Een eigenaardige aanbieding
BURGERLIJKE
Het menu van den dag
Reizen en avonturen van Mijnheer
Z A TER DAG.29 MAART 1941
ALLES INEENS WILLEN.
De vrouw die ihaai*. 'huishouden goed leidt, zal
alles op iz'n tijd laten gebeuren, en daardoor een
regelmaat aankwekken, die den indruk maakt
dat een soepele huishouding een erg gemakke
lijk baantje is.
•Daartegenover staat een andere, die bij buien
enorme 'hoeveelheden werk verzet, om daarna
weken lang nergens naar om te kijken.
De schoonmaaktijd geeft voor deze laatste
huisvrouwen de noodige aanleiding om tot zulk
een aanval van energie over te gaan: zij hebben
immers in de wintermaanden weinig werk ge
daan, de schoonmaak was toch op komst, en de
verduistering belette haar 's morgens al bijtijds
te beginnen, zoodat er nu alle reden voor schijnt
te zijn om flink aan te pakken. Het gevolg hier
van is dat zij alles tegelijk over hoop halen en
dat zij een werklust ten toon spreiden die be
paald angstwekkend is.
Opeens moet er met gang aan de schoonmaak
begonnen worden .maar ook de voorjaarskleeren
moeten worden nagezien, want het kan immers
ineens zacht weer worden, en de tuin moet
worden bijgewerkt, er moet van allerlei gezaaid
worden, en er zijn ook nog werkjes in huis, die
al zoo lang noodzakelijk waren, dus kunnen zij
meteen in orde worden gemaakt.
Wie zoo werkt, zal zich genoodzaakt zien om
toch nog weer allerlei te laten liggen, waar zij
niet aan toegekomen is, omdat een werkdag nu
eenmaal niet van elastiek is, en omdat alles in
zoo'ii razend tempo moet gebeuren, dat er geen
tijd voor behoorlijk overleg kan overschieten.
Eigenlijk moeten noodig alle overbodige pape
rassen uit haar bureautje worden verscheurd,
maar dat 'kost eenige uren. en omdat het tempo
dit niet toelaat, wordt het meubeltje enkel
schoongemaakt en niet van zijn overtollige rom
mel ontdaan.
Juist voor zulke opruimwerkjes is de schoon
maak een onontbeerlijk middel, maar menigeen'
komt daaraan niet toe, omdat zij in een bezeten
tempo wil doorjagen.Sorteeren van kinderspeel
goed, van kleeding, van boeken, van muziek,
van brieven, van huisraad en gereedschappen,
van de timmerkist en het tuingereedschap, dit
alles vraagt behoorlijk overleg, en als dat er
niet kan zijn, omdat de tijd er niet voor geno
men wordt, dan wordt alles maar weer ongebor-
gen en de rommel in huis groeit aan tot een
groote stapel.
Daarom kan men zeggen, dat de huisvrouw
die haar huishouden goed leidt, overal behoorlijk
den tijd voor neemt, zij zal de schoonmaak niet
in een onmoaelijik 'korten tijd willen afjakkeren,
maar bovendien zal zij ook niet de rommel heb
ben uit te zoeken, waar een ander een heel jaar
lang niet aan toe gekomen is. en waar zij eigen
lijk nooit aan toe zal komen.
Alles moet zijn trd hebben, en wie het van
daag niet kan afmaken, zal er morgen mee moe
ten doorgaan, ook al is het nog zoo aanlokkelüfc
om morgen weer aan iets nieuws te kunnen be
ginnen: wie alles ineens wil doen, zal niets be
hoorlijk afmaken en er tenslotte alleen nog
maar doodmoe van worden. Alsof dat bet doel
van al haar zwoegen zou kunnen z'in.
E. E. J.—P.
WIE KNUTSELT ER MEE?
Deze week maken we voor ieder
kind een eigen Paaschhaas!
Vermïcellisoep.
Puréerand met groenteragout.
Vleeschlooze jus.
Custardvla met abrikozen.
RECEPTEN.
De soep wordt van een pakje bereid, is dus be
doeld als pittig hapje vooraf, echter zonder veel
voedingswaarde.
