Loonregeling
Een eigenaardige aanbieding
Reizen en avonturen van Mijnheer Prikkebeen
Winterhulp vraagt.
JCoct Tlietims
DINSDAG 18 MAART 1941'
voor op vliegvelden
werkzame
bouwondernemingen
Het college van rijiksbemiddelaars heeft een
regeling vastgesteld der loonen en verdere arbeids
voorwaarden voor op de vliegvelden van ihet Duit-
sdhe ludhtwaipen werkzame bouwondernemingen.
Deze regeling treedt in werking bij den aanvang
van de loonweek, waarin Maandag 24 Maart 1941
valt.
valt. Het volgende is er o.m. aan ontleend:
In de eerste plaats zijn er vier loongebieden in
gesteld en wel:
1. de provincies Noord-Holland en Zuid-Holland;
2. de provincie Utrecht; 3. de provincies -Limburg,
Noord-Brabant, Groningen, Friesland, Gelderland
en Overijselr 4. de provincies Drente en Zeeland,
Voorts wordt bepaald, dat de regeling voor alle
werknemers geldt, die werkzaam zijn in dienst van
bouwondernemingen, welke arbeid verrichten op
de vliegvelden van ttiet Duitsche luchtwapen in Ne
derland.
Verder zijn drie toongroepen ingesteld, onder de
eerste toongroep, waarvoor in die bovengenoemde
loongebieden respectievelijk wordt betaald 66, 63,
60 en 56 cent per uur, vallen de volgende werk
nemers: timmerman, metselaar, schilder, pannen-
legger, tegelzetter, weger, betonwerker, afwerker,
vleebter-vakkundig werk, fundeering werker, straat-
m afleer, stucadoor en daarmede in vakbekwaamheid
gelijk te stellen werknemers.
In de tweede toongroep bedragen de uurloonen
voor de genoemde loongebieden respectievelijk 60,
58, 53 en 49 cent. Tot deze toongroep behooren:
opperman-metselaar, taludwerkere afmaker, spoor-
legger, stucadoors-opperman, spijkerman, stortbaas,
ritser en vlechter, bij asphalt-, beton- en teersteen-
slagwegen, voerder, menger en hardeer, bij opper-
vlaflete-b ©handeling van wegen, gieter, spuiter, uit-
stvijker, straatmaker-helper en daarmede in vakbe
kwaamheid gelijk te stellen werknemers.
In de derde toongroep zijn ondergebracht: grond
werker, veger en alle overige werknemers. Deze
ontvangen naar gelang van de loongebieden en
uurloon van respectievelijk 56, 53, 48 en 44 cent.
In alle bovengenoemde loonen zijn duurtetoesla-
gen begrepen.
"Wordt om het werk te bereiken gebruik gemaakt
van -openbare middelen van vervoer, dan worden
de vervoerkosten door den werkgever betaald. In
dlit geval wordt de vergoeding ad 25 cent als hier
boven. bedoeld niet betaald. Ditzelfde geldt wan
neer het vervoer 'heen en terug kosteloos geschiedt.
Gehuwde werknemers of 'kostwinners, wier woon-
plaats meer dan 15 Kilometer van het midden van
het werk gelegen is en die na afloop van den da-
gelijkschen arbeid niet naar huis kunnen terugkee-
ren, ontvangen vrij onderkomen en f 1.50 per ka
lenderdag kostgeld.
Kan geen vrij onderkomen worden verschaft, dan
wordt het kostgeld met 50 cent per kalenderdag
verhoogd.
De werknemers hebben recht op betaling van de
heenreis van hun woonplaats naar het werk en,
na beëindiging van het werk, op betaling van de
terugreis van het werk naar hun woonplaats.
De Opsporingsdienst van den Nederlandschcn Arbeidsdienst heeft op de Utrecht-
sche Jaarbeurs een stand ingericht waar de bezoekers aan de hand van verschillende
monsters een indruk krijgen van de resultaten van het werk dezer afdeeling
(Foto Pax-Holland)
de bedrogen dief.
