Urenlang militair défilé
in Parijs
qmeeSi
Qpxuimirig)
zeec iaag gestelde pxgzm
3ülll:
N.V. Wed. Oosten Zoon
Half jaarlijksche
Speciale
aanbiedingen
„Ter wille van den vrede
Lebrun richtte zich tot
alle Franschen.
IJmuider Wasscherij
SPRUTOL
ZATERDAG 15 JU El 1939
DE ENCELSCHE TROEPEN
MET ONGEKENDE GEEST
DRIFT TOEGEJUICHT
„Qjiatoxie Juiliet" op UfauttUne logee gooiend
(Van onzen correspondent).
Traditioneel heeft Parijs Frankrijk's
nationale feestdag gevierd: vlaggen wap
perden uit de ramen, wimpels woeien
uit van hooge masten, overal in bijna
alle straten en voor elk café een min of
meer luxueuse muziektent, soms drie,
vier naast elkaar, waar tot en met a.s.
Zondag geblazen en gestreken wordt
om de onvermoeide dansers, die heer
en meester zijn op den rijweg, bij hun
choregraphische evoluties te begeleiden.
Troepen hebben 's morgens gedefileerd
van de Are de Triomphe tot aan de
Concorde den koninklijken weg der
Champs Elysées of langs President
Lebrun en een geestdriftige menigte van
honderdduizenden.
's Avonds leek de Seine, waarin het Ben-
gaalsch licht weerspiegelde, een stroom van
vuur, terwijl boven op den heiligen berg van
Montmartre de vuurpijlen omhoog schoten en
in wijden boog over de stad heenflitsten.
Dat alles is traditie, ziet men ieder jaar terug.1
Maar heel veel was er ook dit jaar, wat men
nog nooit op een 14den Juli te Parijs gezien
heeft en die dezen nationalen feestdag tot een
bijzonderen dag, niet alleen voor Frankrijk,
maar voor de heele wereld stempelt. Om het
feit te herdenken, dat 150 jaar geleden de
Bastille door het Parijsche volk werd veroverd
en hiermede de Fransche revolutie waaruit la
ter de Fransche republiek zou voortkomen,
begon, had de regeering besloten de jaarlijksche
troepenschouw belangrijker te doen zijn dan ge
woonlijk. Officieel werd dit tenminste als de
reden opgegeven voor het werkelijk grand loose
militaire schouwspel, dat twee uur lang het
Parijsche volk in geestdrift heeft gebracht,
want voor iedereen is het overduidelijk, dat dit
défilé van 10.000 man in deze tijden een wel
sprekend getuigenis was voor de paraatheid van
Frankrijk om tegen alle agressie zich te verde
digen. Frankrijk is klaar, Frankrijk wijkt niet
meer, dat klonk op uit de roffel der trommels
en uit de dreunende stap der infanterie, uit het
gekletter der paardenhoeven en het doffe rom
melen van gevechtswagens en gemotoriseerde
afdeelingen. Frankrijk is klaar, heeft de regee
ring op dezen 14den Juli aan de wereld willen
verkondigen, maar Frankrijk staat niet alleen
heeft Engeland vandaag willen bewijzen en
stuurde naar den vriend en bondgenoot deta
chementen van zijn keurregimenten en de mo
dernste escadrilles van zijn luchtvloot.
Het was werkelijk een uniek schouwspel.
Ginds, uit de verte, van de Are de Triomphe,
waaronder de Onbekende Soldaat rust, zag men
ze aankomen in breede rijen van twintig man.
Breed-geschouderde athleten in sporttenue, kam
pioenen in sportieve militaire competities kwa
men voorop en op een kort bevel stampten
plotseling de voeten energieker tegen den grond,
gingen met een ruk de hoofden naar links, naai
de tribune, waar Frankrijk's staatshoofd, Presi
dent Lebrun, omgeven door de regeering, door
het corps diplomatique, door de hoogsten in den
lande, die hulde in ontvangst nam. President
Lebrun alleen? Neen, die hulde gold ook nog
anderen, den Sultan van Marokko in zijn wijde
witte bournous, den Keizer van Annam in zijn
Oostersch pronkgewaad, de stamhoofden uit
Afrika, negerkoninkjes in bonte dracht, die alle
door hun tegenwoordigheid de groote idee der
rijkseenheid symboliseerden. En achter dezen
stonden tusschen den Franschen opperbevel
hebber, generaal Gamelïn, den vlootvoogd
Darlan en den luchtgeneraal Vuillemin de hooge
officieren uit het Engelsche leger, bondgenooten
nu, maar ook bondgenooten later, indien het
onverhoopt toch gebeuren mocht.
