„Mysterie
om een Erfenis
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
DOUGLAS GARDINER.
(Nadruk verboden.)
24)
De eerste was van Madge:
Lieve beste Jack.
Dit zal maar niet een gewoon, onbeduidend
praatje worden, daartoe zou ik op het oogen-
blik niet in staat zijn. We hebben een af
schuwelijken tijd doorgemaakt en ik wou. dat
we Engeland nooit verlaten hadden. Het varen
i« prettig voor wie er van houdt; maar ik heb
de uitnoodiging met tegenzin aangenomen. De
gelegenheid was zoo mooi en het spaarde ons
heel wat geld uit. Nu ligt het jacht in de ha
ven van Sydney en Grantley en ik logeeren in
Victoriahotel, waar we van plan zijn te blij
ven. totdat jij ons telegrafisch het geld voor
de terugreis zendt. Ik zet geen voet meer aan
boord van het jacht, 't Is nauwelijks te geloo-
ven, maar de ellendeling durfde het me lastig
maken, terwijl mijn man. zijn gast nog wel.
doodziek was. Je moet weten, dat Circhestor
vroeger nogal werk van me maakte Natuur
lijk weet Grantley er niets van..Ik heb hem
overgehaald naar huis te gaan en alles onder
de oogen te zien; hij zal toch geen rust heb
ben, tot alles tot klaarheid is gekomen. Hij
zit maar in gedachten voor zich uit te staren
en mompelt jouw naam.
En nu nog ander belangrijk nieuws. Zooals
je weet. hadden we twee bedienden meegeno
men: Tonks, de chauffeur en mijn kamenier.
Tonks is een flinke en heldere jongen en hij
verpleegt zijn meester zoo handig als een ge
diplomeerd verpleger. En door zijn hulp kan
de verschrikkelijke geschiedenis gemakke
lijk worden opgelost. Het schijnt dat hij ge
tuige was van het gevecht tusschen Grantley
en je ongelukkigen neef, den cowboy; maar
tot gisteren heeft hij er nooit over gesproken.
De cowboy was dronken en viel Grantley aan
onder bedreiging hem neer te zullen schieten.
Ze werden handgemeen en het pistool ging in
de worsteling af. dit is de geheele waarheid
Ik heb nog net geld genoeg om de hotelreke
ning te betalen. Als je nu twee honderd pond
stuurt, kan ik me redden, maar doet het da
delijk.
Je toegenegen zuster en kameraad,
MADGE.
P.S. Ik schreef een ander verhaal aan mijn
vader. Ik vertel u dat maar, ofschoon jullie
elkaar wel niet zult ontmoeten
Dat was prachtig nieuws; tot op zekere
hoogte. Die twee honderd pond! Hij bezat
op dat oogenblik geen tweehonderd shilling!
Alles wat op de bank was. was bestemd voor
den ouden Grant. Het was ellendig en het
drukte hem ontzettend, want hij had nog wel
Grantley's eigen geld gebruikt. Er kwam
geld genoeg binnen maar iedere cent was noo-
dig voor het nieuwe blad. Had hij gistermorgen
dien brief maar gekregen! Maar dat was nu
eenmaal niet zoo en gedane zaken nemen
geen keer. Ze moest een, misschien twee we
ken wachten, maar hij zou haar een opgewekt
telegram zenden.
Hij borg den brief weg en nu kwam Way-
man aan de beurt. Die brief interesseerde
hem niet erg. iedere week kreeg hij een paar
lange brieven zonder inhoud, bladzijden vol
misplaatste grappen. Werktuiglijk maakte hij
de enveloppe open en haalde er een half vel
letje uit, waarop gekrabbeld was:
„Waarschuwing! Alles ls ontdekt, vlucht
onmiddellijk!"
Jack keek boos en mompelde een vloek.
Ik kan wel schieten op dien idioot. Dit is
met een verdraaiden hand geschreven en het
adres met zijn gewone schrift!
Hij keek nog afkeurend naar den brief, toen
hij plotseling heerlijk verrast werd, doordat
Rosamund voor hem stónd, lief en frisch als
de morgen zelf.
Groote genade! riep hij uit, zie ik een
verschijning? Wat ter wereld brengt je zoo
vroeg op den morgen hier, lieveling?
Laten we een eindje oploopen. Ik volgde
je hierheen Jack, toen ik je uit zag gaan; ik
heb je wat te zeggen.
Haar lippen beefden en ze keek met haar
zachte, bruine oogen weemoedig naar hem op.
We gaan weg, zei ze schor.
Weg? herhaalde Jack.
Ja, vandaag al. Vader besloot er gister
avond toe en ik heb de helft al gepakt. Ik
weet niet waar we heen gaan, maar het is er
gens aan zee en ik zal je dadelijk schrijven,
als we aangekomen zijn.
O. zei Jack moedeloos.
En Jack, ze legde smeekend haar hand
op zijn arm.
Ik ben op het ergste voorbereid.
Let. niet te veel op wat vader gisteren
zei, en wat hij vandaag zal zeggen. Hij zal je
zelf den sleutel brengen, zoodat je alles kan
laten weghalen wanneer je wilt. Ze snikte even
en vervolgde: Vader doet erg vreemd en hij
heeft me verboden nog meer teekeningen voor
je krant te maken Hij zegt. dat daar nu geen
reden meer voor is, omdat hij me een onbe
krompen toelage kan geven.
En dat van mijn geld. liet Jack zich ont
vallen. O. ik begrijp er nu alles van! Wat een
ezel ben ik geweest; ik heb tevergeefs mijn
schepen verbrand! Tot mijn eigen schade. Ik
heb hem met mijn geld geholpen, om nader tot
jou te komen en de uitkomst is volkomen
scheiding!