BUSSUM, 17 Maart. In den afgeloopen nacht
heeft een dief, aangetrokken door den voorraad thee
tal de étalage, ingebroken in het filiaal van de firma
Bensdorp in de Heerenstraat alhier. Hij wist zich
toegang te verschaffen tot den winkel door een tui
melraam en eigende zich 16 pakjes thee uit de
étalage toe. De dief kwam echter met de thee op
de koffie, want thuis gekomen bleek het etalage
thee te zijn en in plaats van thee zaagsel te be
vatten.
narcissen-tentoonstelling in
„blijdorp".
In de Riviera-hal van de diergaarde „Blij-
dorp" te Rotterdam is thans een fraaie en zeer
uitgebreide narcissenshow. ingericht door de
firma G. Lubbe en Zoon, uit Oegstgeest.
Handel in tuinzaden alleen aan
toejjelatenen toegestaan.
Tuinzaadbesluit 1941 afgekondigd.
Fen Maandag in de Staatscourant verschenen
besluit van den secretaris-generaal van het depar-
ten »nt van landbouw en vïsscherij, dat een ver
der? uitwerking is van hetgeen reeds op dit ge
bied bestond, stelt regelen vast ten aanzien van het
telen, het verhandelen en afleveren, het vervoer en
den export, van tuinzaden.
De hoofdtrekken van deze teeltregeling zijn: 1.
de telt van tuinzaden is verboden, tenzij met schrif
telijke vergunning van de centrale; 2. de vergun
ning wordt gesplitst in een vergunning voorga,
tuinzaden, b. sluitkool, spinazie, radijs en tuin
kerszaad en e. peulvruchten; 3. teeltvergunning
wordt verleend aan eiken teler, die in een of meer
der jaren 1937, 1938 en 1939 tuinzaden teelde, ter
wijl de grootte van de oppervlakten, welke hij met
elk der onder 2. genoemde groepen mag betelen,
gelijk is aan de oppervlakte, welke hij met de
evenbedoelde groepen gewassen beteelde, in dat
jaar van de genoemde drie jaren, waarin hij de
grootste oppervlakte met tuinzaden beteelde.
De handel in tuinzaden waaronder te ver
staan in- en wederverkoop is slechts toege
staan aan hen, die als zoodanig bij de Neder-
landsche groenten- en fruitcentrales zijn aange
sloten. De afzet door telers van eigen geteelde
tuinzaden is slechts geoorloofd indien zulks ge
schiedt aan handelaren in tuinzaden, tenzij de teler
tevens zelf aangeslotene is.
Voorts gelden bepaalde voorschriften voor het
vervoeren of doen vervoeren van tuinzaden. Voor
zoover niet over andere papieren beschikt wordt,
moet het vervoer gedekt worden door een vervoer-
bewijs, door of namens de centrale afgegeven.
nieuwe burgemeester.
Bij besluit van den secretaris-generaal van het
departement van Binnenlandsche Zaken van 13
Maart j.l. is mr. A. J. Drenth, met ingang van 1
April 1941, tot burgemeester van de gemeente
Nieuwe-Schans benoemd.
De heer Drenth is 8 Juni 1905 te Groningen ge
boren. Hij is advocaat en procureur te Groningen
en tevens waarnemend griffier bij de arrondisse
mentsrechtbank aldaar.
Vervoerverbod voor hooi en stroo.
In een besluit van den secretaris-generaal
van het departement van Landbouw en Vissoherij
tot wijziging van het inleveringsbesluit 1941 hooi
en stroo, wordt een vervoerverbod van stroo afge
kondigd met bepaling, dat dit verbod niet geldt
in de door de N.I.C.A. aan te wijzen gevallen, als
mede indien en voor zoover het vervoer gedekt
is door een geleidebiljet.
Duurletoeslag voor vaste kern van
den luchtbeschermingsdienst.
Onderzoek gaande of dit personeel ook valt
onder sociale wetten.
Volgens een circulaire van het departement
van binnenlandsche zaken is de voor de rijks
ambtenaren getroffen regeling, inzake de toeken
ning van een tijdelijke toelage van 6% ook van
toepassing op het personeel, behooren de tot de
vaste kern van den luchtbeschermingsdienst.
In verband hiermede kan aan de tot die kern
behoorende personen, indien zij gehuwd zijn, een
tijdelijke toelage worden toegekend van zes ten
honderd van het bruto-loon, voor zoover dit loon
een bedrag van f 1900 's jaars niet overschrijdt.