Aan al dezen brachten de troepen hun hulde,
troepen, die een staalkaart waren van het heele
Fransche. leger en die tot van uit de koloniën
naar Parijs waren overgebracht of wel van de
grenzen tijdelijk waren teruggetrokken om meer
luister bij te zetten aan het défilé van heden.
Dc Britten trokken voorbij.
Saint-Cyr trok voorbij, de cadetten in hun
fleurige uniformen met de roode broeken en
epauletten, de blauwe tuniek en de wapperende1
witte henneveeren op hun hooge shako. Achter
hen de leerlingen van de Polytechnische school,
degenen, die later zullen dienen bij de artillerie
of de technische wapens, in him ouderwetsche
uniform, een mal steekje op het hoofd en een
smal degentje tegen den schouder gedrukt. En
dan volgden detachementen van alle opleidings
scholen, stormachtig toegejuicht door de menigte,
die maar niet uitgekeken kwam op dit wonder
mooie schouwspel. Maar die storm werd een or
kaan, een razende tornado van enthousiasme,
toen langzaam en plechtig, bijna stijf als mario
netten in hun onberispelijke paradepas het
Engelsche contingent kwam aangemarcheerd. Nog
nooit siqds de tromphale intocht der geallieerde
troepen in den oorlog hadden Engelsche troepen
aan een Franschen parade deelgenomen, behalve
toen zij na het overlijden van maarschalk Foch
een laatste hulde aan den oud-opperbevelhebber
der geallieerden legers waren komen brengen.
Toen was het echter een begrafenis, nu was het
feest, een feest van vriendschap, dat heel duide
lijk voor de heele wereld getuigenis moest afleg
gen, dat Frankrijk en Engeland één zijn van
wil. Wie nu nog niet begrijpt, moet wel hopeloos
afgestompt zijn. Een dolle ovatie, die zich voort
zette van de Are de Triomphe tot aan de Con
corde, een ovatie, zooals zij waarschijnlijk van
hun leven nog niet gehad hebben, hebben die
kranige Gold-Stream-Guards, die pittige Tom
mies in ontvangst moeten nemen: zoo'n geest
drift hebben wij in Frankrijk nog nooit bijge
woond.
Het scheen alsof het voorbij marcheer en der
Engelschen alle banden gebroken hadden, die de
toeschouwers nog eenigszins in toom hadden ge
houden, want welke troepenafdeeling ook voor
bij kwam, zij werden toegeklapt en toegejuicht,
toegezwaaid met zakdoeken en hoeden zooals
alleen uitgelaten Franschen doen kunnen. Daar
klonk de muziek van de matrozen en een oogen-
blik later scheen het alsof de heele Champs
Elyssées bestrooid was met beweeglijke witte
en blauwe bloemen. Landingsdetachementer.
waren er van de groote Fransche slagschepen
met hun witte muts kranig op één oor en hun
blauwe branikragen achter zich aan wapperend,
mariniers, nakomelingen van de dappere ke
rels, die bij Dixmuiden den overmachtigen
vijand hadden tegengehouden, de leerlingen,
jochies nog, die moeite hadden de groote passen
van hun volwassen kameraden bij te houden, dei-
verschillende marinescholen. Dan inlandsche
troepen: Indo-Chineezen in hun lichte koloniale
veldtenue met breede strooien hoeden, negers,
wier zwarte gelaatskleur nog donkerder scheen
te zijn onder de vuurroode fez, Algerijnsche en
Marokkaansche tirailleurs in wijde pofbroek en
een tulband om het hoofd gerold en voorafge
gaan door een schril-blazend Marokkaansch
muziekcorps. Weer veranderde het schouwspel:
bergtroepen waren het nu, Alpenjagers met hun
wijde flapmuts, de skis op den schouder gebon
den en defileerend in een snelle, pittige jagers
pas.
Het vreemdelingenlegioen.
