AFKONDIGING DER VOOR-MOBILISATIE
Avontuur in Venezuela
De afkondiging der voor-mobilisatie in ons land. Voor het hoofdpostkantoor
te Amsterdam verdrong zich een groote menigte, om de proclamatie (link»
aan den gevel) te lezen.
De verdediging van het Suez-kanaal. Het eerste
contingent van 7000 hindoe-soldaten is in Egypte
aangekomen en werd te Suez ontscheept
Burgers nam» Militairen pas
seeren. Een kijkje in de om
geving van een der kazer
nes in de hoofdstad, waar
heen de manschappen zich
onmiddellijk na den oproep
begaven.
Ook de matrozen begaven zich onmiddellijk na de afkondiging der voor-mobilisatie in ons land naar hun post. Twee
Jantjes met hun plunjezak op weg naar den trein-
Voor het hoofdkwartier van den Generalen Staf te Dep. Haag
heerschte Donderdag groote drukte in verband met de maat
regelen van onze regeering aangaande den internationalen
toestand.
.Tante Eefke", de oudste inwoonster
van Delden, is honderd jaar geworden.
De jubilaresse leest de krant nog
zonder bril
Graaf Khnen Hedervary, de Hongaar-
sche gezant te Parijs, verlaat den Quai
d'Orsay na zijn onderhoud met Bonnet,
den Franschen minister van Buitenland-
sche Zaken
Minister-president jhr. mr. D. J. de Geer, die van zijn buitenlandsche
reis is teruggekeerd, verlaat het departement van Algemeene Zaken Onmiddellijk na de afkondiging der voor-mobilisatie begaven de militairen
te Den Haag na de zitting van den voltalligen ministerraad, welke z'c'1 naar ^un standplaats. De drukte op het Centraal Station te Amsterdam*
Donderdagmorgen gehouden werd in verband met den internationalen
toestand
FEUILLETON
Naai tiet Amerikaansch
van
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
37)
Hoort u het? riep hij. mijn mededinger!
Inez liep vlug naar Roddy toe. Ze ging
naast hem staan en keek de anderen dapper
aan. Haar oogen waren wijd open van opwin
ding over wat ze ging doen. Ze sloeg ze even
naar Roddy op ais om zijn toestemming te
vragen en legde toen schuchter haar hand
op zijn arm:
Moeder, zei ze ik heb Mr. Forrester be
loofd met hem te trouwen I
vni.
Dealgemeene stilte, die Inez' woorden tenge
volge hadden werd op de meest onverwachte
manier verbroken. Voor Senora Rojas van
haar verbazing was bekomen, werd een van
de tuindeuren opengegooid. Een man rende
haar binnen en vloog op Vega toe. Zijn klee-
ïèn waren gescheurd; hij hijgde zwaar en uit
een wond aan zijn voorhoofd liep het bloed
over zijn gezicht. De aandacht die 'n oogenblik
tevoren door allen aan het figuurtje van Inez
was geschonken, verplaatste zich nu naar het
nieuw-optredenden personage. Zij herkenden
Vega's kamerdienaar.
Bijna ademloos riep hij zijn meester toe:
De politie is in uw huis. Ze hebben het
doorzocht en alle papieren meegenomen. Ik
heb nog kans gezien weg te 'tomen. De boot
ligt bij den steiger; u hebt geen oogenblik
te verliezen.
Hij keek den kant van Pulido en Ramon uit
en zei:
U ook. Het is nog tijd.
Generaal Pulido vloog naar het raam.
We moeten direct niet de boot naar de
plaats van samenkomst. Daar kunnen we nog
op tijd komen. Maar we moeten gaan voor het
te laat is. Kolonel Ramon, beval de generaal,
u blenft bij Senor Coldwell. Pino ga met me
mee.
Maar Vega liep woedend op Roddy toe.
Neen. Deze man eerst! Mijn eer eerst!
