CONTRABANDE
Ned. Indische Athletiek Unie organiseerde te Meester Cornelis be-
langrijke wedstrijden. Een der vèr-springers in actie
Souritz, de Russische am
bassadeur te Parijs, verlaat
den Quai d'Orsay, waar hij
met Bonnet, den Franschen
minister van Buitenlandsche
Zaken, een onderhoud had
De jeugd liet zich niet onbetuigd op de voorjaarsbijenmarkt, welke Woensdag op
het Tilburgsche Sportpark aan den Goirlescheweg te Tilburg gehouden werd
Het 23ste congres der Federale Unie van oud-strijders en oorlogs-invaliden is te
Lyon gehouden. Tijdens het spelen der volksliederen
Voor den op 23 April as. te Amsterdam te spelen voetbalwedstrijd Nederland-België is de belang
stelling zoo groot, dat op de betonnen wielerbaan van het Olympisch stadion extra tribunes bij
gebouwd worden
Uit de haven van Nieuwe-
diep vertrokken Woensdag
Hr. Ms. O 13 en O 14 voor
een oefenreis naar Ned. West-
Indië
De kleine Prins Albert van België ge
durende de Paaschvacantie, welke de
vorstentelg in Zwitserland doorbrengt
Poolsch luchtafweergeschut in stelling bij de
oefeningen der weermacht in het Poolsche
grensgebied
FEUILLETON
Uit het Engelsch van
HEADON HILL.
32) (Nadruk verboden).
van gehoord. Tot uw vader de groe-
-m gebruik bet nemen, was er in geen
nonaera jaar iemand beneden geweest. AJs er
een oude kaart bestaat, moet die in de Abbey
in het Archief zijn.
„_ft Er ?al "iet veel kans zijn. dat het wat
zoeken261 ge' maar ik zal er naar
^oppasser groette en keek het frissche
««ven Je vai} .zijn ï°nge meesteres na met een
rw!g gezicht> t°en ze den heuvel afliep met
Doggie op de hielen.
1j ^omen misschien moeilijke tijden
ric L ,a™e meid, mompelde hij, terwijl hij
so°t- Vergif! Ja, tegen iemand,
vergif werkt, kun je niet vechten,
MortL 1Jïït!?ei' Yeldman tegen mij vocht. Als
heeft en die twee houden van
SS? nog zonder dat ze het zelf
tijH „'dan kan er nog wel eens een ellendige
tüd voor haar komen.
na iL p ^eer naai' den rand van de rots en
b wLm s een lieele poos door den kijker
ta z«nta°ntoorUUrd' "eP hÜ ie tele'0OT
haastte Madge zicï> door de
motoiSaat s In de °PrtiIaan stontl ze
naar tegenover een vreemde, die snel
af mot gan8' lieP Hi.1 wendde zijn gezicht
onopvot1 Madê'e had er toch een glimp van
uifn-It n en onderdrukte met moeite een
en li»» Ian v,erbazing Ze versnelde haar pat
d* hfhwtar, fc huis Ze vond haar vader in
joj£| 0theek schijnbaar in opgewekte stem-
Ben je ook een man tegengekomen in de
oprijlaan? vroeg hij, terwijl ze ademloos de
kamer kwam binnenstormen.
Ja, antwoordde ze, en weet u wie het
was?
Hij gaf geen naam op, maar hij wordt ge
stuurd door dien afperser, of hij is zelf de
schrijver van die anonieme brieven. Hij liet
zich in zeer bedekte termen uit, maar hij gaf te
kennen, dat er zich omstandigheden hebben
voorgedaan, die het noodzakelijk maakten, dat
ik mijn besluit nog vandaag zou nemen. Hij
vroeg, of ik hem niet kon beloven, dat het geld
morgen op de bank zou worden gestort. Ik heb
hem eenvoudig de deur gewezen en gezegd,
dat hij maar moest doen, waar hij plezier in
had. Hij had geen erg gunstig oogenblik voor
zijn bezoek gekozen, want twee minuten voor
hij kwam, telefoneerde Budge me, dat de
.Mohawk" in zicht is en dat hij morgenvroeg
de lading gelost kan hebben. Dus ik kan me
de luxe veroorloven dat reptiel met de ver-
eischte minachting te behandelen.
