NEDERL- INDIË
Hatson brengt den steen
aan rt rollen
H. Wandt
ht tësL v a v,
In overleg met het Rijksbureau voor Monumentenzorg werd Vrijdag een
aanvang gemaakt met het uitnemen der gebrandschilderde ramen van de
Groote Kerk in den Haag, zulks als voorzorgsmaatregel tegen eventueel
luchtgevaar
De kracht van het Nederlandsche inundatiegebied. Dit is ook voor vechtwagens (tanks) bij oefeningen van het veldleger
ondoorschrijdbaar gebleken. Het terrein aan den rand van het inundatiegebied is door den hoogen grondwaterstand
sterk doorweekt Een vechtwagen is reeds bij zijn poging het inundatiegebied te bereiken omgeslagen. Slechts de boomen
verhinderen verder wegzakken in water en modder
Evenals vorige jaren zullen ook thans
weer in Ned. Indië weldadigheidsregeli
worden uitgegeven, thans ten bate van
het Sociaal Bureau voor Ned. Indlé
Na uren van zwa-
ren arbeid gelukt
het door middel van
zware takels den
vechtwagen over
eind te brengen
De ondoorschrijdbaarheid van het inundatiegebied werd bij oefeningen van het Nederlandsche veld
leger bewezen. Nauwelijks eenige meters in het inundatiegebied binnengedrongen, strandt een
vechtwagen onherroepelijk in de eerste de beste sloot, die onzichtbaar onder het watervlak hem
dit verdiende lot bereidt De bestuurder tracht zich te bergen
Te Oirschot werd Vrijdag een Hubertus-jachtrit gehouden, waaraan door
diverse rijvereenigingen werd deelgenomen. Op weg in de hei
H. M. de Koningin bracht Vrijdagmiddag een bezoek aan de tentoonstelling
„Kleinbeeld 1939" 'm „Arti" te Amsterdam. De vorstin tijdens de bezichtiging
der expositie
In een haven .ergens aan de Fransche kuri'
Een der oorlogsbodems vaart uit naar dJ
Atlantischen Oceaan om daar deel te
aan den strijd tegen de duikboot»
Z.Exc. H. Valvanne, de nieuwe Fi
gezant, heeft Vrijdag te den Haag lijn
geloofsbrieven aan H. M. de Koningin
overhandigd. - Naast den gezant ds
opperceremoniemeester van Hare
Majesteit, Ph. J. graaf van Zuylen m
Nijevelt
SOCIAAL BVWm VOORN.!.
door
15
Maar het stuk grond beviel mr. Proudly niet erg.
Hrj had er heel veel op aan te merken en de secre
taris werd tenslotte zoo boos, dat hg den aspirant-
kooper verbluft liet staan, in zijn wagen stapte en
naar huis reed.
Gedurende den heelen terugweg ergerde Moor
man zich over den dikken man met de hooge, schor
re stem als hij dacht aan zijn dwaze praatjes.
Maar plotseling viel hem toch iets zeer merk
waardigs op.
Eigenlijk was het een niet zoo erg belangrijk
feit, maar de secretaris Moorman had in zijn twee
jarigen dienst bij lord Winningbam zgn meester nog
nooit een zakdoek zien gebruiken.
Limehouse, de Chineesche wijk van Londen, ligt
tusschen de East India Docks en de geweldige
West India Docks aan een bocht van de Theems.
Maar niet alleen de spleetoogige Chineezen gaan
sluipend door de verwaarloosde steegjes, maar ook
de gesloten, stille Maleiers, de slimme Japanners,
de dronken Iersche zeelui, de aal-gladde, listige Ar
meniërs met hun havikgezichten. Allen komen ze
hier met hetzelfde doel: uit een alles overheer-
schende zucht naar winstbejag, of om toe te geven
aan geheime, ziekelijke hartstochten.
Meestal is opium de magneet van Limehouse.
ttêt eethuis „In de duizend verrukkingen" stond
er voor bekend, dat men er op ieder uur van den
dag of den nacht een „verboden pijp" krijgen kon.
