„Mysterie
om een Erfenis
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
DOUGLAS GARDINER.
(Nadruk verboden.)
17)
Neen, ze was voor de ontploffing al weg.
Ze wist er zeker alles van. Kijk nu dien gek
ken Wayman eens helpen om alles op te rui
men. Men kan toch niet nalaten van dien
jongen te houden, maar het is net een stout
kind.
Jack ging de deur uit, zijn handen in zijn
zakken, het hoofd gebogen. Dat was geen best
nieuws, dat van Sir Peter. Het scheen wel of
die man de bode van het noodlot was. Waar
hij ook ging, altijd kwam er ellende; hij had
dat trouwens vaak genoeg zelf gezegd. Boven
den was hij buitengewoon zelfzuchtig en ge
wetenloos. Hij zou Grant tot zijn laatste
penny toe afhandig maken en Grantley was
ziek. Jack zag heel goed in, dat zijn broer op
den duur zijn positie niet zou kunnen hand
haven.
Daar kwam Theodore Grant naar hem
toe en gaf hem de hand.
Kunt u niet eens een paar minuten mis
sen, mijnheer Castlemaine? We hebben u niet
bij ons gezien sedert Zondag? Wat is er toch?
Rosa trekt het zich erg aan.
Ik had begrepen, dat u beiden me niet
meer wilde zien.
Onzin, Jack. Breek het hart van mijn
kind niet! Het onheil is nu eenmaal over mij
gekomen en ik zal me er zoo goed mogelijk in
schikken.
jBosamund kwam aan de deur om hem te
begroeten; haar zachte bruine oogen neerge
slagen, een blos op de wangen, terwijl Jack
zwijgend haar hand nam. Tom Wayman stond
hen aan den overkant te bespieden, hij fronste
zijn voorhoofd en zei in zichzelf:
Dat'is het dus! Hij is een beste, moedige
kerel, maar ik weet niet, of ik het hem durf
vertellen!
Hoofdstuk XIV,
DE VERLOVINGSRING.
De liefde heeft ook zijn practischen kant en
hoe idealistisch Jack en Rosamund ook wa
ren, ze gaven zich wel degelijk rekenschap
van het dagelij ksch leven.
Rosamund vertelde hem, dat ze graag wat
geld zou willen verdienen. Jack was verrukt
over haar teekeningen, al waren ze voor han
delsdoeleinden misschien te gevoelvol en te
weinig technisch volmaakt.
Ze hadden over het nieuwe damesblad ge
sproken en hij had haar tot haar groote blijd
schap-verzekerd, dat ze op twee of drie pond
in de week kon rekenen.
't Gaat den laatsten tijd slecht met den
winkel, zei ze. De laatste weken hebben we
geen schilling ontvangen en het schijnt dat we
niets meer op de bank hebben. Voor het eerst,
zoolang we hier wonen, heb ik de wekelijk-
sche rekeningen niet kunnen betalen, maar
de leveranciers vonden het niet erg omdat ze
tot nu toe geregeld geld ontvingen.
Waarom verkoopt je vader den win
kel toch niet? Hij vertelde me, dat de zaak
vierduizend pond waard is en als het geld
zorgvuldig belegd werd
Hij ging aan het rekenen, maar Rosamund
hield hem tegen en zei:
Ik heb het ééns voorgesteld, maar hij
wond er zich zóó over op, dat hij er dagenlang
ziek van was.
Zoo! Hij is niet geschikt voor zaken, 't
Is nu weer Zaterdag; hoe is het deze week ge
gaan?
Niet veel beter, vader gaf me vanmorgen
twaalf shilling en ik moet nog bijna zeven
pond betalen!
Dat kan zoo niet, zei Jack verdrietig, en
ik durf hem ook niets te leen aanbieden. Maar
ik weet wat! zei hij, blij over die invallende
gedachte. Ik zal een verlovingsring bij hem
koopen. Ik heb een paar heele mooie zien lig
gen in het kastje op de toonbank.
Ja, maar die zijn vreeselijk kostbaar!
Des te beter lieveling, het mooiste is niet
te goed voor jou.
Maar, Jack, (voor den eersten keer
noemde ze hem bij den naam en ze kreeg een
kleur als vuur), kan je dat wel betalen? Je
zaak moet er niet onder lijden.
De zaak staat op een hechte basis en ik
heb veel geld in het vooruitzicht, Rosamund;
ik ben rijk en dat is heerlijk voor jou en ons
allemaal.
Een oogenblik verduisterden zijn oogen, er
lag een schaduw over zijn geluk: de toestand
van Grantley en zonder Grantley was alles
donker.
Maar we moeten nog een poosje wachten,
lieve schat, voor ik al het geheimzinnige kan
ophelderen.
Dat weet ik Jack, ik kan wachten; je
hoeft me niets te vertellen, vóór je den tijd
gekomen acht.
Maar als ik nu eens niet was, zooals ik me
voordoe?
Dan ben ik nog tevreden, je blijft voor
mij altijd dezelfde.
Maar ik mag mezelf niet zijn.
Jack, nu praat je onzin. Ik raak je toch
aan, ik houd je hand vast, ik kijk je toch in
je oogen! Dat zul je toch niet ontkennen!
In een plotselinge opwelling haalde hij een
foto uit zijn zak en liet die Rosamund zien.
Wie is dat? fluisterde hij.
Ze ging er mee naar het venster.
De oogen, de neus zijn van jou, Jack. Is
het portret van een jongeren broer? Neen! je
moet het zelf zijn, jaren geleden!
Het is van verleden jaar. Rosamund,
genomen in CaTson City; kijk maar aan den
achterkant, mijn naam staat er op.
