Een eigenaardige aanbieding
Fritillaria Meleagris.
Z A T E R D A G 26 APRIL 1941
Huisonderwijs.
Voor het zieke en zwakke kind een zegen.
De heer I-L W. A. Habermehl schrijft ons:
Naar aanleiding van mijn vorig schrijven kreeg
ik eenige verzoeken om inlichting, waaruit mij
bleek, dat eenige punten nog nadere toelichting-
vragen.
Op mijn verzoek was een onzer leerkrachten,
mej. C. Siegman, die reeds eenige jaren huis
onderwijs geeft, zoo wefWillend die toelichting
te gever-
Zij schrijft: „De meest voorkomende vraag was:
Zoo'n ziek kind heeft al zooveel narigheid, moet
dat nu ook nog onderwijs hebben? Waarom
laat men zoo'n kind maar niet een beetje spe
len?
Laat ik die vraag dus eerst behandelen. De
vorige maal zijn u eenige gevallen genoemd,
waaronder kinderen van zes of zeven jaar, die
langdurig- ziek waren en eerst tegen twaalf of
veertien jaar genazen. Zonder huisonderwijs is
zoo'n kind dus op veertien jaar volslagen anal
fabeet. Het heeft dan "net geluk lichamelijk weer
volwaardig te zijn maar blijft dan toch geestelijk
achterlijk. Wie neemt, om maar iets te noemen,
iemand in betrekking, die lezen noch schrijven
kan. Na alle ellende van het ziek zijn. 11a mis
schien wel jaren stil moeten liggen, terwijl
andere kinderen speelden, komt dan deze mis
schien nog veel grootere ellende: het minder
waardigheidsgevoel „dom" te zijn. En de zeker
heid van de ouders, dat het kind nooit behoor
lijk zijn eigen brood zal kunnen verdienen. Een
ander geval: U las het in de opsomming van
het vorig artikel.
Een kind dat drie maanden ziek is, blijft zoo
goed als zeker zitten. Een jaar verloren. Voor
de armsten, die toch met veertien jaar van
school gaan of ze de zevende klasse aoorloopen
hebben of niet een stuk ontwikkeling verlo
ren. Dat was niet noodig! Met huisonderwijs
gaat het kind gewoon verder mee op school.
Vrienden van het kind hebben deze ell°"de
begrepen. Ze stichtten een vereeniging voor
huisonderwijs aan zieke en zwakke kinderen. Ze
vonden, begaafde leerkrachten bereid hen
hierin bij te staan.
U begrijpt, huisonderwijs vergt veel van den
onderwijzer. Hij moet niet alleen een degelijken
kijk hebben op de leerstof van alle zeven leerja
ren maar veel meer nog een scherpe intuitie. Een
groot aanpassingsvermogen bij het zieke kind.
Vooral bij de zeer nerveuze kinderen, die wegens
overspanning de school niet mogen bezoeken.
Een groot voordeel 'voor den onderwijzer is,
dat hij bij het kind aan huis komend, het gezin
beter leert kennen. Hij ziet de omstandigheden,
waaronder het leeft en kan ook raad geven;
meestal groeit er een vriendschapsband tus-
schen ouders en leerkrachten. En het kind?
Dat zit bij het tweede bezoek al voor het raam
om te zien «of zijn juffrouw of zijn meester
komt.
Want het is een totaal foutieve meerring, dat
een kind leeren naar vindt. Juist het kind op
een leeftijd van zeven of acht jaar gekomen,
verlangt naar meer dan den heelen dag spe
len. Eenmaal had onze vereeniging het bijzon
der voorrecht zelfs een talent te ontdekken. Het
huisonderwijs slaagde er in voor haar een weg te
banen, die anders misschien afgesloten geble
ven was. Binnenkort zullen haar eerste kinder
boekjes verschijnen.
Moeders weten hoe ziek een kind zich voelen
kan, dat zich verveelt en hoe aangename bezig
heid een kind over veel narigheid kan heen zet
ten. Het kind voelt zich dan weer gelijkwaardig
aan zijn vriendjes.
