Brie mannen en hun Noodlot
FEUILLETON
Naar het Engesch
door
A. J. HUISMAN.
(Nadruk verboden).
28)
Gisteravond had hij geloofd dat Barrett,
in de verwachting dat O'Malley volgen zou,
hem naar het huis had gelokt, den moord be
gaan had even voor hij binnengekomen was
en toen gevlucht was om O'Malley voor de
gevolgen op te laten draaien Het leek waar
schijnlijk dat Barrett de politie had gewaar
schuwd om er zeker van te zijn dat O'Malley
gearresteerd zou worden
Nu hij de zaak rustiger overdacht viel er
een nieuw licht over een paar bijzonder
heden, dat deze theorie aan het wankelen
dreigde te brengen
Ten eerste, Barrett had geen tijd gehad om.
na O'Malley ontmoet te hebben de politie te
waarschuwen. En bovendien als hij het plan
had gehad een moord te begaan, zou hij niet
zoo roekeloos zijn hem van te voren op het
spoor, zelfs van den vermeenden moordenaar
te brengen, want Barret kon toch niet zeker
weten dat O'Malley hem volgen zou. Neen.
Barrett had de politie niet gewaarschuwd.
Ten tweede, er was geen sprake van twist
of ook maar de minste onaangenaamheid
tusschen Barrett en O'Malley geweest, die
een motief kon opleveren voor een dergelijke
wraakneming. Eerder het tegendeel, tenzij
Barrett hem uit den weg wide hebben om
hetgeen hij wist, in welk geval het dwaas
heid zou zijn om hem te laten arresteeren,
Daarbij zou Barrett het niet noodig vinden
er een ander in te halen zoolang hij zelf kon
ontsnappen.
Ten derde, en dit was belangrijker omdat
het de moord zelf betrof, was er de kwestie
van den tijd. Barrett was het huis misschien
twee minuten voor O'Malley binnengegaan;
waarschijnlijk was het tijdsverschil nog kor
ter. Als hij de trap even behoedzaam was op-
geloopen als de Ier, kon hij die verlichte
kamer nauwelijks twee minuten eerder dan
de man die hem volgde zijn binnengetreden,
zelfs als hij het huis kende.
O'Malley herinnerde zich duidelijk de toe
stand van de brandkast. Hij had geen teeken
gezien dat er op wees dat deze geforceerd
was. Mogelijk had Bindles hem open laten
staan en had Barrett de brandkast zoo ge
vonden. Maar dat leek te onwaarschijnlijk
om waar te zijn zoo'n verbij sterénde bui
tenkans voor den man, die gekomen was
om de brandkast leeg te halen!
Maar de safe was duchtig doorzocht: de
rommel van papieren er omheen sprak een
te duidelijke taal. Aan alles in de kamer kon
men zien dat er een ordelijk man huisde
en het stof op de schrijftafel bewees dat hij
niet wilde dat iemand aan zijn papieren
kwam. Daarom zou Bindles die papieren nooii
op den grond hebben laten liggen. Maar om
de brandkast te openen en te doorzoeken of
alléén te doorzoeken, als de kast open was
geweest, zou minstens een minuut of vijf in
beslag nemen. En Barrett had maar twee
minuten gehad om Bindles te vermoorden, de
brandkast door te snuffelen en uit de kamer
te ontsnappen
Tensotte was er nog de vermoorde zelf
als factor waarmee rekening moest gehouden
worden. Bindles, als hij het tenminste was
moest kort te voren aangevallen zijn. Maar
ook hier waren meer dan twee minuten in
net spel. O'Malley was niet in staat geweest
den loop van de wond te onderzoeken, maar
hij was ervan overtuigd dat de oude heer door
de longen gestoken was, te oordeelen naai
de kleur van het bloed Het feit dat het bloed
bijna, maar niet geheel, opgehouden had uit
den mond te vloeien wees er op, dat het wa
pen het hart niet had geraakt Aan den
buitensten rand van de bloedplas op de tafel
was het reeds begonnen te stollen en het
hart had juist opgehouden te kloppen. Al deze
verschijnselen stelden het buiten twijfel dat
de misdaad minstens twee minuten vóór Bar
rett het huis binnentrad, gebeurd moest
zijn.
Wanneer deze redeneering foutief was en
Barrett den ouden man toch vermoord had,
had hij het alleen kunnen doen terwijl
O'Malley de souterraintrap opsloop. Maar de
Ier had scherp geluisterd Er waren geen
deuren gesloten en hij had geen schreeuw of
hijgend geluid gehoord.
O'Malley was zich volkomen bewust dat er
drie redenen waren waarom hij niet wenschte
te gelooven dat" Barrett schuldig was aan
den moord: Louise, Claudia Hunt en 'n zekere
onwillekeurige sympathie en eerbied, die hij
zelf voor den man voelde. Doch als Barrett
het niet gedaan had wie dan wel?
Uren piekerde O'Malley dien morgen over
deze vraag en ten slotte kwam hij tot de
hoogst onbevredigende slotsom, dat hij er
geen antwoord op kon vinden Maar er was
voldoende twijfel in zijn geest, geheel af
gescheiden van het gevaar dat hij zelf daar
door zou loopen, om hem te weerhouden
naar de politie te gaan. Ze moesten er zelf
maar probeeren achter te komen. Hij moest
eerst meer omtrent Barrett zien gewaar te
worden, voor hij het net om den man heen
haalde. En hij voelde er ook niet veel voor
om een verklaring van zijn eigen aanwezig
heid in het huis te moeten geven een ver
klaring, die zeker van hem gevraagd zou
worden als hij Barrett aanklaagde. Hij kon
Uleen maar de waarheid vertellen, en die zou
verdacht genoeg klinken om hem ernstige on
aangenaamheden om van erger niet te
spreken te bezorgen
O'Malley lunchte in een restaurant in de
buurt, kocht alle middagedities en keerde
daarmee naar zijn kamers terug. Genesteld
m zijn gemakkelijken stoel, met een pijp in
den mond en de kranten op zijn schoot, kreeg
hij, in snelle opeenvolging, twee lichtelijk-
verbijsterende schokken.