Op dit hachelijk oogenblik bleek Sam Cold
well, zeer tot Roddy's verbazing, handelend
te kunnen optreden. Hij pakte Vega om het
middel en duwde hem naar het raam.
Loop naar de weerlicht met je eer! Je
hebt te doen wat ik zeg, schreeuwde hij, dat
weet je duvels goed. Je gaat naar de plaats
van samenkomst. Afgeloopen!
Vega werd onder hevig verzet naar het terras
gesleept. Op het moment dat hij de kamer
uitging, strekte hij zijn arm naar Roddy uit.
Als we elkaar weer zien zal ik u dooden!
Roddy keek hem een beetje spijtig na. Hij
vond de gedachte aan een duel minder aange
naam dan de onvermijdelijke uiteenzetting
met zijn aanstaande schoonmoeder. Hij be
greep dat het incident met Pino slechts uitstel
van executie beteekende.
Roddy trachtte op schuchteren toon de on
derhandelingen te hervatten:
Ik heb de eer u mode te deelen begon
hij.
Maar de Senora liet hem niet uitspreken.
Met woorden zoo striemend koud als bevroren
motregen, zei ze tegen haar dochter: Ver
laat de kamer.
En daarop tot haar bezoeker: Verlaat u
het huis!
Met inspanning van al zijn krachten werkte
Roddy zijn lust tot lachen weg.
Hij waagde nóg een poging: Maar Madame,
'k kan onmogelijk weggaan voor ik u heb dui
delijk gemaakt
Senora Rojas klapte in de handen, niet bij
wijze van applaus op Roddy's woorden, maar
omdat dat daar te lande het gebruikelijke sig
naal is.
Ik hoop dat u mij niet dwingen zult, zei
ze uit de hoogte, in tegenwoordigheid van
de bedienden een scène te maken.
In antwoord op haar geklap vlogen de deu
ren open en een paar angstige bedienden kwa
men de kamer in.
Zij boog voor Roddy alsof zij afscheid nam
van een vorst en van den weeromstuit maakte
Roddy een even sierlijke buiging.
Bij de deur wachte Inez op hem en keek
hem aan met een glimlach, die hem vertelde
dat ze de zaak volstrekt niet tragisch vond.
Daag, zei ze opgewekt.
Tot ziens klonk het even opgewekte ant
woord.
Toen hij in Porto Cabello was gearriveerd
had Sam Colwell zijn hoofdkwartier geves-
t-ied is het huis van den Amerikaanschen
consul, die, waarschijnlijk niet ten onrechte
door Alvarez verdacht werd, behalve dit of-
ficieele ralaties met zijn departement in
Washrngthon, ook officieuze met de firma For
rester te onderhouden.Nalat 't laatste bedrijf
ten huize van mevrouw Rojas was afgespeeld
haastte Sam zich naar zijn kwartier, verge
zeld van kolonel Ramon die het in de gege
ven omstandigheden veiliger vond onder de
beschermende sterren en strepen van de Ame
rikaansche vlagzoo noodig in de rol van poli
tieke vluchteling te kunnen optreden.
Op weg naar het consulaat vertelde Sam dat
hij, door de inlichtingen van Vega en mevrouw
Rojas in de gaten had gekregen wat Roddy in
den zin had. Hij veronderstelde, in verband
met de nachtelijke visch-excursies van Roddy
en Peter dat de bevrijdingspoging over de ha
ven zou worden ondernomen.
Als ze er op de een of andere manier in
geslaagd zijn, vervolgde de derde vice-pre
sident om hem gereedschap in handen te
spelen, baant hij zich een uitweg naar het
water en halen ze hem op een donkeren nacht
met die verdraaide boot af. En wat moeten
wij dan beginnen? Die oude vrijbuiter behoeft
zijn grijze kop maar te vertoonen en alle Ve-
nezolanen worden stapelgek van geestdrift.