Li Hang, de eigenaar van dat dubieuze établisse
ment, stond op een avond in de deur van zijn huis
en keek onverschillig in de richting van de
Theems. Van den kant van de Docks kwam lang
zaam een man aanloopen, die in zijn hand een lan
ge tasch droeg, zooals het spoorwegpersoneel ze
gebruikt, wanneer de dienst is afgeloopen. Toen hg
Li Hang dicht genaderd was, kneep de Chinees
gedurende een ondeelbaar oogenblik zijn donkere
spleetoogen dicht. De man ging, schijnbaar zonder
iets te zien, verder, en verdween om den hoek. Een
paar minuten later kwam uit de tegenovergestelde
richting een andere man. Hij droeg een soortgelijke
tasch als de eerste, en de zoon van het Hemelsche
Rijk herhaalde zijn oogenspel. Ook deze man liep
kalm door tot den hoek, om daarna uit het gezicht
te verdwijnen. Toen draaide Li Hang zich om en
ging naar binnen. Snel liep hg door een paar don
kere, benauwde vertrekken en opende toen een
groote kleerenkast. Hij schoof den vloer van de
kast open en een smalle, naar beneden leidende
trap werd zichtbaar. De Chinees sloot de kastdeur
van binnen, ging eenige treden naar beneden en
schoof den bodem van de kast, die op scharnieren
draaide, weer dicht. Beneden kwam hij door een
deur, waarvoor een gordijn hing, in een klein ver
trek zonder vensters, waarin een olielampje een
zwak, droefgeestig licht verspreidde.
Aan een tafeltje zaten de beide mannen, die een
oogenblik geleden Li Hang's buis voorbij gegaan
waren. De eene, een groote, breede kerel, werd
door zijn kameraden „Tx'ompetter-Johnny" ge
noemd. Boven zgn rechteroog had hij een verbleekt
litteeken, overblijfsel van een messteek.
De ander, een donker, middel-groot type, was
veel minder sterk dan zijn metgezel. Hg had de
vreemde gewoonte om, als hij sprak, zgn linker
oog dicht te knijpen. Hij was van origine een Ita
liaan en luisterde naar den bijnaam „Rigoletto".
Toen de Chinees binnentrad keken de beide an
deren hem vol verwachting aan. Li Hang maakte
een potsierlijke buiging en uit zgn wgde mouwen
haalde hij een gesloten couvert te voorschijn, dat
hij op het tafeltje legde.
„Wenschen de heeren bier of whisky?"
„Twee flesschen bier, maar pas over tien minu
ten," beval Trompetter Johnny, terwijl.hij naar den
brief greep. Li Hang verwijderde zich zwijgend.
Rigoletto was opgestaan en over den schouder
van zgn collega, die intusschen den brief geopend
had, las hij:
„Precies half twaalf vanavond moet gij U
vervoegen aan het huis nummer 4 op St.
James Square. Handschoenen moeten reeds
aangetrokken zijn. De man, die U daar de
deur open zal maken, moet gij vra
gen of Mr. Miller thuis is. Antwoordt hij:
„Mr. Miller wacht U", dan is alles in orde.
Gij hebt dien man dan blindelings te ge
hoorzamen en hem geen enkele vraag te stel
len. Uw aandeel zult gij over twee dagen op
de U bekende plaats vinden. Werktuigen nog
eens nazien. Horloges precies controleeren, af
zonderlijk komen en dezen brief onmiddellijk
verbranden.
HUITZILO".
Trompetter-Johnny haalde langzaam zijn sigaren
aansteker uit zijn zak, liet die opvlammen en zorg
vuldig verbrandde hij brief en enveliop. Toen er
nog maar een klein hoopje zwarte asch over was,
wreef hij dat tusschen duim en wijsvinger fijn.
Rigoletto krabde zich achter het rechteroor en
zei zacht: „Een erg precieze en voorzichtige
knafip, onze baas. 't Zal me benieuwen welke oude
kast we moeten openbreken."
Op dat oogenblik kwam de Chinees met het
bestelde bier terug. Hij zette de flesschen en de
glazen op het tafeltje en wilde meteen weer heen
gaan. Rigoletto riep hem terug.
„Vertel es, oude gifmenger, ken jij den knaap,
die altg'd de brieven voor ons geeft?"
Li Hang schudde het hoofd.
„Heb je hem ook nooit gevraagd van wien hij ze
krjjgt?"
