Een Haarlemmer
werd Nederlandsch weg-kampioen.
Kampioenen.
Haarlem kampioen
van de eerste klasse
Osendarp weer de sterkste
op de 100 en 200 M
Wim Kaan kampioen 110 M. horden.
De Roode
door Bouman geklopt.
Bij Haarlem's vijfde
kampioenschap
H A AND AG '11 AUGUSTUS ÏT4T
Wielrijden
C. Peters
toonde zich de snelste amateur.
Motké prolongeerde zijn titel.
Eervolle plaats voor Cor de Best
De kampioen 1941 van de Amateurs op den weg
G. Peters sprak na afloop van den wedstrijd
eenige weorden voor de microfoon.
(foto De Haas)
Er stond een straffe, met een fijnen motregen
zeewind, waartegen wtf Zondagmorgen ko
mende van de Spaarnestad. moesten op
tornen, om Zandvoort te" bereiken, teneinde
getuige te kunnen zfjn van en verslag te kun
nen uitbrengen over den titatenstrijd van de
bloem van de Nederlandsche renners om het
Individueel kampioenschap van Nederland op
den weg 1941.
Dank zij dien krachtigen wind en den fnui-
kenden regen, die wij aan den ltfve hebben ge
voeld, kunnen wij niet anders dan groóte be
wondering hebben voor de onverwachte over
winning, die de 21-jarige Haarlemmer G. Pe
ters in een sterk veld van de beste
amateurs wist te behalen en hebben
wij diep respect gekregen voor een renner als
den Amsterdammer Motké, die verleden jaar
bü verrassing den titel veroverde en nu in de
laatste ronden van het 94.36 K.M. parcours,
dat de professionals en onafhankelijken af te
leggen kregen, zoo onweerstaanbaar naar vo
ren kwam, dat hij sprinters als Arie van Vliet
en Derksen, die gedurende den geheelen course
in de voorste gelederen een belangrijke en naar
velen verwachtten beslissende rol speelden,
achter zich liet en zijn titel prolongeerde.
Het resultaat is dussensationeel genoeg om te
verklaren, dat duizenden meer dan vijf uren in het
weinig aanlokkelijke weder langs den weg bleven
staap om den strijd van de Nederlandsche wegren
ners op het Zandvoortsche parcours te volgen en
de verovering van de wegtitels te beleven.
.De belangstelling van de zijde der renners was
dit jaar grooter dan ooit te voren. In de eerste
plaats was na de Zandvoortsche première van ver
leden jaar duidelijk geworden, dat het Zapdvoort-
sdhe parcours niet zulke hooge eischen stelt aan de
renners als Valkenburg met zijn beruchten Cau-
berg of de voormalige Veluwsche kinderhoofdjes
en in de 'tweede plaats was de te rijden afstand als
gevolg van de bepalingen inzake de beperking van
het'ftedstrijdwezen zoodanig ingekort, dat velen,
die zich voorheen niet aan de groote krachtmeting
op den weg waagden, thans de stoute schoenen
aantrokken én een gooi naar de kampioenschappen
deden. Reden vorige jaren alle categorieën (pro
fessionals, onafhankelijken en amateurs) tezamen
om den individueelen titel, welke was weggelegd
voor dien renner, die het eerst flen finish pas
seerde, thans moest met deze traditie worden ge
broken en werd de afstand van 170.50 K.M. ver
kort voor de amateurs tot 53.92 K.M. en voor de
professionals en onafhankelijken tot 94.36 K.M.
Het weer was allermiserabelst, toen omstreeks
twaalf uur de in kleurige shirts gestoken amateurs
uit de ruime, doch donkere kleedgelegenheid, die
het eens zoo majestueuze „Casino" op den Noord-
Boulevard hun bood, te voorschijn kwamen en
door de leden van de Kampioenschappen-commis
sie der Nederlandsche Wieken Unie startklaar
werden gezet.
Ongeveer dertig renners ontbraken op het ap
pèl, maar het waren toch altijd nog een 125 ren
ners, die zich uit de kleurrijke kluwen losmaak
ten, toen eindelijk het 'oogenblik was aangebro
ken, dat het startsignaal werd gegeven. Duizenden
oogen staarden de met een en dezelfde gedachte
bezielde renners na, toen zij in hoog tempo achter
„Casino" omreden en over den boulevard koers
zetten naar den Zeeweg, waar ter hoogte van den
watèrtoren de terugtocht werd aanvaard.