Puréerand met groentenragout (2 a 3 personen)
Va K.G. aardappelen (.gekookt), melk,14 boter,
zout, noot, yz pond wortelen, y2 pond koolraap, 1.
selderijknol of l/> 1. blikje spercieboontjes, 40 gr.
bloem, 40 gr. boter, mag-gi-aroma.
Bereiding: De Groente schoonmaken en id klei
ne stukjes snijden. Ze wassehen en gaarkoken in
6 d.L. water met wat zout. Daarna afgieten en
van dit kookwater, V2 L., met boter en bloem
een saus maken. De groente (ook de boontjes) er
in warm laten worden, en alles op smaak .afmaken
met_ zout en maggi-aroma. Van de aardappelen
purée maken, deze overdoen in een beboterden en
met beschuit bestrooiden rijstrand en keer en op
een warmen schotel-. De groente-ragout erin
scheppen. Heeft men geen rijstrand, dan doet men
de purée in een vuurvasten schotel, en de groente
met de saus in een dekschaal. Wat peterselie er
over strooien.
Als we een smakelijke vleeschlooze jus willen
opdienen, die toch nog een hooge voedingswaarde
bezit, dan gebruiken wij daarvoor taptemeikpoe
der en bereiden de jus volgens onderstaand re
cept: (voor 4 personen).
60 gr. (3 afgestr. eetlepels) boter, 30 gr. (4 eet
lepels) bloem, 20 gr. (2 eetlepels taptemel'kpoe-
der), 1 bouillon- of jusblokje, zout. peper en een
mespunt koffiestroop, y2 liter water.
Laat in een braadpan de boter en de bloem
bruin worden. Voeg ineens 5 of 6 kopjes water en
de met 'n weinig lauw water aangemengde tapte
melkpoeder toe. Laat de jus zachtjes enkele minu
ten doorkoken en maak ze op kleur en smaak af
met de koffiestroop, het bouillohiblokje, de peper
en het zout.
Met koffiedik, liefst heet, kan men veel doen
om de sterke geur van gebakken uien of vet uit
de koekepan te verwijderen. Men stort het 'koffie- I
dik in de pan en wrijft het flink in 't rond. Daar
na met koud water uitspoelen. j
't Loopt tegen Pasehen en weldra is dit feest
weer aangebroken. Wat een vreugde als de
'kleintjes 's morgens aan het ontbijt tot hun
groote verrassing ieder een Paaschhaas vinden!
Trouw wacht het goede diertje (hen al op met
een heusch mandje, waarin een prachtig ge
kleurd ei ligt, zorgvuldig toegedekt met wollen
hazelnootjes! Wat een kostelijk stuk speelgoed
hebben zij er nu plotseling bij, en dat, terwijl het
niet eens St. Nicolaas of Kerstmis is en zij oofc
niet jarig zijn! En wat nog prettiger is, Moeder
'heeft het zelf voor hen gemaakt!
Voor dit leuke werkje, dat bovendien nog heel
vlug klaar is ook, hebben wij zachte sport- of
zephirwol noodig en een haa'knaald no. 3.
Lichaam, staart en kop worden tezamen in twee
deel en gehaakt, welke daarna met elkaar ver-
eenigd worden. Wij beginnen aan de onderzijde
van het diertje en zetten 12 kettingste'ken op: in
heen en weerga an de toeren haken wij hierop
vasten, waarbij wij beide bovenlussen van de vas
ten van den' vorigen toer opnemen. Steeds aan
éénzelfde zij-de en bij iederen toer meerderen wij
een vaste.
Na 3 c.M. hoogte haken, worden aan de
andere zijde van het werk 4 steken apart 2 c.m.
hoog gehaakt voor het staartje; de overige steken
haken wii in stokjes verder voor het rompje, dat
tot aan den hals 15 c.m. hoog moet worden. Voor
het buikje meerderen wij aan die zijde bij ellken
toer 1 stokje. Daar het halsje tenslotte uit slechts
in stokjes moet bestaan, gaan wij daarna van
lieverlede aan ons haakwerkje minderen. Voor
den kop zetten wij aan dezelfde meerderings- en
minderingszijde 18 kettingsteken erbij op, waarop
dan 5 toeren stokjes komen.
