TOMMIES" NAAR HET WESTELIJK FRONT.
Hatson brengt den steen
aan 't tollen
H. Wandt
De olifant had het best naar zijn zin tijdens het bezoek der militairen
Mn do stallen van het circus te Amsterdam, dat voor de gemobili-
seerden een gratis voorstelling gaf
Op weg naar
het Westelijk
front. Engelsche
soldaten bren
gen, op door
reis te Parijs,
een vroolijken
groet
Generaal Sikorski, de Poolsche premier, bij aankomst in Engeland
voor zijn officieel bezoek aan de Britsche regeering
De eetzaal van het nieuwe ms. .Sommelsdijk", dat te Denemarken voor rekening
van de Holland Amerika Lijn werd gebouwd en thans te Rotterdam wordt gereed
gemaakt voor de reis naar Ned Indië Het schip is bestemd voor den lijndienst
New York Java
Aan den voet van het monument van Edith Cavell, de bekende
Engelsche verpleegster uit den wereldoorlog, is te Parijs door een
delegatie van vrouwelijke vrijwilligers een krans gelegd
Mr. J. C. Heyning, secretaris-generaal
der Rijksverzekeringsbank, in zijn
werkkamer van het nieuwe kantoor
gebouw der R.V.B. te Amsterdam, dat
op 20 November door minister dr. J.
van den Tempel geopend zal worden
De heer J. v. d Molen, oud-burge
meester van Renkum en oud-lid der
Tweede Kamer, is op 72-jarigen leeftijd
te Rotterdam overleden
De begrafenis van den tooneeispeler Oscar Tourniaire had Woensdag
te Amsterdam plaats. De stoet passeert den Stadsschouwburg aan het
Leidscheplein
Een kijkje in een der modern ingerichte lokalen van het nieuwe kantoorgebouw
der Rijksverzekeringsbank te Amsterdam, dat op 20 November as door den
minister van Sociale Zaken, dr. J. van den Tempel, geopend zal worden
door
25
De man bukte voor de tweede maal en haalde
met een ruk de hand met de heele onderarm erbij
uit het gat te voorschijn en legde hem bedaard op
de whisky-kist. Het was een goede was-copie
Alleen het wapen en de geluidsdemper waren
echt.
„Drommels!" riep Rigoletto ontzet. „Daar hebt
u hem zijn heelen arm uitgetrokken. Signore.
Waarmee moet de arme kerel nu in het vervolg
schieten
„Met jouw beide brownings beslist niet, want
die zijn niet meer geladen, maar misschien met
het stalen kachel scherm, beste jongen!" glim
lachte de onbekende, en nu eerst bemerkte Rigo
letto, dat een dusdanig meubelstuk niet aanwezig
was.
„Mijn respect, Signore, dat hebt u prachtig
gedaan En mij kost die grap een heele flesch
whiskey!"
Toen hij al op straat liep, bedacht hij, dat hij
vergeten had te vragen, waarheen hij de whisky
moest sturen Want hg begreep, dat de man, die
zich ...ï.uitzilo" noemde, nooit meer in deze wo
ning rtlv ckeeren. Daarvoor was hij veel te
voorzi m- uitgeslapen.
RigoltL zou pijnlijk verrast geweest zgn als
hij geweten had, hoe uitgeslapen de man met de
Welluidend klinkende stem wel was.
Telemachus Clump, de toovenaar en heksen
meester van het Grand Circus Sarrasate, liep met
ernstige zelfmoordplannen rond. Op een dag be
trapte Hugh Hutton, de manager, hem, toen hij
op vreemde wijze met een sterk touw bezig was.
Den strop had hij al geknoopt en hij wilde juist
het andere einde van het touw over een balk van
het geraamte vari de circustent gooien. Plotse
ling werd er een deur opengegooid en Hugh Hut
ton keek woedend naar binnen.
„Ellendige idioot!" schold hrj. „De heele avond
recette had door jouw vervloekten waanzin naar
de maan kunnen zijn! Kun je geen geschiktere
plaats opzoeken om je op te hangen dan midden
in een amusementsbedrijf?"