Veslingtroepen volgden en zouaven en dan
eindelijk voor het eerst sinds 1859 het vaandel
van een keurcorps, waaraan vooral Frankrijk
zijn imperium te danken heeft: het Vreemde
lingenlegioen en gevolgd door een volledig ba-
taillon van die vechtersbazen, die tegelijk ste
denbouwers en wegwerkers, pioniers van de
beschaving in de meest woeste gebieden van
Frankrijk's imperium zijn. Wat moet er wel ir.
hen omgegaan zijn ,in die Duitschers en Italianen
en Csechen en Russen, in die Holanders mis
schien ook, die allen hun nationaliteit begraven
hebben onder de glorierijke uniform van het
Vreemdelingenlegioen?
Tegelijk dwong een dof gerommel daar boven
in de lucht de toeschouwers omhoog te kijken
en een nieuw schouwspel deed weer de geest
drift zoo mogelijk nog enthousiaster losbarsten.
De luchtvloot was het, het modernste, wat
Frankrijk op het oogenblik produceert: jagers
en bommenwerpers en verkenners, die onberis
pelijk in ganzenvlucht kwamen overgevlogen.
Ook hier weer een symbool van de vriend
schap tusschen Frankrijk en Engeland: de
Fransche luchtmacht werd gevolgd door een
belangrijk eskader Engelsche vliegtuigen, 52
toestellen, onder aanvoering van den vice-lucht-
maarschalk Playfair.
Dreigend bromden de motoren boven de
hoofden der troepen, die nog steeds in onafzien
bare rijen langs de Champs Elysées defileerden.
Nu was het de gewone infanterie, het eene
regiment na het andere gevolgd door de caval-
lerie en op de eerste plaats de spahis' die mar
tiale Marokkanen in hun bonte Oostersche
kleederdracht met lange wapperende witte man
tels op kleine witte Arabische paardjes. Met
moeite hun vurige paarden in bedwang houdend
gingen zij rechtop in de stijgbeugels staan, zich
verheffend van hun zadel met hoogen rug, om
hulde te brengen aan den President en hun
Keizer, den Sultan.
Eindelijk de gemotoriseerde afdeelingen:
heele regimenten op knallende motoren of op-
eengetast in vrachtwagens. Kanonnen met meters
lange loop, rupsauto's en dreigende tanks, be
schilderd als voorwereldlijke monsters, één ein-
delooze kolonne sputterende en blauwe dampen
uitspuwende gevaarten.
Twee uur lang heeft Frankrij's gemoderniseer
de leger voorbijgemarcheerd en met dit leger
de vertegenwoordigers van het heele rijk in
Azië en Afrika, de vx-ienden uit Europa. Een
demonstratie is het geweest, die ver boven het
kader van*Frankrijk's nationalen feestdag uit
gaat, een demonstratie van geweldige kracht, een
duidelijke waarschuwing voor allen, die niet
ziende blind en hoorende doof zijn.
Frankrijk is paraat en met Frankrijk heel het
impeiium en met dit imperium de bondgenoot
van overzee. Het is dreigend en geruststellend
tegelijk.
J. W. KOLKMAN
(Nadruk vei-boden).
de groote
van HartjQS VAN MIJNHARDT
is te danken aan een combinatie van
geneesmiddelen die eikaars werking
wederkeerig bevorderen.
(Adv. Ingez. Med.)
Duitsche preciseering van het
interview met Franco.
In het interview met de Diario de Notieias,
waarvan reeds een overzicht is gepubliceerd,
heeft Franco volgens het Duitsche Nieuws
bureau, ook gesproken over Dantzig, waarover
hij zeide, dat het voor Polen niet de moeite
waard was om er voor te strijden en dat een
oorlog om der wille van Dantzig voor Europa
niet loont. Een algemeene Europeesche oorlog,
zoo heeft Franco volgens het D.N.B. nog ver
der gezegd, zal ook onvermijdelijk het uitge
breide systeem der verbindingswegen van
Engeland vernielen. De militaire macht van
Italië, waarmede men als met een werkelijk
heid rekening moet houden zou in de Middel-
landsche zee alle bewegingen en verbindingen
van Engeland verbreken om nog te zwijgen
van de reeks van opstandige bewegingen, die
een oorlog aan de grenzen van het Engelsche
rijk onvermijdelijk zou veroorzaken. Boven
dien zou een oorlog reeds van af het eerste
kanonschot, dus alleen door het feit van zijn
uitbreken, de Engelsche handelsvloot met een
derde gedeelte verminderen.
