DE VERWOESTING IN DEN BURGERBRAUKELLER
Hatson brengt den steen
aan ft
rollen
H. Wandt
door
Het waa rechercheur Green van Scotland Yard.
Hij waa een groet circus-I iefhebber en vooral om
goede clownerieën kon hij lachen, dat de tranen
hem in de oogen kwamen.
Telemachus Clump ging op hem toe en keek
hem vriendelijk van terzijde aan. „Deze gentleman
is zoo vriendelijk mij voor mijn kleine experiment
zyn horloge te leenen", kondigde hij aan en. nam
het horloge ui ontvangst.
Onder de gebruikelijke verzekeringen legde hij
het op een klein tafeltje en zette een glazen stolp
er over heen, zoo, dat het publiek het weg te
goochelen voorwerp goed van alle kanten kon
zien. Toen gooide hij een zwarte doek er ovei en
prevelde, terwijl hij met zijn witte tooverstaf ge
heimzinnige kringen beschreef, onverstaanbare
woorden, die klonken als: „Dat gaat naar Den
Bosch toe, zoete lieve Gerritje!" daarna nam hij
de doek weg het horloge was verdwenen.
Vriendelijk applaus.
Maestro Alladini boog gevleid, hield een kor
te rede en legde de zwarte doek weer over de nu
ledige stolp. De mysterieuze tooverstafbewegingen
herhaalden zich, evenals de bezweringen, die dit
maal klonken als: „Wie z'n hoed is dat, wie z'n
hoed is dat, wie z'n hoed zal dat wel zijn?" en een
luid gelach klonk op. De lichtgevel van de schijn
werper had zich namelijk plotseling verplaatst
naar den nok van de tent en de piste was in diepe
duisternis. Het duurde weliswaar maar een oogen-
blik, totdat de operateur zijn doel weer gevonden
had, maar Maestro Alladina was een heksenmees
ter met karakter en hy bezwoer de toeschouwers,
dat zij vooral niet moesten gelooven, dat deze
lichtstoring opzettelijk was veroorzaakt om hem
de gelegenheid te laten tot bedrog, ten bewijze
daarvan, lichtte hij de zwarte doek nog eens op
en iedereen kon constateeren dat de glazen stolp
nog altijd leeg was.
„En nu myne dames en heeren, nu zal ik het
doek er weer over leggen. Ik zeg één, twee, drie!"
De doek werd weggetrokken. Bulderend gelach. Het
horloge lag namelijk niet op zijn plaats. Telema
chus Clump trok een gezicht, alsof hij geest van
salmiak gedronken had en staarde radeloos naar
het 'kleine tafeltje.
Rechercheur Green schuddebuikte. Toen greep
hij, als gehoorgevend aan een plotselinge ingeving,
in zijn linker vestzakje en haalde het horloge te
voorschijn. Nu was het applaus gemeend.
Toen Telemachus Clump, na afloop vsn zijn num
mer, Hugh Hutton ontmoette, hield deze hem
staande. „Van tijd tot tijd heb je toch rrog weieens
een helder oogenblik, Clump! Dat moet je in het
vervolg altijd maken, dat origineele nummer met
dat horloge, 't Sloeg reusachtig in!"
„Maarmaarik heb heelemaal niets ge
daan, mr. Hutton!" Ik begrijp er zelf niets van..."
verbouwereerde toovenaar.
Twee uur later. Het Grand Circus Sarrasate had
zijn voorstelling beëindigd en in het café Equality
op Walworth Road, in de buurt van het circus
bevond zich een merkwaardig gezelschap. In een
soort kleine loge, gemakkelijk achterover geleund
in de kussens zaten de drie Asters en by den open
kant van de loge op een bar-kruk zat, zyo gerim
peld gezicht in een vroolijk grijnzen vertrokken, re
chercheur Green. Op z'n knieën had hij een groote
doos bonbons, waarvan hg er van tijd tot tijd een
naar Sissy, Fiffy en Lizzy, die zich in zijn ge
zelschap bevonden, toewierp. Voor hem, op het mar
meren tafelblad, stond een flesch zware Malaga,
waaruit hij, al naar dat het noodig was, de gla
zen by vulde. Ondertusschen vertelde Green een mop
waarom de drie meisjes lachten. Uit een andere zij
loge, vier afdeelingen verder, staarden hem twee
paar van haat vervulde oogen aan. Daar zaten di
recteur Sarasate en Cornel Sullivan, de boniseur
en administrateur van het circus.