Schuw keek de Chinees om zich heen. Toen ant
woordde hij: „Ld Hang wil nog eenmaal in zijn
korte leven de kleine jonken op de Yangtse
zien en dan in de aarde van zijn land begraven
worden. Als hg met een kogel in zijn hoofd in de
Theems ligt, kan hij dat niet meer en daarom
vraagt hij niet
Een minuut voor half twaalf op St. James
Square. Trompettor Johnny naderde het huis 4 van
Green Park uit en Rigoletto kwam van den tegen-
overgestelden kant. Beiden droegen ze een tasch.
Toen ze elkaar voor het huis ontmoetten, ging de
huisdeur geruischloos open en ze traden binnen.
„Is Mr. Miller thuis?" informeerde Trompetter-
Johnny.
„Ï4r. Miller wacht U!" antwoordde een diepe
mannenstem. Nadat de man de deur weer voorzich
tig gesloten had, ging hij de beide anderen voor.
„Nu komen er zes en twintig treden", waarschuw
de hij zacht. Toen zij boven waren en tastend in de
duisternis verder wilden, klonk de stem weer:
„Pas op, daar is de deur!" Dadelijk daarop voelden
zij hoe zij over een dik tapijt liepen en zij hoorden
het geluid van een deurslot. Toen flitste een zak
lantaarn aan.
Zij bevonden zich in een heerenkamer. Alle mo
gelijke jachttropheeën deden vermoeden, dat de
bewoner een gepensionneerd Indisch officier was.
Rigoletto keek nieuwsgierig rond en mompelde
toen bewonderend: „Mooi"!
„Hou je mond!" siste Trompetter-Johnny hem
toe en probeerde het gezicht van den onbekenden
gids te onderscheiden maar teleurgesteld kwam
hg tot de ontdekking, dat de man een klein zwart
masker voor had. Weer gingen zij door een deur en
kwamen in een groote, luxueus ingerichte kamer.
Het licht werd zichtbaar. Op den grond ernaast
lag een paar dozgn baksteenen.
„Knap vakwerk", kon Rigoletto niet nalaten
goedkeurend op te merken.
De man met het masker kroop achteruit door
het gat en lichtte de heide anderen, die hem hun
tasschen met werktuigen aangaven, bij. „De vlo#
ligt hier wat lager", waarschuwde hij.
De inbrekers volgden hem en kwamen
smaakvol ingericht privékantoor, Een van
muren werd ingenomen door twee kleine safe's en
een groote brandkast. De gordijnen voor de vensters
waren gesloten.
De gemaskerde trad op de groote brandkast
en wees aan: „Deze hier"!
Trompetter-Johnny staarde hem met
oogen aan. „Die Maar m'n beste collega, out
is alleen met dynamiet bij te komen. Bij zoon Kan
jer vergeleken zijn onze werktuigen bij wijze vm
spreken maar knoophaakjes!"
Rigoletto knikte instemmend en keek eerbieaig
naar de kolossale kast.
De man met het masker bleef doodbedaard.
„Als de chef dynamiet noodig geacht haO,
hij er zeker voor gezorgd hebben. Jullie hebt k*
tot nog toe alleen maar lucifersdoosjes ope F
maakt!" En zonder zich verder om de t*
anderen te bekommeren, nam hij een stoel, zette
tegen den wand, waar de brandkast stond,
erop en heesch zich zoo boven op de kast.
„Licht een beetje bij!" commandeerde hij
Trompetter-Johnny, die evenals zijn kame
tot nu toe niet-begrijpend had toegekeken
had nog nooit gehoord, dat een brand! Lm
boven opengebroken werd klom op den s
nam de zaklantaarn aan. Toen hg in het w0
de lamp vier electrische draden ontdekte die a
de brandkast waren aangebracht, floot hg
tusschen zijn tanden: „Alarmschellen"!
De onbekende maakte met een mes de
stuk voor stuk een beetje blank masr
zij elkander niet raakten en haalde toen
terij en een gloeilampje uit zijn zak.
stak hg in 'n fitting, die aan de eene poo
batterij was verbonden. Voorzichtig hiel i
beide draden tegen de zooeven blank ge_
plaatsen. Plotseling gloeide het lampje op.
(Wordt
verïdiW