Doordat het, publiek, dat bij den start was sa
mengestroomd, niet op de hoogte kon worden ge
houden van het verloop van den strijd op den Zee-
Weg, duurde het wachten vrij lang. Er verliepen
twintig minuten, voor en aleer de kopgroep na
haar eerste ronde van ruim dertien K.M. op de
hoogte van den Boulevard Fauvage weer in zicht
kwam. De Amsterdammer Faanhof ging 'aan kop,
maar het was den velen aanwezigen Haarlemmers
een troost, dat Cor de Best hem aan de wielen hing
met den Hagenaar Vogelzang en den Amsterdam
mer Oomen. Na 41 min 26 sec. hadden de renners
reeds twee ronden achter den rug. Een groep van
ongeveer veertig renners, getrokken door den
sterken Zaankanter Schellingerhout, had een flin-
ken voorsprong genomen. Diverse renners gaven
in dé eerste twee ronden, ver achter geraakt of
door pech achtervolgd, den strijd op. Van de Haar-
lemsche deelnemers gingen zoo achtereenvolgens
J- Laan, P. Peters, Gerritsen, Fénnis. Keizerswaard
en Duyns uit de course, maar De Best, G. Peters,
Asmus, R. Taverne, Smit en De Gier zetten door
en de eerstgenoemden nestelden zich zoo goed in
de kopgroep, dat wij enkele officials van „De
Kampioen' reeds zagen glundeern.
TWEE CANDIDATEN.
Na drie ronden was de situatie zoo, d£i De Best
met zijn stadgenoot G. Peters en den Amsterdam
mer H. Lakeman in een groep van negen renners
(en niet onbeduidenden voorsprong hadden ver-
jvérd op een twintig man sterke groep achtervol
gers, die werd aangevoerd door Faanhof, die zich
•chter „Casino" los maakte en in zijn eentje zijn
concurrenten achterna ging.
Ruim een-en-twintig minuten werden de
duizenden belangstellenden op de proef gesteld.
Toen teekenden zich in de verte tegen de lood
grijze wolken figuurtjes af, die tusschen de
dichte haag van menschen naderbij kwamen:
de kopgroep van amateurs. Daaruit flitste nog
wel een vijfhonderd meter voor den finish de
Haarlemmer G. Peters naar voren. C. de Best,
C. Bakker. Lakeman, Schellingerhout en Ver
donk volgden en zetten een formidabelen eind
spurt in. Te laat: G. Peters was en bleef hen
voor en ging met een voorsprong van enkele
lengten na een tijd van 1 uur 23 min. 38 sec.
als eerste over de eindstreep, toegejuicht door
honderden bewonderaars, gelukgewcnscht door
velen, omhelsd door zijn trotsche moeder en
weldra getooid met den kampioenskrans. Niet
alleen het kampioenschap was voor een Haar
lemmer, maar ook de tweede plaats: Cor de
Best rekende namelijk met de Zaankanters C.
Bakker en B. Schellingerbout af. terwijl Lake
man tevergeefs pogingen in het werk stelde
om deze drie concurrenten nog voorbij te stre
ven.
De Best reed voor wat hij waard was en sleepte
met overtuigend verschil den tweeden prijs in
de wacht. Één minuut en negen seconden na
Peters flitsten L. Verdonk, H. J. Faanhof en de
Limburger Piet Smits door den finish, zoodat
de jury van aankomst weinig moeite had om
de snelste acht amateurs te klassificeeren.
Druppelsgewijs kwamen de overige renners, die
de course hadden uitgereden en alleen al daarom
een eervolle vermelding verdienden, binnen, ter
wijl de jeugdige kampioen Peters voor de microfoon
sprak, van jhr. I. L. van den Berch van Heemstede
den kampioenskrans om zijn schouders kreeg en
ons in „Casino' overgelukkig vertelde, hoe hij het
kampioenschap had veroverd.
„Het viel best mee", zei de sympathieke beschei
den Haarlemmer, „ik voel mij nog zoo frisch als
wat".
DE STRIJD VAN DE „PROFS".
Toen verschenen namelijk de professionls en on
afhankelijken aan den start om in een strijd over
zeven ronden van 13.48 K.M. te beslissen, wie zich
van deze categorieën Nederlandsch kampioen op
den weg zou mogen noemen.
Drie van de 28 ingeschreven professionals lieten
verstek gaan, namelijk J. A. Verveer (Lokeren),
J. Reuter (Amsterdam) en' B. Domhoff (Amster
dam). Behalve C. Pellenaars en C. Wals waren alle
keien van verleden jaar present en als speciale
attractie stonden ditmaal drie beroemdheden in
den sprint: de wereldkampioen Arie van Vliet, de
Zwollenaar J. Derksen en de lange Haarlemmer
Jacques van Egmond op het programma.
Dit alles gevoegd bij een respectabel aantal on
afhankelijken, die gelijk met de professionals start
ten, verklaart, dat duizenden met een zeker on
geduld wachtten op het groote oogenblik, waarop
de strijd om den tweeden wegtitel een aanvang zou
nemen.
