DE SPOORBRUG BIJ RAVENSTEIN.
„Mysterie
om een Erfenis
Groote verduisteringsoefeningen zijn Donderdagavond in de
provincie Zuid Holland gehouden. Een majoor van politie in
Den Haag deelt aan padvinders blauwe papiertjes uit ter af
scherming van hun zaklantaarns
De oude spoorbrug bij Ravenstein wordt thans afgebroken.
Een kijkje op de interessante werkzaamheden
In grooten getale worden thans in Engeland schuil
kelders voor de bevolking in tijd van luchtaanvallen
gemaakt Een der schuilplaatsen, welke ongeveer
vijftig personen bevatten kan
De begrafenis van Prins Val-
demar van Denemarken heeft
deze week met groote plech
tigheid plaats gehad
Een moment uit de biljartwedstrijden om het 1 ste klasse kampioenschap van
Nederland, welke te Amsterdam gehouden worden. De heer De Leeuw
aan stoot uit een moeilijke positie
FEUILLETON
Naar bet Engelsch van
DOUGLAS GARDINER.
(Naxiruk verboden.)
21)
Vier duizend pond tegen vijf procent zou
twee honderd pond per jaar geven. Dan moet
ik den winkel verhuren of verkoopen; het
liefst zou ik hem maar verkoopen; dan ben ik
er af. Ik moet er twee duizend voor zien te
krijgen, als jij me tenminste niet in den steek
laat Castlemaine.
Ik zal er mijn best voor doen, antwoordde
Jack 't Was hem niet heelemaal duidelijk,
hoe hij het zou klaarspelen, want er was wei
nig meer op de bank, al was er geld genoeg in
de boeken. Zijn crediet was nu gevestigd en
papierfabrikanten vochten om een bestelling.
Je hebt de meest courante dingen wegge
haald, klaagde Grant, ik bedoel de dingen, die
klanten trekken en
Wees gerust, mijnheer Grant, ik zal uw
winkel leegkoopen al moest ik er mijn Zon-
dagsche vest voor verpanden, viel Jack hem
in de rede. Wat blijft Rosamund lang uit! en,
na op zijn horloge gekeken te hebben: O,
neen, nog geen vijf minuten. De volgende
week koop ik voor nog eens vijf honderd pond
en dan stuurt u maar wat u zelf wilt.
Daar hoorden ze kopjes en schoteltjes rinke
len en Rosamund kwam te voorschijn met een
blad. waarop alles stond, wat haar vader
noodig had voor zijn thee, met brood en boter
erbij. Zelf kookte hij water op een petroleum
stel, waarmee hij de thee zette, zoodat hij
theedrinken kon, wanneer hij wilde.
En zoo leef ik nu al jaren, zei hij tegen
Jack. Ik durf den winkel niet alleen laten om
naar boven te gaan. Als het God belieft, is het
leed weldra geleden en ik blijf je mijn leven
lang dankbaar.
De jongelui gingen als altijd naar St. James
Park, naar hun geliefkoosd plekje, vlak tegen
over het meer, en daar gaf hij het eerste
exemplaar van het nieuwe blad aan Rosa
mund.
Wat is het prachtig! Mijn armzalige
plaatjes zijn er lang niet goed genoeg voor. Of
vond jij werkelijk, dat ze behoorlijk zijn,
Jack?
Ze zijn uitstekend dat vond Wayman ook.
Ze verzachten den indruk van zijn wat al te
forschen stijl.
Maar hij is heel knap; verleden jaar is
zijn werk nog bekroond door de Academie.
Maar hij is lui en werkt daardoor te
haastig.
Daar bij de brug staat een heer ons al
een heelen tijd te begluren, zei Rosamund op
eens.
Jack keek en ontdekte tot zijn schrik Sir
Peter Tempest, die deed alsof hij de zwanen
bekeek.
't Is de vader van Madge, fluisterde hij,
maar hij zal me niet herkennen.
