K.N.V.B.-WASCH NA EEN INTERLAND-WEDSTRIJD. Echtpaar z.k. door Mr. Kea Bossers aan hot Westelijk front? Het is een oefening tijdens de training der Engelsche soldaten, die opgeleid worden voor het bedienen der zware Britsche gevechtswagens De kerstboom is weer op den Dam te Amsterdam geplant als propaganda voor de jaarlijksche Kerst-inzameling van het Leger des Heils Het voor voetgangers en fietsers zoo gevaarlijk oversteken op den Wassenaarscheweg Leidschestraatweg te den Haag zal binnen afzienbaren tijd tot het verleden behooren, daar onder den weg een tunnel wordt gebouwd. De werkzaamheden zijn zoover gevorderd, dat het beton gestort kan worden Driehonderd en vijftig Zwitsersche meisjes hebben dienst genomen in het leger van haar land, om daarin een speciale ambulance-colonne te vormen. Zij worden thans in de noodzakelijke onderdeelen van haar militair ambt onderwezen De strijd in Finland. Een neergeschoten Russisch bombardementsvliegtuig wordt door Finsche soldaten onderzocht. De sneeuw getuigt van het feit, onder welke omstandigheden de vijandelijkheden plaats hebben .Ergens" in het Zuiden van Engeland. 3ritsche .specialisten worden getraind in schietvaardigheid en trefzekerheid, alvorens naar het expeditieleger in Frankrijk gezonden te worden Voorbereidingen voor het Kerstfeest. Op verschillende plaatsen in den Haag zullen Kerstboomen geplaatst worden. Een kijkje bij de versiering van het Binnenhof overbrenging van het stotfelijk overschot van den Spaanschen staatsman Primo de Rivera naar het Escorial had met veel plechtigheid plaats. - De stoet onderweg K.N.V B - wasch Na afloop van een inter land-wedstrijd zorgt de K.N.V.B er voor, dat de uitrusting der speiers weer keurig in orde wordt ge bracht Hoe de jubileum-wasch er na den wedstrijd van Zondag j.l. uit zag n „Duitschland" ontdekte Lies. „Zeg, we zfln hier vlak bij de grens, zouden we niet een Ausflug kunnen maken?" „Jij bent natuurlijk niet tevreden, als je in de vacantie niet in het buitenland bent geweest." „Ja ik ben een veeleischende vrouw" gaf Lies toe. „Zoet maar, 't hoeft al niet meer. 't Kost natuurlijk maar weer extra geld, daar dacht ik niet aan." Maar 's avonds in het hotel hoorden ze, dat er meer logé's „de grens over" wilden. Er bleek zelfs, na informatie bij Mevrouw, al een plan gemaakt te zyn, om gezamenlijk per touring-car een uitstapje naar Munster te maken. Lies keek Frank van opzij aan. Hij voelde er natuurlijk niets voor. om met zoo'n kudde op stap te gaan, dacht ze, even spijtig. Zij zou het wèt leuk vinden. Niet op aandringen maar Frank had haar toch al in alles haar zin gegeven. En met z'n beidjes was het eigenlijk toch nog gezel liger. Dat veronderstelden de andere gasten blijkbaar ook, want niemand durfde hen rechtstreeks te vra gen, of ze ook aan den tocht wilden deelnemen De bakvissehen, die ieder oogenblik, dat ze er kans voor hadden. Frank in aanbidding aangaap ten, fluisterden en gichelden samen met blikken in hun richting. Jammer hè, dacht Lies bjj zichzelf, dat jullie knappe bruine enzoovoorts niet meegaat. Ze moest het Frank toch nog vertellen, van de dubbele conquête, hij zou er bepaald gevleid mee rün. Den volgenden dag wéér stralend lenteweer, wéér een heelen dag samen er op uit. Ze hadden boterhammen meegekregen, „lunchpakket" zei Mevrouw deftig en zouden onderweg in een buitenherbergje koffiedrinken. „Ik wil wel kwast" zei Lies, toen ze warm en moe op de houten bank voor een