Juist toen Green wilde vragen, wie die twee man
nen waren, kwam Telemachus Clump, alias Maes
tro Alladini, met een gezicht, alsof hij zich naar
zijn eigen terechtstelling begaf, het café binnen.
Een van de Asters riep hem. Dadelijk veranderde
zijn houding en op zyn treurig gezicht verscheen
een gelukkige lach.
„Mag ik U uitnoodigen, zeer vereerde maestro,
eveneens aan onze bescheiden tafel plaats te ne
men?" vroeg Green eerbiedig.
Clump glimlachte gevleid, wierp suikerzoete
blikken op de Asters en ging toen op het uiterste
puntje van de bekleede achterbank naast Fiffy
zitten. Met een lichte buiging naar Green stelde
hij zich voor: „Telemachus Clump is mijn naam!"
„Dat doet me plezier. Ik heet Haroen, van het
geslacht der Raschid's en vandaag heb ik mijn
glazen paleis verlaten om het volk goud toe te
werpen!" sprak Green voornaam, terwijl hij den
goochelaar een vol glas wijn toeschoof.
Telemachus Clump informeerde aarzelend; „U
bent waarschijnlijk een collega van my alleen
veel begaafder natuurlijk. Is het onbescheiden U te
vragen, hoe U dat met dat horloge gedaan heeft?"
,,De meest eenvoudige zaak van de wereld, beste
vriend. Ik heb 't zelf teruggehaald, toen de schijn
werper het noodig scheen te vinden uw persoon voor
eenigen tijd te negeeren. Het hing onder het draai
bare middenstuk van het tafeltje; klopt dat? Ik
was namelijk bang, dat een van de toeschouwers
op hetzelfde idee zou komen en dat wilde ik voor
komen".
„Maar dan moet U dat toch verbazend vlug ge
daan hebben", verbaasde Clump zich.
„Ja, ja! Als er iets weggenomen moet worden,
ben ik vlug als de kippen!" grijnsde Green en hij
bestelde nog. een flesch Malaga.
Nadat het gesprek algemeener was geworden en
Clump de meisjes voor de honderdste maai had
verzekerd, dat zij er bekoorlijker uitzagen dan
ooit, haalde hij met een geheimzinnig gezicht een
klein pakje uit zijn vettige jas en maakte het
verkreukelde papier voorzichtig los. Een zakkam
metje, een spiegeltje en een poederdoosje kwamen
te voorschijn. Eerbiedig buigend en verlegen la
chend, gaf hg de drie Asters ieder een van die
voorwerpen.
Greeen protesteerde schetsend. Hij was, naar
het scheen, door den wijn in een uitstekende stem
ming gekomen. „Halt! Ik ben Haroen el Raschid
en ik bezit het privilege geschenken te geven en
de menschheid gelukkig te maken. Morgenvroeg,
als de juwelierswinkels opengaan, zijn wij pi'e-
sént. Wat wenscht U, mijne dames, een zil veren
poederdoosje of een aardigen sigarettenkoker?"
De Asters straalden. Dat was nog eens een ca
valier naar haar smaak! Maar Telemachus Clump
treurde. Daartegen kon hij niet concurreeren. Zijn
kellnersinkomen was hoogstens voldoende voor
goedkoope bazarprullen. Maar in zijn goedheid
gunde hij de aangebeden meisjes i°óere vreugde.
Spoedig was hij dan ook beter gehumeurd en
lachte met de airderen mee. Even voor midder
nacht stond hij op en verklaarde, dat hij, hoe het
hem ook speet, afscheid moest nemen, omdat hij
den volgenden morgen weer vroeg op moest en nog
een heel eind te loopen had voor hij thuis was.
Toen hij voorbij de loge van directeur Sarra
sate kwam, groette hij eerbiedig. Sarasate wenkte
hem een oogenblik te gaan zitten en informeerde:
„Wat wil die daar?"
„Ach, die is heel aardig, meneer Haroen heet
hij zijn achternaam ben ik tot mijn spijt ver
geten. Hij sprak een beetje met de lieve meisjes
en ik geloof
De beide mannen lachten en Sullivan zei grim
mig: „Als een politie-spion dure flesschen wyc
laat komen, doet hij dat beslist niet alleen ter-
wille van een paar mooie oogen, jjj oude gek!"