Eindelijk was het dan zoo ver: wederom snelde
een keur van renners over den vlakken weg den
Zeeweg tegemoet. Het was inmiddels droog gewor
den, maar doordat de wind krachtiger was ge
worden, duurde het ruim 21 minuten voor dat de
kopgroep, waarin Van Vliet, Derksen, Van Am-
steraam en de onafhankelijke Hagenaar Van der
Star een plaats hadden veroverd, het punt van uit
gang voor de eerste maal passeerde. De Rotter-"
dammer Hellemons gaf den strijd toen reeds op en
de professionals Verschuren >en B. J. Van der Voort
waren toen reeds zoo ver achter geraakt, dat zij
geen rol van beteekenis meer konden spelen.
De tweede ronde werd in 20 min. 30 sec. afge
legd. De kopgroep had zijn voorsprong vergroot en
was versterkt door Motké, den triomphator van
verleden jaar en door de onafhankelijken Steek-
bakkérs (St. Michels Gestel), P. J. Evers (Wormer-
veer) en W. J. A. de Ruiter (Rotterdam). Jac. van
Egmond had er al gauw genoeg van en stapte met
de woorden „het gaat mij te hard" van zijn fiets.
Terwijl de tweede groep van renners, aangevoerd
door Demmenie en Joosen, alle krachten'inspande,
om den achterstand in te loppeh, stelde een derde
groep, waarin J. Braspenrfinx en de Ossenaar
Boeyen de belangrijkste rol speelden, pogingen in
het werk om zich bij hun jachtende voorgangers te
voegen.
Na vijf ronden, toen kopstukken als C. de
Groot, Mathieu Jansen, Van /der Heyden en
Demmenie reeds hadden opgegeven, kwam er
teekening in den strijd. Negen renners, te we
ten de professionals Van Vliet, Derksen, Motké,
Van Amsterdam en C. Bakker, en de onafhan
kelijken Evers, Steekbakkers, De Ruiter, en
Van der Star, gingen aan den kop. Achter
„Casino" nam Van Amsterdam een voorsprong
van ongeveer, vijftig meter, doch deze poging
tot uitloopen 'werd in den kiem gesmoord.
Bij het einde van de zesde ronde gingen
door een lekke band de kansen van C. Bakker
verloren, terwijl ook C. Wijdenes kort voor het
ingaan van den laatsten ruk moest opgeven.
Bij het luiden van de bel zwoegden vier profes
sionals en even even zooveel onafhankelijken aan
den kop verder en juist toen een sprintoverwinning
van Van Vliet of Derksen werd voorspeld, kwam
een „courier" met het verrassende bericht, dat
Steekbakkers ter hoogte van „Het Ronde Huis"
een voorsprong van 150 M. had genomen. De span
ning steeg met de minuut: Derksen, Van Vliet, Van
Amsterdam en Motké zaten toen nog steeds met
Van der Star en De Ruiter in de voorste gelederen,
maar Boeyen kwam zoo gevaarlijk opzetten, dat
verrassingen in de laatste ronde niet denkbeeldig
waren.
HET EINDRESULTAAT.
Er kwam ook een verrassing, maar niet die.
welke vrij algemeen venvacht werd Motké
bleek zich namelijk op de laatste kilometers
naar voren te hebben gewerkt en kwam in dui
zelingwekkende vaart op den finish af. Zou
Motké kans zien voor het tweede jaar in suc
cessie beslag te leggen op het kampioenschap?
een prestatie, waartoe in de laatste tien jaren
geen enkele renner kans zag? Het was voor
het publiek een vraag, maar voor Motké een
weet. Kij gaf zich tot het uiterste, de taaie
Amsterdammer en speeljfle het klaar om met
eenige lengten voorsprong n$ 2 uur 28 min. en
2 sec. als Nederlandsch kampioen over de streep
te gaan, gevolgd door Van Amsterdam (Prin-
cenhage). Joosen (Made) en J. Derksen (Zwol
le), die C. H. Hofman (Roermond), G. F.
Boeyen (Oss), A. van Vliet (Woerden), Bras-
penninx (Princenhage) en L. de Beer (Bussum)
achter zich lieten.
A. Steekbakkers was de snelste van de onafhan
kelijken. Deze stoere Brabander kwam in het al
gemeen klassement als derde binnen en heeft zich
in deze race wel bijzonder onderscheiden. De gevolg
orde van aankomst van de onafhankelijken was:
1. A Steekbakkers (St. M. Gestel); 2 J. van dei-
Star (Den Haag); 3 W. J. A. de Ruiter (Rotter
dam); 4 P. J. Evers (Wormer) en 5 P. C. Kors
(Amsterdam). Achteraf jammer, dat A. Overweel,
die verleden jaar vierde werd bij de professionals
en zich dit jaar als onafhankelijke had opgegeven,
niet aan den start is verschenen en zijn krachten
niet heeft kunnen-meten.
