CONTRABANDE
De uitvaart van den patriarch Myron Christea te Cannes.
Het stoffelijk overschot wordt uit het kerkgebouw gedragen,
om naar Roemenië te worden overgebracht
De uitdeeling van gasmaskers aan de Fransche bevolking heeft een aanvang genomen.
De uitreiking der apparaten aan de inwoners van Parijs geschiedt met medewerking van
de mobiele garde
De bouw van de nieuwe brug over de Oude Maas te Dordrecht, welk»
vermoedelijk eind Juni geopend zal worden. Een kijkje op de werkzaam
heden
FEUILLETON
Uit het Engelsch van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
5)
Ja, Helen is mijn zuojer en ze voltooide
haar opvoeding, zooals men dat noemt, bij
madame de Proublot. Mag ik misschien
Natuurlijk heeft u het volste recht mijn
naam te weten. Ik ben Madge St. Aldhelm.
Mijn vader is Lord Purbeck en ik woon op
Purbeck Abby. Ik had eerst gedacht u te vra-
gën onzen tuin eens te komen zien, uit dank
baarheid voor wat u voor Doggie gedaan hebt.
maar nu hoop ik, dat u ons vriendschappelijker
wilt komen opzoeken. Ik zal mijn vader zeg
gen u te dineeren te vragen, dan kunt u me
alles vertellen over Helen.
Voor hij kon antwoorden, hoorde Hector
voetstappen en omkijkend zag hij een grooten
bejaarden man in korte wijde broek en sport
kousen op hen toekomen. Het was niemand
anders dan Lord Purbeck, grootgrondbezitter,
marmerhandelaar en bovenal bekend als
kampioen tegen de afschaffing van de kust-
wacht.
Lady Madge liep hem enkele passen tegemoet.
Vader, Mr. Yeldman heeft daarnet Dog
gie's leven gered met gevaar voor zijn eigen
leven en hij blijkt de broer te zijn van mijn
beste schoolvriendin, Helen Yeldman, begon
ze onstuimig. Hij is hier met vacantie en
logeert ln het huisje van Martha Calloway.
Wilt u mijnheer Yeldman te dineeren vragen?
De graaf glimlachte vol liefde tegen zijn
dochter en reikte haar nieuwen protégé een
gebruinde hand. Hij had heldere, doordringen
de oogen en er tintelde iets van humor in
»jn glimlach, hetgeen Hector van het eerste
oogenblik of voor hem innam. Zijn sterk ont
wikkelde gave om met een enkelen blik zijn
medemenschen te schatten, overtuigde hem
onmiddellijk, dat deze man geen dwaze ma
niak was, zooals sommige bladen hem hadden
getracht voor te stellen.
Natuurlijk is mijnheer Yeldman welkom
op de Abdy, zei hij met een diepe stem, die
uitnemend paste bij zijn forsche gestalte.
En hoe eerder hij komt, hoe liever. Kunt u
misschien vanavond komen, Mr. Yeldman? We
dineeren om acht uur, misschien vindt u het
goed, dat we het officïeele bezoek vooraf voor
dezen keer overslaan, want ik heb het heel
druk vandaag.
Hector mompelde iets van een groot genoe
gen en het was meer dan een conventioneel
Ik hoop, dat u een prettige vacantie zult
hebben, zei Lord Purbeck hoffelijk. Als ik
niet mis ben in mijn veronderstelling, dat u
advocaat is, dan heeft u waarschijnlijk nog
enkele maanden vacantie voor den boeg, of
schoon het moeilijk aan te nemen is, dat u
al dien tijd hier in deze wildernis zult door
brengen
Uw veronderstelling is zeker heel vleiend
voor mij, maar ik ben maar een hardwerkend
journalist bij de „Daily Lynx", waar twee in
gewikkelde zaken al weer op me wachten na
een vacantie van drie weken. Tusschen twee
haakjes, het eene geval zal u misschien in
teresseeren, omdat het een onderwerp raakt,
waarvoor u warm loopt, het weer opkomen
van smokkelarij tengevolge van de bezuiniging
en gedeeltelijke opheffing van de kustwacht.
Een bijna onmerkbare verandering kwam
over het massieve gelaat van Lord Purbeck.
De uitdrukking ervan was positief minder
joviaal geworden, maar of de ontdekking, dat
hij „iemand van de courant" op de Abdy had
geïnviteerd of het spreken over den maat
regel. waartegen hij zoo heftig opgetreden
was in het Parlement, hiervan de oorzaak
was. kon Hector niet uitmaken Het ontging
hem echter niet. dat er een trek van ernst,
een schaduw bijna, over Lady Madge's pikante
gezichtje gleed.
De eenigszins pijnlijke stilte, die volgde,
werd verbroken door Lord Purbeck's lach, een
lach, zoo hartelijk, dat hij bijna iets gefor
ceerds had.
Ja, zei hij, U is aan het goede kantoor
voor theoretische beschouwingen, maar ik
vrees aan het verkeerde adres voor een jour
nalistiek buitenkansje. Hét zou een buiten
gewoon knap smokkelaar moeten zijn, die
hier zou kunnen beginnen in de buurt van
de marmergroeve, die ik weer in bedrijf heb
komen laden. U heeft misschien opgemerkt,
worden door mijn werkvolk of door de be
manning van de booten, die hier marmer
komen laden. U heeft misschien ongemerkt,
dat er nu ook weer een boot voor de pier ligt
om geladen te worden?
Ja. dat heb ik gezien, antwoordde Hector.