uitspanning waren neergeploft. „Die koffie hier, daar waag ik me niet aan." „Kwast en bier" bestelde Frank aan de dikke waardin op klompen. Bier, ja, dat hadden ze, licht en donker. Maar kwast? „Gewone citroenkwast" legde Lies uit, „met suiker." „O ja." Weg schommelde ze, bracht even later een fleschje bier en een borrelglaasje met iets geels en veel suiker. „Wat is dèt?" vroeg Lies. „Nou, de juffrouw vroeg toch citroen. Een ci troentje met suiker, dat bedoelde de juffrouw toch zeker." „O ja, dank u wel" zei Lies maar gauw. „Frank, was is dat voor spul? Dat drink ik niet op hoor." „Nou, dan laat je 't staan" zei Frank, „vraag dan Ranja." „Nee" zei Lies zuinig, „je moet het betalen, dus ik drink het toch maar op. Dronken zal ik er wel niet van worden. Proost!" Ze trok een benauwd gezicht. „Jakkie wat brandt dat goedje!" „Neem maar gauw een slokje bier" zei Frank. Toen ze hun boterhammen ophadden, bleven ze lui zitten, rookten en genoten van de stilte. Kippen scharrelden rond, pikten de kruimels onder hun tafeltje. Lies greep Franks arm. „Zalig hè?" zei ze voor de zooveelste maalJe zei „zalig",je zei „lieveling"en verder daasde je nonsensdingen tegen elkaar. Omdat dit geluk voor woorden te groot was „Je hoeft niet zoo demonstratief te doen" plaagde hij. ,.Er is niemand van het hotel in de buurt." Lies grinnikte. „Ik mis de belangstelling" zei ze. „Ik ben er al heelemaal aan gewend. Ze zijn toch wel goeiig, behalve die twee nare wich ten." „Ja maar die kijken ook alleen naar mij" blufte Frank. „Heb je 't ook gemerkt? Die aanbidden jou ge woon. Ik heb nu pas ontdekt, wat jjj allemaal voor charmes hebt." En ze vertelde hem het opgevan gen gesprek. „Zie je niet, hoe ik bloos?" vroeg Frank. „Maar zouden we niet eens opstappen? 't Is nog een fiksch eind." „En ik heb zulke gekke zware beenen" zei Lies. „Dat komt van die nare borrel." „Ik zal je wel trekken" beloofde Frank. „Ik ben wel fit." Den volgenden dag regen. En den daaropvolgen- den ook. Rondhangen in het hotel, af en toe tus- schen de buien door een eindje om. Oude jaargan gen van „De Prins en veel te veel sigaretten. Woensdagsmiddags ontdekte Lies: „Zeg, die me neer, die op zijn eentje uit is, begint zulke loerende blikken rond te werpen. Wat zou hij van plan zijn?" Frank draaide zich ijlings om, constateerde tot zijn geruststelling, dat de loerende blikken niet in hoofdzaak voor Lies bestemd waren en zei merkbaar opgelucht: „Zie je dat niet? Die man is op zoek naar bridgepartners, dat wed ik met je." Lies veerde overeind. „Bridgen" zei ze hardop, „geen gek Idee, zeg." De bezoeker schoot toe, nam de vrijheid enzoo- voort, waarop Lies en Frank zich bereid verklaar den. Twee tafels kregen ze bij elkaar. Lies kreeg het benauwd, toen ze haar vriendin van den hoea ook onder de gegadigden bemerkte. En natuurlijk lootten ze samen. „Catastrofaal!" fluisterde Lies, toen ze langs Frank heen naar haar tafel schoof. „Wees op je höède" bromde Frank terug. „S-t-i-k" spelden haar lippen nog uit de verte. Ze kregen het grijze echtpaar tegenover zien „Speelt u ook Culbertson?" vroeg haar partner onmiddellijk, echt alsof ze voor de klas stond, dacht Lies, „Nee, alleen gezelschapsbridge" gaf ze bedeesd terug. „Goed zoo mevrouwtje" viel de oude heer haar gezellig bij. Wij houden ons ook niet op met die malle systemen, hè vrouw. Als ik zeg één ruiten, dan weet mijn vrouw mijn partner bedoel ik, dat ik een sterk ruitenspel heb. En verder geen onzin