Een paar minuten later stond Maestro Alladini
sidderend en bevend als een juffershondje voor de
schrijftafel van den circusdirecteur en keek ver
schrikkelijk scheel naar zijn heer en gebieder, die
weten wilde: „Vertel op, Clump, wat hebben die
dwaasheden te beteekenen Waarom wilde je je
eigenlijk van kant maken?"
„Omdatomdat de meisjes vriendschap met
een rijken lord hebben gesloten! Ze kijken me
heelemaal niet meer aan enenen
als ik ze een kleinigheid wil geven, rret als
vroeger, dan lachen ze me alleen maar uit. Ze
zijn nu zoo deftig en voornaam gewordai, dat ze
zich geneeren om met mij aan één t&fe! te zitten.
Zoo zijn ze nu alle drie! Ik overleef het niet!"
„Je bent een Japansch ezelsveulen, C-lump! De
drie Asters zullen nog vele vrienden hebben,
zonder dat jij daaraan iets kunt veranderen! En
dat de meisjes liever een rijken lord hebben dan
zoo'n armen schlemiel als jij, dat kan toch geen
verstandig mensch ze kwalgk nemerr".
„Maar dat breekt mijn hart, mr. Hutton!"
„Laat dat maar rustig breken; daaraan is nog
nooit iemand ges* uwen En nu haal je geen
dwaasheden meei uit in ieder geval niet hier
in het circus. Ga een eindje wandelen in de fris-
sehe lucht, en je zult zien, dan komt alles weer
in orde. Op het programma van vandaag ben je
vanavond overigens het tweede nummer, zorg er
dus voor stipt op tijd te zijn".
Met dezen ietwat schralen troost liet de ma
nager den ouden toovenaar gaan.
's Avonds kregen de drie Asters van Hutton een
scherpe terechtwijzing over haar onnoodig ruw en
harteloos optreden tegenover verliefde, oude col
lega's en toen zij na de voorstelling als gewoon
lijk in café Equality zaten, en de ongelukkige
Telemachus Clump binnen kwam strompelen,
riepen zij hem gelijktijdig aan haar tafeltje. De
oude knikte bedroefd en ging zitten. Maar de
vroegere stemming wilde niet terugkeeren.
Toen Telemachus Clump het café verlaten had
en langzaam op een bus klom, die in de richting
van het Hydepark ging, leek hij op een gebroken
treurwilg. Hij wou nog niet naar huls gaan, want
hij was bang niet te kunnen slapen In Hydepark
was het nu stil, hij kon ongestoord een beetje dro
men.
Toen hij langzaam het hoofd naar beneden ge
richt, door Park Lane slenterde, zag hij plotse
ling een aantal roode achterlichten van auto's.
De omtrekken van de wagens waren maar vaag
zichtbaar, maar Telemachus Clump kende deze
groote wagensilhouetten met de platte bovenstuk
ken Ook het eigenaardige rood van de achter
lichten herkende ieder kind in Londen. Het waren
auto's van het Overvalcommando. Toen hg dich
terbij kwam, ontdekte Maestro Alladini ook een
aantal grijze schaduwen bij een kasteel. De men-
schen van Scotland Yard waren aan het werk. En
als de mannetjes van de Yard aan den slag waren
dan wist iedereen, dat het beter was een eindje
uit de buurt te blijven. Zg waren nergens bang
voor, vormden een goed-getraind corps, dat het
liefst bij verrassing te werk ging, omdat dan de
kans op tegenstand van in den val zittende tegen
standers, tot een minimum gereduceerd was. Maar
ook al werd er wel tegenstand geboden, dan nog
was de zaak in negen en negentig van de honderd
gevallen voor de. overvallenen verloren. Sporadisch
kwam het dan ook voor, dat er inderdaad gevoch
ten moest worden. Was dit echter het geval, nu
dan stonden. de Scotland-Yard-mannen hun man
netje, leed de tegenpartij voornamelijk de verlie
zen en kwamen de leden van het overvalcorps er
zonder kleerscheuren af...
