Drie mannen en hun Noodlot
FEUILLETON
24)
Naar het Engesch
door
A. J. HUISMAN.
(Nadruk verboden).
„Mooi", zei OMalley van harte. „En hier
zijn uw vijf dollar. Ik ben u dankbaar voor
uw vlugge werk, maar Brady zei dat ik me op
u kon verlaten".
Schmidt liet de revolver los en accepteerde
het geld en het compliment. Na een paar mi
nuten was OMalley weer op straat. Hij had
een strijd gevoerd met zichzelf om zijn zelf-
beheersching te bewaren en alle listigheid
waarover hij beschikte moeten aanwenden
om den brief uit de handen van de politie te
houden. Waarom?
De reden was niet ver te zoeken. Ward
Barrett was een dief, daar hoefde niet meer
aan getwijfeld te worden. Alles wees in die
richting. Indirect was hij een moordenaar
Maar hij was Claudia Hunts broer, of half
broer. En Claudia Hunt, lief en bekoorlijk,
trotsch, moedig en vol zelfvertrouwen, had
hij, OMalley lief. Voor het eerst was hij het
zich ten volle bewust. De kracht van dit be
sef schuimde als een golf over hem heen. be
dekte zijn gezicht met een brandend rood. En
direct daarop zag hij de situatie in al haar
afschuwelijkheid, zoodat het bloed voor uit
zijn gezicht wegtrok en zijn wangen vaalbleek
werden.
En dan Louise! Ze hield nog van den man
Ze geloofde in hem. zelfs tegen haar vaders
uitgesproken overtuiging in, dat Barrett de
hand in den diefstal had gehad. Chesters
intuïtie had hem niet bedrogen. De brief
vormde een aanwijzing voor Barretts schuld,
want hij was aan hem geadresseerd. Maar
wat een geluk dat OMalley zijn naam weg
gelaten had, toen hij een afschrift van den
brief had gemaakt!
Maar wat nu? Barrett te waarschuwen
zou beteekenen Louise te verraden. Doch het
gestolen geld was van haar. En Barrett bij
de politie aangeven? In zijn verbeelding zag
hij Claudia Hunts lief gezicht in de rechts
zaal, bleek en vertrokken door schande en
verdriet, terwijl zij luisterde hoe het net
werd samengetrokken om haar broer.
Een gevoel van opstand tegen het noodlot
welde in OMalley omhoog; hij onderdrukte
het echter dadelijk. Deze zaak véreischte
vóór alles een koel hoofd. Toen kwam er een
nieuwe gedachte bij hem op. Zou Louise
Chester willen dat Barrett verraden werd?
Barrett was de man, die zij liefhadde
man, dien ze altijd zou blijven liefhebben
zooals hij haar kende.
En tegelijk hiermee kwam een definitief
besluit. Evenals Schmidt beloofd had te doen
zou hij voor het oogenblik tegen niemand
iets zeggen. Tenslotte was zelfs met den brief
het bewijs tegen Barrett nog allerminst ge
leverd. Er waren hoogstens aanwijzingen
tegen hem het was volstrekt niet zeker
dat hij de brandkast leeggestolen en zoo
Chesters dood op zijn geweten had. Hij had
immers te veel te verliezen.
Over tien dagen zou hij den brief aan
Brady geven. In dien tusschentijd zou hij Bar
rett schaduwen. Er kon nog wel een andere
jpolssing van het mysterie zijn. Als Barret
niets tegen Bindles of Schenk ondernam, zou
dat in zijn voordeel zijn, maar dat zou hem
toch nog niet van den diefstal vrijpleiten
want het was welbeschouwd onwaarschijnlijk
dat hij nu al direct tegen de anderen zou be-
?innen.
Zoodra hij m zijn Kamers terug was, nam
O'Malley het telefoonboek om twee adressen
op te zoeken. Dat van Schenk had hij direct.
Zijn privé-woning lag vlak bij Fifth Avenue.
Maar Bindles stond niet in het telefoonboek.
OMalley belde een kennis op, die verslag
gever aan een der avondbladen was en werd
doorverbonden naar de adressenafdeeling. Na
een oogenblik te hebben gewacht gaf een
meisje hem het gevraagde adres. Bindles
woonde in een klein, betrekkelijk onaanzien
lijk huis in Amsterdam Avenue, geen zes
blokken van het flatgebouw verwijderd, waar
Barrett zijn apartementen had.
De Ier noteerde beide adressen in een adres
boekje, dat hij altijd bij zich droeg, maar hij
prentte ze ook goed in zijn geheugen. Toen
ging hij zitten en dacht na.
Even kwam het idee bij hem op om Louise
alles te vertellen, maar direct verwierp hij
dat weer. De aanwijzingen tegen Barrett zou
den haar ongelukkig maken. Ze had genoeg
geleden. Als Barrett gearresteerd werd en aan
een verhoor onderworpen, zou ze het vanzell
wel hooren. Maar tegen dat het zoover was,
zou ze zich eenigszins van den schok van haar
vaders dood hebben hersteld.
Zoo bleef de heele verantwoordelijkheid op
OMalley rusten.
En nu begonnen voor den Ier dagen en
nachten van ingespannen wachten. Hij bleef
op zijn post tot de vroege ochtenduren en drie
nachten lang bleef "hij voor Barretts huis
schilderen. Maar behalve het feit. dat Julian
iaat op bleef, kwam hij niets te weten.
Eenigszins tot zijn verbazing had hij van
Claudia Hunt en haar broer niets gehoord.