U schijnt Bessie en Mijnheer Yeldman
vergeten te zijn, zei Madge op verwijtenden
toon. Maar hoe nam die man uw weigering
op?
Niel bijster vriendelijk. Hij zag er boos
aardig uit, toen hij werd binnengelaten, maar
het leek wel een monster toen ik Piekford
belde om hem uit te laten. Toen hij wegging
mompelde hij zooiets, dat ik wel spijt zou
krijgen van mijn besluit. Dit bezoek van daar
net bewijst, dat onze jonge vriend het mis
had ten opzichte van Mapleton en dat Tante
Drusilla's theorie over de biscuits ook onjuist
was Ye'dman is naar alle waarschijnlijkheid
zoo veilig als een pasgeboren kind en bezig
den onschuldigen Mapleton achter de vodden
te zitten. Ten slotte is die melk nog niet schei
kundig onderzocht. Misschien is de kat een
natuurlijken dood gestorven.
U maakt deze conclusie al'een maar. om
dat ze op het oogenblik past bij uw zonnig'
stemming in het vooruitzicht var uw succes
vadertje, antwoordde Madge. En, ging ze
ernstig voort, - er is een nieuwe complicatie,
vader! De man, fjen it daarnet in de laan
ontmoette, is niemand anders dan de beruchte
vervalscher van waardepapieren, wiens portret
mijnheer Yeldman mij eens heeft laten zien
en dien hij moest opsporen.
De dynamietpatroon.
Het was een zeker bewijs van Hector's sterke
zenuwen, dat hij de auto veilig het zwak ver
lichte station uitreed, na den schok, dien het
gezicht van den vreemdeling hem gegeven had.
Maar toen hij eenmaal buiten op den weg
was, kon hij zijn aandacht op het geval con-
centreeren en spoedig was veel van het myste
rie voor hem verklaard.
Hij herinnerde zich die eigenaardige ge
waarwording van „dien-heb-ik-meer-gezien,
„maar-ik-kan-hem-niet-thuis-brengen" tel
kens wanneer hij de foto van Dempster Le
grand had bekeken. Nu wist hij dat Smyle
Mapleton en de beruchte vervalscher een en
dezelfde persoon waren. Dempster Legrand
was Mapleton zonder den geweldigen hang
snor, die zijn vreeselijken mond en kin bedekte
en hierdoor iets van het duivelachtige
wegnam. Of de snor valsch was of pas wegge
schoren, was natuurlijk van minder belang.
De poging van vergiftiging dien morgen
werd ook beier verklaarbaar in het licht van
deze ontdekking. Hector dacht er aan. hoe hij
den vorigen avond de foto had laten vallen,
hoe Mapleton deze had opgeraapt en terug
gegeven met een boosaardigen glimlach.
Hector begreep nu ook, waarom Mapleton
was teruggekomen als Legrand. Hij had werk
te doen in de Duivelskloof. doch hij durfde
zich niet vertoonen, vóór hij wist, of dc ver
giftigde melk haar werk had gedaan en of er
ook verdenking op hem was gevallen.
Ofschoon Hector voor zichzelf overtuigd
was, dat de man, die daar achter hem zat in
de aftandsche auto de zoogenaamde fossielen
zoeker was. de man die Bessie had ontvoerd en
die trachtte Lord Purbeck geld af te persen,
kon hij met deze overtuiging niets beginnen
vóór hij onomstootelijke bewijzen had. Als
maar zijn passagier hem zou laten stoppen bij
het postkantoor en om het blik biscuits vragen,
zou dit een sterke bevestiging zijn van zijn
theorie.
De lichten van het dorp kwamen in zicht
en een stem uit de auto riep:
Stop even bij het postkantoor, chauffeur.
In orde, mijnheer, antwoordde Hector.
Hoewel uiterlijk kalm, trilde hij inwendig.
