BESTE VRIENDINNETJES
EN VRIENDJES
Ook deze week blijft het briefje vooraf ach
terwege.
Best ZONDAGSKIND. Prettig dat Corrie
het in haar nieuwe werkkring echt naar haar
zin heeft, 'k Wens voor haar dat zij het werk
aangenaam mag blijven vinden. Thans is alles
nog een nieuwtje. Binnenkort zal ik je ander
werk geven. Volgende week schrijf ik in de ru
briek, wanneer je het bij me mag komen ha
len. Wil je m:n groeten aan allen terug doen?
Dag Zondagskind.
Lief ZONNESTRAALTJE. Wat kan je toch
genieten. Het is iedere dag weer om buiten te
zijn. Echt goed voor je. Geniet je kleine zus ook
zo veel van het mooie weer? Dag Zonnestraal
tje?
Best GOUDMUILTJE. Ja, aan alles komt
een eind, zo ook aan de logeerpartij. Ga je met
de klas misschien geen schoolreisje doen omdat
er te weinig geld bij elkander is? Heeft de ver
loting dan ongeveer niets opgebracht? Bij mij
heb je thans 22 cent gespaard. Maar dapper
doorsparen zodat je, als we uit gaan niet zo erg
veel moet bijpassen, 'k Denk dat we ongeveer
80 cent per kind nodig hebben.
Dag Goudmuiltje.
Beste ANEMOON. Meisje, wat heb je het
's Woensdags druk. Je mag ook op een andere
dag schrijven, zodat je meer tijd aan je briefje
kunt besteden. Tini zal het wel prettig gevon
den hebben, dat je haar in het ziekenhuis hebt
bezocht. Is Dini a.s. Woensdag jarig? 'k Hoop
aan haar te denken. Dag Anemoon.
Beste BENJAMIN. Wat heb ik gehoord?
heeft je vriend in het kanaal gelegen? Dat
komt er van als kinderen aan de kanaalkant
gaan spelen. Gelukkig dat hij weer spoedig op
het droge stond. Wanneer krijg ik weer eens
een tekening van je? Dag Benjamin.
Lief RAMENLAPSTERTJE. Prettig dat je
een goede verjaardag hebt gehad. Je zal je na
tuurlijk met je vriendin, zusjes en broertje des
avonds goed geamuseerd hebben. De rugzak zal
je menige goede dienst bewijzen. Het geld van
je zus en van jou heb ik op de lijst aangete
kend. Jullie hebt samen 30 cent gespaard. Maar
flink doorsparen. We gaan denkelijk in de laat
ste week van de zomervacantie uit. Dag Ra-
menlapstertje.
Lief ZANGERESJE. Ja, zodra je weer op
visite mag komen, krijg je het werkje voor de
a.s. bazar. Zondagskind heeft er reeds iets voor
onderhanden. Je geld heb ik op de lijst aange
tekend. Je hebt nu 30 cent gespaard en moet er
nog ongeveer 50 cent bij sparen. Over die 50
cent kan je nog minstens 6 weken sparen. Je
krijgt het benodigde geld dus nog wel bij elkan
der. Dag Zangeresje.
Best REPELSTEELTJE. Weet je wat ik je
dringend aanraad? Eens naar den dokter te
gaan om hem te vragen „of het wel goed voor je
is dat je zwemt". Je moet hem dan mededelen
dat je onlangs tijdens en na het zwemmen last
van haftkloppingen en duizelingen gekregen
hebt. Zwemmen is uitstekend. Er zijn echter
mensen en kinderen die om gezondheidsredenen
niet mogen zwemmen. Doen ze het toch, dan be
nadelen ze ernstig hun gezondheid. Je mag
binnenkort ook weer op visite komen. Dag Re
pelsteeltje.
Lief GOUDHAARTJE. Ook ik geloof stel
lig dat je overgaat. Je komt dan in de vijfde
klas te zitten? Wat gaat alles toch vlug. Neen,
ik ben ook nog niet aan het strand geweest. Het
is echter geen bijzonderheid voor mij. 'k Ben te
IJmuiden al in jaren niet aan zee geweest. Het
rommelige, drukke gedoe aldaar kan me abso
luut niet bekomen. Het beste met je kiespijn.
