Drie mannen en hun Noodlot
Aan het Victoriabeeld te Alkmaar werd Zaterdag bij de
herdenking van het ontzet van Alkmaar een krans ge
hecht
Ter gelegenheid van de 8 October-viering te Alkmaar werd Zaterdag voor de woning van
den burgemeester, jhr, mr. F. H. van Kinschot, door de schooljeugd een massale zanghulde
gebracht
Bij den aanvang van October wordt de suikerbieten-campagne weer ingezet
Een kijkje bij de suikerfabriek te Roosendaal, waar met paard en kar de
bieten worden aangevoerd
FEUILLETON
Naar het Engesch
A. J. HUISMAN.
(Nadruk verboden).
Zijn hersens werkten nu bliksemsnel en in
een flits zag hij het heele complot. Barrett
had geraden dat O'Malley hem volgde en hem
ook in het huis zou volgen. Hij was binnen
gegaan, had Bindles vermoord, was op het
laatste nippertje gevlucht door de kleine
voorkamer, toen O' Malley de bibliotheek
was binnengegaan. Maar hij had kans gezien
de politie een wenk te geven, zoodat ze nog
op tijd zouden zijn om O'Malley te pakken.
O'Malley was prachtig van pas gekomen om
voor den moord op te draaien
Het was een val en hij was er met open
oogen ingeloopen, had aan het aas gebeten
en was lang genoeg gebleven om in handen
der politie te vallen. Want het leed geen twij
fel, gezien de geuniformde gedaante, dat het
heele huis omsingeld was.
In vliegende vaart rende O'Malley weer de
trap op; het geluid dat zijn voetstappen
maakten werd overstemd door het lawaai
op de voordeur. Zonder te wachten om zijn
omgeving nader te verkennen, vloog hij nu
tot achter in de hall, ontdekte een deur en
trok die open. Hij kwam in een smallere
gang, zooals zijn tastende vingers hem ver
telden. Verder rende hij, op goed geluk, want
hij dorst geen lucifer af te steken. De gang
kwam uit in een warme, donkere keuken, zoo
als de geur van wei-toebereide spijzen, die
er nog hing, hem verried.
O' Malley bleef staan. Weldra zag hij den
vagen omtrek van een venster, met een
blind ervoor. Hopend en biddend dat zijn
gelukkig gesternte hem ook nu niet in den
steek zou laten, snelde hij er heen en maakte
het blind los. De nachtelijke hemel, scheme
rig door de lichten der stad deed zich aan
zijn oogen op. Met zoekende vingers maakte
hij de schuif los en schoof het raam zoo
zacht mogelijk open.
Hij klauterde over een smal aam-echt,
boog zich naar buiten en staarde in een stik-
donkeren tuin. De bel van de voordeur galm
de door tot in de keuken en hij werd zich
toen bewust dat, als er daar beneden een
politieagent stond, de kans niet uitgesloten
was, dat hij, ondanks alle voorzichtigheid,
gehoord kon hebben dat er boven zijn hoofd
een raam opengeschoven was.
Maar het was nu erop of eronder! Plotse
ling toenemend rumoer uit het huis achter
hem, vormde een waarschuwing dat de voor
deur geforceerd of door iemand van binnen
geopend was Op hetzelfde moment ving hij
het dreunen van snelloopende voetstappen
buiten langs het huis op. In hurkende houding
werkte hij zich op den vensterbank en sprong
toen, na nog geen seconde van aarzeling, om
laag.
In het vage licht had hij den bovenkant
van een steenen muur opgemerkt. Deze
scheidde den tuin van die ernaast en bevond
zich maar een paar voet rechts van het raam
waar hij stond. Het gevaar van een dergelijke
sprong was ongetwijfeld neit gering, maar
het scheen zijn eenige kans, want hij had
weinig lust in de armen te vallen van den
man, die beneden op wacht stond.
Gelukkig had hij den afstand juist ge
schat. Zijn voeten kwamen op den bovenkant
van den muur terecht, glibberden en gleden
eraf; maar zijn lichaam kwam er pardoes
op neer, gedeeltelijk op zijn knieën, gedeel
telijk op zijn schouder, en onmiddellijk had
hij zijn evenwicht hersteld
Het was een hooge muur en de boven
kant ervan was bijna een voet breed. Terwijl
hij even daar hoog bleef zitten, hoorde hij
iemand rechts om den hoek van het huis
hollen. Snel bedenkend dat zijn silhouet tegen
de lucht afgeteekend was, ging O'Malley plat
op den muur liggen. Daarna wierp hij zijn
beenen. over den anderen kant van den muur,
liet zich aan zij narmen omlaag zakken en
deed een sprong.
Uit den tuin van Bindles' huis kwam een
schreeuw en een vuurflits juist toen
OMalley zich liet vallen. Hij was er zeker van
dat de man die was komen aanrennen, geen
tijd had gehad om hem te zien. Dus was zijn
veronderstelling juist geweest, dat een ander
daar op post had gestaan.
Met uitgestrekte armen en beenen kwam
hij neer. Hij krabbelde overeind en keek vlug
om hoog, hijgend van inspanning. Over de
rand van den muur verscheen een hoofd met
een politiehelm en een paar breede schouders
Te oordeelen naar de manier waarop de ach
tervolger in het gezicht kwam, had de eene
agent den ander tot de muurkap omhoog ge
duwd. Een oogenblik dacht O'Malley erover
het op een loopen te zetten, maar hij was in
een te onvoordeelige positie. Hij wist dat de
agent boven hem elke beweging van hem
zou zien en als hij wegliep, zou hij niet aar
zelen hem een kogel achterna te zenden. Dus
kroop hij in de schaduw van den muur en
wachtte.
