IN GEVANGENSCHAP.
Hatson brengt den steen
aan Tt rollen
H. Wandt
Voor de zwakken onder de uit Londen geëvacueerde kinderen
zijn speciale kampen op het platteland ingericht. De bedden
worden op de slaapzaal opgemaakt
De afbraak van het station Amsterdam W.P., dat nu buiten
dienst gesteld is in verband met de in gebruikneming van het
nieuwe Amstelstation, vindt gestadig voortgang. De perrons
worden opgeruimd
Op de Heerengracht te Amsterdam
raakte Donderdag een auto te water,
hetgeen nogal consternatie verwekte,
daar men meende dat er personen in
zaten, hetgeen gelukkig niet het geval
bleek te zijn Brandweerlieden brachten
den wagen op het drogen
Zweedsche padvinders bij hun dagelijksche luchtbescherming*-
oefeningen in Stockholm
door
26
Hardy hapte hoorbaar naar adem.
„Hoe is dat mogelijkDan moeten wij on
middellijk alles..."
Green viel hem in de rede.
„Twee uur geleden is hij al gearresteerd, inspec
teur. Ik was juist bezig zijn strafregister te bestu-
deeren, toen die geschiedenis van Hatson over het
derde Boeddhabeeld daar tusschen kwam".
„Vertel me eens, Green, hoe kwam je aan dit
nieuwe Boeddhabeeld?"
„Dat heb ik bij onzen vriend Huitzilo natuur
lek zonder zijn toestemming weggehaald".
„Wel, alle duivels! Ken je hem dan?"
„Natuurlijk, irrspectéur. U kent hem overi
gens ook."
„Jack Lodsy!"
„Maar die is toch al vier jaren dood!"
„U bent in de war met zyn broeder, Mac Lodsy.
bijgenaamd „Iron Mac", den compagnon van
Eduard Cleenharp, die overigens ook nog een ap
peltje met onzen vriend Huitzilo heeft te schillen."
„En ik zou hem kennen, zei je, Green?"
„Ja. Ofschoon ook weer onder een anderen,
mooier klinkenden naam!"
„Nu, en die is?"
„Sir Frederic Wirmingham!" zei Thomas Green,
en hij zuchtte bedroefd.
Hoofdinspecteur F- '••sd. tegen het advies
zyn recheicLvui. u.t z^ak overijld behan
deld. Jack Lodsy, alias lord Winningham, was bij
den inval in Park Larre niet gevat. Zijn secretaris,
dien Hardy van medeplichtigheid had verdacht,
moest men na een paar dagen weer op vrije voe
ten stellen, omdat aanstonds was gebleken, dat hij
volkomen onschuldig was. Het overige personeel
werd zonder eenig succes urenlang verhoord. De
politiebureau's van alle havensteden waren ge
waarschuwd, omdat het voor de hand lag, dat de
misdadiger, die over aanzienlijke geldmiddelen
moest beschikken, zou probeeren naar het buiten
land te ontkomen. Het was alles tevergeefs. De
man was spoorloos verdwenen.
Rechercheur Green had met betrekking tot deze
zaken zijn eigen meening. Hij kende zijn tegen
stander voldoende, maar deze kende ook hem.
Londen met zijn acht millioen ürwoners is, als
geen andere stad, een ideale schuilplaats voor
een man, die wordt opgejaagd. Jack Lodsy zou
er zeker niet aan denken Engeland te vérlaten
daarvoor was hy veel te ervaren en te ver voor
uitziend. Bovendien was hy een uitstekend stra
teeg, die, zonder twijfel, een achterdeurtje had
open gehouden voor het geval de zaken eens mis
mochten loopen. Green zou heel spoedig ervaren,
dat hij niet met een man te doen had, die met zijn
armen over elkaar ging zitten en zich eenvoudig
overgaf.
Twee dagen na de omsingeling van het kasteel
van „lord Winningham" ontving de politie-man
den volgenden brief
Rechercheur Green,
Het was een fout van mij. dat ik mij door
uw belachelijk uiterlijk liet misleiden en U
voor een even grooten dwaas aanzag als uw
fameuzen cnef MacHardy. Zulke nalatighe
den wreken zich altijd, maar ik denk er met
over nu de kosten van het geding te betalen
Daarvoor zult U moeten opkomen, geachte
rechercheur, wanneer U niet onmiddellijk na
de ontvangst van dit schrijven uw superieu
ren voor a&bepaalden tjjd verlof vraagt en
dat verlof in Frankrijk gaat doorbrengen.
Wanneer U vandaag, te middernacht, Enge
land niet hebt verlaten, zal tegen dien tijd
een slank meisjeslichaam in de Theems
stroomafwaarts drijven. U ziet, dat ik ook
over uw particuliere aangelegenheden zeer
goed geïnformeerd ben.
U kunt ervan verzekerd zijn, dat degene,
die visschen wil, geen haak noodig heeft.
Met de meeste hoogachting,
Huitzilo.
Green pakte de telefoon van den haak en vroeg
het politiebureau Chelsea. High Street.
„Hier Scotland Yard! Rechercheur Green.
Wilt U mij mededeelen of bij U de laatste dagen
aangiften van vergissingen zijn binnengeko
men?"
„Een oogenblik."
Green hoorde papier ritselen en daarop klonk
een diepe mannenstem: „Hallo, sinds gisteren is
een meubelmaker, van wien wordt aangenomen,
dat hij zelfmoord
„Interesseert mij niet!" onderbrak Green met
een zucht van verlichting. „Anders niets?"