Hierbij moet er op worden gelet, dat het t o-
t a a 1 aan inkomsten uit overheidsfuncties in
aanmerking moet worden genomen, zoodat bij
cumulatie voor rijks- en lof gemeentebetrekkingen,
waardoor de limiet van f 1900 wordt overschreden,
de toelage niet mag worden toegekend.
Verder moet voor personen die in den overheids
dienst uitsluitend een nevenfunctie vervullen, de
aan deze nevenfunctie verbonden wedde naar
evenredigheid worden omgerekend, teneinde te
bepalen, of deze al of niet beneden f 1900 blijft.
Deze regeling wordt geacht in werking te zijn
getreden op 1 December 1940.
Aan de personen, die op dien datum in dienst
waren, kan dus van dat tijdstip af een duurte-
toeslag worden uitbetaald, terwijl aan de perso
nen, die op later tijdstip in functie zijn gekomen,
de duurtetoeslag van den datum van indiensttre
ding af kan worden uitgekeerd.
Thans wordt nog onderzocht, of het personeel
dat -behoort tot de vaste kern van den luchtbe
schermingsdienst, valt onder de werking van de
ziektewet, de 'kinderbijslagwet en eventueel an
dere sociale wetten.
groote voorraad levensmiddelen in
beslag genomen.
HUIZEN, .17 Maart. Eenige crisisamfotenaren
-hebben, in samenwerking met politie en marechaus
see, een inval gedaan in een groote villa aam de
Laarderstraa-t te Huizen. Hier bleek een groote
voorraad koffie, thee, kaas en andere levensmid
delen, als-mede vele textielwaren te zijn opgeslagen.
Tientallen pakken werden in beslaggenomen en i-n
twee vrachtauto's weggevoerd. De villabewoner zal
er wel meer van hooren.
H. W. e. struve overleden.
- In den ouderdom van 57 jaar, is te Boskoop
de heer H. W. E. Struve overleden. De heer Struve
heeft buitengewoon veel gedaan voor de organi
satie tot bet redden van drenkelingen.
Va-n het „International Verband für Rettungs-
schwi-mmen an Küste und Innensgewassern", even
voor het uitbreken van den oorlog te Zürich opge
richt, was de heer Struve een der oprichters.
De heer Struve had groote artistieke gaven. Als
boomkweeker en tuinarchitect heeft hij deze kun
nen uitleven in de groote bloemententoonstelling,
welke in 1935 te Boskoop werd gehouden en waar
van hij de ontwerper was. De tentoonstelling wekte
bewondering en verrassing om de origineele
dachte en conceptie
Ook de Ned. Bond heeft, door het overlijden
van den heer H. W. E. Struve een zwaar verlies
geleden. Met groote toewijding heeft hij de functie
van hoofdbestuurslid jarenlang vervuld; bovendien
was de overledene voorzitter van het distinct Zuid-
Holland van den Bond
VOOR DE KINDEREN
Noor i. IA. Couu.rn.ur,
ftalzan an evonluran von Mtjnhasr Prlkkobe&B
Ttakanlng uoii AorJ non Ewlji,
119. Het zweet gutst onzen vriend van
't hoofd
Hij voelt zich van zijn moed beroofd.
Hij praat en praat en blijft zich weren
En denkt: „Ik moet hen toch bekeeren:
Zij moeten met Pa praten gaan,
Want anders is 't met mij gedaan."
Maar och, die Algerijnsche jeugd
Die kent geen goedheid en geen deugd.
Zij geeft om toekomst noch verleden
En Is met alles ontevreden.
Maar wie het beste plagen kan,
Dat is daarginds, „de sterke man".
Wordt hieraan gedachti
's GRAVENHAGE, 17 Maart. Winterhulp
Wat weten de meesten onder ons eigenlijk
het leven, dat door de armsten onder nnt, a,l v«a
leid wordt? °nsvo"i?e.
Om nu nog maar niet te spreken van rii
welke nog in iets betere omstandigheden vert6®1
de z.g. kleine middenstand, terwijl hier zii h i
veel zorg en mbeite, de eindjes nog wel aarinP
geknoopt kunnen worden, heeft bij de eerste 31
de categorie, menschen, uit wier leven hen011,
greintje zonneschijn volkomen verdwenen
dagelijks terugkeerende ellende zulke diepe wn
geslagen, dat deze menschen, volkomen vdUoo
andere, betere mogelijkheden niet meer
voorstellen.
