CONTRABANDE
De nieuwe spoorweg-hefbrug nabij Heerhugowaard is door de Ned.
Spoorwegen in gebruik genomen. De laatste werkzaamheden. Rechts
de oude brug, terwijl juist een trein passeert
Het eerste Nederlandsche Congres voor Lichamelijke Opvoeding is
Donderdag geopend in het Koloniaal Instituut te Amsterdam. De
openingszitting werd o.m. bijgewoond door minister prof. dr. J. R.
Slotemaker de Bruine en mr. dr. A. baron Röell, commissaris der
Koningin in Noord Holland
Het voor de Kon. Shell bij Wilton-Feyenoord gebouwde motortankschip „Ceronia"
heeft Donderdag zijn proefvaart gemaakt op de Noordzee. De vlag wordt
geheschen tijdens de officieele overdracht van het schip
Op de maat der muziek werd Donderdag in Den Haag de
iaarlijksche Emmabloem-collecte gehouden, waarbij de bussen flink
J rammelden
In de bollenstreek staan op verschillende plaatsen de narcissen reeds
in vollen bloei. Langs de wegen wordt de kleurige waar in den vorm
van guirlandes te koop aangeboden en menig automobilist versiert er
De jeugdige nieuwe Koning van
Irak, het vierjarig zoontje van den
overleden Koning Ghazi
FEUILLETON
Uit het Engelseh van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
S3)
hoorde hij een geluid. Bijna
•oor ny zich gerealiseerd had, doemde er een
„fe. gedaante uit het duister op, bewoog zich
regelrecht in de richting, waar het blik zich
Bevond en stak toen den weg over naar het
auisje van Martha. Even voelde Hector een
groote teleurstelling bij zich op komen. Als
««El van. plan was de biscuits mee te
j®? n paar zÜn eigen kamer, beteekende dit
worden nacht niets gedaan zou kunnen
neen> Toen de lange gestalte het hekje
gepasseerd was, bleek het spoedig, dat niet
Mapleton's doel was. Hij liep vlak
wFÜ hnisje den hoek om en Yeldman
,zieh Plotseling, dat hij Mapleton
u - ad zien doen laat op den avond
m net begin van zijn vacantie.
Inrifo sloop acl1ter hem aan als een Sioux-
tu2fan ?p het oorlogspad en was juist bij-
tneff0!11 «P zien verdwijnen in den ouden
„e„ ve dat hij behoedzaam voort-
'2® Mapleton dezen keer er geheel on-
Rpoüfi)van was dat, iemand hem volgde, waren
w*tL8 ,erva™gen vrijwel dezelfde als die
e dlen "acht. toen ze in Mapleton's
fflt pfu ^as ®evallen. Nadat hij gewacht had
les ln het schuurtje stil was geworden,
vond hij den toegang tot de tunnel, die ge
woonlijk verborgen was onder een hoop puin
en rommel, open. Hij daalde de trap af, de
revolver gereed in zijn hand. Hij had lucifers,
maar geen kaars. Doch het licht van Maple
ton's electrische lantaarn wees hem den weg
en als een bocht voor een oogenblik die aan
zijn oog onttrok, vertrouwde hij op zijn in
tuïtie.
Zoo bereikte hij de deur van de buitenste
kamer van Mapleton's suite. Ook de volgende
deur vond hij open en Hector zag een sterken
lichtschijn en hoorde het geluid van het
aanstrijken van lucifers.
Met zijn revolver tot vuren gereed, sloop
hij naderbij en hij zag met één oogopslag voor
welk doel het smokkelaarshol werd gebruikt.
Dit was dus de geheime werkplaats van den
beruchten vervalscher! Hij zag, hoe Mapleton,
nadat hij de laatste lamp had aangestoken,
zich met vakkundige belangstelling boog over
de diverse installaties op zijn werktafel.
Hij was nu weer Mapleton, dat wil zeggen,
de lange snor bedekte weer het onderste deel
van zijn gelaat. Op een bank naast hem stond
het blik biscuits, terwijl de met het hangslot
gesloten deur aan het eind van de kamer bij
Yeldman het vermoeden opwekte, dat deze
de gevangenis van de arme Bessie afsloot. Als
de gedachte aan Bessie hem daarvan niet had
teruggehouden, zou Hector eenvoudig de deur
van de tweede kamer op slot hebben gedraaid
en Mapleton hebben opgesloten tot Lord Pur-
beck's laatste vracht verzonden was en de
edelman zijn restitutie aan de regeering had
betaald, om Mapleton daarna aan de politie
over te leveren. Maar het feit, dat Bessie waar
schijnlijk in dat. derde hol was opgesloten,
maakte dit onmogelijk.. Om een. tot wanhoop
gedreven, gevaarlijken misdadiger op te slui
ten met een weerloos meisje gedurende twee
dagen en twee nachten, zou op zichzelf een
misdaad zijn.
Mapleton maakte weinig haast en Hector
wachtte geduldig. Eerst moest de deur van de
andere kamer open zijn. Alles wees erop, dat de
vervalscher voorbereidingen trof om voor goed
te vertrekken. Uit de stapels papieren zocht
hij enkele uit en pakte ze in rollen, terwijl hij
andere terzijde legde.