Nu is het- zoo gelukkig genezen te zijn. Het
mag weer naai- school. Het is 12 jaar en gaat,
normaal naar de 6e klasse; komt weer temid
den van zijn vroegere vriendjes, in niets de
mindere. Wat een vreugde! Aan de ellende is
een einde gekomen. Het kind gaat volwaardig
weer het leven in. Begrijpt u nu, hoe mooi het
werk is en hoe noodzakelijk!
Een andere vraag: Wat kost het wanneer een
kind huisonderwijs moet hebben? Dat hangt af
van uw inkomen. I11 veel gevallen of geschiedt
het tegen een kleine vergoeding of geheel
kosteloos. U begrijpt, dat de Vereeniging dat niet
zelf kan bekostigen. De wet spreekt van leer
plicht, waarom wordt dan ook niet hier voor
zien? De wet is met recht bedoeld als een zegen
voor het kind, waarom het zieke en zwakke kind
hiervan dan uitgesloten? Hierin moet een
voorziening komen. Als de gemeente niet bij
machte is. dan door een Rijkssubsidie. Zoolang
we zoover nog niet zijn, vragen wij u lezers, om
hulp. Steunt ons.
Laten wij bij zooveel ellende in de wereld ten
minste het zieke en zwakke kind, dat al zoo heel
veel mist, wat vreugde geven."
Het gironummer, van den heer J. H. W. Ha-
bermehl, Kinderhuissingel 30, Haarlem, is:
402786.
Korps Vrouwelijke Vrijwilligers.
Werkzaamheden gedurende het
afgcloopen jaar.
Op 25 April 1941 hield het Korps Vrouwelijke
Vrijwilligers, Haarlem en Omstreken zijn eerste
jaarvergadering. Uit het jaarverslag over het af-
geloopen jaar ontleenen we het volgende:
Op 11 Maart 1940 werd door het voorloopig be
stuur opgericht net K.V.V. Haarlem en Omstreken
tijdens een door 2000 vrouwen bezochte bijeen
komst in het Concertgebouw. Het bureau werd ge
vestigd in het Stadhuis en vóór den oorlog werd
in hoofdzaak aandacht besteed aan de inrichting
van het bureau en den administratieven opzet.
Gedurende de oorlogsdagen steeg het ledental zeer
sterk; werkzaamheden werden toen in hoofdzaak
verricht door de ordonnansen. Onmiddellijk na
den oorlog 'begon de actie voor het inzamelen van
kleeding en huisraad voor Rotterdam; vele zen
dingen werden per vrachtauto naar Rotterdam
gebracht, begeleid door K.V.V.-sters. Een voor
raad goederen werd tenslotte opgeslagen in het
Doopsgezinde Weeshuis, door het college van re
genten welwillend afgestaan aan het K.V.V. Uit
dezen voorraad werden kleeren en meubels ver
strekt aan de slachtoffers van den bominslag
aan de Leidschevaart en Edisonstraat, aan die
van het vliegongeval aan den Oudeweg en ten
slotte aan de getroffenen bij het bombardement
in October.
In de maand Augustus verleende het K.V.V.
gastvrijheid aan 25 Rotterdamsche kinderen in
het Doopsgezinde Weeshuis en aan 20 vrouwen
in een villa in Aerdenhout, die door den eigenaar
voor dat doel was afgestaan. In October en No
vember werden in het Doopsgezinde Weeshuis 62
menschen verzorgd, gedurende 5 weken, in hoofd
zaak door krachten van het K.V.V.
Verder gaf het K.V.V. zijn medewerking aan
het ikleedingcomité en aan Winterhulp.
In den loop van het jaar werden verscheidene
cursussen georganiseerd, zooals een E.H.B.O.-
cursus, cursussen voor chauffeuses, hulp aan
dieren en voor koken op groote schaal. Ook wer
den door het Gem. Gasbedrijf eenige kookcursus
sen aan medewerksters van het K.V.V. gegeven.
Tenslotte werd in December besloten aan het
K.V.V. den vorm van een stichting te geven.
Vervreemden van landbouw
gronden.