Het is voor velen onzer, laten wij élkaar
in de oogen zien, niet prettig, om van aans/u'
tot aangezicht met deze menschen te moeten f
We zullen ons dan min of meer onbehaapiüJ
voelen. ,]K
We zien dat liever niet, wij voelen ons v T
binnen onze vertrouwde muren met onze «p
kleine zorgen en denken liever niet aan, sprf
nog minder over hen, die het minder e'rJi a
troffen" hebben.
Maar voor hen, menschen op wier gezicht
vreugde meer te lezen is, die we dagelijks kunf"
zien, als we maar wilden, is meestal weinig 21
gereserveerd in ons dagelijksoh denken. Maar""5
zijn mede verantwoordelijk voor deze menschen*
en ik, wij allemaal. Is het daarom niet dien V
schamend voor ons volk, het Nedèrlandsche' volt
dat men een collectant eenvoudig voorbij wand n*
en na deze „onaangename onderbreking" zich w
zalig verdiept in het eigen egoïstische wereldjef
Men vergete één ding niet.
Ook nu vraagt een landgenoot om uw daad™,
kelijke hulp. Ur'
verschil,
Onlangs hadden wij het voorrecht in
vele Nederlanders die door de Winterhulp-actie
holpen werden. Van de vele gezinnen, die om hul"
vroegen, willen wij hier enkele gevallen noemen
We drukken de deur open, die klemt en beklim,
men de trap. Een traplooper is niet aanwezig. Boven
gekomen, vinden wij een nog jongen man in ch
oude versleten crapaud zitten. De vrouw hangt hel
weinige waschgoed rondom de kachel, die al sinds
dagen met sprokkelhout wordt gestookt.
„Werkt u niet?"
„Nee mijnheer, rheümatiek. Ik krijg wel slem
maar ja
Wij bellen aan. Een kleine jongen opent de deus
„Is vader thuis?"
„Ja mijnheer, ik zal hem even roepen".
„Komt u binnen, heeren", wordt er boven aan dt
trap geroepen.
Even later zitten we in een kleine kamer, dj
deur van het aangrenzende kabinet staat open,
we zien een kleine schoenmakerswerkplaats. -
„Ja mijnheer, elke week moet ik een zeker aantel
paren schoenen afleveren aan Maatschappelijk Hulp
betoon, anders is er niets, hé". 1
Het intererieur getuigt van netheid en ijver,
Maar ja, de boel is versleten en dan valt hetniei
mee, om er iets van te maken.
„U heeft toch een gift gehad van de Winterhui»
niet?"
„Ja mijnheer, en dat vond ik 's morgens zoo ma»
in de bus liggen ik kan u wel vertellen, dat mij»
vrouw eerst heeft zitten huilen, later hebben
van vreugde door de kamer gedanst".
Dus u ziet, hoe welkom het hier was.
Helpt mede deze menschen wait meer levens
vreugde te geven, opdat zij zich met onze hulp
kunnen onttrekken aan den greep van de armoede,
Dan zult ook gij, die steeds afzijdig bleef, naast
alle anderen, die reeds bereidwillig offerden, de
voldoening smaken, het uwe te hebben bijgedragen
voor de totstandkoming van een krachtig Neder-
landsch volk.
Tegen een Utrechtsoh grossier in levensmid
delen is proces-verbaal opgemaakt wegens heling
van gestolen dieselolie. Een hoeveelheid van 10,OM
liter, waarvoor 52 cent per liter was betaald, is in
beslag genomen.
De 49-jarige mej. L. S., wonende op den Rijs-
wijfkscheweg te s-Gravenihage is bij het stof a&e-
men i-n een perceel aan de van Sliogelandtstraat
van de trap gevallen. Zij liep een sdhedelbasisfrac-
tuur op.
- De 8-jarige K. B. uit de van Hogemdorpstraat
te s-Gravenhage is van een achter een autobus
gekoppelden gasgenerator gevallen en door den
generator overreden. De jongen werd zeer zwaar
gewond.