„Ja, nog een. Die kwam vanmorgen pas binnen
en betreft een bloemenverkoopster, genaamd Do
rothy Jones
Green had den hoorn opgehangen en zijn „Dank
U" bereikte zyn collega niet meer. Twee minu
ten later raasde een taxi in de richting van
Chelsea waarin een man zat, wiens groote,
blauwe kinderoogen nard en star voor zich uit
zagen.
Dorothy was om drie uur in den morgen van
het centrum, waar zij in de bars en cafê's naar
bloemen verkocht, naar huis gegaan.
Zij herinnerde zich, dat zij in het plantsoen
Buckingham Palace door twee mannen was aange
sproken, maar zij wist niet meer wat' zij van haai
wilden, noch wat er daarna gebeurd was. Zij had
een onbestemde herinnering aan den reuk van bit
tere amandelen en aan een rit in een snel rijdende
auto. Nu zat zij in een klein kamertje, zonder
raam, waarin slechts een tafel en twee stoelen
stonden en dat door een klein olielampje aan de
zoldering spaarzaam verlicht werd. Zij had geen
idee hoe zij hier gekomen was, en kon zich niet
voorstellen wat men van haar wilde. Angst en
kommer begonnen hun uitwerking te doen gevoe
len, en de tranen rolden over haar al te sterk ge
schminkte gezichtje. Plotseling ging er een deur
open, die het meisje tot nog toe niet had opge
merkt, omdat de klink ontbrak, en drie mannen
van wie er één een Chinees was, traden binnen.
Het was Li Hang, de eigenaar van het eethuis „In
de duizend verrukkingen" in Limehouse.
„Hebt U bepaalde verlangens, Signorina? U
hebt lang geslapen, hoewel we erg voorzichtig ge
weest zijn met de chloroform. Het is al weer nacht
en U -zult ongetwijfeld honger hebben. Zegt CJ
maar wat U eten wilt. Onze vriend daar, met die
spleetoogen, zal U dadelijk brengen wat U
wenscht", zei de kleinere met een buiging.
Dorothy was dadelijk toen de mannen waren
binnengekomen opgestaan. Zij trad nu op Rigo
letto,. die haar het minst verschrikkelijk voor
kwam, toe, en vroeg: „Wat wilt U van mij? Waar
om houdt U mii gevangen? Ik ben een arm meis
je en ik heb een zieke moeder thuis. Ik bezit niets
van eenige waarde, wat wilt U dus van my?"
Rigoletto krabde zich op het hoofd.
„Dat is een vervelenoe geschiedenis, Signorina.
Bevel is bevel; ik kan het U niet nader verklaren.
Het zal wel losloopen, denk ik. Ik heb hier een
brief bij me die ik stniks moet open maken, en
dan zullen we wel zien wat er verder gebeuren
moet. Huilt U niet meer hier hebt U een zakdoek
en veegt U dat geverfde meel van uw gezicht-
Een jonge Signorina moet onder alle omstandig
heden een beetje ydel zyn!"
Het meisje nam de z"kdor»k en veegde daarmee
?en paar maal haar gezicht af.
„U bent net al3 de Siciliaansche noten,
•.vaarvan je eerst de kleverige schaal moet af
halen om aan den zoeten kern te komen. Myi
compliment! Nu begrijp ik ook, waarom wij
weinig elegante opdracht hebben gekregen!'
Dorothy sloeg haar kleine handjes voor UW
gezicht en trok zich in een hoek van de kamer te
rug. Trompetter-Johnny spitste de lippen, trad
haar toe en wilde de handen wegtrekken, Mast
toen ontwaakte in Rigoletto de Zuidelijke roovW
eer.
Hij schoof zijn kameraad opzij en vloekte: „Wejj
jij, boerenlummelWaarom maak je dat arme kits
aan 't schrikken! Maak dat je weg komt!" Df«r:i
wendde hy zich tot den Chinees: „Jij kunt ook V
noepelen, ouwe draken-aanbidder! Je gele tronie
is nu niet direct een geruststelling voor een Uevi
ontvoerde Signorita!"
Rigoletto's vrienden wisten dat het met nWJ
kwaad kersen eten was wanneer hij driftig werd-
De Chinees vertrok dan ook met een snelheid, au*
of hij door een kanon werd afgeschoten. Trompet"
ter-Johnny maakte weliswaar minder haast, mui
hy ging toch ook.
„Jij bent verantwoordelijk voor alles wat er m
dit meisje gebeurt, Rigoletto", waarschuwde
nog voor hij het vertrek verliet.
De Italiaan ging over Dorothy zitten en nafl
een brief uit zijn zak. Met zijn groote zak",
sneed hij het couvert open, haalde er een velic j
papier uit en las:
Als om twee uur vannacht geen nader b=*
richt van mij binnenkomt, moet het j*
met een kogel in het hoofd worden d00^?
schoten. Daarna de rivier in. Ons aller
ligheid hangt er van af. Huitzilo
Rigoletto speelde met zijn blauw-zwarte
'en en kuchte verlegen. Neeft dat was g^
/oor een fatsoenlijk inbreker Hij was w®'. de«
^en dief, maar geen beul. Hij gaf het meisje
-'ef.
Wordt
vervolgd
Bij de Duitsche troepen aan het Westelijk front
Militaire koeriers brengen per motor berichten
en instructies naar de verschillende legeraf-
deelingen
Het s s. „Jeannette", afkomstig uit Rotterdam, is op
het Noorderstrand van het eiland Vlieland geloopen.
Het schip in zijn netelige positie
.Ergens" in het Noorden van Engeland zijn gevangengenomen Duitsche officieren geïnterneerd. Zij
schikken zich zoo goed en zoo kwaad als het gaat in hun ballingschap
Waar het licht automatisch wapen voor de troepen aan het front gemaald
wordt. Technici aan den arbeid in een Engelsche wapenfabriek