- De secretaris-generaal van het departement
van landbouw en vïsscherij heeft de toestemming
bedoeld in art. 3 van het besluit, houdende rege
len met betrekking tot het vervreemden van land
bouwgronden uitgebreid voor alle overdrachten aan
en door a. gemeenten en waterschappen, voor
zoover deze overdrachten noodzakelijk zijn voor
een behoorlijke uitoefening va nde publiekrech
telijke functie dezer instellingen: b. de N.V. Ne-
derlandsche Spoorwegen, voorzoover deze over
drachten noodzakelijk zijn voor en passen in een
normale bedrijfsvoering.
N.V. BANK VOOR NEDERLANDSCHE
GEMEENTEN.
In de ahremeene vergadering van aandeel
houders der N.V. Bank voor Nederlandsche ge
meenten zijn het jaarverslag over 1940 alsmede
de balans en de winst- en verliesrekening over
eenkomstig de voorstellen van commissarissen
vastgeseld en het dividend bepaald op 5 pet.
Tot commissaris werd herbenoemd de heer B. van
Haersma Buma; in de vacature-C. Pais werd de
heer A. E. Hannema, burgemeester van HarlLngen,
benoemd.
De directeur, de heer P. J. de Kanter, deelde mede
dat hij zich met het oog op zijn leeftijd verplicht
ziet zijn functie neer te leggen, wanneer zijn op
volger deze zal kunnen overnemen.
MACHINEFABRIEK GEBRS. STORK EN CO.
Aan de algemeene vergadering van aandeel
houders zal worden voorgesteld een dividend uil
te keeren van 10 pet., (vorig jaar 7 pot.) op de pre
ferente aandeelen en 14 pet. (vorig jaar 8 pet.)
op de gewone aandeelen.
Een premie voor silobouw?
Voldoende zuur voor conserveercn van
grocnvoeder aanwezig.
De cqfnmissie dr. F. E. Posthuma deelt het vol
gende mede:
Van den directeur-sreneraal van den landbouw
ontvingen wij bericht, dat het algemeen commis
sariaat voor den wederopbouw het voornemen
heeft voor silobouw materialen als betonijzer en
cement beschikbaar te stellen. De voorraad bitumen
voor afdekking van het beton tegen inwerking van
zuren is echter zeer beperkt.
In verband met de aanmerkelijk hoogere kosten
van silobouw vergeleken bij vroeger jaren, wordt
het geven-van een premie per kubieke meter silo
overwogen, welke gebaseerd zal zijn op de tegen
woordige kosten. Eén onderzoek hiernaar wordt
thans ingesteld.
Voorts deelde hij mede, dat van het rijksbureau
voor chemische producten bericht is ontvangen
dat in de behoefte aan zuur voor het conserveeren
van groenvoeder kan worden voorzien. Het is
dus volkomen verantwoord een sterke actie te
voeren voor het inkuilen met zuur. Ook waar
landbouwers niet tot silobouw overgaan moet deze
actie worden aangevat, omdat ook dan een be
langrijk betere kwaliteit kuilvoer kan worden ge
wonnen.
Vrouwen van vacantie uit
Duitscliland terug.
AMERSFOORT, 25 April. Vanmiddag is
een gezelschap van veertig vrouwen, dat op 2
April door het N.V.V. was uitgezonden om eenige
weken te vertoeven in het Frauenheim, gelegen in
de fraaie omgeving van Schledenhausen, in ons
land teruggekeerd.
Oj5 het station te Amersfoort heeft het A.N.P.
met eenige van deze vrouwen een onderhoud ge
had. Allen waren vol lof over de buitengewoon
hartelijke ontvangst en de wijze, waarop men het
verblijf aldaar tot een waarlijk genot heeft weten
te maken. Het viel sommige vrouwen moeilijk de
ondervonden hartelijkheid onder woorden te bren
gen en sommigen zeiden alleen: het zal ons af
vallen, dat wij weer in Holland zijn.
Hoe goed de voeding was, moge blijken uit het
feit, dat er vrouwen zijn die van vier tot zeven
pond in drie weken tijds zijn aangekomen. Ook
waren zij vol lof over de medische verzorging en
de hai-telijkheid van den gouwleider.