Ook Motké viel een spontane en hartelijke hul
diging ten deel. Ja, het enthousiasme was aan den
finish zoo groot, dat het. publiek vergat, dat er
nog eenige, groepen van renners moesten binnen
komen.
Dat was het einde van den druilerigen Zondag,
die ondanks het weer of misschien wel juist daar
door, twee verrassende overwinningen, op den weg
heeft gebracht
Kampioenen in getale
Zijn er gisteren gekroond,
Sommigen die tal van malen
Zich het sterkst hebben getoond;
Andren die een titel kregen
Voor den allereersten keer,
Is 't hun niet naar 't hoofd gestegen?
Want zoo'n titel smaakt naar meer.
Sterke beenen hadden allen,
Die 't succes hebben behaald,
Want in ieder der gevallen,
Hadden z'anders droef gefaald.
Maar pas in de toekomstdagen
Kan de groote vraag gesteld,
Konden z'ook de weelde dragen
Die zoo'n titel vergezelt?
Ik ben bijzaak, moet het wezen
Wat hur fierste leuze wordt
Ook al word ik hoog geprezen,
Hoofdzaak is en blijft de sport.
Elk die aldus weet te denken
En daarnaar ook weet te doen,
Mag men eerst den titel schenken
Van den waren kampioen.
P. GASUS.
H. S. V. DE KAMPIOEN
Mocht „De Kampioen" bij'de baankampioensehap-
pen reeds goede successen met zijn renners behalen,
zooals men weet werd Bijster 2de, P. Duyns 4e en v.
Egmond 2 x 4e. Bij de Zondag gehouden kampioen
schappen van Nederland op den weg werd ~G. Peters,
die zich juist deze week bij de vereenigïng als lid aan
meldde kampioen van Nederland bij de amateurs en
werd Cor de Best tweede.
„De Kampioen" heeft de wielersportnaajn van Haar
lem wel weer hoog gehouden.
Zondag 17 Augustus rijden verscheidene renners
van „De Kampioen" weer in het Stadion.
Dinsdag speciale vergadering in het clubhuis.
j—
Zeilen
NOG, ENKELE OEFENWEDSTRIJDEN.
Het bestuur der Nederlandsche Zeil- en Roeivereeniging
heeft besloten de oefenwedstrijden op den Westeinderplas,
die tot nu toe zeer geslaagd zijn geweest, ook in Augus
tus en September te houden. Bij wijze van proef worden
voor deze wedstrijden ook de int. 12 M2.-klasse en de
Olymplajollenklasse uitgeschreven. Deze wedstrijden zul
len alleen gehouden worden als tenminste 6 booten in een
klasse zijn ingeschreven.
Zoo mogelijk zulen op 17 Anugustus de groepswedstrijden
in de 12 M2.-klasse, die 5 Augustus niet konden worden
beëindigd, worden uitgezeild. De zeilers, die hierin zou
den moeten uitkomen, kunnen niet ln den oefenwedstrijd
zeilen.
Hengelen
HET BAARSJE.
Het Baarsje hield Zondag een onderlingen wed
strijd op baars, in de Ringvaart te Bennebroek.
De uitslag was: 1. P. Bloemers meeste 25 stuks, 2.
C. F. van Assenberg grootste en 20 stuks, 3. P. Berg
huis 24 stuks, 4. A. van Wageningen 20 stuks, 5
H. Veen 12 stuks en tevens een extra prijs voor de
grootste baars *n het laatste uur, 6. N. Vernout 12
stuks, 8. B. Veen 9 stuks, 9. A. v. d. Putten, 9 stuks,
10. A. Wisse 9 stuks.
Honkbal
Kampioenen winnen
met groot verschil van Schoten.
Door zelf met 176 van Schoten te winnen en dank zij de
nederlaag die Blauw Wit E. D .O. toebracht zijn de Haar
lemmers kampioen geworden van de Eerste klasse, een
beslissing die ten slotte toch nog onverwacht, kwam. At
is het dan onverwacht, onverdiend is dit vijfde kampoen
schap stellig niet, daarvan zal elkeen overtuigd zijn.