Dag Goudhaartje.
Best TEKENAARSTERTJE. M'n dank voor
de tekening, 'k Vind haar weer keurig. Of ik al
weet waar ik met de rubriekertjes heen zal
gaan? Ja, ik heb een plan maar houd het nog
wat geheim. Over enige weken komen we even
bij elkander om het reisplannetje te bespreken.
Waarschijnlijk zullen de kosten 80 cent per kind
bedragen. Dus nog maar dapper doorsparen. Je
hebt met je zus samen thans 17 cent. Dag Teke
naars ter tje.
Lief KRULLEKOPJE. Prettig dat je kleedje
af is. Je hebt al heel wat handwerkjes gemaakt.
Flink zo. Je meester is heel wat van plan zeg.
Drie dagen op de fiets uit. Je weet nog niet
waar de reis ongeveer heen gaat? Jullie over
nacht natuurlijk in jeugdherbergen. Ze zijn over
het algemeen uitstekend ingericht en zeer goed
koop. Dag Krullekopje.
VISITE.
A.s. Dinsdag mogen: Anemoon, Benjamin,
Tekenaarstertje en Krullekopje op visite komen.
Ik verwacht ze om 4.30.
Om 5.30 gaan ze weer naar huis.
Tot Dinsdag dus.
Veel groeten van
Mej. E. VIJLBREEF.
DE BEDOEIN EN DE RIJSTKORRELS
Hij redde de vreemdeling van de hongerdood,
maar
't Is snikheet in de Arabische woestijn als de
jonge koopman Aboe Hassan op zijn kameel
rijdt van Bagdad naar Medina. Het jonge ka-
meeltje dat hem draagt, is bijna geheel wit: 't
is tenminste volgens het zeggen van den han
delaar bij wien hij het kocht, een regelrechte
afstammeling van een der kameelen van den
profeet Mohammed.
Aboe Hassan is nog jong en onervaren. Hij is
niet precies op de hoogte van de verschrikkingen
der woestijn en weet dus ook niet, dat er soms
plotseling een hete Samoenwind kan opsteken,
die huizenhoge golven warm zand voor zich uit
blaast. Langs de weg, die zijn kameeltje aflegt,
liggen de geraamten van dieren, die allen de ver
schrikkelijke woestijndood gestorven zijn; de
dood door dorst, honger of verstikking onder het
hete zand.
UIT DEN MOPPENTROMMEL
„Meneer, mag ik er U attent op maken, dat U
op uw hoed zit."
„O, dank u zeer. Ik dacht dat het uw hoed
was."
Waarom heb jij geen scheurkalender?
Die koop ik in November. Dan zijn ze goed
koper.
Eigenaardige belasting. Een plaatsje in
Moravië heeft een belasting ngevoerd op vogels,
die de bewoners in een kooi houden.
Bijgeloof. Toen onlangs op een vergadering
der Fransche Academie 13 leden aanwezig wa
ren, liet de laatstaangekomene zijn naam van de
presentielijst schrappen en verdween.
Lastig voor den brievenbestelr. In China
zegt men, wonen 25 millioen menschen die luis
teren naar den naam Chang.
Wilde aardbeien. In Alaska ontdekte on
langs een gezelschap ontdekkingsreizigers wil
de aardbeien zo groot als sinaasappels, rabarber-
struiken zo dik als een arm en insecten die 10 x
zo groot waren als de onze.
't Meest vertaalde boek. De Bijbel is thans
yertaald in 1000 talen en dialecten.
Etini v.iaER_
't Is eigenlijk heel erg roekeloos van Aboe
Hassan, dat hij in zijn eentje probeert van Bag
dad naar Medina te rijden. Maar als alle Mo
hammedanen gelooft hij, dat Allah zijn wegen
bestuurt. Zonder zijn wil kan er toch niets ge
beuren en als Allah wil, dat hij sterft, dan ge
beurt het ook als hij rustig thuis blijft. Zo re
deneert Aboe Hassan en dus rijdt hij door, al
maar door in de richting van het dorp Djof, waar
hij de eerste oase zal vinden. Daar hoopt hij
fris water te krijgen voor zijn kameel en mis
schien wel vers kalfsvlees en dadels.
