„Mysterie
om een Erfenis
Op de perrons, in de wachtkamers en in de vestibule van
het Centraal Station te Amsterdam worden luidsprekers
aangebracht, om den reizigers eventueele mededeelingen
te kunnen doen
Feith (x) nam Vrijdagmiddag te Den Haag afscheid als president van den
Hoogen Raad der Nederlanden. Een foto tijdens de plechtigheid
De aviateur Boris, die van Bernay (Fr.) was opgestegen, om een snelheids
record voor kleine vliegtuigen te verbeteren, moest wegens averij aan de
machine per parachute afspringen. Hij bleef ongedeerd. Het toestel viel te
pletter, terwijl de parachute in een boom bleef hangen
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
DOUGLAS GARDINER.
(Nadruk verboden.)
4)
Ja, maar ik ben bezig. Wat voor iemand
is het?
Maar een gewone man, mijnheer.
Laat hem maar binnen; misschien
iemand voor een baantje, zei Grantley.
Jack knikte en de knecht verdween.
Lastig! gromde Jack Wie zou nu denken
dat je bij zulk slecht weer 's avonds nog ge
stoord zou worden. Binnen! Groote hemel!
Hij was opgestaan en keek naar zijn bezoe
ker, stom verbaasd ea niet bepaald vriende
lijk.
De man kwam de kamer in en beantwoord
de den strakken blik van Jack met een onbe-
schaamden glimlach, 't Was een groote, for-
sche kerel van ongeveer dertig jaar, van Let
hoofd tot de voeten gestoken in het schilder
achtig costuum van een Amerikaanschen cow
boy; zijn gezicht droeg alle sporen van een
losbandig leven.
Hoe gaat het er mee, Jack? vroeg hij op
gemeenzamen toon, terwijl hij een stoel om
draaide en er schrijlings op ging zitten, met
zijn kin op de leuning. Je kijkt me aan alsoi
ik een windvlaag van de besneeuwde toppen
van de Sieras van San Remo ben. Je kent me
zeker nog wel van toen?
Ik ben niet ongastvrij, Jake Murdock
maar we zijn hier niet in Nevada en je weet
Jaeel goed waarom we daar ginds van elkaar
gingen. Maar hoe haal je het in je hoofd die
kleeren hier in Engeland te dragen?
Ik heb niets anders. En wat zou dat nog?
Als ze goed genoeg zijn in God's vrije natuur,
zijn ze zeker goed op jou verdoemde eiland,
antwoordde hij grijnzend. Nadat ik tien jaar
voor Silas Dennington gewerkt had, ging ik
weg omdat jij op me schoot. En nu reis ik
rond met een Wild-West-vertooning.
Grantley luisterde aandachtig, vol ergernis
over de brutaliteit van den bezoeker.
Zeg nu wat je komt doen. Jake, vroeg
Jack kortaf. Je ziet dat mijn broer en ik druk
bezig zijn. Als het je om geld te doen is, zal ik
je maar dadelijk zeggen, dat je geen dollar
van me krijgt. Je bent dronken.
Als ik om geld vraag, Jack dan ben ik er
zeker van, dat ik het krijg. Kijk maar niet zoo
benauwd! Als je 't liever hebt, wil ik je met
alle plezier mijnheer noemen; In San Reno
zeiden we maar Jack en Jake en Silas, maar in
dit deftig land is zoo'n gemeenzaamheid tus-
schen baas en knecht zeker onmogelijk. En
al ben ik dronken, ik weet heel goed wat ik zeg
Geef me een poot en laten we als neven, goede
vrienden zijn. Geef me wat te drinken en een
sigaar.
De kerel is gek, fluisterde Grantley. 't Zou
me niets verwonderen als hij vuurwapens bij
zich had.
Je krijgt niemendal, Jake Murdock, en
ga nu heen, zei Jack streng.
Dat is me hier een gastvrij huis, spotte
de man. Een lieve neef ben je. Jij leeft in
overvloed van mijn geld, terwijl ik geen orden
telijke kleeren meer heb om aan te trekken
Noem me niet meer Jake Murdock. want ik
heet Silas Dennington. Daar sta je nu met
den mond vol tanden en geen wonder! Geef
me die whiskey eens.
Hij stond op om de karaf te grijpen, maar
Jack duwde hem terug op zijn stoel.
Grantley stond met gebogen hoofd aan een
anderen kant; met beide handen op de tafel
leunend.
Je stelt je meer dan dwaas aan snauwde
Jack hem toe.
Wacht even, wacht even. Ik heb hier een
brief van Spider Webb, daar heb je weieens
van gehoord, 't Was een politie-agent en hij
leeft nu stil in New-York, 't Was een goede be
kende van Silas Dennington; ze kregen ruzie
over een vrouw, mijn moeder, en Spider Webb
ontvoerde me. Dat is een dagelijks voorko
mende manier van wraakneming in Amerika.
Vier jaar later stuurde Spider een kist van
de Sierra Nevada uit aan Silas Dennington
Een bijgevoegde brief meldde den dood van
den gestolen jongen en zijn lijk zat in de kist.
Na zich ervan te hebben overtuigd dat er wer
kelijk een gestorven jongetje in was, liet hij
het op het groote kerkhof van Carson City be
graven. Ken je die geschiedenis, neef Jack?
Mijn oom heeft het me verteld.