„Een politie-spion Die beste, brave kerel, is
dat een politie-spion?" stamelde de goochelaar
ontzet.
„Natuurlijk. Dat is rechercheur Green van Scot
land Yord. Heel Londen kent dien idioot toen.
„Lieve hemel! De kinderen zullen-toch niets
daan hebben, dat haar met de politie in aan»
king kan brengen Ik zal naar ze toegaan en...
„Jij zult niets do err! Je gaat dadelijk naar M
oude rhinoceros! En als je met iemand spreM
over wat we hier bepraat hebben, dan draai Ik Jt
den nek om!" dreigde Sullivan.
Trillend ever al zijn leden stond Telemac
Clump op en langzaam verliet hij het café.
Kort nadat hij weg was kwam een bM*
binnen, die iemand scheen te zoeken. Plots'11?
ontdekte hij den rechercheur.
„Hallo, Mr. Green, hoe komt hier verzeg
Is dat hier uw stamcafé?" vroeg hij, terfffl
een buiging maakte voor de Asters.
Mr. Moorman! Goedenavond Wilt
ons komen zitten?" vroeg Green verrast en
stelde den secretaris aan de dames voor.
U hier dikwijls?"
„Ik ben hier voor het eerst van mgn W
lord heeft mij uit bed gehaald en me verzoent
heen te komen. Hij telefoneerde mij, dat J
in Lambeth bij een verzamelaar een geiegjnSJ
koopje op den kop had getikt waarschijn^
of andere oude Egyptische scherf of z001®
omdat hij nog niet naar huis ging, moest 1
nabyzynde café dat is hier op hem
om dat kostbare rommeltje mee naar hoffi
men", verklaarde Moorman lachend, terwi)
zitten. ...jj"
„Bent U de secretaris van een werkeujke
vroeg de nieuwsgierige Lizzy, die geweia s s
poneerd werd door alles wat adel waa „rs
rijk
„Walgelijk ryk is hij!"
„Enknap?" -e vaa ®id*
„Als een Adonis. Maar dan een Adonis
aelbaren leeftijd", grinnikte Moorman.
Green wilde den secretaris een glas M
bieden, maar deze weerde ontzet af.
(Wordt v
De Bürgerbrau-Keller te München was Woensdagavond het toonee
van den mislukten aanslag op Adolf Hitler. - Hierboven de Führer
aan het woord in dit historisch centrum der stad, waar traditiegetrouw
ieder jaar de bijeenkomst van Duitsche oud-strijders gehouden wordt
De begrafenis van het stoffelijk overschot van burge
meester Max, welke een sober karakter droeg, had
Donderdag plaats. De rouwstoet vertrekt van het
stadhuis te Brussel. (Telegrafisch overgebrachte foto)
Minister van Kleffens bracht Donderdag
een bezoek aan den Duitschen gezant
te den Haag in verband met den mis
lukten aanslag op Adolf Hitler. De
minister bij het verlaten van het
Duitsche gezantschap
Door de militaire autoriteiten werden Donderdag te Hilversum opnieuw
verschillende vracht- en luxe auto's voor het leger gevorderd
De nieuwste opname van het Engelsche Oorlogs Kabinet met Anth. Eden; Sir
John Anderson en Sir Edw. Bridges, welke heeren geen deel uitmaken van dit
kabinet, doch er wel toegang hebben. Achterste rij staande: Sir Joh Anderson;
Lord Hankey; Hore Belisha; Churchill; Sir Kingsley Wood; Anth. Eden;
Sir E. Bridges. Zittend: Lord Halifax; Sir John Simon; Chamberlain; Sir Samuel
Hoare en Lord Chatfietd
Het borstbeeld van den Nobelprijswinnaar, prof. dr. P. Debije, is Dondwtj;
te Maastricht onthuld en aan de gemeente overgedragen in tegenwoodg-
heid van den professor (x)
Een ontzetten
de verwoesting
werd in den
Bürgerbraukel-
ler te München
aangericht ten
gevolge van den
mislukten bom
aanslag op
Adolf Hitler.
De heer H. L. A. Wensten te Eindktm
is benoemd tot directeur van hei Rip
opvoedingsgesticht te Amersfoort
islotf
van ef
tóli
\lle grondstoffen voor de voltooiing van
eiden zijn aanwezig. De binnenplaats st
marmer, die verwerkt moet<