Aan de Haarlem-spelers De Mon, Kloos, Langerels,
Koning. Hunik, Bloemink, Voetellnk, Veenhof en Ferment,
onze hartelijke gelukwenschen. In een artikel aan dit
kampioenschap gewijd komen wen nog nader op dit resul
taat terug
Het verloop van den wedstrijd was als volgt:
Het is Schoten niet gelukt zich uit de gevaarlijke zóne
te werken en al werd de nederlaag tegen Haarlem ver
wacht het verschil is toch tamelijk groot. Nu dient hier
aan te worden toegevoegd, dat het weer, door den gesta-
dlgen regen, en het doardoor kletsmatte veld. een factor
was, die goed spel tot een onmogelijkheid maakte. De
bal. vooral de nieuwe bal was uiterst glad en zeer moet-
lijk te vangen.
Dat werper Hoogendijk onder deje omstandigheden het
aanmerkelijk moeilijker zou hebben dan De Mon. die met
zijn harden rechten worp over een even krachtig aan
valswapen beschikte als anders met zijn curves, was eer
ieder spoedig duidelijk. Dat echter Hogendijk na een op
zienbarende derde innings zijn plaats ,zou moeten afstaan
had toch stellig niemand verwacht. Hij werd met een
17—0 achterstand vervangen door achtervanger Geurts en
op diens slow-werpen was de slagactie van de meeste
Haarlem-spelers te snel; als werper smaakte Geurts dan
ook het genoegen, dat er in 't geheel niet op hem werd
gescoord! Slechts De Mon wist het tot een honkslag op hem
te brengen.
Ook Haarlem speelde niet ln kamploensvorm, hoe goed
de slagprestaties ook waren. Het mankeerde even
aan het sluitende veldwerk. Vóoral Hunlk stelde in dit
opzicht teleur, zijn onzuivere aangooi in de zevende
innings kwam Haarlem op drie punten te staan. Aan slag
waren Langerels, Hogenbosch en Bloemink het best. Ook
Schoten handhaafde, aan het slot van dezen''wedstrijd
vooral, haar reputatie en bracht het nog tot negen honk-
slagen op De Mon, een gelijk aantal als Haarlem ver
kreeg.
De eerste innings deed nog niet vermoeden dat Schoten
een groote nederlaag tegemoet ging. Haarlem nam dank
zij een vrijen loop aan Hogenbosch gegeven en den daar
op volgenden prachtigen driehonkslag van Langerels
1—0 voorsprong. In de tweede Innings stond Hogendijk
viermaal een vrijen loop toe en waar Van Leeuwen een
grondbal miste kon Haarlem den stand op '3—0 brengen.
De Mon kreeg van Verbeek en Zandstra een honkslag
tegen zich, doch goed veldwerk van hem zelf, van Lange-
reis de vang waarmede bü Klooster een nul bezorgde
was uiterst fraai en Bolemink, ontnam Schoten de kans
tot scoren.
Hierna kwam de fatale derde innings in welke de strijd
vrijwel beslist werd. Hogendijk kon met den natten bal
de controle over zijn worpen niet handhaven en stond
den eenen vrije loop na den anderen toe en kreeg zulke
prachtige slagen van Langerels, Koning, Hogenbosch en
Bloemink tegen zich. dat de Haarlem-score met sprongen
steeg. Hogendijk werd door Hetem vervangen, doch ook
deze werper kon zich niet handhaven en miste al even
zeer de controle over iijn worpen. Toen hij ten slotte de
innings beëindigde waren er precies achttien spelers aan
slag geweest waarvan veertien een punt hebben gescoord
en tezamen" den stand op 170 hebben gebracht.
De nederlaag van Schoten stond nu reeds vast het ging
slechts om of De Mon de nul zou handhaven. Deze
vraag werd ln de zesde innings ontkennend beantwoord
door Verkerk en Hogendijk, die beiden scoorden (Hogen
dijk gaf in dezen wedstrijd driemaal een honkslag op pe
Mon!) Geurts en Verkerk gaven een goeden slag en Ho
gendijk bereikte niet alleen het eerste honk op den fou-
tieven aangooi van Hunik. doclvslaagde er zelfs in daarop
scoren, zoodat de stand op 17—5 kwam.
Hield Geurts Haarlem geheel ln bedwang. De.Mon meest
het hoofd bukken voor de prachtige slagen y«n Hetem,
Geurts en Hogendijk en kreeg nog één punt tegen zich
gescoord. De overwinning kwam echter niet ln gevaar;
De inningscijfers waren:
Schoten: 000002301 8
Haarlem: 12 14 000000 - 17
De Mon wierp zestien keer drieslag, vijfmaal vier wijd
en kreeg negen honkslagen tegen zich. De Schoten wer
pers brachten het tot zeven keer drieslag, negentien maal
vier wijd en zagen negen honkslagen op zich gegeven.
De Nederlandsche kampioenschappen.