Hij vond een gedetailleerd en sensationeel
verslag van den moord in de „Evening Tur
moil". Kolommen vol, want Bindles was in
zijn tijd een bekende figuur in Wall Street
-geweest.
Zijn eerste verrassing werd veroorzaakt
door een „vette kop" op de voorpagina.
Wolfram Schenk, bekend financier
ziet man binnengaan en waarschuwt
politie.
Weer Schenk! O'Malley las het heele
relaas snel door, toen las hij het nog eens
over. Daarna leunde hij achterover in zijn
stoel, stomverbaasd. Het verhaal was wel
zoo sensationeel als een verslaggever het zich
maar kon wenschen.
Na een beschrijving hoe het lichaam ge
vonden was, gaf het blad in bijzonderheden
de feiten, zooals Schenk ze aan de politie mee
gedeeld had. Schenk had Bindles vroeger in
den avond opgebeld over zekere financieele
aangelegenheden, die hij voor den gewezen
effectenhandelaar behandelde. Hij had bii
kennissen gedineerd en gedanst en had afge
sproken op zijn weg naar huis nog even bij
Bindles aar te komen. Deze laatste had de
gewoonte laat op te blijven en hij had Schenk
verzocht toch nog te komen, ook al werd het
héél laat; hij zou hem zelf binnenlaten. He»
betrof een belangrijke en dringende zaak
Even na tweeën was Schenk buiten adem
?en politiebureau binnen komen vallen en
had den wachtcommandant verteld dat. toen
hij het huis van Bindles naderde een slui
pende gestalte in het souterrain verdwenen
was en dat hij daarom de politie waarschuwde
Toen hem later gevraagd werd, waarom hij
te voet was, had hij verklaard dat hij vrien
den in zijn auto naar huls had laten bren
gen en naar Bindles' huis gewandeld was om
nog wat frisschen lucht en beweging te heb
ben Het was maar een twaalf blokken van het
huis waar hij had gedineerd.
Daarop volgde een beschrijving hoe Schenk
met een aantal agenten en detectives naar
het huis was teruggekeerd en hoe ze het
omsingeld hadden: één ging naar den sou
terrainingang, die geforceerd was, een ander
begaf zich naar den achteruitgang, terwijl
drie zich met Schenk bij de voordeur pos
teerden.
Schenk had aangebeld, de politie had op
de deur gebonsd en na een tusschenpoos van
verscheidene minuten was een angstige be
diende in nachtgewaad naar beneden komen
loopen, verbaasd dat zijn meester hen niet
had binnengelaten, daar hij nog op scheen.
Vervolgens kwam een aanschouwelijk schil
derij van wat ze in de bibliotheek hadden
aangetroffen en een uiteenzetting van de
wijze waarop de moordenaar ontsnapt was.
Het gaf O'Malley een onbehaaglijk, kil ge
voel langs zijn ruggegraat, want van zijn
sprong uit het keukenraam ontbrak geen
enkele bijzonderheid, zoo min als van zijn
daaropvolgenden aanval op den agent, die
hem over den muur gevolg dwas. Deze, ging
het verder, had hem vanuit het raam op den
muur zien springen, maar had zich gehurkt
verborgen gehouden in de hoop dat de moor
denaar in zijn armen zou vallen als hij bleef
wachten Het blad verkondigde de meening
dat de moordenaar een van de meest verdor
ven misdadigers moest zijn die New Yon:
bevatte en het verslag eindigde met het mt-
spreken van de gebruikelijke verwachting dat
de politie binnenkort de hand op den dader
zou leggen.
iWojtft v«®lï41
Hr. Ms. kruiser „Sumatra" is Maandag voor een
kruistocht naar de Middellandsche Zee vertrok
ken. Het vertrek uit Den Helder
Van het vliegveld Croydon vertrok Maandag een Britsche commissie naar Kraag, die
met de Tsjechische autoriteiten de huisvesting der manschappen van het Britsche Legi0en z"a|
regelen
Mevr. Van Broekhuyzen, kleindochter van Paul Kruger en echtgenoote van den
Zuid Afrikaanschen gezant, heeft Maandag te Den Haag aan een aantal oud
strijders uit den Boerenoorlog de oorlogsmedaille uitgereikt
Groenewegen en Boeyen na hun over
winning in den 100 K.M. koppelwed
strijd bij de opening van het wieier-
seizoen op de Parijsche winterbaan
De heer G. W. J. Zitter-
steyn is benoemd tot voor
zitter van den Kon. Neder-
landschen Schaakbond
De Pangeran Hangabehi bracht
Maandag een bezoek aan de
Ned. Ford Automobielfabriek
te Amsterdam, waar de Indi
sche vorst een dankbaar ge
bruik van zijn filmapparaat
maakte
De Zweedsche vereeniging voor luchtbescherming heeft een tentoonstellingstrein
ingericht, welke geheel Zweden zal afreizen, om de bevolking vertrouwd te maken
met de desbetreffende maatregelen
De ministers Colijn en Van Dijk waren met hun dames aanwezig bij de uitreiking van een aantal
oorlogsmedailles aar- oud-strijders uit den Boerenoorlog, welke plechtigheid door mevr. Van Broek
huyzen. kleindochter van Paul Kruger en echtgenoote van den Zuid Afrikaanschen gezant, verricht werd