De dag der Duitsche Kunst.
Gisteren hebben Rudolf Hess, de plaatsver
vanger van Hitier, gouwleider Adolf Wagner,
Ley, Himmler, Henlein en Förster de opening
bijgewoond van den „Dag der Duitsche kunst".
Wagner sprak een rede uit, waarin hij o.m.
verklaarde: „Duitschland moet krijgen wat
het wenscht om te leven. Noch Oostenrijk,
noch Memel, noch het Sudetenland, noch Bo-
hemen en Moravië, noch ons Duitsche Dantzig,
zijn voor ons overzeesche koloniën. Het zijn
centra van Duitsche cultuur. Wij hebben er
dan ook een recht en wij maken van dat recht
een werkelijkheid.. Geen enkele macht ter
wereld zal het ons beletten. Tachtig millioen
Duitschers staan achter Hitier".
Iersche terroristen veroordeeld.
Te Birmingham zijn twee Iersche terroris
ten op grond van de wet op de springstoffen
veroordeeld tot 20 jaar dwangarbeid. Voorts
zijn drie Iersche vrouwen veroordeeld tot resp.
5, 3 en 2 jaar wegens soortgelijke overtre
dingen. De tot 3 jaar veroordeelde vrouw was
77 jaar oud.
Bartel jorisstraat 1317
Haarlem - Tel. 13915 (2 lijnen)
ook qedwiettde
de OpnuUmug
MitLea=iomuM
van 17 Juli tot 1 Augustus
in alle afdeelingen
Belangrijk door de
(Adv. Ingez. Med.)
moet de neutraliteitswet
van kracht worden".
Korte boodschap van Roosevelt
aan het Congres.
WASHINGTON, Reuter. De bood
schap van Roosevelt aan het congres
betreffende de neutraliteit is kort en
bondig. De president verklaart, dat
een neutraliteitswet nog in deze zit
ting van kracht behoort te worden,
„ter wille van de zaak des vredes en
in het belang van de Amerikaansche
neutraliteit en veiligheid".
Mefc zijn boodschap heeft Roosevelt een
verklaring van Huil verzonden, welke den
titel „vrede en neutraliteit" draagt. In die
verklaring spreekt Huh over „den huidigen
toestand van gevaar".
„Vredelievende naties als
de onze, kunnen niet zelf
voldaan de oogen en ooren
sluiten".
In een lange verklaring, waarvan Roosevelt
zeide dat zij zijn volledige instemming wegdroeg
verklaarde Huil: „Door vast te houden aan
een embargo op wapens in tijden van oorlog
leggen de voorstanders daarvan den nadruk
op de neutraliteit. Dit echter zou zeer wel kun
nen uitloopen op een feitelijk niet-neutraal
zijn, waarvan niemand de ernstige conse
quentie kan voorspellen. Zij, die aandringen
op een instandhouden van het huidige embar
go blijven de opvatting naar voren brengen
dat het dit land uit den oorlog zal houden,
Daarmee misleiden zij het Amerikaansche
volk te vertrouwen op een valsche, onlogische
waanvoorstelling als middel om buiten een
oorlog te blijven".
Voortgaande zegt Huil dat voortzetting van
handel in wapentuig na het uitbreken van
oorlog een duidelijk erkend en traditioneel
recht is van onderdanen van een neutraal
land, dat slechts onderhevig is aan een daad
werkelijke blokkade en aan het recht der oor
logvoerenden om al dergelijke waren als conr
trabande te behandelen. Een embargo op wa
pens zou onlogisch zijn, omdat terwijl de
handel in wapens en munitie en oorlogstuig
verboden was, de handel in even essentieele
oorlogsmaterialen zou voortgaan.
In den huidigen toestand van ge
vaar, aldus gaat Hull's verklaring
verder, kunnen vredelievende naties
als de onze niet zelfvoldaan de oogen
en ooren sluiten bij het formuleeren
ten een politiek van vrede en neutra
liteit, als bestonden er geen abnor
male en critieke toestanden. De ge-
heele kwestie van vrede en neutraliteit
is in dit ernstige tijdsgewricht in haar
mogelijke gevolgen voor de veiligheid
en de belangen der Vereenigde Staten
gedurende de komende maanden van
het uiterste belang. Deze kwestie be
hoort naar mijn oordeel volledige en
zorgvuldige overweging te krijgen en
door deze regeering afgehandeld te
worden zonder onnoodig of ongepast
uitstel.