Alhletiek
Groote verrassingen hebben de Nederlandsche
athletiekkampioenschappen,. welke onder groote be
langstelling op het terrein aan de Laan van Poot
te Den Haag gehouden werden, niet opgeleverd.
De loopnummers verliepen alle op regelmatige
wijze, waarbij vooral de strijd op de 800 meter en
de 1500 meter zeer spannend was. Zoowel Bouman
als de Ru'yter slaagden er in de jongere concurren
ten achter zich te laten. Bijzondere tijden werden
niet gemaakt, hetgeen voornamelijk aan de zeer on
gunstige weersomstandigheden te wijten was. De
harde wind maakte het den deelnemers geducht
lastig en speciaal op de langere afstanden speelde
deze factor een belangrijke rol. Osendarp boekte
zoowel op de 100 als de 200 meter een overtuigende
overwinning, al gaf Van Osta op de 200 meter zeer
goed partij. Oser.darp's tijd op de 100 meter was
10.4 sec., welke fraaie tijd voor een deel aan het
feit te danken was, dat met den wind in den rug
geloopèn werd.
Een verrassing was de overwinning van den Zee
burgman Dammers op het speerwerpen, waardoor
de kampioen varf verleden jaar, Lutkeveld, onttroond
werd. De laatste sukkelt nog steeds met een oude
blessure en wierp 541365 meter; de prestatie van den
jeugdigen kampioen om 57.79 meter te gooien, mag
er échter zijn en wekt hoopvolle verwachtingen voor
de toekomst.
Hetzelfde geldt ook voor den Groninger Bulder,
die met een sprong van 1.80 meter zoowel Spanjerdt
als Carlier achter zich liet.
De series van de 100 meter verliepen normaal, in
den halven eindstrijd werd Berger uitgeschakeld en
voor den eindstrijd traden Osendarp, Van Osta,
Houtman. Spree, Grijseels en Geul aan den start.
De V. en L.'er Geul, die reeds bewezen had in goe
den vorm te zijn, was ook nu weer snel weg. Osen
darp had hem op de helft van de baan ingehaald en
had verder geen moeite een overwinning te behalen.
Om de overige plaatsen werd fel gevochten, Van
Osta en Spree konden het hooge tempo niet volgen
en zakten af. Houtman, Geul en Grijseels gingen
vrijwel gelijk op de eindstreep af, Geul werd twee
de, Houtman werd op het laatste moment nog door
Grijseels gepasseerd, die daarmede een fraaie pres
tatie verrichtte.
Op de 200 meter werd door Osendarp en Van Osta
hard gestreden, Van Osta had de binnenbaan, Osep-
darp de vierde baan. Eerstgenoemde profiteerde op
de juiste wijze van dit voordeel en Osendarp had
de grootste moeite op het rechte einde zijn achter
stand in te halen. Hij zette echter alles op alles en
bleef nog juist winnaar.
Blok liep een uitstekende 400 meter en gaf zijn
tegenstanders geen kans, een tijd van 50.5 sec. met
dezen wind mag er ongetwijfeld zijn. Van Beveren
viel op dit nummer,tegen, Bakels en Haagh deden
aardig werk en weraen resp. tweede en derde.
De met spanning tegemoet geziene strijd op de
800 meter tusschen Bouman en De Roode werd sterk
door den wind beinvloed. Bouman bleef in de eerste
ronde rustig achter liggen en liet Dobbelaere en De
Roode het zware werk. doen. Dit viel voor deze loo-
pers lang niet mee en vergde dan ook zeer veel van
hun krachten. De Roode passeerde na 600 meter
Dobbelaere, welk moment Bouman gunstig achtte
om eveneens naar voren te komen. Hij liet zich door
De Roode. rustig trekken, en 50 meter voor het einde
deed hij een geslaagden aanval op den Haarlem:
man. Deze had geen kracht meer dezen af te slaan1,
waardoor Bouman voor de achtste maal kampioen
van Nederland werd.
Ongeveer hetzelfde was het verloop van den strijd
tusschen Frits de Ruyter en Slijkhuis op de 1500
meter. Ook hier deed de jeugdige Slijkhuis het moei
lijke werk door bijna voortdurend de leiding te ne-
fnen. Wel ondernamen De Bruyn en Plat enkele uit
looppogingen, doch Slijkhuis sloeg deze aanvallen
met gemak af. De Ruyter, die in het begin den strijd
aan den kop kalm had aangezien, ging op het juiste
moment naar voren. Slijkhuis deed nog wanhopige
pogingen verder üit te loopen, doch De Ruyter bleef
h.em dicht volgen en het was dan ook niet verwon
derlijk, dat de Leidenaar den aanval op de laatste
50 meter niet meer kon afslaan. Een tijd van 4 min.