Maar u moet niet denken dat ik hier ben
om ontdekkingen te doen. Ik kom hier om uit
te rusten en straks weer des te beter in staat
te zijn, dergelijke karweitjes op te knappen.
Dan tot vanavond, mijnheer Yeldman,
mijn dochter en ik zullen u met genoegen om
acht uur ontvangen.
Met deze woorden nam Lord Purbeck af
scheid en sloeg den weg in naar de marmer
groeven; Lady Madge ging met hem mee, na
een hartelijk knikje tegen Doggie's redder.
Liefde en Mysterie.
Hector Yeldman bleef den heelen morgen
en middag van huis. Hij lunchte in een dorps
herberg, zes mijl verder aan de kust en het
liep reeds tegen den avond voor hij zich weer
in de vallei bevond, waar Martha Calloway's
kleine huisje stond, genesteld onder de heu-
velrij. Toen hij dichtbij het huisje gekomen
was. zag hij zijn medehuurder, Mr. Smyle
Mapleton over het tuinhekje leunen in druk
gesprek met een man. Toen hij door het hekje
ging, dat Mapleton met een beleefd „Goeden
avond", voor hem opende, herkende hij in den
anderen man den jongen arbeider wiens uit
bundig gezang tot zwijgen was gebracht door
de vuisten van den opzichter.
Van dichtbij gezien, bleek de zanger een
knappe jonge kerel van een jaar of twintig met
een eerlijk, open gezicht, dat nu echter ver
trokken was door een emotie, waarvan Hector
niets begreep, want het was duidelijk, dat de
blik van somberen haat, die op dat gezicht lag,
voor hem bestemd was. De eenige verklaring,
die hij daarvan bij mogelijkheid kon vinden,
was, dat Mapleton hier op de een of andere
geheimzinnige wijze de hand in moest heb
ben. Hector beloofde zichzelf het genoegen,
om het geheim van den wraak van den fossie
len-zoeker te ontraadselen!
Maar- dat kon wachten! Voor het oogenblik
werd hij geheel in beslag genomen door zijn
bezoek op Purbeck Abby en hij had niet zoo
heel veel tijd meer, daar hij bij gebrek aan
een geschikt voertuig, zou moeten loopen. Hij
ging zijn kamer binnen en belde. Martha Cal
loway verscheen en bekeek hem, naar het hem
voorkwam, met een critischen blik.
Ik kon maar niet begrijpen, wat er met u
gebeurd was, dat u niet thuiskwam en ik had
nog wel zoo'n heerlijken kreeft voor u ge
kookt. klonk haar begroeting.
Ik ben eens op verkenning uitgeweest,
antwoordde hij, en ik zal wel niet lang meer
behoeven te wachten op een toegangsbewijs
voor de groeven! Ik heb iets beters gedaan dan
kennis aan te knoopen met John Budge, Mar
tha! Ik heb kennis gemaakt met diens baas
en zijn dochter. Lord Purbeck is zoo vriende
lijk geweest me te dineeren te vragen van
avond, zoodat ik me op een draf moet ver-
kleeden. Laat me zoo gauw mogelijk een kop
thee brengen, Martha, dan ben je de beste!
Gedurende een paar seconden was juffrouw
Calloway's gezicht een strak masker van ver
bazing. Het leek Hector, of ze het maar nau
welijks kon gelooven. Eindelijk uitte ze haar
verwondering in de woorden:
Wel heb ik van mijn leven!
Ze was zoo'n eenvoudig, goedhartig schep
sel, dat Hector er ter opheldering bij voegde:
Mijn zuster je herinnert je Helen im
mers is op school geweest met Lady Madge.
Juffrouw Calloway's gezicht klaarde wat op.
O, nu begrijp ik het, zei ze vaag. Ik
zal u dadelijk de thee brengen, mijnheer
Hector. Het water is aan den kook.
Zeg eens, Martha, hij hield haar nog even
terug, voor ze de kamer uitging, wie is die
jonge man die daar met je anderen huurder
staat te praten bij het hekje?
Martha haastte zich naar het raam. Een
gemoedelijke glimlach kwam op haar gezicht.
O, dat, zei ze dat is Jem CaTter, een
van de jongens uit de steengroeve. Hij is een
aardige jongen en als u hier een poosje bent,
zult u wel merken, dat hij een goed oogje op
Bessie heeft. Die twee hebben elkaar van kind
af aan gekend.
Hij schijnt dikke vrienden te zijn met
mr. Mapleton?
Dat is wat nieuws dan. Jem is zoo ja-
loersch, dat hij het niet kan verdragen, dat ik
hier iemand in huis heb. Niet dat mijnheer
Mapleton hem ook maar de minste aanleiding
tot jalouzie geeft, daar niet van!
Het lag Hector op de lippen om tegen deze
laatste bewering te protesteeren, maar ge
dachtig aan zijn belofte, hield hij zijn mond.
Terwijl hij zich verkleedde, peinsde hij over
de vriendschap tusschen den jongen arbeider
en Mapleton en hij kwam tot een conclusie,
welke hem ergerde en tegelijk amuseerde.
Onderweg naar de Abby verbande hij echter
alle gedachten hierover uit zijn geest. Hij be
trapte zich er op, dat hij het vervelend vond
dat Lady Madge van adel was en de dochter
van een schatrijken „Peer".
Van het oogenblik af, dat hij weer op de
rots geklauterd was, nadat hij Doggie uit zijn
benarden toestand had bevrijd, had hij het
meisje intens bewonderd en hij was zich be
wust geweest van een schok van teleurstelling,
toen ze zich had voorgesteld.
Wordt vervolgd
