INSTALLATIE SOESOEHOENAN
De gebroken Bokaal
De Zaansche banketbakkers willen
concurreeren tegen Amsterdamsche
Koggetjes, Weesper Moppen, Arnhem-
sche Meisjes enz. Deze week had te
Zaandam de keuring plaats van 40
inzendingen uit negen Zaansche ge
meenten. Het resultaat wordt beproefd
Een traditie in eere hersteld. De
bruggen der hoofdstad krijgen weder
allen een naam. De Muntsluis te Am
sterdam wordt „vereeuwigd"
De nieuwe Panameesche gezant, Z. Exc. Sanfrisco Villalaz, heeft
Woensdag zijn geloofsbrieven aan H. M. de Koningin overhandigd.
Rechts: graaf v. Zuylen van Neyevelt, ceremoniemeester der Koningin
Het 35.000 ton metende slagschip .Prince of Wales", de nieuwste aanwinst
van de Engelsche vloot, is Woensdag te Birkenhead tewater gelaten
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
EDNA MURRAY.
Den volgenden namiddag kwam Basil officieel
de hand van Marian vragen. Hij was heel eer
lijk en herhaalde ongeveer wat hij den vorigen
avond tegen Marian en Amy gezegd had.
Ik geloof niet dat ik het gewaagd zou heb
ben om uw dochters hand te vragen, zei hij te
gen Lord Paignton, maar ik weet bijna zeker
dat ik binnenkort groot succes zal hebben met
ffiijn nieuwe schilderij. In ieder geval, Lord
Paignton, behoeft u niet bang te zijn dat u uw
dochter aan een luilak geeft en dat ik- haar geld
opmaken zal. Ik zou het integendeel prettiger
vinden als zij- het beheer over haar eigen geld
knjgt
De hoofdzaak is, dat jullie van elkaar hou-
?en' jas Lord Paignton's meening. Ik heb
;e va°er gekend, mijn jongen, verscheidene ja
ren geleden.
Tir~ü u nog iets voorstellen, zei Basil.
v?e° Parian en n verteld dat ik succes hoop te
ebben met mijn werk. Ik geloof dat ik over
een jaar in een heel andere positie zal zijn dan
Z0-U dat "raag willen toonen, vóór uw
oenter zich met mij verlooft, Lord Paignton en
zou daarom willen voortsellen om de verloving
geneim te houden tot over een jaar. Ik wil fair
tegenover Marian en mij zelf zijn, omdat ik het
T=chuwelijk zou vinden als iemand van mij zou
'Ofgon, dat ik haar om haar geld zou trouwen.
7°rd "aignton dacht een oogenblik na en vond
het een uitstekend idee.
aam afscheid en daar hij de toestemming
teiion aign*on had om Marian te gaan ver-
n wat er gespiuken was, ging hij direct naar
haar toe. „His Lordship" wilde juist naar het
boudoir gaan om nog eens na te praten over het
feest van den vorigen avond, toen een bediende
aankondigde dat Mr. Mortimer hem gaarne wil
de spreken.
Gezanik! zei Lord Paignton, die het wel
prettig vond als mr. Mortimer kwam, maar er
niets voor voelde om over zaken te spreken.
Laat mr. Mortimer maar in de zitkamer, Fenton.
Mr. Mortimer wilde u gaarne alleen spre
ken, sir. Zal ik hem hier laten?
Uitstekend, Fenton, zei „His Lordship" met
een zucht, terwijl hij zich weer in zijn stoel liet
vallen. Ja, ik zal hem hier ontvangen. Laat
hem maar binnen.
De knecht verdween en even daarna werd
Owen Mortimer de kamer binnen gelaten.
Er had een verandering plaats géhad met den
financier. Hij scheen zijn ruwe manieren eenigs-
zins te hebben afgelegd en hij maakte niet meer
zoo sterk den indruk van een ietwat-blufferigen
zakenman. Misschien was dit 't gevolg van den
omgang met beschaafder menschen dan waar
mee hij de laatste jaren in aanraking was ge
komen, maar het was ook mogelijk dat Marian
er onbewust de oorzaak van was. In haar tegen
woordigheid probeerde hij altijd goed op den
klank van zijn stem en op zijn woorden te letten.