Maar tussen Bagdad en Djof ligt vijfhonderd
kilometer. Op zo'n lange reis kan veel gebeuren.
Er gebeurt ook iets, want juist als Aboe Hassan
de palmen van Djof in de verte ziet opdoemen,
steekt opeens de hete woestijnwind op! De hele
wereld lijkt plotseling één zandwolk. Het zand
beneemt het uitzicht volkomen, het dringt door
de gesloten oogleden, in de oren en door de op
eengeklemde lippen.
De kameel weigert nog één stap te doen. Hij
knielt neer, strekt de kop ver naar voren en
blijft onbewegelijk liggen. En de man weet, dat
geen overreding en ook geen zweepslag kunnen
helpen. Dus springt hij uit de zadel, gaat achter
den kameel liggen, trekt zijn gebedstapijtje over
zich heen en wacht.
Het stuifzand valt steeds sneller en steeds
hoger over hen heen. Opstaan zou nutteloos
zijn.
De volgende dag komt een Bedoein te paard
voorbij de zandheuvel. Hij bevrijdt Aboe Has
san en zijn kameel. Het dier is gestorven, maar
de man leeft nog en drinkt gretig van het water,
dat Ibrahim Mustafa hem reikt.
Dan fluistert hij met gebroken stem: „Hon
ger!" En Ibrahim geeft hem een schotel rijst, die
hij gretig verorbert.
Aboe Hassan is blij en dankbaar. Voorop Ibra
him's paard rijdt hij naar Djof en dan per kara
vaan verder. De lust om alleen te reizen is hem
voorgoed vergaan!
't Is tien jaar later en Aboe Hassan is een rijk
man geworden. Als hij weer eens van Bagdad
naar Djof reist, nu in zijn splinternieuwe auto,
komt hij toevallig Ibrahim tegen. Hij stapt uit
en omhelst hem vurig. Dan opent hij het portier
en samen rijden ze verder.
Als ze Djof binnenrijden, zegt Aboe Hassan:
„Ik moet je nogmaals danken voor je onbaat
zuchtige hulp van vroeger" en hij drukt den Be
doein tien goudstukken in de hand. Maar inplaats
van dankbaar te zijn, lacht Ibrahim listig en
zegt: „Die tien goudstukken neem ik aan als eer
ste afbetaling edele heer. Morgen zal ik U mede
delen welk bedrag U mij werkelijk schuldig
bent." Hij stapt uit en spoedt zich naar den
dorpsschoolmeester Omar Abbas.
„Kun je rekenen?" vraagt Ibrahim.
„Ja zeker, edele heer," zegt Oman gevleid.
„Vertel me dan eens hoeveel vrucht draagt
een rijstkorrel in één jaar?"
„Vijftig korrels"
„En in twee jaar?"
„Vijftig maal vijftig".
„En in tien jaar?"
Nu moet Omar er een papiertje bij halen, maar
ook dat rekent hij uit. 't Zijn 27 trillioen kor
rels. „Hoe veel is dat?" vraagt Ibrahim.
„Meer dan op Arabië's bodem groeien kan."
Ibrahim is tevreden. Hij duwt Aboe Hassan
het papiertje onder de neus en zegt: „Zoveel
rijstkorrels zou ik van U krijgen, als ik U toen
één korrel gegeven had. Ik gaf U echter een heel
bord vol rijst, reken nu zelf maar uit, wat U me
schuldig bent."
Aboe Hassan schrikt, hij weet dat degenen die
zijn schulden niet betaalt in de woestijn een ver
loren man is. 't Is natuurlijk onzin, wat Ibrahim
zegt, maar hij is machteloos aan den Bedoein
overgeleverd.
Hij praat en praat, maar 't helpt niets. Dus
lopen ze samen naar den rechter, den wijzen
Ali Ismaël.
Deze luistert aandachtig naar wat de beide
mannen te vertellen hebben. Hij vindt 't een
moeilijke zaak. Hoofdschuddend en voorhoofd-
fronsend neemt hij 't ene vel papier na het an
dere en rekent, en rekent
Ja, 't klopt precies. Ibrahim Mustafa krijgt
van Aboe Hassan zóveel rijstkorrels als de hele
wereld nauwelijks in één jaar kan voortbrengen.