De agent gooide zijn beenen over den muur,
hing aan zijn armen en liet zich vallen zooals
O'Malley gedaan had. Hij verloor eveneens
zijn evenwicht. En terwijl hij overeind krab
belde kwam O.Malley op hem toe en liet zijn
vuist met alle kracht waarover hij beschikte,
achter het oor van den man neerkomen De
agent viel als een steen neer, voorloopig
buiten gevecht gesteld
O'Malley rende den tuin door, onderwijl
over zijn schouder achterom kijkend. Hij
struikelde ergens over, viel, kwam weer over
eind en was bij den achtermuur van dezen
tuin, juist toen weer een hoofd boven den
muur achter hem verscheen. Maar zijn geluk
was nog met hem. Dicht bij dezen tweeden
muur en er boven uitstekend stond een rustiek
tuinhuis. O'Malley zag de omtrekken ervan
op het oogenblik dat hij het tweede hoofd in
de gaten kreeg en zijn kans schoon ziende,
dook hij weg tusschen het tuinhuis en den
muur waarheen hij op weg was
Deze laatste muur was iets lager dan de
eerste. Met een fikschen sprong slaagde hij
erin zijn handen op den bovenkant ervan
te krijgen en trok zich, klauterend en zich
in allerlei bochten wringend, omhoog. Zonder
te wachten om achterom te kijken, kroop hij
er over heen en gleed aan de andere zijde
omlaag .En toen hij met zijn voeten in muilen
grond .terecht kwam, klonk er een scherp
politiefluitje uit den tuin, dien hij juist ver
laten had.
De tweede agent had zijn kameraad ge
vonden. Maar O'Malley was voor het moment
veilig. Haastig om zich heen glurend stelde
hij vast dat hij zich op een strook grond be
vond, die vermoedelijk als doorgang voor
tuinlieden diende en aan den anderen kant
waarvan zich opnieuw een muurtje verhief,
veel lager echter dan de beide hindernis
sen, die hij daarnet met zooveel moeite ge
passeerd was. Hij snelde er naar toe en keek
er overheen Daar lag wederom een tuin en
wat verder lagen huizen, die aan de ach
terzijde uitkeken op de rij, waar hij juist
vandaan kwam Met een sprong was hij over
dezen muur, kwam in zijn volle lengte in den
aangrenzenden tuin neer en glipte langs het
huis, want zóó zou hij in een andere straat
belanden.
Hij bereikte een betegeld pad, dat hij
veronderstelde voor de leveranciers bestemd
te zijn en dat vermoedelijk naar de keuken
ingang leidde. Hij volgde het tot voor het
huis, hurkte in de schaduw neer en zag links
en rechts een verlaten straat. Na een oogen
blik van onzekerheid raapte hij al zijn moed
bijeen en sloop naar het trottoir. Daar kwam
hij overeind en wandelde het trottoir at,
Er klonk nog geen politief luit je, dat hem
noopte het op een loopen te zetten, geen ge
er na aan toe geweest
de zijn schreden, kwam aan een hoek en liet
Bindles' huis achter zich. Zonder hindernis
bereikte hij weer een hoek; daar stond geluk
kig een taxi met een slaperige chauffeur
achter het stuur en met een diepen zucht
van verlichting klom hij naar binnen. Vijf
minuten later was hij een heel eind van het
tooneel van de misdaad verwijderd.
O'Malley had nog nooit met grooter vol
doening de voordeur van zijn woning achter
zich gesloten dan hij dien nacht deed, maar
hij' droeg naar de voordeur en verder een
ziedende woede tegen Ward Barrett mede,
De val was niet dichtgeklapt, maar het was
er na aan toe gewest.
HOOFDSTUK XIV.
Thee in de „Plaza".
Toen O'Malley terug was op zijn kamers,
kwam de reactie en hij was te vermoeid om
nog veel na te denken. Half kleedde hij zich
uit, nam een bad en tuimelde in bed. Binnen
een minuut was hij vast in slaap.
Den volgenden morgen, toen het meisje
hem zijn ontbijt bracht, werd hij pas wak
ker. Hij viel half uit bed, zoo slaperig was
hij nog, opende de deur en nam het blad aan.
Toen strompelde hij naar de badkamer, zijn
oogen uitwrijvend.
Tien minuten later, verfrischt en klaar
wakker na een koud bad, ging hij ontbijten.
Onderwijl liet hij de gebeurtenissen van
den avond te voren nog eens aan zijn geest
passeeren. En het resultaat was, aat hij voor
den zooveelsten keer weer twijfelde.
(Wordt venolgQ)'
De logger Sch. 102 is Zondag in het gezicht van de haven even buiten het havenhoofd te Scheveningen vergaan. Het moment,
waarop de reddingsboot het laatste lid der bemanning, den schipper, van het zinkende schip haalt
Van 8 tot 12 October worden op de terreinen van het
hoogovenbedrijf te Velsen yeiligheidsdagen gehouden, ter
gelegenheid waarvan een veiligheid- en arbeidsmuseum is
geopend
Serge Rachmanioff, de beroemde pianist
componist, in gezelschap van prof. dr.
Willem Mengelberg in het Concert
gebouw te Amsterdam
Te Londen zijn
uitgebreide oefe
ningen gehouden
met de ballons,
welke bij een even-
tueelen luchtaan
val op Engeland's
hoofdstad hun
diensten moeten
bewijzen.