14.4 sec. onder deze omstandigheden is lang niet
slecht.
Op de 5.000 meter slaagde Petit er. in den kam
pioen .van verleden jaar, Walther van de Vole-
wijekers, achter zich te laten. De Haarlemmer'Koop
man liep echter ook een uitstekenden wedstrijd en
heeft samen met den Limburgenaar voortdurend
het tempo aangegeven. Om beurten namen deze loo-
pers den kop en langzaam, maar zeker werd de af
stand tusschen deze beide loopers en Walther groo
ter. De tusschensprintjes van Petit waren Walther
te machtig. Ook Koopman kon hem tenslotte niet
meer bijhouden en in een tijd van 16 min. 4.7 sec.
ging de Avon-man als eerste over de eindstreep.
Wim Kaan won volgens de verwachting de 110
meter horden, al ondervond hij van Hagendoorn van
de Trekvogels meer tegenstand dan vermoed werd.
Door zijn uitstekende techniek kon Kaan de zege
niet ontgaan.
De Bruyn haalde zoowel op het kogelstooten als
het discuswerpen het kampioenschap, de discus
wierp hij 45.15 meter, den kogel stootte hij 13.88 me
ter. Wim Peters verwierf met een goeden sprong zijn,
15de kampioenschap op den hink-stap-sprong, tfer-
wijl Houtman met 6.975 meter zijn kampioenschap
op liet verspringen voor een jaar prolongeerde.
Lamoree won met 3.70 meter het polsstokhoog
springen voor Mosies en Verkes.
De uitslagen luidden als volgt:
110 meter horden:
Finale: 1. Wim Kaan 15.5 sec., 2. L. Hagendoorn
15.7 sec., 3. J. van Loozen (N.A.U.) 16.1 sec., 4. A.
Jansz 16.3 sec.
100 meter hardloopen:
Eindstrijd: 1. Tinus Osendarp 10.4 sec., 2.- Geul
(V. en L.) 10.5 sec., 3. J. Grijseels (P.P.) 10.5 sec.,
4. Houtman (A.V. '23) 10.7 sec., 5. Chr. van Osta
(Trekv.), 6. A. Spree (V. en L.).
1500 meter hardloopen:
1. Frits de Ruyter (Quick) 4 min. 14.4 sec., 2. W.
Slijkhuis (N.A.U.) 4 min. 14.5 sec.
400 meter hardloopen:
Finale: 1. A. Blok (Olympia, Wieringerwaard)
50.5 sec., 2. L. Bakels (A.A.C.) 51.4 sec., 3. A. Haagh
(Trekv.) 51.5 sec., 4. Van Beveren 56.3 sec.
Discuswerpen:
1. A. de Bruyn (V. en L.) .45.15 meter, 2. H.
Enklaar (V. en L.) 40.14 M., 3. H. Kluft (Haarlem)
38.42 meter.
Hinkstaosprong:
1. W. Peters (N.A.U.) 14.03 meter, 2. G. Mees
(A.V.G. '26) 13.09 meter.
800 meter hardloopen:
1. Sjabbe Bouman' (A.A.C.) 1 min. 59.1 sec., 2. J.
de Roode (Haarlem) 2 min. 0.3 sec.
5.000 meter hardloopen:
1. S. Petit (A.V.O.N.) 16 min. 4.7 sec., 2. J. Kóop-
ma'n (Haarlem) 16 min. 13.8 sec., 3. J. Walther (Vo-
lewijckers) 16 min. 26 sec.
KogelsJooten:
1. A. de Bruyn (V. en L.) 13.88 meter, 2. T. Oreel
(A.P.G.S.) 13.30 meter.
Speerwerpen:
1. L. Dammers (Zeeburg) 57.795 m., 2. Lutkeveld
(A.P.G.S.) 54.365 meter.
Verspringen met aanloop:
1. J. Houtman (A.V. '23) 6.975 metèr, 2. A. Butse-
laar (Hellas) 6.67 meter.
200 meter hardloopen:
Finale: 1. Osendarp 24.1 sec., 2. Van Osta 24.2 sec.,
3. Grijseels 24.6 sec., 4. Kips (Quick) 25 sec., 5. v. d.
Wal (Hellas), 6. Chr. Berger (A.A.C.).
Hoogspringen met aanloop:
1. A. Bulder (A.V.G.'26) 1.80 meter, 2. W.A. Span
jerdt (P.S.V.) 1.80 meter.
Polsstokhoogspringen
1. Lamoree (Haarlem) 3.70 meter, 2. Mosies (Trek
vogels) 3.40 meter, Verkes (Haarlem) 3.30 meter.
Roel de Mon deed weer
verdienstelijk werk
ROEL DE MON.
(cliché archief h. d.)