Onder de huidige ernstige omstandigheden
van internationale anarchie en gevaar voor
den vrede in meer dan een deel van de we
reld, zoo gaat Huil verder, heb ik het diepe
geloof, dat de eerste groote stap in de richting
van een behoeden van deze natie tegen een
meegesleept worden in een oorlog is iederen
mogelijken invloed, welke vereenigd kan wor
den met de traditioneele politiek van niet
bemoeiing van ons land uit te oefenen om
het minder waarschijnlijk te maken, dat een
groote oorlog uitbreekt. Dit is de plicht, die op
onze regeering rust en dien sommigen wel
licht in gebreke blijven te zien of dien zij
kunnen verkiezen af te wijzen. Maar het
met voor ieder onze duidelijk zijn, dat het
uitbreken van een algemeenen oorlog de ge
varen, die de Vereenigde Staten bedreigen,
doet toenemen. Dit feit kan niet over het
hoofd gezien worden. Wanneer er eenige
wensch bestond om bijstand te verleenen of
nadeel toe te brengen aan een speciaal
vreemd land, zou deze regeering er niet voort
durend binnen de grenzen van onze traditio
neele politiek, naar hebben gestreefd gedu
rende een periode van vele jaren, om haar
uiterste best te doen om het uitbreken van een
algemeenen oorlog te vermijden.
CHAMBERLAIN NAAR CHEQUERS.
Chamberlain is naar Chequers vertrokken,
waar hij het weekend zal doorbrengen.
Om zich den eed van den
14den Juli te herinneren.
President Lebrun heeft een radioredevoering
gericht tot alle Franschen in en buiten het
land, waarin hij er aan herinnerde, dat „onze
voorouders honderdvijftig jaar geleden voor
ons de vrijheid en gelijkheid van rechten in
vrijheid veroverden. Laten wij ons als erfge
namen van hun burgerdeugden den eed van
den veertienden Juli 1790 herinneren. Moge
deze groote gedachte ons den hechten wil
geven het vaderland te verdedigen met onze
krachten, de vrijheid en gelijkheid, de on
aantastbare rechten van mensch en burger
te handhaven en over te dragen aan onze
kinderen en ten slotte nauw en broederlijk
vereend te blijven in een groote, vrije, edel
moedige en sterke gemeenschap".
Ten slotte richtte Lebrun het woord tot
de bewoners van het Fransche rijk, waarbij
hij er aan herinnerde, dat Frankrijk voor
alle menschen het recht erkent om toegang te
hebben tot vrijheid en gelijkheid, dat Frank
rijk hen uitnoodigt zich dat waardig te too-
nen door arbeid en spaarzaamheid, orde en
tucht, onderricht en verstand, en dat het hun
hulp en raad biedt. „Laten wij ons heden
vereenigen, zoo 'besloot hij, om een gelukkige
toekomst te wenschien aan alle menschen
van goeden wil".
Daladier aan het woord.
Ter gelegenheid van den 14 Juli heeft mi
nister-president Daladier een toespraak ge
houden, waarin hij den 14 Juli 1790 in her
innering bracht. Hij herinnerde er aan, dat
14 Juli 1789 het symbool was geworden van
de menschelijke bevrijding en dat de vrij ge
worden Franschen ontdekten, dat zij door
onbreekbare banden met elkander verbonden
zijn. De verjaardag van hun bevrijding wordt
op deze wijze den eersten feestdag van hun
broederschap
Na 14 Juli 1789 hebben de Franschen de
noodzaak ondervonden zich te vereenigen en
te wapenen. Reeds aan het einde van dat jaar
begonnen de verschillende landsdeelen zich
met elkander te verstaan. Alle deelen des
lands gingen afzien van hun plaatselijke en
bijzondere voordeelen ten behoeve van de
totale eenheid: Frankrijk. Wat aan Frankrijk
toebehoorde, gaf zich aan Frankrijk en aan
de oevers van het rijk, deed de Elzasser bond
de Fransche driekleur uitsteken. Een zoo
groote beweging kon niet blijven stilstaan
aleer zij de volkomen eenheid van het vader
land had geproclameerd. Op 14 Juli 1790 ver
trok een geweldige menigte van de Place de
la Bastille naar het Champs te Mars. 5U.U00
gewapende manschappen van de nationale
garde en 400.000 burgers stonden opeengehoopt
rond het altaar des vaderlands cn legden
denzelfden eed van trouw af. Het kwaren de
gedelegeerden van alle oude provincies en
antieke steden die er voor den eersten keer in
toestemden de girootheid van haar verleden te
vergeten voosr een schouwspel van nieuwe
grootheid.