Mustafa lacht listig en Aboe zucht. Hij denkt:
„Ach wat een ongeluk! Nu zal ik wel nooit bij
mijn vrouw en kinderen terugkomen." Maar dan
staat de rechter op. Hij zegt: „U wilt me mis
schien wel even verontschuldigen. Ik moet naar
huis om mijn vrouw te verzoeken, vijftien eieren
te koken, want daarop wil ik een van mijn kip
pen te broeden zetten." En hij wil de deur uit
gaan. Maar Ibrahim trekt hem bij zijn mouw te
rug en zegt: „Vergeef me, edele heer rechter,
maar U weet toch wel, dat gekookte eieren niet
kunnen worden uitgebroed?"
De rechter keert zich om. „Ach," zegt hij, „dat
wist ik niet! En nu begrijp ik tegelijkertijd ook
iets anders."
„Wat begrijpt U dan?"
„Dat jouw gekookte rijst geen vrucht kon ge
ven," lacht de rechter.
Ibrahim sluipt met beschaamde kaken de deur
uit en Aboe Hassan lacht blij. Er is hem een
centenaarslast van het hart gevallen.
Gelukkig dat er nog rechters zijn in Arabië!
IETS OVER SAFFRAAN
Als we in onze jeugd door moeder getracteerd
werden kregen we 's middags als dessert saf-
fraanrijst; dat was rijst, die door het toevoegen
van een heel, heel klein beetje saffraan geel ge
kleurd was; dat toevoegen van saffraan deed
soms de banketbakker aan zijn gebak en ook
meen ik me te herinneren, dat 't wel als genees
middel werd gebruikt. Tegenwoordig, geloof ik,
wordt in ons land saffraan niet meer voor derge
lijke doeleinden gebruikt: in de landen in 't Oos
ten en 't Zuiden van Europa houdt men de saf
fraan echter nog in ere. Wat is nu saffraan7 De
gedroogde stempel van een crocussoort. Niet
onze crocus, maar een crocussoort uit 't Zuiden
van Europa, Spanje b.v. en die niet in 't voorjaar
zoals de onze maar in 't najaar bloeit. De bloe
men moeten geplukt worden juist tegen de
tijd dat de bloem zich opent, dus kort na zonsop
gang, 1 kilogram verse saffraan wordt geleverd
door 6 a 7 duizend bloemen; 1 kilogram gedroog
de saffraan bevat de stempels van 50 tot 60 dui
zend bloemen. Geen wonder dat saffraan duur
is; de prijs varieert al naar gelang van de kwa
liteit van f 35 tot f 85 per kilogram. Juist omdat
saffraan zo duur was, werd ze in vroeger eeuwen
heel vaak vervalst, soms met fijn gewreven rook
vlees. Op 't vervalsen stonden echter strenge
straffen. Wee hem, waarvan bewezen was, dat
hij een vervalser was. In de 15e eeuw heeft meer
dan een dit met zijn leven moeten boeten.
W. B.—Z.
Wist je dat? Kamelenmelk kan niet in kof
fie gebruikt worden, daar ze onmiddellijk schift.
Veel bezoekers. Sedert de bouw van de
Eiffeitoren in 1889 is de toren bezocht geworden
door 13.268.900 personen.
DE BAL.
Op een morgen sprak Jan's moeder:
„Je moet me eens vertellen vent,
Wat je toch wel graag zou hebben
Als je morgen jarig bent!
Jan behoeft niet lang te denken,
Maar roept lujd: „Hoera da's fijn!
'k Wil een bal voor mijn verjaardag.
Jongens, dat zal prettig zijn.
De volgende dag als Jantje opstaat,
Lieve help, wat ziet hij daar?
De cadeaux staan op een tafel,
En de bal die ligt al klaar!
Dat wordt „trappen" met de jongens
Op het veld aan de overkant.
Zie toch eens, wat is hij prachtig:
Geel en rood, met gouden rand!