Die stem, die hij nu gehoord had, was die van
Mapleton. Hij had Hector dus niet herkend!
Ga even naar binnen om het blik biscuits,
dat vanmorgen besteld is, klonk het.
Het was half negen en de winkel was ge
sloten, maar nog vóór Hector aan de deur
had geklopt, kwam de winkelierster al met een
blik aandragen. Ze had dé auto al hooren aan
komen, zei ze.
Zal ik het bij me houden of moet u het
binnen hebben, mijnheer? vroeg Hector met
zijn „chauffeursstem".
Zet het maar binnen en als u bij het
huisje van juffrouw Calloway komt ga haar
dan vragen, of ze kamers vrij heeft, een zit-
en een slaapkamer.
Hector reed verder, de Abbey voorbij en toen
den hobbeligen weg langs door de vallei. Bij
Martha's huisje stapte hij af. Hij zag dat het
blik biscuits nog in de auto stond. Toen slofte
hij het tuinpad langs en klopte aan de deur.
Martha verscheen onmiddellijk en toen, zonder
een glimp van herkennen, antwoordde ze
hem op zijn vraag, dat ze geen kamers vrij
had. Haar kamers waren verhuurd aan twee
heeren, die ze ieder oogenblik thuis verwachtte,
zei ze en terzelfder tijd vroeg ze of de chauf
feur mijnheer Mapleton ook aan het station
had gezien. Weinig vermoedde de goede ziel,
dat haaT beide huurders zich op een paar
meter afstands bevonden. Hector wenschte
haar goeden avond. Toen hij het resultaat
van zijn boodschap den man in de auto mee
ging deelen, zag hij, dat het blik biscuits
was verdwenen!
Hij vroeg zich verwonderd af. wat er nu
verder zou gebeuren.
Er is zeker wel een herberg hier in de
buurt, niet? vroeg de ..passagier Rij-' me
daar dan heen, dan zal ik daar onderdak - en
te krijgen voor vannacht.
Hector's zekerheid groeide. Mapleton's
oogenschijnlijke wonderlijke handelingen ble
ken in een goed- overdacht systeem te pas
sen. Het bezoek aan Martha's huisje had een
tweeledig doel gehad: om te hooren, of Hector
-aan de vergiftiging was gestorven en ten
tweede om het blik biscuits te verbergen op
een plaats, waar hij dit gemakkelijk zou kun
nen terugvinden.
Het was juist sluitingstijd, toen ze de her
berg bereikten en de weinige bezoekers slen
terden juist naar buiten en wenschten elkaar
schor goedenavond. Mapleton drong zich
tusschen hen door, was binnen een minuut
terug, vertelde Hector-, dat hij geslaagd was
met een nachtverblijf, gaf hem een halve sou-
vereign met de mededeeling, dat hij niets
terug behoefde te geyen. Hector stak het
goudstukje in zijn vestjeszak en nam zich
zelf met een grimmig lachje voor, dat hij het
aan zijn horlogeketting zou laten bevestigen
als reliquïe, als alles goed afliep. Hij reed de
auto in den stal en zei, dat Mr. Prebble van
het Stations Hotel hem Maandag zou laten
ophalen.
Nu geheel voorbereid op de komende crisis,
liep Hector den stal uit en sloeg den weg in
naar de vallei. Tijdens den rit naar de her
berg had hij overdacht, of hij Mapleton in
het oog zou houden of het blik biscuits en hij
had besloten dit laatste te doen. Het zou
misschien de aandacht trekken als hij 'in de
buurt van de herberg bleef. Hij was er zeker,
van. dat Mapleton vroeger of later in den
nacht de biscuits zou komen halen.
Twintig minuten later had Hector de biscuits
gevonden in de varens tegenover het huisje
èn had hij zichzelf verdekt opgesteld op een
vochtige, maar veilige plaats. Een uur verliep,
zonder dat er iets gebeurde. De regen had
opgehouden, maar de lucht was nog steeds
bewolkt en de druipende struiken rondom hem
maakten het wachten ntet tot een genoegen.
(Wordt vervolgd).