Telemachus Clump was geen held. Hij bedacht,
dat bg zulke karweitjes geschoten zou kunnen
worden en wie kan vooruit berekenen waar zoo'n
kogel heengaat? Juist toen hij rechtsomkeert wil
de maken, flitste een sterke lamp boven den
hoofdingang aan. Twee athletiseh gebouwde man
nen hadden een goedgekleeden, slanken jongeman
tusschen zich in, wiens handen met dunne, stalen
boeien bij elkaar werdén gehouden.
Het kwam den goochelaar voor, dat hij Jat ge
zicht al eens eerder gezien had. Toen herinnerde
hij zich plotseling. Dat was immers mr. Fred
Moorman, de secretaris van den lord.
Rechercheur Green had, na het bezoek van
Hatson bg hoofdinspecteur Hardy, een gewichtig
onderhoud met zijn chef gehad.
„Wat heeft die dwaasheid te beteekenen, re
chercheur??" had Hardy gevraagd, naar aanlei
ding van Hatson's beschuldiging.
„Ik heb alleen maar een grapje willen uitha
len, inspecteur", had Green treurig geantwoord,
nadat Hatson door Hardy was weggestuurd.
„Wat?! Je hebt met mij een grapjemaar
dat is ongehoord, rechercheur, ongehoord!"
„Neen, niet met U, maar met onzen besten
vriend Huitzilo. Hij zou vast en zeker van de ge
schiedenis hebben gehoord daarvoor zou zijn
trouwe chef-berichtgever wel hebben gezorgd.
Nu, en daardoor hoopte ik hem tot een kleine
domheid te verleiden, die hem zijn nek gekost zou
hebben".
„Wat bedoel je met zijn chef-berichtgever .Wie
is dat?"
„Dat bent u zelf, inspecteur!" zei Green en Hij
lachte.
„Ikben je krankzinnig geworden, kerel!!
Wat zeg je me daar?!"
„Ik bedoel natuurlijk niet opzettelijk, may
heelemaal onbewust. U praat gewoonlijk met een
van uw vrienden over de loopende zaken van den
dag en daarbij vertelt u hem natuurlijk ook over
wat er zoo op het bureau gebeurt. De man la de
merkwaardige zonderling, die zich „Overste
Brady" noemde, en, om vingerafdrukken te voor
komen, nooit zgn handschoenen uittrok, toen
in het huis naast de Deptford-Maatschappij dia
groote inbraak voorbereide. Hij gaf zijn informs
ties onmiddellijk door aan zijn chef, dien hij ove"'
gens niet persoonlijk kende en kreeg daarvoor
een heel behoorlijke belooning!"
„Green, je bent gek, man! Ik heb altijd we] ge-
gezegd, dat het je den een of anderen dag mje
bovenkamer zou slaan, en nu is het zoover! Sinds
die inbraak zoekt heel Scotland Yard naar dia
zoogenaamden „Overste Brady" en jij beweert,
dat hrj een vriend van mg is, met wien ik iederen
dag verkeer!"
Green bleef zoo koel als vruchtenijs en grijnsde.
„Ja, hij heeft zich aan u ook niet voorgesteld ais
„Overste Brady", inspecteur. Maar denkt u eens
goed na! Wie van uw kennissen heeft de §eW00J!j
te nooit zrjn handschoenen uit te trekken als 05
in uw gezelschap is, en wie van uw kennissen
heeft de gewoonte Turksche snuiftabak te S6"
bruiken
„Professor Rag
„Ja, professor Ragley, uw vriendelijke huisarts,
die, tusschen haakjes, een ontwikkelde knppor
bediende is. Die toenmalige aanslag' op u, waar g
u een niet gevaarlijken messteek in den P*
liep. nadat u eerst met een zandzak bewuste
was geslagen, had alleen ten doel u te laten
nismaken met dien zoogenaamden profes»
Ragley'"
(Wordt vervolg)