Met ademlooze spanning keek hij naar
haar. Hij zag haar oogen grooter worden en
haar gezicht werd bleek; vlug begrijpend
keek ze hem aan en fluisterde
Jack Denington! Ben jij c an een broer
van Grantley Dennington? O, Jack!
Ze viel terug in haar stoel, bevend en hij
gend.
Je weet alles toch, Rosamund? Je hebt
toch de kranten gelezen? Ik ben niet mezelf,
mijn haar en mijn baard doen me voor een an
der doorgaan. Is het nu uit tusschen ons? Ik
moet me schuil houden; er staat een prijs op
mijn hoofd; maar ik ben onschuldig. Ik heb
mijn neef in het geheel niet ontmoet op den
avond, waarop hij doodgeschoten is; ik wist
van niets, tot maanden nadat het gebeurd
was.
En half fluisterend ging hij voort: Hij
kwam mijn broer tegen in de oprijlaan; ze
kregen ruzie en werden handgemeen; hij
dreigde mijn broer met een geladen pistool,
dat onder de worsteling afging en hemzelf
trof. Grantley kreeg hersenkoorts en hij is
nog altijd niet goed. T.er wille van hem houd
ik deze vermomming vol, totdat hij sterk ge
noeg zal zijn om de emoties van een proces
door te maken.
Jack Jack zei Rosamund bevend. Ze stond
op en kwam met uitgestoken handen naar
hem toe. Haar gezicht was bleek, maar haar
oogen glansden vol liefde.
Ik schrok het eerste oogenblik, maar geen
minuut heb ik aan je getwijfeld. Ik kan niets
slechts van je gelooven en al had je den man
gedood, dan zou ik zeker weten, dat het een
ongeluk was; ik zou weten dat jou geen
schuld treft.
Ze legde haar arm om zijn hals en haar
hoofd liet ze op zijn schouder rusten. Zijn hart
was te vol om iets te zeggen. Hij streek lief-
koozend over haar haar. Tenslotte fluisterde
hij zacht en gebroken:
Misschien had ik je niet over mijn liefde
moeten spreken, vóór alles was opgehelderd,
maar ik werd gedreven door een macht sterker
dan ikzelf. Als het proces afgeloopen is en
alles is voorbij, dan zal het ons alleen een
bange droom lijken. Ik ga er vanavond met
Grantley over praten.
Met vochtige oogen keek Rosamund naar
hem op.
Ik ben zoo blij, Jack dat je het verteld
hebt; ik voelde dat er iets was en nu heeft
het ons nader-tot elkaar gebracht. Haast je
niet om mijwe kunnen allebei wachten in het
volle vertrouwen, dat alles terecht zal komen.
Even later ging Jack naar beneden om in
den winkel een ring uit te zoeken. Theodore
Grant zag er somber uit.
Waarom maak je daar zoo'n haast mee.
Castlemaine? vroeg hij. Die ring kan toch
waehten, het geeft mij het gevoel, dat ik mijn
kind eerder zal verliezen. Bovendien zijn deze
dingen heel kostbaar. De goedkoopste zijn vijf
en twintig pond.
Hoeveel kost deze? vroeg Jack en nam
een met paarlen en diamanten versierd exem
plaar op. Hij stak hem aan zijn pink en zei:
Deze zal Rosamund prachtig passen. Deze
koop ik, mijnheer Grant.
Zoo, zoo spotte de vader van Rosamund.
De prijs van dat mooi's is veertig guintjes,
jonge man. En geen cent minder, voegde hij er
bijna barsch bij.
Met een zorgeloos gebaar .en lachend haalde
Jack zijn portefeuille te voorschijn, legde
acht banknoten van vijf pond neer en diepte
uit zijn broekzak nog een paar sovereigns op.
Onderwijl kwam een heer den winkel binnen
en vroeg den prijs van een ouden cavalerie-
sabel, die voor het raam lag.
Twaalf pond! zei Grant.
Tamelijk duur!
Twaalf pond! herhaalde Grant met een
schelle stem.
(Wordt vervolgd).
Leden van een vrouwelijk brandweercorps te Tokio in actie als „pompiers" bij een denkbeeldigen brand tijdens de uitgebreide
luchtafweeroefeninge«, welke in de Japsnsche hoofdstad plaats vonden
De „Koningin Emma" glijdt, na ruim vier uur op de helling Na de plechtigheid van de tewater lating der „Koningin Emma" te Vlissingen door H. M.
der Mij. .De Schelde" teVfeingen te hebben vastgezeten, de Kon]ngini werden aan de vorstin ververschi„gen aangeboden
Nabij Zaandam is 7.aterdag een leege personentrein tijdens het rangeeren
door een openstaai.de brug gereden, waarbij een der wagons op een juist
passeerend houtschip terecht kwam, dat gedeeltelijk zonk. Een foto van de
situatie
De Fransche consul te Amsterdam, de heer Louis Judas,
heeft Zaterdag afscheid genomen. Tijdens de afscheids
receptie richt mr. H. J. Biederlack (rechts) het woord tot
den scheidenden consul en diens echtgenoote (geheel links)
Voor de nieuwe Nederlandsche film.
„Morgen gaat het beter vinden thans
te Duivendrecht de opnamen plaats.
V.I.n.r.Chris Baay, Lily Bouwmeester
en Theo Frenkel in een der scènes
H. M. de Koningin
verrichtte Zater
dag te Vlissingen
de plechtigheid
van den doop
van de „Noningin
Emma' het nieuwe
schip der Maat
schappij „Zeeland