Dan is niet alleen al het geld dat we in Vega
belegd hebben weggesmeten, maar het kost
ons nog een millioen erbij omdat Rojas ons
zou dwingen de bepalingen van de concessie
behoorlijk uit te voeren. Neen, we moeten zor
gen dat dat kwieke jongetje, dat erin ge
slaagd is het rijkste meisje uit Venezuela on
der de oogen van haar moeder en Pino weg te
kapen, ons verder geen last meer bezorgt. Van
daag fluisterde Sam zijn metgezel in het oor,
krijgt de commandant van San Carlos een
anonymen brief dat het voor de gezondheid
van Generaal Rojas heter is, dat hij een
andere cel krijgt!
Roddy ging van Miramar langs den kortsten
weg naar huis. Onderweg merkte hij dat het
gistte in de stad; de winkels waren gesloten,
de pleinen en de koffiehuizen stampvol met
menschen en de Alameda was door soldaten
afgezet. De politie en de militairen dreven
overal groepjes menschen uiteen en langs alle
wegen patrouilleerden regeeringstroepen te
paard, de geladen karabijnen over de schou
ders hangend.
In zijn woning vond Roddy alle Witte Mui
zen verzameld; Peter, Mc. Kildric, Vicente
en Pedro. Vicente had ze bijeengeroepen om
ze te vertellen dat de aanhangers van Rojas
het oogenblik gekomen achtten om hun op
stand te beginnen. Het heele sterke garnizoen
was de stad uitgetrokken om Vega en zijn
aanhangers te achtervolgen, dus er waren
noch Vegaïsten in de stad, noch een voldoen
de hoeveelheid troepen. Het was nu het mo
ment!
Vicente was echter bang dat de aanval op
San Carlos een aanleiding voor zijn bewakers
kon zijn om Generaal Rojas te vermoorden.
Dus daarom moet de bevrijding van den ge
neraal plaats hebben, voor de aanval be^u.
Deze zou zijn omstreeks middernacht.
De vergadering van de Witte Muizen be
sloot daarom dat ze om negen uur, als alles al
donker was, den muur zouden opblazen. Rod
dy, Peter en Mc Kildric zouden samen in Rod
dy's kamers eten en om acht uur met de boot
vertrekken. Ook Pedro zou met hen meegaan.
Diens tegenwoordigheid moest dienen om den
generaal over hun bedoelingen gerust te stel
len. Vicente zou den gevangene gaan vertel
len wat er waarschijnlijk zou gebeuren en als
de muur gevallen was met hem ontsnappen
door de opening.
Pedro ging Inez op de hoogte brengen van
wat er besloten was. Roddy liet haar weten dat
als de Rojas partij succes had, haar vader
hoogstwaarschijnlijk dien nacht weer in zijn
eigen huis zou slapen. Als na zijn bevrijding
de uitkomst twijfelachtig was, zouden ze hem
met de boot naar Curasao brengen.
Vicente ging naar San Carlos. Peter bleef
thuis om, voor het geval het noodig mocht zijn
den tocht naar Willemstad te ondernemen,
het noodige proviand, medicijnen, versterken
de middelen en drinkwater in gereedheid te
brengen. Roddy en Mc Kildrick gingen met de
boot weg om de dynamietpatroon te leggen,
die het vernielingswerk zou moeten doen.
Ze volbrachten hun werk en tuften weer met
de boot naar de stad terug. Ze zwegen beiden,
alle twee bezig met hun eigen gedachten. Ze
wilden geen van tweeën onder woorden bren
gen hoe ernstig die gedachte waren, maar
toen ze langs het fort voeren, keken ze elkaar
aan en glimlachten.
Je moet niet denken, Mac, zei Roddy op
warmen toon dat ik niet waardeer wat je doet.
Je zet een heele hoop op 't spel.
Ik kan altijd een ander baantje krijgen
antwoordde Mc Kildrick luchtig.
Dat kan je zeker niet als een van die ke
rels je een kogel in je boddy jaagt, zei Rod
dy. Neen, je zet een heeleboel op het spel en
ik wou je toch zeggen dat ik je reusachtig
dankbaar ben.
(Wordt vervolgd.)