Wacht, nu heel gauw naar beneden,
Pa en Moe, zij wachten al!
„Wel gefeliciteerd hoor jongen,
En hoe vind je deze bal?"
„Fijn! ik zal hem gauw gebruiken
Ja, na school vanmiddag al!
'k Vind alle cadeaux heus prachtig
Maar 't prettigst tochde bal.
MIES MAG RIJDEN
door W. B. Z.
Mies mag kleine Jantje rijden
In het laantje op en neer.
't Zonnetje, dat schijnt zo lekker,
't Is echt heerlijk zomerweer.
Kleine Jan ligt maar te kijken,
Soms kraait hij het uit van pret,
Dan weer zwaait hij met zijn handje
Als zijn zusje op hem let.
Miesje zingt van suja kindje,.
Maar broer wil niet slapen gaan.
Met zijn donkerbruine kijkers.
Ziet hij haar zo grappig aan
Dan weer zingt ze van de vogels,
Die daar nestien in het bos.
Van de bloemen en de vlinders,
Van het groene zachte mos
Jantjes ogen worden kleiner,
Ja, nu vallen ze heus toe.
Kleine Jan is ingeslapen.
Miesje rijdt hem gauw naar Moe.
EEN REUZE-INVAL!
Tom Ruby, de „soepwagen" en de bandieten.
De directeur van de oliemaatschappij te Ros-
well in Nieuw-Mexico was razend! Zó woest
was hij, dat al z'n bedienden op de tenen langs
zijn bureau liepen, uit vrees te worden uitge
scholden om niets. Wat was er dan gebeurd? Al
drie keer achter elkaar was het transport, aat
het loon aan de arbeiders, die op ver afgelegen
velden werkten, moest gaan uitbetalen, door ban
dieten overvallen en uitgeplunderd.
„Als dat zo doorgaat," schreeuwde de direc
teur, „kunnen we de zaak meteen wel sluiten!"
„Waarom wind je je zo op, John?" trachtte de
onderdirecteur hem te kalmeren „er zal wel een
oplossing worden gevonden!"
„Wat praat jij van oplossing? Niets zal er wor
den gevonden, zeg ik je. Vanavond op z'n laatst
moet een vierde transport met geld op weg naar
Texas, anders gaan de arbeiders staken en dan
zijn we nog veel verder van huis! 't Ergste is,
dat ik geen chauffeur kan vinden, nu bekend ge
worden is, dat de twee eerste chauffeurs ver
moord zijn."
„Hoe staat het met de militaire bescherming?"
„Heb ik aangevraagd," bromde de directeur
„maar de soldaten kunnen op z'n vroegst binnen
vijf dagen hier zijn. En zo lang wachten de ar
beiders niet."
„Kun je Tom Ruby niet sturen, dien potigen
nieuweling?"
„Hm. Laat ik 't probeeren." En de directeur
liet Tom roepen.
„Ruby" begon de opperste chef. „Je weet, dat
onze loontransporten overvallen worden. Van
daag nog moet een transport naar Waco in
Texas, anders staken de arbeiders. Wil jij rijden?
Ik verheel je niet, dat 't een gevaarlijke tocht is.
't Is een eenzame weg, en.
,In orde", zei Tom Ruby „ik ga. Ik ben niet
bang voor bandieten, want eens moet ik toch
sterven. Bovendien: de arbeiders moeten hun
geld hebben. „Vertel maar verder, mijnheer".
„Er is niet veel meer te vertellen, "t Geld zal
ik je geven en de wegkaart is in de wagen. Je
rijdt maar weg. Alleen nog één ding: weet je,
wat een soepwagen is?"
„Neen," zei Tom.
,Dan zal ik je dat nog even vertellen, 't Is
mogelijk, dat je er eentje tegenkomt. Je weet,
dat we bij de oliebronnen nitroglycerine noodig
hebben, een doodsgevaarlijke springstof. Nu, dit
goedje wordt vervoerd met auto's, die hiervoor
speciaal worden gebouwd en ter onderscheiding
knalrood zijn geverfd. In die wagens staan de
kannen met nitro. Ze rijden alleen maar 's nachts,
moeten zoveel mogelijk om de steden heenrij
den en in hun eigen garages tanken.