De kapitale boerderij „De Hoeksbhe Hoef" te
Erp is door brand geheel vernield.
De 76-jarige F. F. Oudemans is bij de
Lange Elf brug te Rotterdam door de duisternis
te water geloopen en verdronken.
De 28-jarige mijnwerker T. uit Brussum ia
in den staatsmijn Hendrik onder vallend ge
steente geraakt en gedood.
Een felle uitslaande brand heeft een groot ge
deelte van de olie- en veevoederfabriek der N.V,
Handelmaatschappij v.h. H. H. Obertop aan
het Kalf te Zaandam in de asch gelegd.
door MABEL-GRUNDY.
Vertaald door
E. GRIESE-KETS DE VRIES.
1>
HOOFDSTUK I.
„Een Meisje te Koop, 24 jaar. Ver
zoeke te schrijven aan W. W., 212,
The Daily Record, Fleet Street,
E. C."
Een lichte zweem van belangstelling deed de ver
moeide polsen van den advertentiechef van de
Daily Record, sneller kloppen. De ochtendpost
het was 11 Augustus 1919 had den gewonen toe
vloed van „Gevraagden" gebracht. Vervelende, af
gezaagde „Gevraagden": keukenmeiden, werkmeis
jes, kamermeisjes, noodhulp-meisjes. Goed tehuis
aangeboden, goede kost, goed loon, alles goed! En
voor al dat vele „goeds" zouden alle keukenmeiden,
werkmeisjes, werk-kamermeisjes en noodhulp
meisjes van héél het land hun neus ophalen, zich
doof houden, hun hoofd schudden en verachtelijk
snuiven! Verder: Huizen, huizen! Bijna even afge
zaagd als het personeel. Kreet op kreet van de
vermoeiden, ontmoedigden en dakloozen. Het was
in den tijd van woningnood. Hier was één adver
tentie, waarvan de samensteller, hoewel overdui
delijk beu van het zoeken, toch opgeruimd was en
gedreven werd door een verlossenden zin voor
humor: „Gevraagd: een huis, e 1 k soort huis: vo
gelhuis, gekkenhuis, warenhuis, armhuis. Prijs,
ligging, grond, uitzicht, afwatex-ing, 't doet er alles
niets toe, mits het huis vier muren en een water
dicht dak bezit".
Verveeld zocht de chef in zijn privé-kantoor de
advertenties uit, die door een bediende waren ge
porteerd en op zijn lessenaar gelegd ter verdere be
handeling, toen zijn belangstelling plotseling werd
gewekt en verhoogd door de woorden, in een mooi
keurig en vrouwelijk handschrift op dik, grof-ge-
kant papier geschreven: „Een Meisje te Koop, 24
jaar". Zijn bril opzettend, las hij opnieuw: „Èen
Meisje te Koop". Toen glimlachte hij.
Een Meisje te Koop! Geen piano of gramofoon,
of motorfiets of auto. Geen Jacobijnsch bureau of
antieke klok; geen grasroller of gebit, of een
sprekende papegaai of een stamboom. Ook geen
bekroonde Rhode Island haan, of een stel visch-
couverts, zelfs geen bevermantel of een handge
knoopt vloerkleed, maar een meisje, een meisje
van vier en twintig jaar.
Mijnheer Willis glimlachte opnieuw, glimlachte
om den durf ervan. Want waren niet meisjes in
het jaar één duizend negen honderd en negentien
even gewoon als stof, even talrijk als bladeren in
den herfst, en zand op het strand, even overvloedig
als bx'aambessen en nog veel overvloediger dan
suiker en jam?
Sinds den dag van den Wapenstilstand en nog
meer sinds de onderteekening van het Vredes
verdrag, schenen meisjes zich met duizenden en
tienduizenden vermenigvuldigd te hebben. De zie
kenhuizen, de groote ammunitie werkplaatsen, de
fabrieken, de banken, de handelshuizen, of de aan
biedingen „Ergens in Frankrijk", slokten ze niet
Iqnger op en verslonden ze. Zij hadden afgedaan.