van conventies en hoe die geleerde termen allemaal mogen heeten. Wjj spelen voor ons plezier, hè vrouw?" „Speelt u allang?" ging aan den overkant het examen verder. „Een jaar of drie" zei Lies onverschillig. Wat wès ze begonnen! Ze keek schuin naar Franks tafel. Daar waren ze al met animo aan den gang. „Zullen we ook eens beginnen?" stelde ze moe dig voor. „Trekken wie geeft" zei de oude heer „Dat was uitstekend geboden" kwam er even daarna een genadige goedkeuring van de. overzijde. „Tien met de griffel en een bank vooruit" zei Lies binnendsmonds en hardop: „We hebben de manche, niet „Ik dacht, dat u geen systeem speelde" ging de ondervraging onbarmhartig verder. „Hoe kunt u dan dit spel zoo goed uitbieden?" „Mgn man heeft me het een en ander bijge bracht. Die speelt uitstekend" blufte Lies. „Vier down, kwetsbaar èn gedoubleerd" klonk het zegevierend van de andere tafel. De eenzame meneer wreef zich vergenoegd de handen. Frank werd blijkbaar ingemaakt, dacht Lies. Haar part ner had een smalend lachje. Ontelbare robbers vóór en na tafel. Toen ze eenmaal op dreef waren, kreeg Lies er plezier in. Ze wisselden geregeld van partners. „Hóéd je voor hooge biedingen" wreekte Lies zich op Frank, toen hij ook een keer met haar vriendin mocht spelen Er werd nog geanimeerd nagepraat. De heeren staken de hoofden bijeen en lieten wijn aanrukken. Hef werd werkelijk gezellig. De dames naderden al gauw het moment van huiselijke confidenties; dienstboden, de duurte, de opvoeding, weer dienst boden. de mode, en nog eens dienstboden. „Het is ongehoord" klaagde een der bakvisch* móeders. „Die luiheid en brutaliteit van de tegen woordige dienstmeisjes. Een paar weken geleden bracht mijn man 's middags iemand voor de lunch mee. En toen ik na tafel naar boven ging, wat denkt u, dat ik vond? Geen énkel bed opgemaakt, geen waschtafel aan kant. En wat krijg ik ten antwoord op m'n toch zeer gegronde aanmerking?" Als ik tusschen tien en twaalf ragoutschelpen èn aardappelcroquetjes èn bouillon èn vruchtensla met slagroom moet klaarmaken, kan ik in dien tijd geen slaapkamers doen. Nu vraag ik u, is dat niet het toppunt?" „Heelemaal niet" flapte Lies er heftig uit. „Als ik aJ die dingen klaar moet maken, die u opnoemt, heb ik intussche'n óók geen tijd voor ander werk." Teeder-meewarige glimlachjes van alle kanten. „Ja maar mijn lieve mevrouwtje. Wïe zou dat nu van vergen U staat nog pas aan het begin Lies keek verwezen om zich heen. O, ja, daar had je't was ze bijna uit haar rol gevallen. Me vrouwtje op dé huwelijksreis o jawel. Maar stil door laten ketteren, die mevrouwen, die het alle maal zou goed wisten. Als ze op één dag een pudding hadden gemaakt en een kraagje uitgewas- schen, vonden ze zich echte hardwerkende huis vrouwen. En dat kankerde op dienstboden... Ze zag ineens de keuken op „de Waeldonck" voor een diner. Met de kachel vól pannen, waar ze allemaal tegelijk op letten moest. Die telkens van de kook gingen of wilden aanbranden. Die doodsangst lede ren keer opnieuw En daarna die bergen vaatwerk, die afgewasschen, afgedroogd en opgeborgen moes ten worden. Tot je niet meer staan kon. Dienst bode! Wat wisten ze ervan, die mevrouwen. Maar zij zou ze niet wijzer maken, ze had zich toch al bjjna vergaloppeerd. Eén ding wist ze -se- ker: ze was hartgrondig dankbaar, dat ze ten minste niet bij een mevrouw diende. 4 Wordt xervolgdj,»

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1939 | | pagina 8