Nitro ontploft door schokken, dus elke zwaar
dere schok levert gevaar op, dat de wagen in de
lucht vliegt. De dood zit den chauffeur van zo'n
wagen voortdurend op de hielen: een kleine
oneffenheid van de weg en 't is gedaan. Die wa
gens worden door de bevolking „soepwagens" ge
noemd. Ze zijn er als de dood voor; alles neemt
hals over kop de vlucht, als er een verschijnt.
Ziezoo, nu weet je wat er mee is, als je soms
zo'n soepwagen mocht tegenkomen.
Ruby nam afscheid van den directeur en zocht
zijn vriend op, met wien hij zijn zaken regelde.
't Was één uur in de nacht. Een mooie, hel
dere maannacht.
Aan de kant van de holle weg naar Waco, die
dwars door de bergen voerde, lagen zes mannen
in hinderlaag.
„Hij zal wel direct komen," fluisterde een van
hen. ,,'t Weer is vannacht al bijzonder gunstig".
„Maar.als er soldaten bij zijn?"
„O, die zien we al uit de verte. En dan schieten
we ze meteen neer! Opgepast! Daar door ik in
de verte een motor brommen, dat zal 'm zijn.
Vooruit! Bill, ga jij naar die steen, die de weg
moet versperren!" Reeds dook aan de ingang van
de holle weg een wagen op. De mannen grepen
hun geweren, endaar schreeuwde de aan
voerder opeens vol ontzetting: „Berg je, loop,
loop! de soep!"
De mannen liepen om 't leven.
En intusschen reed Tom Ruby op vijftig me
ter achter de soepwagen door de holle weg, be
reikte ongehinderd Waco en leverde het geld af.
Twee dagen later moest hij bij den directeur
verslag uitbrengen.
„Hoe heb je 't aangelegd, Ruby?" vroeg deze.
„Heel gewoon. Ik reed vlak achter een soep-
wagen aan," grinnikte Tom.
„Man, ben je dol geworden? Je had in de lucht
kunnen vliegen! 't Geld was weggeweest en
„Waarom schrikt u zo?" vroeg Tom onschuldig.
U had me toch zelf van de soepwagens verteld
en me daardoor op 't idee gebracht. De „soep"
reed alleen om mij te beschermen. Hij was n.l.
leeg!"
Een eigenaardig museum. Dat is het klok
kenmuseum te Wenen, dat alle mogelijke uur
werken bevat, waar Proffessor Kafton de leiding
heeft. Deze prof. Kaftan is van jongs af een
hartstochtelijk verzamelaar van uurwerken ge
weest, thans is hij de beste uurwerkmaker van
heel de wereld.
SCHOMMELEN OP CELEBES
Geen kinderspelletje maar godsdienstig gebruik
Natuurlijk houden jullie allemaal als recht
geaarde NedexTandse kinderen veel van schom"
melen! Nu op Celebes denken 'de jongens en
meisjes er net zo over, en ze hebben er heel wat
meer gelegenheid toe dan stadskinderen bij ons
Vader heeft meestal nat i-otan in voorraad om'
bindmateriaal bij de hand te hebben, wanneS
iets aan het huis moet worden hersteld. De ein
den van een rotanlijn worden fluks'aan een
vloerbalk van het huis, dat op palen staat vast
gemaakt en dan is de schommel klaar. Maar leu
ker is het, wanneer een flinke jongen de schom
mel aan een tak van een hoge boom heeft vast
gemaakt. Je kunt dan zien, dat deze bruine
kinderen hetzelfde genot voelen om daar hoog
in de lucht te zweven en over alles heen te kij
ken als jullie.
Dit genot zingen ze uit in hun schommelliedje,
zoals in het volgende:
De schommel, als een sikkel, komt neer
op 't vloerriet,
Verplettert straks de huizen, als hij door 't
luchtruim schiet.
Doch niet alleen de kinderen, maar ook hun
ouders, die in hun voorstellingen van de natuur
nog zo echt kinderlijk zijn, vinden schommelen
heerlijk. Voor deze mensen is de hemel, het uit
spansel, de plaats vanwaar alle zegeningen" ko
men; daar schittert de zon, die door haar warmte
de gewassen doet groeien; daar schijnen maan
en steri-en, die hun geheimzinnige invloed op het
leven van mensen, planten en dieren uitoefenen.