Hij kwetste haar fijn gevoel niet meer met te
groote familiariteit; integendeel, ze vond het
prettig naar zijn avontuurlijke verhalen te
luisteren,. Zij dacht wel eens dat hij het een of
ander verborgen verdriet had of dat er iets was
dat hem drukte. Maar hij nam haar nooit in ver
trouwen en zij had geen aanleiding hem er naar
te vragen.
De reden, die Mortimer naar Wandbourough
House gebracht had, was de Deep Hanger Gold
Mine.
De kwestie is, zei de zakenman tegen Lord
Paignton, of jij zult worden uitgenoodigd om zit
ting te nemen in het bestuur. Ze denken dat jij
commissaris zoudt willen worden, even als Sir
Mark, die zich warm voor de onderneming inte
resseert. Maar, Paignton, als je mijn raad wilt
aannemen, moet je heelemaal buiten de zaak
blijven. Er is natuurlijk geen enkele andere re
den dan dat je al in zooveel ondernemingen en
besturen zit. Het wortd anders 'te veel.
- Ik zal Musgrave schrijven, antwoordde
Lord Paignton. Je weet dat ik je raad altijd
dankbaar aanneem.
Schrijf dan meteen aan Musgrave, dat je
niets voelt voor een commissariaat, zei Mortimer,
terwijl hij over de schrijftafel leunde en met zijn
vingers op het blad trommelde. Als je wilt,
zal ik je den brief wel dicteeren, dan is het af
gedaan.
Hij sprak op heslisten toon en Lord Paignton
die een broertje dood had aan brievenschrijven,
zuchtte, maar doopte gehoorzaam de pen in den
inkt en wachtte op wat hem gedicteerd zou
worden.
Toen de brief geschreven en door Fenton ge
post was, uitte Lord Paignton een zucht van ver
lichting en zocht, gevolgd door Mortimer, het
gezelschap van de dames in het boudoir op.
Het was Lord Paignton's voornemen niets van
de verloving van zijn dochter te zeggen, maar
zijn natuur was zoo spontaan en impulsief dat
het een onmogelijkheid voor hem was een ge
heim te bewaren, zoodat vóór Mortimer dien
namiddag afscheid nam, het verhaal in de rook
kamer bij "een whisky en soda en een sigaar ge
daan was.
Mortimer was verbaasd en ontstemd en hij
deed geen poging dat te verbergen.
Lieve hemel, Paignton, je wilt me toch niet
zeggen dat je je toestemming tot zoo'n onmo
gelijke verloving gegeven hebt? Marian zijn
stem trilde toen hij haar naam uitsprak Ma
rian en een vent als Basil Heath! Het is belache
lijk, bespottelijk! Ik heb nog nooit in mijn leven
zoo'n dwaasheid gehoord.
Hij smeet ongeduldig zijn half-opgerookte si
gaar weg en liep met groote stappen de kamer
door. Zijn gezicht was rood en de aderen op
zijn voorhoofd waren gezwollen. Hij balde zijn
vuisten en mompelde in zich zelf.
Lord Paignton keek hem verrast aan. Hij had
niet het flauwste besef, waarom hij zoo uit zijn
humeur was. Wat kon Marian's verloving Owen
Mortimer per slot schelen?
iHeb ik je niet honderd keer gewaarschuwd
Mortimer draaide zich bruusk om en deed
geen moeite om zijn woorden goed te kiezen
voor de Londensche fortuin jagers, die op je
dochters zouden af komen? Natuurlijk is het
toch gebeurd en jij laat je dadelijk inpalmen
door een knap gezicht en een radde tong. Man,
heb je je gezond verstand dan heelemaal ver
loren?
Mortimer zei wat hem voor den mond kwam
en liet geheel de reserve varen, die hij den laat-
sten tijd zoo in acht genomen had. Lord Paign
ton richtte zichzelf in zijn volle lengte op, met
een voor zijn doen ongewone waardigheid, die
iets grappigs had.
Neem me niet kwalijk, Mortimer, zei hij
maar ik zou zegen dat dit je zaken niet zijn.