Enthousiast vertelden zij over de uitstapjes in
de fraaie omgeving. De algemeene indruk was:
het waren dagen om nooit te vergeten.
(A.N.P.)
N.V.V. NIEUWS DISTRICT HAARLEM.
Men meldt ons:
Het bestuur van het N.V.V. te Haarlem schrijft
ons. dat taïïqozen de hulp van het Bureau voor
Rechtsbescherming van het N.V.V. inroepen.
Sinds 21 Maart jl. tot op heden werd bijstand ver
leend aan totaal 1486 personen.
Door de positie, die het N.V.V. tegenwoordig
reeds inneemt, is het mogelijk geweest dat van deze
I486 gevallen het slechts voor circa 8 pet. noodig
was rechtsmaatregelen in te leiden.
De overige 92 pet. kon na ampele bespreking tot
een goed einde worderl gebracht.
Algemeen blijkt het vertrouwen dat men stelt in
het N.V.V.; immers van 31 Maart jl. af tot op he
den lieten zich aan het N.V.V.-huis, Kruisweg no.
74, circa 700 personen als lid bij het N.V.V. in
schrijven.
Kievietseiljes,
Fritillaria Meleagris.
(foto Stassen.)
In April—Mei bloeit buiten in drassige wei
den een vroolijk bolgewas, Fritillaria Melea
gris. Op het eerste gezicht zijn de bloe
men niet heel opvallend, maar wanneer we ze
eenmaal ondekt hebben en ze goed"bekijken,
dan zien we het allerwonderlijkste kleuren-
patroon, waarmee het bloemdek is getooid. In
keurige vierkante blokjes, als de velden van
een dambord, wisselend daar met elkaar af don-
kerpaarsroode vakjes met grijze of geelachtige
beige vakjes. Dat geheel maakt een allergrap
pigst effect en geeft iets zeer levendigs aan deze
bloemen.
Veelal komen de planten voor in het moeras
sige gras langs de rivieren. Waarschijnlijk wordt
het zaad door het rivierwater meegevoerd en zoo
verspreid.
Maar ook gekweekt komt de Fritillaria Melea
gris veelvuldig voor. Uit oude plaatwerken
blijkt, dat de Fritillaria-soorten al ruim drie
honderd jaar geleden geliefde bolgewassen zijn
geweest. Uit dien tijd zijn er meerdere soorten
van dit geslacht bekend.
Naast de gewone Fritillaria Meleagris met
het in kleuren geblokte bloemdek komen vaak
ook witte exemplaren voor. Dat zijn vertegen
woordigers van de variëteit Alba. Verder be
staat er in de kleurnuances van de donkere en de
lichte vakjes nog vrij groote verscheidenheid.
De planten worden ongeveer dertig centimeter
hoog. Ze staan alleraardigst in den border of
in den rotstuin of ook op een grasveld. We moe
ten er echter steeds aan denken, dat ze liefst
een gedeelte van den dag beschaduwd moeten
staan en dat de grond vrij vochtig behoort te
zijn.
De planten kunnen jaren achtereen u-
komen en bloeien zeer rijkelijk. Door dp fop*
durigen en rijken, bloei kunnen we ze
als snijbloemen gebruiken, zoodat ze a1" "0e^
binnenshuis nog veel vroolijkheid kunm. °o!t
ven. 611 ge>
De kievitseitjes hebben dus zeer veel
prettige eigenschappen en verdienen \2
plaatsje in onzen tuin, wanneer er tenntót
gedeeltelijk beschaduwd en vochtie mlvf
is te vinden. 3
De sierlijke hangende, vrij groote
met hun wonderlijk kleurenpatroon zullen^
jaar weer onze bewondering opwekken
een niet uitbundige maar grannie e? et
heid aan geven. v °e lr°%
A- J-1>.
FAILLISSEMENTEN.
(Opgegeven door afd. Handelsinformatie?
Graaf en Co. N.V. Amsterdam).
Mutatie:
Bij beschikking d.d. 22 April 1941 is in h t
6 Maart 1939 uitgesproken faillissement van B
Vollmuller te Amsterdam in de plaats van M V
C. Klein tot Curator benoemd Mr. Th. Sprev h P'
rengracht 581 te Amsterdam.