Toen, zonder dat Hector zich ervan bewust
was eenig geluid gemaakt te hebben, luisterde
Mapleton opeens aandachtig en greep met zijn
linkerhand een koperen cylinder, die naast
hem op de tafel lag. Zijn oogen richtten zich
steelsgewijze naar de deur en zijn rechter
hand gleed naar zijn zak.
Handen omhoog! riep Hector, naar voren
tredend in het licht, zijn revolver gericht op
.Mapleton's hart.
Mapleton richtte zich op. Hij hief beide
handen omhoog, in zijn linkex-hand hield hij
nog steeds den cylinder. Zijn weerzinwekkend
gelaat plooide zich tot een hoonenden grijns,
waarin niets sprak van een gevoel van neder
laag.
Wees voorzichtig, mijnheer Yeldman,
teemde hij. Ik wil gaarne een vriend een
goeden dienst bewijzen, maar denk er om,
dit kleine ding in mijn hand is een dynamiet-
patroon, in staat deze groeven en ons op den
koop toe, in hun atomen uiteen te laten val
len. Als u op mij schiet, zal ik vallen, maar
met mij, deze patroon. En u begrijpt heel
goed, wat er dan gebeurt!
Een strijd op leven en dood
Hector's brein werkte koortsachtig snel.. Hij
begreep, dat hij zijn revolver strak gericht
moest houden op Mapleton's hart.
Plotseling hoorde hij een klagend geluid van
achter de gesloten deur. Hoe moest hij het
meisje uit deze hel verlossen en tegelijkertijd
dezen schurk in bedwang houden? Hij maakte
zich geen enkele illusie met betrekking tot
Mapleton's plannen. Die man zou hem dooden
als hij kon. Voor dien ellendeling bestond
alleen de drang om zelfbehoud en deze maakte
het noodzakelijk voor hem, dat Hector de
groeven niet levend zou verlaten. Als Hector
Yeldman weer vrij zou rondloopen, dan was
er geen plaats meer voor Smyle Mapleton of
Demster Legrand op deze wereld! Maar Hec
tor voelde, dat dezelfde wet van zelfbehoud
hem het recht gaf, dezen man, een gevaarlijk
misdadig booswicht, zonder pai-don neer te
schieten. Maar hoe? Als hij op hem schoot,
zoolang hij de dynamietpatroon in zijn hand
hield, zou een ontploffing onvermijdelijk zijn.
Die niet alleen noodlottig zou worden voor de
beide mannen, maar ook voor het arme kind
achter de deur.
Nu, spotte Mapleton, we schijnen op
een dood punt te zijn gekomen, niet? Wat
hebt u mij voor te stellen, mijnheer Yeldman?
Ik heb geen vacantie zooals u, mijn tijd is kost
baar. Ik kan hier niet den heelen nacht zoo
blijven staan.
Hector dacht na. De eenige manier, waarop
Mapleton hem kon dooden, zoolang het pistool
op hem gericht was, was door middel van de
dynamietpatroon, hetgeen tegelijkertijd zelf
moord beteekende. De beruchte vervalscher
was geen held en zou geen eind maken aan zijn
misdadig bestaan, als hij nog een enkele
kans zag om aan dit noodlot te ontkomen.
Allereerst, zei Hector, moet u die deur
daar open maken. Ik weet dat uw revolver in
uw zak zit. Bij de minste beweging in die rich
ting zal ik schieten, zonder verdere waarschu
wing.
Een goed denkbeeld, mijnheer Yeldman,
antwoordde Mapleton met een wreeden glim
lach. r— Dat brengt al mijn schapen in een
hok. Vergeet de uitwerking van het dynamiet
niet, terwijl ik uw bevel gehoorzaam.
Met zijn rechterhand kreeg hij een sleutel
uit zijn vestzak en ontsloot Bessie's gevange
nis. Bleek en holoogig sloop het meisje in het
licht en uitte een snik van vreugde, toen ze
Yeldman zag.
Mijnheer Yeldman, neem me mee naar
moeder,snikte ze.
Daarvoor ben ik hier gekomen, knikte
Hector opgewekt, terwijl hij Mapleton geen
oogenblik uit het oog verloor. Rechterhand
omhoog! commandeerde hij.
Met genoegen, klonk het spottend terug.
Langs den muur schuivend, nam Hector met
zijn linkerhand een van de lampen van den
haak.
Nu, zei hij, ga voor me uit de tunnel
door. Ik zal u deze kans geven: als u eenmaal
buiten bent, zult u een voorsprong hebben van
netzooveel tijd, als ik noodig heb om de politie
op te bellen.
Het antwoord was een hoongelach.
Neen mijnheer Yeldman, klonk het en het
was de doodsklok van Hector's hoop om den
toestand te kunnen beheerschen door bravour.
Het is aan mij, verdere instructies te geven,
niet aan u. Denkt u dat ik alles hier zal ach
terlaten? Liever offer ik mijn en uw leven op.
Een van beide: U laat me alleen vertrekken,
of u schiet me neer met de u bekende gevolgen.
Wat voor verschil maakt dat voor u? U
denkt toch zeker niet, dat we hier rustig zullen
blijven? vroeg Hector, die het antwoord al
vrijwel vermoedde.
(Wordt vervolgd).