Je hebt hoegenaamd geen recht om je er mee te
bemoeien.
Mortimer zag dat hij te ver gegaan was en
meer gezegd had dan verstandig was geweest.
Hoewel verontwaardigd en innerlijk nijdig om
de intense dwaasheid van dien kinderlijken,
ouden man, wist Mortimer van zichzelf gedaan
te krijgen, dat hij excuses aanbood. Verlangens,
die vaag in zijn ziel omhoog gekomen waren,
waren met één slag vernietigd.
Het is in orde, Mortimer, zei Lord Paignton
hartelijk, schenk je zelf nog eens in en neem
nog een sigaar. Wij zullen geen ruzie gaan ma
ken om hartsaangelegenheden van mijn dochter,
kerel! Je weet wat ik je al eens meer gezegd
heb; Marian en Amy moeten uit liefde trouwen,
Dat is en blijft mijn standpunt. Daarbij duurt 't
nog een jaar voor de verloving publiek wordt;
in dien tijd kunnen ze elkaar beter leeren ken
nen.
Een jaar! In een jaar kan veel gebeuren. (En
er zou veel gebeuren dat jaar!) Maar Owen
Mortimer kende Marian wel zóó goed, dat hij
wist dat zij niet veranderlijk was in dat opzicht.
Als ze haar liefde gaf, was dat voor goed.
Toen Mortimer afscheid nam, was de verhou
ding weer alsof er niets gebeurd was. Maar toen
hij in een taxi naar de City reed, kwam er weer
een roode gloed op zijn gezicht en zijn hart
bonsde.
*-» Die oude dwaas heeft zijn lot bezegeld
onherroepelijk! mompelde hij. Als hij wist als
Marian wist wat die verloving beteekent! Ik
zou het andere verhinderd kunnen hebben
voor het te laat was. Ik zou het voor haar ge
daan hebben voor Marian, de eenige vrouw,
die ooit wat voor mij beteekend heeft. Maar ik
was ook een dwaas om mij te verbeelden dat ze
vrat om mij gaf! Als ik het geweten had, had
ik mij niet druk hoeven te maken over die Deep
Hanger Mine en Paignton er niet uit hoeven te
houden. Maar het doet er tenslotte ook niet toe;
laat het nu maar gaan zooals het gaat. Nog een
paar maanden van plezier en dan.de zond
vloed!
HOOFDSTUK XIII.
Is het jalouzie?
De Paigntons maakten de Cowes-week mee en
brachten een maand op de rivier bij Henley
door; daarna maakten zij een reis naar Zwitser
land. Bruce, die dol was op bergtochten, had het
voorgesteld.
Doreen ging mee met haar moeder; Sir Mark
moest voor zaken in Engeland blijven. Bij het
kleine gezelschap voegde zich nog Richard Gais-
ford, een jonge man, over wien Lord Paignton
voogd was en wiens vermogen hij beheerde.
Richard Gaisford of Dick, zooals hij ge
noemd werd was een wees, zijn vader was
gestorven toen hij nog maar een kleine jongen
was en zijn moeder kort geleden. Plet was op
Lord Paignton's invitatie dat de jongen mee
ging; hij wilde hem wat afleiding bezorgen. Dick
was in zijn twintigste jaar en als hij meerder
jarig werd, zou hij in het bezit komen van een
uitgestrekt landgoed en een vermogen van een
kwart millioen. Hij was een opgewekte jongen
en de lieveling van Marian en Amy.
<Wordt vervolgd).
Een persfotograaf met fantasie maakte deze opname van het
uitbrengen der boot door de roeiers van „Nereus", die
momenteel in training zijn voor de a.s. Varsity
De plechtige installatie van den nieuwen Soesoehoenan van Solo had Woens
dag 26 April plaats. Na de plechtigheid maakte de Soenan in de galakoets
een rondrit
Frankrijk bouwt schepen. Het aviso «Commandant
Dominé" is deze week te Nantes tewater gelaten
Een der fraaie interieurs van
de „Empress of Australia",
waarmede het Engelsche Ko
ningspaar den tocht naar
Canada zal ondernemen
