DE MOBILISATIE IN NEDERLAND.
Avontuur in Venezuela
De omroeper van het A.N.P., de man, die in deze gewichtige
dagen Nederland van het laatste nieuws voorziet
Een kostbare collectie „Delftsch Blauw" wordt in het Rijks
museum te Amsterdam ingepakt, om veilig te worden opge
borgen
In grooten getale werden door de militaire autoriteiten de paarden opgevorderd bij het ten
uitvoer leggen van de mobilisatie maatregelen. De drukte voor de Markthallente A'dam
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
van
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
11)
Nog één minuut, drong hij aan, nog maar
een paar seconden: Laten ze ons de kans niet
afnemen op de rechte baan. Vooruit dan, alle
maal- Loop! Loop!
Pas toen ze allemaal veilig in de boot zaten,
die de open zee opvoer, verslapte zijn waak
zaamheid en durfde hij in de algemeene
vreugde deelen.
Maar toen de boot vooruitschoot en de wal
in het donker verdween, slaakte hij een diepe
dankbaren zucht.
Als je nog wat in die flesch overgelaten
;hebt, Vicente, zei hij, zou ik graag op de fa
milie Rojas willen drinken
De strijd tusschen de stad en het fort was
beslist. Op het oorlogsschip en op de wallen
van het fort zwegen de kanonnen. Uit de
stad drong een verward geroep en gejubel tot
hen door. Roddy ging recht overeind staan.
Dat maakt den indruk dat u gewonnen
hebt, sir! riep hij uit.
Of dat hun ammunitie op is! antwoordde
de Generaal droog.
Maar ze hoefden niet lang in onzekerheid
te blijven.
Van het dek van de kanonneerboot flitste de
straal van een zoeklicht in de duisternis. Het
lichtte over de kaden, die zwart van menschen
waren; het straalde over het douanekantoor
en het fort en over het water van de haven,
dat krioelde van booten, die propvol waren
met gewapende mannen. De lichtbundels scho
ven langzaam langs de wallen van het fort en
zochten him weg tot ze den vlaggestok bereikt
hadden. Daarop bleven ze rusten. Van den
stok hing een lang wit doek naar beneden.
Roddy wierp het stuur om met een vroolijk
hoeraatje en wendde den steven van de boot
naar Miramar.
U hoeft vanavond niet naar Curagao,
Generaal! roep hij. De stad heeft haar stem
op Generaal Rojas uitgebracht!
*Van de kade af tot aan de verste hoeken
van de stad weerklonken de overwinningskre-
ten. Het volk deinde dansend, springend en
juichend de Alameda op!
Naar Miramar, schreeuwden ze; naar
Miramar! Viva Rojas!
Het triomfgeroep drong duidelijk tot de be
manning van Roddy's boot door.
Wat wilt u, vroeg Roddy aan den Gene
raal, u aan het volk vertoonen, of
Nee! riep de Generaal, naar huis als
jeblieft, naar huis!
Toen San Carlos zich had moeten overge
ven, waren de cellen van de politieke gevan
genen geopend, zoodat Peter en Mc. Kildrick
weer als vrije mannen op straat stonden. Daar
hoorden ze, dat Vega, na tot aan de haven te
zijn teruggedreven, op een zeilboot gevlucht
en onderweg naar Curagao was.
Het nieuws uit Curasao was nog belangrij
ker. De opstand van de aanhangers van Rojas
in Porto Cabello had zijn partij in de hoofd
stad ook in beweging gebracht. Ze kwamen tot
de ontdekking dat er geen tegenstand geboden
werd. Bij regimenten tegelijk waren de regee-
ringstroepen naar Rojas overgeloopen en Al
varez was gevlucht naar zijn jacht dat in La
Guayra lag en naar Trinidad gestoomd. Er
was al een deputatie naar Porto Cabello onder
weg om Rojas naar de hoofdstad te geleiden.
Maar Peter en Mac konden niet te weten ko
men of Roddy erin geslaagd was Rojas te be
vrijden, of dat Rojas vermoord was of dat hij
door zijn overwinnende volgelingen in vrijheid
was gesteld.
Alleen bij het huis van Senora Rojas zou
den ze dat gewaar kunnen worden. Dus dein
den ze met den menschenstroom mee naar
Miramar. Het huis was hel verlicht en de
Alameda, de tuin en zelfs de groote portiek
stonden opgepropt met een opgewonden me
nigte. Voorname mannen uit de stad klom
men op de hekken en op de stoeptreden van
het huis en brachten „Viva's" uit op den nieu
wen president, op Senora Rojas, op de revo
lutie. Beneden hen werden degenen, die in het
gevecht gewond waren, op de schouders getild
en stormachtig toegejuicht.
Een kwartier lang bleef de menigte nog
steeds toenemen. Het lawaai en gejuich wer
den voortdurend sterker; maar toen viel er een
angstige stilte. Er werd verschrikt gefluisterd;
een duister gerucht ging van mond tot mond.