Om het goede model van- het snuitje te krij
gen, wordt bij den 3en, 4en en 5en toer zeer
steiik aan die zijde geminderd, zoodat er onge
veer 7 stokjes overblijven. De andere zijde blijft,
zooals steeds, gewoon recht. Vóór wij nu verder
gaan, haken wij weer eenzelfde lapje, doch nu in.
spiegelbeeld van het eerste. Beide stukken wor
den daarna met gewone v-asten aan de goede zijde,
aan elkaar gehaakt, waarbij wij een klein stukje
openlaten om het rompje op te vullen. Als vulsel
kunnen wij het beste vellen zuivere watten ge
bruiken, waarmede wij het dan stevig opstoppen.
Wij haken het gaatje daarna verder dicht en -be
ginnen aan de pooten, die apart gehaakt worden.
Voor de voorpooten haken wij een lapje in vas
ten, dat ongevear 6 c.m. lang moet worden en
ook 6 c.M. breed; daar -het pootje aan het eind
iets dunner moet zijn, beginnen wij met een op-
zetseltje van ongeveer 4 c.m. en meerderen dan
onder het haken bij de komende toeren tot 6
c.m. breedte. Wij naaien het lapje dicht en
stoppen het vol, vóór wij het aan het rompje
naaien. De achterpooten worden, evenals li-et
rompje, in twee d-eelen gehaakt. Aan den zool
beginnen wij nu en wel met een opzetsel van
7 c.m. lengte. Na 4 toeren vasten hierop, wordt ge
minderd, zoodat na nog eenige toeren haken
slechts 7 vasten overgebleven zijn. Het boven
gedeelte van den achterpoot wordt gemaakt van
ongeveer 15 toeren (6 c.m. hoogte totaal) vasten,
welke aan het begin 13 vasten tellen: zij worden
aan één zijde zoo sterk geminderd, dat er nog
slechts 3 vasten overschieten. Beide stukken wor
den tegen elkaar genaaid, opgestopt en aan het
rompje bevestigd.
De haas zou geen langoor heeten, als bij dan
ook geen geweldige lange ooren had. Zij zijn bij
ons exemplaar zóó lan-g, dat zij voor -de lengte
van het snuitje niet behoeven onder te doen. Zij
worden ieder in een lapje van 13 stokjes breedte
aan bet begin en 6 toeren boogte gemaakt, waar
bij aan de zijkanten van de 4e, 5e en 6e toer 1
stokje gemindërd wordt. De ooren behoeven niet
opgevuld te worden, doch om hen stevig op te
laten staan is het wel gewenscht, dat er een stuk
je mantellinnen in gelegd wordt. Wij vouwen het
haaksel hieromheen dubbel en haken het met
vasten dicht.
Met witte wol -borduren wij daarna met wat
platte steekjes het oog en het bekje op de ge
haakte snuit en ook dë 'prachtige snorrebaarden.
Wij kunnen deze laatste er ook los bij laten 'han
gen, doch daar zij dan veel meer kans loopen
groezelig te worden, kunnen wij ze er beter ook
op bordure-n. Een prachtig gestrikt paars lintje
om de hals en de haas zelf is klaar.
Nu nog het eiermandje; dit moet zoo klein zijn,
dat er juist een ei in past. Wij bekleeden het eerst
met een gehaakt lapje van stokjes, waarin het
ei komt te liggen en hierop komen dan de nootjes,
welke wij van all-erlei vroolij'ke kleurtjes wol
haken. In een ringetje van bijv. 4 lussen haken
wij eerst 6 stokjes en op deze stokjes 'komen 6
vasten. Twaalf van deze nootjes zijn er noodig.
Mocht u terecht een beetje bang zijn, dat zij
wegraken, dan naait u z-e eenvoudig- vast oj3 een
zelfde gehaakt lapje, als voor de be'kleeding van
het mandje werd gebruikt. Het kan dan als een
warm dekdekentje dienst doen
NORA HANA.
VARIATIE IN DE BEREIDING
VAN SPRUITJES.
Nu de groenten duurder zijn, neme
men in de eerste plaats die groente,
die het seizoen oplevert.