Surséance van betaling:
Bij beschikking der Arr.-Rechtbanfc te Amv
d.d. 17 April 1941 is aan Gerardus JohaniS r
senhiiR van Meeuwen t.e Onsterhc»oIr "O"
seph-us van Meeuwen te Oosterbeek, gem. Renk
voorloopig surséance van betaling verleend lv
windvoerder Mr. R. Lion te Arnhem, Station^
14. Een ontwei-p-accoord is nedergelegd. Sch'^
vorderingen, ten aanzien van welke de sursé>
werkt, moeten zijn ingediend uiterlijk on
5 Mei 1941. Verhoor-Maandag 19 Mei '41, <kg
middags te 2 uur in raadkamer van -
rechtbank.
voormeiji
Uitgesproken:
23 April: Adr. de Groot te Leende (Strïjp) r-ji
Mr. J. M. Buizin.ga. Cur. Mr. W. Overmans te Vel"
kenswaard.
23 April: M. Schoonenberg, landbouwbedrijf J
Deursen, gem. Ravenstein, Breedstraat D 26. R-c-
alvoren, Cur.: Mr. H. P. v. d. Bruggen te 'n*
Bosch.
24 April: J. J. Kruiter, café, Pontanusstraat }i
te Amsterdam. R.-C.: Mr. P. F. Swagerman.
Mr. F. J. Verzijl, Heerengracht 572, te Amsterdam
24 April: G. van Ommen, wonende te Amsfe.
dam, Middenweg 52 1). R.-C.: Mr. A. C. N. P.R-,m
Cur.: Mr. L. H. Smitt, Keizersgracht 20 te Arj.
sterdam.
24 April: Guillaume Henri Mann, wonende t»
Hilversum, Coehoornstraat 76. R.-C.: Mr. H. j
Hütsohler. Cur.: Mr. R. Hermans, Stationsstraat 1)
te Hilversum.
24 April: A. Strueh, in muziekinstrumenten,
Amsterdam, Vrolikstraat 299. R.-C.: Mr. W.M. A.
Weitjens, Cur.: Mr. F. J. Verzijl, Heerengracht 5i]
te Amsterdam.
24 April: F. Moeyes Gzn., te Oudkarspél, aan het
Noordeinde. R.-C.: Mr. J. Krabbe. Cur.: Mr. i
J. M. Leesberg te Alkmaar, Kenn. Straatweg,
Gedeponeerde uitdeelïngslijsten:
20 April: D. W. ten Braak, bakker te Apeldoorn
Geëindigd door het verbindend worden der eenige
uitd. lijst. Uitk. nihil-.
20 April: R.-K. Coöp. Broodbakkerij en Ver-
bruiksver. „Helpt Elkander" te Groenlo. Idem,
Uitk. 15.08 pet.
20 April: J. H. Platter, bedrijfsleider eener coöpe
ratie, te Groenlo. Idem. Uitk. 100 pet.
Voor de kinderen
TEDDY GAAT NAAR SCHOOL
Nauw'lijks heeft het vier geslagen, Teddy
Trlx, is reeds op straat om bij school naar
Jan te vragen, aan de jeugd die huiswaarts
gaat. „Haha!", lachen de kornuiten, „Jan
moet blijven weer vandaag: Neen die komt
nog lang niet buiten, ook al wou hij nog zoo
Trix begrijpt niets van die woorden. Stoven
zij hem weer een kool? Wacht, hij sluipt
voorzichtig binnen, door de open deur in
school. Rust'loos zoekt hij door de gangen,
snuffelt rechts en links in 't rond. Daar
ziet hij Jan's pet plots hangen.... vlug, de
klas hier in, terstond.
In 't lokaal ziet hij zijn baasje: vroolijk
stuift hij op hem toe. „Sapristi!" verschrikt
de juffrouw, „wat is dat voor vreemd ge
doe?" Jan staat voor het bord te schrijven;
Teddy ziet alleen zijn rug. Juf komt aan,
begint te kijven: „Ga de deur uit, hond en
vlug!"