Maar ik zag dat hij aldoor heel ingespan
nen .dezen kant uitkeek.
Dan keek hij naar jou en heeft zich er
over verwonderd, dat er een engel op aarde is
neergedaald zonder vleugels! We zullen doen
alsof hij een vreemde was en ik zal ervoor zor
gen dat hij mijn profiel niet ziet: ik heb een
echte familieneus.
Even later was Sir Peter onopgemerkt ver
dwenen en Jack dacht niet verder over hem
na.
Teddy Brown vond het noodig den volgen
den morgen eens ronduit met zijn patroon te
spreken. Doordat hij niet de ware reden ken
de, waarom Jack zooveel uit Grant's winkel
kocht, beschouwde hij het als een zwakheid
van zijn verliefd gemoed. Grant's zaken gin
gen slecht, hij had een winkel vol onverkoop
baren rommel en Jack had om hem te helpen
ter wille van Rosamund, groote inkoopen
bij hem gedaan, Brown was ook slecht te
spreken over Jack's koppigheid om nu in den
zomer het nieuwe weekblad toch uit te geven.
Maar nu het tóch kwam, moest er veel re
clame worden gemaakt dat vereischte geld
en het geld was schaarsch!
We moeten leenen, zei Jack vol vertrou
wen.
Van wie?
Van jouw bank.
Dat gaat maar zóó niet. U hebt er
achttienhonderd pond gebracht en haalt uw
rekening in een paar weken leeg voor buiten
gewone speculatieve dingen. Banken zijn geen
philantropisehe instellingen! Als de directeur
wist, wie u eigenlijk bent, zou het heel wat
anders zijn.
Je zult me moeten helpen, Brown.
Daar voel ik niet veel voor; u bent er te
gauw mee begonnen. Dat nieuwe blad had
zoo niet opgezet moeten worden, het is niet
practisch. De schrijvers hebben werk inge
stuurd, dat niemand anders zou willen heb
ben; en wat de prijzen betreft, dat is niets
voor den middenstand. Het zal langzaam,
maar zeker mis gaan.
Wat zeg je?'Met een millioen achter de
hand?
Luister eens, Brown je bent in je wiek ge
schoten, omdat ik je raad niet heb opgevolgd,
en ik kan niet beloven dat dat niet vaker
gebeurt. Later zal ik je alles, wel uitleggen.
Dat weet iedereen allang, spotte Brown.
Ik heb al zooveel mislukkingen meegemaakt,
dat de vrees voor nog een me ziek maakt. Ik
weet wel, dat u crediet genoeg hebt voor een
aankoop van vijfhonderd pond. u kunt wel
vijfduizend krijgen maar van het oogenblik
af, dat u de verantwoordelijkheid op u ge
nomen hebt bent u er aan gebonden, zelfs al
krijgt u drie maanden uitstel. Er zijn onge
veer tachtig duizend insolvente faillieten in
Engeland en bijna allemaal zijn in het on
geluk gestort door dat beroerde stelsel van
crediet.
Jack liet een korten lach hooren.
Je vergeet dat ik millionair ben! Ik wil in
elk geval een paar duizend pond in kas heb
ben en het crediet dat we daardoor weer krij
gen, zal ons er bovenop helpen. Ik zal goed
betalen vóór wat inschikkelijkheid.
De bank zal daar niet veel om geven,
was het grimmig bescheid. Maar ik zal naai
den directeur toegaan en ik zal moeten pra
ten als Brugman. I k weet wel dat het ver
trouwd is, maar het is een andere zaak om
hèm er van te overtuigen.
Mopperend verdween hij, om na een uur
terug te komen en met een berouwvollen
glimlach vier accepten voor Jack neer te leg
gen.