Plantkundig bezien behooren spruitjes tot de
koolsoorten; toch wijken ze in verschillende op
zichten zooveel af van roode-, witte- en savoye-
kool, dat spruitjes voor velen een aangename af
wisseling vormen op het wintermenu. Des te grooter
wordt' deze afwisseling, als de spruiten niet altijd
worden klaargemaakt volgens het aloude recept,
dat van grootmoeder op moeder en van moeder
op dochter is overgeleverd. (Dat we van dit aloude
recept in zooverre afwijken,- dat we de groente
nu niet meer onder water opzetten,maar slechts
met een bodem water, is voor de verstandige huis
vrouw geen geheim).
Juist deze winter is afwisseüng in de groente
bereiding zoo gewenscht, omdat we door samenloop
van omstandigheden o.a. doordat vele kassen niet
zoo goed verwarmd zijn en wij door een lange,
koude winter langer op de voorjaarsgroenten zul
len moeten wachten een keertje, vaker dan andere
jaren de wintergroente op tafel moeten brengen.
Variatie in spruitjes is bijvoorbeeld mogelijk door
ze te combineeren met een andere groente. Vrij
algemeen bekend zijn „spruitjes met kastanjes".
Daar de laatsten echter op 't oogenblik zeer prijzig
zijn, zal 'n andere, eveneens zeer geslaagde com
binatie meer toepassing kunnen vinden, n.I. „spruit
jes met knolselderij".
Behalve dat dit gerecht heel smakelijk is, heb
ben we tevens het voordeel dat een groente, die
wel rijk is aan eiwit en aan vitamine-C, maar be
trekkelijk arm aan vitamine-A (n.I. spruitjes)
samengevoegd wordt met een groente, die veel
vitamine-A en slechts weinig vitamine-C bevat
(n.I. knolselderij).
Spruitjes met knolselderij.
(groente voor 4 personen), i
500 gr. (1 pond) schoongemaakte spruitjes (niet
schoongemaakt ongeveer iy2 pond), 1 middelmatig
groote selderijknol (ongeveer 1 pond), 29 gr. (1
afgestreken eetlepel) boter, y2 eetlepel zout.
Wasch de spruitjes. Snijd de selderij knol in plak
ken van ongeveer 1 cM. dikte en schil deze zoo dun
mogelijk. Snijd de plakken in reepen en deze weer
in blokjes. Wasch de blokjes knolselderij, doe ze
met de spruitjes in de pan en schud ze door elkaar.
Breng ze aan de kook met een kopje water en laat
ze een half uur zachtjes doorkoken in goed gesloten
pan; het water zal in dien tijd verkoken. Voeg de
boter en het zout toe en schud de groente hiermee
even om. Dien ze daarna meteen op (niet nasto-
ven!)
Een natuurlijke vifaminebi
dezen tijd van het jaar,
ir°nv0c.
De goH'onc wintprn^,, is
Wie een mooi stilleven wil zien, moet
goed voedingsmiddel.
Sleutel weg? Tel. 11493
DeSleutelspecialist, L.Veerstr.lO
(Adv. Ingez. Med.)
VOOR DE KINDEREN
Heel diep duikt Pnkkebeen in 't zand,
Gelukkig kwam hij goed te land:
Hij heeft geen arm of been gebroken
Nog nooit heeft hij zoo goed gedoken,
Men trekt hem weldra op den grond
En zie: hij heeft geen enk'le wond.
Maar kijk. de brand verbreidt zich snel:
Men zoekt-naar water, naar een wel,
Men wil die wilde vlammen blusschen
De gloed is echter niet te sussen,
Dan, voor de hitte zeer beducht.
Slaan broer .en zuster op de vlucht.
een schotel kijken, waar winterpeen L
toon voert. Al is de dag nog zou grauw d
rood-oranje kleuren van de stukjes pe'e
zon en warmte te voorschijn. Zon en war
belangrijke elementen voor groei en bloei'
En met die peentjes is dat niet ajleen in r
lijken, doch ook in letterlijken zin zoo W-i-
weelderig warme kleuren .kunnen We 1,if| 4
een afspiegeling zien van een stof, waaV*-
weer andere stoffen ontwikkelen ton i'
van onze gezondheid. De deskundigen sorok
carotine en vitamine A, woorden, waari-
vroeger nooit hoorden, doch waarvan than
is, dat zij een belangrijke rol in ons stoffeliii
spelen. Is die vitamine A niet de stof dip*
nachtblindheid behoedt? En herinneren wi;
uit den vorigen oorlog de lijdensgeschiedm'''^
de Deensche kinderen, die bij gebrek aan!