Maar wat denkelijk niet zult weten, is,
dat het een wraakneming van Spider Webb
was. 't Was een andere jongen en de werke
lijke was ik. Ik ging door voor 4en neef van
Spider Webb. En toen ik oud genoeg was,
stuurde hij mij bij Silas Dennington in be
trekking. Ik moest mijn mond houden, maar
ik heb nooit geweten waarom tot nu toe. Door
den plotselingen dood van den ouden Silas kon
hij zijn verdere plannen niet ten uitvoer bren
gen Hier is de brief en Spider Webb kan je
alle bewijsstukken laten zien. Kijk me eens
goed aan Jack. ben ik niet sprekend mijn
vader? En let eens op dit knobbeltje op mijn
wang, het echte teeken der Denningtons!
Hij ging weer staan en loerde met begeerige
oogen naar de whiskey. Jack liet hem nu zijn
gang gaan. Een vreeselijke angst had zich van
he mmeester gemaakt. Als het eens waar was
wat de k.ereld vertelde! In zijn hart was hij
ervan overtuigd dat het zoo was. Maar
Grantley vroeg op scherpen toon:
Is dit sprookje van Moeder de Gans
wel waard, dat je ernaar luistert, Jack.
Ik zal je dwingen ernaar te luisteren,
sneefde de Cowboy. En als je herrie wilt heb-
beu, zal ik je hier het huis uitgooien! Ik kom
met goede bedoelingen, ik ben niet zoo begee-
rig om al dat verduivelde geld te willen; laten
we deelen! Hier, lees wat Spider Webb schrijft.
Hij heeft, alle bewijsstukken en getuigenissen,
alles. Ik ben geen bedrieger! We zijn neven ik
en Jack en eens waren we kameraden. Hij
heeft op me geschoten maar ik ben niet haat
dragend.
De man schonk zich nog eens in.
Ik denk niet over deelen, Jake, het geld
is of van mij of van jou. Ik zal erover naden
ken, wat ik zal doen en zal je dat mórgen laten
weten. Kan je doen brief hier laten?
Zeker, en ik ben ervan overtuigd, dat je
goed zult handelen. Geef me de hand, Jack en
wel te rusten.
Jack liet hem uit.
Hoofdstuk IV.
DE VECHTPARTIJ.
Toen Jack in de bibliotheek terug kwam,
stond Grantley nog in dezelfde houding. Zijn
gezicht was spierwit. Hij keek Jack aan en
zei:
Is hij weg?
Ja, ik heb hem nagekeken tot het eind
van de oprijlaan. Hij stapte flink door! Hij
kan heel wat verdragen, dat kon hij trouwens
altijd.
Wat zal je doen Jack? Ze keken elkaar
aan en raadden eikaars gedachten.
Ik vrees dat ik mijn geld kwijt ben,
Grantley. Een aardige overgang: van millio-
nair tot bedelaar in een kwartier! Dat eigen
aardige knobbeltje op zijn gezicht maakt het
voor mij zeker. Gek, dat ik er vroeger nooit
op gelet heb. Maar hij was haast nooit nuch
ter en verzorgde zich niet, hij was uitstekend
voor zijn werk, maar had een afschuwelijk
humeur en was een bijzonder goed schutter.
Groote Hemel! Jack viel op een stoel neer
en staarde in het vuur. Die mooie droomen
zijn vervlogen!
Lees nu eerst dien brief eens van Spi
der Webb.
Ja, we zullen eens kijken wat hij te zeg-
gen heeft.
De brief was geschreven te New-York, 23ste
Street en was vrij lang, met een loopende hand
geschreven en duidelijk en helder gesteld. Het
was de oude geschiedenis: twee mannen die
liefde hebben opgevat voor hetzelfde meisje,
en de wraak van hem die het onderspit moest
delven. Deze kocht Indianen om, om het kind
van Silas Dennington te stelen en geen
mensch vermoedde, dat Spider Webb daar de
hand in had. Toen hij jong was, was Silas op
zichter geweest op Cold Spring Station en
tientallen Roodhuiden had hij moeten neer
schieten. 't Was een zoete wraakneming van
hun stamgenooten om het kind van hun
vijand te ontvoeren. Vier jaar later was het
lijkje van het kind naar Silas gezonden en
eerst toen was bekend geworden, dat spider
"Webb de eigenlijke aanstoker van de misdaad
was. Maar hij was verdwenen en het kind was
dood en alleen de droeve herinnering bleef.
De moeder had den schok niet overleefd. En
nu had Webb nog de laatste pijl in zijn koker;
het doode kind was niet dat van Dennington!
Diens zoon was springlevend, en hij was be
kend onder den naam van John Murdock. Al
le bewijzen hiervoor waren in zijn bezit. Zijn
doel was niet uit deze zaak geld te slaan, maar
hij wilde de onrechtvaardige verhouding, die
door zijn schuld ontstaan was, herstellen dooi
er op te wijzen, dat het geld, dat de oude Silas
had nagelaten, gelijkelijk verdeeld zou kunnen
worden tusschen den jongen Silas, den zoon,
en Jack Dennington, den neef. Hij eindigde
met de aandacht te vestigen op het bruine
knobbeltje op de wang van Dennington Jr., dat
volgens Silas een echt teeken van de Denning
tons was.
Jack wierp Grantley den brief toe en be
studeerde zijn gezicht, terwijl hij las.
En wat denk jij ervan? vroeg hij ten
slotte.
(Wordt vervolgd).