Het nieuwe Frankrijk bood vrede aan de
wereld. Een jaar later evenwel was het noodig
de bewaking der grenzen te verzekeren tegen
over een steeds dreigend Europa. Een vijand
bracht zijn strijdkrachten bijeen. Op 20 April
1792 werd de oorlog verklaard, eenigen tijd
nadat de wetgevende vergadering het geheele
Fransche volk te wapen had geroepen. Toen
begon dat wonderlijke epos, waarvoor Frank
rijk jarenlang alle tegenspoeden beantwoord
de met nieuwe overwinningen en de vrijheid
redde, welke het zoojuist had veroverd
De liefde voor het vaderland heeft ook
thans de harten van alle Franschen doen
kloppen, toen hun prachtige leger voor hen
defileerde. „Oud-strijders uit den grooten
oorlog: Uw zonen hebben gedefileerd achter
de vaandels, waarop gij de namen van uw
groote slag hebt geschreven. Gij met uw
kalmte en koelbloedigheid, welke Joffre aan
de Marne deed triomfeeren, die de hardnek
kigheid van Petain onder Verdun deed weer
stand bieden, die de energie van Foch tot
de overwinning bracht, zij t gij niet trotseh
op deze jonge soldaten, die na u voor de on
afhankelijkheid van het vaderland waken?
Daladier herinnerde vervolgens aan de op
offeringen, welke de Franschen zich hebben
getroost, daar alles ondergeschikt moest
worden gemaakt aan de behoeften der lands
verdediging. Wij hebben ons een geweldige
inspanning getroost om het welzijn, den vrede
en de vrijheid te verzekeren. Wij zullen daar
mede voortgaan, met de volharding welke onze
groote voorgangers heeft bezield.
Frankrijk bedreigt niemand en droomt van
geen enkele verovering. Het wenscht den
vrede tusschen alle volken en heeft den vas
ten wil zijn inspanning te wijden aan de be
scherming van den vrede, daar alleen deze ge
trouwheid en geest van menschelijke samen
werking het welzijn der beschaving kunnen
verzekeren
Fransche ambassadeurs spraken
in vele landen.
De nationale feestdag van 14 Juli is met uit
zonderlijke luister gevierd, niet alleen in Pa
rijs. maar in alle steden in Frankrijk en het
Fransche rijk. Overal werden troepenrevues en
officieele of volksbetoogingen gehouden, die
grooten geestdrift wekten. In de Fransche
legaties en ambassades in het buitenland,
hebben de ambassadeurs en gezanten de
Fransche koloniën ontvangen en in hun rede
voeringen den nadruk gelegd op den vredes
wil van Frankrijk, maar ook op zijn wil om
zich te verzetten tegen nieuwe gewelddaden.
Te Rome verklaarde Francois Poncet: Het
Fransche volk wil den vrede, maar is even
vastbesloten om zich te verdedigen tegen
iederen aanslag op zijn vrijheid, zijn waar
digheid, zijn eer, zijn goederen en zijn grenzen.
Het Frankrijk van heden is niet minder waard
dan het Frankrijk van Valmy en de Marne.
In Berlijn zeide Coulondre: Frankrijk
streeft naar behoud van den vrede in nauwe
eendracht met de naties, die hetzelfde ideaal
aanhangen en met ontwikkeling van zijn
eigen macht. Het laat de hoop echter niet
varen wederom een Europeesche gemeen
schap geboren te zien worden, die dien naam
waardig is en veiligheid en welvaart te her
vinden met eerbiediging van het recht en
begrip voor elkanders behoeften.
Alphand zeide te Bern: Onze wil zal niet
buigen. Geweld noch list vermogen iets tegen
Frankrijk.