A, oogziekten kregen?
Natuurlijk kan men die vitamine A ook
andere producten ontleenen, doch in die
peenen zit toch wel een extra portie enho
nog vitamine B 1 en vitamine C. Deze vih^
komen het allerbest tot haar recht, wann
peen, in schijfjes gesneden of grof gerasot
wordt gegeten. Doch ook bij gebruik in sï3
toestand loont het alleszins de moeite, er on-
zijn deze goede stoffen tijdens de bereiding i?'
houden en het is zeker niet overdreven, om di
wone winterpeen met veel zorg te behandelen'
Hier volgen een tweetal van de vele momiJ
heden, die winterpeen ons voor de maaltijden^
Hutspot met
Benoodigdheden (voor 4 personen);
1 KG wortelen.
1/4 KG uien.
2 KG aardappelen.
50 gr. (y2 ons) boter of vet.
200 gr. (2 ons) klapstuk of 100 gr. (1 0.Kw,
legen 40+ kaas.
100 gr. (1 ons) bruine boonen.
2 dl (2 kopjes) melk of 15 gr. (2
eetlepels) taptemelkpoeder.
y2 1. water.
1 dl boonennat.
50 gr. bloem.
peper, zout, noot, peterselie.
Bereiding:
Wasch het vleesch, zet het op met het water
een lepel zout en laat het circa 1 uur koken. L=
de aardappelen, en de wortelen in water en wf
ze met de pannenspons schoon. Snijdt de wori
iri schijfjes en snijd de aardappelen in vieren,k
de wortelen op het vleesch, daarna de aardappel
en na een kwartier de ontvelde, in stukken gesii+
uien. Laat de wortelen en aardappelen !/2uurk.
ken, haal het vleesch er uit en maak den siamppj
af op smaak met zout en desgewenscht wat pes?
Voeg onder het stampen de melk of de aangem'eiü-i
melkpoeder toe voor het smeuïg worden, Stam
niet te grondig, daar hierdoor schade aan -
voedingsstoffen wordt toegebracht. Men 1
stukjes aardappelen of wortel fijn kauwen di
voedingswaarde verliezen.
Voor het gehakt:
Week daagstevoren de gewasschen boonen
ï/2 liter water en kook ze in het weekwater
Maal ze tezamen met het vleesch door den vlees!
molen of'wrijf ze fijn en snijd het vleesch in kleü
stukjes. Doe het mengsel in een pan met debl®
en het boonennat. Laat dit, onder roeren, op m
zacht vuur binden. Voeg peterselie, ui en de iel
van de kruiden toe.
(Bij gebruik van kaas inplaats van klap;t$
wordt deze geraspt aan het gehakt toegevoegd),
Hutspot met rauwe groenten cn;
(4 personen).
1 KG wortelen
1/2 pond uien.
2 KG aardappelen.
Zout.
200 gr. (2 ons) kaas.
2 dl (2 kopjes) melk of 15 gr. (2 afgestr.-"1
taptemelkpoeder.
Water.
Bereiding:
Leg de aardappelen en wortelen in het
wrijf ze stevig schoon mét de pannenspons.
de aardappelen in vieren en kook ze met een
demp je water in een half uur gaar. Snijd de
velde uien in ringen en smoor ze tien minuten
zeer weinig van de boter. Rasp de wortelen
rauwkostrasp zeer fijn of maal ze door den
molen ën stamp ze vlug door de gare
en de gesmoorde uien. Maak den'stamppot
door toevoeging van de melk, roer de gerasp
erdoor en maak op smaak af met zout en
peper.
HAARLEM, 28 Maart 1941-
Bevallen: 26 Maart: M. L. J. de
Debouck z.i A. P. van HeemsSpoor 0,
Maart: W. E. Houweling—Riepenhausen1 z.,
de Zwartvan Buuren d., G. C. s1ndOTl~r'
nard z., M. P. de Boer—Ran d., M. C J-
van Eek d., H. J. M. Goddijn-Wiggen1 z.