Teddy kijkt verbaasd naar boven, „Wel,
wel," denkt hij, „wat kabaal, 't Is welhaast
niet te gelooven. Is dat schooljuffrouwen-
taal?" Hij begint zich schrap te zetten.
D' ooren legt hij in den nek: „Juffer, wil
je op gaan letten, 'k Ben wel klein, njaar
'k heb een bek...."
door MABEL-GRUNDY.
Vertaald door
E. GRIESE-KETS DE VRIES.
84)
„Dat weet ik niet. Ik zal jullie goed betalen, kost
geld, en jullie zult allebei, dat weet ik zeker, na
zoo'n langen en trouwen dienst van de vacantie
genieten, nietwaar?"
„Neen, mijnheer". Ze spraken tegelijk.
Hij keek hen aan. Het was een vlugge blik,
maar waarin een smeekbede lag, en dat roerde
hen.
„Dat wil zeggen, mijnheer, we hebben geen
behoefte aan een langere vacantie dan onze ge
bruikelijke veertien dagen, maar als het langer is,
zullen we ons best trachten te doen, er terwille
van u van te genieten".
„Dank je", zei Quinton nederig.
„En mogen we vragen,, mijnheer, waarom u hier
vandaan gaat, als het geen brutale vraag is?" De
keukenmeid sprak.
„Wel, zie je...." Quinton pijnigde zijn hersens.
Het was onmogelijk haar de waarheid te ver
tellen. Hij kon niet zeggen: „Ik wensch juffrouw
Woffran in mijn dienst te houden, daarom heb ik
haar aan het werk gezet, om een huis voor me te
zoeken, een taak die, voor zoover ik het kan be
kijken, even moeilijk uitvoerbaar zal zijn als een
van de Herculische karweien". Dus antwoordde hij,
da! hij meer buiten wilde gaan wonen, hetgeen
tenslotte gedeeltelijk waar was, daar hij dit ook
wensch te; maar toen Panton daarna vroeg: waarom
dan niet te blijven waar ze waren, tot er een huis
gevonden was, werd hij er toe gedreven een da
verend smoesje te vertellen, wat zijn gevoelig ge
weten bezwaarde en hem sterker dan ooit naar
«om Dimsdale aan den muur deed staven, om toch
▼ooral maar niet naar de dienstboden te hoeven
kijken. Hij dacht, dat een verhuizing naar zijn
tlub voordeelig zou zijn en daar mevrouw Dimsdale
voor onbepaalden tijd weg zou blijven, zou het
zonder haar wel eenzaam zijn!
Het lag er nogal dik boven op, maar hoe dan ook,
de keukenmeid en Panton stonden hierna op of
liever de keukenmeid stond eerst op, en onder
drukte heldhaftig alle verdere neigingen tot „ste
ken". Hun mijnheer had behoefte aan verandering
en gezelschap. Hij was zoo eenzaam zonder me
vrouw Dimsdale. Dat zijn beweringen in geen enkel
opzicht strookten met zijn blijkbare vreugde over
het vertrek van zijn tante een paar dagen tevoren,
liet de keukenmeid uit haar gedachten schieten
met de opmerking tegen zichzelf: „Mannen waren
vreemd en dikwijls onveantwoordelijk voor hun
daden". Zij had haar moeder vaak zoo hooren pra
ten, wanneer haar vader zijn bord op den grond
smeet, omdat het spek te gaar was en niet knappend
perlg aan de randen. „Men moet ze maar nemen
zooals ze zijn en er het beste van maken".
De keukenmeid en Panton zetten zich aan het
pakken, maar een oogenblik- later keerden zij terug,
om nog een vraag te doen: Moesten zij al hun be
zittingen meenemen of net genoeg voor bijvoor
beeld twee of drie weken? Al hun bezittingen-
Alles, wat hun toebehoorde. Zij zouden nooit terug
komen.
Nooit terugkomen! De keukenmeid greep zich
vast aan den deurknop en Panton wenschte, dat er
een tweede deurknop voor haar was, om zich vast
te grijpen. Haar zinnen begaven haar.
„Neen', zei Quinton. Vlak bij het portret /an
oom Dimsdale was een potloodteekening van „Een
Leeuw in de Wildernis", vele jaren geleden door
een ongehuwde oudtante van Quinton geteekend.