Hij had verondersteld eenig bericht van een
van hen te zullen krijgen na Barrett's harte
lijke dankbetuigingen En van Louise had hij
ven min bericht gehad
Maar op een nacht, ongeveer een week na
Chesters dood, zat hij plotseling weer mid
den in het mysterie Hij had zooals gewoonlijk
zijn post betrokken en zag Barrett tegen elven
thuiskomen. Toen ging de tijd langzaam en
zonder wederwaardigheden voorbij tot twee
uur. OMalley maakte juist aanstalten om
naar huis te gaan, toen hij de voordeur van
het flatgebouw zag opengaan en een man
naar buiten komen. Een, portier viel er in de
vestibule niet te bekennen.
Onmiddellijk was OMalley op zijn qui-vive,
want de man was groot en forsch,. eén auto
ritair type. Na een oogenblik kwam hij voor
den ingang in het licht. Hij keek naar rechts
en links en toen naar de lucht.
OMalley floot zachtjes. Het was Barrett.
Toen hij scherper keek, zag hij dat de finan
cier een donkere voorjaarsjas droeg en een
slappen hoed ophad Maar hij had geen tijd
meer om verdere details op te merken. Zijn
handen in de zakken stekend, draaide Bar
rett zich om en liep naar Riverside Drive met
zoo snelle passen, dat hij al dadelijk een heel
eind verwijderd was van de plaats waar
OMalley stond. Nog even wachtte OMalley
om hem een goeden voorsprong te geven, toen
zette hij de vervolging in
Op dat uur van den morgen, met de Drive
verlaten op een enkele politieagent na, was
het een klein kunstje Barrett niet uit het oog
te verliezen. Het eenige gevaar was, dat de
ander hem in het oog zou krijgen en om dat
te voorkomen bleef de jonge Ier zoo ver mo
gelijk achter
In het vlugge tempo waarmee hij zijn nach
telijke wandeling begonnen was, liep Barret
vlug drie blokken ver en sloeg toen een straat
in die in Oostelijke richting voerde. OMalley
versnelde zijn pas en volgde hem de zijstraat
in. Toen opeens bleef hij staan. Barrett was
verdwenen of de aarde hem verzwolgen had.
Een moment later doemde een forsche ge
stalte op het trottoir naast hem op. Het
schijnsel van een straatlantaarn scheen op
zijn gezicht. Het was Ward Barrett en hij glim
lachte!
„Wel", merkte hij op, „daar hebben we den
jongeman, die mijn brief gered heeft. U bent
nog laat op stap, mr. OMalley", voegde hij
er droog aan toe.
OMalley lachte.
„De pot en de ketel", antwoordde hij luch
tig
Barrett staarde hem even aan, nog eens
met den glimlach van zooeven op zijn ge
zicht.
„U hebt gelijk, mr OMalley", gaf hij op
gewekt toe. „Maar ik ben bang dat het gaat
regenen. U deed verstandig een schuilplaats
op te zoeken".
„Dacht, u? Ik vind het een heerlijkenacht",
weerde Ó'Malley af. „En bovendien, het kan
me niet schelen om nat te worden"
„Maar misschien hebt u haast?" hield Bar
rett grimmig aan.
„Absoluut niet", klonk 0'Malley*s bescheid.
„Maar laat ik u niet ophouden. Ik ga in Oos
telijke richting. Misschien dat u...."
„Dank u", kwam het droge antwoord, „ik ga
naar het Noorden".
„Prachtig, dan wensch ik u een goeden
nacht", zei OMalley. Hij kon niet zeggen oi
het schot raak was. Barrett's gelaatsuitdruk
king veranderde niet het minst, alleen staar
de hij den ander nog intenser aan dan hij ai
gedaan had.
„Goedennacht' mr. OMalley. Wat ik zeggen
wil, ik moet mij verontschuldigen dat ik me
eerder van mij heb laten hooren, maar ik zaï
u nu in gedachten houden".
Als het een dreigement was, dan uaa
OMalley er schik in en er was een lach in zu
stem, toen hij antwoordde* Ur
„Heel vriendelijk van u. Goedennacht .ur.
Barrett". ,Hta
Hij keerde zich om en ging in Oosteuj
richting verder. Toen hij achter zich keek,
dween Barrett juist in Riverside Dbvc.
IWordt vervolgd)..
De leiders van het Britsche Legioen, dat naar Tsjecho Slowakije ver
trekken zal voor de handhaving der orde tijdens de volksstemmingen,
ontvangen hun instructies van majoor sir Francis Fetherstone-Goodley,
onder wiens commando zij reizen zullen
Duizenden Inheemsche mannen en vrouwen vertrekken jaarlijks ter bedevaart
naar Mekka, waarmede de innigste wensch van den Mohammedaanschen
inlander in vervulling gaat. Een kijkje op de drukte bij het inschepen der
pelgrims in de haven van Tandjong Priok
Er was veel belangstelling voor de
zitting van de Fransche Kamer en
de rede van Daladier
Met groot verlof. De troepen, welke op last der regeering onder de
wapenen waren geroepen ter versterking van de grensbeveiliging en
die weer naar de mobilisatie-centra waren teruggekeerd, zijn Woensdag
„afgezwaaid Een vroolijk groepje bij het vertrek uit de Oranje Nassau
kazerne te Amsterdam
Een slachtoffer van den hevigen storm. De 23 meter hooge schoorsteen van
een leerlooierij te Dongen moest het tegen den storm afleggen, waarbij het
afgebroken gedeelte op het fabrieksgebouw terecht kwam. Persoonlijke onge
lukken kwamen niet voor
De Pangeran Hangahebi van Jogjakarta en de Pangeran Mario Soer-
josoemarno van het Mangkoenegorosche zelfbestuur zijn Woensdag
uit Den Haag vertrokken op terugreis naar Indië
Ook de opgeroepen Fransche lichtingen gaan weer naar huis. Soldaten
van de Maginot-linie arriveeren te Parijs