WieringaBink z., 28 Maart: R. D'el-|e'
Schittko d., A. M. AlbekBastiaa-nse 0.
door MABEL-GRUNDY.
Vertaald door
E. GRIESE-KETS DE VRIES.
11)
„Er was geen andere, tenminste het kwam mij
voor, dat er geen andere was". Zij nam haar zit
plaats op den koffer weer .in en vouwde haar han
den. „Uw tante maakte bezwaar tegen mijn aan
wezigheid in de zitkamer en deed de logeerkamer
op slot err den sleutel in haar zak, in welken" zak
hij nu nog zit. Ik neem natuurlijk niet graag onge-
noodigd bezit van de eetkamer of ga een van de
slaapkamers binnen, dus installeerde ik mij hier. Ik
vond het ook veiliger, om op mijn koffer te gaan
zitten uit vrees, dat uw tante opdracht zou geven,
om hem naar buiten te gooien".
Quinton's gezicht nam een uitdrukking van diepe
verslagenheid aan, terwijl hij sprak en zijn handen
jeukten zenuwachtig. Dit was erger, beslist veel
erger dan alles, wat hij verwacht had. Hij viel in
een stoel naar den paraplubak, zijn beenen weiger
den hem te dragen, en zei: „Hij spijt me en ik
schaam me geweldig". Hij brak af, daar de deur
van de zitkamer open ging en mevrouw Dimsdale
voor hem stond.
„Waarvoor schaam je je, Christopher?" vroeg
zij. „Ik ben niet verwonderd dat je je schaamt, maar
ik zou graag precies willen weten, waarvoor?"
„Dat u een gast van mij zoo kon behandelen", hij
sprong op, „om haar om haar uit de zitkamer te
bannen en haar te dwingen, om hier te gaan zitten.
Het is monsterachtig!"
„Gast!" De stem van tante Sophia sloeg over. van
verbazing. „Dit jonge wezen heeft er geen woord
van gezegd, dat zij een gast was. Ze zei, dat ze was
gekomen, om mij gezelschap te houden mij?"
„Is dat niet hetzelfde?"
„In geen geval Een gast is een gast en gezelschap
is een duivelsche bezoeking. Zoolang ik adem haal.
heeft nog nooit iemand mij gezelschap gehouden, en
nooit iemand mij gezelschap h©uden. Maar als
zij een gast is— wel, dat verandert de zaak natuur
lijk volkomen, ofschoon alleen de hemel weet
waarom ze dat niet gezegd heeft. Zoo'n massa misver^
standen ontstaan er toch in het leven door mén-,
schen, die niet uitpraten; nu, ik praat altijd uit".
„Dat is zoo", zei Christopher.
„Ja",.echode Whiff.
Mevrouw Dismdale besprong haar onmiddellijk
„U weet er niets van".
„Toch wel", sprak Whiff zacht, en met een zwakke
zucht van vermoeidheid tegen. „U zei mij alles wat
u op het hart had".
„Dat verdiende u, omdat u zoo kort vanstof
was",
„Ik kreeg geen kans. Iederen keer, als ik pro
beerde u een verklaring te geven, viel u mij in de
rede".
„U nfemde het woord gezelschap. Had u mij
gezegd, dat u een gast was, de gast van mijn neef,
ofschoon hij mij niet op de hoogte had gebracht
van uw komst", zij keek Quinton aan en keek
overal naar behalve naar haar, „dan zou ik hebben
geweten, waar ik mij aan te houden had en niet
onbeleefd zijn geweest".
„Kan een gast geen gezelschap zijn?"
„Neen", zei mevrouw Dimsdale op vasten toon. „in
de verste verte niet. Maar als u nu van uw koffer
wilt opstaan, zal hij naar boven worden gebracht-
Neen, niet door jou, Christopher, er zijn dienst
boden in huis". Zij waarschuwde hen en met ver
bazingwekkende snelheid verschenen ze vanachter
de gangdeur, waar zij trillend van opwinding had
den staan luisteren; met den koffer tussch-en zich in
gingen zij Whiff voor, de trap op naar de logeer
kamer, na uit den zak van mevrouw Dimsdale
den sleutel van deze kamer te hebben ontvangen.