Te San Sebastian verklaarde maarschalk
Petain, dat hoe zwaar zijn taak hem ook moge
voorkomen, hij vertrouwen had in de toe
komst en wenschte, dat iederen dag de ban
den tusschen Spanje en Frankrijk nauwer
zouden worden aangehaald.
Een telegram van Roosevelt aan
Lebrun.
President Roosevelt heeft een telegram ge
zonden aan president Lebrun, waarin hij ter
gelegenheid van „den grooten herdenkings
dag, dien het Fransche volk viert", uit naam
van het Amerikaansche volk en uit eigen
naam „oprechte gelukwenschen zendt en de
beste wenschen voor duurzamen vrede en
voorspoed vooa- die Fransche republiek".
De Wasch in Huis
Is en blijft een kruis
Sluur daarom Uw
WASCH naar de
SNELLIUSSTRAAT 39, TELEF. 4371, IJMUIDEN
en U is van veel last bevrijd
(Adv. Ingez. Med.)
Verslaggever van paardenrennen
bleek spion.
Gisteren is voor den politierechter van
Richmond in Surrey een spionnagezaak voor
gekomen tegen Donald Adams, die aangegeven
wordt al een verslaggever van paardenrennen.
Bij de verhooren werden photografische co-
pieën van tientallen brieven aan en van
Duitsche firma's, die onderschept waren door
de posterijen, benevens geheime codes, ter
tafel gebracht.
Kol. Cooks van de inlichtingenafdeeling van
het departement van Oorlog, legde getuigen
verklaringen af. Het O.M. beweert, dat Adams
tijdens een bezoek aan Duitschland in con
tact is gekomen met agenten van de Duitsche
spionnageorganisatie, welke tegen Engeland
werkt. Van dien tijd af werd hij een betaald
agent van die organisatie. Op 20 Januari werd
een pakket, dat per luchtpost was verzonden
aan het adres van Karl Radier en Co. onder
schept Het bleek een copie te bevatten van
„infanterieopleiding in oorlog, 1937" een re-
geerings-publicatie, welke volgens het O.M.
nuttig zou zijn geweest voor een mogelijken
vijand. Voorts is het O.M. van meening, dat
de overige onderschepte correspondentie
toonde, dat inlichtingen naar Duitschland
waren gezonden en dat uit Duitschland
inlichtingen werden gevraagd en geld werd
gezonden. Voorts wordt Adams er van be
schuldigd aangeboden te hebben Nat.-Soc.-
piloten te ontmoeten en gezagvoerders van
stoomschepen en van hen pakketten in ont
vangst te nemen.
SIR RONALD HUGH CAMPBELL
AMBASSADEUR TE PARIJS.
De koning heeft de benoeming bekrachtigd
van Sir Ronald Hugh Campbell, den gezant
te Belgrado tot ambassadeur te Parijs, als op
volger van Sir Eric Phipps, die in het najaar
zal aftreden.
Frankrijk erkent Slowakije
de facto.
De consul van Frankrijk in Slowakije heeft
den minister van buitenlandsche zaken Dur-
cansky medegedeeld, dat Frankrijk de Slo-
waaksehe republiek „de facto" erkent.
Het consulaat van Frankrijk te Bratislava
zal dus blijven bestaan, terwijl de eere-con-
sulaten van de landen, welke Slowakije niet
hebben erkend, n.l. België, Roemenië, Zweden,
Noorwegen, Bulgarije en Turkije heden hun
werkzaamheden moeten stopzetten, daar de
Slowaaksche regeering hun exteritoriale
rechten weigert.
Zomersproeten
verdwijnen spoedig door een pot
Bij alle Drogisten
(Adv. Ingez, Med.)
Nazi's in Zwitserland, veroordeeld.
De federale rechtbank te Zürich heeft von
nis gewezen in het proces van de nationaal-
socialisten, „de vereeniging der getrouwe
bondgenooten". Frei werd bij verstek veroor
deeld tot twee jaar gevangenisstraf en vijf
jaren verlies van burgerrechten, Zander tot
anderhalfjaar gevangenisstraf. De andere be
schuldigden zijn veroordeeld tot straffen, va-
rieerende van twee tot zes maanden gevan
genisstraf.
Förster blijft nog te München.
Förster, de gouwleider van Dantzig, die gis
teravond uit Berchtesgaden te München ia
aangekomen, zal nog minstens dirie dagen al
daar blijven.