Het was een futlooze leeuw, maar 't beest sugge
reerde moed, en nu keek Quinton er naar in de
hoop kracht te verzamelen door z'n grimmigheid
(of in ieder geval wat er voor door moest gaan!
vol aandacht te bestudeeren.
,Nooit terugkomen, mijnheer". Het was een
miserabel koor, dat veel leek op een lijkzang.
Hij schudde zijn hoofd. „Behalve dan voor de
verhuizing. Jullie wilt me toch helpen met de
verhuizing, nietwaar? En ik denk, dat we buiten
heel gelukkig zullen zijn al onze eigen versche
groente, Marie". Hij glimlachte, en als Quinton
glimlachte op die smeekende, overredende manier,
zag hij er bijzonder jongensachtig uit en was de
keukenmeid geroerd, dus zei ze niet, dat groente
goedkooper was en over het het geheel genomen
meer voldeed als ze gekocht werd, of dat wat haai
betrof geen versche groente ter wereld zou opwegen
tegen de gemakken van voorsteden en het genot
van bioscopen. Maar later besprak zij bij het pak
ken met Panton alle ongemakken, die buiten hun
deel zouden zijn: geen water, geen behoorlijk licht,
geen ondergrondsche, geen winkel, geen menschen,
en bovenal geen bioscopen.
„Vanmiddag gaan we naar de bioscoop, om iets
grappigs te zien, waar we van opknappen". En de
keukenmeid was het er mee eens.
Maar dit alles doet ons heel ver afdwalen van
Whiff's tocht naar Silver Hill, om voor Quinton een
huis te gaan bezichtigen.
Den volgenden morgen was zij bijtijds op en
pakte een vroegen trein.
De dag was helder en vriezend, en over de welden
en heggen lag zonneschijn, toen zij, Londen achter
zich latend, zich voortspoedde door de open vlakte
Haar stemming was goed. Voor hét eerst sinds vele
weken voelde zij zich opgetogen en optimistisch
omtrent de kans, een huis te vinden.
Dit huis was pas den vorigen namiddag op de
markt gekomen. Het was te bezichtigen om tien
uur vandaag. Zij zou er om tien uur zijn en moge
lijk alleen! Anderen konden later aankomen om elf
uur, half twaalf, twaalf uur, maar niet om tien uur
Op zoo'n vroeg uur daar te zijn beteekende, dezen
vroegen trein te pakken, en de Londenaars waren
langslapers. Er waren weinig reizigers in den
trein, had zij gemerkt. Zij loosde een zuchtje van
zelfvoldaanheid, toen zij zich Quinton afschilderde
geïnstalleerd in dit verrukkelijke ouderwetsche,
gepaneelde huis op slechts 19 mijl van de stad en
toch zoo volop buiten, of bijna heelemaal buiten
want nu zij het einddoel naderde, zag zij, dat het een
lichtelijk steedsch tintje0 droeg. Overal stonden
huizen verspreid, huizen wel aardig en artistiek
maar toch huizen, en wegen en nog eens wegen
Toen klaarde zij op bij de herinnering, dat Silver
Hill anderhalve mijl van het station lag en zij
klaarde nog meer op toen zij, na aan den contro
leur den weg gevraagd te hebben, te hooren kreeg,
dat zij langs den buitenweg moest gaan. Deze had
een zeer aantrekkelijk, landelijk én ouderwetsch
aanzien. Hij deed denken aan postkoetsen en her
bergen en Samuel Pickwick en punch. Haar voeten
gingen heel luchtig en opgewekt en met genoegen
bemerkte zij de witte rijp op de kale heggen en
boomen, die als diamant in het zonlicht glinsterde
Toen gaf haar hart eenklaps een kleinen bons,
vrees beving haar en haar stemming zakte omlaag
in haar haastende schoenen, want er waren andere
haastende schoenen de schoenen, die aan zes
andere dames toebehoorden, en die zich eveneens
langs den buitenweg voorbewogen en in optocht,
en de optocht zocht in zijn geheel zijn weg naar
Silver Hill. Twee liepen er vóór Whiff uit, vier
kwamen achter haar aan, en allemaal hadden ze
haast.