De man was gelukkig best te spreken,
zei hij, en ik deed mijn woord goed al zeg ik
het zelf. Hij vertrouwt op mijn oordeel, om
dat ik over het algemeen nog al gelukkig ben
met zaken. Hier hebt u vier accepten van
zeshonderd pond, achtereenvolgens op één,
twee. drie en vier maanden. Om hem te too-
nen, dat het volkomen vertrouwd is, heb ik er
in toegestemd ze voor aval te teekenen. Nu
ben ik dus in uw macht en als u ze niet be
taalt, moet ik het doen, anders ga ik weer
failliet. Zoodra ze geteekend zijn, zal de bank
tweeduizend pond op uw rekeningtegoed
schrijven
Jack teekende de wissels in opgewekte stem
ming. Jij krijgt twintig pond van me, Brown,
omdat je me zoo goed geholpen hebt, zei hij
vroolijk.
's Middags begon het te motregenen, dus
zouden Jack en Rosamund straks niet kun
nen gaan wandelen. Op weg op te gaan lun
chen, liep hij even bij Grant binnen, om Ro
samund, die aan het teekenen was „goeden
dag" te zeggen. Hij kon nu den verderen voor
raad in den winkel koopen, wat hij in vier
achtereenvolgende weken zou doen en dat.
wilde hij den ouden man even gaan vertellen.
Hij beschouwde het in geen enkel opzicht als
een slechte belegging. Hij had vertrouwen in
de waarde van reclame en verschillende arti
kelen wilde hij voor zichzelf houden.
Hij ging naar Finch, in the Strand, om iets
te gebruiken en terwiji hij een broodje zat te
eten, voelde hij plotseling een slag op zijn
schouder en hoorde hij fluisteren: „Jack
Dennington, ik zoek je!"
De woorden, ofschoon op vertrouwelijken
toon uitgesproken, deden hem geweldig schrik
ken. Alles was verloren! Hij deed, alsof hij
met zijn lunch voortging, maar vreesde ieder
oogenblik een vervolg op die woorden te hoo
ren en een politiebeambte van Scotland Yard
te zien
Wat een zelfbeheersching; geen spoortje
van angst! ging de stem voort. Hoe gaat
het. Jack?
Daar zag hij den spreker naast zich: het
was Sir Peter Tempest en hoewel dat hem
opluchtte keek Jack hem woedend aan, toen
hij kalm een glas champagne bestelde.
Hier kunnen we niet praten, fluisterde
Sir Peter, er komen hier te veel menschen en
ik kwam inspecteur Broek hier in de buurt
tegen. Hij ging Somerset House binnen.
Ik ben niet bang voor inspecteur Broek!
barstte Jack uit.
Voorzichtig jongen, luister eens! We
moeten niet samen gezien worden, waar kan
ik je spreken?
Als u het bepaald noodig vindt, dan
maar waar u het wilt.
Noodig? Goeie hemel! Denk eraan wat je
misdaan hebt; speciaal tegenover je broer. Je
kunt je maar niet altijd verborgen houden.
De kellner had zijn ooren gespitst en Sir Pe
ter hield waarschuwend zijn vinger op. Ik
zal als het donker is in de buurt van je kan
toor komen, laten we zeggen om tien uur.
Maak je niet ongerust, ik logeer in Savoy.
Toen dronk hij zijn champagne op en ver
dween.
(Wordt vervolgd'),
De al te actieve belangstelling van het publiek in Downing Street
ter gelegenheid van de jongste zitting van het Engelsche kabinet
werd door de politie in goede banen geleid
De Belgische équipe, die uit Amsterdam gestart is voor den sterrit naar
Monte Carlo bezig met het bestudeeren van de route. V.l.n.r.W. Scott,
mevr. Scott, Valette en Delplace
Lord Halifax met de Engelsche delegatie
bij aankomst aan het Volkenbondspaleis
te Genève voor de jongste zitting Yan
deb Volkenbondsraad
De heer J. van Tijen (rechts), directeur
der Fokkerfabrieken, vertrok Donder
dag met ir. P. Vos per K.L.M.-vliegtuig
naar Indië, teneinde in persoonlijk
contact te komen met de militaire
luchtvaartautoriteiten in de Oost