Uit de hemel komt de regen, het levenswater
voor alles wat groeit en wat den mens tot voed
sel strekt. Daar in de hemel is alles leven en ge
zondheid.
De mensen in Indië vragen al die zegeningen
aan den Hemelheer. Maar ze doen dit niet alleen
met woorden: ze willen zelf naar de hemel op
stijgen om die goede gaven te gaan halen. En nu
menen ze zich naar de hemel te kunnen ophef
fen door te schommelen. Dit is de aanleiding ge
weest tot het rituele schommelen, dat nog bij
verscheiden volken in Indië bestaat en bij an
dere bestaan heeft. Bij de Boeginezen wordt de
moeder met haar zuigeling op een schommel ge
zet en plechtig door een pi-iester heen en weer
geschommeld. Hij zingt daarbij een lied, waar
uit blijkt, dat de bedoeling van dit schomme
len is, dat de moeder naar den heer des hemels
gaat om voor haar kindje gezondheid en levens
kracht te vragen.
Wanneer iemand ziek is, blijkt, dat hij een te
kort aan levenskracht heeft. Deze moet worden
aangevuld, en waar zou men die anders vandaan
halen dan uit de hemel? En hoe zou men die an
ders kunnen krijgen dan door de schommel? En
wie zou hiertoe beter in staat zijn dan de pries
ter-geneesheer? Er wordt dus in het huis van de
zieke een plank aan twee strikken opgehangen;
daarop gaat de priester zitten en schommelt zich
naar de hemel toe. In het lied, dat hij erbij op
dreunt, deelt hij mede, dat hij zich opwerkt tot
in het verblijf van den Hemelheer, en dat hij
van deze levenskracht voor de zieke gaat halen.
Vooral de Dajaks op Borneo doen dit heel veeL
En wanneer dan onder het schommelen een
vlieg of een ander insect naderkomt ziet men
daai-in de vervulling van zijn bede: het diertje
wordt gevangen, in olie fijngewreven en dit
zalfje wordt de zieke op het hoofd gestreken.
Het vi'olijkst gaat het schommelen^op het
nieuwjaarsfeest toe. Al zijn de mensen Christen
of Mohammedaan geworden, en kennen ze het
Europeese en Arabisch nieuwjaar, ze blijven
toch htm eigen nieuwjaarsfeest vieren. Dit valt
altijd in de tijd tussen het binnenhalen van de
oogst en het klaarmaken van de nieuwe akkers.
Dan worden overal schommels gemaakt, hoe
hoger hoe liever. Nu zijn het niet alleen pries
ters en andere bijzondere personen, die schom
melen, maar alle mensen doen eraan mee.
De kortste straat ter wereld. Dat is de Rue
Pirouette te Parijs, die maar 1 huis telt.
Wist je dat? De Russische rivier de Don is
1855 kilometer lang.
Wist je dat? Zoethout is de wortel en soms
ook wel de tak van een plant met prachtige tros
sen lila of witte bloemen, die groeit in Spanje,
Rusland en West-Azië.
Waar komt ons woord kiosk vandaan? Het
woord kiosk is van oorsprong Turks en men be
doelt er daar mee een losstaand, rond of hoekig
overdekt tuinhuisje, dat op eenige palen rust
Een kinder-spoorbaan. In het stadspark te
Tiflis in de Kaukasus hebben kinderen een
bruilcbaren spoorweg gebouwd. 500 kinderen
hebben hier een 400 meter langen spoorbaan
aangelegd; de rails liggen 75 centimeter van el
kaar en de dienst wordt onderhouden door een
locomotief met 3 wagens. In de eerste 3 maan
den werden met dit treintje 65.000 personen ver
voerd: aangemoedigd door dit kolossale vervoer
zullen de kinderen den spoorbaan verlengen tot
1000 meter. De verschillende werkzaamheden
worden, nu het lijntje in bedrijf is, ook door kin
deren waargenomen.