He
ET negental waarmede Haarlem haar
vijfde kampioenschap behaalde be
stond uit: De Mon, werper; Kloos,
vangerLangereis. eerste honk, Koning,
tweede honk; Hunik, korte stop; Bloemink,
derde honk; Voetelink linksvelder; Veenhof,
middenvelder en Ferment, rechtsvelder.
jLS eerste Haarlemsche horlkbalclub werd
„Haarlem." in 1923 opgericht. Onbiiddel-
lijk trad het eerste negental op den voor
grond, werd ongeslagen kampioen van de
tweede klasse en bestond het zelfs om de toen
malige kampioen van Nederland, Blauw-Wit
met 119 te verslaan. Deze prestatie wettigde
het automatisch promoveeren naar de eerste
klasse, waarin Haarlem thans achttien achter
eenvolgende jaren uitkomt.
He
l ET team, dat deze promotie bij keuze
bewerkstelligde, had als werper Fr.
Storm, als achtervanger Parson en als eerste
honkman Vrugt die door een onwillige kniè dit
seizoen voor het eerst geen deel van het Haar
lem-negental uitmaakt. Hij nam hier de plaats
van korte stop in, dezelfde plaats die destijds
Schieffelers innam, een speler wiens opval
lend spel thans nog met eere wordt genoemd.
Zijn vertrek naar Indië was destijds een ern
stig verlies voor de toen nog jeugdige club.
Doch, ondanks een moeilijke periode in
1926/28, stond de aanwinst van goede krach
ten niet st.il; Smit, de werper, aan wiens
snelle worp De Mon ons thans herinnert, doch
die geen „curve" wierp, Hunik, jarenlang on
betwist de beste achtervanger uit de eerste
klasse, Wulf horst met zijn attractief spel als
derde honkman, Veenhof en Beets, waren
evenzoovele aanwinsten, die het ten f slotte
klaar speelden om Haarlem in 1929 voor dè
eerste maal den titel van landskampioen te
bezorgen en dit bezit in 1930 prolongeerdén.
Hi
IERNA moest in de drie daarop volgende
jaren de eer aan anderen worden gelaten.
Wel eindigde men steeds in de kopgroep,
doch een kampioenschap bleef achterwege.
Eerst in 1934 met Veenhof als uierper, Hinze,
Kloos en Dijkhuizen als nieuwelingen, kwam,
dank zij het hechte ploegverband, het derde
kampioenschap zij het dan na heftigen strijd
met Blauw-Wit en V.V.G.A.
De rol van Haarlem in de daaropvolgende
jaren was bescheidener, afwisselend, werd. de
tweede en derde plaats bezet. Desondanks
leverde Haarlem tal van spelers vóór ver
tegenwoordigende negentallen, het Neder
landsch negental in 't bijzonder. In den loop
der jaren verkregen Smit, Schieffelers, Par
son, Vrugt, Beets, Hunik, Wulfhorst, Veenhof,
Kloos, Langereis en De Mon de eer voor het
nationale team uit te komen.
Ook op ander terrein deed Haarlem van
zich spreken. Kuling, jarenlang Haarlem's
voorzitter was langen tijd bondspenning-
meester, Beets neemt al jaren de plaats van
vice-voorzitter in het bondsbestuur in. In 1924
stelde Haarlem het Zilveren Baltournooi in,
waaraan zoovele clubs de meest prettige her
inneringen hebben, organiseerde in 1929 wed
strijden voor schoolnegentallen en in 1933 de'
competitie voor straatnegentallen. De béloo-
ning voor zooveel activiteit was het ontdekken
daarin van de spelers Roel de Mon en Kees
Koning. In 1935 nam Haarlem het initiatief
tot de jaarlijksche wadstrijden tusschen plaat
selijke eerste klassers om den Haarlem-beker.
De kracht van dit kampioensnegental is
werper De Mon, op dit moment Holland's
beste werper, die na zijn successen met zijn
snellen worp. thans ook het curve-werpen
uitstekend beheerscht. Stelde hij vorig jaar
alle vroegere prestaties van de kampioens
negentallen in de schaduw door toen het kam
pioenschap ongeslagen te behalen, dit jaar
moest hij tweemaal een nederlaag lijden en
wel tegen E.D..O. en H.H.C. Daartégenover
staat zijn prachtig werpen in het Blauw-Wit-
tournooi waardoor hij dit jaar zijn club in
het bezit stelde van den zilveren Blauw-Wit-
beker.
Dit vijfde kampioenschap is een succes voor
hemzelf, doch ook voor Veenhof en aanvoer
der Hunik, dit vijfde kampioenschap aan
vaarden in een even goeden vorm als het
eerste.'
Van harte onze gelukwenschen.