Toen begaf tante Sophia zich naar de zitkamer
en informeerde: „Wie is deze jonge vrouw, Chris
topher?"
„Zij heet Whiff Woffran".
„Whiff wat?"
„Whiff Woffran".
„Waar heb je haar opgepikt?"
„Quinton's voorhoofd beti-ok „Ze is een vriendin
van me".
Op dit oogenblik was Whiff in de oogen van
Quinton de trouwste en meest gewenschte vriendin,
die hij ooit bezeten had. Haar moed leek hem niets -
minder dan schitterend. Schitterend, om daar zoo ge-
luldig, beheerscht, en zonder kwaad te worden, te
zitten, weigerend te verdwijnen, weigerend om door
zijn sterke, heerschzuchtige en vreeselijke tante uit
zijn huis te worden gesmeten, tot hij thuis kwam
Was zij niet werkelijk een vrienin?
„Het was mij niet bekend, dat je er jonge vrien
dinnen op nahield".
Christopher gaf. geen antwoord.
„Blijft ze. lang?"
„Het hangt er vanaf"
„Waarvan?"
„Van alle mogelijke dingen".
„Noem er een".
„Wel, of u gelukkig, met elkaar bent".
„Dan blijft ze niet lang", zei tante Sophia, en
klemde de lippen van haar grooten, rechten mond
op een. „Ik heb meisjes nooit kunnen uitstaan".
Christopher deinsde bij het woord „uitstaan"
achteruit. Het gebruik van dit enkele woord was
oorzaak, dat hij tusschenbeide de onmogelijkheid
voelde, om in hetzelfde huis tante Sophia te blijven
Zij had honend gelachen, als hij het gewaagd had
zijn afkeer ervan te kennen te geven en gezegd,
dat hij bedorven was door naar Oxford te gaan, dat
een gewone particuliere school goed genoeg was
geweest voor zijn vader en zijn oom Dimsdale.
mannen, die in de wereld vooruit waren gekomen
en geld hadden verdiend en geen gewichtig air
hadden aangenomen of teemende Oxfordstemmen.
oï bezwaar hadden tegen een rechtschapen woord
als „uitstaan", dat zij van plan was tot aan het
eind van haar dagen te blijven gebruiken, en het
was jammer, dat hij niet op ze leek. Arme Quin
ton, als er ooit een bescheiden man was geweest
zonder air of verbeelding of iets dergelijks, dan
was hij het, en het was hard, dat hij aangezien
kon worden voor verwaand en Oxfordiaansch, lou
ter vanwege zijn bezwaar tegen één woordje van
twee lettergrepen.
Mevrouw Dimsdale bemerkte zijn schrik en -her
haalde vastberaden de uitdrukking: „Ik heb meis
jes nooit kunnen uitslaan, giehelende. snaterende
meisjes!" Zij liet haar zware oogleden zakken en
met een veelzeggend gebaar onderstreepte zij haar
afschuw. „Ben je verliefd op dat ding?" was haar
volgende rechtstreeksche vraag. Zij nam nooit een
blad voor haar mond. Zij was van meening, dat bla-
den niet waren uitgevonden, om voor iemands,
mond gehouden te worden.
Quinton sprong op. „Hoe komt u er bij", riep
hij een beetje driftig en volslagen onbewust, dat
hij zich niet strikt aan de waarheid hield, want al
was hij niet precies verliefd, hij was begonnen iets
te zijn, dat er niet ver vandaan was.
„Mag ik dan vragen, waarom je haar uitgenoo-
digde voor een bezoek? Mannen vragen gewoonlijk
niet aan meisjes, ze te komen bezoeken".
Mevrouw Dimsdale beet op haar lip.
„Ik dacht, dat het voor u wel een prettige ver
andering zou zijn, u hebt het zoo saai".
„Ik zou wel eens willen weten, hoeveel malen ik
nog moet herhalen, dat ik het niet saai heb. Ben
je doof of snap je het niet. Christopher Quinton?"