Niet langer van nut voor Koning en Vaderland en
vaak nog minder noodig bij haar huis, ongewenscht
zelfs! En toch waren er onder haar zeer velen, die
tengevolge van hun eerste proeve van onafhanke
lijkheid, hun eerste ervaring van het genot en de
voldoening van geschikt werk, nog intens verlang
den hun bezigheden te hervatten en hun eigen
brood te verdienen.
„Een Meisje te Koop". Mijnheer Willis betastte
het grof-gekante blaadje papier, dat zwak azuur-
getint was en beschouwde weer de flinke, maar
toch aardige hand, terwijl hem een lichte zucht ont
snapte. De advertentie kon niet worden geplaatst
natuurlijk niet. Het blad ontving meer advertenties
die ongeschikt voor plaatsing waren, waar men
geen prijs op stelde en die aan de afzenders met
een beleefde weigering werden teruggezonden. Als
regel zond mijnheer Willis ze terug zonder een
spoor van sympathie voor de teleurstelling van
den afgewezen adverteerder, maar dit.... op de
een of andere manier wekte deze aanbieding mede
lijden op. Er lag pathos in de woorden. Wat be-
teekenden ze? Mijnheer Wills had zelf dochters
Er werd op.de deur geklopt. Een bediende trad
binnen gevolgd door een dikken, grooten man met
een rooden haardos en zijn voeten gestoken in Ame>
rikaansche schoenen met zware, vierkante neuzen.
„De heer Macnab, mijnheer".
Op slag was mijnheer Willis de wakkere za
kenman. Hij liet het blad papier vallen, dx-aaide in
zijn stoel rond en wenschte den heer Macnab goe
den morgen. De heer Macnab van de firma Quinton
en Macnab, lampenfabriek was een van zijn beste
klanten en vele honderden ponden werden door de
firma besteed aan advertenties in de Daily Record.
Maar de heer Macnab, een goed opmerker, had
bij het binnentreden van het vertrek de peinzende,
milde uitdrukking op het gelaat van mijnheer Willis
gezien gewoonlijk zag dat er stuursch en zake
lijk uit en hij plaagde hem er mee.
„Een brief van je vriendinnetje?" vroeg hij.
toen de bediende verdwenen was.
De heer Willis informeerde naar de reden van
een dergelijke vraag. Hij nam den heer Macnab
zijn familiariteit en zoogenaamde grappigheid
kwalijk, maar hij moest op goeden voèt blijven met
zoo'n beste klant.
„Wat peins je, ouwe jongen, je kijkt als een man.
die een vrouw gevonden heeft".
Bij wijze van antwoord schoof Willis de adver
tentie over de tafel. „Dit was het, ik zat na te
denken over het treurige er van en den durf.
Ik heb zelf drie meisjes en een paar nichtjes, die
allemaal zonder werk zijn".
Macnab las de advertentie. Hij was getroffen.
„Ze deugt natuurlijk niet!" Hij liet zijn voorste,
tanden tegen elkaar tikken, die groot, onregelmatig
en vooruitstekend waren, en grijnsde. Willis zei
niets.
„Ik weet het niet. Iic vroeg het me af toen je
binnenkwam. Juist om de durf, aarzel ik mfjn
meening te zeggen".
„Die brengt je op een verkeerd spoor. Ik had
gedacht dat je te goed op de hoogte was van de
geoorloofde en ongeoorloofde manier van adver-
teeren Willis om je door dat soort brutaliteit te
laten beetnemen".
„Ik laat me niet beetnemen", antwoordde Willis
rustig. „Zooals je ziet, is de brief al gelegd bij
de geweigerde advertenties". Hij Wees naar de lin
kerzijde van de schrijftafel, waar exxkele papieren
lagen. „Iedere advertentie van den minst twijfel-
achtigen aard, gaat er terstond uit".
Er werd weer op de deur geklopt en Willis,
zweeg, toen de bediende weer binnenkwam, ge
volgd door een langen, mageren man, dien hij
aankondigde als den heer Quinton.
Uit den glimlach op zijn gezicht en de hartelijk
heid van zijn handdruk bleek duidelijk dat de
advertentie-chef van de Daily Record buitengewoon
blij was, de heer Quinton te zien. Zoo'n hekel als
hij aan Macnab had. zoo graag mocht hij den
heer Quinton.