Rosamund schreide: 't Is afschuwelijk zei
ze, maar ik geef je nooit op. Hij wil dat en
noemt me een zelfzuchtige en onnatuurlijk
kind om hem op zijn ouden dag alleen te la
ten. Ik weet wel, dat hij veel van me houdt en
aan me gehecht is, maar hij is jaloersch op
alles en ieder, diedie
Ze hadden heel langzaam geloopen en nu
bleef Jack staan. Hij was wanhopig. Daarvoor
had hij al zijn geld gegeven!
Maar ik wil niet! Ik wil niet! schreide ze
zenuwachtig.
Wat wil je niet?
Je weet dat ik altijd van je houden zal.
Luister niet naar wat vader mocht zeggen,
beloof me dat, Jack Ik móést je voorbereiden.
En nu moet ik naar huis.
Jack sloeg plotseling zijn armen om haar
hals en kuste haar hartstochtelijk.
Hij nam geen notitie van het lachend kijken
van de voorbijgangers.
Zoo zei hij, wat verlicht. Ik was eerst een
beetje geschrokken en boos, ik heb allerlei on
aangename verrassingen op den vroegen mor
gen. Ik wil je vader niet ontmoeten, ik zal zor
gen, dat ik uit ben of bezig.Hij kan den sleutel
aan Brown of aan Watson geven. Ik begrijp
er alles van, lieveling!
Op den terugweg naar Nether Street vertel
de hij haar van Madge's brief en het voor
uitzicht op licht na de duisternis.
Ik heb den brief hier, maar hij is te lang
om nu te lezen. Natuurlijk zal er nu een uit
barsting komen, maar als dat achter den rug
is, is alles na een maand vergeten.
Ze hielden stil voor den winkel en fluister
den hun laatste woorden. Nog een zoen, nog
een omhelzing, en toen ging Rosamund stille-
tjeh het huis binnen, met betraande oogen
Jack een laatste vaarwel toewuivend, voor ze
de deur sloot.
Jack liet de jalouzieën van zijn zitkamer
neer, toen juffrouw Garland haar werk afhad
en liet beneden zeggen, dat hij uit was, als
mijnheer Grant naar hem vroeg. Voor juf
frouw Garland was het plotseling vertrek van
de Grants een groote teleurstelling, want ze
kon die verdienste niet best missen en er was
niet veel werk te vinden.
Maak je niet ongerust, zei Jack, dat komt
wel in orde. Ik verlang hard naar wat buiten
lucht en als u goede kamers voor me hebt,
kom ik van avond al bij u. Tooting was heel
aardig,.toen ik een jongen was. Hoeveel moet
ik betalen? Logies met ontbijt, laten we zeg
gen een pond per week. Is dat goed? Het ver
veelt me hier in deze muffe straat.
Juffrouw Garland ging dien dag zielsgeluk
kig huiswaarts.
Om ongeveer half twaalf uur. stak Theo
dore Grant de straat over en vroeg mijnheer
Castlemaine te spreken.
Brown vertelde hem, dat mijnheer Castle
maine den heelen dag uit was. Dat stond den
ouden man blijkbaar best aan en hij liet een
zucht van verlichting hooren.
Ik ga weg, Goddank! Hij wuifde met de
hand. Hier is de sleutel van den winkel, mijn
heer Castlemaine weet er alles van. Zeg maar,
dat ik hem schrijven zal.
Hij ging heen en binnen zestig seconden
wist Jack alles. Hij tuurde treurig glimlachend
tusschen de jalouziën door. De zijdeur stond
open en de bagage werd door een man de trap
afgedragen: doozen en tasschen van alle soort
en grootte vormden al gauw een kleinen berg
in de gang. De man ging op de stoep zitten en
veegde zijn gezicht met een grooten blauwen
zakdoek af. Daar werden de jalouzieën een
voor een naar beneden gelaten en Jack zag,
dat Rosamund dat deed; maar hij durfde zich
niet vertoonen.
Even later kwam er een taxi van de Strand
aanrollen en de man met het verhitte gezicht
heesch stuk voor stuk de bagage er boven
op; de kleine pakjes kwamen binnen in.
Jack zag Rosamund en haar vader te voor
schijn komen en terwijl de oude man de deur
afsloot, stapte Rosamund in en ging aan den
kant van Jack's raam zitten. Hij wierp haar
een kushand toe en op hetzelfde oogenblik
sloeg het portier dicht en rolde de auto weg.
(Wordt vervolgd.)
Overzicht van het Muntplein te Amsterdam, waar ten gerieve der voetgangers in
het Muntgebouw een poort wordt aangebracht
Bakker Schut bij zijn aankomst te Monte Carlo, het doel van
de groote Rallye
Amy Johnson bij aankomst
te Monte Carlo als deel
neemster aan de Rallye
Onder eere-voorzitterschap van jhr. Loudon
richtte de Nederlandsche Kamer van Koop
handel te Parijs dezer dagen een groote lunch
aan, waarbij vele autoriteiten aanzaten
Het ongeluk van de Engelsche vliegboot .Cavalier". - Een kijkje in de cockpit van het
toestel. Rechls: de eerste piloot Neil Richardson. Links: de radiotelegrafist Patrick Chapman
De Monte Carlo-rallye. Een overzicht tijdens de aankomst der deelnemers aan
het eindpunt
Minister-president dr. H.
is Maandagavond van zijn va-
cantiereis naar Zwitserland met
echtgenoote en familieleden te
Den Haag teruggekeerd. Na
aankomst in de residentie
Met het verstrekken van melk op de
lagere scholen te Amsterdam werd
Maandag een aanvang gemaakt. Het
hoofd der school, dat een goed voor
beeld gaf