Waar gingen zij naar toe? De weg die nu over
ging in een landelijke laan, gaf niets anders te zien
dan haarzelf, de haastende dames en een slagers
jongen op een fiets.
„Ware het middag en niet halftien op een win
terochtend" (Whiff was gedurende drie lange
maanden op de huizenjacht en het was nu vlak
voor Kerstmis), „dan zou ik me kunnen voor
stellen, dat ze allemaal op weg waren, om op
Silver Hill bezoeken af te leggen, maar zoo vroeg.
En waarom hebben ze allemaal zoo'n haast?" Haar
eigen voetstappen versnelden zich. Een sterkere
vrees beving haar. Toch, de beleefde jongeman
had duidelijk gezegd, dat het huis pas laat in den
vorigen middag „binnengekomen" was, en hij had
haar te verstaan gegeven, dat zij de eenige was
met een „bewijs voor bezichtiging". Had hij haar
dit te verstaan gegeven, of had zij in haar vurige
verlangen de eenige te zijn, dit verondersteld?
Of hadden deze vrouwen allemaal het kantoor van
Clipper en Co. bezocht, nadat zij het verlaten had9
Zij had het om tien minuten over half zes verlaten
De deuren werden niet voor zessen gesloten. Twin
tig minuten was voldoende tijd voor het uitschrij
ven van zes bewijsbriefjes ter bezichtiging, méér
dan voldoende.
Plotseling lachte zij, toen de twee leidende dames
bij een bocht gekomen, deze namen, zij vlak daarop
volgde en de vier achter haar weer volgden, net als
evenveel rupsen, die kop aan staart, in optocht,
zooals zij al eens had gezien, over den weg kropen
bij het zwerven van boom tot boom.
Maar haar lach hield middenin op en veranderde
in verslagenheid, toen het ook tot haar doordrong,
dat de twee leidende dames de eerste kans op het
huis hadden, zij waren haar vóór. Het was eea
troostelooze gewaarwording, en geheel onbewust
versnelden haar voetstappen zich een weinig, en -
zoo deden ook de twee dames voor en de vier dames
achter haar, totdat zij allemaal hard begonnen te
loopen, alsof zij voor een wedstrijd hadden inge
schreven, en ware het niet uit zekeren zin voor
waardigheid en dwang zonder twijfel waren enke
len van hen, ofschoon nie,t jong meer, gaan hollen.
Een heuvel met een zachte glooiing bracht hen
in het gezicht van het huis op den top, er kon geen
vergissing zijn, want voor één keer was de be
schrijving van den makelaar behoorlijk nauwkeurig
geweest; daar waren de ommuurde tuin en de twee
kastanjeboomen er voor, die speciaal vermeld wa
ren en het huis en de wingerd, die zich langs de
geverfde muren slingerde; en zoo begeerlijk was
de geheele verschijning, dat Whiff's hart heel op
gewonden en verlangend klopte.
„Is het niet grappig?" Dit hoorde zij zichzelj
zeggen tegen de dame, die onmiddellijk voor haar
„Wat is grappig?" De dame stond geen oogenblik
stil, maar zij gaf haar hoofd een licht rukje in o®
richting van Whiff.
„Dat we ons allemaal zoo haasten, om hetzelra
huis te zien". Ik
„Heelemaal niet. Ik zie er niets grappigs in-
noem het jammerlijk. Ze moesten allemaal worafm
opgehangen of doodgeschoten". Het profiel van fl-
dame was erg krachtig.
„Wie?" Door er nog een stapje by te doen w
Whiff naast de dame. „Ik ben niet van plan n
plaats in te nemen, daar kunt u van op aan,.n
zou niet eerlijk zijn. Ik zal op mijn beurt wacni
als we bij het huis zijn; maar wie moest won
opgehangen?"
Zij hadden hun doel bereikt. h.»
De eerste dame was met een spurtje door
zoomd door besnoeide buxus en trok aaneB
De toornige dame stond halverwege de deu
het hek.
(Wordt wvoH#