De heer Quinton was in de allereerste plaats een
verlegen man en op een vreemde en onverklaar
bare wijze viel verlegenheid bij den heer Willis in
den smaak. Misschien kwam het, omdat de mannen
uit de reclamewereld, met wie hij vanzelfsprekend
hoofdzakelijk in aanraking kwam, onbeschaamd,
voortvarend, energiek en brutaal waren en de heer
Quinton hem in tegenstelling daarmee opviel als
een uitzondering. Quinton's onzakelijke hoedanig
heden deden Willis uiterst aantrekkelijk en ver
kwikkend aan. Meer dan eens had de heer Willis er
zich op betrapt, dat hij zat te gissen, hoe deze
twee mannen, die even lijnrecht tegenover elkaar
stonden, als de beide Polen, in zaken bij elkaar
waren gekomen. Misschien had Quinton het geld
ingebracht en Macnab zijn handelsgeest? Met dezr
veronderstelling had hij het niet ver mis.
Mijnheer Willis had altijd het gevoel dat de heei
Quinton een professor had moeten zijn, die met
baret en toga in Oxford liep rond te dolen en
niet bestemd was voor het maken en verkoopen
van lampen waarvan hij, volgens het zeggen van
Macnab, nauwelijks het eene eind van het axxdere
wist te ondei-scheiden. Hij, Willis, had nog nooit in
zijn leven een professor ontmoet of gekend, toch
geloofde hij, dat de heer Quixxton er een had moeten
zijn, of dat hij dominee had moeten worden, want
het trof hem, dat ofschoon de zakelijke kant van
zijn intellect langs ongewone en afwijkende zij
paden liep, zijn ziel den rechten koers hield.
Macnab staarde eenigszins verrast naar de bin
nenkomst van zijn compagnon en Quinton keek
even verbaasd, toen hij daar Macnab zag zitten.
„Wat doe jij hier?" zei Macnab. „Ik zei toch, dat
ik zou gaan".
„Ik heb je blijkbaar verkeerd begrepen", zei
Quinton. „Ik dacht juist, dat je wilde hebben, dat
ik zou gaan".
„Ik kwam er op. terug. Achteraf beschouwd vond
ik, dat je de zaken zou kunnen verknoeien. Deze
nieuwe reclame vereischt bijzondere verzorging".
Ziende, dat zijn medevennoot lichtelijk bloosde,
trachtte Macnab het goed te maken, want diep in
zijn hart had hij niet weinig eerbied voor Quinton
en hij voegde er aan toe: „Lees dit eens en zeg
ons jouw meening. Ik denk, dat ze niet veel bijzon
ders is. Willis twijfelt goeie, ouwe, vertrouwen-
in-de-menschelijke-natuur hebbende Willis. Wat
zég jij?"
Hij sloeg Quinton gade, terwijl deze de „Meisje-
te-Koop"-advertentie las en was verwonderd hem
weer te zien blozen en ze zonder iets te zeggen
weer op tafel te zien leggen,
„Wel?"
„Wel?" antwoordde Quinton.
„Wat maak jij er van? Denk jij, dat juffrouw
W. W. onfatsoenlijk is?"
„Beslist niet".
„Niet?" Je beschouwt de advertentie niet als on
behoorlijk?"
„Ik welk opzicht?"
„In ieder opzicht. Je mag dan al in de wolk®
leven, ouwe vos, maar breng je hoog-dravende
fantasie eens even omlaag naar de bedoeling van
die woorden „Een Meisje te Koop, vierentwintig
jaar". Niet veel intelligentie voor noodig om ze te
begrijpen wel?" Macnab meesmuilde.
„Kletspraat!"
„Je mag zeggen: kletspraat! Maar als regel bie
den. meisjes zichzelf niet te koop aan zonder de
■en of andere bedoeling".
„Geen enkel meisje met eenig begrip, zou zoon
dvertentie aan een groote Londensche krant stu
ren, vooruit wetend, dat ze wordt geweigerd, a»
ze er de bedoeling mee had, die jij er aan toekent t
antwoordde Quinton een beetje driftig; hij ver
afschuwde de kwaaddenkendheid van Macnab..,,^
dwaas zou ze niet zijn. Als zij zulk soort ding®
najoeg, zou ze iets anders doen".
(Wordt vervoUA)