„Als u het dan niet saai hebt, ik wel, ik heb
het vervloekt saai", riep hij plotseling hartstochte
lijk uit, terwijl hij door de kamer stapte en vooi
haai' ging staan. „En dit is mijn huis, m.ij n huis,
tante Sophia en niet het uwe. Hebt u misschien
dit veilige tehuis gekregen? En als ik lust heb, om
'n dozijn meisjes, meisjes, één voor één in mijn
huis uit te noodigen, dan doe ik dat. Houd u da'
voor gezegd".
De deur sloeg achter Chrïstofer dicht, toen hij de
kamer uitstoof en tante Sophia zat naar den stoel
te staren, dien hij zoo juist vex'laten had, terwijl
haar breiwerk uit haar futlooze handen op den
grond viel:
„Dat wordt een mooie boel", fluisterde zij, „een
mooie boel. Maar...." zij richtte zich op en haar
voeten van het bankje lichtend, plantte zij ze stevig
op den vloer, terwijl zij zich uit haar stoel in
haar volle machtige lengte opheesch „hij laat mo
koud en zij laat me koud". Zij wierp haar schou
ders achteruit en zette haar borst uit, „ze laten
me allebei koud".
De gong luidde en met opgeheven hoofd ging
naar binnen om te eten.
HOOFDSTUK VIII.
Eerst heerschte er spanning en de soep werd op
gediend in een atmosfeer van rustige beleefdheid.
Mevrouw Dimsdale was norseh maar beleefd
Christopher, nog in hooge mate zenuwachtig, was
niettemin heel beleefd, en Whiff, de eenige, die toch
het minst op haar gemak moest zijn, was eveneens
heel beleefd.
Panton, die den laatsten stand van zaken m
keuken kwam berichten, zoo tusschen elk ge"*
door, zei, dat ze 'allemaal hadden kunnen 0
nemen aan een wedstrijd .in goede manierenen
was moeilijk te gelooven, dat ze nog maar ®eV
uur tevoren bijna iets naar eikaars hoofd nao
gesmeten.
Whiff had haar grijze jurk verwisseld voor*
soepele zwart chiffonnen, een overschot uit 0
dagen en met haar glanzend haar en fijne tint
inner.de zij Quinton, zooals zij daar op haar
gerugd.e eiken stoel zat, aan een camee, die
zijn moeder had behoord. Er scheen een gees j-,
sereniteit en verfijning uit te gaan van ïederv?
en gebaar van haar. Er was niets scmcnws
haastigs aan Whiff, geen vervelende tafelman
geen gekruimel van brood of gerol van
letjes, gescharrel met zoutvaatjes, of geog
van haar extra lepels en vorken op haar 4.
was rust in haar houding en Quinton hie'd
zélf voor, dat hij nog nooit iemand ontmoet
die zoo rustig en zoo kalmeerend was.
Tante Sophia had hem nooit gekalmeerd
den maaltijd. Feitelijk was hij een en al P
baarheid geweest van het oogenblik ai,
ging zitten totdat zij opstond. Haar allesove
sehende belangstelling in haar voedsel, haar
achtige eetlust en de manier, waarop zij n
„verwerkte" hadden hem bijna lichamelijk -
gedaan. Als zij met uitgestoken vork na<
malsch stukje spek of den bruinstén bal 6
wees, verbeeldde hij zich, dat hij vaak
geest gekreund had, en als zij het over „laplj
„doppers" had in plaats van de woorden vo
te spreken, was de maat vol. Misschien V
dwaas van Quinton, om zich door dergelijk -
nigheden zoo hinderlijk te laten beïnvloeden,
1-.:: Tï.n" V,, rtrtv.v.^nr.1 r. r, r. V, i i ,ï,0 0 f*fWOellgt
hij was nu eenmaal zoo, hij was
kon er niets aan doen. Zijn gevoeligheid haa
erfd van zijn vader, dié zacht van aard was, ja
merig en geneigd, om in de wolken te lev 1
verwijderd van de alledaagsche wereld
ton's moeder, zeer zeker een meer
buitenge*
streven e"
vrouw dan tante Sophia maar met een
wonen aanleg voor zaken, en door wier srre\^'
doorzetten haar echtgenoot geworden was,
was en zoodoende in staat was geweest, zP
zoon een heel behoorlijk inkomen na te a
(Wordt veivo
