
vertrouwen wilt nemen, er een andere mo
gelijkheid is. Ik was niet van plan geweest
het je te vertellen, maar ik heb zoo mijn eigen
meening over die inbraak, al is die vaag. Ik
heb niets omhanden nu en ik zou niets liever
willen dan jou helpen. Kan ik niet op mijn
eigen houtje aan het speuren gaan? Wat
dacht je daar van?"
„Terry! Wat bedoel je in vredesnaam?"
„Wel, wat ik zeg Louise. Ik heb een paar
vage vermoedens die ik nader wil onderzoeken
Hoe zou het zijn als ik nu ook eens pro
beerde wat meer te weten te komen over den
man dien je vader verdenkt? Ik geloof dat me
dat wel lukken zal, Louise. En het lijkt me
een betere methode dan de politie er in te
halen, vooral omdat je nog van hem houdt".
Louise gaf niet direct antwoord. Toen keer-
deze zich impulsief naar hem toe.
„O Terry, zou je dat heusoh willen doen?"
Hatuurlijk Louise", antwoordde hij met
warmte. „Maar je moet mij zijn naam zeg
gen", voegde hij er glimlachend aan toe.
De vrouw naast hem sloeg met een nerveus
rukje van het hoofd de oógen neer. Maar het
volgend oogenblik waren ze weer op zijn ge
zicht gevestigd, schitterend, met een trillen
de glorie erin lichtend.
„Hij heet", klonk het zacht, Ward
Barrett".
HOOFDSTUK VU.
De groene vlek.
Te zeggen dat OMalley verrast was, zou
zijn gevoelens wel heel zwak hebben weer
gegeven. De gebeurtenissen van den vooraf-
gaanden avond en nacht, waarin Barrett de
centrale figuur geweest was, waren al ver
bazingwekkend genoeg, maar de ontdekking
dat Chester denzelfden man verdacht betrok
ken te zijn in het andere, geheel op zich zelf-
staande, mysterie: den diefstal van contan-,
ten en geldswaardige papieren -uit zijn brand
kast, maakte den jongen Ier eenvoudig spra
keloos van verbluftheid.
Louise iChesters haast geluisterde mede-
deeling klonk hem in de ooren als een van
die verbijsterende coïncidenties, die vol
maakt onwaarschijnlijk lijken en waaraan het
leven toch iederen dag zoo rijk is. Doch lang
duurde het niet eer hij weer tot zich zelf
kwam.
Zijn eerste, natuurlijke, impuls was haar
op de hoogte te brengen van de sensationeele
voorvallen van gisteravond. Even deed het
zoet geheim dat er mee verbonden was, hem
aarzelen, maar het volgend oogenblik had hij
toch besloten haar tot deelgenoot van zijn
avonturen te maken. Hij was het aan hun
vriendschap verplicht haar alles te vertellen
wat hij van Barrett wist. Op haar discretie,
kon hij vertrouwen, daar hoefde hij geen se
conde aan te twijfelen, en bovendien zou hef
spannende verhaal aan haar sombere gedach
ten voor een poosje een andere richting
geven.
Terwijl de kleine auto hen in snelle vaart
steeds dichter bij New York bracht, luisterde
zij naar zijn relaas. Het eenige wat hij ver
zweeg was de indruk die Claudia Hunt op hem
had gemaakt.
Met zijn mededeelingen en de opmerkingen
van Louise erover, hadden ze ongemerkt bijna
den heelen varderen weg naar de stad afge
legd. Zijn gezellin had hem verteld dat zl)
wel van Claudia gehoord had, maar het meisje
nooit had ontmoet. Terwijl hij sprak was haar
opwinding steeds grooter geworden en toen
hij gereed was, was haar reactie een onuit
sprekelijke verrassing voor O'Malley.
.(Wordt vervolgd).
Aan de Tsjechische grens bij Hardegg am Thaya. Vrouw
en kinderen moesten zich in veiligheid stellen, terwijl de
man moest achterblijven, om zijn schamel eigendom, wat
vee, te beschermen
Een droevig beeld van den internationalen toestand. De winkel van een
gasmaskerhandelaar te Praag wordt door koopers bestormd
De voorlezing der proclamaties bij den intocht der Sudetenduitsche vrij
corpsen in het Tsjechische grensgebied werd door de Henleinisten met den
Hitlergroet beantwoord
Bij hun intocht in het Tsjechische grensgebied werden de in Duitschland gevormde Sudetenduitsche vrijcorpsen door hun aan
hangers geestdriftig begroet. Een der afdeelingen trekt door Haslo in de nabijheid van Asch
Adolf Hitler verwelkomt Chamberlain voor het hotel Dreesen
te Godesberg bij de aankomst van den Engelschen premier
voor zijn onderhoud met den Führer
Chamberlain en Henderson groeten bij
hun aankomst op het vliegveld te
Keulen op weg naar Godesberg voor
het onderhoud met Adolf Hitler
De restauratie van
het paleis te Am
sterdam. De galerij
op de hoofdver
dieping is in haar
oorspronkelijken
staatteruggebracht