In de oogen van de menigte was twijfel en
smart. Rojas was niet in San Carlos gevon
den!
Dat beteekende dat op het laatste oogenblik
de verdedigers van San Carlos hun de vrucht
van de overwinning hadden ontnomen. Rojas
was vermoord en zijn lijk had men de haaien
in de haven toegeworpen!
Uit de menigte steeg een onheilspellende,
dreunende kreet omhoog. Een aanvoerder
van de partij van Rojas sprong de trappen
van het portiek op. „Hun levens voor het zij
ne!" schreeuwde hij. „De dood aan de moor
denaars! Naar 'het fort!"
De menschen in den tuin drongen naar de
hekken; maar een vreemd geroep van de me
nigte op straat weerhield hen. Ze draaiden
zich om en zagen op het balkon boven de por
tiek de gestalte van Senora Rojas staan. Met
één arm opgeheven verzocht ze om stilte; met
de andere wees ze naar de deur, waardoor
ze juist te voorschijn was gekomen.
Een kleine, grijze man, rechtop en stram,
kwam naar den rand van het balkon, geleid
door twee jonge meisjes in het wit.
Verbaasd, bijna verbijsterd, bleef de men-
schenmassa even stil, alsof ze iemand aan
schouwden, die uit het graf was opgestaan. En
toen brak de spanning; zelfs mannen barstten
in snikken uit en door de stilte van den tropi-
schen nacht daverde een jubelende welkomst-
kreet.
Met hun ruggeen tegen de omheining van
den tuin gedrukt, stonden Peter en Mc. Kil
drick naar de gestalte op het balkon te staren
met oogen die bijna niets meer zagen.
Dus Roddy heeft het klaargespeeld, zei
Peter met een brok in zijn keel. Pino Vega, kom
maar op als je durft. „Viva" de Witte Muizen!
Een uur later leunden twee jonge menschen
tegen de borstwering van het platte dak van
Miramar. Boven hen waren de diepblauwe he
mel en de blanke sterren; van beneden klon
ken nog steeds de vreugdekreten van de me
nigte en de jubelende tonen van een triom
fantelijken marsch.
Morgen, zei Roddy, ga ik je vader een
gunst vragen. Ik wil hem vragen, of ik de cel,
waar hij het laatst ingezeten heeft, twee uur
lang mag gebruiken.
En waarom, vroeg Inez verbaasd.
Ik heb ze noodig voor een vriend, zei
Roddy, Pedro heeft me verteld, dat de vriend
van me de man is die naar Caracas bericht
heeft gestuurd, dat de Witte Muizen opgeslo
ten moesten worden en je vader naar een an
dere. cel overgebracht. Ik vraag, of de nieuwe
commandant mijn vriend wil opsluiten in die
cel en hem vertellen, dat hij daar de rest van
zijn aardsche leven moet slijten. Twee uur
later zullen de Witte Muizen hem bezoeken en
tegen hem lachen door de tralies. Dan zal ik
de cel open maken en hem zijn „geld voor de
terugreis en een maand salaris" geven. Hij
heet Coldwell!
Ik had nooit gedacht dat je zoo wraak
zuchtig was, lachte Inez.
Het is ook geen wraakzucht, zei Roddy;
het is gevoel voor humor. Het is 'n aardig
straf je!
Hij keek haar peinzend en vragend aan, ter
wijl hij nog dichter bij haar kwam staan. 1
Ja vader, fluisterde hij, is vrij.
Het meisje haalde diep adem; ze straaldel
van geluk.
Ja, zuchtte ze.
Ik herhaal, fluisterde Roddy, dat je vader
vrij is.
Waarom zeg je dat? antwoordde het
meisje zacht.
Ben je dat alweer vergeten?, riep Roddy.
Je hebt me verboden je te zeggen dat ik van
je hield zoolang je vader nog niet vrij was.
Inez keek naar hem op; en het licht van de
sterren glansde in haar oogen.
Wat wilde je me zeggen? fluisterde ze.
Je er aan herinneren, dat je me geen kus
meer wou geven voordat je vader vrij was. En
hij is vrij-1
Wachtend op het transport Militairen op het
Weesperpoortstation te Amsterdam, vanwaar ook
Dinsdag eenige duizenden manschappen naar hun
standplaatsen vertrokken
De drukte voor het Centraal Station te Amsterdam, waar honderden getuigen
waren van het vertrek der militairen, die Dinsdag onder dienst kwamen als gevolg
van het mobilisatiebesluit
De aanvoer der zandzakken voor de
beveiliging van het Hoofdpostkantoor
te Amsterdam Het zand-transport ge
schiedde per schuit
Voor hoelang Een afscheid, zooals
er duizenden Dinsdag plaats hadden
bij het vertrek der opgeroepen militairen
Bij duizenden worden op de bureaux van
den Burgelijken Stand de ontvangbewijzen
der Rijksdistributiekaarten gesorteerd
